Translate

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Το εμβληματικό κτίριο που βλέπετε να στέκεται στην ιστορική συνοικία Mitte του Βερολίνου και να μην μοιάζει με κανένα άλλο, είναι ένα κανονικό φρούριο που έφτιαξαν οι ναζί. Γιατί όμως παραμένει ακόμη και σήμερα στην θέση του, ίδια και απαράλλαχτο εδώ και 90 χρόνια;. Οι ντόπιοι ξέρουν, οι υπόλοιποι όμως σίγουρα νιώθουν έκπληξη όταν μαθαίνουν την ιστορία του. Στον πόλεμο λοιπόν χρησιμοποιήθηκε σαν καταφύγιο, μετά σαν κέντρο κράτησης και στο τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου έγινε αποθήκη φρούτων. Το επιβλητικό κτίριο με τα σημάδια από τις σφαίρες που άφησαν το στίγμα τους στο εξωτερικό περίβλημα,τώρα είναι σπίτι εκατομμυριούχου διαφημιστή, έγινε ντοκιμαντέρ και έκανε τον γύρο του κόσμου. από το 2003 ανήκει στον 49χρονο πολωνικής καταγωγής Κρίστιαν Μπόρος που το 2008 ξεκίνησε να κατασκευάζει στην ταράτσα του οικοδομήματος ένα εντυπωσιακό ρετιρέ 500ων τμ από γυαλί και ατσάλι και πλέον ζει εκεί μαζί με την οικογένεια του.

έχει πέντε ορόφους, 120 δωμάτια, τοίχους πάχους δύο μέτρων για να αντέξουν στις βομβιστικές επιθέσεις και οριζόντια πλάκα οροφής πάχους 3ων μέτρων. Το τερατώδες τσιμεντένιο δημιούργημα, ύψους 18 μέτρων, κατασκευάστηκε αρχικά για τη γερμανική εταιρεία σιδηροδρόμων από οπλισμένο σκυρόδεμα, και χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο από τις αεροπορικές επιθέσεις για την προστασία έως και 4.000 ταξιδιωτών που έφταναν στον κοντινό σταθμό. Μετά το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο κράτησης «φόβητρο» για τις μυστικές υπηρεσίες του Στάλιν. Οι Σοβιετικές Δυνάμεις το παραχώρησαν το 1949 στους Γερμανούς που το μετέτρεψαν σε αποθήκη για μπανάνες και μέχρι την ένωση των δύο Γερμανιών, χρησίμευε ως αποθήκη για τροπικά φρούτα πουαποτελούσαν είδος πολυτελείας και το φρούριο με τα παχιά του τοιχώματα προσέφερε τις τέλειες συνθήκες φύλαξης. Στην συνέχεια λίγα χρόνια μετά έγινε, αποθήκη κλωστοϋφαντουργίας και μετά άντρο ακολασίας. Η κοινότητα των τέκνο πάρτι του Βερολίνου το μετέτρεψε σε ένα από τα πλέον διαβόητα κλαμπ στον κόσμο. Από το '90 και μετά έγινε τόπος διεξαγωγής μερικών από τα πιο ιστορικά γκέι και φετιχιστικά πάρτι του κόσμου που συχνά μετατρέπονταν σε ρωμαϊκά όργια.

Όλα αυτά μέχρι και το 1996 που οι τοπικές αρχές το σφράγισαν και οι εικόνες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο αποτυπώνουν πλήρως εκείνη την εποχή. Η ειρωνεία είναι πως ο επίσημος λόγος του λουκέτου, ήταν ότι δεν πληρούσε τους κανόνες ασφαλείας, ποιο; Το κτίριο που χτίστηκε γι αυτόν ακριβώς τον λόγο και μπορούσε να προστατέψει κόσμο ακόμη και από βομβαρδισμούς.Πριν από λίγα χρόνια στεγάστηκε εκεί μία μη κυβερνητική οργάνωση ενώ σήμερα το κτήριο αυτό θεωρείται ότι καλύτερο έχει να επιδείξει το Βερολίνο έπειτα από τον ανασχεδιασμό του. Γκρεμίστηκαν τοίχοι, έγιναν βελτιώσεις στα δωμάτια και οι καλλιτεχνικές πινελιές με μοντέρνα διακόσμηση και ξύλινα αντικείμενα έδωσαν άλλο τόνο στο αχανές κτίριο. 
Πλέον εκεί η οικογένεια του Κρίστιαν Μπόρος, της συζύγου του Κάρεν και των 2 παιδιών τους μπορεί να ζήσει τη ζωή της άνετα μέσα σε 5.000 τετραγωνικά μέτρα και ανάμεσα από πανάκριβα σπάνια έργα τέχνης από την ιδιωτική του συλλογή. Τα 700 έργα που συγκέντρωνε ο επιχειρηματίας από την ηλικία των 18 ετών, εκτίθενται και για το κοινό με περισσότερους από 100.000 να τα έχουν δει από κοντά.
Ο Μπόρος, με μεγάλα διαφημιστικά γραφεία σε γερμανικές πόλεις αλλά και τη Νέα Υόρκη, ανήκει στην ελίτ των συλλεκτών και δεν διστάζει να συμμετέχει στις μεγαλύτερες δημοπρασίες και να προσφέρει δεκάδες εκατομμύρια για έναν πίνακα ζωγραφικής ή οποιοδήποτε άλλο έργο τέχνης του αρέσει.   
Δημοσιεύτηκε  από τον χρήστη 
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Η Ελλάδα είναι ιστορία δανείων

