Translate

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Oι 20 πιο χρεωμένες χώρες του πλανήτη.Πρωταθλήτρια η ΗΠΑ με 19,5 τρις $.Η θέση της Ελλάδας.

Oι 20 πιο χρεωμένες χώρες του πλανήτη.Πρωταθλήτρια η ΗΠΑ με 19,5 τρις $.Η θέση της Ελλάδας.

Σάββατο, 24 Σεπτεμβρίου 2016


Το συνολικό πλανητικό χρέος έχει φτάσει πλέον στα όρια της νοσηρής φαντασίας αφού σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό 
Φόρουμ, οι οφειλές των 20 πιο χρεωμένων χωρών (η Ελλάδα είναι στην δεύτερη θέση λόγω Μνημονίων) σε συνδυασμό με το «γαλαξιακό» χρεός των ΗΠΑ που χαλαρά διεκδικούν το «πρωτάθλημα» με χρέη άνω των 19,5 τρισ. δολ., απειλούν να «βουλιάξουν» την υφήλιο με μια «έκρηξη» οικονομικής καταστροφής.

Δυστυχώς όπως η Ιστορία έχει διδάξει τα χρέη διαγράφονται μόνο με πολέμους. Και μόνο μετά από έναν γενικό μεγάλο πόλεμο μπορεί να υπάρξει ένα restart.

Μέχρι σήμερα οι Αμερικανοί οι οποίοι τυπώνουν αφειδώς είχαν καταφέρει να αποφύγουν τον πληθωρισμό διότι διοχετεύουν τα δολάρια στον υπόλοιπο πλανήτη. Όμως το δολάριο τείνει να γεμίσει πλέον και τον υπόλοιπο κόσμο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα στις 20 χώρες βρίσκεται και η Κύπρος όπως και η Ιρλανδία αλλά και η Πορτογαλία που και αυτές αντιμετώπισαν την λαίλαπα των Μνημονίων. Τυχαίο;

Βέβαια τα μεγέθη των δύο ελληνικών κρατών δεν μπορούν να συγκριθούν με εκείνα των ΗΠΑ, Ιταλίας, Βρετανίας, Γαλλίας κ.λ.π

Φυσικά η Ρωσία απουσιάζει από την λίστα διότι το δημόσιο χρέος της είναι μόλις 17%! Με δεδομένο ότι διαθέτει όλες τις απαιτούμενες πρώτες ύλες στο έδαφός της και είναι ο μεγαλύτερος σιτοβολώνας του πλανήτη γίνεται κατανοητό ότι ναι μεν δεν μπορεί να κάνει οικονομική επέκταση λόγω κυρώσεων από την Δύση αλλά μπορεί να αντέχει για... αιώνες.

Αντίθετα οι δυτικές χώρες έχουν φτάσει σε μια κατάσταση άκρως επικίνδυνη.

Αναλυτικά:

1. Ιαπωνια – 243,2%
Δυο δεκαετίες οικονομικής αποτελμάτωσης και μια σειρά από λανθασμένες κινήσεις βούτηξαν την Ιαπωνία σε ένα δυσβάσταχτο χρέος. Ωστόσο, όπως και η Σιγκαπούρη το μεγαλύτερο χρέος της χώρας είναι εσωτερικό και ευκολότερα διαχειρίσιμο. Επιπλέον οι κινήσεις του πρωθυπουργού Shinzo Abe κατάφεραν να σταθεροποιήσουν την αναλογία και να βελτιώσουν σημαντικά τις οικονομικές προοπτικές της Ιαπωνίας.

2. Ελλαδα – 173,8%

Η ελληνική οικονομία έχει γονατίσει από τα χρέη και βρίσκεται σε ύφεση εδώ και κάποια χρόνια. Η χώρα κατέβαλε πάνω από 10 δισ. σε δόσεις στο ΔΝΤ μόνο πέρσι και τα προγνωστικά δεν είναι αισιόδοξα. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η αναλογία χρέους/ΑΕΠ θα φτάσει το 180% μέχρι το τέλος της δεκαετίας που διανύουμε.

3. Λιβανος – 139,7%
Η χώρα φλερτάρει με τη χρεοκοπία καθώς έχει συγκεντρώσει τεράστια χρέη τα τελευταία χρόνια για μια σειρά από λόγους. Η σύγκρουση με την γείτονα Συρία έχει στοιχίσει στην οικονομία της χώρας ποσό ίσο με το 15% του ΑΕΠ της, οι επενδύσεις από τις χώρες του Κόλπου έχουν μειωθεί και οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν ποτέ.

