Ιταλία: Στις πιάτσες της αιώνιας πόλης

Στη Ρώµη η ζωή κυλά στις πλατείες: Ρωµαίοι και επισκέπτες πίνουν εσπρέσο, ψωνίζουν, συζητούν και αναζητούν την περίφηµη «ντόλτσε βίτα»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  29/10/2011 05:45 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:  31/10/2011 12:37

40

emailεκτύπωση  

 

 

9  φωτογραφίες

Το ταξίδι μου στη Ρώμη συνέπεσε με τις διαδηλώσεις των εκεί «Αγανακτισμένων» ακριβώς πριν από 15 ημέρες. Κάποιοι κλειστοί δρόμοι και ένα ελικόπτερο της αστυνομίας μάς έδωσαν να καταλάβουμε ότι κάτι συμβαίνει.

Την ίδια στιγμή για εμάς και τους υπόλοιπους τουρίστες η ζωή στις μεγάλες πλατείες κυλούσε σαν να μη συμβαίνει τίποτα: καλλιτέχνες του δρόμου εξέθεταντα έργα τους, οικονομικοί μετανάστες με ινδικές εσάρπες σε τραβούσαν από το μανίκι, στα παγωτατζίδικα ουρές, στις καφετέριες όλοι λιάζονταν με ένα καπουτσίνο, στις τρατορίες τα γκαρσόνια προσπαθούσαν να σε πείσουν για την καλύτερη πίτσα.

Πολύ αργότερα, όταν είχε πλέον αποκατασταθεί η τάξη, μάθαμε από την τηλεόραση για τα γεγονότα στο Σαν Τζιοβάνι με τις οδομαχίες των κουκουλοφόρων με την αστυνομία, ενώ την άλλη ημέρα είδαμε και τα δύο καμένα αυτοκίνητα και τις σπασμένες βιτρίνες στη Βία Καβούρ.

«Στη Ρώμη κυκλοφορεί ένα ανέκδοτο» μου λέει η Δώρα Καραβιώτη, Ελληνίδα που ζει μόνιμα στη Ρώμη και εργάζεται ως ξεναγός. «Ηταν, λέει, άρρωστος ο πρώην πρωθυπουργός Τζούλιο Ανδρεότι και ζήτησε να τον κοιμίσουν και να ξυπνήσειέπειτα από 100 χρόνια. Περνάνε λοιπόν τα χρόνια, ξυπνάει και βγαίνει στο μπαλκόνι να δει πώς είναι η Ρώμη. Πουθενά δεν βλέπει σκουπίδια, στον δρόμο δεν υπάρχουν διπλοπαρκαρισμένα και εντυπωσιάζεται! Αποφασίζει λοιπόν να πάει μια βόλτα. Παντού επικρατεί καθαριότητα, τάξη, ησυχία, ηρεμία. Μπράβο, λέει, τι μεγάλη εξέλιξη! Πάει λοιπόν σ’ ένα μπαρ και ζητάει να πιει μια πορτοκαλάδα.Πόσο κάνει; ρωτάει τον μπάρμαν, και του απαντάει: Ενα μάρκο!».

Η Πιάτσα Βενέτσια και το µνηµείο Βιτοριάνο

Στην περιοχή του Καπιτωλίου, ανάμεσα στα μνημεία και στην πλατεία που βρίσκονται σε αυτόν τον λόφο ο οποίος υπήρξε το κέντρο του ρωμαϊκού κόσμου, δίνει το δικό της στίγμα η Πιάτσα Βενέτσια. Το Παλάτσο Βενέτσια, ένα από τα πρώτα αναγεννησιακά κτίρια της Ρώμης που κατασκευάστηκε το 1455 ως κατοικία του βενετού καρδιναλίου Μπάρμπο, μετέπειτα Πάπα Παύλου Β’, υπήρξε παπική κατοικία και αργότερα έδρα του ιταλικού φασισμού – από το μπαλκόνι του εκφωνούσε λόγους ο Μουσολίνι.

Σήμερα πλέον μουσείο, φιλοξενεί θησαυρούς της Αναγέννησης: πίνακες Ιταλών ζωγράφων του 16ου-17ου αιώνα, ασημικά, πορσελάνες, ταπισερί, γλυπτά κτλ. Στην Πιάτσα Βενέτσια δεσπόζει το μνημείο γνωστό ως Βιτοριάνο, αφιερωμένο στον Βιτόριο Εμμανουέλε Β’, πρώτο βασιλιά της Ιταλίας.

Το μνημείο ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1885 από λευκό μάρμαρο της Μπρέστια που ονομάζουν χαϊδευτικά «τούρτα» και ολοκληρώθηκε το 1911, μαζί με το επιχρυσωμένο ορειχάλκινο άγαλμα, ύψους 12 μ., που απεικονίζει τον βασιλιά έφιππο. Το μνημείο περιλαμβάνει επίσης το Μουσείο Ρεζορτζιμέντο, το μουσείο του κινήματος που οδήγησε στην ενοποίηση της Ιταλίας.

Στην Πιάτσα ντελ Πόπολο

Είναι από τις πιο δηµοφιλείς πλατείες καθώς από εκεί ξεκινούν η Βία ντελ Μπαµπουίνο, µε πολυτελή καταστήµατα ένδυσης και πολλές αντικερί, και η Βία ντελ Κόρσο, ένας από τους κεντρικότερους και εµπορικότερους δρόµους της Ρώµης που καταλήγει στην Πιάτσα Βενέτσια.

Είσοδος στην πλατεία είναι η Πόρτα ντελ Πόπολο του 16ου αιώνα που σηµατοδοτεί την οδό Φλαµίνια. Στην εξωτερική της πλευρά υπάρχουν τα αγάλµατα των Πέτρου και Παύλου, καθώς και το οικόσηµο των Μεδίκων.

Ο Πάπας Αλέξανδρος Ζ’ ανέθεσε στον Ραϊνάλντι να χτίσει τις δίδυµες εκκλησίες της πλατείας: στ’ αριστερά τη Σάντα Μαρία ιν Μοντεσάντο και στα δεξιά τη Σάντα Μαρία ντέι Μιράκολι, ενώ αργότερα στα 1816-20 ο Βαλαντιέ διαµόρφωσε το επιβλητικό οβάλ σχήµα της.

Στο κέντρο πίσω από τον οβελίσκο βρίσκεται το σιντριβάνι το οποίο στολίζουν µαρµάρινα λιοντάρια και κρήνες του 19ου αιώνα. ∆ύο επιπλέον κρήνες βρίσκονται ανατολικά και δυτικά της πλατείας. Ο οβελίσκος είναι του 12ου 13ου αι. π.Χ. και µεταφέρθηκε στη Ρώµη επί Αυγούστου το 10 π.Χ. από τον Ναό του Ήλιου της αιγυπτιακής Ηλιούπολης για να εορταστεί η κατάκτηση της Αιγύπτου.