Αναρτήθηκε από   //  8 Αυγούστου 2014  //  info facts, Top Articles  //  Σχόλια κλειστά
Η ιστορία της Ελλάδας είναι ιστορία δανείων.
Πολιτικός Λόγος: Η επικαιρότητα της πρότασης Μέρκελ για την οικονομική επιτροπεία μέσα από την αναδρομή στην πτώχευση του 1893 και στον Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο. Προδημοσίευση από το νέο βιβλίο του Γιώργου Ρωμαίου
Αμέσως μετά τη χρεοκοπία του 1893, η κυβέρνηση Τρικούπη ξεκίνησε τις δύσκολες, δίχως αμφιβολία, διαπραγματεύσεις με τους αντιπροσώπους των χωρών που είχαν επηρεαστεί στον μεγαλύτερο βαθμό από την αδυναμία πληρωμής των ελληνικών εξωτερικών δανείων. Ομως τον Αύγουστο του 1894, όταν ο συμβιβασμός που είχε συνάψει η κυβέρνηση Τρικούπη με τους ξένους αντιπροσώπους τέθηκε στο συμβούλιο των άγγλων ομολογιούχων, αυτοί τον απέρριψαν, με την αιτιολογία ότι η Ελλάδα ήταν σε θέση να προσφέρει καλύτερες εγγυήσεις και όρους, καθώς και ότι η πτώχευσή της ήταν «δόλια», άποψη που αναπαραγόταν συνεχώς από μεγάλης κυκλοφορίας βρετανικές εφημερίδες και περιοδικά, όπως οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς και ο Εκόνομιστ.
Ανάλογες απόψεις εξέφρασαν και οι γάλλοι ομολογιούχοι, ενώ οι Γερμανοί, οι οποίοι, αν και κατείχαν το μικρότερο ποσοστό του ελληνικού χρέους από τους Αγγλους και τους Γάλλους, εμφανίζονταν ιδιαίτερα αδιάλλακτοι απέναντι στην Ελλάδα και αρκετοί αξιωματούχοι, αλλά και έντυπα, ζητούσαν να χρησιμοποιηθεί το ελληνικό εξωτερικό χρέος ως μοχλός για την αύξηση της επιρροής της Γερμανίας στην Ελλάδα και την Ανατολική Μεσόγειο γενικότερα.

