ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΧΑΤΑΝ!!!!

Αυτό είναι το στέκι των Ελλήνων υπουργών και celebrities στην καρδιά του Μανχάταν.

Παρασκευή, 16 Οκτωβρίου 2015

Αυτό είναι το στέκι των Ελλήνων υπουργών και celebrities στην καρδιά του Μανχάταν.Ένα ελληνικό εστιατόριο στην καρδιά της 
ακριβότερης περιοχής στοΜανχάταν έχει γίνει πλέον "κοινό μυστικό" μεταξύ Ελλήνων κυβερνητικών αξιωματούχων που το τελευταίο διάστημα έχουν επισκεφθεί τη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο ελληνικών αποστολών τόσο από την Αθήνα όσο και τις Βρυξέλλες.

http://www.epixirimatias.gr/2015/10/celebrities.html
Στους κύκλους της νυχτερινής ζωής στη Νέα Υόρκη, το Νεράι μέσα σε δύο χρόνια έχει βρεθείστο Τop 10 των εστιατορίων και κάθε βράδυ κατακλύζεται από celebrities της κοσμικής ζωής στο Μανχάταν. 

Δεν γνωρίζουμε αν αυτό είναι που έχει προσελκύσει τόσους Έλληνες αξιωματούχους που επισκέπτονται κάθε φορά τη Νέα Υόρκη είναι η κουζίνα του που έχει καταφέρει να ξεχωρίσει ως "sophisticated Greek cuisine" κάνοντας του Αμερικάνους να περιμένουν ακόμα και για μέρες για να κλείσουν ένα τραπέζι για δείπνο.
Πάντως οι πληροφορίες λένε ότι στο τελευταίο πρωθυπουργικό ταξίδι στη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο της συνόδου του ΟΗΕ, υπήρξαν μέλη της ελληνικής αποστολής που επί δύο συνεχόμενα βράδια επέλεξαν το Νεράι για τις πολιτικές συζητήσεις τους μένοντας μέχρι αργά τα μεσάνυχτα. 
Ο ιδιοκτήτης του Νεράι, Σπύρος Μενεγάτος, με καταγωγή από την Κεφαλλονιά, αρνείται να αποκαλύψει πρόσωπα και πράγματα αφού ένα από τα πλεονεκτήματα που προσφέρει στους πελάτες του, όπως λέει σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, είναι η ιδιωτικότητα και η ασφάλεια ότι όσοι έρχονται στο Νεράι μπορούν να αποφεύγουν τα αδιάκριτα βλέμματα.

Αυτό πάντως που γνωρίζουμε είναι ένας ειδικά ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την έκθεση καλλιτεχνών από την Ελλάδα που οργανώνει ο ιδιοκτήτης του Νεράι στο μαγαζί του προσκαλώντας Έλληνες ζωγράφους και φωτογράφους από την χώρα μας να εκθέσουν τα έργα τους και να τα πουλήσουν στο αμερικανικό κοινό του Μανχάταν. πηγήhttp://www.epixirimatias.gr/2015/10/celebrities.html

Το τέλος του «αυτοκινήτου του λαού»

Πώς η Volkswagen έχασε την εταιρική της ψυχή

Bernhard Rieger

07/10/2015

• Print
• Send to friend
• • Decrease font size
  • Text
  • Increase font size

Περίληψη: 

 

Η Volkswagen βρίσκεται στο επίκεντρο όχι μόνο μιας οικονομικής καταστροφής, αλλά ενός ηθικού σκανδάλου διεθνούς εμβέλειας. Λόγω της εξαιρετικά πλούσιας και μακρόχρονης φήμης της για ποιότητα και αξιοπιστία, η Volkswagen διέπραξε θεμελιώδες αμάρτημα κατά της δική της ταυτότητας. Κηλίδωσε την «εταιρική ψυχή» της.

Ο BERNHARD RIEGER είναι καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο University College στο Λονδίνο. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του έχει τίτλο The People's Car: A Global History of the Volkswagen Beetle [1].

Εμφάνιση άρθρου σε μία σελίδα

• previous-disabled
• Page
  1
  of 3
• next

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να γράψετε το σχόλιο σας.Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε ενημέρωση από το ForeignAffairs.gr.