4. Τζαμαικα – 138,9%
Η Τζαμάικα μόλις αρχίζει να συνέρχεται από την οικονομική δυσχέρεια που έκανε την εμφάνισή της στα τέλη της δεκαετίας του ’90 μέχρι της αρχές του 2000, ανεξάρτητα από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό του χρέους της απορρέει από την εν λόγω περίοδο. Στην πραγματικότητα σύμφωνα με τους ειδικούς ένα μεγάλο ποσοστό του χρέους οφείλεται στις ζημίες που υπέστη ο τραπεζικός τομέας και η Air Jamaica μεταξύ άλλων.

5. Ιταλια – 132,5%

Η Ιταλία ήταν ήδη χρεωμένη μέχρι το λαιμό και πριν την οικονομική κρίση του 2008. Η αναλογία χρέους/ΑΕΠ ξεπέρασε το 100% καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 και τις αρχές του 2000. Η κρίση χειροτέρευσε τα πράματα όπως ήταν αναμενόμενο αλλά μοιάζει να υπάρχει κάποιο φως στο τούνελ. Οι ειδικοί προβλέπουν μια μικρή μείωση της αναλογίας το 2017.

6. Πορτογαλια – 128.8%
Ακριβώς όπως και η Ιρλανδία, έτσι και η Πορτογαλία χτυπήθηκε άσχημα από την οικονομική κρίση του 2008. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δανειστεί για να μην πτωχεύσει η χώρα και ως εκ τούτου το εθνικό χρέος έφτασε στο 128,8%, πράγμα που θα δυσκολέψει τη χώρα περαιτέρω σύμφωνα με το Moody’s.

7. Ιρλανδια – 122,8%
Η Ιρλανδία η οποία εγγυήθηκε για τις τράπεζές της επηρεάστηκε πολύ από την παγκόσμια οικονομική κρίση το 2008, και αναγκάστηκε να καταφύγει στο δανεισμό για να τα καταφέρει ενώ αρνήθηκε να αυξήσει τους εταιρικούς φόρους. Η οικονομία από τότε έχει ανακάμψει σημαντικά και παρά την αναλογία χρέους/ΑΕΠ στο 122,8% αναμένεται να πέσει στο 99% μέχρι το τέλος του 2016.

8. Κυπρος – 112%
Η οικονομική κρίση που έπληξε την Κύπρο το διάστημα 2012–2013 είναι ο λόγος της θλιβερής αυτής αναλογίας χρέους/ΑΕΠ, η οποία βρίσκεται πολύ πάνω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης τα τελευταία χρόνια. Ευτυχώς οι ειδικοί προβλέπουν μια σταδιακή μείωση της αναλογίας καθώς η κυπριακή οικονομία ανακάμπτει σταθερά.

9. Μπουταν – 110,7%
Το βασίλειο αυτό στα Ιμαλάια όρη βρίσκεται όλο και πιο χρεωμένο τα τελευταία χρόνια. Η κυβέρνηση δανείζεται μεγάλα ποσά προκειμένου να καταπολεμήσει τη φτώχεια και να χρηματοδοτήσει μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα τα οποία ελπίζει να της αποφέρουν κέρδη για να εξυπηρετήσει το αυξανόμενο χρέος της.

10. ΗΠΑ – 104,5%
Ο συνδυασμός της προσπάθειας διάσωσης των τραπεζών, οι μειώσεις των φόρων από τη διαχείριση του George W Bush και οι κοστοβόροι πόλεμοι στο εξωτερικό είχαν επίπτωση όπως είναι φυσικό στο εθνικό χρέος των ΗΠΑ το οποίο είναι κυρίως προς ξένους πιστωτές. Παρόλο που είναι διαχειρίσιμο, η αναλογία χρέους/ΑΕΠ ανήλθε στο ανησυχητικό ποσοστό του 104,5% την περίοδο 2014/15.

11. Σιγκαπουρη – 103,8%
Η αναλογία χρέους/ΑΕΠ της Σιγκαπούρης μπορεί να φαίνεται δραματική αλλά η οικονομία της είναι σε αρκετά καλή κατάσταση. Όλα τα χρέη της Σιγκαπούρης είναι εσωτερικά, γεγονός που τα καθιστά σχετικά διαχειρίσιμα.

12. Βελγιο – 99,8%
Ο «νέος ασθενής της Ευρώπης», όπως αποκαλείται πλέον από μερικούς το Βέλγιο έχει δανειστεί υπέρογκα ποσά από την αρχή της οικονομικής κρίσης το 2008 και η αναλογία χρέους/ΑΕΠ έχει εκτοξευθεί στο 99,8% το 2014/15. Η χώρα ακόμη πληρώνει το τίμημα για τις υπερβολικα΄ακριβές εξαγορές που έκανε, όπως η κρατικοποίηση της Dexia Bank Belgium.

