1. Bled Island, Slovenia

link

Lake Bled is a lake in the Julian Alps in northwestern Slovenia, where it adjoins the town of Bled. The area is a popular tourist destination.

link

The lake surrounds Bled Island, the only natural island in Slovenia. The island has several buildings, the main one being the pilgrimage church, built in its current form near the end of the 17th century, and decorated with remains of Mediaeval frescos and a rich Baroque equipment.

link

The church has a 52 m (171ft) tower and there is a stairway with 99 steps leading up to the building. This church is frequently visited and weddings are held there regularly.

link

Traditional wooden row barges call pletna ferry people to and from the island.  More adventurous visitors can rent a boat and row themselves over. [link1, link2, map]

2. Pfalz Island, Germany

link

Pfalz, the island in the Rhine River, is located in the Rhine Gorge roughly halfway between Mainz and Koblenz. It's about 120 yards (110m) to the left bank, and 80 yards (73m) to the right bank. The valley sides are quite steep-sided, making the river by far the most practical means of transport through this area.

link

The island is a little less than 100 yards (90m) long, and the amount which is above water depends on the river level. The upstream half of the island shoulders the fortress, which is currently at least 50% ruined. It has an elongated hexagonal footprint. The side facing the left bank, and the upstream end, is currently in a better state of repair than the rest.

link

The side facing the left bank has some (partially) underwater rocks on which a small pier is built. The downstream half of the island has a tiny copse of trees. A vine grows on the central part. [link, map]

3. Visovac Island, Croatia

link

One of the best reasons to visit the gorgeous Krka National Park lies on Visovac island in the middle of Visovac lake.

link

About 6 km (3.7mi) upstream from Skradin (a small town in the Šibenik-Knin county), Visovac island is the site of a Franciscan monastery that dates from 1576.

link

The austere walls and towering bell tower are protected by a circle of cypresses that point to the sky like swords. Beyond the tiny island lies the trout-filled waters of the lake which, in turn, is protected by high karstic cliffs.

link

The monastery treasures are exhibited in a small museum and outside is a lovely, flowering garden attended by the 10 monks in residence. Visovac island is reachable by boat from Bristane village on the mainland. [link, map]

4. Heart Island, USA

link

Heart Island is part of the Town of Alexandria, in Jefferson County, New York State. Boldt Castle, located on Heart Island in the Thousand Islands of the Saint Lawrence River, along the northern border of New York State, is a major landmark and tourist attraction in its region.

link

Heart Island is accessible by ferry and most of the grounds and buildings can be explored by the public for a fee. Also, there is a U.S. Customs and Border Protection office on Heart Island and visitors coming from Canada require appropriate identification, as visiting the island is considered entering the United States.

link

Two other buildings on the island are the Power House and the Alster Tower; both are open to the public. The Power House was built to hold a generator to supply the island with power, and now is more of a museum of how electric power was obtained in the early 1900s. The Alster Tower was purposely constructed with slanting and uneven walls, ceilings, and roofs. [link, map]

5. Wilhelmstein Island, Germany

link

Wilhelmstein Island is located in Steinhuder Meer (lake), northwestern Germany. Duke Wilhelm of Schaumburg-Lippe (1724-1777) built fortress on this island, for the protection of his rather small county. Wilhelmstein Island is actually an artifical island, based on piles of stones, that had to be carried there by the local fishermen in their boats.

link

The fortress originally consisted of 16 islands that were later connected. In the fortress Wilhelm established a millitary college.  Only once the Wilhelmstein proved useful when in 1787 it was besieged by the Duke of Hessen-Kassel who planned to annex Schaumburg-Lippe and did not succeed.

Plane flying over the fortress Wilhelmstein  link

Wilhelmstein today is a museum and a popular destination for tourists who visit the Steinhuder Meer. [link, map]

6. Mont Saint-Michel, France

link

Mont Saint-Michel is a rocky tidal island and a commune in Normandy, France. It is located approximately one kilometre (just over half a mile) off the country's north-western coast, at the mouth of the Couesnon River near Avranches.

link

The population of the island is 44, as of 2009. The island has held strategic fortifications since ancient times, and since the 8th century AD been the seat of the monastery from which it draws its name. The Mont-Saint-Michel and its bay are part of the UNESCO list of World Heritage Sites. More than 3,000,000 people visit it each year.

link

Mont Saint-Michel was previously connected to the mainland via a tidal causeway, i.e. a trackway covered at high tide and revealed at low tide. But today, this island is connected to the mainland by an elevated light bridge that was built in the past few years. [link, map]

7. Trakai Island Castle, Lithuania

link

Trakai Island Castle is located on an island in Lake Galvė, Lithuania. The castle is sometimes referred to as "Little Marienburg".

link

The construction of the stone castle was begun in the 14th century, and around 1409 major works were completed. Trakai was one of the main centres of the Grand Duchy of Lithuania and the castle held great strategic importance.

link

The Trakai Island Castle today is the hub where plenty of concerts, events and festivals are held. In Lithuania, the castle is also considered to be one of the most beautiful historical monuments ever. In 1962, a museum was opened here. During the year Trakai Island Castle attracts up to 300 000 visitors.

link

In Trakai, tourists are enjoying resting by the waterside, a yacht or motorbike ride, swimming, fishing, camping or simply a quiet time in a cafe on the bank of Lake Galve. In June, Lake Galve holds International Rowing Regatta “Amber oars”. [link1, link2, map]

8. Loreto Island, Italy

link

Loreto Island, is located on Lake Iseo, Italy. Otherwise, Lake Iseo or Sebino is the fourth largest lake in Lombardy, Italy, fed by the Oglio river.

link

The island L’isola di Loreto (in Italian) is the smallest island of the lake. Situated on the north side of Montisola (larger island). 

link

It is of private property. In 1400 a cloister was built here for the Sisters of S.Chiara. Today there is a castle in New Gothic stile, a park and a small port. [link, map]

9. Dark Island, USA

link

Dark Island, a prominent feature of the St. Lawrence Seaway, is located in the lower (eastern) Thousand Islands region, near Chippewa Bay. It is a part of the Town of Hammond, in St. Lawrence County, New York.

link

A historic landmark here, "The Towers" was long known as Dark Island Castle until recently renamed "Singer Castle". The island itself sits only a few yards south of the Canadian-United States border that runs along the river. Because of its proximity to Canada, it was used for rum-running during prohibition in the United States.

link

The south side of the island is only about one-hundred feet (30m) from the shipping channel, and cargo ships frequently pass the island. Because of the depth of the channel on one side, and the relative shallowness on the other, it is very good for sport fishing of Largemouth Bass and Northern Pike (fish species). [link, map]

10. Pontikonisi, Greece

Mouse Island (Pontikonisi) in background  link

This small beautiful island covered with pine trees which is situated between Agriovotanos and Ellinika is called Pontikonisi. Only a few places in Greece have been photographed as much as this small piece of land which is the trademark of Corfu Island.

link

This virgin biotope houses seals, dozens of birds and it is also a location rich in fish. Its existence is recorded in all the old maps and it is said that in the area around it the famous naval battle of Artemision took place.

link

Pontikonisi is the home of the Pantokrator monastery. It is the white stone staircase of the Monastery that when viewed from afar gives the impression of a mouse tail that gave the island its name, Mouse Island, that's what Pontikonisi means in Greek. [link, map]

  

