Η ιδιόρρυθμη ζωή 9 λαμπρών μυαλών

Κυριακή, 31 Αυγούστου 2014 Ετικέτες Διαφορα , Παραξενα

0

Ο Ντεκάρτ κοιμόταν σε φούρνο. Ο Διογένης μαδούσε κότες και έκανε την ανάγκη του στα θέατρα. Ο Νίτσε αγκάλιαζε άλογα και ο Σαρτρ κρυβόταν για να μην παραλάβει το Νόμπελ. Κι όμως, μερικοί από τους κορυφαίους ανθρώπους της διανόησης και της φιλοσοφικής σκέψης, που σήμερα σεβόμαστε για τις ιδέες που μας παρέδωσαν, είχαν… ακραίες στιγμές στις ζωές τους, τις οποίες και συγκεντρώνουμε σε έναν... "εννιάλογο" φιλοσοφικής τρέλας.

Ο Ντεκάρτ κοιμόταν σε φούρνους 

Ο mr. «Σκέφτομαι άρα υπάρχω», που στα ελληνικά ακούει στο όνομα Καρτέσιος έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης δυτικής φιλοσοφικής σκέψης. Ξέρατε όμως ότι πιθανότατα πολλές από αυτές του τις πρωτοποριακές ιδέες τις σκέφτηκε μέσα σε έναν… φούρνο; Και δεν το λέμε εμείς, αλλά ο ίδιος ο Ντεκάρτ: Πάντα φρόντιζε να καθίσει για να σκεφτεί σε ένα πέτρινο δωμάτιο, στο οποίο έκαιγε τόσο δυνατή φωτιά, όση χρειαζόταν για το μαγείρεμα. Το δωμάτιο φυσικά δεν ήταν σχεδιασμένο για να μένουν άνθρωποι, αλλά ο φιλόσοφος δεν δίσταζε να κοιμάται εκεί, και να μετατρέπει τα όνειρα που έβλεπε στην βαρυσήμαντη θεωρία που μας άφησε προίκα.

Ο Διογένης… μάδησε μια κότα για να αντιτεθεί στον Πλάτωνα

Κάποτε, ο Διογένης ξεπουπούλιασε μια άτυχη κότα και την έστειλε στην φιλοσοφική σχολή του Πλάτωνα. Δεν ήταν απλώς μια τρελή φάρσα του: Ο Πλάτωνας είχε ορίσει τον άνθρωπο ως ένα δίποδο ζώο χωρίς φτερά. Τότε, ο Διογένης που διαφωνούσε με αυτό τον ορισμό, θεωρώντας το ανθρώπινο είδος πιο πολύπλοκο από αυτό που ο Πλάτωνας πίστευε, παρουσίασε την ξεπουπουλιασμένη κότα στην ακαδημία και την σύστησε… ως άνθρωπο. Ο Πλάτωνας ενοχλήθηκε αλλά δεν πτοήθηκε: Απλώς πρόσθεσε στον ορισμό του «με φαρδιά νύχια».

Ο Διογένης ικανοποιούσε τα… ένστικτά του δημοσίως 

Είναι γνωστό πως ο κυνικός φιλόσοφος έμενε σε ένα πιθάρι στον δρόμο, αλλά αυτό που δεν ξέρουμε οι περισσότεροι είναι πως φρόντιζε, όντας μονίμως σε δημόσια θέα, να προκαλεί με τα καμώματα και τα λογοπαίγνιά του τους Αθηναίους. Μάλιστα, για ένα από αυτά του τα καμώματα είχε εξοριστεί από την πατρίδα του τη Σινώπη, και όταν οι Αθηναίοι τον ρωτούσαν γιατί εξορίστηκε, αυτός απαντούσε πως «δεν με εξόρισαν. Εγώ τους καταδίκασα να μείνουν εκεί». Ο Διογένης, όμως, φρόντιζε να ξεπεράσει όλα τα όρια: Οι πηγές μαρτυρούν πως αυνανιζόταν στο πιθάρι του μπροστά στους περαστικούς, λέγοντάς τους μάλιστα πως ευχόταν να ικανοποιούσε και την πείνα του εξίσου εύκολα, απλώς τρίβοντας το στομάχι του. Επίσης, λέγεται πως δεν δίσταζε να… ουρεί προς τους περαστικούς που τον ενοχλούσαν, καθώς και να κάνει το… χοντρό του στα αθηναϊκά θέατρα.

                                                        

Ο Peter Singer και η κτηνοβασία 

 

Ο Peter Singer είναι ένας σύγχρονος αυστραλός φιλόσοφος που έχει προκαλέσει ουκ ολίγες φορές την κοινή γνώμη με τις ιδέες και τις θεωρίες του. Μία από αυτές εστίαζε στην βία ενάντια στα ζώα ή την εκμετάλλευσή τους, υποστηρίζοντας πως τελικά μπορεί και να μην είναι τόσο κακή. Σε τηλεοπτική εκπομπή, ο Singer ανέφερε πως φυσικά αντιτίθεται σε οποιαδήποτε βάναυση πράξη προς ένα ζώο, αλλά πως υπάρχουν και περιπτώσεις που και οι δύο πλευρές (ζώο και άνθρωπος) λαμβάνουν ευχαρίστηση. Όπως για παράδειγμα, είπε, όταν μια γυναίκα δέχεται στοματικό έρωτα από έναν σκύλο. Οι ψυχολόγοι και οι πολιτικοί που συμμετείχαν στο πάνελ του talk show, όπως μπορείτε να δείτε και στο παραπάνω video, δεν συμφώνησαν και τόσο. 

Ο Νίτσε αγκάλιαζε… άλογα 

Το όνομα του Νίτσε είναι πασίγνωστο, η θεωρία του γνωστή σε λίγους αλλά η ιστορία που θα διαβάσετε στην συνέχεια σε ελάχιστους: Στις 3 Ιανουαρίου του 1889, ο γερμανός φιλόσοφος βγήκε από την πόρτα του σπιτιού του και αντίκρισε ένα θέαμα που τον καταρράκωσε. Ένας αμαξάς μαστίγωνε το άλογό του, κάτι που ο Νίτσε δεν άντεξε: Έτρεξε προς το μέρος του, άπλωσε τα χέρια του γύρω από τον λαιμό του αλόγου, το αγκάλιασε σφιχτά και άρχισε να κλαίει γοερά. Στην συνέχεια, λιποθύμησε. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, από εκείνη την ημέρα, η ζωή του πήρε την κατιούσα.

  

Ο Σαρτρ κρυβόταν από τα βραβεία Νόμπελ 

Ο Ζαν Πολ Σαρτρ ήταν ένας υπαρξιστής και πολιτικός φιλόσοφος, με πλούσιο συγγραφικό έργο κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, για το οποίο μάλιστα βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1964. Το πρόβλημα ήταν πως… δεν το ήθελε. Υποστήριξε πως η βράβευση αυτή θα τον συνέδεε για πάντα με την επιτροπή των Νόμπελ. Ο Τύπος της εποχής έσπευσε να μάθει για το περιστατικό και τον έψαχνε παντού, αλλά εκείνος δεν απάντησε σε κανέναν, και παρέμεινε κρυμμένος στο διαμέρισμα της κουνιάδας του, μέχρι να καταλαγιάσει ο πανικός.

Ο Αλεξίνος και η… χρεοκοπημένη του σχολή

Πιθανότατα δεν έχετε ξανακούσει το όνομα του Αλεξίνου, και όχι χωρίς λόγο: Ο Αλεξίνος ήταν ένας από τους Ηλείους φιλοσόφους της αρχαιότητας, ο οποίος πίστευε πως είναι τόσο καλός ώστε να ιδρύσει την δική του φιλοσοφική ακαδημία. Και όχι όπου κι όπου: Άφησε την πατρίδα του, την Ήλιδα και πήγε στην Ολυμπία, γιατί ήθελε η σχολή του να ονομάζεται «Ολυμπιακή». Ωστόσο, την πρώτη ημέρα της λειτουργίας της, οι υποψήφιοι μαθητές του αποχώρησαν μαζικά, γιατί το μέρος ήταν βρόμικο και χωρίς καμία οργάνωση. Έτσι, ο Αλεξίνος έμεινε μόνος του, μαζί με έναν δούλο. 