Στην αρχή είχε τοποθετηθεί στο κέντρο του Μεγάλου Ιπποδρόµου. Το 1589 ο Πάπας Σίξτος Ε’ διέταξε να τοποθετηθεί στο κέντρο ο οβελίσκος που έχει ύψος 24 µ. και µαζί µε τη βάση φτάνει τα 36,50 µ. Ονοµάστηκε Φλαµίνιος από την οδό Φλαµίνια, τη δεύτερη παλαιότερη οδό της Ρώµης που καταλήγει στην πλατεία.

Η Πιάτσα ντε λα Ρεπούµπλικα

Στον Κυρηνάλιο λόφο, έναν από τους επτά λόφους της Ρώµης, βρίσκεται η Πιάτσα ντε λα Ρεπούµπλικα. Ακολουθώντας το σχήµα µιας εξέδρας από τις Θέρµες του ∆ιοκλητιανού πήρε το αρχικό της όνοµα Πιάτσα Εζέντρα. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται η Φοντάνα ντε λε Ναϊάντι.

Το 1901, όταν έγιναν τα αποκαλυπτήρια της κρήνης, δηµιουργήθηκε σκάνδαλο καθώς οι µπρούντζινες νύµφες του Μάριο Ρουτέλι ήταν γυµνές. Θα τις δείτε καθεµιά να πλαγιάζει πάνω σε ένα υδρόβιο πλάσµα που συµβολίζει το νερό στις διάφορες µορφές του: τον θαλάσσιο ίππο για τους ωκεανούς, το νερόφιδο για τα ποτάµια, τον κύκνο για τις λίµνες, τη σαύρα για τα υπόγεια ύδατα. Το 1911 προστέθηκε στο κέντρο και ο θεός Γλαύκος συµβολίζοντας τη νίκη του ανθρώπου πάνω στις δυνάµεις της φύσης.

Η Πιάτσα ντι Τρέβι µε τη Φοντάνα ντι Τρέβι

Πού χάνονται οι τουρίστες τα βράδια; Μα φυσικά στη Φοντάνα ντι Τρέβι! Θα τους συναντήσεις καθισµένους στα σκαλάκια να απολαµβάνουν το θέαµα και να βγάζουν φωτογραφίες. Αναµφισβήτητα το τουριστικότερο σηµείο της Ρώµης, η Φοντάνα, συγκεντρώνει αµέτρητους επισκέπτες µέρα και νύχτα που έρχονται για να ρίξουν ένα νόµισµα και να κάνουν µιαν ευχή, αφού λέγεται ότι αυτός που θα ρίξει ένα νόµισµα στο σιντριβάνι θα επισκεφθεί ξανά τη Ρώµη.

Ο Νίκολα Σάλβι σχεδίασε στα 1732 την κρήνη εµπνευσµένη από τις ρωµαϊκές θριαµβικές αψίδες. Ο Ποσειδώνας ανάµεσα σε δύο τρίτωνες, που ο ένας προσπαθεί να δαµάσει το αλογάκι της θάλασσας και ο άλλος οδηγεί ένα υπάκουο ζώο δείχνοντας µε αυτόν τον τρόπο τις δύο όψεις της θάλασσας, είναι το κεντρικό θέµα της Φοντάνα. Ανάµεσα στα ανάγλυφα και εκείνο που απεικονίζει τη µυθική παρθένο που έδωσε το όνοµά της στο υδραγωγείο, Ακουα Βίργκο, που κατέληγε στο σηµείο αυτό το 19 π.Χ., να δείχνει την πηγή από όπου αναβλύζει το νερό.

Θυµηθείτε τις σκηνές διάσηµων ταινιών που έχουν γυριστεί στη Φοντάνα ντι Τρέβι, όπως οι «∆ιακοπές στη Ρώµη» µε την Οντρεϊ Χέπµπορν και η «Ντόλτσε βίτα» του Φεντερίκο Φελίνι.

Η Πιάτσα Ναβόνα των καλλιτεχνών

Ανεβαίνοντας τη χαριτωµένη Βία ντελ Γκοβέρνο Βέκιο θα οδηγηθείτε στην πλατεία. Αξίζει να την περπατήσετε για να χαζέψετε όµορφα καφενεδάκια και µια σταλιά ταβερνάκια ίσα ένα δωµατιάκι, τα µαγαζιά µε τις αντίκες και τα παγωτατζίδικα µε τα φηµισµένα τζελάτι. Ο δρόµος πήρε το όνοµά του από το Παλάτσο ντελ Γκοβέρνο Βέκιο που ήταν έδρα της παπικής εξουσίας κατά τον 17ο-18ο αιώνα. Τα ψηλά κτίρια µπαρόκ αρχιτεκτονικής αριστερά και δεξιά του στενού δρόµου όπου πεζοί και αυτοκίνητα βρίσκονται σε µια συνεχή πάλη κάποτε ήταν παλάτια ευγενών, ενώ µερικά χρονολογούνται από τον 15 ο αιώνα.

Η Πιάτσα Ναβόνα περιβάλλεται από µπαρόκ κτίρια, των οποίων τα θεµέλια βρίσκονται πάνω στα ερείπια των θεωρείων του Σταδίου του ∆οµιτιανού. Περίπου 33.000 άτοµα µπορούσαν να παρακολουθήσουν τους αγώνες (άγκονες) που διοργανώνονταν σε αυτό το στάδιο. Μάλιστα η λέξη ναβόνα είναι παράφραση της έκφρασης «ιν αγκόνε».

Τον 16ο αιώνα τοποθετήθηκαν τα δύο ακριανά σιντριβάνια Φοντάνα ντι Νετούνο και Φοντάνα ντελ Μόρο ενώ τον 17ο αιώνα η Φοντάνα ντέι Κουάτρο Φιούµι που σχεδίασε ο Τζιάν Λορέντζο Μπερνίνι. Η Φοντάνα ντέι Κουάτρο Φιούµι εγκαινιάστηκε το 1651 για τον Πάπα Ινοκέντιο Ι’ και βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας. Τέσσερις γίγαντες απεικονίζουν τους ποταµούς Γάγγη, Ρίο ντε λα Πλάτα, ∆ούναβη και Νείλο.

Οι κακές γλώσσες λένε ότι το καλυµµένο κεφάλι του Νείλου αλλά και ο φόβος του Ρίο ντε λα Πλάτα δείχνουν την αποδοκιµασία του Μπερνίνι στο δηµιούργηµα του ανταγωνιστή του Μποροµίνι, την εκκλησία Σαντ’ Ανιέζε. Στην πραγµατικότητα όµως η εκκλησία κατασκευάστηκε πολύ αργότερα.

Στη θέση του οίκου ανοχής όπου το 304 µ.Χ. ξεγύµνωσαν την Αγία Αγνή για να την εξευτελίσουν και να απαρνηθεί τον χριστιανισµό και τότε τα µαλλιά της, ως εκ θαύµατος, µάκρυναν για να καλύψουν τη γύµνια της. Η εκκλησία παραγγέλθηκε από τον Ινοκέντιο Ι’ αρχικά στον Ραϊνάλντι και την ολοκλήρωσε ο Μποροµίνι.Αγαπηµένη πλατεία των ζωγράφων όπου ζωγραφίζουν και εκθέτουν τους πίνακές τους ανάµεσα στο πλήθος, των µουσικών αλλά και των καλλιτεχνών, ηθοποιών και χορευτών, που δίνουν υπαίθριες παραστάσεις.