Παράλληλοι κόσμοι

Dimitrios Papadopoulos

Αξιολόγηση Χρήστη:  / 0

ΧειρότεροΚαλύτερο 

Κατηγορίες Κατηγορία: Οικονομία Προβολές: 31

Συναντώ κάποιους να κοιτούν με τρόμο τις αλλαγές στις  δομές των επιχειρήσεων λόγω διαδικτύου. Συναντώ άλλους που χαίρονται όταν στο ξενοδοχείο τους, στο πιο απομακρυσμένο χωριό της ορεινής Ελλάδος γεμίζει κόσμο και ζωή μόνο και μόνο από τη δύναμη των πληροφοριών που διαχέουν οι ίδιοι τους στο διαδίκτυο. Αισθανόμενος τους συνανθρώπους να αμφιταλαντεύονται κάπου ανάμεσα στο φόβο του άγνωστου και στην χαρά των δυνατοτήτων που προσφέρει η γνώση των νέων μέσων, του διαδικτύου εν προκειμένω, γράφω την άποψή μου.
θα δείξουμε παρακάτω πως η αλήθεια για το που οδεύει η παγκόσμια οικονομία, βρίσκεται στην ομοιότητα για τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα.
Προσφάτως άκουσα παρευρισκόμενος σε μία συνάντηση νέων  με θέμα τη καινοτομία, γνωστή ως opencoffee,  μία φράση που μου  κέντρισε το ενδιαφέρον.
Πρόκειται για λογοπαίγνιο και ευθύς αμέσως θα μεταφέρω τον τρόπο που έφτασε στα αυτιά μου.
Κάπου στα μέσα της συνάντησης λοιπόν, το λόγο πήρε ένας τραπεζίτης και ρώτησε το κοινό: ¨´ποιο είναι το απαραίτητο στοιχείο επιτυχίας που νομίζετε χαρακτηρίζει κάθε offline επιχείρησή´´,  ελάχιστοι ψιθύρισαν την αλήθεια από το κοινό.
Εφόσον ξαναέλαβε το λόγο, διακόπτοντας το βουητό που δημιουργούσε το κοινό από τις ψιθυριστές απαντήσεις, είπε:
Τα χαρακτηριστικά της πετυχημένης  offline επιχείρησης  είναι τρία:
Πρώτον η Τοποθεσία,
Δεύτερον η Τοποθεσία,
Και Τρίτον η Τοποθεσία.
Μιλώντας με έμφαση  τόνισε  τον κανόνα του. Κανόνας διατυπωμένος ήδη φυσικά σε μελέτες, καθώς  και χιλιοειπωμένος σε συνέδρια και ομιλίες μικρότερου και μεγαλύτερου ακροατηρίου.
Απ´ την άλλη μπαίνοντας στον καινούργιο κόσμο των επιχειρήσεων, αυτών που λειτουργούν απαραίτητα μόνο διά μέσω διαδικτύου, ερχόμαστε να διαπιστώσουμε ότι άλλος είναι ο κανόνας σύμφωνα με την βιβλιογραφία. Εδώ ισχύει ένα άλλο ρητό ´´the content is the king´´.
Ας αρχίσουμε λοιπόν τους παραλληλισμούς για να δούμε πως και αυτός ο διαδικτυακός κόσμος του επιχειρείν,   δεν έχει καμία διαφορά με τον φυσικό κόσμο.
Η αξία χρήση γης και συνεπώς και ενός καταστήματος εξαρτάται από το που ακριβώς γεωγραφικά βρίσκεται αυτό το κομμάτι γης. Αν λοιπόν το κατάστημα  είναι γωνία, η τιμή του ενοικίου αλλάζει. Ανάλογα με την πρόσοψή του στον κυρίως δρόμο και πάλι παίρνει διαφορετική τιμή. Το ότι προφανώς αυτά τα κόστη  μεταφέρονται στο προϊόν είναι αυταπόδεικτη αλήθεια και τη γνώση της γεύεται και ο πιο σπάταλος καταναλωτής.
Η μόρφωση λοιπόν της αξίας της γης είναι ένα συνονθύλευμα παραγόντων όπως τα μνημεία που την περιβάλλουν, τα μέσα μαζικής μεταφοράς που την διαπερνούν, τα κλιματικά της χαρακτηριστικά, τα οδικά δίκτυα που ενώνονται σε αυτήν, ο συντελεστής δόμησης και μπορούμε να αριθμούμε πολλά άλλα για αρκετές σελίδες….
Το παραπάνω συνονθύλευμα παραγόντων κινεί τους ανθρώπους στις κοινωνίες σε διάφορες κατευθύνσεις με  σκοπό την εργασία, τον πολιτισμό την αναψυχή.
Ποιο είναι λοιπόν το μετρήσιμο χαρακτηριστικό ώστε να διακρίνουμε πιο από δύο καταστήματα με το ίδιο ακριβώς προϊόν έχει προοπτικές για να είναι  περισσότερο κερδοφόρο; Οι διαβάτες του πεζοδρομίου ανά ώρα/μέρα/μήνα/έτος. Το traffic δηλαδή. Όρος δόκιμος σε διαδικτυακές κουβέντες, δεν νομίζετε;
Ο κατοπτρισμός της αξίας χρήσης της γης…έχει είδωλο το μηνιαίο ενοίκιο του κάθε μισθώματος επαγγελματικής στέγης.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο λοιπόν μορφώνονται και οι διαδικτυακές αξίες χρήσεις ιστοτόπων,  μέσα στο παγκόσμιο ιστό. Απλά εκεί είναι το περιεχόμενο που έχει εσωκλείει ο κάθε ιστότοπος και διαμορφώνει αυτή την αξία. Όσο καλύτερο είναι το περιεχόμενο του ιστοτόπου, τόσοι περισσότεροι κλικάρουν προς αυτόν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της τιμής του χώρου διαφήμισης, σε περίπτωση που κάποιος θέλει να διαφημιστεί σε αυτόν τον ιστότοπο. Το ίδιο δεν γίνεται αν θέλεις στη προθήκη μία βιτρίνας ενός κεντρικού supermarket να βάλεις το προϊόν σου; Δεν πρέπει να πληρώσεις για να έχει το προϊόν σου περίοπτη θέση ανάμεσα στα άλλα;
Η διαφοροποίηση του τρόπου δημιουργία της αξίας των ιστοτόπων είναι ότι εκεί το περιεχόμενο είναι αυτό που πρέπει να είναι ποιοτικό.
Αναλογιζόμενοι τανάπαλιν, τον φυσικό κόσμο των επιχειρήσεων ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι ένα κομμάτι γης με καλή συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση, με καλό κλίμα όλο το χρόνο, δίπλα σε ιστορικά πολιτιστικά σύμβολα σε μία πυκνοκατοικημένη περιοχή δεν είναι περιεχόμενο.; Προφανώς και είναι. Είναι πολιτιστικό περιεχόμενο. Είναι αρχιτεκτονικό περιεχόμενο. Είναι ανθρώπινο- αγοραστικό περιεχόμενο.
Η ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στο offline και στο online  γίγνεσθαι συγκρίνοντας τους δύο κόσμους είναι η μέτρηση.
Στο διαδίκτυο μπορούμε να μετρήσουμε τη κάθε κίνηση, από τον οποιοδήποτε προς οπουδήποτε. Μπορούμε πιο εύκολα και συνεπώς πιο οικονομικά,  να κατατάξουμε δεδομένα να βγάλουμε συμπεράσματα και να προχωρήσουμε σε διαθρωτικές κινήσεις.
Γενικά έχουμε καλύτερη εποπτεία των πραγμάτων, με μικρότερο κόστος σε λιγότερο χρόνο. Για αυτήν την εποπτεία λοιπόν δεν βλέπουμε  πως οι επιτυχημένες επιχειρήσεις ανοίγουν εφόσον γίνουν μετρήσεις του αριθμού  των διερχομένων ατόμων που περνούν από συγκεκριμένα σημεία; Σημειωτές  ξεχύνονται σε κάθε γωνιά  και προσπαθούν να προβλέψουν τον τζίρο τους, μειώνοντας το επιχειρηματικό ρίσκο της επένδυσης. Κάπως έτσι άλλωστε, ακούγεται ότι στήνονται και τα περίφημα Mikel καφέ στη Βόρεια Ελλάδα.
Στον αντίποδα της online ζωής, κάπως έτσι σε μία κόλλα Α4 δίνεται η αξιολόγηση από το google analytics της επισκεψιμότητας μιας ιστοσελίδας, και στην από πίσω σελίδα διαμορφώνονται οι τιμές για διαφήμιση για κάθε τετραγωνικό εκατοστό σε ένα banner της οθόνης.
Ας συμφωνήσουμε λοιπόν σε κάτι σκεπτόμενοι περιληπτικά τα παραπάνω:
“δεν άλλαξε κάτι, η μέτρηση άλλαξε και έγινε φθηνότερη και ποιοτικότερη”.Αλλά όσο οι πλήρεις αναλύσεις των μηχανών αναζήτησης μας δίνουν δεδομένα, εύπεπτα και μετρήσιμα που μας οδηγούν στη γνώση τόσο το απόφθεγμα του Αινστάιν
Πως  ´´Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση ´´ εμπνέει κάποιους.  Αυτοί κάποιοι είναι που ταράσσουν ισορροπίες στην σύγχρονη οικονομία με καινοτομία σκεπτόμενοι   και πράττοντας « out of the box».
Η ιστοσελίδα σας: www.seaplaellinika.com - www.technelixis.gr 

Οι μεγάλοι εξερευνητές και θαλασσοπόροι

κείμενο: Παναγιώτης Τασιαδάμης

Πως θα ήταν άραγε η ροή της ιστορίας αν δεν υπήρχαν οι μεγάλοι εξερευνητές και θαλασσοπόροι, που με τις αποστολές που οργάνωσαν ανά τους αιώνες ουσιαστικά άνοιξαν τους δρόμους του σύγχρονου πολιτισμού και μας έδωσαν μεγάλο μέρος των γνώσεων που κρατούμε ακόμη και σήμερα?