13. Πρασινο Ακρωτηριο – 95%
Τα έσοδα από τον τουρισμό αυξήθηκαν τα τελευταία χρόνια αλλά η έλλειψη φυσικών πόρων έχει επιπτώσεις στον κρατικό προϋπολογισμό. Ο υπουργός οικονομικών της χώρας σκοπεύει να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες αυξάνοντας παράλληλα του φόρους προκειμένου να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

14. Γαλλια – 93,9%
H χλιαρή οικονομία αποτελεί την αιτία της ζοφερής αυτής αναλογίας χρέους/ΑΕΠ. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι η Γαλλία πάσχει σε θέματα ανταγωνισμού και αντιμετωπίζει υψηλά ποσοστά ανεργίας, ενώ οι κυβερνητικές δαπάνες έχουν αυξηθεί σημαντικά.

15. Ισπανια – 93,8%
Παρόλο που η ισπανική οικονομία δείχνει σημάδια ανάκαμψης, η μεγάλη ύφεση η οποία προκλήθηκε από τη φούσκα των ακινήτων το 2008 βούτηξε τη χώρα στο χρέος. Το 2007 η αναλογία χρέους/ΑΕΠ της Ισπανίας βρισκόταν στο 36% αλλά δυστυχώς ανέβηκε στο 93,8% την περίοδο 2014/15.

16. Μπαρμπαντος – 92%
Στο πανέμορφο αυτό νησί της Καραϊβικής τα χρέη αυξάνονται σταδιακά εδώ και πολλά χρόνια σύμφωνα με τους Moody’s. Παρόλο που η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε περικοπές στον δημόσιο τομέα η ανάπτυξη δεν ήρθε στους τομείς του τουρισμού και στο offshore banking, τα δύο μεγάλα χαρτιά της χώρας και η αναλογία χρέους/ΑΕΠ ανέβηκε στο 92% σύμφωνα με τους πρόσφατους υπολογισμούς.

17. Ισλανδια – 90,2%

Το 2007 η Ισλανδία είχε μια αναλογία χρέους/ΑΕΠ της τάξης του 28,5% αλλά την χρονική περίοδο 2008–2011 η οικονομική κρίση που χτύπησε την Ισλανδία είχε μεγάλο αντίκτυπο στην οικονομία και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δανειστεί δισεκατομμύρια δολάρια από το ΔΝΤ κι άλλες χώρες όπως η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ως εκ τούτου η αναλογία χρέους/ΑΕΠ έφτασε στο 90,2% το 2014/15.

18. Ηνωμενο Βασιλειο – 90,1%
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του πρώην υπουργού οικονομικών George Osborne ο οποίος επιχείρησε να μειώσει τις δαπάνες, η χώρα δεν κατάφερε να τιθασεύσει την αναλογία χρέους/ΑΕΠ που εκτοξεύτηκε από 78,4% το 2010 στο 90,1% το 2014/2015. Ωστόσο, τα προγράμματα λιτότητας του Osborne ενδέχεται τελικά να αποδώσουν καθώς προβλέπεται μια σταθερή πτώση της εν λόγω αναλογίας μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.

19. Αιγυπτος – 89,2%

Μετά την αραβική άνοιξη, η Αίγυπτος βίωσε επί πολλά χρόνια μια σειρά από πολιτικές κρίσεις και ως εκ τούτου η οικονομία της παρουσίασε φαινόμενα κόπωσης. Η σημερινή κυβέρνηση δανείζεται προκειμένου να καλύψει το τεράστιο έλλειμμα. Παρά τις σκληρές αυξήσεις στη φορολογία και την αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα η αναλογία χρέους/ΑΕΠ παραμένει στο 89,2%.

20. Καναδας – 89,1%
Με την οικονομία της χώρας να παραπέει, η αναλογία χρέους/ΑΕΠ του Καναδά σκαρφάλωσε στο 89,1% το διάστημα 2014/15 και πλησιάζει επικίνδυνα το κατώφλι του 90% το οποίο σύμφωνα με τους ειδικούς μπορεί να έχει επιπτώσεις στην οικονομική ανάπτυξη. Ο κορυφαίος οικονομολόγος Steve Keen πιστεύει ότι ο Καναδάς κινδυνεύει να μπει σε ύφεση σε λίγα χρόνια.

Εν τέλει ποιος χρωστάει που; 

Σημειώνεται ότι στην τελευταία εσωτερική αξιολόγηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που έγινε από το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης (Independent Evaluation Office/IEO) επισημαίνεται ότι η μη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους στην αρχή της κρίσης οδήγησε στην ανάγκη για πολύ μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή

To Ταμείο συμμετείχε στη δανειοδότηση της Ελλάδας αν και γνώριζε ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και επέτρεψε στους ξένους ιδιώτες επενδυτές να ξεφορτωθούν ομόλογα του ελληνικού κράτους.