Αλλαγή κυβέρνησης: Στις εκλογές του Απριλίου του 1895 ο Χαρίλαος Τρικούπης ηττήθηκε κατά κράτος (δεν εξελέγη καν βουλευτής και αποχώρησε για τη Γαλλία όπου και πέθανε ένα χρόνο αργότερα) και πρωθυπουργός αναδείχθηκε εκ νέου ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης, το έτερον ήμισυ του εξασθενημένου, ωστόσο, πρώτου ελληνικού δικομματισμού.
Αν και ο Δηλιγιάννης, όντας στην αντιπολίτευση, είχε χαρακτηρίσει τη στάση πληρωμών της κυβέρνησης Τρικούπη πράξη «άτοπον και αν όχι ονειδιστικήν» και είχε υποστηρίξει, σε επιστολή του προς τις πρεσβείες των τριών ξένων Δυνάμεων, πως ο συμβιβασμός με τους δανειστές «ήτο καθήκον προς την Πατρίδα και τον Βασιλέα, όπερ επέβαλλεν ου μόνον το συμφέρον του κράτους και της κοινωνίας, αλλά και η τιμή του ελληνικού λαού». Εντούτοις, όταν ξεκίνησε, ως πρωθυπουργός πια, τις διαπραγματεύσεις με τους ξένους αντιπροσώπους για την επίτευξη ενός νέου συμβιβασμού, αρνήθηκε επανειλημμένως να υποχωρήσει σε καίρια ζητήματα. Κι αυτό γιατί φοβόταν τόσο την πίεση από το εσωτερικό του κόμματός του όσο και την κοινή γνώμη που είχε λάβει ξεκάθαρη θέση εναντίον των ξένων Δυνάμεων.
Ο Δηλιγιάννης δήλωσε στη Βουλή πως δεν υπήρξε συμφωνία καθώς τα μέτρα που πρότειναν οι ξένοι αντιπρόσωποι των τριών Δυνάμεων θα οδηγούσαν, αργά ή γρήγορα, σε νέα πτώχευση και θα απειλούσαν την εθνική κυριαρχία της χώρας. Η άρνηση συμβιβασμού της κυβέρνησης Δηλιγιάννη, στάση η οποία επρόκειτο να διαρκέσει καθ’ όλη τη διετή περίπου θητεία της, προκάλεσε τον εκνευρισμό των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και αρνητικά για την Ελλάδα σχόλια στον ευρωπαϊκό Τύπο.
Το τηλεγράφημα που δεν έφτασε: Η τοποθέτηση, όμως, τον Οκτώβριο του 1896, του Στέφανου Στρέιτ στη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας, ο οποίος αντικατέστησε τον Παύλο Καλλιγά, είχε αρχίσει να μεταλλάσσει κάπως το κλίμα. Ο Στρέιτ, διπλωμάτης και καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, ήταν το κατάλληλο πρόσωπο για να χειριστεί την υπόθεση του δημοσίου εξωτερικού χρέους και η παρουσία του έδωσε νέα πνοή στις διαπραγματεύσεις.
Υστερα από αμοιβαίες υποχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις που επαναλήφθηκαν στο Παρίσι, στις 18 Φεβρουαρίου 1897, ο Στρέιτ κατάφερε να επιτύχει έναν συμβιβασμό. Αμέσως μετά την επίτευξη του συμβιβασμού, ο Στρέιτ έστειλε πρώτα ένα τηλεγράφημα αποδοχής των συμβιβαστικών προτάσεων προς τους δανειστές και αμέσως μετά έσπευσε να στείλει ένα ακριβές αντίγραφο προς τον πρωθυπουργό Δηλιγιάννη. Ωστόσο, αυτό το αντίγραφο δεν θα έφτανε ποτέ στην Αθήνα.
Οι «ατυχείς» χειρισμοί Δηλιγιάννη: Οπως αποδείχθηκε λίγο αργότερα, εκείνο τον Φεβρουάριο του 1897, η Ελλάδα είχε χάσει τη μοναδική ευκαιρία να επιτύχει έναν αμοιβαίο συμβιβασμό. Οι ατυχέστατοι χειρισμοί της ελληνικής κυβέρνησης στο κρητικό ζήτημα, οι τυχοδιωκτικοί χειρισμοί της εθνικιστικής οργάνωσης της «Εθνικής Εταιρείας», η άρνηση της επικύρωσης της συμφωνίας του Στρέιτ και η αναμενόμενη έκβαση του «ατυχούς» ελληνοτουρκικού πολέμου του Απριλίου – Μαΐου του 1897, επρόκειτο να καταδικάσουν τις όποιες πιθανότητες είχε η Ελλάδα να επιτύχει έναν αξιοπρεπή, δημοσιονομικά και ηθικά, συμβιβασμό με τους ξένους δανειστές. Ο σκληρός Διεθνής Ελεγχος ήταν πλέον προ των πυλών και η Ελλάδα είχε χάσει κάθε διαπραγματευτικό χαρτί σε αυτό το δημοσιονομικό «μπρα-ντε-φερ» με τις ξένες Δυνάμεις.