Προσπαθώντας να κάνω μια αναφορά σε αυτούς που υπήρξαν οι πρωτοπόροι στην εξερεύνηση της θάλασσας και ανάμεσα από εκατοντάδες προσωπικότητες που άφησαν το δικό τους στίγμα στην εξερευνητική εποποιία της θάλασσας, θα σταθώ σε 16 μεγάλους πρωτοπόρους, ξεκινώντας από τον Άννων τον Καρχηδόνιο μέχρι και τον Ζακ Υβ Κουστώ. Ας είναι αυτή η μικρή αναφορά σε αυτούς, ο δικός μου ελάχιστος φόρος τιμής προς το έργο που μας άφησαν μέχρι και σήμερα..

Σίγουρα υπάρχουν πολλοί που θα έπρεπε να αναφερθούν και προσωπικά θεωρώ την Αργοναυτική εκστρατεία ως την πρώτη οργανωμένη εξερευνητική αποστολή, αλλά τα ιστορικά στοιχεία που μένουν πίσω είναι ελάχιστα ώστε να κάνουμε μια σωστή (και κυρίως αντικειμενική) αναφορά σε αυτήν. Ίσως χρειάζεται να την συζητήσουμε σε ένα νέο θέμα.. Τέλος πάντων.

Θεωρώ πως το συγκεκριμένο θέμα έχει απόλυτα στενή σχέση και με το δικό μας αντικείμενο. Είναι η ίδια θάλασσα, αυτή που αγάπησαν κι αυτοί και εμείς..

Υπάρχει καλύτερο επιχείρημα?


1. ΑΝΝΩΝ Ο ΚΑΡΧΗΔΟΝΙΟΣ

Ο μεγάλος αυτός θαλασσοπόρος ήταν από τους πρώτους που πέρασαν τον πορθμό του Γιβραλτάρ, για να διασχίσει τα τότε άγνωστα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού.
Η προσωπικότητα του παραμένει μυστηριώδης και είναι πολύ δύσκολο να δούμε χρονικά την εποχή που πέρασε από τις αφρικανικές ακτές, με τις περισσότερες πιθανότητες να κλίνουν στην εποχή του τέλους του 6ου πΧ αιώνα και της αρχής του 5ου.
Το δρομολόγιο όμως που ακολούθησε, από τα γραπτά που έμειναν, μπορούμε να το προσδιορίσουμε καθώς ξεκίνησε από την Καρχηδόνα και κατέληξε στον κόλπο της Νέας Γουϊνέας.

Φυσικά, αυτό το ταξίδι μόνο ως άθλος μπορεί να θεωρηθεί γιατί αν δούμε τις υποτυπώδεις γνώσεις περί ναυσιπλοΐας και ναυπηγικής, που υπήρχαν την εποχή που πραγματοποιήθηκε, σίγουρα θα εντυπωσιαστούμε..
Είναι σημαντικό να δούμε πως το συγκεκριμένο ταξίδι είχε και πολύ σπουδαίο σκοπό: Την εγκατάσταση αποικιών της Καρχηδόνας στις ακτές της Βορειοδυτικής Αφρικής. Ο Άννων δεν ταξίδεψε μόνο με το πλήρωμα του. Τον ακολούθησαν 30.000 άνθρωποι που ήλπιζαν σε μια καλύτερη ζωή στις νέες αποικίες, άρα η σπουδαιότητα του ταξιδιού αυτού είναι παραπάνω από φανερή.

Μετά την ίδρυση των αποικιών, ο Άννων κατευθύνθηκε στον ποταμό Λίξο, στο Ντράα. Οι Λιξίτες Βέρβεροι του παρείχαν οδηγούς που τον οδήγησαν σε ένα μικρό νησί με το όνομα Κέρνη, του οποίου η περίμετρος δεν υπερέβαινε τα 800 μέτρα.
Μετά το Γιβραλτάρ, πέρασαν 26 μέρες, δηλαδή το απαραίτητο διάστημα για να συνδεθεί η Καρχηδόνα με αυτό το στενό.
Η Κέρνη λοιπόν ήταν αντίθετα από την Καρχηδόνα στον Ατλαντικό Ωκεανό. Κατόπιν συνέχισε την αποστολή του μέχρι την εκβολή του ποταμού Σενεγάλη, 800 χλμ νοτιότερα. Ακολούθως, φαίνεται ότι εξερεύνησε κάποιο παραπόταμο του δέλτα του και επέστρεψε στην Κέρνη από έναν άλλο παραπόταμο, όπου συνάντησε κροκοδείλους και ιπποπόταμους. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την εξερεύνηση των ακτών.

Δώδεκα μέρες μετά την Κέρνη θα περάσει από δύο βουνά καλυμμένα με ευώδη δέντρα, πιθανώς στο Πράσινο Ακρωτήρι, το πιο δυτικό σημείο της Αφρικής. Επτά μέρες αργότερα,έφθασε σε ένα μεγάλο κόλπο, το Δυτικό Κέρας που το ταυτίζουμε με τον κόλπο Μπισάγκο. Στο δρόμο πέρασε πυκνά, καιγόμενα δάση, που προφανώς τα αποψίλωναν με κάυση οι ιθαγενείς, κάτω από ήχους τυμπάνων που αντηχούσαν τη νύχτα. Αυτές οι φλόγες καθιστούσαν αδύνατο κάθε πλεύρισμα.
Τέσσερεις μέρες αργότερα βρέθηκε σε ένα πολύ υψηλό βουνό του οποίου η φλόγα έμοιαζε να αγγίζει τα άστρα: το Θείον Όχημα, το Άρμα των Θεών. Πρόκειται πιθανώς για το όρος Κουκουλίμα στη Γουινέα (1000μ.) ή για το ηφαίστειο Καμερούν το πιο ψηλό σημείο της δυτικής Αφρικής (4070μ.)

Τρεις μέρες αργότερα μπήκε στο Νότιο Ακρωτήρι, αναγνωρισμένο σαν το στενό του Σέμπρο, όπου βρήκε ένα νησί με έλος και ένα εσωτερικό νησί. Εδώ οι Καρχηδόνιοι αιχμαλώτισαν άγριες γυναίκες και τρεις θηλυκούς γορίλλες, τα δέρματα των οποίων μετέφεραν στην Καρχηδόνα. Νικημένος από τη νηνεμία και τη ζέστη του κόλπου της Γουινέας, ο Αννων δεν μπόρεσε να φτάσει μακρύτερα από τη Σιέρα Λεόνε και έκανε μεταβολή. Ο Σκύλαξ θα μιλήσει για τη φοινικική αποικία της Κέρνης, αλλά ξέρουμε λίγα πράγματα γι' αυτές τις καρχηδονικές ιδρύσεις της Αφρικής του Ατλαντικού, οι οποίες λησμονήθηκαν μετά την καταστροφή της μητρόπολής τους το 146 πΧ.

Ο Αννων χάραξε την αφήγηση των εξερευνήσεων σε μια μπρούτζινη πλάκα που εκτίθετο στην Καρχηδόνα στο ναό του Κρόνου. Ένας φιλομαθής Έλληνας μετέγραψε το έργο του σε περίπου 650 λέξεις και, κατ' αυτό τον τρόπο, είναι  γνωστό έως σήμερα το ταξίδι του με τόσες λεπτομέρειες.

Στο βιογραφικό του Άννων υπάρχει κάτι πολύ σπουδαίο..
Παρ΄ όλες τις συνθήκες της τότε εποχής, δεν έχασε κανένα πλοίο την στιγμή που ακόμη και σήμερα, με την τρομακτική εξέλιξη της τεχνολογίας και της ναυπηγικής, χάνονται πολύ συχνά πλοία..

Επίσης, κατάφερε να ιδρύσει τουλάχιστο δέκα αποικίες και να τις οργανώσει κατάλληλα και όλα τα παραπάνω, μέσα σε ένα καλοκαίρι μόνο...