Ο Δημώναξ σταμάτησε να τρώει για να πεθάνει

Άλλος ένας από τους αρχαίους έλληνες κυνικούς φιλοσόφους, ο Δημώναξ γεννήθηκε στην Κύπρο αλλά έζησε στην Αθήνα τον 2ο αιώνα μ.Χ. Η ειδικότητά του ήταν η διαμεσολάβηση για την επίλυση διαφορών, είτε μεταξύ αδελφών που διαφωνούσαν για την μοιρασιά της περιουσίας, είτε μεταξύ ζευγαριών σε δύσκολες στιγμές του γάμου τους. Ως μεγαλύτερη αρετή θεωρούσε την αυτάρκεια, που πίστευε πως οδηγεί στην γαλήνη της ψυχής. Μάλιστα, έζησε μέχρι τα 100, και όταν διαπίστωσε πως είναι τόσο ηλικιωμένος που δύσκολα πλέον μπορούσε να φροντίζει τον εαυτό του, απλώς σταμάτησε να τρώει εκούσια, μέχρι που πέθανε.

Ο ειδικός στα παιδιά που… εγκατέλειψε τα δικά του

Ο Ζαν Ζακ Ρουσώ ήταν ένας φιλόσοφος από την Γένοβα, γνωστός για τις θεωρίες του περί πολιτικής και κοινωνιολογίας. Σε αρκετά νεαρή ηλικία, ο Ρουσώ έγινε πατέρας πέντε παιδιών, τα οποία και εγκατέλειψε σε ένα σπίτι. Σύμφωνα με τα πιστεύω του κύκλου του εκείνη την εποχή, οι άνδρες που εγκατέλειπαν τα περισσότερα παιδιά ήταν και οι πιο αξιοθαύμαστοι, αφού είχαν αποδείξει την σεξουαλική τους πληθωρικότητα, χωρίς να δεσμευτούν από τα… αποτελέσματά της. Αυτό το παρελθόν του, ωστόσο, δεν εμπόδισε τον Ρουσώ να γίνει ένας από τους κορυφαίους φιλοσόφους που ασχολήθηκαν μεταξύ άλλων με θεωρίες σχετικά με την εκπαίδευση και την ανατροφή παίδων. Γι’ αυτό λέγεται πως ο Βολταίρος, που γνώριζε το παρασκήνιο της ζωής του, φρόντισε να τον κατακρίνει ως υποκριτή.

http://agnosthgh.blogspot.gr/2014/08/h-idiorrythmh-zoh-9-lampron-myalon.html

Δώδεκα μαθήματα επιχειρηματικότητας από το ebay

 Posted by Αντικλείδι Καριέρα / Επιχειρήσεις Add comments

Aug292014

Οι Financial Times παρουσιάζουν το... ΜΒΑ του ebay, τα πολύτιμα διδάγματα για τις επιχειρήσεις, τις αγορές και την καταναλωτική συμπεριφορά που προσφέρει το site δημοπρασιών. Τα 12 μυστικά της σωστής επιχειρηματικότητας.

---

"Ο Ματ είναι ένας 17χρονος μαθητής που όλο το καλοκαίρι ξόδεψε πάνω από £600 για εισιτήρια στο Glastonbury, το Reading και άλλα μουσικά φεστιβάλ. Χρηματοδότησε τις εξορμήσεις του κάνοντας κάτι που επίσης του αρέσει πολύ: ανταλλάσσοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια στο eBay.

Η Τζέιν είναι μητέρα που άφησε τη δουλειά της όταν έκανε το πρώτο της παιδί και πέρασε τους επόμενους έξι μήνες αγοράζοντας βρεφικά καροτσάκια Bugaboo, τα οποία διέλυε και μεταπωλούσε τα ανταλλακτικά τους στο eBay με πολύ καλό κέρδος.

Στα 20 χρόνια που λειτουργεί το website, εκατομμύρια άνθρωποι το χρησιμοποιούν για να κερδίσουν παραπάνω χρήματα. Εκατομμύρια άλλοι, όπως εγώ, για να γεμίσουν το σπίτι τους με πράγματα που δεν χρειάζονται. Για όλους μας, η ιστοσελίδα δημοπρασιών αποτελεί μια μεγάλη πηγή για να κερδίζουμε, να ξεχνιόμαστε, να χαιρόμαστε, να απογοητευόμαστε - και να μαθαίνουμε.

Γι' αυτόν τον τελευταίο ρόλο δεν συζητάμε ποτέ, αλλά ίσως είναι από τους σπουδαιότερους. Η ιστοσελίδα έχει έμμεσα διδάξει τους χρήστες της πολλά πράγματα για τις επιχειρήσεις, τις αγορές και την καταναλωτική συμπεριφορά. Είναι ένας τόπος όπου τα ζωώδη ένστικτα εκδηλώνονται ελεύθερα, όμως στις αγορές υπάρχει διαφάνεια. Είναι εκεί όπου η υψηλή τεχνολογία συναντά τη χαμηλή, εκεί όπου τα συμφέροντα είναι μικρά, αλλά τα δεδομένα τεράστια. Σαν μια επιχειρηματική σχολή DIY, που όμοιά της δεν έχει ξαναεμφανιστεί.

Γι' αυτό και παρουσιάζω το... ΜΒΑ του eBay, 12 μαθήματα που έμαθα από το site δημοπρασιών και είναι αντάξια όλων όσα έμαθα στη σχολή διοίκησης επιχειρήσεων.

1. Η εμπιστοσύνη έχει ζωτική σημασία...

...ειδικά όταν θέλεις να αγοράσεις πράγματα από εντελώς άγνωστα άτομα, που χρησιμοποιούν όνομα χρήστη όπως mickey_boy69. Δημιουργείται μέσω της ανταπόκρισης του κόσμου, το feedback, κάτι που οι επιχειρήσεις έχουν μάθει να αναπτύσσουν μόνο όταν πρέπει να απολογηθούν. Το eBay δείχνει ότι όσο αφορά την ανταπόκριση, τρεις παράγοντες που κάνουν τη διαφορά: Πρέπει να είναι α) αξιόπιστη, β) καθολική και γ) άμεση. Στο site δεν υπάρχει χώρος για πολιτική, δημόσιες σχέσεις ή εκστρατείες social media. Τα κάνει όλα το feedback. Οι πωλητές με βαθμολογίες 100% γνωρίζουν ότι μπορούν να πουλήσουν στις καλύτερες τιμές, κι αυτό σημαίνει ότι όλοι έχουν ένα τεράστιο κίνητρο για να δείχνουν πάντα καλή συμπεριφορά.

2. Οι καταναλωτές ενίοτε είναι παράλογοι...

Η ανθρώπινη επιθυμία για την καλή ευκαιρία είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνά τη λογική. Τα στοιχεία δείχνουν ότι σε δημοπρασίες με αρχική προσφορά 99 πένες επικρατεί τέτοιος αγοραστικός ενθουσιασμός, που οι πλειοδότες καταλήγουν να κάνουν προσφορές ανώτερες από ανάλογες περιπτώσεις με υψηλότερη τιμή εκκίνησης.

3 ...και ενίοτε τραγικά ορθολογιστές

Στον κόσμο δεν αρέσουν οι τεχνικές πωλήσεων εντυπωσιασμού - το μόνο που θέλει ο αγοραστής είναι να γνωρίζει ακριβώς τι αγοράζει. Θέλει καθαρές φωτογραφίες, με λήψεις από κάθε δυνατή γωνία, και με δυνατότητα  ζουμ.

4. Η ορολογία και η υπερβολή δεν δίνουν αξία

Τα περίεργα ονόματα και επίθετα είναι ανούσια, καθώς κανένας δεν τα χρησιμοποιεί στην αναζήτηση. Ένας καναπές που έχω βάλει στο μάτι στο eBay περιγράφεται ως εξής: «Ανετος. Με καφέ βελούδινο ύφασμα. Πολύ βαρύς, θέλει δύο δυνατούς άντρες να τον σηκώσουν». Ιδού πώς περιγράφεται ένα παρόμοιο προϊόν στο κατάστημα επίπλων: «Χειροποίητο κομμάτι από τα καλύτερα υλικά που επελέγησαν αυστηρά από τις κορυφαίες υφαντουργίες της Ευρώπης, προσφέρει επισημότητα αλλά και άνεση».