Η επιβολή του Διεθνούς Ελέγχου: Στα τέλη Οκτωβρίου του 1897, δηλαδή λίγο μετά τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης και την ντε φάκτο απόφαση της επιβολής του Διεθνούς Ελέγχου στην Ελλάδα, απόφαση που η Ελλάδα δεν μπορούσε να αμφισβητήσει, μετέβησαν στην Αθήνα αντιπρόσωποι των ξένων Δυνάμεων που θα συμμετείχαν στην επιβολή του ελέγχου (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ρωσία και Αυστρία) για να οριστικοποιήσουν τις λεπτομέρειες και τις τεχνικές εκκρεμότητες του ελέγχου. Μεταξύ αυτών ήταν και ο γνωστός Εδουάρδος Λω, ως αντιπρόσωπος της Αγγλίας. Από την πλευρά της Ελλάδας, τις διαπραγματεύσεις θα διεξήγαγε ο Στέφανος Στρέιτ, υπουργός Οικονομικών πια της κυβέρνησης Αλ. Ζαΐμη, η οποία είχε αντικαταστήσει την κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη που είχε πέσει λόγω του περιεχομένου της Συνθήκης της Κωνσταντινούπολης.
Το νομοσχέδιο στη Βουλή: Στα τέλη του Ιανουαρίου 1898 οι ξένοι δανειστές και η ελληνική κυβέρνηση έφτασαν σε συμβιβασμό και σε συμφωνία για τις λεπτομέρειες του νομοσχεδίου το οποίο θα έπρεπε να υπερψηφιστεί από τη Βουλή εντός του Φεβρουαρίου. Πράγματι, στις 19 Φεβρουαρίου, ο υπουργός Οικονομικών Στ. Στρέιτ υπέβαλε στη Βουλή το νομοσχέδιο του Διεθνούς Ελέγχου.
Την επομένη, κατά τη διάρκεια της οποίας συνεχίστηκε η συζήτηση για την ψήφιση του νομοσχεδίου του Διεθνούς Ελέγχου, ο Στρέιτ αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως υπουργός Οικονομικών στις διαπραγματεύσεις με τους ξένους αντιπροσώπους, ενώ τόνισε και την προκατάληψη και την έλλειψη εμπιστοσύνης που διακατείχε τη στάση των ευρωπαϊκών δυνάμεων απέναντι στην Ελλάδα (στάση που θυμίζει σε πολλά σημεία την καχυποψία των Ευρωπαίων απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση το 2010 και το 2011).
Η υπερψήφιση του νομοσχεδίου: Στο τέλος της αγόρευσής του και πριν από την ψήφιση του νομοσχεδίου ο υπουργός Οικονομικών Στρέιτ προειδοποίησε τους βουλευτές πως, αν η ελληνική Βουλή απέρριπτε και δεν υπερψήφιζε το νομοσχέδιο, ακόμη και κάποιο μεμονωμένο άρθρο, τότε οι ξένες κυβερνήσεις δεν θα ενέκριναν την παροχή δανείου προς τη χώρα.
Τα στελέχη του ΔΟΕ έφθασαν στην Αθήνα στις αρχές Απριλίου του 1898. Η Επιτροπή αποτελούνταν από τους Λο (Βρετανία), Τροϊάνσκι (Ρωσία), Νομπίλι (Ιταλία), Μουροάρ (Γαλλία), Βίγκλερ (Γερμανία) και Οπενχάιμερ (Αυστρία). Μία από τις πρώτες ενασχολήσεις της Επιτροπής Ελέγχου ήταν η οργάνωση της εγκατάστασης της επιτροπής και η επιλογή των γραφείων της και του προσωπικού. Αξίζει να τονιστεί ότι στις συνεδριάσεις της Επιτροπής δεν είχε δικαίωμα παρουσίας ή συμμετοχής ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών.
Από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί το βιβλίο του Γιώργου Ρωμαίου «Η περιπέτεια του κοινοβουλευτισμού την Ελλάδα».
Σημείωσις: Το δάνειο αυτό αποπλήρώθηκε το 1985 απο την Ελλάδα.
Για όσους θυμούνται το Ελληνικό Μονοπώλειο !
***
Παραπομπές για μελέτη
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