Η Πιάτσα ντι Σπάνια και η αριστοκρατική Βία Κοντότι

Η καρδιά της Ρώµης χτυπάει στην Πιάτσα ντι Σπάνια και κυρίως στο αριστοκρατικότερο εµπορικό κοµµάτι της Βία Κοντότι. Πήρε το όνοµά της τον 17ο αιώνα καθώς ο πρεσβευτής της Ισπανίας στην Αγία Εδρα είχε εδώ το ορµητήριό του και η γύρω περιοχή εθεωρείτο ισπανικό έδαφος.

Ετσι όσοι ξένοι κατά λάθος το καταπατούσαν κατατάσσονταν µε το ζόρι στον ισπανικό στρατό. Κατά τον 18ο αιώνα η περιοχή ήταν γεµάτη ξενοδοχεία για τους Εγγλέζους προσκυνητές του Βατικανού. Η τουριστική κίνηση ήταν µεγάλη, γι’ αυτό και µαζεύονταν πολλοί καλλιτέχνες, ζητιάνοι αλλά και ιέρειες του αγοραίου έρωτα.

Φθάνοντας στην πλατεία θα δείτε τη Φοντάνα ντε λα Μπαρκάτσια, έργο του Μπερνίνι. Το «Τρύπιο καράβι», όπως σηµαίνει η ονοµασία, βρίσκεται µισοβυθισµένο σε µια ρηχή λίµνη, ενώ ήλιοι και µέλισσες το διακοσµούν – θέµατα εµπνευσµένα από το οικόσηµο του Πάπα Ουρβανού Η’, ο οποίος και παρήγγειλε την κρήνη.

Από εκεί ξεκινά η «σκαλινάτα», στα σκαλάκια της οποίας ξεκουράζονται αµέτρητοι τουρίστες και αποτελεί ένα από τα δηµιουργήµατα του όψιµου µπαρόκ. Στην κορυφή της σκάλας βρίσκεται η εκκλησία µε τον οβελίσκο. Τον 17ο αιώνα οι γάλλοι ιδιοκτήτες της εκκλησίας Τρινιτά ντέι Μόντι αποφάσισαν να κατασκευάσουν µια σκάλα που ολοκληρώθηκε το 1726.

Στη σκάλα, που συνδυάζει καµπύλες και αναβαθµίδες, έγραφε ο Κάρολος Ντίκενς ότι ανεβοκατέβαιναν µοντέλα ντυµένα φανταχτερά προκειµένου να τραβήξουν την προσοχή κάποιου πλούσιου ζωγράφου. Ο οβελίσκος έχει 30 µ. ύψος και πρόκειται για αποµίµηση κατά τη ρωµαϊκή αυτοκρατορική περίοδο. Η πριγκίπισσα Λουντοβίζι τον προσέφερε στον Πάπα Κλεµέντιο 12ο το 1733 και έπειτα από 50 χρόνια ο αρχιτέκτονας Αντινόρι τον τοποθέτησε εκεί κατ’ εντολήν του Πάπα Πίου 6ου .

Από την Πιάτσα ντε Σπάνια ξεκινάει η περίφηµη Βία Κοντότι µε τα πολυτελέστατα καταστήµατα των ιταλικών και των γαλλικών οίκων µόδας. Πήρε το όνοµά της από τους αγωγούς που µετέφεραν ζεστό νερό στις Θέρµες του Αγρίππα δίπλα στο Πάνθεον. Σε αυτόν τον δρόµο βρίσκεται και το Καφέ Γκρέκο που άνοιξε ένας Ελληνας το 1760. Αγαπηµένο στέκι συγγραφέων και καλλιτεχνών όπως ο Γκαίτε, ο Μπάιρον, ο Λιστ, ο Βάγκνερ αλλά και ο Καζανόβα, έχει καταφέρει να κρατήσει την ατµόσφαιρα εκείνης της εποχής.

Η αγορά στην Πιάτσα Κάµπο ντε Φιόρι

Ισως είναι τουριστική, όµως είναι και ένα µέρος για να ζήσετε λίγο την καθηµερινότητα της πόλης. Η πλατεία Κάµπο ντε Φιόρι είναι γεµάτη πολύχρωµους πάγκους λαϊκής αγοράς µε ό,τι τραβάει η όρεξή σας: από φρέσκα φρούτα και λαχανικά ως διάφορα τυριά, µπαχαρικά για τα ζυµαρικά και λιαστές πικάντικες ντοµάτες διαφόρων ειδών.

Φυσικά γύρω από την πλατεία τα ισόγεια των αναγεννησιακών σπιτιών που κάποτε φιλοξενούσαν µεσαιωνικά πανδοχεία – κάποια ιδιοκτησίας της Βανότσα Κατανέι, διάσηµης κυρίας της αυλής του 15ου αιώνα και ερωµένης του Πάπα Αλέξανδρου Στ’ Βοργία – τώρα φιλοξενούν είτε παντοπωλεία µε λαχταριστά αλλαντικά είτε µικρές χαριτωµένες τρατορίες.

Βεβαίως και διατηρούνται ως σήµερα τα αναγεννησιακά ανάκτορα που έχτισαν οι ευγενείς της Ρώµης κοντά στα σηµεία απο όπου περνούσαν οι λιτανείες του Πάπα. Η περιοχή ξεκίνησε ως λιβάδι που καταλάµβανε τον χώρο απέναντι από το Θέατρο του Ποµπήιου και η αγορά ήταν ένα ζωντανό κοµµάτι της µεσαιωνικής και αναγεννησιακής Ρώµης όπου συνωστίζονταν ευγενείς αλλά και απλός λαός. Στο κέντρο της πλατείας θα δείτε να ξεπροβάλλει πάνω από τις τέντες της λαϊκής το άγαλµα του Τζιορντάνο Μπρούνο που κάηκε ως αιρετικός το 1600.

H Πιάτσα ντε λα Ροτόντα και το Πάνθεον

Ο ναός όλων των θεών, το ηλικίας 2.000 ετών Πάνθεον, ήταν από τους μεγαλύτερους ναούς της αρχαίας Ρώμης. Χτισμένο από τον αυτοκράτορα Αδριανό, μετετράπη σε εκκλησία τον Μεσαίωνα. Το τεράστιο προστώο με τις γρανιτένιες κολόνες βρίσκεται πάνω στα ερείπια του παλιού ναού του Μάρκου Αγρίππα, γαμπρού του Αυγούστου.

Πολύ εντυπωσιακός ο τεράστιος ημισφαιρικός τρούλος με τα φατνώματα, που έχει ύψος 43,3 μ., ενώ μοναδική πηγή φωτός αποτελεί ο οφθαλμός στην κορυφή του τρούλου. Κατά μήκος του τοίχου του Πανθέου οι βωμοί φιλοξενούν τάφους επιφανών, όπως εκείνον του Ραφαήλ, σύμφωνα με δική του επιθυμία, ενώ πάνω από τον τάφο του βρίσκεται ένα άγαλμα της Παναγίας, έργο του Λορεντζέτο (1524). Το 1873 αποκαταστάθηκε και το μαρμάρινο δάπεδο με τα αυθεντικά ρωμαϊκά σχέδια.