Αυτό που αναρωτιούνται πολλοί είναι το αν ήξερε ο Άννων πως έγραφε ιστορία που θα έμενε για χιλιάδες χρόνια, όταν έλυσε τους κάβους για εκείνο το ταξίδι..

 

2. ΠΥΘΕΑΣ

Δυστυχώς λίγα πράγματα γνωρίζουμε για τον μεγάλο αυτό Έλληνα θαλασσοπόρο που έζησε στην Μασσαλία κατά τον 4ο Αιώνα πΧ.

Η παράδοση λέει πως ήταν από τους πρώτους επιστήμονες - ωκεανογράφους, όπως θα το λέγαμε σήμερα, που διέσχισε τις θάλασσες της Αρχαιότητας.
Αστρονόμος με ταλέντο, καθόρισε το γεωγραφικό πλάτος της Μασσαλίας και διατύπωσε θεωρίες σχετικά με το ρεύμα του Κόλπου. Επίσης, διατύπωσε την πρώτη επιστημονική υπόθεση σχετικά με τα αίτια των παλιρροιών.

Η σπουδαιότερη αποστολή που οργάνωσε διήρκεσε έξι ολόκληρα χρόνια, ξεκινώντας από την Μασσαλία με προορισμό την βόρειο Θάλασσα και πάλι επιστροφή στην Μασσαλία.
Πέρασε το Γιβραλτάρ, πέρασε την Ισπανία, την Ακουϊτανία, την Αρμορική, διέσχισε την Μάγχη και τον πορθμό του Καλαί, έφτασε στην Μεγάλη Βρετανία, την οποία και εξερεύνησε λεπτομερώς και μπήκε στη Βόρειο θάλασσα με πιθανότερο τελικό προορισμό την Ισλανδία.
Σε εκείνο το σημείο περιέγραψε με πολλές λεπτομέρειες την παγωμένη θάλασσα και ήταν η πρώτη αναφορά σε αυτή. Επίσης και έδωσε ακριβή ιδέα σχετικά με την διάρκεια της μέρας και της νύχτας στον βόρειο πολικό κύκλο.

Ο Πυθέας έγινε πολύ γρήγορα διάσημος και μνημονεύτηκε σε πολλά γραπτά νεότερων του εξερευνητών και γεωγράφων.

Ο πρώτος που μνημόνευσε το ταξίδι του Πυθέα ήταν ο Δικαίαρχος, ένας μαθητής του Αριστοτέλη, και με βάση αυτή την αναφορά μπορούμε να υποθέσουμε πως το ταξίδι του πραγματοποιήθηκε μεταξύ 320 και 310 πΧ.

 

3. ΕΡΙΚ ο Ερυθρός και ΛΕΪΦ ΕΡΙΚΣΟΝ

Ο Ερικ ο "ερυθρός" γεννήθηκε στα 950 μΧ. σε μια νορβηγική αγροικία κοντά στο Ζάερεν. Σε ηλικία 15 ετών,εξορίζεται μαζί με τον πατέρα του στο Τόρβαλντ στην Ισλανδία γιατί σκότωσε και λήστεψε κάποιον. Λόγω του άστατου χαρακτήρα του αναγκάζεται να φύγει και από κεί, οπότε αναζητώντας μια νέα γη, που θα μπορούσε να ζήσει ελεύθερος, ανακαλύπτει την Γροιλανδία στα 982μΧ και ιδρύει τρία χρόνια αργότερα την αποικία της Μπρατταχίλντ.
Το έτος 1002 ο γιος του, Λέιφ Έρικσον, ξεχύνεται πέρα από τον Ωκεανό και ανακαλύπτει την Βινλαντ, το σημερινό κράτος του Κεμπέκ στον Καναδά.
Ο Λέιφ, που είχε εκχριστιανιστεί, ίδρυσε και την πρώτη Χριστιανική εκκλησία στην Γροιλανδία.
Μετά τον θάνατο του Ερικ δεν υπάρχουν στοιχεία για άλλες εξερευνήσεις, πιθανώς γιατί το ενδιαφέρον των σκανδιναβών για μακρινές αποικίες εξασθένησε, με την πάροδο του χρόνου ώσπου έσβησε εντελώς..

 

4. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΛΟΜΒΟΣ

O Χριστόφορος Κολόμβος, υπήρξε ο πρώτος θαλασσοπόρος που έδωσε την πραγματική σημασία στη λέξη "Ωκεανός".
Πριν από αυτόν, οι ναυτικοί αναγκάζονταν να ταξιδεύουν για μήνες κατά μήκος των ακτών από φόβο να ξανοιχτούν στην ανοικτή θάλασσα.

Ο Κολόμβος γεννήθηκε στην Γένοβα το 1450. Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για την παιδική του ηλικία και τα περισσότερα γεγονότα σχετικά με την ζωή του τα μαθαίνουμε από τα ίδια τα ταξίδια του.

Αφού ξεπέρασε πολλές δυσκολίες, ανέλαβε το καλοκαίρι του 1492 το ταξίδι που τον έκανε διάσημο: Πήγε στα νησιά της Καραϊβικής και επέστρεψε στην Ευρώπη το 1493. Με την ιδέα πως ανακάλυψε τις Ινδίες, αναχωρεί μεταξύ του 1493 και του 1496 προς τα Βόρεια και πλευρίζει στις μικρές Αντίλλες. Στο τρίτο του ταξίδι,(1498-1500) κατάφερε και έφτασε στην καθαυτό Ήπειρο. Στην επιστροφή όμως, οι άποικοι που είχε φέρει μαζί του στις νέες χώρες τον κατηγορούν για τα παθήματα τους και τον ξαναστέλνουν αλυσοδεμένο στην Ισπανία. Οι άρχοντες όμως εκεί τον δικαιώνουν και ανανεώνουν την εμπιστοσύνη τους προς αυτόν.
Το κάλεσμα του Ατλαντικού είναι ισχυρό όμως, ακόμα για τον Κολόμβο.
Αν και κουρασμένος και άρρωστος, ξαναφεύγει στα 1502, πηγαίνει στην Τζαμάικα και βλέπει την Μαρτινίκα προτού ξεκινήσει για τον πορθμό του Παναμά.
Δυστυχώς η αρρώστια του τον υποχρεώνει να επιστρέψει στην Ισπανία, οπού και πεθαίνει στη Βάλλαντονίντ στις 20 Μαΐου του 1506.

 

5. ΒΑΣΚΟ ΝΤΑ ΓΚΑΜΑ

ο Βάσκο ντα Γκάμα, δεν άνοιξε μόνο το δρόμο της Ινδίας, αλλά αποκάλυψε στους ανθρώπους και την ύπαρξη της πιο σοβαρής τότε ασθένειας στην οποία ήταν εκτεθειμένοι οι ναυτικοί: Tου σκορβούτου.
Η αποστολή του, επειδή για πρώτη φορά κράτησε πολλούς μήνες και απομακρύνθηκε αρκετά από τις ακτές, προσβλήθηκε από αυτήν την μάστιγα εναντίον της οποίας η ιατρική της εποχής εκείνης δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.
Γεννήθηκε το 1469 από πλούσια και ευγενή οικογένεια της Εστρεμαδούρας και από μικρός προσανατολίστηκε προς την ναυσιπλοΐα. Η πείρα του ήταν μεγάλη, όταν ο βασιλιάς της Πορτογαλίας Ιωάννης 2ος του ανέθεσε να διευθύνει μια αποστολή προς την μακρινή Ινδία.
Η πιο σπουδαία λοιπόν ανακάλυψη του ντε Γκάμα, άρχισε στις 8/7/1497.
Έφτασε στην Καλκούτα, στην ινδική ακτή του Μαλαμπάρ και επέστρεψε στην Λισσαβώνα δυο χρόνια αργότερα.

Στις μακρινές ακτές που εξερευνά ο Ντε Γκάμα εφάρμοσε την τακτική των βασιλέων της Πορτογαλίας, αυτή της Ισχύος και της καταστολής..
Στην αρχή των πρώτων αιματηρών προσπαθειών αποικισμού, δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τα όπλα για να αποκαταστήσει εκείνο που πίστευε πως ήταν δικαίωμα του λευκού ανθρώπου επάνω στους ιθαγενείς, ακόμα και με τη σφαγή.
Πέθανε στην πόλη Κοχίν της Ινδίας, στις 11 Σεπτέμβρη του 1524 από τους πυρετούς και την κούραση.
Αν και μεγάλο μέρος της ζωής του φαίνεται αμφισβητήσιμο σχετικά με τις καλές προθέσεις του, η ανθρωπότητα χρωστά πολλά σε αυτόν τον μεγάλο θαλασσοπόρο που άνοιξε τον δρόμο "των μπαχαρικών" και έδωσε πολλές πληροφορίες για μέρη άγνωστα μέχρι τότε..