Έτσι όμως η απομείωση του ελληνικού χρέους που έγινε το 2012 με το PSI στην ουσία ήταν άνευ αντικρύσματος και στην ουσία το βάρος μεταφέρθηκε από τους ιδιώτες στους Έλληνες φορολογούμενους .

Δηλαδή εν ολίγοις μας πήραν το πορτοφόλι και αν είχε μέσα 100 ευρώ κατάσχεσαν τα 50 και μας το έδωσαν πίσω. Εμείς τότε αναφωνήσαμε: «Ουφ, ξαλάφρωσα».

Ποιος φταίει που δεν έγινε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους εγκαίρως; Το ΔΝΤ αποδίδει ευθύνες στους Ευρωπαίους που δεν αποδέχονταν το κούρεμα, στην ελληνική κυβέρνηση που συναίνεσε, αλλά και στους τεχνοκράτες του Ταμείου που υποχώρησαν στην πολιτική πίεση και παραβίασαν το καταστατικό του ώστε να προχωρήσει η έκτακτη χρηματοδότηση της Ελλάδας.

«Μια εμπροσθοβαρής αναδιάρθρωση του χρέους θα ήταν προς όφελος της Ελλάδας»,
παραδέχονται κυνικά στην τελευταία έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης (IEO) η οποία συντάχθηκε για λογαριασμό του ΔΝΤ.

Δηλαδή με πολιτική απόφαση οι Ευρωπαίοι μας «έθαψαν» η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου το αποδέχτηκε «ελαφρά τη καρδία».

Το ελληνικό χρέος θα μπορούσε να έχει κατέβει στο 100% του ελληνικού ΑΕΠ ήδη από το 2010, γεγονός που θα έδινε τον χρόνο για ηπιότερη προσαρμογή των δημόσιων οικονομικών, δεν θα οδηγούσε σε τόσο βαθιά ύφεση και θα απέτρεπε την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Τώρα ήδη η Ελλάδα θα είχε βγει από την κρίση.

Ένας υπερχρεωμένος πλανήτης όπου όλοι χρωστάνε σε όλους και όλοι μαζί άγνωστο που, είναι έτοιμος να «εκραγεί» μέσα σε ένα «σύννεφο» πολέμων, φωτιάς και φτώχειας καθώς το παγκόσμιο χρέος έχει εξελιχθεί σε παγκόσμιο «γόρδιο δεσμό» κάτι που δεν λύνεται αλλά κόβεται.

Ο μόνος τρόπος για να εξαφανισθεί όλο αυτό το «αεροχρέος» μέσα σε ένα «παφ» επαναφοράς του πλανήτη σε μια κατάσταση όπου κανείς δεν θα χρωστάει πουθενά και ειδικότερα οι άμεσα ενδιαφερόμενες που είναι οι ΗΠΑ, είναι δυστυχώς ένας γενικός πόλεμος.

Πολλοί στα κέντρα εξουσίας του πλανήτη απεργάζονται τα σχέδια ενός σύντομου παγκόμιου πολέμου με την προοπτική ότι θα λήξει σύντομα χωρίς μεγάλες καταστροφές αλλά έχοντας πετύχει την διαγραφή των ομολόγων που ως γνωστόν δεν είναι πληρωτέα κατόπιν πολεμικών συγκρούσεων.

Ας δούμε κάποια σημεία που αναφέρει στην ανάλυσή του το περιοδικό PRONEWS στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου:

«Το χρέος όλων των χωρών του πλανήτη έχει φτάσει σχεδόν τα 60 τρισεκατομμύρια δολάρια! Και μπορεί οι ΗΠΑ που είναι και οι πλέον χρεωμένες με 16 τρισ. δολάρια να μπορούν να… τυπώνουν χαρτονομίσματα, όπως λέει ο αστικός μύθος, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με άλλες χώρες. Η Βραζιλία έχει ουσιαστικά πτωχεύσει. Η Κίνα, που κατέχει ένα σημαντικό μέρος του αμερικανικού χρέους, γνωρίζει μια τεράστια οικονομική κρίση που αποτυπώθηκε στην εξαμηνιαία κατάρρευση πέρυσι των κινεζικών χρηματιστηρίων. Η Ιταλία είναι επιβαρυμένη με άνω των 2 τρισ. δολαρίων χρέος, ενώ το χρέος της Ιαπωνίας είναι σχεδόν 100.000 δολάρια κατά κεφαλήν! 
Όταν η Ελλάδα ακόμα και τώρα, έχει μόλις 20.000 δολάρια κατά κεφαλή χρέος. 
Η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου, έχει φέρει σε δύσκολη θέση χώρες όπως η Σαουδική Αραβία που έφτασε στο σημείο να αρχίσει να δανείζεται (!), όπως και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ακόμα και την Ρωσία που χωρίς να χρωστά τα «βουνά» δολαρίων, εντούτοις ο συνδυασμός πτώσης της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου σε συνδυασμό με την «ανταλλαγή εμπάργκο» με την Ε.Ε και τις χώρες του Ν.Α.Τ.Ο έχει προκαλέσει κάθετη αύξηση του κόστους ζωής των Ρώσων πολιτών και μείωση των δημοσίων επενδύσεων. Και αν δεν ήταν πειθαρχημένοι και «μαθημένοι στα δύσκολα» οι Ρώσοι πολίτες, σίγουρα ακόμα και η εμπνευσμένη ηγεσία του Βλαντίμιρ Πούτιν θα γνώριζε την αμφισβήτηση.

