18 Ιουνίου 1982. Ένας ταχυδρόμος περνά από τη γέφυρα Μπλακφράιερς του Λονδίνου. Ξαφνικά αντικρίζει έναν άνδρα κρεμασμένο από ένα πορτοκαλί σκοινί. Όταν στο σημείο φτάνει ο ιατροδικαστής και η σήμανση της αστυνομίας, βρίσκουν στις τσέπες του νεκρού τούβλα αλλά και αρκετές χιλιάδες δολάρια καθώς και χρήματα σε τρία διαφορετικά νομίσματα. Λίγη ώρα αργότερα ανακοινώνεται πως ο θάνατος είχε επέλθει το προηγούμενο βράδυ και πως ο νεκρός είναι ο Ρομπέρτο Κάλβι. Η είδηση μεταδίδεται με αστραπιαία ταχύτητα για τα δεδομένα της εποχής. Πρόκειται για τον…«τραπεζίτη του Θεού». Τον πανίσχυρο άνδρα που διοικούσε μια από τις πλέον ισχυρές τράπεζες της Ιταλίας ο οποίος, όπως ήθελαν οι πληροφορίες της εποχής, είχε στενές σχέσεις με την Αγία Έδρα- εξ ου και το παρατσούκλι - όπως επίσης όμως με την ιταλική μαφία αλλά και με ελευθεροτέκτονες.
Ο Ρομπέρτο Κάλβι
Από το σημείο αυτό και μετά ξεκινά μια απίστευτα πυκνή και μυστηριώδης πλοκή- που θα μπορούσαν να είχαν «συλλάβει» μόνο οι μεγάλοι δεξιοτέχνες της αστυνομικής λογοτεχνίας και των πολιτικών θρίλερ. Τα ΜΜΕ εμπλέκουν την ιταλική Μαφία αλλά και τη μασονική στοά P2, όπως άλλωστε έκανε αργότερα και η ιταλική Δικαιοσύνη.
Δεν αποτελεί λοιπόν παράδοξο που η υπόθεση αυτή αλλά και στοιχεία των χαρακτήρων έχουν περάσει και στη μεγάλη οθόνη. Για παράδειγμα στο Νονός ΙΙΙεμφανίζεται ο ήρωας Frederick Keinszig o οποίος είναι ο...αρχιλογιστής της Τράπεζας του Βατικανού και ο χαρακτήρας έχει βασιστεί σε αυτόν του Κάλβι. Στην ταινία O φανταστικός κόσμος του Δρ. Παρνάσιους, ο Τόνι, τον οποίο υποδύεται ο Χιθ Λέτζερ βρίσκεται κρεμασμένος κάτω από την γέφυρα Μπλακφριερς και ο ίδιος ο σκηνοθέτης έχει δηλώσει πως η σκηνή αποτελεί αναφορά στο Ρομπέρτο Κάλβι. Και φυσικά υπάρχει η ταινία Οι τραπεζίτες του Θεού- Η υπόθεση Κάλβι...
Όσο βέβαια και εάν υπόθεση Κάλβι εξάπτει τη φαντασία μέχρι και σήμερα, 23 χρόνια μετά και αφού μετά από πολλές προσπάθειες απορρίφθηκε η αρχική εκδοχή της αυτοκτονίας, το έγκλημα παραμένει «ορφανό» ενώ διαβόητο μέλος της Κόζα Νόστρα πρόσφατα δήλωνε με πάσα βεβαιότητα πως οι ένοχοι δεν πρόκειται να βρεθούν ποτέ.
Η σύζυγος του τραπεζίτη
Η κατάρρευση της τράπεζας και η φυγή στο Λονδίνο
Ο Μιλανέζος Κάλβι, ηλικίας 62 ετών όταν δολοφονήθηκε, ήταν πρόεδρος της Banco Ambrosiano- της δεύτερης μεγαλύτερης ιδιωτικής τράπεζας της Ιταλίας την εποχή εκείνη. Βασικός μέτοχος ήταν η Τράπεζα του Βατικανού -Istituto per le Opere Religiose- η οποία και κατείχε το 10% των μετοχών. Τα πρώτα προβλήματα ξεκίνησαν το 1978 όταν η Τράπεζα της Ιταλίας σε ανακοίνωσή της ανέφερε πως αρκετά δισεκατομμύρια λίρες είχαν εξαχθεί παρανόμως και πιθανότατα η κίνηση αυτή να σχετίζεται με εγκληματικές δραστηριότητες. Ο Κάλβι καταδικάστηκε σε τετραετή ποινή φυλάκισης αλλά επέστρεψε- μετά από μόλις λίγους μήνες κράτησης- στη θέση του. Η επιστροφή του ήταν απλά η αρχή του τέλους.
Το τρέιλερ της ταινίας Οι τραπεζίτες του Θεού-Η υπόθεση Κάλβι
Τον Ιούνιο του 1982 η τράπεζα καταρρέει καθώς αποκαλύπτονται χρέη ύψους ακόμη και 1.5δισ. δολαρίων ενώ πληροφορίες εκείνη την εποχή αναφέρουν πως αρκετά χρήματα είχαν κάνει…φτερά μέσω της Τράπεζας του Βατικανού. Μάλιστα δύο χρόνια αργότερα η...ιερή τράπεζα, πλήρωσε αποζημιώσεις στους πιστωτές σε αναγνώριση της «ηθικής βλάβης που είχε προκληθεί». Η υπόθεση θυμίζει πολύ αυτή του μεγάλου πολιτικού σκανδάλου στα μέσα της δεκαετίας του ’70 όταν κατέρρευσε μια άλλη ιταλική τράπεζα αυτή του εκ Σικελίας Μικέλε Σιντονα ο οποίος δολοφονήθηκε στη φυλακή έχοντας πέσει θύμα δηλητηρίασης με υδροκυάνιο…
Ο Κάλβι, αφού ξέσπασε το σκάνδαλο, διέφυγε στο Λονδίνο ενώ μια ημέρα πριν βρεθεί νεκρός, είχε…αυτοκτονήσει η γραμματέας του πέφτοντας από τον 5ο όροφο του κτιρίου όπου στεγαζόταν η τράπεζα. Είχε αφήσει μάλιστα ένα σημείωμα στο οποίο επέρριπτε ευθύνες στον εργοδότη της για την οικονομική καταστροφή που προκάλεσε.
Από την πρώτη στιγμή στο κάδρο μπαίνει η ιταλική μαφία αλλά και η μασονική στοά Ρ2 - της οποίας οι φήμες ήθελαν να ηγείται ο Λούτσι Τζέλι. Τα δε μέλη της Στοάς αποκαλούσαν εαυτούς frati neri που στα αγγλικά μεταφράζεται ως black friars όπως…Blackfriars ονομάζεται και η γέφυρα στην οποία εντοπίστηκε νεκρός.
Μια από τις εκταφές του πτώματος του Κάλβι, έγινε μετά από πληροφορίες μελών της μαφίας που πλέον συνεργάζονταν με την αστυνομία και ανέφεραν πως ο τραπεζίτης εκτελέστηκε επειδή επένδυσε και έχασε λεφτά που του εμπιστεύτηκαν τα «μεγάλα αφεντικά». Βάζοντας μάλιστα χέρι σε χρήματα που είχαν εμπιστευθεί- και ξεπλυθεί- μέσω του Βατικανού που θεωρητικά δεν μπορούσε να αγγίξει κανείς.
Το σημείο όπου βρέθηκε νεκρός ο Κάλβι στη γέφυρα Μπλακφρίερς
Μέλος της Μαφίας: «Οι ένοχοι δεν θα βρεθούν ποτέ»
Σύμφωνα με τους πληροφοριοδότες της αστυνομίας, ο δολοφόνος του Κάλβι ήταν ο Φρανσίσκο Ντι Κάρλο. Η δε εντολή, υποστήριζαν πως είχε έρθει από τον ταμία της Κόζα Νόστρα, τον Πίπο Κάλο. «Ήμουν στη Ρώμη όταν δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από φίλο στη Σικελία, ο οποίος μου είπε πως ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της μαφίας είχε μόλις δολοφονηθεί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημερομηνία: ήταν 16 Ιουνίου 1982-δύο μέρες πριν τη δολοφονία του Κάλβι. Ο φίλος αυτός μου είπε πως ο Κάλο (γνωστός ως ο ταμίας της μαφίας) προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί μου γιατί ήθελε να κανονίσω κάτι. Στην ιεραρχία της Κόζα Νόστρα ήταν στρατηγός και εγώ συνταγματάρχης, ήταν ανώτερός μου» δήλωνε το 2013 ο Ντι Κάρλο. Όπως όμως εξηγεί, όταν τελικά μίλησε με τον Πίπο Κάλο του είπε πως «το πρόβλημα είχε τακτοποιηθεί», φράση που όπως και ο ίδιος αναφέρει, στη γλώσσα της μαφίας σημαίνει πως το άτομο που αποτελούσε πρόβλημα, είχε δολοφονηθεί.
Ο ίδιος ο Ντι Κάρλο, μέχρι σήμερα αρνείται την όποια εμπλοκή του στην υπόθεση δολοφονίας του Κάλβι ενώ έχει δηλώσει: «Ίσως μια μέρα γράψω ολόκληρη την ιστορία, αλλά οι πραγματικοί δολοφόνοι δεν θα οδηγηθούν ποτέ στη Δικαιοσύνη γιατί προστατεύονται από το ιταλικό κράτος και μέλη της μασονικής στοάς Ρ2. Έχουν τεράστια δύναμη. Είναι ένα μείγμα πολιτικών, προέδρων τραπεζών, στρατιωτικών και από τον τομέα της ασφάλειας κα. Είναι μια υπόθεση που διαρκώς ανοίγουν και κλείνουν αλλά δεν θα λύσουν ποτέ. Όσο πιο ψηλά πας, τόσο λιγότερες αποδείξεις βρίσκεις».
Ο Ρομπέρτο Κάλβι
Ο αρχιμαγίστρος της Ρ2 και η απαλλαγή
Οι ιταλικές αρχές το 2005 κατέληξαν πως πιθανοί εμπλεκόμενοι τη δολοφονία του Κάλβι είναι πρωτίστως ο Λίτσιο Τζέλι- φερόμενος αρχιμαγίστρος της Στοάς Ρ2 – ο Κάλο ο ταμίας, ένας επιχειρηματίας από τη Σαρδηνία, ο Φλάβιο Καρμπόνι και δύο ακόμη άτομα (ο Ερνέστο Ντιοβατέλι και μια αυστριακή πρώην σύντροφος του επιχειρηματία). Μάλιστα οι διωκτικές αρχές φαίνεται να ήταν πεπεισμένες πως αν και ο Κάλβι είχε πέσει θύμα της Μαφίας, αυτή δεν ενήργησε αποκλειστικά προς ίδιον όφελος. Βασικό ζητούμενο φαίνεται πως ήταν να διασφαλιστεί πως ο «τραπεζίτης του Θεού» δε θα μπορούσε να εκβιάσει προσωπικότητες του ελευθεροτεκτονισμού- μεταξύ των οποίων πολιτικούς- και να αποκαλύψει την τριγωνική σχέση τράπεζας, Βατικανού και ιταλικής μαφίας.
Ο Λίτσιο Τζέλι
Ωστόσο ο Τζέλι δεν περιελήφθη στο τελικό κατηγορητήριο ενώ οι υπόλοιποi αθωώθηκαν τον Ιούνιο του 2007. Εκ των βασικότερων προβλημάτων κατά τη διεξαγωγή της δίκης ήταν η άρνηση βασικών μαρτύρων να καταθέσουν ενώ αρκετοί δεν ζούσαν πλέον. Ακόμη δε και η πλευρά των δικηγόρων της οικογένειας ανέφεραν πως ήταν πολύ πιθανό οι δολοφόνοι του Κάλβι να έχουν διαφύγει. Η τελευταία απόπειρα να ανοίξει και πάλι η υπόθεση το 2009 απέτυχε παταγωδώς και ο θάνατος του Κάλβι παραμένει ένα μυστήριο...http://www.huffingtonpost.gr/
Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΦΤΑ! 58 εκατ.ευρώ ο ετήσιος μισθός του GEO Martin Sorrell.
Πέμπτη, 11 Ιουνίου 2015
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΦΤΑ! 58 εκατ.ευρώ ο ετήσιος μισθός του GEO Martin Sorrell.
Το υπέρογκο ποσό των 43 εκατ. στερλινών ή αλλιώς των 58 εκατ. ευρώ αγγίζει ο ετήσιος μισθός του Martin Sorrell, διευθύνοντα συμβούλου της μεγαλύτερης διαφημιστικής εταιρείας του κόσμου, της βρετανικής WPP, κάτι το οποίο όπως αναμενόταν έχει προκαλέσει αντιδράσεις. Η αμοιβή του εγκρίθηκε από την ετήσια γενική συνέλευση των μετόχων, αφού, μόλις 22% ψήφισαν κατά ενώ πέρυσι την είχε καταψηφίσει το 28%. Κατά τη διάρκεια της Ετήσιας Γενικής Συνέλευσης που πραγματοποιήθηκε στο κεντρικό Λονδίνο την Τρίτη 9 Ιουνίου εκφράστηκαν πολλές αντιδράσεις για το ύψος της αμοιβής του Sorrell. Ο Roger Geary, εκπρόσωπος φιλανθρωπικής οργάνωσης δήλωσε πως πρόκειται για ένα «αστρονομικό ποσό» και πως αποτελεί κίνδυνο για την φήμη της WPP, τους επενδυτές και για το κοινό της.
Ο Geary επισήμανε πως τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να δαπανηθούν για την αύξηση των επενδύσεων της εταιρείας αλλά και στο προσωπικό της.
Από την πλευρά του ο απερχόμενος πρόεδρος της WPP Philip Lader δήλωσε ότι το ποσό που καταβάλλεται στον Sorrell «είναι σίγουρο πολύ μεγάλο» αλλά πρόσθεσε ότι το 92% βασίζεται σε επιδόσεις μια πενταετίας.
Ο Sorrell προσλήφθηκε στην εταιρεία το 1986 και από τότε που ανέλαβε την μετέτρεψε από μια μικρή επιχείρηση σε ένα παγκόσμιο κολοσσό. Για το λόγο αυτό και οι μέτοχοι τον στηρίζουν έμπρακτα.
Όσοι επένδυσαν σε αυτή, πριν πέντε χρόνια, έχουν συνολική απόδοση 170%, μακράν μεγαλύτερη από οποιονδήποτε ανταγωνιστή. Ο Martin Sorrell αναδείχθηκε πέρυσι ο πιο ακριβοπληρωμένος CEO της Βρετανίας, με αμοιβές διπλάσιες σχεδόν από το δεύτερο Ben van Beurden της Royal Dutch Shell. πηγηhttp://www.epixirimatias.gr/2015/06/58-geo-martin-sorrell.html
Το Τόμπερμορυ είναι μια μαγευτική περιοχή στο Οντάριο του Καναδά, που γίνεται πόλος έλξης πολλών επισκεπτών καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου, εξαιτίας του φυσικού τοπίου και των κρυστάλλινων νερών της λίμνης χιούρον που την περιβάλλει. Πρόκειται για έναν ιδανικό προορισμό για φυσιολάτρες, πεζοπόρους και απλούς τουρίστες, είναι «γιορτή για τα μάτια», όπως λένε χαρακτηριστικά οι ντόπιοι για τον τόπο τους.
Ειδικότερα για τους δύτες, ερασιτέχνες και επαγγελματίες, το Tobermory θεωρείται… παράδεισος και αυτός είναι ο λόγος. Στο βυθό της λίμνης υπάρχουν, όχι ένα ούτε δύο, αλλά 22 ναυάγια πλοίων, ορισμένα από τα οποία είναι τα αρχαιότερα και καλύτερα διατηρημένα ναυάγια του Καναδά. Τα πιο παλιά χρονολογούνται από τα μέσα του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα.
Οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να κολυμπήσουν κοντά σε αυτά ή να κάνουν βαρκάδα στην επιφάνεια της λίμνης, ιστιοπλοΐα, πεζοπορία, κατασκήνωση ή κανό. Οι πιο τολμηροί μπορούν να καταδυθούν στο βυθό και να εξερευνήσουν από κοντά τα πλοία. Τα πλοιάρια με το γυάλινο πάτωμα προσφέρουν ανεπανάληπτες εικόνες. Το πιο παλιό ναυάγιο είναι περίπου 150 ετών και η φιγούρα του είναι ορατή από κάθε σημείο του κόλπου. Και μπορεί η εικόνα να φαντάζει τρομακτική στο θεατή, που αναρωτιέται τι θα συναντήσει μέσα στο νερό, όμως το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, καθώς ο γαλαζοπράσινος βυθός προσφέρει μια μοναδική εμπειρία εξερεύνησης που κόβει την ανάσα! Άλλωστε λίγες είναι οι ευκαιρίες που έχει ο καθένας να βρεθεί στο… κατάστρωμα ενός ναυαγισμένου πλοίου!.http://diasimesistories.blogspot.gr/2015/05/22_29.html
Εκεί λοιπόν 300 χλμ βορειοδυτικά από Τορόντο στον βυθό της λίμνης Huron υπάρχουν 22 διαφορετικές ιστορίες βυθισμένων πλοίων, χαμένων ψυχών. Τα ναυάγια που έχουν και ιστορική αξία βοηθούνται από τα μονίμως παγωμένα νερά που συντελούν στην εκπληκτική διατήρησή τους. Ένα από αυτά είναι το Defiance που τον Οκτώβριο του 1854 βυθίστηκε με το φορτίο των σιτηρών που μετέφερε, όταν μέσα στην ομίχλη συγκρούστηκε με άλλο πλοίο. Μέσα σε 15 λεπτά το καράβι αποτραβήχτηκε στον υδάτινο τάφο του, όπου και παραμένει σχεδόν άθικτο...
Η πόλη έχει έναν δικό της ρυθμό, πολύ χαλαρό. Οι περισσότερες από τις επιχειρήσεις είναι ανοιχτά από το Μάιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο και είναι κλειστές για τους άλλους επτά μήνες του έτους. Γραφικά καταστήματα, γκαλερί τέχνης, και μια θαυμάσια σειρά από εστιατόρια που σερβίρουν φρέσκο ψάρι περιμένουν τους επισκέπτες.Το πρώτο Εθνικό Θαλάσσιο πάρκο του Καναδά όμως έχει και δάση και άλλες όμορφες λίμνες. Έχει σπάνια χλωρίδα και πανίδα με μερικά ζώα να ξεχωρίζουν όπως μαύρες αρκούδες, ρακούν, λευκά ελάφια και μια ποικιλία από φίδια. Ανάμεσα στα πολλά είδη των φυτών που βρέθηκαν στην περιοχή, υπάρχουν περίπου 43 είδη άγριας ορχιδέας μοναδικά στον κόσμο και γι αυτό το Tobermory φιλοξενεί ένα ετήσιο φεστιβάλ ορχιδέας τον Ιούνιο.
Κελί σκοτεινό. Σωριασμένος στο παγωμένο πάτωμα της φυλακής, ακίνητος, κοκαλωμένος και η ανάσα του βαριά. Η υγρασία τρυπάει τα πνευμόνια του και τα τριξίματα απ’ τα δόντια των αρουραίων αντηχούν μέσα σε τούτη την μοναξιά σαν να τον περιπαίζουν. Ξάφνου τα μάτια του βαραίνουν. Η κούραση έρχεται να πάρει τη θέση της οδύνης που τις τελευταίες μέρες είναι κυρίαρχη. Επιτέλους… Κοιμάται, ονειρεύεται. Απομακρύνεται νοητά από τούτο τον τόπο της θλίψης και του πόνου και ταξιδεύει στην πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε:
Εδώ, στην μικρή πόλη Νόλα της Ιταλίας το 1548 ξεκινά η ιστορία του Τζορντάνο Μπρούνο.
Τα πρώτα χρόνια της εφηβείας του τα έζησε στην Νάπολη όπου σπούδασε λογική και διαλεκτική. Αργότερα μπήκε στο τάγμα των Δομινικανών μοναχών και στο μοναστήρι του San Domenico Maggiore όπου έμεινε εκεί για δέκα χρόνια. Η ζωή του μες το μοναστήρι έκρυβε μια έκπληξη σε κάθε στιγμή. Το φιλοπερίεργο πνεύμα του είχε αρχίσει να αμφισβητεί τις αρχές εκείνες που του είχαν μάθει από όταν ήταν παιδί. Ώρες ατέλειωτες καθόταν πάνω απ’ τα σκονισμένα βιβλία του και μελετούσε τις γραφές αλλά και τους παλιούς φιλοσόφους αναζητώντας την αλήθεια. Δεν άργησε η μέρα που άρχισαν να κυκλοφορούν στο μοναστήρι φήμες για τις απόψεις του Μπρούνο. Λεγόταν ότι δεν αποδεχόταν την θεϊκή φύση και την ανάσταση του Ιησού και ότι δεν πίστευε στον τριαδικό χωρισμό του Θεού. Εκείνος έβλεπε μια ενότητα σε όλα τα πράγματα, σε όλο το Σύμπαν. Ο Θεός ήταν παντού, ενιαίος και ήταν ταυτόσημος με το σύμπαν. Όταν μαθεύτηκαν οι αντιλήψεις του, οι υπόλοιποι μοναχοί ξεσηκώθηκαν. Τον κατηγόρησαν ως αιρετικό, και εκείνος φοβούμενος τις αντιδράσεις της εκκλησίας αναγκάστηκε να φύγει. Από τότε έζησε περιπλανώμενος από τόπο σε τόπο, χωρίς να καταφέρει να στεριώσει πουθενά. Το ατίθασο πνεύμα του, η βαθύτερη αναζήτηση της αλήθειας και η αμφισβήτηση αρχών που μέχρι τότε θεωρούνταν δεδομένες του επιφύλασσε την πιο σκληρή μοναξιά: την μοναξιά της γενναίας ψυχής που σκαρφαλώνει στον λόφο και μπορεί πια να δει ξεκάθαρα τι κρύβει το μέλλον στον μακρινό ορίζοντα, όταν την ίδια στιγμή όλοι οι συγκαιρινοί του αδυνατούσαν να τον κατανοήσουν. Δεν μπορούσε όμως να συγκρατήσει τον χείμαρρο της θέλησής του για μάθηση. Η δίψα του αυτή επεκτάθηκε σε πάρα πολλούς τομείς, στην φυσική, στην φιλοσοφία, στην μαγεία, στην θεολογία και στην μελέτη της μνήμης.
Πέντε χρόνια πριν απ’ την γέννησή του είχε πεθάνει ένας άλλος μεγάλος μελετητής με σπουδαίο πνεύμα: Ο Νικόλαος Κοπέρνικος. Ο Κοπέρνικος είχε δημοσιεύσει το σπουδαιότερο έργο του λίγο πριν πεθάνει φοβούμενος τις αντιδράσεις της Εκκλησίας. Όταν ο Μπρούνο διάβασε τα κείμενα του Κοπέρνικου όλα ξαφνικά αποκαλύφθηκαν, όλα απέκτησαν νόημα. Σαν να υποψιαζόταν τούτες τις θεωρίες από πριν και έψαχνε τον τρόπο να τους δώσει σχήμα. Δεν ήταν οι πλανήτες και ο Ήλιος που περιφέρονταν γύρω απ’ τη Γη, αλλά η γη και οι πλανήτες που περιφέρονταν γύρω απ’ τον Ήλιο! Η μελέτη κι η αναζήτηση του Μπρούνο δεν σταμάτησε εκεί. Επέκτεινε την θεωρία του Κοπέρνικου σε ολόκληρο το σύμπαν: Το σύμπαν ήταν άπειρο και υπήρχαν αναρίθμητοι κόσμοι, αναρίθμητα ηλιακά συστήματα που μπορεί να είχαν και εκείνα ζωή. Αυτές οι απόψεις φάνταζαν απίστευτες και αιρετικές για τους ανθρώπους του 16ου αιώνα. Μέχρι τότε πίστευαν ότι οι ουρανοί ήταν τέλειοι και άφθαρτοι. Μα το διεισδυτικό πνεύμα του Μπρούνο αδυνατούσε να δεχτεί τέτοιους δογματισμούς αφού γνώριζε ότι η ανθρώπινη εγωκεντρική φύση θέλει όλα να περιστρέφονται γύρω απ’ αυτήν. Έκανε λοιπόν αίτηση στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για να διδάξει εκεί.
Όταν ξεκίνησε τις διαλέξεις του στην Οξφόρδη για το Ηλιοκεντρικό σύστημα υπήρξαν θύελλες αντιδράσεων από του συντηρητικούς κύκλους της εποχής. Αυτές οι απόψεις του σε συνδυασμό με την αντίληψή του ότι η θρησκεία είναι μέσο καθοδήγησης και διακυβέρνησης των αμαθών ανθρώπων ενώ η φιλοσοφία είναι η επιστήμη των εκλεκτών τον έκανε ιδιαίτερα αντιπαθή στους ακαδημαϊκούς κύκλους της Οξφόρδης. Όταν μάλιστα επιτέθηκε κατά της κοσμολογίας του Αριστοτέλη -που οι θεωρίες του συνέπιπταν με την κοσμολογία της εκκλησίας αφού τοποθετούσε την Γη στο κέντρο του κόσμου- ήταν τόσο έντονες οι αντιδράσεις που αναγκάστηκε να φύγει απ’ την Οξφόρδη. Επιστρέφοντας στο Λονδίνο συνέχισε να μελετά και να σμιλεύει το φιλοσοφικό του σύστημα γράφοντας κάποια από τα σημαντικότερά του έργα. Το 1585 απογοητευμένος απ’ την αποδοχή που είχαν οι θεωρίες του στην Αγγλία αποφάσισε να πάει στην Γαλλία.
Όταν έφθασε στο Παρίσι ελπίζοντας σε κάποια καλύτερη αντιμετώπιση, έγραψε ένα σύγγραμμα όπου αντιμαχόταν την Αριστοτελική κοσμολογία. Είχε μάλιστα το θάρρος να προκαλέσει τους υποστηρικτές του Αριστοτέλη σε δημόσια συζήτηση. Αυτή η δημόσια συζήτηση έγινε, αλλά δεν είχε τα αποτελέσματα που ήλπιζε. Τον χλεύασαν, τον χτύπησαν και τον ανάγκασαν να φύγει απ’ τη χώρα. Τα επόμενα πέντε χρόνια ήταν μόνος και περιπλανώμενος. Ταξίδεψε σε πολλές περιοχές της ανατολικής Ευρώπης και κατέληξε στην Γερμανία, όπου έδινε διαλέξεις από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο για να ζήσει από το λιγοστό επίδομα που του δίνανε. Τις νύχτες που είχε καθαρό ουρανό στεκόταν και τον κοιτούσε ώρες ατέλειωτες. Η καρδιά του κόντευε να σπάσει. Η αλήθεια τον κοιτούσε στα μάτια, μα δεν υπήρχε κανείς να την ακούσει και να την δεχτεί. Παντού τον δέχονταν με ύβρεις και μετά τα τελευταία του κείμενα τον είχαν αποκηρύξει ακόμα και οι καλύτεροί του φίλοι. Μέσα σε τούτη την μοναξιά δέχτηκε μια ανέλπιστη πρόσκληση από έναν παλιό φίλο του που κατοικούσε στην Βενετία, τον Μοτσένιγκο (Zuane Mocenigo). Ο Μοτσένιγκο ζητούσε απ’ τον Μπρούνο να του διδάξει την τέχνη της μνήμης. Εκείνος αποδέχτηκε με ενθουσιασμό την πρόσκληση και έτσι ταξίδεψε στην Βενετία για να βρει τον παλιό του φίλο.
Η σχέση τους όμως δεν πήγε καλά. Ο φθόνος του Μοτσένιγκο ξεπέρασε κάθε προηγούμενο όταν κατηγόρησε τον Μπρούνο ότι κρατούσε την γνώση για τον εαυτό του και ότι δεν την μοιραζόταν με εκείνον. Απογοητευμένος από την εξέλιξη των πραγμάτων ο Μπρούνο έλαβε την απόφαση να επιστρέψει στην Γερμανία όπου είχε τουλάχιστον το ελεύθερο να δίνει διαλέξεις. Μάζεψε τα πράγματά του για το ταξίδι και έπεσε να κοιμηθεί με σκοπό να φύγει νωρίς το πρωί μόλις θα ξημέρωνε. Όμως ο Μοτσένιγκο είχε άλλα σχέδια. Την ώρα που κοιμόταν ο Μπρούνο, μπήκε μέσα μαζί με 6 στρατιώτες για να τον συλλάβουν. Τον είχε καταγγείλει στην Ιερά Εξέταση. Ο ίδιος ο φίλος του τον είχε προδώσει.
Οι ιεροεξεταστές της Βενετίας τον ανέκριναν και τον φυλάκισαν αφού έφτιαξαν μια μεγάλη λίστα με τις αιρετικές απόψεις του. Πέρα απ’ τις κοσμολογικές του αντιλήψεις, η λίστα συμπεριλάμβανε και τις αιρετικές απόψεις του ότι ο Μωυσής και ο Ιησούς είχαν απλά γνώσεις μαγείας και ότι οι δυνάμεις τους δεν ήταν εκ Θεού. Επίσης δεν δεχόταν την γέννηση του Ιησού από παρθένο, και την ύπαρξη κόλασης. Αυτές οι πεποιθήσεις του σε συνδυασμό με τις φιλοσοφικές και επιστημονικές του αντιλήψεις οδήγησαν τους ιεροεξεταστές να τον κρατήσουν στην φυλακή για δύο χρόνια. Στην συνέχεια τον εξέδωσαν στην σκληρή Ιερά Εξέταση της Ρώμης. Έμεινε εκεί φυλακισμένος επί επτά ολόκληρα χρόνια κατά τα οποία τον ανέκριναν συνεχώς με απίστευτα βασανιστήρια. Εκείνος πεισματικά, όταν του λέγανε να αποκηρύξει τις ιδέες του απαντούσε ότι δεν είχε τίποτα να ανακαλέσει. Δεν του επέτρεπαν ούτε να διαβάζει ούτε να γράφει. Το κορμί του είχε γίνει ερείπιο και ο οργανισμός του ήταν καταβεβλημένος απ’ την έλλειψη τροφής. Οι βασανιστές του θεωρούσαν ότι ήταν ευθύνη των συγγενών να τρέφουν τους φυλακισμένους μα ο Μπρούνο δεν είχε κανέναν. Στις 21 Δεκεμβρίου του 1599 ο Μπρούνο οδηγήθηκε στο δικαστήριο εμπρός σε εννιά καρδινάλιους και έξι επισκόπους ενώ ένα μήνα μετά στις 20 Ιανουαρίου 1600, του δικαστηρίου προήδρευσε ο πάπας Κλήμης Η’. Παρά τους εξευτελισμούς, τα βασανιστήρια και τις ύβρεις δεν κατάφεραν να κάνουν τον Μπρούνο να λυγίσει. Δεν αρνήθηκε ούτε μία λέξη από όσα είχε πει και γράψει. Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη: Να καεί ζωντανός στην πυρά με την κατηγορία του αμετανόητου αιρετικού. Η απάντηση του Μπρούνο έχει χαραχτεί στην ιστορία: «Ίσως ο φόβος σας να με καταδικάσετε είναι μεγαλύτερος από τον δικό μου φόβο να το αποδεχθώ».
17 Φεβρουαρίου 1600 Κελί σκοτεινό. Σωριασμένος στο πάτωμα, καταβεβλημένος και ξεχασμένος από όλους τους φίλους του μετράει την λιγοστή ώρα που απομένει μέχρι την εκτέλεση. Ακούει βήματα. Βήματα άγρια, τα γνωρίζει καλά. Η πανοπλία των φρουρών βγάζει έναν ανατριχιαστικό ήχο που πια ταυτίζεται με την αίσθηση του πόνου. Η πόρτα της φυλακής ανοίγει βίαια. Τον σηκώνουν και με δυσκολία στέκεται στα πόδια του. Τον φιμώνουν. Με την λιγοστή δύναμη που του έχει απομείνει προσπαθεί να περπατήσει μόνος του, να σταθεί περήφανος μπροστά στο τέλος του. Ο τόπος εκτέλεσης είναι το Campo de Fiori, η πλατεία των λουλουδιών. Με την συνοδεία των φρουρών προχωράει σταθερά προς το θάνατο. Μια ομάδα μοναχών ψέλνουν και τον χλευάζουν μέχρι τέλους προτρέποντας τον να αρνηθεί όλα όσα πιστεύει. Την ίδια ώρα τα βιβλία του καίγονται έξω απ’ τον Άγιο Πέτρο. Τον γδύνουν και τον δένουν στον πάσσαλο. Λίγο πριν παραδοθεί το κορμί του στις φλόγες ένας μοναχός τού προσφέρει τον εσταυρωμένο για να τον φιλήσει σαν μια στερνή ένδειξη μετάνοιας. Εκείνος αποστρέφει βίαια το πρόσωπό του απ’ τον σταυρό. Ο πάσσαλος φλέγεται. Ακολουθεί το παρανάλωμά του μπροστά στα μνησίκακα μάτια εκατοντάδων παρευρισκομένων, κληρικών, μοναχών και λαού. Ο Τζορντάνο Μπρούνο, το ελεύθερο πνεύμα που αναζήτησε την αλήθεια μέχρι τέλους, ξεψυχάει. Ο θάνατος έρχεται να πάρει τη θέση της οδύνης που τα τελευταία χρόνια είναι κυρίαρχη. Επιτέλους… Κοιμάται, γίνεται όνειρο.
Σχεδόν τρεις αιώνες μετά, στο ίδιο σημείο όπου δολοφονήθηκε απ’ την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ο Τζορντάνο Μπρούνο, οι Ιταλοί έστησαν ανδριάντα του. Ο Μπρούνο χαράχτηκε στην ιστορία ως το σύμβολο της ελεύθερης έκφρασης, ως ο μεγάλος εκείνος ανθρώπος που αναζήτησε την αλήθεια δίχως να φοβηθεί το κόστος. Το ανήσυχο πνεύμα του σαν φάρος φωτίζει την σύγχρονη επιστήμη και φιλοσοφία. Ας συνεχίσει να φωτίζει και τον 21ο αιώνα όπου η ελευθερία των ανθρώπων μοιάζει να κινδυνεύει και πάλι, και ξεπουλιέται ως φτηνό αντάλλαγμα τάχα για ασφάλεια, σωματική ή ψυχική, άλλοτε για να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες κι άλλοτε μάταιες μεταφυσικές ελπίδες…https://spithes.wordpress.com/2009/10/01/skia-kai-doksa/
Θλίψη σκόρπισε η είδηση του θανάτου του Κρίστοφερ Λι. Από τι πέθανε;
Ο βετεράνος ηθοποιός που χάρισε εμβληματικές ερμηνείες στον
κινηματογράφο και στο θέατρο, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 93
ετών. Ο Λι είχε νοσηλευτεί επειδή αντιμετώπιζε αναπνευστικά προβλήματα
και έπασχε από καρδιακή ανεπάρκεια.
Ο χαρισματικός ηθοποιός που συνδέθηκε με τον ρόλο του «Δράκουλα»,
στην κλασική ταινία τρόμου του Τέρενς Φίσερ (1958), άφησε την τελευταία
του πνοή, την Κυριακή, στο Chelsea and Westminster Hospital του
Λονδίνου, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες.
Η είδηση του θανάτου του Κρίστοφερ Λι, έγινε γνωστή,
μόλις σήμερα, έπειτα από επιθυμία της συζύγού του. Η Gitte Lee, όπως
είναι γνωστή, ήθελε να ενημερωθούν πρώτα οι συγγενείς του αξέχαστου
ηθοποιού και έπειτα τα Μέσα. Το ζευγάρι ήταν παντερμένο για περισσότερα
από 50 χρόνια. Γνωρίστηκαν το 1960 μέσω κοινών φίλων και λίγους μήνες
αργότερα αρραβωνιάστηκαν. Στις 17 Μαρτίου του 1961, ο Κρίστοφερ Λι
ενώθηκε με τα ιερά δεσμά του γάμου με την αγαπημένη του, Gitte. Δύο
χρόνια αργότερα, απέκτησαν μία κόρη, την Christina Erika Carandini Lee.
Η καριέρα του ηθοποιού στον κινηματογράφο ξεκίνησε το 1947, με έναν
ρόλο στην ταινία «Corridor Of Mirrors», αλλά ο Λι κατάφερε να αποκτήσει
την φήμη που αντιστοιχούσε στο ταλέντο του, στα τέλη της δεκαετίας του
’50. Χάρη στη συνεργασία του με την θρυλική Hammer Films, την
κινηματογραφική εταιρία παραγωγής που για δύο δεκαετίες μεσουρανούσε
στο χώρο των ταινιών τρόμου, ο Λι έκλεισε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην
ταινία «The Curse of Frankenstein».
Ο ρόλος όμως, που τον σημάδεψε μέχρι το τέλος της ζωής του, ήταν
εκείνος του Κόμη Δράκουλα. «Από τις ταινίες της καριέρας μου, οι 15 ήταν
με ήρωα τον Δράκουλα. Το 1958 ήταν η πρώτη και το 1972, η τελευταία.
Πράγματι τυποποιήθηκα για λίγο, αλλά αυτό άλλαξε στη συνέχεια. Δούλεψα
με τον Μπίλι Ουάιλντερ, τον Τζον Λάντις, τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, τον Τιμ
Μπάρτον, έκανα ταινίες του φανταστικού, κωμωδίες, ανόητες κωμωδίες»,
είχε πει ο Λι.
Ο σερ Κρίστοφερ Λι συνδέθηκε στη συνείδηση του
κοινού με τον ρόλο του κακού. Εκτός από τον εμβληματικό ρόλο του «Κόμη
Δράκουλα», ο ηθοποιός ενσάρκωσε τον Francisco Scaramanga στην ταινία
James Bond «The Man with the Golden Gun» (1974), τον μάγο Σάρουμαν στην
κινηματογραφική τριλογία «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» (2001–2003) καθώς
επίσης και στην τριλογία «The Hobbit» (2012–2014), τον Count Dooku στις
ταινίες « Star Wars», το 2002 και το 2005.
Συνεργάστηκε με τον Τιμ Μπάρτον, για τις ταινίες «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» και «Sleepy Hollow».
Ο Λι πίστευε ότι έδωσε την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του, όταν
ενσάρκωσε τον ιδρυτή και πρώτο πρόεδρο του Πακιστάν, Μοχάμεντ Αλί
Τζίνα, το 1998. Από τις αγαπημένες του ταινίες τρόμου, στις οποίες
συμμετείχε ήταν το «Wicker Man» (1973).
Ο Βρετανός ηθοποιός χρίστηκε Ιππότης, το 2009, για την προσφορά του
στην υποκριτική τέχνη και την φιλανθρωπική δράση του. Eπίσης τ΄όνομά του
δόθηκε σε μία υποτροφία των βραβείων Bafta fellowship το 2011.
Λίγο πριν φύγει από τη ζωή υπέγραψε για μία καινούρια ταινία, ένα
αισθηματικό δράμα , στο οποίο θα συμπρωταγωνιστούσε με την Ούμα Θέρμαν. Η
ταινία θα είχε θέμα την τρομοκρατική επίθεση του 2001, στους Δίδυμους
Πύργους. Τα γυρίσματα θα ξεκινούσαν τον ερχόμενο Νοέμβριο.
Δείτε φωτογραφίες από την καριέρα του Κρίστοφερ Λι:
1 of 7
Διαβάστε τον τραγικό θάνατο του «υπέροχου ανθρώπου» Τζον Νας και πέθανε η γνωστή ηθοποιός Κατερίνα Σαββίδου.http://www.fimes.gr/2015/06/christopher-lee/