 

6. ΦΕΡΔΙΝΑΝΔΟΣ ΜΑΓΓΕΛΑΝΟΣ

Ο Μαγγελάνος υπήρξε ο πρώτος που ανέλαβε να πραγματοποιήσει τον γύρο του κόσμου από την θάλασσα. Γεννήθηκε στη βόρειο Πορτογαλία το 1480 και το μεγαλύτερο μέρος της νεότητας του το πέρασε στις καραβέλες. Εκεί έμαθε την ναυτοσύνη. Πολύ γρήγορα ωρίμασε στο μυαλό του ένα σχέδιο για ένα μεγάλο ταξίδι και αν, κατά το ταξίδι του στις Ινδίες, ο Χριστόφορος Κολόμβος σταμάτησε επειδή συνάντησε μια αναπάντεχη ήπειρο, ο Μαγγελάνος δεν θα έκανε το ίδιο..
Στις 20 Σεπτέμβρη του 1519 εγκατέλειψε το λιμάνι του Σαν Λουκά, με στόλο πέντε καραβελών και 265 ανδρών.
Διασχίζουν τον Ατλαντικό και αναζητούν κατά μήκος των ακτών της Αμερικής τον "καταραμένο" πορθμό. Τον βρίσκουν και τον περνούν τελικά, σε πείσμα των τυφώνων, των ναυαγίων και των αιματηρών ανταρσιών.
Συνεχίζουν στον Ειρηνικό ωκεανό, τρώγοντας το δέρμα των καλυμμάτων του πλοίου(!) υποφέροντας από δίψα και αρρώστιες. Όταν έφτασαν στις Φιλιππίνες, ο Μαγγελάνος, παρόλο που ήταν άνθρωπος ισορροπημένος και προνοητικός, σκοτώνεται σε μια ανόητη συμπλοκή με τους ιθαγενείς στις 27 Απριλίου του 1521.
Όσοι επέζησαν, μαζεύτηκαν σε ένα πλοίο, παρέκαμψαν το ακρωτήριο της καλής ελπίδας και αποβιβάστηκαν στην Σεβίλλη, οπού κανένας δεν τους αναγνώριζε πλέον! Μετά από τρία χρόνια, από τους 265 περήφανους άνδρες, απέμειναν μόνο 18 εξαθλιωμένοι..

 

7. ΜΑΡΤΙΝΟΣ ΦΡΟΜΠΙΣΕΡ

Πώς μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος το σχέδιο ενός ναυτικού που θέλησε 50 μόνο χρόνια μετά το εγχείρημα του Μαγγελάνου να ανακαλύψει άλλο πέρασμα μεταξύ Ατλαντικού και Ειρηνικού, από τον παγωμένο δρόμο των Θαλασσών του Βορρά? Τρέλα, τόλμη ή άγνοια?

Ο Άνθρωπος αυτός λεγόταν Μαρτίνος Φρομπισέρ, και γεννήθηκε στο Ντάνκανστερ το 1535.
Νέος είχε ταξιδέψει στην υπηρεσία της βασίλισσας Ελισάβετ κατά μήκος των αφρικανικών και Ισλανδικών ακτών. Σε αυτόν ανήκει και ο έπαινος ότι αναζωογόνησε το ενδιαφέρον της Αγγλίας για την ανακάλυψη νέων θαλάσσιων δρόμων για την Άπω ανατολή.
Από το 1576 έως το 1578 ανέλαβε τρεις αποστολές και αναζητούσε το πέρασμα στα βορειοδυτικά, που κατά την γνώμη του θα οδηγούσε από τις βόρειες ακτές της Αμερικής, στην Ανατολική Ινδία. Τα ταξίδια του αποτελούν μια αλυσίδα από προσπάθειες, από ναυάγια και τραγωδίες, τα οποία όμως έδωσαν πολυτιμότατες πληροφορίες για τις θάλασσες του μεγάλου Βορρά, για τους πάγους που επιπλέουν στην θάλασσα και για τα παγόβουνα. Ο Φρομπισέρ και οι ναύτες του επιχείρησαν για πρώτη φορά ένα έργο που χρειάστηκε τρείς αιώνες και πολλές γενεές θαλασσοπόρων για να κατακτηθεί. Τελικά, δεν ξέρουμε αν θα κατακτιόταν αν δεν υπήρχαν οι πρωτοπόροι σαν τον Φρομπισερ.
Όταν πέτυχε να απελευθερωθεί από τους πάγους ξαναγύρισε στην Αγγλία, οπού αν και του απονεμήθηκε από την Βασίλισσα τίτλος ευγενείας επέλεξε να συνεχίσει τις υπηρεσίες του στο πολεμικό ναυτικό. Η απλότητα και το θάρρος του παραμένουν υπόδειγμα ναυτικού καθώς και ο θάνατος του που συνέβη στα 1594 σε μια μάχη μπροστά στις γαλλικές ακτές.

 

8. ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ - ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΝΤΕ ΜΠΟΥΓΚΑΙΝΒΙΛ

Υπήρξε ένας από τους πρώτους θαλασσοπόρους που διέσχισε τους ωκεανούς, όχι μόνο ως ναυτικός αλλά και ως επιστήμονας.
Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1729 και από το 1756 έγινε μέλος της Βασιλικής εταιρείας του Λονδίνου.
Αξιωματικός στο Μόνκαλμ του Καναδά, ονομάζεται πλοίαρχος το 1763 και βάζει γρήγορα σε εφαρμογή το σχέδιο του, να πραγματοποιήσει το γύρο του κόσμου.
Παρά τις σημαντικές δυσκολίες, πετυχαίνει να παρουσιάσει κάποια νέα άποψη για τις θάλασσες. Χάρη σε αυτόν, κάποια θαλάσσια φαινόμενα γίνονται κατανοητά και μάλιστα προβλέψιμα ως ένα βαθμό.
Από το 1766 έως και το 1769 συνεχίζει την περιπέτεια του και τις έρευνες του και περνά από τον πορθμό του Μαγγελάνου, τον Ειρηνικό, την Ταϊτή, τα νησιά Σαμόα, την Αυστραλία, την Νέα Γουινέα, τον Ινδικό Ωκεανό και το ακρωτήρι της καλής Ελπίδος.
Ο γύρος του κόσμου τερματίζεται στο Σαιν-Μαλό. Η συνεισφορά του στην ανθρώπινη γνώση είναι αποφασιστική για τον πλούτο αλλά και για την ακρίβεια των πληροφοριών του.
Η επιστροφή του, του επεφύλασσε άσχημες εκπλήξεις, λόγω των αναταραχών εκείνης της εποχής, και από καθαρή τύχη γλίτωσε την λαιμητόμο.
Στην υπόλοιπη ζωή του δεν ασχολήθηκε πάλι με τα ταξίδια και προτίμησε την οικογενειακή γαλήνη του..