Στην πλατεία όπου συνωστίζονται ντόπιοι και ξένοι γύρω από το σιντριβάνι του Τζιάκομο ντε λα Πόρτα, που διακόσμησε ο Φίλιπο Μπαριτζόνι με αρκετά διακοσμητικά στοιχεία, δεσπόζει και ο οβελίσκος. Κατασκευασμένος από κόκκινο γρανίτη, έχει ύψος 6 μ. και μαζί με τη βάση και τον σταυρό φτάνει τα 12,97 μ. Αρχικά ο Ραμσής Β’ τον είχε υψώσει στην Ηλιούπολη και ήρθε στη Ρώμη από τον αυτοκράτορα Δομιτιανό.

Τοποθετήθηκε στην πλατεία του Πανθέου το 1711 από τον Πάπα Κλεμέντιο 11ο. Η πλατεία σφύζει από ζωή καθώς αμέτρητα καφέ και τρατορίες την περιβάλλουν τόσο στο κέντρο όσο και στα γύρω στενά, στα ισόγεια των παλιών μπαρόκ κτιρίων.

Το Τραστέβερε και η Σάντα Μαρία

Για αρκετούς το Τραστέβερε, στην αντίπερα όχθη του Τίβερη, αποτελεί το πιο αυθεντικό κομμάτι της Ρώμης, το κομμάτι του απλού λαού που βιώνει μια λιγότερο πομπώδη καθημερινότητα, με τα χρωματιστά βαμμένα σπίτια με τις λουλουδιασμένες γλάστρες, με τις απλωμένες μπουγάδες στα στενά δρομάκια να αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια των πεζών θυμίζοντας Νάπολι, με τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια χωρίς πεζοδρόμιο όπου αγωνίζονται να επιβιώσουν πεζοί και αυτοκίνητα.

Φυσικά και αυτή η γειτονιά δεν έχει γλιτώσει από τον τουρισμό αφού σε κάθε γωνιά της ξεπροβάλλουν στριμωγμένα καφέ και ταβερνάκια που τα βράδια μονοπωλούν ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι των επισκεπτών της Ρώμης.

Στο κέντρο της συνοικίας δεσπόζει η εκκλησία Σάντα Μαρία ιν Τραστέβερε, που φημίζεται για τα ψηφιδωτά του Πιέτρο Καβαλίνι (1291) τα οποία απεικονίζουν τη ζωή της Παναγίας. Ηταν ο πρώτος επίσημος χώρος χριστιανικής λατρείας στη Ρώμη και ιδρύθηκε από τον Πάπα Κάλλιστο Α’ τον 3ο αιώνα, ενώ το κτίριο χρονολογείται από τον 12ο αιώνα. Οι 22 κίονες από γρανίτη στο κλίτος του ναού μεταφέρθηκαν από ερείπια αρχαίων ρωμαϊκών κτιρίων. Στο κέντρο της πλατείας η ζωή περιστρέφεται γύρω από το σιντριβάνι (1692) του Κάρλο Φοντάνα με την οκταγωνική βάση.

Η Πιάτσα Σαν Πιέτρο του Βατικανού

Η ιερή πλατεία, εκεί όπου το πλήθος ευλογείται τις Κυριακές και σε ειδικές περιστάσεις από τον Πάπα, είναι ακόµη ένα δηµιούργηµα του «πολύ» Μπερνίνι µεταξύ 1656 και 1667. Η πλατεία µπροστά από την εκκλησία του Αγίου Πέτρου περιλαµβάνει και δύο απόλυτα συµµετρικές κιονοστοιχίες από τον Μπερνίνι, ελλειψοειδούς σχήµατος, που ξεκινούν από τις πλευρές της εκκλησίας.

Βεβαίως, πέρα από τον εντυπωσιακό θόλο ύψους 136,5 µ. του Μιχαήλ Αγγέλου, δεσπόζει ο οβελίσκος, που αποτελείται από ένα µόνο κοµµάτι πορφυρίτη. Ο οβελίσκος του Βατικανού ήταν ο πρώτος που τοποθέτησε ο Πάπας Σίξτος Ε’ στη Ρώµη και έχει ύψος 25,5 µ. και µαζί µε τη βάση του µε τα τέσσερα µπρούντζινα λιοντάρια φτάνει τα 40 µέτρα. Ανυψωµένος στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου τον 7ο αι. π.Χ., έφτασε στη Ρώµη από τον αυτοκράτορα Καλιγούλα το 37 π.Χ. για να τοποθετηθεί στον Ιππόδροµο του Νέρωνα, όπου παρέµεινε ως το 1586, χρονιά που διέταξε ο Πάπας Σίξτος Ε’ να µεταφερθεί στην πλατεία του Βατικανού. Ο αρχιτέκτονας Ντοµένικο Φοντάνα χρειάστηκε τέσσερις µήνες για τη µεταφορά του µε τη βοήθεια 150 αλόγων και 47 τροχαλιών. Από την πλατεία ξεκινά η Βία ντε λα Κοντσιλιατσιόνε. 

Με τη Συνθήκη του Λατερανού το 1929 το Βατικανό ανακηρύχθηκε «κράτος εν κράτει» και το γεγονός επισφραγίστηκε µε τη δηµιουργία ενός νέου δρόµου, της Βία ντέλα Κοντσιλιατσιόνε, που οδηγεί από τον Αγιο Πέτρο στο Καστέλ Σαντ Αντζελο. Σήµερα στη Βία ντε λα Κοντσιλιατσιόνε συνωστίζονται τουριστικά λεωφορεία, κατάκοποι τουρίστες µε τους ξεναγούς, πακιστανοί οικονοµικοί µετανάστες µε ινδικές εσάρπες, κιόσκια µε θρησκευτικά αγαλµατάκια και σουβενίρ κοµποσκοίνια, καντίνες µε παγωτά και αναψυκτικά αλλά και τραπεζάκια πανάκριβων καφέ και εστιατορίων.

Πρόσβαση

Η Olympic Air και η Aegean Airlines έχουν καλές προσφορές για Ρώμη αν κλείσετε έγκαιρα το εισιτήριό σας.
Από το αεροδρόμιο μπορείτε να πάρετε το λεωφορείο ως τον κεντρικό σταθμό Termini με εισιτήριο 8 ευρώ.
Το ταξί από το αεροδρόμιο ως το κέντρο έχει διατιμηθεί στα 40 ευρώ.

Μέσα στο κέντρο αν θέλετε να γνωρίσετε την πόλη θα πρέπει να περιηγηθείτε με τα πόδια. Μια πρώτη γνωριμία είναι τα διώροφα τουριστικά λεωφορεία που κάνουν κυκλική διαδρομή και ανεβοκατεβαίνεις στα κυριότερα αξιοθέατα.
Υπάρχουν πέντε εταιρείες που έχουν πάνω-κάτω το ίδιο πρόγραμμα και το εικοσιτετράωρο εισιτήριο κοστίζει 21 ευρώ.