5. Η ορθογραφία έχει σημασία

Αν το γράψεις λάθος, ο κόσμος δεν θα μπορεί να το βρει (αν και πλέον βέβαια υπάρχουν sites που ασχολούνται αποκλειστικά με την αναζήτηση των πιο συνηθισμένων ορθογραφικών ή τυπογραφικών σφαλμάτων).

6. Τονίζοντας τα ελαττώματα

Οι πωλητές κάνουν ό,τι μπορούν για να κατευθύνουν την προσοχή του επίδοξου αγοραστή στη μικρή γρατζουνιά που υπάρχει στο τραπεζάκι, ή στον λεκέ στο ρούχο. Ούτε εταιρίες σε κλάδους που υποχρεώνονται να αποκαλύπτουν τους κινδύνους των προϊόντων τους, δεν το κάνουν με τόσο ενθουσιασμό όσο οι πωλητές του eBay. Κι αυτό όχι μόνο δεν αποτρέπει τους αγοραστές, αλλά και χτίζει κι εμπιστοσύνη.

7. Υπάρχουν άπειρες ευκαιρίες για arbitrage

Οι αγορές δεν είναι τέλειες, ούτε όταν γίνονται εκατομμύρια συναλλαγές κάθε μέρα, εν μέρει γιατί η γνώση είναι ατελής. Πολλοί παίκτες δεν ξέρουν τι κάνουν. Ο Ματ πέτυχε γιατί ήταν ο πρώτος που αγόρασε παιχνίδια με κακή εμφάνιση ή φθηνή τιμή. Η Τζέιν κατάλαβε ότι τα εξαρτήματα του Bugaboo έχουν μεγαλύτερη αξία τμηματικά. Πρέπει να είσαι γρήγορος για να περάσεις στην επόμενη ευκαιρία.

8. Κάνε κάτι που σου αρέσει

Ο Ματ ξεκίνησε αγοράζοντας καλλυντικά στη χονδρική που πωλούσε μεμονωμένα, αλλά επειδή δεν τον ενδιέφεραν τα κραγιόν και οι σκιές βαρέθηκε γρήγορα. Αν αγαπάς αυτό που πουλάς, το καταλαβαίνεις καλύτερα και το περιγράφεις καλύτερα και εν τέλει κερδίζεις περισσότερα.

9. Μελέτησε τα δεδομένα

Το eΒay έχει τόσο πολλά δεδομένα για την καταναλωτική συμπεριφορά που είναι χρυσωρυχείο για τους οικονομολόγους. Οι χρήστες μπορούν εύκολα να ανακαλύψουν ποια και πόσα παρόμοια αντικείμενα έχουν πωληθεί και να αντιληφθούν πότε είναι η καλύτερη στιγμή για να λήξει μια δημοπρασία. Μια δημοπρασία που λήγει στη διάρκεια του Μουντιάλ δεν θα έχει καλή κατάληξη.

10. Η ανθρώπινη επαφή έχει μεγάλη σημασία

Ακόμη και σε έναν τόπο όπου ο ένας δεν συναντά τον άλλον, δεν ξέρεις κανέναν με το όνομά του και δεν πιάνεις κουβέντα με κανέναν, οι πωλητές και πάλι απαντούν στις ερωτήσεις ευγενικά και δίνουν καρτούλες με τα αγαθά που πωλούν. Έχουν ανακαλύψει ότι οι καλοί τρόποι φέρνουν δουλειά.

11. Η καινοτομία δεν έχει τόση σημασία

Στο eBay τα πάντα σχεδόν έχουν μια αξία. Ένα άδειο μπουκαλάκι από άρωμα μπορεί να πιάσει 5,5 λίρες. Μπορείς να βγάλεις χρήματα από οτιδήποτε, αρκεί να ξέρεις να το πουλήσεις. Γνωρίζω κάποιον που αντικαθιστά το iPhone του κάθε φορά με το τελευταίο μοντέλο, πουλώντας στο eBay την παλιά συσκευή για όσο αγοράζει την καινούργια. Κρατά όλες τις συσκευασίες, προσέχει το τηλέφωνό του και βγάζει πολύ ωραίες φωτογραφίες.

12. Πες την ιστορία του αντικειμένου

Η ιστορία του αντικειμένου είναι μια τρέλα χωρίς κατάληξη στον κόσμο έξω από το eBay, αλλά στο site μπορεί να μεταφραστεί σε κέρδη. Ένα τζάκετ, μεγέθους extra large, συνοδευόταν από την ιστορία «φορούσα αυτό το μπουφάν κάποτε, αλλά δυστυχώς πάχυνα και δεν έχω καμία όρεξη να κάνω δίαιτα». Εν τέλει το τζάκετ το αγόρασε η ιστορικός μόδας Emily Spivack, που το περιέλαβε στο blog για τα ρούχα του eBay με ιστορία.

Αυτό που δεν θα μάθεις στο eBay Business School είναι η... δικτύωση. Κι αυτό γιατί δεν τη χρειάζεσαι. Το άτομο που δεν έχει διασυνδέσεις τα καταφέρνει εξίσου καλά με εκείνο που έχει. Όποιος θέλει να καταλάβει τον κόσμο στον οποίο βασιλεύει η πολιτική και οι γνωριμίες καλύτερα να κοιτάξει να πάρει ένα «κανονικό» MBA."

_______

  Πηγή: euro2day.gr,  ft.com

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Ο παράλογος πόλεμος που ξεπέρασε και το «Λιωμένο Μολύβι»

Ο παράλογος πόλεμος που ξεπέρασε και το «Λιωμένο Μολύβι»

✓ Μια Παλαιστίνια κλαίει μπροστά στα ερείπια της Γάζας.

✓ Η αποτίμηση-σοκ της σύγκρουσης στη Γάζα και η σύγκριση με τις φονικές μάχες του 2008. Πώς η Χαμάς (ενώ ήξερε ότι θα ακολουθήσει καταστροφή) «χτύπησε» πρώτη για να αποκομίσει διπλωματικά οφέλη. 

Από τον Μάνο Ηλιάδη 

Ο πόλεμος στη Γάζα, εκτός από τα τραγικά για τους Παλαιστινίους αποτε­λέσματα, αποτελεί ένα φαινόμενο χωρίς προηγούμενο στην ιστορία των πολεμικών συγκρούσεων. Ο πόλεμος ξεκίνησε στις 11 Ιουνίου, με την εκτόξευση ρουκετών από τη Χαμάς στο Ισραήλ, και τελείωσε με μια άνευ προηγουμένου καταστροφή της Λωρίδας της Γάζας από την -για ακόμη μία φορά υπέρμετρη- αντίδραση της ισραηλινής πλευράς που ακολούθησε έναν περί­που μήνα μετά. 

Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Σύμφωνα με δήλωση της ισραηλινής πρεσβείας στο Λονδίνο την...περασμένη εβδομάδα, «όλα τα γνωστά τούνελ 32 συνολικά, καταστράφηκαν. [...] Οι αμυντικές δυνάμεις του (σ.σ.: του Ισραήλ) έπληξαν 4.700 στόχους των Τρομοκρατών" στη Γά­ζα, συμπεριλαμβανομένων 1.678 θέσεων εκτόξευσης ρουκετών, 191 εγκαταστάσεις όπλων, 977 σταθμούς διοικήσεως, και εξολό­θρευσαν 750 μαχητές των "τρο­μοκρατών"». 

Σύμφωνα με εκθέσεις του ΟΗΕ, στη Γάζα έχασαν τη ζωή τους 1.890 άτομα, όπερ σημαίνει ότι, εάν τα παραπάνω «ισραηλι­νά» στοιχεία είναι σωστά («750 μαχητές των τρομοκρατών σκοτώθηκαν»), τότε έχασαν τη ζωή τους 1.140 άμαχοι. 