Η ανακοίνωση της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος στις 18 Σεπτεμβρίου ότι η Volkswagen είχε παραποιήσει τους κινητήρες ντίζελ κατά την διάρκεια των ελέγχων για εκπομπές καυσαερίων συντάραξε όλον τον Δυτικό κόσμο. Αντιμετωπίζοντας βαριά πρόστιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού, η εταιρεία σύντομα αποκάλυψε ότι όχι λιγότερα από 11 εκατομμύρια οχήματά της κινούντο από έναν κινητήρα τον οποίον προηγουμένως εξήρε ως φιλικό προς το περιβάλλον και τώρα αποκάλυπτε ως μια γεννήτρια επικίνδυνων καυσαερίων. Η μετοχή της εταιρείας βούτηξε, ο διευθύνων σύμβουλος Martin Winterkorn αναγκάστηκε να παραιτηθεί, και οδηγοί και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού κατέθεσαν μήνυση ζητώντας αποζημίωση. Η γερμανική μηχανολογία, άλλοτε συνώνυμη της αριστείας, έχει αποκτήσει πλέον μια σειρά από σαφώς ανεπιθύμητους συνειρμούς.

Πέρα από τον θυμό, η διεθνής αντίδραση στην απάτη της Volkwagen έχει χρωματιστεί από δυσπιστία. Πολιτικοί, ειδικοί και απλοί πολίτες έχουν αγωνιστεί για να κατανοήσουν [2] γιατί ήταν η Volkswagen, από όλες τις εταιρείες [3], που ενεπλάκη σε συστηματική εξαπάτηση. Οι παρατηρητές δεν ήταν μόνο εμβρόντητοι για το ότι ένας κατασκευαστής αυτοκινήτων υψηλού προφίλ κινδύνευε να υποστεί υψηλά πρόστιμα από τις ρυθμιστικές Αρχές, καθώς και την διεκδίκηση αποζημιώσεων από τους καταναλωτές, τους μετόχους, και τους εμπόρους. Ήταν επίσης έκπληκτοι για το ρίσκο στην φήμη. Για την Volkswagen, όπως επεσήμανε ένας ειδικός του μάρκετινγκ στις ΗΠΑ, το να πιαστεί να εξαπατά ήταν «σημαντικά επιζήμιο» γιατί «πρόκειται για μια εικονική μάρκα» [4]. Στην Γερμανία, η φιλική προς τις επιχειρήσεις εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung απλώς δήλωσε ότι η Volkswagen είχε χάσει την «τιμή» της -μια έννοια που σπάνια ανακύπτει στο περιβάλλον των παγκόσμιων εταιρικών κολοσσών.

Η Volkswagen βρίσκεται επομένως στο επίκεντρο όχι μόνο μιας οικονομικής καταστροφής, αλλά ενός ηθικού σκανδάλου διεθνούς εμβέλειας.

Ένα παιχνίδι Volkswagen «σκαθάρι» μπροστά από κανονικά αυτοκίνητα κατά την διάρκεια εορτασμών της εθνικής ημέρας του «σκαθαριού» (Beetle) στο Sao Bernardo do Campo, στην Βραζιλία, στις 23 Ιανουαρίου 2011. FERNANDO DONASCI / REUTERS
-----------------

Σε όλα αυτά, το περίεργο είναι πόσο δυσανάλογη ήταν η αντίδραση στις Ηνωμένες Πολιτείες στην πραγματική εμπορική θέση της Volkswagen. Παρά το γεγονός ότι το μερίδιο αγοράς της εταιρείας κινείτο σε επίπεδα κάτω από 4% για δεκαετίες, το όνομά της διατηρεί ισχυρή πολιτιστική απήχηση λόγω της μνήμης του θρυλικού Beetle. Μικρό, άθραυστο, αντισυμβατικό, χαριτωμένο -αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που η αμερικανική μεσαία τάξη θυμάται δεκαετίες μετά αφότου το αρχικό αυτοκίνητο εξαφανίστηκε από τις αντιπροσωπείες. Το «σκαθάρι» κέρδισε αυτές τις θετικές γνώμες στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά τις δυσάρεστες ρίζες του στο Τρίτο Ράιχ, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ είχε αναθέσει στον μηχανικό αυτοκινήτων Ferdinand Porsche να αναπτύξει ένα οικονομικό και ανθεκτικό όχημα που θα μηχανοκινήσει τη ναζιστική Γερμανία. Μην έχοντας τεθεί σε μαζική παραγωγή πριν από το 1945, το μικρό στρογγυλεμένο όχημα που σχεδιάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1930 έγινε διεθνές μπεστ σέλερ στην διάρκεια της μεταπολεμικής εκρηκτικής ανάπτυξης της δεκαετίας του 1950 και του 1960. Σε μια αμερικανική αγορά αυτοκινήτων κυριαρχούμενη από πολυτελή οχήματα βαμμένα με παστέλ διχρωμίες, με υψηλή ιπποδύναμη, άφθονες ποσότητες χρωμίου και πτερύγια, το μικροσκοπικό εισαγόμενο αποδείχθηκε ελκυστικό για τις οικογένειες της μεσαίας τάξης στα τότε επεκτεινόμενα προάστια, οι οποίες χρειάζονταν ένα οικονομικό και αξιόπιστο δεύτερο αυτοκίνητο για τις καθημερινές δουλειές.