Μια συμφέρουσα επιλογή είναι το Roma Pass: με 25 ευρώ, για τρεις ημέρες μετακινείστε απεριόριστα με τις δημόσιες συγκοινωνίες, έχετε δωρεάν είσοδο σε δυο μουσεία της επιλογής σας και έκπτωση στα υπόλοιπα που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, καθώς και σε αρκετές εκθέσεις. 

Διαμονή

Το μικρό και κλασικό «Hotel Fontana» (Piazza di Trevi 96, τηλ: 36 06 6786113,www.hotelfontana-trevi.com) βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη διάσημη Φοντάνα ντι Τρέβι, με πολύ λογικές τιμές.

Το «Raphael» (Largo Febo 2, τηλ: 36 06 682831) στην Πιάτσα Ναβόνα είναι μικρό και επιπλωμένο με αντίκες και έργα τέχνης.

Το ιστορικό ξενοδοχείο «D’ Inghilterra» (V.Bocca di Leone 15, τηλ: 36 06 0669981) κοντά στην Πιάτσα ντε Σπάνια, έχει φιλοξενήσει προσωπικότητες όπως ο Λιστ και ο Χεμινγκγουέι.

Για όσους διαθέτουν τα χρήματα για κάτι εξαιρετικό, το «Hotel de Russie» (V.del Babuino 9, τηλ: 39 06 328881) στην Πιάτσα ντελ Πόπολο χτίστηκε το 1837 από τον αρχιτέκτονα Βαλαντιέ και ανήκει στην αλυσίδα των ξενοδοχείων Rocco Forte.

Φαγητό

Να είστε προετοιμασμένοι να πληρώσετε εξωφρενικές τιμές σε εστιατόρια στα τουριστικά σημεία. Χειροποίητα ζυμαρικά δοκιμάστε στο «433» (Via del Governo Vecchio 123, τηλ: 06 68308796). Στον ίδιο δρόμο στο νούμερο 12, στο «Caffe Novecento» , θα βρείτε μπουφέ με αλμυρές και γλυκές τάρτες, σαλάτες και ποικιλία συνοδευτικών του καφέ ή της μπίρας.

Το διάσημο «Caffe Greco» (Via Condotti 86), κοντά στην Πιάτσα ντε Σπάνια, προσφέρει ένα ιστορικό περιβάλλον, αγαπημένο συγγραφέων και διανοουμένων του 19ου αιώνα. Ελέγξτε τις τιμές προτού παραγγείλετε: ένα μικρό σάντουιτς κοστίζει 10 ευρώ, ενώ το μικρότερο ανθρακούχο νερό – ίσα ένα ποτηράκι – 5 ευρώ.

Σε οικονομικότερο πνεύμα, το επίσης διάσημο για τα παγωτά και τα γλυκά – δοκιμάστε τιραμισού και μον μπλαν – «Giolitti» (V.Uffici del Vicario 40) που ιδρύθηκε στα 1900.

Πάνω στην Πιάτσα Ναβόνα, το «Tre Scallini» είναι διάσημο για το κυριολεκτικά θεϊκό παγωτό ταρτούφο το οποίο σερβιρισμένο χρεώνεται 10 ευρώ και στο χέρι 5 ευρώ.

Το εστιατόριο «Caffe delle Arti» (Via Gramsci 73) του μουσείου «Galleria Nazionale d’ Arte Moderna» διαθέτει καταπληκτικό μπουφέ κάθε Κυριακή, με τεράστια ποικιλία στην τιμή των 28 ευρώ.

Το εστιατόριο «Canova Tadolini» (V.del Babuino 150) στεγάζεται σε ένα μαγικό περιβάλλον με τεράστια αγάλματα στο παλιό ατελιέ του διάσημου γλύπτη Αντόνιο Κανόβα. 
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Παναγιώτη Κιτσικούδη και το Multi Travel για τη βοήθειά τουςστην πραγματοποίηση του ταξιδιού.

http://www.tovima.gr/travel/article/?aid=427544

BASILICA OF SANTA MARIA MAGGIORE

Share on facebookShare on twitterShare on printMore Sharing Services295

The Basilica of Santa Maria Maggiore is the most important and best preserved of Roman churches dedicated to the Madonna. It rises on top of the Esquiline Hill and is the only remaining example of early Christian architecture, even though it has over time been further embellished.

Work on the current basilica, which was built on top of an earlier church, was embarked on thanks to a wealthy Roman patrician called Giovanni.
According to legend, Giovanni and his wife, who were without child, dedicated a church to the Virgin Mary who had appeared to them in a dream on the night of 4th/ 5th August 352 A.D.
The Madonna had told them that a miracle would show them the location for them to build the church. Pope Liberius also had the same dream and the following day on arriving on the Esquiline Hill,  found it had indeed been miraculously covered in snow.. in the heat of August. Liberius then traced an outline of the location of the planned church, the building of which was financed by the married couple.

This then explains why the basilica is also referred to as Our Lady of the Snow and how, every year on 5th August, the miracle of the snow is commemorated with a cascade of white petals descending from the coffered ceiling onto the altar place, an evocative sight really not to be missed.

http://www.turismoroma.it/cosa-fare/basilica-di-santa-maria-maggiore?lang=en

History

The Basilica The Basilica of the Holy Cross in Jerusalem is in Rome, in Esquilino Neighbourhood, at the vertex of three street: street Carlo Felice, street Santa Croce in Gerusalemme and street Eleniana. The church is one the Seven Pilgrims Churches of Rome. Between the III and IV century a.C. the emperor Costantine and his mother Helena adapted a large room in the imperial palace Sessorium to be a church. That's the reason why Santa Croce is also called Basilica Heleniana or Sessoriana. In VIII century the basilica was restored by pope Gregorio II and Adriano I, but in XII century, with pope Lucio II underwent a radical modification, according to the Romanesque style, with the subdivisions in three parts, a nave and two aisles, and the adding of a belfry and porch, the latter no more existing. The current appearance is from XVIII century, under the reign of Pope Benedetto XIV, who was, before his election, the cardinal priest of the basilica. Architects Pietro Passalacqua and Domenico Gregorini built a late Baroque façade and an elliptical atrium. From 1370 to 1561 a Chartusian monastery was next to the basilica. A trace of those monks can be found in the only side remaing of the choir, similar of those of St. John Lateran and St. Paul outside the Walls. Later, and till nowadays, the basilica was entrusted to the Cistercians monks. In 1476, pope Sisto IV rebuilt the old Oratory of St. Mary of the Good Help, which was between Holy Cross and St. John Lateran. An old tradition says that during a violent storm, the pope took refuge near the Aurelian Walls, and was protected by an icon of the Virgin Mary. There he built the Chapel of St. Mary of the Good Help, where the icon still is. Artworks Entering the church, you will see the perfect elliptical shape of the atrium, an original sign of the Baroque style. The nave is decorated by the Cosmatesque style. The columns, which are somewhat covered by the restoration, are of Roman age. The altar preserves the remains of St. Cesario and St. Anastasio. The ciborium over the altar is an opera of Pietro Passalacqua and Domenico Gregorini. The apse is decorated with a large fresco ascribed to Antoniazzo Romano, depicting Christ Blessing, coronated by seraphim, above a cycle of Stories of the Cross set in Jerusalem, about Jesus' Cross and Good Thief' cross' discovery. Downstairs, behind the apse, there are two chapels. On the right, there's the Chapel of St. Helena, whose vault is decorated by a mosaic, depicting Christ Blessing, the Four Evangelists and four Stories of the Cross. In that mosaic are shown for the first time, birds native of America, such as parrots and toucans. According to the tradition, below the roof, there was the original ground of Jerusalem, thus the name of the basilica. On the left there's the Chapel of St. Gregorio, with a Pietà of XVII century, by an unknown author. The Relics of the Holy Cross The Basilica of the Holy Cross in Jerusalem keeps the Relics of the Passion of Jesus in the Chapel of Relics, which is upstairs the left aisles. The most famous ones are the fragments of the Holy Cross of Jesus, found by St. Helena on Calvarium in Jerusalem. The other relics include the Titulus Crucis, the inscription, which was on the top of the cross, according to the Gospel; one of the nail; two thorns of the Crown of Jesus; the finger of St. Thomas, the Apostle who doubted Christ's resurrection; part of the Good Thief's cross. The Parish The Parish of the Holy Cross in Jerusalem was instituted by pope St. Pio X in 1910. On March 31, 1910, cardinal Respighi, Cardinal Vicar of the Pope inaugurated the parish, in front of many jubilant people. In 2010, the parish celebrated its first centenary.