414 παιδιά νεκρά 

Τα ίδια στοιχεία του ΟΗΕ ανα­φέρουν ότι σκοτώθηκαν 414 παιδιά και 87 άνδρες και γυναίκες ηλικίας άνω των 65 ετών. Μερικές ημέρες αργότερα, το παλαι­στινιακό υπουργείο Υγείας ανα­κοίνωσε ότι οι νεκροί στη Γά­ζα ήταν 1.951 και οι τραυματίες 10.193! Άλλες πηγές αναφέρουν ότι οι Ισραηλινοί κατέστρεψαν 175 από τις πλέον οργανωμένες βιομηχανικές εγκαταστάσεις («Ν.Υ. Times»), ενώ ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Μ. Ανα­τολή Robert Spencer ανέφερε στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στις 18/8/2014, ότι από τη διάρκειας ενός μηνός επιχείρηση των Ισρα­ηλινών η Λωρίδα της Γάζας υπέ­στη μια άνευ προηγουμένου κα­ταστροφή. 

Κατά τον ίδιο, ο αριθμός των οικιών και των πολυκατοικιών που καταστράφηκαν η υπέ­στησαν σοβαρές ζημιές ανήλθε στις 16.800! Σε αντιδιαστολή με τις απώλειες αυτές, οι απώλειες των Ισραηλινών ήταν 65 νεκροί στρατιώτες και πάνω από 400 τραυματίες, ενώ οι υλικές ζημιές που υπέστησαν οικίες στο Ισρα­ήλ ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. 

Συγκριτικά με την επιχεί­ρηση «Λιωμένο Μολυβί» «Cast Lead» του 2008, όπου οι Παλαι­στίνιοι μέτρησαν πάνω από 1.000 νεκρούς, η επιχείρηση του 2014 προκάλεσε τριπλάσιες ζημιές σε οικίες και γενικώς σε κτίρια και υποδομές Παλαιστινίων. Στον πόλεμο του 2008, οι Ισραηλινοί χρησιμοποίησαν συνολικά 7.000 πυρομαχικά κάθε είδους (από ξηράς, αέρος κ.λ.π.), ενώ στη φε­τινή επιχείρηση 34.000. 

Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά τον πόλεμο του 2008 οι Ισραη­λινοί (όπως είχαμε αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμα της «κυρια­κάτικης δημοκρατίας») επέφε­ραν σημαντικές μεταβολές στην οργάνωση δυνάμεων, στις τακτικές και κυρίως στην εκπαίδευση σε αυτό ακριβώς το είδος πολέ­μου. Όμως, ενώ στον πόλεμο του 2008 έχασαν μόλις εννέα στρα­τιώτες (και άλλους τέσσερις από φίλια πυρά), σε αυτόν του 2014 είχαν επταπλάσιες απώλειες σε νεκρούς (65) και πολλαπλάσιες σε τραυματίες (άνω των 400). 

Η πρόκληση ενός ακόμη πο­λέμου από τη Χαμάς, ο οποίος κατέληξε για ακόμη μία φορά στην -βέβαιη εκ των προτέρων- ουσιαστική καταστροφή της Λωρίδας της Γάζας, έρχεται σε αντί­θεση με τη γενική παραδοχή ότι καμία πλευρά δεν εξαπολύει πό­λεμο αν δεν υπολογίσει ότι από αυτόν θα έχει ορισμένα οφέλη. 

Ιστορικά, άλλωστε, το Ισρα­ήλ επικράτησε στρατιωτικά σε όλους τους πολέμους με τους Άραβες (1948, 1967 και 1973), κά­τι που συνέβη και σε όλες τις συγκρούσεις του με τη Χαμάς, και συγκεκριμένα σε αυτές του 2006, του 2008, του 2012 και του 2014. Στην ουσία, δηλαδή στον στρατι­ωτικό τομέα οι συγκρούσεις με­ταξύ Ισραήλ και Αράβων (ιστο­ρικά) είχαν σχεδόν πάντα προ­βλέψιμο αποτέλεσμα, ωστόσο η Χαμάς επιμένει να επιδιώκει τη σύγκρουση με το Ισραήλ ανά τα­κτά διαστήματα. 

Ψυχολογική πίεση 

Η αντίφαση αυτή δεν είναι τό­σο παράλογη όσο ακούγεται. Σε όλες τις παραπάνω συγκρού­σεις που προκάλεσε (2006,2008, 2012 και 2014), η ηγεσία της Χαμάς ήταν βέβαιη ότι θα χάσει τον πόλεμο σε στρατιωτικό επίπεδο, αλλά και ότι θα είχε κέρδη στον πολιτικό τομέα. 

Το Ισραήλ, από την άλλη, ενώ ήταν βέβαιο ότι θα κερδίσει στον στρατιωτικό τομέα, ήταν απρόθυμο, τουλάχιστον σε αυ­τόν τον πόλεμο, να διεξαγάγει έναν ακόμη, υπό τον φόβο των δυσμενών επιπτώσεων στον πο­λιτικό τομέα (δυσμενείς κριτικές και καταδίκες στον διεθνή Τύ­πο, αποφάσεις του ΟΗΕ, οικονομικές κυρώσεις, αποκλεισμός από διάφορα fora κ.λ.π.), κάτι που αποδείχθηκε και με την κα­θυστερημένη εισβολή στη Γάζα (σ.σ.: με έναρξη των εκτοξεύσε­ων ρουκετών στις 11 Ιουνίου και περιορισμένη μέχρι τότε αντί­δραση, το Ισραήλ πραγματοποί­ησε την εισβολή στη Γάζα στίς 8 Ιουλίου). 

Τα κρυφά τούνελ υπάρχουν ακόμα 

Σε αμφότερους τους πολέμους τα κοινά στοιχεία ήταν η ουσιαστι­κή καταστροφή της Γάζας και η διατήρηση του στρατιωτικού μηχα­νισμού των μαχητών της Χαμάς, και κυρίως του δυναμικού τους σε ρουκέτες (σ.σ.: ισραηλινές πηγές υπολογίζουν ότι η Χαμάς διαθέ­τει ακόμη 3.000 ρουκέτες, με την οργάνωση να ισχυρίζεται ότι δεν χρησιμοποίησε παρά μόνο το 10% των ρουκετών του οπλοστασί­ου της), ενώ θεωρείται βέβαιο ότι αρκετά από τα τούνελ της γλίτω­σαν την καταστροφή. 

Τα εσωτερικά προβλήματα των Παλαιστινίων και ο έλεγχος της κοινής γνώμης 

ΤΑ ΚΕΡΔΗ για τη Χαμάς από αυτή την τα­κτική από το 2006 μέχρι σήμερα, δεν ήταν λίγα: η αποκατάσταση της φήμης της, η καθιέρωσή της στον αραβικό πληθυσμό ως γνήσιας και άκαμπτης αντιστασιακής δυ­νάμεως, η επίτευξη σχέσεων αλληλεγγύης στο εσωτερικό της Γάζας, η πρόκληση εντά­σεων μεταξύ των Αράβων που ζουν στο Ισ­ραήλ και του ισραηλινού πληθυσμού της χώρας, η ενθάρρυνση των Παλαιστινίων και των μουσουλμάνων σε άλλες χώρες να προβούν σε βομβιστικές επιθέσεις αυτο­κτονίας, τα προβλήματα που προκάλεσε σε Άραβες ηγέτες οι οποίοι δεν ακολουθούν το ριζοσπαστικό Ισλάμ, η υιοθέτηση από τα Ηνωμένα Έθνη καταδικαστικών αποφάσεων για το Ισραήλ, η ενεργοποίηση της Ευρώπης προς την κατεύθυνση σκληρότερων κυρώσεων εις βάρος του Ισραήλ, η υπονό­μευση του κύρους του Ισραήλ στη διεθνή κοινή γνώμη, η εξασφάλιση ακόμη μεγαλύ­τερης βοήθειας από το Ιράν, η «ευαισθητο­ποίηση» της διεθνούς Αριστεράς που προέ­βη σε οξύτατη κριτική για το κράτος του Ισ­ραήλ κ.ά. 

Σε τέτοιες «στρατηγικές» το στοιχείο του ψυχολογικού πολέμου είναι ιδιαίτερα έντονο, με κεντρική επιδίωξη την προσέλ­κυση της συμπάθειας κυρίως της διεθνούς Αριστεράς, μέσω της εμφάνισης αυτού που την επιδιώκει ως κατατρεγμένου και θύματος (σ.σ.: όχι ότι στην προκειμένη περίπτω­ση ο πληθυσμός της Γάζας δεν είναι θύμα). Το παράδοξο εδώ είναι ότι στο παρελθόν οι εμπλεκόμενοι σε μια σύρραξη επεδίωκαν πάντα να εμφανίζονται ως ισχυροί και ακα­τάβλητοι, ενώ τώρα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Όσο πιο «κακομοίρης», δηλαδή τόσο το καλύτερο... 