 

9. ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΣ ΜΠΑΡΕΝΤΣ

Πέρα από το βόρειο πολικό κύκλο κατά μήκος των βόρειων ακτών της Ευρώπης, εκτείνεται μια μανιασμένη θάλασσα: Η θάλασσα του Μπάρεντς. Το όνομα της,το οφείλει στον άνθρωπο που την ανακάλυψε και μαζί με αυτή και το θάνατο του.
Δεν είναι γνωστό τίποτα για την ζωή του Μπάρεντς, ως την ημέρα που τον εντοπίζουμε να παίρνει μέρος σε μερικές αποστολές που στόχο είχαν να φτάσουν στην Κίνα περνώντας από την Βόρειο Ευρώπη και τη Σιβηρία.
Οι προσπάθειες αυτές, που κλιμακώνονται ανάμεσα στα έτη 1594 και 1597, τον οδηγούν σε διαδοχικές ανακαλύψεις: Του νησιού των Άρκτων, της Σπιτσβέργης, της ανατολικής ακτής της Νέας Ζέμπλιας. Προπαντός πετυχαίνει το πρώτο ξεχειμώνιασμα μέσα στην τρομερή νύκτα των βόρειων πολικών θαλασσών. Εξαιρετικός χαρτογράφος, ο Μπάρεντς, αφήνει ακριβή περιγραφή των μεγάλων επιφανειών που πέρασε και των στεριών που ανακάλυψε.
Τέσσερα χρόνια συνεχούς σχεδόν ναυσιπλοΐας, τον κάνουν έναν από τους διασημότερους πολικούς θαλασσοπόρους.
Κατά τις πρώτες του αποστολές συναντά τους πάγους που επιπλέουν και τον υποχρεώνουν σε βιαστικές επιστροφές. Στην τρίτη προσπάθεια του όμως, προχωρεί πολύ μπροστά στις θάλασσες του Βορρά και δεινοπαθεί δέκα μήνες μέσα στους πάγους. Κατά την επιστροφή του, σώζει αρκετούς από τους συντρόφους του και τους οδηγεί στον δρόμο της σωτηρίας. Ο ίδιος, όμως, εξαντλημένος πεθαίνει μέσα στο πλοίο.
Πολλούς αιώνες αργότερα, συνέχισαν άλλοι το έργο του, αλλά με ασύγκριτα τελειότερα τεχνικά μέσα..
Είναι φανερό το ότι δεν έμεινε στην ιστορία των μεγαλύτερων θαλασσοπόρων άδικα, γραμμένο με χρυσά γράμματα το όνομα του Μπάρεντς..

 

10. ΤΖΕΗΜΣ ΚΟΥΚ

Σε 11 χρόνια ο Τζέημς Κουκ κατόρθωσε να διανύσει 300.000 χλμ περίπου, σχίζοντας κυριολεκτικά όλους τους ωκεανούς του κόσμου, μια απόσταση λίγο μικρότερη από την απόσταση Γης - Σελήνης..
Έτσι, μαζί με τον Κολόμβο και τον Μαγγελάνο, χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος θαλασσοπόρος όλων των εποχών, γιατί το έργο στο οποίο αφιερώθηκε αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο επιστημονικό σταθμό της σύγχρονης εποχής.
Χάρη στον Κουκ μάθαμε το σωστό μέτρο στις αναλογίες μεταξύ στην στεριά και την θάλασσα.
Ο Κουκ γεννήθηκε το 1728 από απλοϊκή οικογένεια στο Γιόρκσαϊρ της Αγγλίας. Την ναυτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε από ένα πλοίο που μετέφερε κάρβουνα, μέχρι που μπήκε στο βασιλικό ναυτικό.
Οι πλοίαρχοι στα πλοία στα οποία υπηρέτησε, του έδειχναν μεγάλη εκτίμηση, διότι μελετούσε με μεγάλο πάθος ναυτική αστρονομία και μαθηματικά και ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει με κάθε τρόπο.
Το βρετανικό ναυτικό προσέχει τα έργα του και τον υποστηρίζει για να αναλάβει και τις επίσημες αποστολές του, την πρώτη στον Ειρηνικό το 1768, την δεύτερη στην Ανταρκτική το 1772 και την τελευταία του, στην οποία έχασε την ζωή του σε μάχη με ιθαγενείς, το 1779 καθώς αναζητούσε το βορειοδυτικό πέρασμα.

 

11. ΙΟΥΛΙΟΣ-ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ-ΚΑΙΣΑΡ ΝΤΥΜΟΝ ΝΤ' ΟΥΡΒΙΛ

Αυτός ο κύριος, με το τεράστιο όνομα, πλησίασε πρώτος τις ακτές της απέραντης λευκής ηπείρου, της Ανταρκτικής, σε ένα σημείο που το ονόμασε "Αδελία ΓΗ" Αυτό συνέβη κατά την πρώτη αποστολή του προς τον Νότιο πόλο μεταξύ των ετών 1837-1840.
Για τους επιστήμονες όλου του κόσμου, ο καρπός της αποστολής του υπήρξε σημαντικός γιατί έδωσε νέους υδρογραφικούς χάρτες ενδιαφέρουσες γεωλογικές και ζωολογικές συλλογές και σημαντικό αριθμό φωτογραφιών των τόπων που ανακάλυψε.
Όσο ζούσε, δεν έτυχε μεγάλης αποδοχής διότι οι γνώμες του συγκρούονταν με τις γνώμες των ανθρώπων των γραφείων. Κριτίκαραν τις μετρήσεις του, αμφισβητούσαν τις ανακαλύψεις του και τον κατηγόρησαν για τον θάνατο 16 μελών της αποστολής που είχαν την ατυχία να πεθάνουν από σκορβούτο.

Γεννήθηκε στις 23/5/1790 στην Νορμανδία. Έγινε αξιωματικός του ναυτικού το1808 και έλαβε μέρος σε διάφορες αποστολές για θαλάσσιες έρευνες. Το 1826 με την κορβέτα του "Αστρολάβος" αφήνει το λιμάνι της Τουλόν για τον Ειρηνικό, οπού έπειτα από τρία χρόνια σκληρής εργασίας συμβάλει αποφασιστικά στη γνώση του Ωκεανού. Μετά την εκστρατεία του στην Ανταρκτική γίνεται αντιναύαρχος.
Έχασε την ζωή του, τον Μάη του 1842, σε σιδηροδρομικό ατύχημα στο Παρίσι..

 

12. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΥΖΟΝ

Ο Τυζόν ήταν φαλαινοθήρας για πάνω από είκοσι χρόνια, μέχρι που χάριν του επιστήμονα Χωλ, ο οποίος του εμπιστεύτηκε την διοίκηση του πλοίου "Polaris" έγινε γνωστός παγκοσμίως για την αποστολή τους στον Βόρειο πόλο.
Η περιπέτεια του είναι πραγματικά παραδειγματική.
Αποδεικνύει πως κάθε άνθρωπος μπορεί, κάτω από το βάρος εξαιρετικά δύσκολων περιστάσεων, να βρει μέσα του την απαραίτητη δύναμη και το σθένος για να ξεπεράσει τον εαυτό του και να πετύχει ένα από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα κατορθώματα. Και στην περίπτωση του, βάση των συνθηκών που επικρατούσαν φαίνεται πως επετεύχθη η παραπάνω αξία.
Φεύγει στις 29/7/1871 από την Νέα Υόρκη και επιστρέφει εκεί στο τέλος του Μάιου του 1872 ύστερα από παρέκκλιση έξι μηνών σε έναν όγκο πάγου.

Η οδύσσεια του είναι μια από τις δραματικότερες στιγμές στην κατάκτηση των ωκεανών..
Παρ' όλες τις αντιξοότητες που συνάντησε, με την βοήθεια του μετεωρολόγου Μέγερ, συγκεντρώνει μερικές παρατηρήσεις που συμβάλλουν αποφασιστικά στην πρόοδο των γνώσεων μας για τον Αρκτικό κόσμο.

 

13. ΦΡΙΝΤΧΟΦ ΝΑΝΣΕΝ

O Νάνσεν υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους εξερευνητές όλων των εποχών. Το πέρασμα του από τη Βόρεια πολική περιοχή των πάγων, οι μελέτες του για τα θαλάσσια ρεύματα, η φροντίδα του να στηρίξει την γνώση των ωκεανών επάνω σε επιστημονικά δεδομένα τον κάνουν έναν από τους μεγαλύτερους επιστήμονες της σύγχρονης εποχής. Η πλατειά μόρφωση του και οι προσήλωση του στις ανθρώπινες αξίες, του επιτρέπουν να καταλάβει πως μόνο η επιστήμη δεν μπορεί να απαντήσει στα θεμελιώδη προβλήματα του ανθρώπου, έτσι αφοσιώθηκε στο ιδεώδες της ειρήνης και της δικαιοσύνης.

Γεννήθηκε στο Όσλο το 1861 και από τότε που μπήκε στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσει φυσικές επιστήμες ταξίδεψε στη Νορβηγία, Γροιλανδία και Ισλανδία. Όταν άκουσε το δράμα του Αμερικανικού πλοίου "Ιωάννα", ότι δηλαδή είχε χαθεί στις αρκτικές θάλασσες και μετά από χρόνια ανακάλυψαν τα συντρίμμια του να έχουν φτάσει στην Γροιλανδία, γεννήθηκε μέσα του μια μεγάλη ιδέα: "Επειδή υπάρχει παρέκκλιση, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τα υποθαλάσσια ρεύματα που την προκαλούν. Και επειδή οι πάγοι κάνουν τον Βόρειο παγωμένο ωκεανό απροσπέλαστο, προτιμότερο είναι αντί να τους σπάσουμε, να τους χρησιμοποιήσουμε ως μεταφορικό μέσο.."