Έτσι, το Beetle ήρθε για να επισημάνει ότι ο ιδιοκτήτης του είχε το βλέμμα του σε ένα λογικό προϊόν και αντιστεκόταν στην επιδεικτική αυτοκίνηση. Το αυτοκίνητο ήταν τίμιο˙ ήταν προσωπικό. Σε αντίθεση με τα πολυδιαφημισμένα προϊόντα του Ντιτρόιτ, αυτό το όχημα δεν έδινε ψεύτικες υποσχέσεις. Ήταν αυτή η βασική ιδιότητα που έθεσε τις βάσεις για την απόκτηση του σκαθαριού από μια ποικιλία από αμερικανικά κοινωνικά περιβάλλοντα που έβαζαν σε προτεραιότητα την ατομική διαφορετικότητα, συμπεριλαμβανομένων των χίπις που κάλυπταν περίφημα τα «σκαθάρια» τους με ψυχεδελικούς σχεδιασμούς και μαργαρίτες.

Θεατές στο Woodstock κάθονται πάνω σε ένα Volkwagen.
-----------------

Η VW Corporation ενίσχυσε την σχέση του «σκαθαριού» με την αντισυμβατικότητα και την εντιμότητα μέσω των υψηλής απόδοσης εργαλείων μάρκετινγκ. Πετυχαίνοντας μια μακροπρόθεσμη συνεργασία με την διαφημιστική εταιρεία Doyle Dane Bernbach, η VW προώθησε το κύριο προϊόν της μέσω διαφημιστικών εκστρατειών που -σε αντίθεση με την κοινή πρακτική- χρησιμοποίησαν το χιούμορ και την ειρωνεία για να εκθειάσουν τις αρετές του Beetle. Η πιο διάσημη από αυτές τις διαφημίσεις ενθάρρυνε τους οδηγούς που μελετούσαν την αγορά ενός Beetle να «σκέπτονται μικρά» (στμ: think small ως αντίθετο του think big που σημαίνει να σκέπτεσαι με ευρύτητα), υπονοώντας ότι το μέγεθος έχει σημασία αλλά όχι με τον τρόπο που το σκέπτονται άλλες εταιρείες αυτοκινήτων.

Η Volkswagen συνέχισε να κάνει την χιουμοριστική διαφήμιση μια από τις εταιρικές υπογραφές της πολύ καιρό μετά το τέλος των πωλήσεων του Beetle το 1980, προσελκύοντας τους οδηγούς της μεσαίας τάξης καθώς πάλευε να προστατέψει το μερίδιο αγοράς που κατείχε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα τελευταία χρόνια, η εταιρεία προσέλκυσε επανειλημμένα την προσοχή για τις αστείες και αναιδείς διαφημίσεις της, κυρίως δε εκείνες που έδειχνε κατά την διάρκεια των διαλειμμάτων του Superbowl.http://www.foreignaffairs.gr/articles/70522/bernhard-rieger/to-telos-toy-%C2%ABaytokinitoy-toy-laoy%C2%BB

Δ.Σιμόπουλος – Χωρόχρονος

1 week ago

Αντικλείδι

Επιστήμη, Σύμπαν

Προσθήκη σχολίου

Ω​​ς γνωστόν ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της επιστροφής των μαθητών στα σχολεία για μια νέα χρονιά. Από τις αρχές, όμως, του 4ου αιώνα μ.Χ., ο Σεπτέμβριος καθιερώθηκε και ως η αρχή του εκκλησιαστικού αλλά και του πολιτικού έτους, επειδή η 1η Σεπτεμβρίου συνέπιπτε με την αρχή της ινδικτιώνος.

Ακόμη και σήμερα η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία εξακολουθεί να εορτάζει την 1η Σεπτεμβρίου ως «αρχή της ινδίκτου», επειδή στο Βυζάντιο εχρησιμοποιείτο για τη χρονολόγηση πράξεων και γεγονότων και είχε παγιωθεί ως το δημοφιλέστερο σύστημα χρονολόγησης για τους Βυζαντινούς. Γι’ αυτό, άλλωστε, σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας η 31η Αυγούστου ονομάζεται «κλειδοχρονιά» επειδή «κλειδώνει» (τελειώνει) ο προηγούμενος χρόνος, ενώ η 1η Σεπτεμβρίου ονομάζεται «αρχιχρονιά».

Ολα αυτά τα «λαογραφικά» με οδήγησαν προ ημερών σε σκέψεις σχετικά με το «πέρασμα» του χρόνου και γενικότερα μ’ αυτό που ονομάζουμε «χρόνος», γιατί ως γνωστόν εμείς οι άνθρωποι είμαστε όντα με χρονικό προσανατολισμό. Η έννοια δηλαδή του χρόνου, επιφανειακά τουλάχιστον, φαίνεται να είναι τόσο ευκολονόητη και άμεσα συνδεδεμένη με την καθημερινότητά μας ώστε να μοιάζει σχεδόν κοινότοπη και εμφανής. Κι όμως, μερικά από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα μυαλά έχουν καταπιαστεί με την ανάλυση και τα παράδοξά του χωρίς επιτυχία. Οι σύγχρονοι φυσικοί αναφέρονται συχνά-πυκνά στον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, στην εντροπία του σύμπαντος και στο βέλος του χρόνου, αλλά τίποτε απ’ όλα αυτά δεν μας δίνει έναν πλήρη ορισμό της έννοιας του χρόνου.

Ακόμη και ο Αϊνστάιν δεν κατόρθωσε να βρει την απάντηση, αν και μας περιέγραψε τι συμβαίνει στον χρόνο όταν τον παρατηρούμε από ένα αντικείμενο που πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός ή όταν πλησιάζουμε ορισμένα αντικείμενα μεγάλης βαρύτητας όπως είναι οι μαύρες τρύπες. Ολα αυτά, όμως, δεν σημαίνουν ότι γνώριζε τι είναι ο χρόνος, αν και μας έδειξε ότι ζούμε σ’ ένα σύμπαν τεσσάρων διαστάσεων, γιατί όλοι μας υπάρχουμε μέσα σ’ αυτό που ονόμασε «χωρόχρονο». Ο χρόνος δηλαδή είναι μία από τις τέσσερις διαστάσεις όπου ο τρισδιάστατος χώρος και ο μονοδιάστατος χρόνος αποτελούν ένα τετραδιάστατο χωροχρονικό συνεχές. Σύμφωνα, δηλαδή, με τον Αϊνστάιν, ένα αντικείμενο δεν μπορεί να υπάρχει στον χώρο χωρίς τη διάσταση του χρόνου, γιατί στη φυσική της Σχετικότητας ένα αντικείμενο κινείται στον χωρόχρονο και όχι μόνο στον χώρο. Κι ενώ οι έννοιες του χώρου και του χρόνου είναι σχετικές και εξαρτώνται από τον παρατηρητή και το σύστημα συντεταγμένων που αυτός επιλέγει, ο χωρόχρονος, ως ενοποιημένη έννοια, είναι απόλυτος.

Η Σχετικότητα μας λέει επίσης ότι η βαρύτητα δεν είναι μια «πραγματική» δύναμη αλλά το αποτέλεσμα της παραμόρφωσης των τεσσάρων διαστάσεων του χωρόχρονου. Και έτσι η «βαρυτική δύναμη» του Ηλιου δεν είναι αυτή που έλκει τους πλανήτες, ούτε είναι η «βαρύτητα» της Γης η οποία έλκει προς τα κάτω τα μήλα ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο που πέφτει. Γιατί αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι ο Ηλιος παραμορφώνει τον χωρόχρονο γύρω του και τον κάνει να καμπυλώνει. Οσο, μάλιστα, πλησιέστερα πάμε προς τον Ηλιο τόσο μεγαλύτερη είναι και η καμπυλότητα του χωρόχρονου. Ετσι, καθώς τα διάφορα αντικείμενα κινούνται μέσα στο σύμπαν, είναι σαν να κυλάνε μέσα, έξω και γύρω από αυτές τις χωροχρονικές παραμορφώσεις, ενώ η κίνησή τους επηρεάζεται από τις παραμορφώσεις αυτές παρόλο που δεν μπορούμε να τις δούμε. Βλέπουμε όμως το αποτέλεσμα που έχει η χωροχρονική παραμόρφωση πάνω στα διάφορα αντικείμενα και την επίδραση της φαινομενικά μυστηριώδους δύναμης που ονομάζουμε βαρύτητα. Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, δηλαδή, η δύναμη της βαρύτητας έχει την ικανότητα να παραμορφώνει έντονα τη γεωμετρία του χωρόχρονου, που με απλά λόγια σημαίνει ότι «ο χωρόχρονος λέει στην ύλη πώς να κινείται και η ύλη λέει στον χωρόχρονο πώς να παραμορφώνεται», όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο περίφημος φυσικός Τζον Γουίλερ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να περιγράψουμε καλύτερα τις διαδικασίες που συμβαίνουν όχι μόνο στον μικρόκοσμο αλλά και στον μακρόκοσμο, στο εσωτερικό του ατόμου αλλά και στα όρια του σύμπαντος των γαλαξιών. Η «πραγματικότητα», άλλωστε, αυτής της διαπίστωσης έχει επανειλημμένα αποδειχθεί στα πειράματα των πυρηνικών επιταχυντών, αλλά και στις παρατηρήσεις μας στο σύμπαν. Γιατί όταν κοιτάζουμε τους απόμακρους γαλαξίες, βλέπουμε το φως τους όπως ήταν στο παρελθόν και όχι όπως είναι τη στιγμή που τους κοιτάμε. Το σύμπαν δηλαδή δεν εκτείνεται μόνο χωροταξικά, αλλά και χρονικά. Αυτή άλλωστε είναι και η σύγχρονη αντίληψη που έχουμε για το χωροχρονικό μας σύμπαν που γεννήθηκε με μια «Μεγάλη Εκρηξη». Φυσικά, όταν αναφερόμαστε σήμερα στις απαρχές του σύμπαντος και του χωρόχρονου με μια «Μεγάλη Εκρηξη», δεν κάνουμε απλές εικασίες που δεν βασίζονται πουθενά, αλλά αντίθετα αναφερόμαστε σε ένα μαθηματικά θεμελιωμένο μοντέλο που δημιουργήθηκε με τη βοήθεια της Γενικής Σχετικότητας και της Κβαντικής Μηχανικής και συμπληρώθηκε τα τελευταία χρόνια με τις θεωρίες του Πληθωρισμού και των Υπερχορδών. Το μοντέλο, μάλιστα, αυτό επεξηγεί ικανοποιητικά πολλές από τις παρατηρήσεις και τα πειράματα που έχουν γίνει ώς τώρα, έστω κι αν δεν είναι ακόμη πλήρως ολοκληρωμένο.

Διονύσης Π. Σιμόπουλος - επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου.

Πηγή: Καθημερινήhttp://antikleidi.com/2015/09/28/simopoulos_xoroxronos/

Τα πιο πολύτιμα -σπάνια αντικείμενα στο Μοναστηράκι

Τα πιο πολύτιμα -σπάνια αντικείμενα στο Μοναστηράκι

Όλοι γνωρίζουμε τα πασίγνωστα παλαιοπωλεία στο Μοναστηράκι, τις αντίκες

και τα περίεργα παλιά αντικείμενα που πεθαίνουμε να μάθουμε από που 

προήλθαν και σε τι χρησιμεύουν. Τα πήραμε λοιπόν ένα ένα με την σειρά, μπαίνοντας 

μέσα και ρωτώντας την εξής ερώτηση: Ποια είναι τα πιο πολύτιμα -σπάνια αντικείμενα 

που έχετε στο παλαιοπωλείο σας;  Λένε ότι σε αυτά τα 

μαγαζιά μπορείς να βρεις θησαυρούς. Ε, το iPop τους βρήκες και στους παρουσιάζουμε!

Παλαιοπωλείο “Το Ενθύμιο”

Ο κύριος Μανώλης Τζώρτζης με πολύ περηφάνια μας παρουσίασε πέντε από 

τα πιο σπάνια αντικείμενα του. Πρώτο πρώτο, μας έδειξε αυτό το χτενάκι, 

το οποίο είναι φτιαγμένο από ασήμι και χρονολογείται πριν από το 1821, οπού χρησιμοποιόταν από τους πολεμιστές του 21’ για να χτενίζουν το μουστάκι τους.