Η τεχνική εδώ έγκειται στη δημιουρ­γία ενός πειστικού συναισθηματικού αφηγήματος, που έχει την προσυπογραφή επι­φανών προσωπικοτήτων, στην επίκληση του συναισθήματος και της συνείδησης, στη δημιουργία αποδεικτικών (με ή χωρίς εισα­γωγικά) στοιχείων μέσω φωτογραφιών και βίντεο (υπάρχουν παραδείγματα «πειραγ­μένων» φωτογραφιών και χρήση φωτογρα­φιών από άλλα περιστατικά) και στην εντα­τική εκμετάλλευση τους μέσω της διάχυσης τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Μεταφορικά, δηλαδή θα μπορούσε να πει κανείς ότι στη νέα εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της κυριαρχίας του διαδικτύου στην ενημέρωση, στη δια­μόρφωση της διεθνούς κοινής γνώμης και τη δημιουργία εντυπώσεων, έχουμε μια μετακίνηση του «κέντρου βαρύτητας», που λέμε στον πόλεμο, από τον στρατιωτικό το­μέα σε αυτόν του επηρεασμού της διεθνούς κοινής γνώμης. 

Με βάση τα παραπάνω, ποια είναι η πρόβλεψη για το μέλλον; Μία από τα ίδια, σε δυο τρία χρόνια.. 

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-24/08/2014) http://forapartida-forapartida.blogspot.gr/2014/08/blog-post_21.html#more

Τα 12 πιο στιλάτα αυτοκίνητα όλων των εποχών Σχολιάστε0  227  3 G+0  1 ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ Αναπαλαίωση κλασικών αυτοκινήτων: Κατσαριδάκι, αγάπη μου! Δημοσίευση | 26 Αυγούστου 2014 του Νικόλα Γεωργιακώδη Σίγουρα το αυτοκίνητο για τους περισσότερους είναι το όχημα που θα τους μεταφέρει από το «σημείο Α στο σημείο Β», ένα εργαλείο το οποίο έχει απώτερο σκοπό την μετακίνηση και μόνο. Δεκτόν. Υπάρχουν όμως αυτοκίνητα τα οποία πρωταρχικός τους σκοπός δεν είναι η απλή μετακίνηση. Αυτοκίνητα που ο σχεδιασμός και οι επιδόσεις τους άφησαν εποχή. Αυτοκίνητα που οδηγήθηκαν από μεγάλους σταρ, που πρωταγωνίστησαν σε ιστορικές παραγωγές της μεγάλης οθόνης, που αγαπήθηκαν όσο λίγα από οδηγούς και από συλλέκτες. Δώδεκα από αυτά τα αυτοκίνητα συγκεντρώσαμε σε μια all star λίστα, έχοντας ως βασικό γνώμονα το στιλ. Γιατί πέρα από μεταφορικό μέσο, το αυτοκίνητο είναι – για ορισμένους – μια σχεδόν φετιχιστική απόλαυση, η οποία στηρίζεται πρωτίστως στην εμφάνιση και κατ’ επέκταση στις επιδόσεις. Ποια η γνώμη σας για τα παρακάτω μοντέλα; Θεωρείτε ότι η λίστα θα έπρεπε να εμπλουτιστεί και με άλλα; Περιμένουμε τις… στιλάτες απαντήσεις σας στα σχόλια. Aston Martin DB5 Μπορεί ο πράκτορας 007 να οδήγησε μπόλικα αυτοκίνητα στις ταινίες του, όμως αν θα έπρεπε να ξεχωρίσουμε ένα εξ’ αυτών, τότε αυτό δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το διαμάντι Aston Martin DB5, το οποίο οδήγησε πρώτος και… καλύτερος ο Σων Κόνερι. Το χαρακτηριστικό του αστραφτερό ασημί χρώμα, το κομψό του σώμα από κράμα μαγνησίου και η φουτουριστική του σχεδίαση που όρισε τη σημασία της λέξης “cool” έκαναν αίσθηση το 1964, όταν και πρωτοεμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη το 1964 στον Χρυσοδάχτυλο. Η τιμή της Aston Martin DB5 ανέρχεται στα 4,6 εκατομμύρια δολάρια. Mercedes Benz 300SL Gullwing Γνωστή και ως «Ο Γλάρος» λόγω της ιδιομορφίας των πορτών της οι οποίες ανοίγουν προς τα πάνω θυμίζοντας το πέταγμα του θαλασσινού πτηνού, η Mercedes Benz 300SL Gullwing υπήρξε το πρώτο αυτοκίνητο με injection αντί για το κλασσικό καρμπιρατέρ. Η Mercedes είχε κατασκευάσει μόλις 50 300SL προ-παραγωγής, και όλες ήταν χειροποίητες. Το ορίτζιναλ χρώμα της ήταν λευκό, ενώ το εσωτερικό της ήταν επενδυμένο με κόκκινο δέρμα με γκρι ταχύτητες και τιμόνι το οποίο για να μπει ο οδηγός «σπάει» προς τα κάτω και επαναφέρεται στη θέση του. Jaguar E Type Ψηφισμένη ως το πιο σέξι αυτοκίνητο όλων των εποχών από το γυναικείο κοινό, η συγκεκριμένη Jaguar δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Η εικόνα της και μόνο αναδεικνύει όλο το μεγαλείο αυτού του στιλάτου μοντέλου το οποίο άφησε εποχή για τις μοναδικές του… καμπύλες, τόσο στο μπροστινό όσο και στο πίσω του μέρος. Η E Type κατασκευάστηκε τη διετία 1963-64 σε δώδεκα αντίτυπα και είναι σύμφωνα με τον Enzo Ferrari το «πιο όμορφο αυτοκίνητο που φτιάχτηκε ποτέ». Ferrari 250 GT Lusso Πρόκειται για την τελευταία Ferrari που «φόρεσε» το προσωνύμιο 250. Σχεδιασμένη από τον Sergio Pininfarina και κατασκευασμένη από τον Sergio Scaglietti, η εν λόγω «κυρία» υπήρξε το αγαπημένο αυτοκίνητο του θρύλου της μεγάλης οθόνης Steve McQueen, ο οποίος μάλιστα είχε ζητήσει από τη Ferrari να του την βάψουν σε χρώμα σοκολατί-καφέ. Η Ferrari αυτή του McQueen πουλήθηκε προ διετίας στο αστρονομικό ποσό των 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Πρόκειται κατά κοινή ομολογία για την πιο όμορφη και συμμετρικά σχεδιασμένη Ferrari όλων των εποχών. Δημοσίευση | 26 Αυγούστου 2014

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/indulgence/car/article/345112/ta-12-pio-stilata-aftokinhta-olon-ton-epohon.html
Πηγή: www.in2life.gr

Ποιος κυβερνάει την Ευρώπη;

Ποιος κυβερνάει την Ευρώπη;

Μαριονέτα ο Ολάντ. Ξεφτιλίστηκε η Γαλλική Δημοκρατία. Το Παρίσι σε ρόλο αφρικανικού προτεκτοράτου .Η Φραγκφούρτη απέλυσε τους γάλλους υπουργούς.