Οι τελευταίες φωτογραφίες του περίφημου δίδυμου Χοντρός και Λιγνός λίγο πριν πεθάνει ο πρώτος -Είχε χάσει 45 κιλά

Οι τελευταίες φωτογραφίες του περίφημου δίδυμου Χοντρός και Λιγνός λίγο πριν πεθάνει ο πρώτος -Είχε χάσει 45 κιλά

Χοντρός και Λιγνός. Ενα κινηματογραφικό δίδυμο που έγινε διάσημο κυριολεκτικά σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, προσφέροντας γέλιο ακόμα από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής τους: ο Ολιβερ Χάρντι χοντρός με αγαθό πρόσωπο, ο Σταν Λόρεν αδύνατος, κοντούλης, νευρώδης. Οι τελευταίες φωτογραφίες που έβγαλαν, καθώς ετοίμαζαν την επιστροφή τους στον κινηματογράφο είναι ελάχιστα γνωστές και δείχνουν πόσο ... διαφορετικός ήταν ο Χοντρός. Λίγους μήνες μετά πέθανε και το come back, δεν έγινε ποτέ.

Οι φωτογραφίες αυτές τραβήχτηκαν τον Φεβρουάριο 1956.
 Ο Χάρντι ήταν ήδη άρρωστος, αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με την καρδιά του και ο γιατρός του είχε ζητήσει να χάσει τουλάχιστον 45 κιλά. Ηταν όμως έτοιμος να επιστρέψει στη μεγάλη οθόνη. Ομως μια σειρά εγκεφαλικών του στέρησαν μερικώς την ικανότητα της κίνησης και της ομιλίας. Πέθανε τελικά τον Αύγουστο του 1957, εξαντλημένος, έχοντας χάσει περί τα 63 κιλά. Η είδηση του θανάτου του οδήγησε σε μια γιγαντιαία επανακυκλοφορία των ταινιών του Χοντρού και του Λιγνού στους κινηματογράφους. 

Οσο ο Χάρντι βρισκόταν στο κρεβάτι ανίκανος να μιλήσει, ο Λόρεν τον επισκεπτόταν συνέχεια και   οι δυο τους ήταν απολαυστικοί καθώς επικοινωνούσαν μόνο με κινήσεις και γκριμάτσες, ξεκαρδίζονταν, συγκινούνταν. Ο σύνδεσμος μεταξύ του ήταν ισχυρός. Οταν ο Σταν Λόρεν έμαθε για τον θάνατο του φίλου του δήλωσε «Είμαι σοκαρισμένος. Ηταν σαν αδελφός μου. Ετσι τελειώνει η ιστορία του Χοντρού και του Λιγνού».

http://www.iefimerida.gr/

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη

Μία από τις τουριστικότερες πόλεις της Ευρώπης, με εκατομμύρια επισκέπτες καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Ενδείκνυται για όλες τις εποχές, εκτός ίσως από τον Αύγουστο όπου η ζέστη είναι πολύ έντονη και οι περισσότερες υπηρεσίες/μουσεία κτλ υπολειτουργούν. Φτάνοντας κάποιος στη  Ρώμη  , δεν ξέρει από που να ξεκινήσει. Από τα άπειρα αρχαία αξιοθέατα (Βατικανό, Κολοσσαίο, Πάνθεον κτλ), από τα καταπληκτικά εστιατόρια (για Pizza, tirramisu, cappuccino κτλ) ή το ατελείωτο shopping (Valentino, Fendi κτλ). Για αυτό εδώ θα παρουσιάσουμε λίγο από όλα. Για να τα πάρουμε από την αρχή, πολλοί ξεκινάνε από το ιστορικό κέντρο της πόλης, την Πιάτσα Ναβόνα με τα υπέροχα σιντριβάνια της και συνεχίζουν ανατολικά σε πολύ κοντινή απόσταση προς το καλύτερα διατηρημένο μνημείο της, το Πάνθεον με το φανταστικό του ξύλινο και ανοιχτό στην κορυφή του τρούλο. Στη συνέχεια, μετά το πέρασμα από τη Φοντάνα ντι Τρέβικαι το παραδοσιακό πέταμα ενός νομίσματος για να πραγματοποιηθούν οι ευχές τους, κινούνται προς τη Πιάτσα ντι Σπάνια ή αλλιώς Ισπανικά Σκαλιά όπως τα ονομάζουν, αν δεν σταματήσουν πριν, σε κάποιο από τους φανταχτερούς οίκους μόδας (Prada, Luis Vuitton, D&C κα) της οδού Condoti. Στην κορυφή της Πιάτσα ντι Σπάνια βρίσκεται ο ναός της Trinita dei Mondi με τον Σαλουστιανό οβελίσκο, ενώ ακριβώς από πίσω, εκτείνεται το εκπληκτικό πάρκο της Villa Borgese. Είναι ένα γαλήνιο μέρος όπου μαζεύονται συχνά πολλοί ντόπιοι για το τζόκινγκ τους ή για να διαβάσουν απλά την εφημερίδα τους στα παγκάκια ανάμεσα στις μικρές λιμνούλες (ενδείκνυται και ως ρομαντικός περίπατος). Η μεγάλη ταράτσα πάνω από την Piazza del Popolo, προσφέρει μια πανοραμική θέα από ένα από τα ψηλότερα σημεία της πόλης. Δύο ακόμα αξιοθέατα που αξίζουν την προσοχή σας είναι το Βατικανό και το Κολοσσαίο με την Ρωμαϊκή Αγορά. Το Βατικανόαποτελεί το μικρότερο ανεξάρτητο κρατίδιο στον κόσμο με περίπου 1000 κατοίκους, δικές του υπηρεσίες και νόμισμα και μια ομάδα Ελβετών φρουρών, με τις παραδοσιακές κόκκινες, κίτρινες και μπλέ φορεσιές και τα ψηλά δόρατα, που αποτελούν το στρατό του Βατικανό. Για να επισκεφτείτε πάντως την εκκλησία και το μουσείο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κανονικά τα ευρώ σας, χωρίς κανένα πρόβλημα. Μια σημαντική παρατήρηση που πρέπει να έχετε στο νου σου, είναι ότι στο Βατικανό έχουν σπάσει τα αξιοθέατα σε πολλά σημεία, για το καθένα από τα οποία πρέπει να μπείτε σε άλλη ουρά και να πληρώσετε άλλα λεφτά. Δύο καλές επιλογές για να δείτε τα περισσότερα είναι να πάτε νωρίς το πρωί στο μουσείο από την είσοδο που βρίσκεται απ’ έξω και στο πλάι της περίφημης πλατείας με τα κιονόκρανα του Αγ.Πέτρου. Στη συνέχεια, μπορείτε να μπείτε στην μεγαλοπρεπή εκκλησία του Αγ.Πέτρου αν και θα πρότεινα να ανεβείτε πρώτα στον θόλο που τη σκεπάζει και σχεδιάστηκε από τον Μιχαήλ Άγγελο (έχει βέβαια αρκετά σκαλιά και για να ανεβείτε μέχρι την κορυφή είναι αρκετά στενό το πέρασμα) με τη θέα όμως προς τα μέσα στην εκκλησία αλλά και προς έξω στη Ρώμη να σε μαγεύει. Το Βατικανό ενώνεται σχεδόν απευθείας με το άλλο αξιοθέατο, τοΚολοσσαίο, με τις δύο γραμμές του μετρό της Ρώμης. Στο Κολοσσαίο και τα δύο (Αυτοκρατορικό και Ρωμαϊκό) Fora, θα χρειαστείτε αρκετές ώρες περπάτημα για να ταξιδέψετε όμως σε άλλες εποχές. Οι ξεναγοί που θα προσφερθούν να σας «βοηθήσουν», θα κατεβάζουν την τιμή τους όσο προχωράτε στην ουρά. Η βόλτα στο Ρωμαϊκό Φόρουμ περνάει ανάμεσα από ορισμένα πολύ καλοδιατηρημένα κτήρια που καταλήγουν στην Piazza Venezia και το Palazzo dei Conservatori με τα πολλά ελληνικά έργα τέχνης. Όσον αφορά τις γαστρονομικές επιλογές που έχετε στη Ρώμη, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο ειδικό αφιέρωμα «Φαγητό στη Ρώμη». © Pamepaketo.gr