βδομαδιαία επιλογή φωτογραφιών (νo.112)

 Posted by  Φωτογραφία Add comments
Aug022014

s_w10_52543650_small
Επιλογή από τις καλύτερες φωτογραφίες της εβδομάδας.

______
by Αντικλείδι ,  http://antikleidi.com
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τα δάκρυα της Κέιτ Μίντλετον για τους νεκρούς του Α' Παγκοσμίου Πολέμου

05/08/201420:241
Τα δάκρυα της Κέιτ Μίντλετον για τους νεκρούς του Α' Παγκοσμίου Πολέμου
ΕκτύπωσηΑποστολήΜέγεθος κειμένου  
  • Instagram
  • Επιλέξτε τόπο κοινωνικής δικτύωσης για να μοιραστείτε την είδηση
Προσθήκη σχολίου

«Φύτεψε» παπαρούνες μαζί με τον Γουίλιαμ στη μνήμη των πεσόντων

Με δάκρυα στα μάτια η Κέιτ Μίντλετον «φύτεψε» παπαρούνες μαζί με τον πρίγκιπα Γουίλιαμ στη μνήμη των νεκρών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Δούκισσα του Κέιμπριτζ έδωσε το «παρών» στον πύργο του Λονδίνου, όπου ένα εντυπωσιακό κατακόκκινο «ποτάμι» από 888.246 κεραμικές παπαρούνες είχε στηθεί για να τιμήσει τη μνήμη των νεκρών στρατιωτών που χάθηκαν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων.

Η Κέιτ ντυμένη με ένα μπλε φόρεμα που κολάκευε τη σιλουέτα της, ήταν εμφανώς συγκινημένη, ενώ δεν παρέλειψε να θαυμάσει από κοντά τις κόκκινες παπαρούνες, οι οποίες θα διατεθούν προς πώληση, με τα κέρδη να διατίθενται σε φιλανθρωπικά ιδρύματα στρατιωτικών.






 http://www.protothema.gr/
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Η λίστα του Economist με τις χώρες που έχουν χρεοκοπήσει πιο πολλές φορές από το 1800..Δείτε που βρίσκετε η Ελλάδα.


Δημοσίευμα για τις χρεοκοπημένες χώρες από το 1800  στο περιοδικό Economist με αφορμή την Αργεντινή και αναφορά στην Ελλάδα η
οποία βρίσκεται σε προεξέχουσα θέση μεταξύ αυτών που έχουν χρεοκοπήσει τις περισσότερες φορές.

Οσον αφορά την Ελλάδα το περιοδικό σημειώνει ότι έχει καταφέρει να πετύχει δυναμική επιστροφή στις αγορές, μέσα σε δύο χρόνια. Συγκεκριμένα, η ελληνική οικονομία έχει χρεοκοπήσει στα 214 αυτά χρόνια 7 φορές, όμως, υπάρχουν και χειρότερα. Η Αργεντινή έχει χρεοκοπήσει 8 φορές ενώ το ίδιο έχει συμβεί και με το Περού, το Μεξικό και την Τουρκία.
Την πρωτιά μοιράζονται το Εκουαδόρ και Βενεζουέλα που έχουν χρεοκοπήσει 10 φορές και ακολουθούν Ουρουγουάη, Κόστα Ρίκα, Βραζιλία, Χιλή με 9 χρεοκοπίες.
Economist:

Αυτές είναι οι χώρες που έχουν χρεοκοπήσει πιο πολλές φορές από το 1800 - Στις πρώτες και η Ελλάδα (αναλυτική λίστα)

Όπως τονίζεται «η Ελλάδα ήταν χρεοκοπημένη πριν τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, για 90 χρόνια περίπου, δηλαδή το ήμισυ της συνολικής περιόδου κατά την οποία η χώρα είναι ανεξάρτητη». Οι πέντε εξ αυτών των χρεοκοπιών έγιναν μέχρι το 1932 (το 1826, το 1843, το 1860, το 1894 και το 1932).

Το περιοδικό απονέμει τα εύσημα στη χώρα μας τονίζοντας ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που εμφανίζει την ταχύτερη επαναφορά. Διαπραγματεύτηκε ένα μαζικό «κούρεμα» επί ομολόγων ύψους 300 δισ. ευρώ το 2012, ωστόσο επέστρεψε στις αγορές νωρίτερα φέτος στις αγορές με έκδοση 5ετών ομολόγων, ύψους 4 δισ. δολαρίων, με επιτόκιο λίγο υψηλότερο του 5%.