Τούτο το σχέδιο τον ενθουσιάζει και από το 1893 έως το 1896 διευθύνει την εξαιρετική αποστολή του "ΕΜΠΡΟΣ" στους αρκτικούς επιπλέοντες πάγους. Το 1908 διορίζεται καθηγητής της Ωκεανογραφίας στο Όσλο και αφιερώνει την υπόλοιπη ζωή του στην μελέτη των προβλημάτων των αρκτικών θαλασσών, λαμβάνοντας μέρος και σε πολλές αποστολές.
Παράλληλα, ενδιαφέρεται και για τα προβλήματα των πολιτικών εξόριστων, αποδεικνύοντας τις ευαισθησίες του..

Πέθανε στο Όσλο το 1930.

 

14. ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΑΝΤΕΡΣΟΝ

Στον πλοίαρχο Γουίλιαμ Αντερσον ανήκει η τιμή του ότι οδήγησε το πρώτο υποβρύχιο κάτω από τους πάγους του βόρειου πόλου το 1958.
Μέχρι τότε δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, το εγχείρημα όμως που πραγματοποίησε ήταν πολύ σπουδαίο και καταχωρήθηκε στην ιστορία ως πρωτοπόρος.

Ειδική αναφορά οφείλουμε να κάνουμε στο μέσο με το οποίο πραγματοποιήθηκε αυτή η αποστολή και το οποίο ουσιαστικά έδωσε την δόξα στον Γουίλιαμ Άντερσον.

 

ΥΠΟΒΡΥΧΙΟ ΝΑΥΤΙΛΟΣ


Oι ανάγκες της επιχείρησης αυτής ήταν ιδιαίτερα απαιτητικές.
Το ατομικό αυτό υποβρύχιο έπρεπε να ταξιδέψει σε βάθος 150 μέτρων, με ταχύτητα 40 χιλιομέτρων την ώρα και με πλήρωμα 116 άτομα. Το υποβρύχιο αυτό, που θα ανέτρεπε τελείως τα δεδομένα της εν καταδύσει πλεύσεως, άρχισε να κατασκευάζεται τον Ιούνιο του 1952 και καθελκύστηκε τον Γενάρη του 1955. Για την εποχή του ήταν φυσικά ότι πιο σύγχρονο.
Ο αντιδραστήρας του χρησιμοποιούσε αργά νετρόνια. Οι διαστάσεις του το έκαναν το πιο χοντρό υποβρύχιο που είχε ποτέ κατασκευαστεί. Η αυτονομία του εν καταδύσει εξακολουθεί να μην είναι επισήμως γνωστή, αλλά μπορεί κανένας να υποθέσει πως η μικρή κάψουλα ουρανίου που χρησιμοποιούσε ως καύσιμη ύλη, του επέτρεπε να κάνει τουλάχιστο τρεις φορές τον γύρο της γης προτού ανέβει στην επιφάνεια..

Η αποστολή που κατάφερε να εκτελέσει το 1957 και 1958 αποκάλυψε στον κόσμο τα χαρίσματα του.

 

15. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΑΙ ΖΑΚ ΠΙΚΚΑΡ

Ο Αύγουστος Πικκάρ γεννήθηκε στις 26/2/1884 στο Λουτρύ της Ελβετίας και υπήρξε καθηγητής της φυσικής στην ομόσπονδη πολυτεχνική σχολή και στο ελεύθερο πανεπιστήμιο των Βρυξελλών. Από το 1931 ως το 1932 πραγματοποιεί διάφορες ανόδους με στρατοσφαιρικά μπαλόνια και το 1931 ανεβαίνει με ένα αερόστατο δικής του εμπνεύσεως στο ύψος των 16.000 μέτρων και το 1932 στα 18500 μέτρα!  Οι παρατηρήσεις που έκανε τότε τον έκαναν γνωστό σε όλο τον κόσμο, γιατί είχαν μεγάλη επιστημονική αξία.
Κατόπιν, εργάζεται με τον Αϊνστάιν στην τελειοποίηση των οργάνων για την μέτρηση της ραδιοακτινοβολίας.
Το 1946 επαναλαμβάνει τις έρευνες του για τα προβλήματα που έθετε η κάθοδος σε μεγάλα ωκεάνια βάθη. Το 1953 κατεβαίνει με το βαθυσκάφος του σε βάθος 3150 μέτρων. Ώς το θάνατο του, το 1962, είναι αφοσιωμένος στην κατασκευή του μεσοσκάφους το οποίο υπήρξε ο πόλος έλξης στην Ελβετική εθνική έκθεση του 1964.

Γιός του Αυγούστου Πικκάρ, ο Ζακ Πικκάρ, διπλωματούχος των οικονομικών επιστημών, ενδιαφέρεται με πάθος για τις εργασίες του πατέρα του ο οποίος τον έχει μυήσει στα μυστικά των υποβρύχιων καταδύσεων. Μαζί δοκίμασαν σιγά σιγά τις δυνατότητες του βαθυσκάφους, που οδήγησε τον Ζακ στο μεγαλύτερο βάθος του Ειρηνικού Ωκεανού (10.907μ) κοντά στις Φιλιππίνες.
Έτσι, πραγματοποίησε ένα πολύ παλιό όνειρο και πήρε την θέση του ανάμεσα στους μεγάλους πρωτοπόρους της υποβρύχιας εξερεύνησης.

 

 

16. ΖΑΚ ΥΒ ΚΟΥΣΤΩ

Ποιος δεν γνωρίζει τον Ζακ Ύβ Κουστώ?

Ο Κουστω έκανε την κατάκτηση του υποβρύχιου κόσμου έναν από τους σκοπούς της σημερινής ανθρώπινης δραστηριότητας. Με το θάρρος και την ορμητικότητα του, αλλά και με την στήριξη κυβερνήσεων και οργανισμών φανέρωσε την ύπαρξη μιας νέας ηπείρου, της μόνης που θα μπορούσε να προσφέρει λύση στα αυριανά μας προβλήματα. Οπαδός της τεχνολογίας, αναζήτησε να την ερευνήσει και να την θέσει στην υπηρεσία των ανθρώπων.
Γεννήθηκε στις 11 Ιουνίου του 1910 στο Σαιντ Αντρέ ντε Κουμπζάκ και αποφοίτησε από την ναυτική σχολή το 1930.
Μεταξύ των ετών 1942 και 1944 κατορθώνει και κάνει πράξη το αυτόνομο σκάφανδρο με πεπιεσμένο αέρα. Ιδρύει δε, μαζί με τον διοικητή Ταγιέ, την "Ομάδα υποθαλασσίων μελετών και ερευνών" του Εθνικού ναυτικού.
Το 1948 συμμετέχει στην ομάδα που κατασκεύασε το βαθυσκάφος του Αυγούστου Πικκάρ και παίρνει τα πρώτα υποθαλάσσια φιλμ. Το 1956 του απονέμεται ο "Χρυσός Φοίνικας" του φεστιβάλ των Καννών και το αμερικανικό Όσκαρ για την ταινία " Ο κόσμος της Σιωπής" .

Παράλληλα, έχει και εμπορικές δραστηριότητες οι οποίες του αποφέρουν τεράστια περιουσία.

Το 1957 διορίζεται διευθυντής του ωκεανογραφικού μουσείου του Μονακό. Θέλοντας παράλληλα να ωθήσει περισσότερο την εξερεύνηση του βάθους δημιουργεί δυο οργανισμούς.
Το κέντρο Προηγμένων Θαλασσιών Μελετών και τις Γαλλικές Ωκεανογραφικές Λέσχες, οι οποίες του επιτρέψανε να αποκτήσει πολλές ζωντανές εμπειρίες εν καταδύσει και να κατασκευάσει πολλά υποβρύχια μηχανήματα με προορισμό να μπορούν να φτάσουν σε μεγάλα βάθη.
Μετά το 1967 αναλαμβάνει να πραγματοποιήσει με το ωκεανογραφικό του πλοίο "Καλυψώ" το γύρο του κόσμου και κατά την διάρκεια του γυρίζει για την τηλεόραση πολυάριθμες ταινίες σχετικές με την υποθαλάσσια ζωή.
Τα ταξίδια του τον φέρνουν αρκετές φορές και στην Ελλάδα, οπού πραγματοποιεί έρευνες για αρχαία ναυάγια και όχι μόνο, και αποκαλύπτει πολλά από τα μυστικά των Ελληνικών βυθών καθώς και είναι ορατό το ενδιαφέρον του για τις Ελληνικές αρχαιότητες.
Μάλιστα τα μουσείο του Μονακό εμπλουτίζεται και με ανάλογα ευρήματα..