Εβδομαδιαία επιλογή φωτογραφιών (νo.116)

4 days ago

Αντικλείδι

Φωτογραφία

1 σχόλιο

Επιλογή από τις καλύτερες φωτογραφίες της εβδομάδας.

Πρώτη ημέρα σε σχολείο του Ναυπλίου.

Τα βεγγαλικά φώτισαν τον ουρανό «κλείνοντας» το υπερθέαμα που στήθηκε στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας στο μουσικό φεστιβάλ «Spasskaya Tower».

Σούρουπο στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Δακρίνεται το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Drone για αμπέλια. Την πρώτη μη επανδρωμένη ιπτάμενη συσκευή απέκτησε ο οινοπαραγωγός του Bordeaux, Bernard Magrez. Ο αμπελώνας του Pape Clement θα σκανάρεται καθημερινά από αέρος για να βλέπουν οι υπεύθυνοι την ωρίμανση των σταφυλιών και να προγραμματίζουν την άμεση συλλογή τους. AFP PHOTO JEAN PIERRE MULLER.

Ενα βιβλίο του Αμερικανοσουηδού συγγραφέα και αρχαιολόγου Oscar Broneer που εκδόθηκε το 1941, αλλά δεν μεταφράστηκε ποτέ στα ελληνικά, περιέχει σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα. Στη φωτογραφία διακρίνεται ο επιβλητικός Λέοντας της Αμφίπολης μετά τη επανασυναρμολόγηση του το Φθινόπωρο του 1937.

Γατόπαρδοι και τουρίστες στην Κένυα

Στην αναμνηστική φωτογραφία που τράβηξαν το 1916 Βρετανοί στρατιώτες που πολεμούσαν στην περιοχή της Αμφίπολης, επιδεικνύουν τέσσερα κρανία που βρίσκονταν στο λόφο Καστά.

Ενα lionfish παρακολουθεί υπομονετικά εκατοντάδες μικρά ψάρια που κινούνται σαν ένα για να προστατευτούν από τους κυνηγούς τους. Το lionfish μπορεί να τα ακολουθεί για ώρες έως ότου κάποιο «ξεχαστεί», ξεκόψει από το κοπάδι και μεταβληθεί σε γκουρμπέ μεζέ.

Ο γητευτής των αλόγων. Χρησιμοποιώντας τεχνικές των ινδιάνων ο Martin Tata καταφέρνει και δαμάζει τα άλογα χωρίς να χρησιμοποιεί μαστίγια ή οποιουδήποτε είδους βία. Μιλώντας ψιθυριστά (whisperer τους ονομάζουν και όχι γητευτές) καταφέρνει να ηρεμίσει το άλογο και να το καθοδηγήσει εκεί που θέλει, όπως κάνει με το άλογό του την Primavera, σε αυτή την επίδειξη σε ράντσο, βόρεια του Μπουένος Άιρες. REUTERS/Enrique Marcarian

Πυρκαγιά στο Yosemite National Park της Καλιφόρνια.

Λιονταρίνα παίζει με ένα από τα μικρά της στο ζωολογικό κήπο της Φιλαδέλφειας.

Το φαράγγι Watkins Glen βρίσκεται νότια της λίμνης Seneca στην Νέα Υόρκη.

Το Καστελλόριζο ή Μεγίστη είναι το ανατολικότερο από όλα τα νησιά στα Δωδεκάνησα, και το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας.

Ο Πρόεδρος Ομπάμα χαρακτήρισε ως εθνικό μνημείο περίπου 500.000 στρέμματα του Organ Mountains στο νότιο Νέο Μεξικό, προσφέροντας μια νίκη για τους οικολόγους, αλλά εξαγριώνοντας τους κτηνοτρόφους και τις τοπικές αρχές επιβολής του νόμου, που λένε ότι οι περιορισμοί γης θα καταλήξουν να δημιουργήσουν ένα ασφαλές καταφύγιο για τα καρτέλ των ναρκωτικών να λειτουργούν εντός των ΗΠΑ.

______

by Αντικλείδι ,  http://antikleidi.com

ΕΕ: Ένα Γαλλικό ανέκδοτο με Βέλγους.

ΕΕ: Ένα Γαλλικό ανέκδοτο με Βέλγους.

Ο Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω είπε το εξής αληθές:

"Αν θέλεις να πεις την αλήθεια στους ανθρώπους, θα πρέπει να τους κάνεις να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν".

Βλέπετε, η αλήθεια είναι κατά κανόνα είτε άβολη, είτε σκληρή, είτε βαρετή, ή ακόμα χειρότερα, όλα τα προηγούμενα μαζί.

Κάποια στιγμή, ένας μεγαλόσχημος Βέλγος είχε κάνει την εξής δήλωση:

"Η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι αυτή τη στιγμή ένας οικονομικός γίγαντας, ένας πολιτικός νάνος κι ένα στρατιωτικό σκουλήκι".

Η αλλιώς, δεδομένου ότι η έδρα της ΕΕ είναι στις Βρυξέλλες και οι Γάλλοι έχουν ανέκδοτα για τους Βέλγους όπως εμείς για τους Πόντιους, η ΕΕ είναι Γαλλικό ανέκδοτο με Βέλγους. Ταιριάζει και με το γεγονός ότι τον αφορισμό για την ΕΕ τον έκανε... Βέλγος!

Γιατί λοιπόν είναι η ΕΕ με τη σημερινή μορφή της ανέκδοτο;

1) Το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν έχει κάποια ουσιαστική εξουσία. Μία ΜΗ ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ Κομισιόν λύνει και δένει, ή ακριβέστερα προνοεί αποκλειστικά για τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των μεγάλων οικονομικών ομίλων. Οι πολίτες σαν μόνο κέρδος έχουν την ευκολία μετακίνησης εντός ΕΕ, εκτός εάν είναι Βούλγαροι, Πολωνοί ή Ρουμάνοι που θέλουν να εργαστούν στο Ηνωμένο Βασίλειο.

2) Δεδομένου ότι η Κομισιόν ασκεί δικτατορική εξουσία, η ΕΕ ΔΕΝ είναι ούτε ομοσπονδία, ούτε συνομοσπονδία. Είναι ένα κλαμπ όπου οι ισχυρότεροι (είτε χώρες, είτε επιχειρήσεις) σφαλιαρίζουν τους πιο αδύναμους.
Και τα σκυλιά δεμένα.

3) Παρ' όλη την οικονομική της δύναμη, άγεται και φέρεται σαν σκυλάκι κανίς από τις επιταγές των παρακμάζοντων ΗΠΑ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ουκρανική κρίση, όπου το κόστος του εμπάργκο το ανέλαβαν εξ' ολοκλήρου οι Ευρωπαϊκές χώρες που εξήγαγαν τρόφιμα στη Ρωσία και μετά από αυτό έχασαν τη συγκεκριμένη αγορά. ΟΙ ΗΠΑ κατάφεραν με αυτό να χτυπήσουν με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια.
Και η Ρωσία βρέθηκε σε δύσκολη θέση και η ΕΕ ζημιώθηκε οικονομικά. Αν νομίζετε ότι οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για την ευημερία των Ευρωπαίων μάλλον είσθε αφελείς. Η ΕΕ ΔΕΝ χρειάζεται το ΝΑΤΟ για να "προστατευτεί" από τη Ρωσία. Αν σφίξουν τα γάλατα, οι πυρηνικές κεφαλές της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου αρκούν για να κάνουν τη Ρωσία γυαλί. Το ΝΑΤΟ δεν έχει λόγο ύπαρξης και αν η ΕΕ δεν απεμπλακεί, δεν πρόκειται να ωριμάσει ΠΟΤΕ.

Εν κατακλείδι:

Για να πάψει η ΕΕ να είναι Γαλλικό ανέκδοτο με Βέλγους, (Ή Ελληνικό ανέκδοτο με Πόντιους που ζουν στις Βρυξέλλες), πρέπει:

1. Να γίνει η ΕΕ πλήρης ομοσπονδία ή συνομοσπονδία με ΟΛΑ τα όργανα να είναι αιρετά από την αγνή, αθώα, άσπιλη, αμόλυντη, άβγαλτη, αμούστακη και αειπαρθένα (από τα αυτιά) Ευρωπλέμπα των λαών της Ευρώπης.

2. Τα σύνορα των χωρών - περιφερειών κλπ. μένουν ως έχουν και δεν κατασκευάζονται περιφέρεις - τέρατα με λίγο Δανία, λίγο Σουηδία, λίγο Γερμανία και λίγο Ολλανδία, ώστε δολίως να εξασφαλιστεί κάποιου είδους "ενότητα". (Υποτίθεται ότι αν φτιαχτούν περιφέρεις - πάτσουορκ, δεν θα είναι δυνατή η διάλυση της ΕΕ με επιστροφή στα έθνη κράτη).
Αν η πλέμπα δεν περνάει καλύτερα από ότι επί εθνών - κρατών το οικοδόμημα "ΕΕ" θα καταρρεύσει ούτως ή άλλως.

3. Να μην παίρνονται αποφάσεις που ευνοούν επιχειρήσεις ορισμένων ισχυρών χωρών (συνήθως Γερμανικές) εις βάρος των πληθυσμιακά μικρότερων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πως η Ελλάδα (αλλά και η Σουηδία) υποχρεώθηκαν να μειώσουν την παραγωγή ζαχαρότευτλων και ζάχαρης προς όφελος τελικά των Γερμανών! Υποτίθεται η ΕΕ παρήγαγε υπερβολικά πολλή ζάχαρη και έπρεπε να γίνει περιορισμός της παραγωγής. Ποιος πλήρωσε; Οι μαλάκες κατά τα γνωστά. Πρέπει να υπάρχουν οι σχετικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί, που θα εξασφαλίζουν αντικειμενικότητα και ισότητα.

4. Να αποχωρήσουν οι Ευρωπαϊκές χώρες από το ΝΑΤΟ. Δεν χρειάζονται πλέον τον παρηκμασμένο Μπάρμπα - Σαμ. Όπλα έχουν να φάνε και οι κότες. Το ΝΑΤΟ πλέον υπάρχει απλά και μόνο για να προωθεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ και για να διατηρούνται οι Ευρωπαίοι σε ρόλο λούστρου του μπαρμπα -Σαμ.

Θα γίνουν όλα αυτά;

Κατά πάση πιθανότητα όχι.

Πολύ πιο πιθανό είναι να προκύψει τελικά σύγκρουση του ΝΑΤΟ με όλους τους άλλους (Ρωσία, Κίνα, Ινδία κλπ. ) που μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρη εξαφάνιση το ανθρώπινο είδος.

Δυστυχώς, δεδομένης της άπειρης ανθρώπινης βλακείας που προέρχεται από την άμετρη ανθρώπινη απληστία, η οποία με τη σειρά της έχει τις ρίζες της στη γνώση των ανθρώπων για το αναπόφευκτο του θανάτου, το προηγούμενο μοιάζει πιθανότερο.

Τουλάχιστον, ελπίζω όταν σε 24.895 χρόνια από σήμερα επισκεφθούν τη γη εξωγήινοι κατσαριδόμορφοι αρχαιολόγοι, να μη νομίσουν ότι ο Φλωρινιώτης ήταν Βασιλιάς της Βαλκανικής, με όλα αυτά τα χρυσά και λαμέ που είχε στην κατοχή του. Χεχ.