Οσο για την Αργεντινή, αναφέρει ότι εάν η Αργεντινή είχε επιλύσει τη διαφορά με τους κατόχους ομολόγων, οι αγορές ίσως σύντομα να είχαν ξεχάσει αυτή την «κακή διαγωγή»του παρελθόντος.
fpress.gr
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Ενας κύριος στην Φινλανδία όχι μόνο φροντίζει 6 αρκούδες αλλά μένει μαζί τους όλο το 24ωρο και του συμπεριφέρονται σαν κατοικία ζωάκια. Ο Sulo Karjalainen, γνωστός και ως «Bear Man» φροντίζει τις ορφανές καφέ αρκούδες στο πάρκο του Kuusamo της Φινλανδίας το οποίο και διευθύνει. Όλα ξεκίνησαν όταν εντόπισε πριν από 17 χρόνια δύο μικρές αρκούδες. Ο 73χρονος τις πήρε στο πάρκο, τις φρόντισε και τις μεγάλωσε στα χέρια του, με αποτέλεσμα να αναπτύξει μία ασυνήθιστα στοργική σχέση με τα άγρια ζώα.
Ο ηλικιωμένος φύλακας των αρκούδων φροντίζει καθημερινά όλα αυτά τα χρόνια τα βάρους 500 κιλών φιλαράκια του, δίχως να έχει το παραμικρό ίχνος φόβου. Τα ταΐζει με τα χέρια του, παίζει μαζί τους και δεν χάνει την ευκαιρία να φωτογραφηθεί  σε διάφορες στιγμές. Στη Φινλανδία ο Σούλο Καργιαλάινεν και οι αρκούδες του είναι διάσημοι καθώς ο κόσμος έχει εντυπωσιαστεί από τον ιδιαίτερο δεσμό που έχει αναπτυχθεί ανάμεσά τους. Ο 73χρονος μεγάλωσε σε ένα αγρόκτημα αγελάδων και συμμετείχε στην γαλακτοπαραγωγή. Οι γονείς του τον άφηναν να παίζει στην στάνη και έτσι από πολύ μικρός εξοικειώθηκε με τα ζώα. το 1995 άρχισε να εργάζεται σε ένα ερευνητικό κέντρο μελέτης των φινλανδικών σαρκοφάγων ζώων. Έτσι γνώρισε τα πρώτα δύο ορφανά αρκουδάκια και από τότε έμεινε στο πλάι τους, καθημερινά ακόμη και τις ημέρες που το χιόνι αποκλείει την περιοχή ο Σούλο, πάει για να ταΐσει τους φίλους του. τους πλένει και κοιμάται στο πλευρό τους.
Όπως λέει οι αρκούδες είναι πολύ παιχνιδιάρικα ζώα αλλά δεν έχουν επίγνωση του τι κάνουν και μπορεί να πληγώσουν τον άνθρωπο. Μια φορά μια αρκούδα του έκοψε το μάγουλο με τα νύχια της ενώ προσπαθούσε να παίξει μαζί του. Στο κέντρο Κουουσάμο συναντά κανείς μόνο μεγάλα σαρκοφάγα ζώα που ζουν στη Φινλανδία και είναι προσβάσιμο στον κόσμο. Στο πάρκο βρίσκονται οι 6 αρκούδες του Σούλο με την μεγαλύτερη να είναι 22 ετών αλλά και αλεπούδες και αγριόγατες. Η επίσκεψη στο καταφύγιο γίνεται μόνο με οδηγό και φυσικά αποτελεί αγαπημένο προορισμό για τα μικρά παιδιά της χώρας. 
Σήμερα στην Ελλάδα ζει ο μεγαλύτερος πληθυσμός αρκούδων στην Ευρωπαϊκή Ένωση που υπολογίζεται σε 350 – 400ες. Ζουν σε δύο ανεξάρτητους πληθυσμούς οι οποίοι δεν επικοινωνούν γεωγραφικά μεταξύ τους. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός ζει στην ευρύτερη περιοχή της οροσειράς της Πίνδου και ο δεύτερος ζει στην οροσειρά της Ροδόπης. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν σταθερές ενδείξεις για παρουσία αρκούδας στον Όλυμπο και στη Στερεά Ελλάδα μέχρι την ορεινή Ναυπακτία, περιοχές όπου το είδος δεν είχε καταγραφεί τα προηγούμενα 70 χρόνια. Δυστυχώς όμως η οικογένεια των καφέ αρκούδων απειλείται σοβαρά εξαιτίας της καταστροφής του φυσικού τους περιβάλλοντος, του παράνομου κυνηγιού και των τροχαίων ατυχημάτων. Ενδεικτικό είναι ότι από το 2003 και έπειτα έχουν σκοτωθεί περισσότερες από 30 αρκούδες στους δρόμους. 
Οι ενήλικες αρσενικές αρκούδες στην Ελλάδα ζυγίζουν συνήθως 150-200 κιλά και έχουν μέσο μήκος περίπου 2 μέτρα. Η αρκούδα δεν επιτίθεται στον άνθρωπο εκτός αν αισθανθεί ότι κινδυνεύει η ίδια ή τα μικρά της που όταν γεννιούνται ζυγίζουν μόλις 200-300 γραμμάρια! 
Δημοσιεύτηκε  από τον χρήστη 
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)