Το άνωθεν «διευθυντήριο» αποφάσισε και διέταξε την άμεση απόλυση των δύο υπουργών της γαλλικής κυβέρνησης που με δηλώσεις τους στον τύπο αμφισβήτησαν προφορικά «τοις κείνων ρήμασι». 
Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Αρνό Μοντεμπούρ σε συνέντευξη του το Σάββατο στην «Le Monde», ζήτησε το Παρίσι να ξεκόψει από την πολιτική του Βερολίνου, λέγοντας: «Η Γαλλία δεν μπορεί πλέον να φέρεται και να άγεται», ενώ τόνισε η γαλλική κυβέρνηση «δεν προτίθεται να συμπράξει άλλο με τις πολιτικές λιτότητας, και θα προβάλει αντίσταση στα γεράκια του πληθωρισμού και στην επικίνδυνη και μόνιμη ασθένεια που έχει πλήξει την Ευρωζώνη». 
Ο κ. Μοντεμπούρ που νόμιζε αφελώς ότι είναι υπουργός, είπε ότι τα μέτρα λιτότητας που εφαρμόζουν η Γαλλία και οι ευρωπαίοι εταίροι της στραγγαλίζουν την ανάπτυξη. και δήλωσε : «Έχουμε δύο προβλήματα: την ευρωπαϊκή δημοσιονομική πολιτική, με τη συσσώρευση σχεδίων λιτότητας σε όλες τις χώρες της Ένωσης, και τη νομισματική πολιτική, η οποία είναι υπερβολικά κλειστή. Τα διδάγματα της δεκαετίας του 1930 θα πρέπει να μας κάνουν να καταλάβουμε ότι η ανεργία είναι αυτή που προκαλεί σκλήρυνση και μια άνοδο της βίας στις ευρωπαϊκές κοινωνίες», και πρόσθεσε:«Πρέπει να υψώσουμε τους τόνους. Η Γερμανία έχει πιαστεί στην παγίδα της πολιτικής της λιτότητας που επέβαλε σε όλη την Ευρώπη. Όταν λέω η Γερμανία, ομιλώ για τη γερμανική δεξιά που υποστηρίζει την Άγκελα Μέρκελ. Η Γαλλία δεν έχει την τάση να ευθυγραμμίζεται με τα ιδεολογικά αξιώματα της γερμανικής δεξιάς».
Ο τέως υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας μίλησε ακόμα για την πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας λέγοντας ότι « σήμερα δυστυχώς οι ιέρακες του πληθωρισμού, οι οποίοι πολεμούν τον πληθωρισμό και όταν αυτός εξαφανίζεται υπερεκπροσωπούνται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και ξεχνούν να πολεμήσουν το ουσιαστικό, τη μαζική ανεργία», και κατηγόρησε τους «Γερμανούς» οι οποίοι παραδοσιακά λενε πως ο ρόλος της ΕΚΤ πρέπει να περιορίζεται στη συγκράτηση του πληθωρισμού και αντιτίθενται στην πολιτική η ΕΚΤ να αγοράζει κρατικά ομόλογα, διότι αυτό θα ισοδυναμούσε με άμεση χρηματοδότηση των χωρών. 
Υπέρ της άποψης Μοντεμπούρ τάχθηκε την Κυριακή και ο υπουργός Προυπολογισμού Μισέλ Σαπέν που ζήτησε να μετριαστεί η προσπάθεια για την μείωση του ελλείμματος, προειδοποιώντας πως υπάρχει ο κίνδυνος να «παγιδευτεί η Γαλλία σε έναν κύκλο ασθενικής ανάπτυξης ή ύφεσης». 
Ο υπουργός Παιδείας Μπενουά Αμόν ακολούθησε τον Μοντεμπούρ, επικρίνοντας την πολιτική λιτότητας που ασκεί η κυβέρνηση και καλώντας τον πρόεδρο και τον πρωθυπουργό να υψώσουν το ανάστημά τους έναντι της εμμονής της Γερμανίας στη δημοσιονομική πειθαρχία. «Για να εξασφαλιστεί η επιτυχία της πολιτικής που βασίζεται στην τόνωση της προσφοράς, η οποία ακολουθείται τα τελευταία δύο χρόνια, χρειάζεται να αναζωογονήσουμε τη ζήτηση. Δεν μπορείς να πουλήσεις τίποτε στους Γάλλους, αν δεν έχουν αρκετό εισόδημα», δήλωσε ο Αμόν και πρόσθεσε.«Η κυρία Μέρκελ δεν μπορεί πλέον να είναι αυτή που καθορίζει την πορεία της Ευρώπης». 
Μετά την επανάσταση των τριών υπουργών ο Ολάντ, του οποίου η δημοτικότητα βρίσκεται στο 17%, και είναι ο λιγότερο δημοφιλής πρόεδρος στην ιστορία της Γαλλικής Δημοκρατίας, από το 1958 ζήτησε από τον πρωθυπουργό Μανουέλ Βαλς που διατηρεί ένα 36% αποδοχής την παραίτησή της κυβέρνησής και έδωσε ξανα εντολή στον Βαλς για τον σχηματισμο νέας κυβέρνησης, «η οποία θα συμπλέει με τις κατευθύνσεις που ο ίδιος έχει καθορίσει για τη Γαλλία», όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση της γαλλικής προεδρίας. Τ
ο τι έχει καθορίσει ο Ολάντ είναι σαφές. Όπως είναι σαφές το ποιος απέλεισε τους «αντιδραστικούς» υπουργούς . Τα άνωθεν ανώνυμα γεράκια. (Μπορεί και η θεία Αγγέλα).

ΣΠΥΡΟΣ ΧΑΤΖΑΡΑΣ http://deltio11.blogspot.gr/

Ραφαηλίδης - Η δημιουργία της τράπεζας

 Posted by Αντικλείδι Βιβλία, Ιστορία Add comments

Aug242014

Τράπεζα σημαίνει τραπέζι. Αυτό το ξέρουμε όλοι. Εκείνο που ίσως δεν ξέρουμε όλοι είναι γιατί η νέα ελληνική λέξη τραπέζι διαχώρισε το νόημά της από την αρχαία ελληνική λέξη τράπεζα. Κι ακόμα, γιατί η αρχαία τράπεζα ύψωσε σε κεφαλαίο το πρώτο γράμμα και έγινε Τράπεζα.

Βέβαια, όλοι ξέρουμε πως το κτίριο μιας τράπεζας δεν έχει τραπεζαρία για τους πελάτες. Έχει όμως και τώρα τραπέζια, δηλαδή μπάνκους, όπως θα έλεγαν οι Ιταλοί, οι δημιουργοί της πρώτης σύγχρονης Μπάνκας. Πάνω σ' αυτά τα τραπέζια οι τραπεζικοί υπάλληλοι συνεχίζουν τη δουλειά που έκαμναν και οι αρχαίοι έλληνες τραπεζίτες, γνωστοί τον καιρό εκείνο σαν κερματισταί, διότι ασχολούνταν με κέρματα, δηλαδή κοψίδια, τεμάχια του ακέραιου νομίσματος.

Βέβαια, οι κερματισταί ήταν τραπεζίτες της πλάκας και έκαμναν περίπου τη δουλειά που κάνουν σήμερα τα αυτόματα μηχανήματα που μετατρέπουν σε λιανά τα πιο χοντρά νομίσματα. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλα σε τούτο τον κόσμο είναι απλά στο ξεκίνημά τους. Οι παλιοί κερματισταί και οι σημερινοί τραπεζίτες, παρόλο που έχουν σαν κοινή αφετηρία το τραπέζι πάνω στο οποίο ξαπλώνουν τα νομίσματά τους δεν είναι βέβαια, το ίδιο πράγμα.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι κερματισταί (αυτοί που έκαμναν τα χοντρά λιανά) λέγονταν και κολλυβισταί. Κόλλυβος ονομαζόταν στην αρχαία Ελλάδα το μικρό νόμισμα. και κόλλυβα (στον πληθυντικό) ομοίως στην αρχαία Ελλάδα λέγονταν τα πολύ μικρά τεμάχια ζυμαρικών, οι πολύ μικρές πιτίτσες, ας πούμε οι χυλοπίτες.

Κόλλυβα παρασκευασμένα με άλλον τρόπο συνεχίζουμε να τρώμε και σήμερα, αλλά μόνο στα μνημόσυνα: εμείς μεν για «να συγχωρεθεί η ψυχή του πεθαμένου», οι πεινασμένοι δε, που γυρόφερναν παλιότερα τις εκκλησίες αδιαφορώντας παντελώς για το μακαρίτη, για να βάλουν στο στομάχι τους, στο τζάμπα, κάτι το θρεπτικό.