Εν πάση περιπτώσει με αυτό το χρέος, οι χώρες χρειάζονται απεγνωσμένα ένα “delete” και εν συνεχεία ένα “restart” και αυτό το ξέρουν όλοι και το συζητούν. Το κακό είναι ότι “delete” σε χρέη τέτοιας έκτασης, μπορούν να γίνουν μόνο με έναν τρόπο και αυτό επίσης το γνωρίζουν όλοι, δηλαδή με έναν πόλεμο! Με μια ευρείας έκτασης πολεμική σύγκρουση!»

Οι άνθρωποι έχουν μια λαθεμένη αντίληψη για το χρήμα επειδή δεν κατανόησαν την αλλαγή στην φύση του που συνετελέσθη με την αλαμτώδη ανάπυξη των υπολογιστών και τις... φωτονιακές πλέον ταχύτητες μεταφοράς κεφαλαίων.

Έχει παραμείνει στο μυαλό τους η εικόνα του πασίγνωστου Σκρουτζ Μακ Ντακ που έχει ένα τεράστιο θησαυροφυλάκιο ύψους 50 μέτρων και βάλε γεμάτο με υπαρκτά χρήματα, τουτέστιν χαρτονομίσματα και νομίσματα.

Κάπως έτσι θεωρεί τον πλούτο. Τι υπάρχει στην τσέπη, στο στρώμα άντε και στην τράπεζα. Αυτό που αποκαλύφθηκε όμως με την παγκόσμια κριση του 2008 με τα ενυπόθυκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης ήταν κάτι άλλο.

Τα χρήματα είναι πλέον ομόλογα.
 Και πάνω στα ομόλογα αυτά φτιάχνονται νέα ομόλογα. Τα δάνεια γίνονται ομόλογα. Τα χρέη γίνονται ομόλογα. Αρκεί να μην πληρωθούν κάποια από αυτά και τότε η «φούσκα» σκάει μέσα σε μια έκρηξη αποκατάστασης της λογικής και ο Σκρουτζ Μακ Ντακ παύει να υπάρχει πια
.


ΤΟΥ Θεόφραστου Ανδρεόπουλου   πηγή
http://www.epixirimatias.gr/2016/09/o-20-195.html

800 αγαλματα

Πλήθος τουριστών καταφτάνει σε αυτό το παράξενο «πάρκο» της Ιαπωνίας για να δει τα εκατοντάδες επιβλητικά αγάλματα σε φυσικό μέγεθος, που όλα κοιτούν μπροστά σαν σε κάποια φανταστική σκηνή που συμβαίνει μόνο σε μια άλλη διάσταση.
Κάποια από τα γλυπτά είναι ντυμένα με κανονικά ρούχα, σαν να πηγαίνουν στη δουλειά τους σε κάποια μεγαλούπολη, κι άλλα απεικονίζουν  βουδιστικές θεότητες.
Πρόκειται για το έργο Ιάπωνα τεχνίτη που τα δημιούργησε κατόπιν εντολής του πλούσιου ντόπιου Mutsuo Furukawa.
Βρίσκονται τοποθετημένα κοντά στην πόλη Osawano στην Ιαπωνία, σε ένα χωριό που ονομάζεται Fureai Sekibutsu no Sato (που σύμφωνα με τη Daily Mail σημαίνει κυριολεκτικά «το χωριό όπου μπορείς να συναντήσεις βουδιστικά γλυπτά»).
Ο Furukawa πλήρωσε 44 εκατομμύρια λίρες σε Κινέζο γλύπτη το 1989 για τις φιγούρες αυτές με την ελπίδα να τις κρατήσει κοντά του στην αιωνιότητα.
Σήμερα τα πάνω από 800 γλυπτά έχουν καθημερινά… τετ α τετ με τους τουρίστες που φτάνουν στο χωριό αυτό για να επισκεφθούν το παράξενο πάρκο.
Τις φωτογραφίες έβγαλε ο Ken Ohki που τις δημοσίευσε στο μπλογκ του γράφοντας: «Βρήκα αυτό το απίθανο μέρος στην περιοχή Toyama. Ένιωθα σαν να έχω βρεθεί κατά λάθος σε κάποιο απαγορευμένο μέρος. Εκπληκτικό».
Σύμφωνα με τον ίδιο το χωριό έγινε δημοφιλής τουριστικός προορισμός όπου ο κόσμος πηγαίνει για να χαλαρώσει. Εξομολογείται ωστόσο πως τα γλυπτά του προκαλούσαν και κάποιο εκνευρισμό. «Νιώθεις σαν κάτι να κινείται κάθε φορά που γυρνάς το κεφάλι σου», γράφει. «Ήταν σαν να πηγαίνω σε έναν άλλο κόσμο».
http://www.mynews.gr/