Ο Κουστώ έφυγε από την ζωή στις 25/6/1997 αφήνοντας πραγματικά τεράστιο έργο πίσω του.

 http://ydronaftes.gr

Δέκα οπλαρχηγοί κατά τα «Φόβια» τού 1912

Δέκα οπλαρχηγοί κατά τα «Φόβια» τού 1912

Λέσβος και Μυτιληναίων Αιγιαλός
Δεκαπενθήμερες επισημάνσεις

Εκατό χρόνια από την απελευθέρωση της Λέσβου, παραθέτω δέκα ονόματα οπλαρχηγών, που μαζί με τους αντάρτες τους, πολέμησαν στον Κλαπάδο και σε άλλες μάχες στη Λέσβο κατά τα «Φόβια», δηλαδή στον ενάμιση μήνα από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας Μυτιλήνης στις 8 Νοεμβρίου μέχρι εκείνην της Ανεμώτιας στις 24 Δεκεμβρίου του 1912 και με την ευκαιρία, παρακαλώ όποιον έχει οποιαδήποτε πληροφορία ή φωτογραφία για κάποιον αντάρτη της εποχής εκείνης να επικοινωνήσει μαζί μου στο τηλέφωνο 6939-757857, για να γίνουν γνωστοί οι μέχρι σήμερα άγνωστοι αγωνιστές αντάρτες χωρίς τους οποίους δεν θα ελευθερωνόταν τότε η Λέσβος.

1.- Ο Λέσβιος οπλαρχηγός Ευστράτιος Λαγίδης με το ψευδώνυμο Άρης, ενώ ήταν πετυχημένος έμπορος στην Καζαμπλάνκα του Μαρόκου, πήγε στη Σάμο και συγκρότησε εθελοντικό σώμα ανταρτών που έδρασε ηρωικά. Στις 5-11-1912 ήλθε με δύο ιστιοφόρα ανοικτά της Μελίντας ύστερα από πρόσκληση τριών Πλωμαριτών για να κηρύξουν την επανάσταση, αλλά οι προύχοντες συνέστησαν τη μη πραγματοποίησή της. Με την απελευθέρωση αποβιβάστηκε στο Γαβαθά και έδρασε στη Λέσβο. Ο Λαγίδης κατέβαλε χρήματα και είχε την πρωτοβουλία να ενεργήσει στο Μαρόκο υπέρ της οικογένειας του Μητροπολίτη Γρεβενών Αιμιλιανού που δολοφονήθηκε άγρια, επίσης παλιότερα έστειλε μεγάλο ποσό στη βιβλιοθήκη Βερναρδάκη της Μυτιλήνης.

2.- Ο Πλωμαρίτης οπλαρχηγός Δημήτριος Στεφάνου, καπνέμπορος. Κατά την επίσημη κατάληψη του Πλωμαρίου επέβαινε ως οδηγός και διερμηνέας στο ατμόπλοιο «Μακεδονία», ήταν αρχηγός στο πεζοναυτικό σώμα Προσκόπων και κατά τη μάχη του Κλαπάδου πολέμησε με τους αντάρτες του δυτικά του Κλωμηδάδου. Στις 26 Δεκεμβρίου μετέφερε στη Μυτιλήνη 32 Τούρκους στρατιώτες και αντάρτες επειδή σκότωσαν πολλούς Έλληνες στην Άγρα και στο Μεσότοπο και μάλιστα στο Μεσότοπο, όπου δεν άφησαν πέτραν επί πέτρας.

3.- Ο Κρητικός οπλαρχηγός ιερέας Ευγένιος Παπατάκης ήλθε από τη Σμύρνη και έδρασε κυρίως στη Γέρα, από όπου μετέφερε στις 19-11-1912 στη Μητρόπολη Μυτιλήνης 29 αιχμαλώτους. Στις 16 Νοεμβρίου με 60 αντάρτες κατετάγη στο σώμα πεζοναυτών υπό τον αξιωματικό κ. Κουρμούλη.

4.- Ο Πλωμαρίτης οπλαρχηγός Εμμανουήλ Σιταράς ή Καπετάν Μάνος, ο απελευθερωτής του Πλωμαρίου, με τους 22 αντάρτες του από τις 11 Νοεμβρίου κυριάρχησε στην κεντρική χερσόνησο.

5.- Ο Πλωμαρίτης οπλαρχηγός Δημήτρης Τσακύρης, με 115 επίλεκτους Πλωμαρίτες αντάρτες έφθασε στη Μυτιλήνη στις 2-12-1912 και ετέθη υπό τας διαταγάς του Απολλόδωρου Συρμακέζη για τη μάχη του Κλαπάδου, όπου μετά από αυτήν έχασε τον αντάρτη του Δημήτρη Ευστρ. Καμπά.

6.- Ο Μανιάτης οπλαρχηγός Κωνσταντίνος Μουνδραίος, με το ιστιοφόρο του στο Μόλυβο και ιδίως στην Πέτρα βοήθησε στην αποτελεσματική δράση του στόλου, στη διάσωση γυναικοπαίδων, στην εξόντωση ή σύλληψη Βασιβουζούκων επιδρομέων και εμπρηστών.

7.- Ο Αγιαπαρασκευώτης οπλαρχηγός Ευστράτιος Κ. Παντελής με 30 - 40 Αγιαπαρασκευώτες αντάρτες έχασε σε μάχη στο Καντρί τους συντρόφους του Παρασκευά Δ. Πατσά και Δημήτρη Αλάνη.

8.- Ο Πετριανός, οπλαρχηγός Ε. Κρασσάς του οποίου εδάρη ανηλεώς η σύζυγος στην Πέτρα στις 7 Δεκεμβρίου 1912 για το λόγο της συμμετοχής του στο αντάρτικο.

9.- Ο Γεραγώτης οπλαρχηγός Ευστράτιος Κοσμά Γαβαλάς ή Καπετάν Γεώργης ή Σαντοριναίος, με τις προσπάθειές του, την προθυμία του και την προσήλωσή του στην εκπλήρωση των καθηκόντων του, τα χωριά της Γέρας βρήκαν ησυχία και ασφάλεια.

10.- Ο Ερεσιώτης οπλαρχηγός Γιάννης Χατζηγιάννης, έδρασε στη νοτιοδυτική Λέσβο με την αντάρτικη ομάδα του στην οποία μετείχε και ο επίσης Ερέσιος Παναγιώτης Σαμαράς.

Στις 16-11-1912 ο Χατζηγιάννης και οι αντάρτες του με καπετάνιο τον Καπετάν Λαγίδη ξεκινώντας από το Γιαλό της Ερεσού και παίρνοντας ως όμηρο τον Τούρκο τελώνη, πήγαν στο Μεσότοπο όπου ύψωσαν την Ελληνική Σημαία συνοδευόμενοι από τον τότε 16χρονο Ερέσιο καλόγερο της Μονής Πιθαρίου, μετέπειτα εφημέριο στο Ναό Αγίου Νικολάου Σιγρίου Νεόφυτο Φράγκου, που ως γιος του παπα-Ευσταθίου της Ερεσού απεκαλείτο παπα-Σταθέλ’. Σε αντίποινα οι Τούρκοι αντάρτες, αναζητώντας το Νεόφυτο Φράγκου, ως καλόγερο παπα-Στάθη, συνέλαβαν, φυλάκισαν και σκότωσαν στα Λίμενα Σιγρίου έναν άλλο καλόγερο της Μονής Πιθαρίου που είχε το όνομα Στάθης, τον Ευστάθιο Σκούρτσο, φίλο και συνομήλικο του Νεόφυτου Φράγκου.

Η φωτογραφία του παπα-Νεόφυτου Φράγκου πρωτοδημοσιεύθηκε στο βιβλίο του Ιωάννη Τσίκνα «Σίγρι, το σίγουρο λιμάνι», 2008, σελ. 102.
 Άρης Κυριαζής
http://www.emprosnet.gr