Σιγά σιγά οι αρχαίοι κερματισταί άρχισαν να κάνουν και σοβαρότερα πράγματα από το να χαλούν τα χοντρά νομίσματα και κάποτε απόκτησαν νοοτροπία σωστού τραπεζίτη. Όμως, αυτοί που κυρίως ασχολούνταν με σοβαρότατες τραπεζικές εργασίες στην αρχαία Ελλάδα ήταν οι ... παπάδες. Μάλιστα! Οι σπουδαιότερες τράπεζες της ελληνικής αρχαιότητας ήταν οι ναοί στη Δήλο, τους Δελφούς και την Ολυμπία. Εκεί πήγαιναν οι πιστοί όχι μόνο για να προσκυνήσουν, αλλά και για να καταθέσουν τις οικονομίες τους, πληρώνοντας στους παπάδες ένα κάποιο ποσό για φύλακτρα. Εξυπακούεται πως οι παπάδες-τραπεζίτες δεν έδιναν τόκο στον καταθέτη. Αυτό δα έλειπε. Ο αρχαίος καταθέτης ήταν ικανοποιημένος που τα χρήματά του ήταν απολύτως εξασφαλισμένα στις «θυρίδες», σ' έναν ιερό και απαραβίαστο χώρο, που τον παραβίαζαν μόνο οι βάρβαροι αλλοεθνείς επιδρομείς.

Βάλτε με το νου σας τον τζίρο που γινόταν στις «τράπεζες» της Ολυμπίας στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Πώς θα γίνονταν τα σπουδαία κτίσματα σ' αυτόν τον υπέροχο χώρο, αν οι παπάδες φύλαγαν τα χρήματα των καταθετών χωρίς προμήθεια; Αφού ούτε σήμερα σου δίνουν τζάμπα μια θυρίδα στην τράπεζα, γιατί θα έπρεπε να τη δίνουν τζάμπα τότε; Άσε που πρέπει να φαν κι οι παπάδες και μάλιστα καλύτερα απ' όλους, όπως πάντα στην ιστορία ολόκληρου του ιερατείου, όλων των θρησκειών.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι αρχαίοι έλληνες ιερείς δεν ήταν ακριβώς ιερείς, η δουλειά τους δεν θεωρούνταν ιερή. Ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, όπως θα λέγαμε σήμερα, που βοηθούσαν τους πιστούς να τα βολεύουν μόνοι τους με τους θεούς, όπως ο καθένας μπορούσε. Άλλωστε, οι ναοί-τράπεζες ήταν κρατικές «επιχειρήσεις». Ιδιωτικές έγιναν πάρα πολύ αργότερα. Και σήμερα ξαναμπαίνει από τους σοσιαλιστές το αρχαίο ελληνικό αίτημα της κρατικοποίησής τους. Τι ιστορία κι αυτή! Να χάνεις όλες τις σπουδαίες κατακτήσεις του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και να μένεις με τη δόξα των αρχαίων πρόγονων στα χέρια και να μην ξέρεις πού να την ακουμπήσεις. Τέλος πάντων.

Πάντως, το τραπεζικό σύστημα δεν το ανακάλυψαν οι 'Ελληνες. Πρωτόγονοι τραπεζίτες, χωρίς πάντως να λέγονται έτσι, υπήρχαν σ' όλους τους λαούς που είχαν κόψει νόμισμα που μπορούσε να τεμαχίζεται, να κερματίζεται, να μετατρέπεται σε κέρματα. Όμως, το οργανωμένο τραπεζικό σύστημα, στην αρχική, την ιερή του μορφή είναι αιγυπτιακής και βαβυλωνιακής καταγωγής. Κορόιδα ήταν οι αιγύπτιοι παπάδες;  'Ηταν κάτι μούτρα, μα τι μούτρα! Στο όνομα του Φαραώ, αυτοί ήταν που μάζευαν το χρήμα για να καλυφθούν τα τεράστια έξοδα κατασκευής των πυραμίδων και των άλλων φαραωνικών κτισμάτων που τα βλέπεις και σου κόβεται η ανάσα. Πού να μπεις και μέσα! (Ακόμα ανατριχιάζω όταν θυμάμαι την αναρρίχησή μου στο εσωτερικό της πυραμίδας του Χέοπα).

Ό,τι επέζησε μέχρι τις μέρες μας από την αρχαία τραπεζική αντίληψη είναι μόνο η ιερή αρχιτεκτονική των τραπεζών. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι σημερινές τράπεζες μοιάζουν με ναούς που αστράφτουν από πάστρα και μάρμαρο; Σκεφτήκατε ποτέ γιατί οι τράπεζες έχουν διακοσμημένους τους τοίχους τους με ακριβά έργα τέχνης; Για να βοηθούν τους καλλιτέχνες, θα πουν οι αφελείς. Ξέρεις, έχει μια σκασίλα ο τραπεζίτης για την τέχνη, που δεν λέγεται!

Λοιπόν, όλα τα πολυτελή εκεί μέσα αποσκοπούν στο να σε θαμπώσουν όπως και στην εκκλησία. Όπως και στην εκκλησία, όλα στοχεύουν στο να σου δημιουργήσουν ένα αίσθημα ασφάλειας, ώστε να καταθέσεις ήρεμα τις οικονομίες σου, βέβαιος ότι τις εναπόθεσες σε καλά χέρια, με την ίδια περίπου έννοια που και η ψυχή σου βρίσκεται σε καλά χέρια εντός του ναού. Για σκηνοθεσία πρόκειται. Μια σκηνοθεσία που γίνεται επένδυση. Επενδύει η τράπεζα ένα πολύ μικρό μέρος των κολοσσιαίων κερδών της σε πεντελικό ή άλλο μάρμαρο, και τσακ η μαρμάρινη παγίδα σ' άρπαξε και σ' έκανε αποταμιευτή από καταναλωτή.

Τραπεζίτες, λοιπόν, με την ελληνική έννοια της λέξης υπάρχουν από τότε που υπάρχει χρήμα. Αλλά οι τραπεζίτες με τη σύγχρονη έννοια άρχισαν να εμφανίζονται τον ύστερο Μεσαίωνα. Είναι οι περίφημοι αργυραμοιβοί, γνωστοί σε μας εδώ και με το τουρκικό όνομά τους σαν σαράφηδες.

Οι αργυραμοιβοί του Μεσαίωνα ήταν τραπεζίτες του ποδαριού. Θα μπορούσαμε να τους πούμε και παρατραπεζίτες, αν βέβαια υπήρχαν τότε τράπεζες, ώστε αυτοί να έκαμναν τη δουλειά τους «παρά την τράπεζα», δίπλα στην επίσημη τράπεζα, ως ανεπίσημοι τραπεζίτες. Ο τόκος του μεσαιωνικού αργυραμοιβού έφτανε μέχρι και το 50% του κεφαλαίου που σου δάνειζε. Αλλά και του σημερινού παρατραπεζίτη ο τόκος συχνά ξεπερνάει το 100%. Θέλω να πω, πως οι γδάρτες του Μεσαίωνα ήταν πιο ευσπλαχνικοί από τους σημερινούς, πράγμα που σημαίνει πως, ως προς αυτόν τον τομέα, ο Μεσαίωνας προεκτείνεται μέχρι τις μέρες μας

Παρόλο που οι βασιλιάδες και οι πρίγκιπες του Μεσαίωνα κυνηγούσαν άγρια τους σαράφηδες, παρόλο που η προβλεπόμενη για την παράνομη δουλειά τους ποινή ήταν δήμευση της περιουσίας και εξορία, αυτοί το βιολί τους. Διότι το να δανείζεις χρήματα με τόκο ήταν μια κοινωνική ανάγκη και γι' αυτό ακριβώς δεν τελεσφόρησαν τα μέτρα των φεουδαρχών, που ήταν πάντα άψογοι στη συμπεριφορά τους. Σωστοί άρχοντες. Μπορεί ο Σαίξπηρ στον Έμπορο της Βενετίας να ωρύεται για κείνο τον άθλιο Εβραίο, τον τοκογλύφο Σάιλοκ, αλλά ο Σαίξπηρ είναι ποιητής και η κοινωνία δυστυχώς ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά τους ποιητές.

Ποια ήταν λοιπόν η κοινωνική ανάγκη που έκανε αναγκαίους τους σαράφηδες; Όταν το χρήμα αρχίσει να περισσεύει και να σωρεύεται στα ταμεία των πλούσιων, είτε πρέπει να μοιραστεί στους φτωχούς, είτε να επενδυθεί σε άλλες παραγωγικές δουλειές, πράγμα προτιμότερο από τη φιλανθρωπία για το συνεπή προς τον πλούτο του κεφαλαιούχο.