Τρίτη 9 Αυγούστου 2016

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ MENDENHALL ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΑΛΑΣΚΑ ΠΡΙΝ ΛΙΩΣΟΥΝ..


Οι παγωμένες σπηλιές Mendenhall της Αλάσκας αποτελούν ένα μοναδικό θέαμα παγκοσμίως, μόνο που δεν θα διαρκέσει για πολύ. Δημιουργήθηκαν χάρη σε ένα παγόβουνο που λιώνει και όπως είναι φυσικό σε λιγότερο από έναν χρόνο δεν θα υπάρχει. Εικόνες μοναδικής αισθητικής και κάλλους, σε γαλαζοπράσινο φόντο. Τουριστικός προορισμός για τολμηρούς σε πολικές θερμοκρασίες.
Πριν από χρόνια οι ερευνητές παρατήρησαν ότι όσο λιώνουν οι πάγοι αποκαλύπτονται ολόκληρα δάση τα οποία είχαν καταψυχθεί χιλιάδες χρόνια πριν. Σήμερα εξειδικευμένες ομάδες οδηγούν τουρίστες από όλο τον κόσμο μέσα στις σπηλιές για μια πραγματική εμπειρία ζωής. Ωστόσο, οι επισκέπτες γνωρίζουν ότι βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους, καθώς ανά πάσα στιγμή μπορεί να προσγειωθεί πάνω τους κάποιο κομμάτι πάγου. Τα σπήλαια έχουν συρρικνωθεί στο ένα τρίτο του αρχικού μεγέθους τους ενώ αλλάζει διαρκώς και το χρώμα τους, από βαθύ τιρκουάζ σε ανοικτό μπλε.
Είναι ένας από τους πιο μακρινούς και ακριβούς προορισμούς στον κόσμο που αφήνει άναυδους τους ταξιδιώτες με την απαράμιλλη ομορφιά της. η Αλάσκα στέκεται ανάμεσα στον Καναδά, τον Αρκτικό και τον Ειρηνικό ωκεανό και αποτελεί συγχρόνως το βόρειο, το ανατολικό και το δυτικό άκρο των ΗΠΑ. Αν και είναι η μεγαλύτερη σε έκταση πολιτεία, διαθέτει μόλις 723.000 κατοίκους. Αμέτρητα νησιά δημιουργούν μια ακτογραμμή 55 χιλ. χλμ. Όπου δεσπόζουν απέραντα εξωπραγματικά τοπία με παγετώνες, φιόρδ και άγρια ζώα που καθορίζουν την εμπειρία στην Αλάσκα.
Οι επιστήμονες είναι απαισιόδοξοι για το μέλλον του εθνικού πάρκου καθώς εάν οι θερμοκρασίες στην περιοχή ανέβουν κι άλλο, τότε θα πρέπει να απαγορευτεί η είσοδος των τουριστών προκειμένου να μην κινδυνεύσουν. Ομάδα κινηματογραφιστών χρησιμοποίησε ένα μη επανδρωμένο ελικόπτερο εφοδιασμένο με μικρή κάμερα και κατέγραψαν μια πτήση μέσα στις παγωμένες σπηλιές της Αλάσκας. Οι Ρώσοι ήταν αυτοί που έβαλαν πρώτοι πόδι εκεί στα μέσα του 18ου αιώνα αφού η περιοχή συνορεύει με τη Σιβηρία. Μετά την ήττα των Ρώσων στον Κριμαϊκό Πόλεμο, το 1856, ο τσάρος Αλέξανδρος Β έψαχνε τρόπους για να την ξεφορτωθεί αφού δεν γνώριζε τον φυσικό υπόγειο πλούτο της περιοχής.
Η αμερικανική κυβέρνηση αμέσως μετά τον αιματηρό Εμφύλιο Πόλεμο, πρόλαβε Ισπανούς και Καναδούς και μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους αγόρασε την Αλάσκα αντί 7,2 εκατομμυρίων δολαρίων, στις 30 Μαρτίου 1867. Η είδηση της εξαγοράς προκάλεσε την αντίδραση του αμερικανικού τύπου, αλλά και μελών του Κογκρέσου που θεώρησαν παρανοϊκό να ξοδευτούν τόσα πολλά χρήματα για ένα έρημο και απόμακρο μέρος, μονίμως χιονισμένο. Η Αλάσκα όμως αποδείχθηκε ευλογημένη γη, με απίστευτο φυσικό πλούτο: χρυσό, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ξυλεία και αλιεία. 
Από το 2012 Οι Έλληνες της παγωμένης πόλης Άνκορατζ στην Αλάσκα έχουν την πρώτη δική τους εκκλησία, τον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Η ελληνική κοινότητα αριθμεί 70 οικογένειες σε μια πόλη 250.000 κατοίκων ενώ στο ελληνικό σχολείο φοιτούν περίπου 30 παιδιά.
http://diasimesistories.blogspot.gr/2016/05/mendenhall.html