 Το ενδιαφέρον κομμάτι του συγκεκριμένου αντικειμένου είναι ότι στο πάνω 

μέρος είναι κούφιο και από το άνοιγμα στην κορυφή βάζανε ειδική βαφή 

(μαντέκα) με την οποία βάφανε το μουστάκι τους. Το κόστος του υπολογίζεται 

στα 800 ευρώ.

Το δεύτερο αντικείμενο είναι σίγουρα πάθος πολλών συλλεκτών αφού τέτοια ρολόγια τσέπης πρωταγωνιστούν σε πολλές ταινίες! Είναι του 1900, έχει φτιαχτεί από αλπακά και σμάλτο και κοστίζει 350 ευρώ.

Αμέσως μετά μας έδειξε μια κερματοθήκη, επίσης από το 1800, φτιαγμένη από

ασήμι και σμάλτο.

Ένα από τα πιο ενδιαφέρον αντικείμενα, ήταν και μια μπομπονιέρα! Μα θα μου

 πεις πώς γίνεται μια μπομπονιέρα από γάμο να είναι τόσο σπάνια και τόσο 

ακριβή; Όταν είναι από το γάμο του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και 

της Άννας Μαρίας και είναι φτιαγμένη από ασήμι γίνεται! Κοστίζει 600 ευρώ.

Το τελευταίο αντικείμενο δεν έχει τόσο μεγάλο κόστος, είναι όμως ένα από τα 

αγαπημένα του Κύριου Μανώλη το οποίο και εμείς αγαπήσαμε. Το συγκεκριμένο 

ξύλινο σκυλάκι, είναι ρολόι του οποίου τα μάτια γυρίζουν κυκλικά σύμφωνα 

με την ώρα.

Παλαιοπωλείο “Νίκος Βλάχος-Antiques”

Σε αυτό το παλαιοπωλείο βρίσκεται το πιο ακριβό από όλα τα αντικείμενα που βρήκαμε

 και κοστίζει 4000 ευρώ. Ονομάζεται “Ο έρωτας και η ψυχή” και είναι ακριβές 

αντίγραφο του αυθεντικού που βρίσκεται στο μουσείο του Λούβρου. 

Έχει φτιαχτεί από μάρμαρο πριν από 100 χρόνια.

Το πρώτο αντικείμενο που μας υπέδειξε ο κύριος Βλάχος ήταν αυτό το τηλέφωνο

 το οποίο κατασκευάστηκε το 1918 από την πασίγνωστη πλέον εταιρία 

ηλεκτρικών Ericsson. Κοστίζει 700 ευρώ και δουλεύει κανονικότατα.

Το επόμενο αντικείμενο ίσως σου φανεί κάπως κλασσικό αλλά δεν είναι! Aυτό οφείλεται στην παλαιότητά του που χρονολογείται πριν το 1900. "Ραδιόφωνο 

σαν και αυτό δεν θα ξαναδείτε!”, μας διαβεβαίωσε!

Τώρα, εδώ σε θέλω, έχεις δει τόσες ταινίες που η κοπέλα, συνήθως αναπολεί 

το παρελθόν και βγάζει τα παλιά βίντεο φιλμ, τα τοποθετεί σε εκείνους τους 

τεράστιους, παλιούς προτζέκτορες και ξεκινάει τα κλάματα, όμως με τι

 βιντεοκάμερα έχουν τραβηχτεί αυτά; Ιδού! Είναι τόσο μεγάλη για να χωράει 

το φιλμ και υπάρχει από το 1950.

Όπως βλέπεις το συγκεκριμένο ρολόι υπάρχει από το 1094. Νομίζουμε αυτό 

τα λέει όλα από μόνο του.

Παλαιοπωλείο “Σ. & Π. ΡΟΓΚΟΤΗΣ”

Το δεύτερο ακριβότερο κομμάτι της συλλογής μας κοστίζει 3000 ευρώ και είναι

 ένας από τους θυρεούς του τέως βασιλιά Καρόλου της Αγγλίας. Χρονολογείται κάπου

 στον 16ο αιώνα και ήρθε στα χέρια του κύριου Ρογκότη μέσα από δημοπρασία που διηξηλθει στο εξωτερικό.

Αυτά είναι τα 11 πιο σπάνια αντικείμενα και μπορείς φυσικά να τα κάνεις 

δικά σου με μια βόλτα στο Μοναστηράκι. Τι περιμένεις;

http://ipop.gr/themata/vlepw   http://pisostapalia.blogspot.gr/2015/10/blog-post_58.html