Άλλοι επιχειρηματίες έχουν περίσσευμα σε ρευστό κι άλλοι έλλειμμα σε μια δεδομένη στιγμή, πράγμα που τους εμποδίζει να επεκτείνουν την επιχείρησή τους, ώστε να παραχθούν κι άλλα χρήσιμα ή άχρηστα προϊόντα και να προκόψει η κοινωνία ή ο επιχειρηματίας. Θα μπορούσα λοιπόν να σου δώσω το περίσσευμά μου σε ρευστό για να κάνέις τη δουλειά σου, φυσικά με το αζημίωτο.

Όμως, πού να σε βρω εσένα, που έχεις ανάγκη από ρευστό; Δεν μπορώ να βγω στο παζάρι και να φωνάζω, σαν να πωλούσα κρεμμυδάκια στη λαϊκή αγορά: εδώ το καλό και φτηνό χρήμα! Πάρε κόσμε χρήμα, χρήμα φρέσκο και λαχταριστό, σε τιμή ευκαιρίας. Και ούτω πως προέκυψε το επάγγελμα του σαράφη, του αποδιοπομπαίου προπομπού του αξιοπρεπέστατου σημερνού τραπεζίτη, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είναι αξιοπρεπέστερος του σαράφη.

Όπως ξέρουμε, το χρήμα είναι εμπόρευμα, το ιδανικό εμπόρευμα. Όπως όλα τα εμπορεύματα μπορείς να το αγοράσεις φτηνότερα και να το πουλήσεις ακριβότερα. Αυτό ακριβώς κάνει ο σαράφης, με προσωπική του ευθύνη και πρωτοβουλία. Δανείζεται από σένα φτηνότερα το χρήμα και το δανείζει στον άλλο ακριβότερα. Έμπορος, λοιπόν, είναι και ο σαράφης. Τόσο αξιοπρεπής ή αναξιοπρεπής όσο κι ο κάθε έμπορος. Γιατί τότε τον κυνηγούσαν τόσο άγρια οι φεουδάρχες;

Μα, διότι το χρήμα είναι εξαιρετικά «ελαστικό» εμπόρευμα.

Κι αν το έχει στα χέρια του ένας άνθρωπος με ελαστική συνείδηση μπορεί να το κάνει... πέτρα στη σφεντόνα και να στο κοπανήσει στο κεφάλι. Δηλαδή να κερδοσκοπεί μέχρι πλήρους εξοντώσεως του έχοντος την ανάγκη χρήματος. Μπορεί ο τοκογλύφος να σε κάνει να δουλεύεις μόνο και μόνο για να πληρώνεις τους τόκους. Τρομερό πράγμα η τοκογλυφία. Τραγικό. Κάποτε οι λέξεις σαράφης και τοκογλύφος θα γίνουν συνώνυμα.

Παρόλο λοιπόν που ο σαράφης έπαιξε έναν εξαιρετικά χρήσιμο κοινωνικό ρόλο, έτσι που φρόντιζε για τη διακίνηση του χρήματος στην αγορά κεφαλαίου, έπρεπε το παράνομο επάγγελμά του να μπει υπό κοινωνικό έλεγχο και να νομιμοποιηθεί, ώστε οι τόκοι να κυμαίνονται σε λογικά όρια. Κι έτσι το 1157 μ.Χ, στην κραταιά Βενετία, ιδρύεται η πρώτη τράπεζα με σύγχρονη έννοια.

Είναι η γραμμένη με χρυσά γράμματα στην ιστορία του καπιταλισμού Τράπεζα της Βενετίας. Που όμως κατέρρευσε με την πτώση της Γαληνοτάτης Ενετικής Δημοκρατίας το έτος 1797, οχτώ χρόνια μετά την έναρξη της Γαλλικής Επανάστασης.

Δυο ολόκληρους αιώνες αργότερα ξεπροβάλλει η δεύτερη στον κόσμο ανάλογη τράπεζα, η Τράπεζα της Βαρκελώνης. Βλέπουμε λοιπόν, πως το σύγχρονο τραπεζικό σύστημα εμφανίζεται σε χώρες με θαλάσσιο εμπόριο. Ακόμα και στις μέρες μας οι καλύτεροι πελάτες των τραπεζιτών είναι οι εφοπλιστές. Πράγμα πολύ φυσικό για ένα τόσο ρευστό εμπόριο, όπως το θαλάσσιο.

Από άλλο δρόμο και για άλλους λόγους, η πρώτη στ' αλήθεια καπιταλιστική «λαϊκή» τράπεζα με εντελώς σύγχρονη έννοια εμφανίστηκε στη Στοκχόλμη το 1668. Τι το καινούργιο έκανε η Τράπεζα της Στοκχόλμης και κέρδισε αυτόν τον επίζηλο τίτλο; 'Εκοψε ένα είδος τραπεζογραμματίου. ΠΙΟ σωστά, έδωσε την ιδέα για τη δημιουργία του τραπεζογραμματίου. Ήταν μια ιδέα πραγματικά πρωτότυπη και απίθανη βολική, που θα δώσει φτερά στις τράπεζες.

Τραπεζογραμμάτιο λέγεται το χαρτονόμισμα. Προσοχή, δεν μιλάμε για τα μεταλλικά νομίσματα, αλλά μόνο για τα χαρτονομίσματα. Μόνο αυτά είναι τραπεζογραμμάτια. Χαρτί και να έχει κάποια σοβαρή αξία ήταν πράγμα ακατανόητο μέχρι το 1668. Το τραπεζογραμμάτια, λοιπόν, όπως λέει και η λέξη, είναι ένα γραμμάτιο που εκδίδει η τράπεζα διά του οποίου δηλώνεται πως κάτι κατάθεσες σ' αυτήν, κάτι σαν ενέχυρο, χρυσό κατά προτίμηση, που η τράπεζα θα στο δώσει πίσω όταν προσκομίσεις τη σχετική απόδειξη, το τραπεζογραμμάτιο.

Επειδή αυτά τα εντελώς πρωτόγονα τραπεζογραμμάτια, μάλλον οι αποδείξεις που εξέδιδε η Τράπεζα της Στοκχόλμης, ανέγραφαν ποσό μικρότερο μεν αλλά όχι πολύ πιο μικρό από την αξία του πράγματος που είχες καταθέσει στα ταμεία της, πολλοί έσπευδαν να καταθέσουν τα τιμαλφή τους και να πάρουν τραπεζογραμμάτια, δηλαδή αποδείξεις, που τις αντάλλασσαν μεταξύ τους. Κι έτσι το τραπεζογραμμάτιο σιγά σιγά θα γίνει χαρτονόμισμα, που συνεχίζει να ονομάζεται τραπεζογραμμάτιο για να γίνεται φανερό πως την αξία του την εγγυάται η τράπεζα. Σίγουρα πάντως οι τράπεζες δεν δημιουργήθηκαν για να θέτουν σε κυκλοφορία τραπεζογραμμάτια, αν και αυτά θα βοηθήσουν πολύ στην ανάπτυξή τους. Δημιουργήθηκαν για να αγοράζουν και να πουλούν χρήμα.

Βασίλης Ραφαηλίδης -Η κρυφή γοητεία της Μπουρζουαζίας

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης γεννήθηκε το 1934 στα Σέρβια της Κοζάνης και πέθανε στην Αθήνα τον Σεπτέμβρη του 2000. Το 1953 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κινηματογράφο και δούλεψε σαν βοηθός του Ν. Κούνδουρου και του Ρ. Μανθούλη. Το 1964-65 βρέθηκε στην Αλγερία κοντά στον Μιχάλη Ράπτη. Έγινε επαγγελματίας κινηματογραφικός κριτικός στη Δημοκρατική Αλλαγή (1965). Συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα των περιοδικών Ελληνικός Κινηματογράφος (1966) και Σύγχρονος Κινηματογράφος (1968). Εργάστηκε σαν κινηματογραφικός κριτικός και ρεπόρτερ στο Βήμα (1974-1983) και στο Έθνος (1983-1998) σαν κινηματογραφικός κριτικός, σχολιογράφος και επιφυλλιδογράφος. Επιφυλλίδες ήταν και οι τελευταίες του δημοσιεύσεις στην Ελευθεροτυπία.

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Συναφές: