Translate

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Τα 10 πιο παράξενα επαγγέλματα του κόσμου

Τα 10 πιο παράξενα επαγγέλματα του κόσμου (1)
Ξυπνάτε το πρωί, ρίχνετε νερό στο πρόσωπο, τρώτε ένα καλό πρωινό, ντύνεστε και φεύγετε όπως ο περισσότερος κόσμος για άλλη μια βαρετή μέρα στο γραφείο. Την ίδια στιγμή, στην Ιαπωνία κάποιοι ντύνονται για να πάνε να… σπρώξουν επιβάτες στα βαγόνια του μετρό, ενώ στην Ινδία ακονίζουν τις… μπατονέτες τους για να επιδοθούν σε ένα ανελέητο καθάρισμα αυτιών.
Ναι, καλά διαβάσατε. Δείτε τώρα μερικά από τα πιο περίεργα επαγγέλματα στον κόσμο.
  • Πωλητής ηλεκτροσόκ στο Μεξικό
Στο Μεξικό είναι σύνηθες φαινόμενο οι νέοι να απευθύνονται στους πλανόδιους χειριστές των λεγόμενων caya toques, συσκευές που δουλεύουν με μπαταρίες και απελευθερώνουν ηλεκτρικά φορτία, για να πάρουν την… δόση τους για 2 με 4€ ανά «χτύπημα». Ο λόγος; Πιστεύουν ότι έτσι ξαναγίνονται νηφάλιοι και μπορούν να συνεχίσουν το ποτό. Κύριοι.
  • Oshiya – «Σπρώχτες» ανθρώπων στα τρένα στην Ιαπωνία
Βλαστημάτε κάθε φορά που βλέπετε το μετρό ή τον ηλεκτρικό τίγκα και τους επιβάτες να κρέμονται σαν τσαμπιά; Να λέτε ευχαριστώ που δεν μένετε στην Ιαπωνία. Εκεί υπάρχουν επαγγελματίες… σπρώχτες (oshiyas), οι οποίοι φροντίζουν να μη χάσει κανείς το τρένο, στριμώχνοντας όσο περισσότερους επιβάτες μπορούν μέσα στα βαγόνια. Δεν μας πιστεύετε ε; Δείτε και βίντεο.
  • Επαγγελματίας αγκαλίτσας στην Ιαπωνία
Η Ιαπωνία συνεχίσει να μας εκπλήσσει, διαθέτοντας σε όποιον ενδιαφέρεται ειδικά καφέ στα οποία για περίπου μισό ευρώ την ώρα, μπορείτε να κοιμηθείτε ή να αγκαλιάσετε μια πραγματική γυναίκα. Πρόσφατα η μόδα αυτή μεταφέρθηκε και στην Αμερική, όπου για περίπου πενήντα δολάρια έχετε ένα 45λεπτο «αγκαλιάς» στο κατάστημα Snuggery.
  • Σεξουαλικός βοηθός για panda στην Κίνα
Τα 10 πιο παράξενα επαγγέλματα του κόσμου (2)
Μη το γελάτε, τα panda συναντούν αρκετές δυσκολίες στο ζευγάρωμα, γεγονός που οφείλεται στην έμφυτη βαρεμάρα/τεμπελιά τους, αλλά και στην σχετική απειρία τους μιας και τα περισσότερα εξ αυτών έχουν μεγαλώσει σε ζωολογικούς κήπους. Φυσικά τα συμπαθέστατα ζώα θα πρέπει κάπως να αναπαραχθούν και εκεί μπαίνουν στο παιχνίδι οι λεγόμενοι fluffers (στη βιομηχανία του πορνό είναι οι κοπέλες που κάνουν στοματικό στους πρωταγωνιστές για να τους «σηκώσουν»). Μην τρομάξετε, δεν κάνουν στοματικό στα ζώα, απλά φροντίζουν μέσα από την προβολή ταινιών όπου τα panda ζευγαρώνουν και την παροχή φαρμάκων όπως Viagra, να τους… ανεβάσουν το ηθικό.
  • Επαγγελματίας θρηνωδός στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή
Τα 10 πιο παράξενα επαγγέλματα του κόσμου (3)
Αυτή η αρχαία πρακτική έγινε για πρώτη φορά γνωστή από δημοσίευμα των Times το 1877 και έκτοτε έχει εκατοντάδες άτομα τα οποία την εξασκούν ως επάγγελμα. Ο θρηνωδός είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει το όνομά του, ένας άνθρωπος ο οποίος παίρνει χρήματα σε αντάλλαγμα για τα… δάκρυά του και γενικότερα οτιδήποτε συνοδεύει έναν καθωσπρέπει θρήνο (φωνές, ουρλιαχτά, αναφιλητά κτλ.) και δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα για μια κηδεία. Η μόδα μεταφέρθηκε και στην Αγγλία, όπου όπως διαβάσαμε στο Rent a Mourner «Προσφέρουμε επαγγελματίες και διακριτικούς ανθρώπους στις κηδείες και στα μνημόσυνα. Αν θέλετε απλά να αυξήσετε τον αριθμό των επισκεπτών ή να παρουσιάσετε νέα πρόσωπα, τότε μπορούμε να βοηθήσουμε».
  • «Ψαράς» ποδηλάτων στο Άμστερνταμ
Το Άμστερναμ είναι από τις πλέον φιλο-ποδηλατικές πόλεις του κόσμου, επομένως δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι αρκετά από αυτά τα ποδήλατα καταλήγουν σε κάποιο από τα 165 κανάλια νερού της πόλης. Η εταιρεία Waternet λοιπόν, κάτι σαν την δική μας ΕΥΔΑΠ, προσλαμβάνει άτομα σε ετήσια βάση για να «ψαρέψουν» περί τα 15.000 σκουριασμένα δίκυκλα.
  • Επαγγελματίας «Κρυφτοπινακίδης» στην Τεχεράνη
Η πόλη του Ιράν, όπως και η Αθήνα, έχει κάτι σαν τον δικό μας δακτύλιο και οι… κατεργάρηδες Ιρανοί οδηγοί φυσικά δεν θα άφηναν τέτοιο περιορισμό να τους αποτρέψει από το να μπουν στο κέντρο της Τεχεράνης ανεξαρτήτως αριθμού πινακίδων. Για να μην έχουν όμως μπλεξίματα με την Αστυνομία, προσλαμβάνουν ανθρώπους οι οποίοι είτε περπατούν είτε στέκονται πίσω από τα αυτοκίνητά τους, για να κρύβουν τις πινακίδες. Ιδιοφυές.
  • Babysitter στρουθοκαμήλων στην Νότιο Αφρική
Πιθανώς η πιο «άχου-την» δουλειά του κόσμου, το babysitting στρουθοκαμήλων περιλαμβάνει το να προσέχει κανείς τα μωράκια στρουθοκαμήλων, φροντίζοντας να μην φάνε το ένα το άλλο – όπως συνηθίζουν να κάνουν.
  • Φύλακας του Stanley Cup στον Καναδά και τις ΗΠΑ
Τα 10 πιο παράξενα επαγγέλματα του κόσμου (4)
Από τα πιο δημοφιλή τρόπαια παγκοσμίως, το Stanley Cup απονέμεται κάθε χρόνο στον μεγάλο νικητή των τελικών Χόκει επί Πάγου, ενός θεσμού ο οποίος ξεκίνησε το 1892. Είναι τόση η σημασία του τρόπαιου αυτού, που εδώ και δεκαετίες κάθε χρόνο ένας φύλακας αναλαμβάνει να το προσέχει έχοντάς το παντού και πάντα μαζί του.
  • Καθαριστής αυτιών στην Ινδία
Τα 10 πιο παράξενα επαγγέλματα του κόσμου (5)
Αυτό που εσείς – νομίζετε – ότι κάνετε σωστά με μια μπατονέτα στο μπάνιο το πρωί, στην Ινδία αποτελεί μια παράδοση η οποία περνά από τη μία γενιά στην άλλη για αιώνες. Μάλιστα αρκετοί Ινδοί την θεωρούν… τέχνη. Οι καθαριστές αυτιών βρίσκονται στους δρόμους της Ινδίας και έχουν σαν αποστολή τους να καθαρίσουν κάθε λογής βρωμιές από τους ακουστικούς πόρους των ενδιαφερόμενων, κάνοντας τα αυτιά τους να λάμπουν. Πάλι δεν μας πιστεύετε; Δείτε το βίντεο.
Πηγή: in2life.gr


Δείτε Περισσότερα: http://www.otherside.gr/2014/10/ta-10-pio-paraksena-epaggelmata-kosmou/#ixzz3IRjsXaaZ

Απεταξάμην τον Πάπα, χωρίς... αντίθετη άποψη

Του Νικου Παπαχρηστου
Μεσημέρι Τετάρτης και στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μισθωμένα λεωφορεία κατέβαζαν κόσμο, ενορίτες της Μητροπόλεως Πειραιώς που κατέφθασαν από διάφορα σημεία της πόλης. Μαζί τους ενσωματώνονταν πιστοί που έφθασαν με κάθε μέσο από άλλες περιοχές του Λεκανοπεδίου. Νέοι, μεσήλικες, ηλικιωμένοι, άλλοι μοντέρνοι, άλλοι συντηρητικοί, ένα ετερόκλητο πλήθος που κάποιοι σου έδιναν την εντύπωση ότι είναι περισσότερο κοντά σε σχισματικές παλαιοημερολογίτικες κοινότητες παρά στην Εκκλησία της Ελλάδος.
Συγκεντρώθηκαν όλοι ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση της Μητροπόλεως Πειραιώς να παραστούν σε θεολογική ημερίδα κατά την οποία θα εξεταζόταν το ζήτημα και η εξέλιξη του «Παπικού Πρωτείου» στο πλαίσιο της «Συνοδικότητας στην Εκκλησία». Το θέμα επίκαιρο αφού το «Πρωτείο» βρίσκεται στο επίκεντρο του επίσημου θεολογικού διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ωστόσο, η εκδήλωση ήταν σαφώς προσανατολισμένη υπέρ της θέσεως εκείνων που αντιτίθενται στον διάλογο με τους ετεροδόξους και ιδιαιτέρως με τους «Παπικούς» και την «αυτοαποκαλούμενη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία».
«Το μήνυμά μας είναι σαφές και κατηγορηματικό: τα θέματα της πίστεως δεν επιδέχονται εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Στα θέματα της πίστεως δεν υπάρχουν διοικούντες και διοικούμενοι, προϊστάμενοι και υφιστάμενοι, εντολοδόχοι και υποτακτικοί. Δεν υπακούουμε σε εκφοβισμούς και απειλές. Δεν αποδεχόμεθα τελεσίγραφα και τετελεσμένα γεγονότα» τόνισε στον χαιρετισμό του ο Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου, υποστηρίζοντας ότι η πρωτοβουλία των οργανωτών και η παρουσία των πιστών μαρτυρεί την αγανάκτηση και την αγωνία τους για τα σύγχρονα «οικουμενιστικά» ανοίγματα. Τα λόγια του έμοιαζαν να στρέφονται κατά παλαιότερης προειδοποίησης του Οικουμενικού Πατριάρχη προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, πως η ενότητα της Εκκλησίας κινδυνεύει από διχαστικές ενέργειες ακραίων ζηλωτικών ομάδων.
Βέλη ομιλητών
Στην εκδήλωση της Τετάρτης, άλλοτε περισσότερο εμφανώς, άλλοτε εμμέσως και διακριτικά -και πάντοτε στην «αντιοικουμενιστική» γλώσσα- τα βέλη των ομιλητών είχαν στόχο τον επίσημο θεολογικό διάλογο και τη Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία.
«Αποκοπείς ο Παπισμός εκ του ενιαίου σώματος της Εκκλησίας και στερηθείς της Θείας Χάριτος απέβη αιρετικόν συνονθύλευμα κακοδοξιών και πλανών με έκδηλα εις τας ημέρας ημών αποτελέσματα τας χιλιάδας των αποκαλύψεων διά τα ειδεχθή κακουργήματα παιδεραστίας και παιδοφιλίας εις όλην την υφήλιον του λεγομένου Ρωμαιοκαθολικού Κλήρου, ο οποίος άνευ της ζωοποιού Χάριτος Του Παναγίου Πνεύματος αδυνατεί να τηρήση όρκους αγαμίας και παρθενικής βιοτής με μόνον βοηθόν την νοησιαρχικήν διαδικασίαν παραδιδόμενος εις χυδαία και βορβορώδη πάθη ατιμίας και εις ψυχοπαθολογικάς εκτροπάς», κατέληξε την ομιλία του ο οικοδεσπότης Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ.
Τον κ. Σεραφείμ άκουσε με προσοχή ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος, που με την παρουσία του στην εν λόγω εκδήλωση φαίνεται να προκάλεσε έκπληξη και απορία σε κύκλους της Ιεραρχίας. «Ποιος ο λόγος να παραστεί ο Αρχιεπίσκοπος σε μια εκδήλωση που οι ομιλητές της με κάθε ευκαιρία στρέφονται εναντίον του θεολογικού διαλόγου, κατηγορούν ως προδότες της πίστεως τους εκπροσώπους των ορθοδόξων Εκκλησιών που συμμετέχουν σε αυτόν και απαιτούν τη διακοπή του;» διερωτάται ένας εκ των μητροπολιτών.
«Ο διάλογος είναι πάντοτε χρήσιμος και αυτό θέλησε με την παρουσία του να δείξει στους συμμετέχοντες ο Μακαριώτατος», υποστηρίζουν συνεργάτες του κ. Ιερωνύμου. Το ερώτημα, ωστόσο, που θέτουν πολλοί ιεράρχες είναι αν στον «διάλογο» των λεγόμενων αντιοικουμενιστών χωράει η αντίθετη άποψη. «Αν κρίνουμε από την ημερίδα του Πειραιά, μάλλον όχι», υποστηρίζει ο ίδιος μητροπολίτης.http://www.kathimerini.gr/391967/article/epikairothta/ellada/apeta3amhn-ton-papa-xwris-anti8eth-apoyh
Έντυπη

Παιδί τής Enron;

Η επικίνδυνη εταιρική δομή τής Alibaba
Περίληψη: 
 
Τον Σεπτέμβριο, το Alibaba Group ξεκίνησε την μεγαλύτερη δημόσια εγγραφή στην ιστορία, μαζεύοντας 25 δισ. δολάρια από επενδυτές που επιθυμούσαν να αγοράσουν ένα κομμάτι τής πιο επιτυχημένης εταιρείας ηλεκτρονικού εμπορίου τής Κίνας. Προς το παρόν, η δυνατότητα για τεράστιο πλούτο υπερκέρασε τις ανησυχίες σχετικά με την ασυνήθιστη εταιρική διάρθρωση και πρακτική διοίκησης της Alibaba και των επιχειρήσεων όπως αυτή. Ίσως δεν θα έπρεπε να έχει γίνει έτσι.
Ο PAUL GILLIS είναι καθηγητής Πρακτικής στην Σχολή Διοίκησης Guanghua στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου. Είναι ο συγγραφέας τού βιβλίου με τίτλο The Big Four and the Development of the Accounting Profession in China.
Τον Σεπτέμβριο, το Alibaba Group ξεκίνησε την μεγαλύτερη δημόσια εγγραφή στην ιστορία, μαζεύοντας 25 δισ. δολάρια από επενδυτές που επιθυμούσαν να αγοράσουν ένα κομμάτι τής πιο επιτυχημένης εταιρείας ηλεκτρονικού εμπορίου τής Κίνας. Προς το παρόν, η δυνατότητα για τεράστιο πλούτο υπερκέρασε τις ανησυχίες σχετικά με την ασυνήθιστη εταιρική διάρθρωση και πρακτική διοίκησης της Alibaba. Ίσως δεν θα έπρεπε να έχει γίνει έτσι. Η Alibaba χρησιμοποιεί αυτό που ονομάζεται δομή οντότητας διαφόρων συμφερόντων (variable interest entity, VIE), η οποία έχει τις ρίζες της στην κατάρρευση του ενεργειακού κολοσσού Enron το 2001 και θα μπορούσε επίσης να είναι η πτώση των επενδυτών στην Alibaba και άλλων κινεζικών μετοχών.
ΑΠΟΦΥΓΗ ΜΕ ΤΕΧΝΗ
Η δομή VIE περιλαμβάνει τον έλεγχο μιας εταιρείας μέσω συμβάσεων αντί μέσω ιδιοκτησίας. Με άλλα λόγια, σημαντικά τμήματα της Alibaba δεν ανήκουν στην εισηγμένη εταιρεία, αλλά αντί γι αυτό, κρατούνται από επιχειρήσεις οι οποίες ανήκουν στον ιδρυτή τής Alibaba, Jack Ma, και τους στενούς συνεργάτες του. Αυτές οι εταιρείες έχουν υπογράψει συμβάσεις με τον Όμιλο Alibaba που δίνουν στην εισηγμένη εταιρεία τον έλεγχο των εργασιών των VIE και πρόσβαση στα κέρδη τους. Ο έλεγχος μέσω συμβάσεων είναι πιο αδύναμος από την πραγματική ιδιοκτησία, βάζοντας τους επενδυτές σε σημαντικό κίνδυνο.
Περίπου οι μισές από τις πάνω από 200 κινεζικές εταιρείες που διαπραγματεύονται σε χρηματιστήρια των ΗΠΑ χρησιμοποιούν την δομή VIE. Ο σκοπός είναι η καταστρατήγηση των κινεζικών περιορισμών στις ξένες επενδύσεις σε ευαίσθητους τομείς τής κινεζικής οικονομίας, κυρίως συμπεριλαμβανομένων των τομέων τού e-commerce και της εκπαίδευσης, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα ελκυστικοί για τους ξένους επενδυτές. Επειδή οι VIE ανήκουν σε Κινέζους ιδιώτες, η εταιρεία μπορεί να παρουσιάσει τον εαυτό της στις κινεζικές ρυθμιστικές Αρχές ως εγχώριας ιδιοκτησίας, κι έτσι να της επιτρέπεται να αποκτήσει άδειες που δεν είναι διαθέσιμες σε εταιρείες που λαμβάνουν ξένες επενδύσεις. Εν τω μεταξύ, από την πλευρά των ξένων επενδυτών, η εταιρεία μπορεί να παρουσιάσει τις VIE σαν να ήταν πλήρως ελεγχόμενες θυγατρικές.
Οι διαφορές στον τομέα τής λογιστικής μεταξύ της κινεζικής και της αμερικανικής πλευράς είναι δυνατές εξαιτίας των αμερικανικών λογιστικών κανόνων που θεσπίστηκαν για την αντιμετώπιση του σκανδάλου τής Enron. Η Enron είχε κάνει έξυπνη χρήση οντοτήτων ειδικού σκοπού (special purpose entities, SPEs) που ανήκαν στον ταμία της, Andrew Fastow, για να δανειστεί σημαντικά ποσά. Εκείνη την εποχή, οι οντότητες αυτές δεν ήταν υποχρεωτικό να καταγράφονται στις οικονομικές καταστάσεις μιας εταιρίας εκτός κι αν η εταιρία κατείχε την πλειοψηφία των μετοχών τους. Επειδή η Enron δεν κατείχε άμεσα μετοχές των SPEs, λοιπόν, δεν ήταν υποχρεωτικό να ενσωματώσει το χρέος που είχαν αυτές στις οικονομικές εκθέσεις της, ακόμα κι αν η Enron ήταν στριμωγμένη για αυτά τα χρήματα. Η Enron ήταν έτσι σε θέση να λέει ότι ήταν σχεδόν ελεύθερη χρεών, όταν στην πραγματικότητα ήταν στο κόκκινο για πάνω από 30 δισεκατομμύρια δολάρια. Αφότου η εταιρεία κατέρρευσε και ο Fastow πήγε στην φυλακή, οι φορείς καθορισμού των λογιστικών προτύπων έκλεισαν το κενό με την δημιουργία νέων λογιστικών κανόνων για τις οντότητες διαφόρων συμφερόντων. Οι νέοι κανόνες για τις VIE απαιτούν δημοσιονομική ενοποίηση όταν μια εταιρεία ελέγχεται από άλλα μέσα πλην των κατόχων μετοχών.
Παρότι οι νέοι λογιστικοί κανόνες για τις VIE έχουν σχεδιαστεί για να αναγκάσουν τις εταιρείες να θέσουν το μη εγγεγραμμένο χρέος εντός των ισολογισμών στους, έξυπνοι Κινέζοι λογιστές κατάλαβαν ότι οι κανόνες θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να φέρουν τα περιουσιακά στοιχεία των εταιρειών που δεν θα μπορούσαν να τους ανήκουν, εντός των ισολογισμών. Ως αποτέλεσμα, οι κινεζικές εταιρείες τού διαδικτύου Sina, Sohu, Baidu, New Oriental, Youku, και Alibaba ήταν σε θέση να πωλήσουν μετοχές σε Αμερικανούς επενδυτές ενώ συμμορφώνονταν με τους κινεζικούς κανονισμούς που τους απαγορεύουν να πράξουν κάτι τέτοιο.
ΔΟΜΙΚΑ ΕΠΙΣΦΑΛΗΣ
Ο έλεγχος των VIES στηρίζεται στην εκτελεστότητα των συμβάσεων των VIE. Παρά το γεγονός ότι ορισμένοι Κινέζοι δικηγόροι υποστήριξαν ότι οι συμβάσεις πρέπει να είναι εκτελεστές, στην πράξη οι συμβάσεις δεν ίσχυαν όταν εξετάστηκαν. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Κίνας αρνήθηκε να επιβάλει μια σύμβαση τύπου VIE που χρησιμοποιήθηκε για να επιτρέψει επενδύσεις στην Minsheng Bank, η οποία λειτουργούσε σε έναν περιορισμένο τομέα, επειδή οι συμφωνίες «κρύβουν παράνομες προθέσεις με μια νόμιμη μορφή». Σε μια άλλη περίπτωση, ο ιδιοκτήτης VIE πήρε με επιτυχία τον έλεγχο των κινεζικών εργασιών μιας online εταιρείας παιχνιδιών, της GigaMedia, όταν ένας επιδιαιτητής αποφάσισε ότι οι συμφωνίες VIE δεν ήταν εκτελεστές, επειδή, επίσης, προσπάθησαν να αποκρύψουν παράνομες προθέσεις με νόμιμο τρόπο.
Η απειλή ότι οι ιδιοκτήτες VIE ίσως να μην σεβαστούν τις συμφωνίες των VIE τονίστηκε το 2011, όταν ο Ma πήρε τον επεξεργαστή πληρωμών Alipay από τον όμιλο Alibaba, φαινομενικά από ανησυχία ότι οι νέοι κινεζικοί κανονισμοί για επεξεργαστές πληρωμής τρίτων μπορεί να απέκλειαν τόσο την ξένη ιδιοκτησία όσο και την χρήση τής δομής των VIE. Ο βασικός μέτοχος του Alibaba Group, η Yahoo!, φαίνεται να κατελήφθη εξαπίνης από την κίνηση του Ma. Επετεύχθη συμφωνία για την διευθέτηση της διαφοράς με το να δοθεί στο γκρουπ Alibaba ένα μερίδιο «συνέχειας τους ενδιαφέροντος» [δηλαδή, αφορολόγητο] στην Alipay και ένα μερίδιο σε κάθε αρχική δημόσια προσφορά (ΙΡΟ) που θα γινόταν.http://www.foreignaffairs.gr/articles/70046/paul-gillis/paidi-tis-enron

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Αυτή είναι η πρώτη φωτογραφία ανθρώπου στην ιστορία - Έτος 1838!
Τελευταία τροποποίηση στις Πέμπτη, 06 Νοεμβρίου 2014 13:41
 
Αυτή είναι η πρώτη φωτογραφία ανθρώπου στην ιστορία - Έτος 1838!
facebook share
Δια χειρός Λουί Νταγκέρ τραβήχτηκε η πρώτη φωτογραφία στην ιστορία, που απεικονίζει μία αναγνωρίσιμη ανθρώπινη μορφή. Ηταν το 1838, στους δρόμους του Παρισιού, όταν ο Γάλλος εφευρέτης πέτυχε κάτι που κανείς άλλος δεν είχε καταφέρει.

Ο άνθρωπος φαίνεται κάτω αριστερά στη φωτογραφία, στο πεζοδρόμιο και του γυαλίζουν τα παπούτσια. Ο χρόνος έκθεσης για την εικόνα ήταν περίπου επτά λεπτά και παρότι ο δρόμος θα ήταν ιδιαίτερα πολυσύχναστος εκείνη τη στιγμή, φαίνεται έρημος.

Ο,τι κινούνταν ήταν πολύ γρήγορο για να καταγραφεί στην πλάκα.

Μοναδική εξαίρεση αυτός ο άνδρας, που έμεινε ακίνητος αρκετά ώστε να εμφανιστεί στη φωτογραφία. Ο άνθρωπος που του καθαρίζει τα παπούτσια είναι επίσης ορατός, αν και όχι ευδιάκριτα.

Οπως κάθε νταγκεροτυπία- όπως έμεινε γνωστή η πρώτη πρακτική και εμπορική φωτογραφική διαδικασία που παρουσίασε ο Νταγκέρ- η φωτογραφία ήταν κατοπτρική αναπαράσταση. Ο ίδιος ο Γάλλος εφευρέτης την έβλεπε με αυτό τον τρόπο. 

Αν και ο άνδρας που στέκεται όρθιος και εκείνος που του καθαρίζει τα παπούτσια είναι οι πιο αναγνωρίσιμες ανθρώπινες μορφές, μία λεπτομερή εξέταση της φωτογραφίας αποκαλύπτει κι άλλους, όπως δύο γυναίκες με ένα καρότσι και το πρόσωπο ενός παιδιού σε παράθυρο κτιρίου μεταξύ άλλων.

http://www.briefingnews.gr/international/item/126293-auti-einai-i-pr

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Ελληνικός καφές: Ιστορία… με ολίγη

Δημοσιευμένη  εικόναΜπορεί αρκετές φορές να ενδίδουμε στην έντονη γεύση ενός espresso, όμως οι σταθερές αξίες δεν πεθαίνουν ποτέ. 
Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσες παραλλαγές σε «-τσίνο» και αν κυκλοφορήσουν, η cult γοητεία του ελληνικού καφέ δύσκολα θα ξεπεραστεί.

Ίσως γιατί έχει συνδεθεί άρρηκτα με την καθημερινότητα και ενίοτε με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα και η προετοιμασία του έχει πάρει διαστάσεις ιεροτελεστίας.


Ιστορία στη χόβολη

Η ιστορία του καφέ στην Ελλάδα αρχίζει από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ιδιαίτερα οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Θεσσαλονίκης και γενικότερα της Βορείου Ελλάδος γνωρίζουν και συνηθίζουν πρώτοι τον καφέ μαζί με τους Τούρκους.

Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στην Θεσσαλονίκη τον 17ο αιώνα και σύμφωνα με πηγές υπήρχαν παραπάνω από τριακόσια καφενεία όπου σύχναζαν Έλληνες και Τούρκοι.

Στη Αθήνα, τα πρώτα καφενεία εμφανίζονται αργότερα και στην αρχή είναι μικρά με τους περισσότερους θαμώνες τους να είναι Τούρκοι. Με τον καιρό όμως, η πελατεία τους εμπλουτίζεται με Έλληνες και σύμφωνα με τον Παπαδιαμάντη, από το 1760 η συνήθεια του καφέ μεταδίδεται και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, τα καφενεία έκαναν και τη δουλειά του καφεκόπτη, δηλαδή προμηθεύονταν ακατέργαστο καφέ και αφού τον καβούρδιζαν, τον άλεθαν σε μικρούς χειροκίνητους μύλους.

Τα πρώτα ειδικά καταστήματα για τον καφέ, τα Καφεποιεία, που γρήγορα μετονομάστηκαν καφεκοπτεία εμφανίζονται στις αρχές του 20ου αιώνα και ασχολούνται αποκλειστικά με την εισαγωγή, επεξεργασία και πώληση καφέ έτοιμου προς κατανάλωση.

Απο τα πρώτα Καφεκοπτεία της Αθήνας είναι ο "Οικος Μπέλκα" στην Πλατεία Δημοτικού Θεάτρου (σημερινή Πλατεία Κοτζιά) και το καφεκοπτείο Ανδρέα Ριζόπουλου στην ίδια περιοχή. Το 1914 ανοίγει το καφεκοπτείο Μισεγιάννη - Μάστορη στην οδό Σκουφά στο Κολωνάκι, ενώ το 1920 ανοίγει το πρώτο καφεκοπτείο Λουμίδη στον Πειραιά.

Δημοσιευμένη  εικόνα

Δημοσιευμένη  εικόνα

Πειραιάς - Δεκαετία του '50



Από το Ρίο στο φλιτζάνι

Η πρώτη χώρα παραγωγής καφέ σε παγκόσμια κλίμακα είναι η Βραζιλία. Ακολουθούν το Μεξικό, η Κολομβία, η Γουατεμάλα, η Νικαράγουα, η Κοστα Ρίκα και η Τζαμάικα, η οποία έχει και τον πιο ακριβό και καλό καφέ [...]

Στον ελληνικό καφέ υπερισχύει ο καφές Βραζιλίας, δεν είναι όμως ένα μόνο είδος. Υπάρχουν δύο ποικιλίες οι οποίες αναμειγνύονται: από το Ρίο και από το Σάντος. Σε αυτό το μείγμα προστίθεται και Αιθιοπικός καφές και έτσι έχουμε το τελικό χαρμάνι [...]

[...] Ο ελληνικός καφές έχει συγκεκριμένο χαρμάνι, συγκεκριμένο ψήσιμο που τον κάνει ξανθό και πολύ πολύ ψιλό άλεσμα. Αυτά είναι τα τρία βασικά στοιχεία της ταυτότητάς του».


Ελληνικός ή Τούρκικος; 

Το περίφημο ερώτημα για τον καφέ, η απάντηση στο οποίο τείνει περισσότερο προς το «αραβικός», αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς.

Ο καφές έτσι όπως τον πίνουμε στο μπρίκι χωρίς να φιλτράρεται είναι μια συνήθεια που ξεκίνησε από τους Άραβες. Πράγματι, οι πρώτοι που παρασκεύασαν τέτοιου είδους καφέ ήταν οι Βεδουίνοι της Μέσης Ανατολής, οι οποίοι έβαζαν την χύτρα του καφέ πάνω στην άμμο που κάλυπτε τα κάρβουνα για να τα κρατήσει ανάμενα. Γι’ αυτό και ο σωστός τρόπος για να ψήνεται αυτός ο καφές είναι πάνω στην άμμο (χόβολη).

Δημοσιευμένη  εικόνα

Εμείς το μάθαμε επί Τουρκοκρατίας και τον λέγαμε τούρκικο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 70. Μετά για διαφημιστικούς λόγους, μια ελληνική εταιρεία τυποποίησης σε μια διαφήμισή της σκέφτηκε να προβάλλει τον «ελληνικό» χαρακτήρα του καφέ. Η διαφήμιση απεύθυνε ερώτηση στον καταναλωτή «Πώς τον λέτε τον καφέ; Εμείς τον λέμε Ελληνικό!»και όχι μόνο κατάφερε να αλλάξει όνομα στον καφέ, αλλά ήταν τόσο πετυχημένη που άρχισαν να τον αποκαλούν «ελληνικό» και σε άλλες χώρες των Βαλκανίων.

Όμως υπάρχουν και ελληνικές ιδιαιτερότητες στη κατανάλωσή του. Οι Έλληνες τον κάνουν πιο ξανθό σε σχέση με τους Τούρκους ή τους Άραβες, χωρίς αρώματα, πιο συμπυκνωμένο και τον πίνουμε σε μεγαλύτερη ποσότητα ανά φλιτζάνι. Άρα δεν είναι εντελώς άδικο να πεις ότι είναι «ελληνικός». Είναι ο καφές που πίνουν περισσότερο από όλους οι Έλληνες [...]


Η ιεροτελεστία του μερακλή: Μπρίκια κολλάμε;

Η τέχνη παρασκευής του ελληνικού καφέ, όπως και κάθε συνταγή άλλωστε, έχει τα μυστικά της. Και αν ο παραδοσιακός τρόπος έχει παραμεριστεί από πολλούς χάριν ευκολίας και χρόνου, δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιμένουν μερακλίδικα.

Ο «σωστός» ελληνικός καφές, σιγοψήνεται στη χόβολη με χάλκινο μπρίκι, έτσι ώστε να βράσει καλά και να κάνει το βελούδινο καϊμάκι που τον χαρακτηρίζει.

Δημοσιευμένη  εικόνα


Συγκεκριμένα:

1. Πάρτε το κατάλληλο μπρίκι. Υπάρχουν μπρίκια για ένα καφέ, μέχρι και τέσσερις. Αποφύγετε τα πολύ μεγάλα μπρίκια γιατί δεν θα κάνουν καλό καϊμάκι.

2. Βάλτε νερό στο μπρίκι με το φλιτζάνι ανάλογα με το πόσους καφέδες θα φτιάξετε. Προσέξτε να μην είναι ούτε ζεστό, ούτε παγωμένο.

3. Προσθέστε μια γεμάτη κουταλιά καφέ και ζάχαρη ανάλογα με τις προτιμήσεις σας.

4. Ανακατέψτε καλά και βράστε τον καφέ μέχρι να φουσκώσει.

5. Αν έχετε φτιάξει παραπάνω από ένα καφέ, θα σερβίρετε από μικρή ποσότητα σε κάθε φλιτζανάκι για να έχουν όλοι καϊμάκι. Στη συνέχεια συμπληρώστε τα φλιτζανάκια.

6. Οι βασικές παραλλαγές του καφέ ανάλογα με το πόση ζάχαρη/καφέ προσθέτετε είναι οι εξής:

Βαρύς - 2-3 κουταλιές καφέ
Ελαφρύς - ½ - 1 κουταλιά καφέ
Γλυκός - 2-4 κουταλιές ζάχαρη
Μέτριος - 1 κουταλιά ζάχαρη
Ναι και Όχι - ½ κουταλιά ζάχαρη
Σκέτος - Καθόλου ζάχαρη
Βαρύγλυκος - 3 κουταλιές καφέ και ζάχαρη
Γλυκηβραστός - 2 κουταλιές καφέ 3 ζάχαρη και ελαφρύ καϊμάκι.
Με ολίγη- 1 κουταλιά καφέ, λιγότερο από 1/2 ζάχαρη

http://stavagrx.blogspot.grhttp://pisostapalia.blogspot.gr/2014/11/blog-post_49.html

Το Λούβρο ήταν βασιλικό παλάτι που ξεκίνησε να κατασκευάζει το 1546 ο βασιλιάς Φραγκίσκος Α' στη θέση ενός φρουρίου του 12ου αιώνα. Από εκεί βγήκε και η ονομασία του αφού Λούβρο σημαίνει οχυρωμένο φρούριο. Μετά τη Γαλλική επανάσταση του 1789, η κυβέρνηση αποφάσισε να ανοίξει το Λούβρο για τους πολίτες και να το μετατρέψει σε δημόσιο μουσείο. Σήμερα, 220 χρόνια μετά διαθέτει μία από τις πλουσιότερες μουσειακές συλλογές στον κόσμο, μεταξύ των οποίων τη διάσημη Μόνα Λίζα, αλλά και τα δικά μας αγάλματα τη Νίκη της Σαμοθράκης και την Αφροδίτη της Μήλου.
Το μουσείο διαθέτει μία τεράστια συλλογή έργων που καλύπτουν 11.000 χρόνια ανθρώπινης ιστορίας. Η συλλογή του Λούβρου μεγάλωσε επί Ναπολέοντα, με το γαλλικό στρατό να λεηλατεί τους αρχαιολογικούς και καλλιτεχνικούς θησαυρούς των περιοχών και των λαών που κατακτούσε. Ο Ναπολέων ονειρευόταν να δημιουργήσει στο Παρίσι το μεγαλύτερο μουσείο στον κόσμο, καθιέρωσε μάλιστα στους όρους ειρήνης να προβλέπεται η πολεμική αποζημίωση σε είδος και, συγκεκριμένα, σε έργα τέχνης που εκτιμούνται από Γάλλους ειδικούς. 
Είναι σημείο αναφοράς για τον παγκόσμιο πολιτισμό, βρίσκεται στην ανατολική όχθη του Σηκουάνα της «Πόλης του Φωτός» και αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα ιδρύματα τέχνης στον κόσμο. ελληνικά, ρωμαϊκά, αιγυπτιακά και πολλά άλλα μνημεία που φτάνουν συνολικά στον αριθμό τα 445.000 κομμάτια.
Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα από τα γνωστότερα γλυπτά της ελληνιστικής εποχής, έχει τοποθετηθεί με θεατρικό τρόπο στο τέλος ενός μεγάλου διαδρόμου. Χρονολογείται στα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ. και βρέθηκε σε έξι κομμάτια, θαμμένο στη Μήλο το 1820. Μετά από συμπλοκή Γάλλων αρχαιολόγων και κατοίκων της μήλου το όμορφο άγαλμα κατέληξε στην Γαλλία. Το άλλο αριστούργημα της ελληνιστικής γλυπτικής η Νίκη ανακαλύφθηκε στη Σαμοθράκη το 1863 από Γάλλους, και η νίκη ήταν σπασμένη σε πολλά κομμάτια. Το μουσείο έκανε  διαδικτυακό έρανο για την αποκατάσταση του αγάλματος και έτσι η φτερωτή Νίκη δεν θα εκτίθεται πλέον στο κοινό. Για πρώτη φορά από το 1945 κατέβηκε από τη σκάλα Νταρού για να δεχθεί τη φροντίδα των ειδικών στην κλειστή για το κοινό Αίθουσα των Επτά Καμινάδων. Η αποκατάστασή του αναμένεται να επιτρέψει τη βελτίωση του σκελετού και τον καθαρισμό του αγάλματος. Η Νίκη της Σαμοθράκης θα επιστρέψει στη θέση της το καλοκαίρι του 2014 και ο συνολικός προϋπολογισμός των εργασιών αποκατάστασης ανέρχεται σε τέσσερα εκατομμύρια ευρώ.
Σήμερα η συλλογή του μουσείου εμπλουτίζεται συνεχώς, και πλέον τα 60.000 τ.μ. της συνολικής έκτασης αδυνατούν να αναδείξουν όλους τους φυλασσόμενους θησαυρούς. Το πρόβλημα του χώρου ήταν φανερό εδώ και χρόνια και στις εισόδους, που δεν μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τους εκατομμύρια επισκέπτες. Έτσι, αν και πολλοί Παριζιάνοι δεν συμφωνούν ιδιαίτερα με την αισθητική της, το 1989 εγκαινιάστηκε η γυάλινη πυραμίδα που δεσπόζει στο προαύλιο και αποτελεί το νέο «πέρασμα» στο Λούβρο.Τα ¾ των εκθεμάτων προέρχονταν από τις βασιλικές συλλογές του παρελθόντος και το υπόλοιπο 1/4 προερχόταν από την κατασχεθείσα εκκλησιαστική περιουσία και τη δήμευση της περιουσίας των ευγενών της χώρας. 
Όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος το Λούβρο άδειασε και έμειναν εκεί μόνον έργα που ήταν δευτερεύουσας αξίας ή ήταν αδύνατον να μετακινηθούν. το 2006 είχε προϋπολογισμό 186 εκ ευρώ, 2.000 υπαλλήλους ενώ πήρε 2,5 εκ δολάρια για να επιτρέψει να γίνουν στους χώρους του τα γυρίσματα της ταινίας «Κώδικας ντα Βίντσι».