Νέα δωρεάν διαδικτυακή πλατφόρμα trip2athens για τις τουριστικές επιχειρήσεις

Το υπουργείο Εξωτερικών σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών και το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο της Ελλάδος προωθεί τη νέα πολύγλωσση διαδικτυακή πλατφόρμα www.trip2athens.com, με στόχο την προβολή και διαχείριση του τουριστικού προϊόντος της Αθήνας και ευρύτερα της Αττικής.

Την απόφαση αυτή έλαβαν κατά τη συνάντησή τους, ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτρης Μάρδας με τον πρόεδρο του ΞΕΕ κ. Γιώργο Τσακίρη.
Η νέα πλατφόρμα, θα ενταχθεί στην πύλη οικονομικής διπλωματίας του Υπουργείου Εξωτερικών Αgora και θα προβληθεί μέσω των Γραφείων ΟΕΥ σε όλους τους tour operators και τουριστικούς πράκτορες του εξωτερικού, καθώς και στις δημόσιες υπηρεσίες τουρισμού σε όλο τον κόσμο.
Η trip2athens.com θα προβάλλει δωρεάν όλες τις τουριστικές δραστηριότητες (διαμονή, τουριστικά γραφεία, rent a car, εστίαση, ψυχαγωγία, αγορές κ.ά.) σε 7 γλώσσες (ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ισπανικά, ρωσικά, κινεζικά)
http://www.cnn.gr/travel/ellada/story/41621/ypex-nea-dorean-diadiktyaki-platforma-trip2athens-gia-tis-toyristikes-epixeiriseis

.

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ.............

ΑΥΤΑ είναι ταhttp://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2016/06/blog-post_1136.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/hyMBI+(tromaktiko)

Διαθέτει μια σειρά από πισίνες, θέατρα, γυμναστήρια, εστιατόρια, θεματικά διαμερίσματα και τη...
δική του υπηρεσία μεταφοράς με ελικόπτερο. Το μεγαλύτερο «ατού» του είναι ότι μπορεί να αντέξει σε μια πυρηνική καταστροφή, σεισμούς, τσουνάμι και οποιαδήποτε άλλη καταστροφή ή επίθεση!

Είναι το πολυτελέστατο υπόγειο καταφύγιο και θεωρείται ως το «απόλυτο καταφύγιο για την Ημέρα της Κρίσεως».

Το πέντε αστέρων Vivos Europa One shelter βρίσκεται στο γερμανικό χωριό Ρόθεστειν και ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλός του είναι ο Ρόμπερτ Βιτσίνιο. Θα μπορούσε να αποτελεί το μέγαρο ενός δισεκατομμυριούχου ή ένα mega-yacht γιγαντιαίων διαστάσεων, με «σωτήριες» δυνατότητες.

Το συνολικό κόστος άγγιξε το 1 δισεκατομμύριο δολάρια, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να το αποκτήσουν ελάχιστοι άνθρωποι στον κόσμο. Κάθε οικογένεια του συγκροτήματος θα έχει στη διάθεσή της ένα διαμέρισμα 230 τετραγωνικών μέτρων, το οποίο μπορούν να διαμορφώσουν ανάλογα με τις δικές τους προτιμήσεις. Για παράδειγμα, μπορεί να θέλουν να προσθέσουν μια πισίνα, ένα θέατρο ή ένα deluxe μπάνιο.

Οι ένοικοι θα έχουν επίσης πρόσβαση σε ένα χώρο νοσοκομείου, αρκετά εστιατόρια και ένα αρτοποιείο. Ακόμη, σε ένα κελάρι, δωμάτια προσευχής, τάξεις, τηλεοπτικό σταθμό και ένα κέντρο κράτησης.

«Όμως η επένδυσή τους μπορεί να τους σώσει τη ζωή» λέει ο ιδιοκτήτης του Vivos, καθώς το 76 στρεμμάτων συγκρότημα μπορεί να «επιζήσει» ακόμη και μιας πυρηνικής καταστροφής. Συγκλονιστικό!

Δείτε τις φωτογραφίες από το εσωτερικό του αλλά και την περιοχή…










http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2016/06/blog-post_1136.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/hyMBI+(tromaktiko)

Ποια είναι τα πιο ισχυρά διαβατήρια στον κόσμο- Δεν χρειάζονται βίζα για τα ταξίδια

Ποια είναι τα πιο ισχυρά διαβατήρια στον κόσμο- Δεν χρειάζονται βίζα για τα ταξίδια

Η Henley & Partners, μια συμβουλευτική εταιρεία σε θέματα ιθαγένειας και μετανάστευσης, μέτρησε διαβατήριο-διαβατήριο ποια είναι αυτά που είναι πιο ευπρόσδεκτα στα σύνορα και δεν χρειάζονται ειδική θεώρηση (visa).
Σύμφωνα με την έρευνα τα πιο «ισχυρά» διαβατήρια του πλανήτη είναι:
  • Χωρίς βίζα σε 173 χώρες: Βρετανία, Φινλανδία, Σουηδία.
  • Χωρίς βίζα σε 172 χώρες: Δανία, Λουξεμβούργο, ΗΠΑ, Γερμανία.
  • Χωρίς βίζα σε 171 χώρες: Βέλγιο, Ολλανδία, Ιταλία.
  • Χωρίς βίζα σε 170 χώρες: Καναδάς, Γαλλία, Ιρλανδία, Ιαπωνία, Νορβηγία, Ισπανία, Πορτογαλία.
  • Χωρίς βίζα σε 168 χώρες: Νέα Ζηλανδία, Ελβετία, Αυστρία.
  • Χωρίς βίζα σε 167 χώρες: Αυστραλία, Ελλάδα, Σιγκαπούρη.
  • Χωρίς βίζα σε 166 χώρες: Νότια Κορέα
  • Χωρίς βίζα σε 165 χώρες: Ισλανδία
  • Χωρίς βίζα σε 163 χώρες: Μαλαισία, Μάλτα.
  • Χωρίς βίζα σε 159 χώρες: Λιχτενστάιν
Όπως σημειώνει το fortunegreece.com το σίγουρο είναι ότι αν είσαι συχνός ταξιδιώτης δεν θα ήθελες να έχεις διαβατήριο Αφγανιστάν (αποδεκτό χωρίς βίζα μόνο σε 28 χώρες), Ιράκ (31) και Πακιστάν, Σομαλίας (32).http://grafeiokratika.blogspot.gr/

ww.koolnews.gr/extras/poia-einai-ta-pio-ishyra-diavatiria-ston-kosmo-den-hreiazontai-viza-gia-ta-taxidia

Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Η υπόθεση των συντηρητικών κατά του Brexit

Η υπόθεση των συντηρητικών κατά του Brexit

Η μεγαλύτερη πλάνη του ευρωσκεπτικισμού

Εναπόκειται τώρα στους Βρετανούς ψηφοφόρους να αποφασίσουν εάν το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση –όχι στους ξένους ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων του προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, και της επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, οι οποίοι έχουν προσφέρει τις συμβουλές τους για το ποιά θα μπορούσε να είναι η σωστή επιλογή. Οι ψηφοφόροι, όμως, καλά θα κάνουν να μην απορρίψουν αυτόματα αυτά που έχουν πει ο Ομπάμα και η Λαγκάρντ. Μάλλον, θα πρέπει να προβληματιστούν σχετικά με την ουσιαστική αξία τους.
Η αλήθεια είναι ότι η υπόθεση του Brexit δεν ευσταθεί. Αν και υπάρχουν πολλά να επικριθούν για την ΕΕ, η ύπαρξή της αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα, το οποίο θα τεθεί σε κίνδυνο από την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από το μπλοκ. Οι Συντηρητικοί, οι κλασικοί φιλελεύθεροι, και οι υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί στο να γίνουν οι προπομποί για την διάλυση της ΕΕ [2]. Αντ’ αυτού, θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή των προσπαθειών για την μεταρρύθμιση και την βελτίωση του μπλοκ.
ΟΙ υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς και οι συντηρητικοί εκτός των κομμάτων μπορεί να βλέπουν τον ευρωσκεπτικισμό ως φυσική προέκταση των καταδικαστικών αποφάσεων της ελεύθερης αγοράς. Για τους ένθερμους πιστούς στην δύναμη του ανταγωνισμού, συμπεριλαμβανομένου του ανταγωνισμού μεταξύ διαφόρων νομισμάτων και ρυθμιστικών και φορολογικών συστημάτων, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μπορεί να μοιάζει με μια ασύνετη προσπάθεια για την ολοκλήρωση της αγοράς μέσω μιας περιττής συγκέντρωσης της λήψης πολιτικών αποφάσεων. Και έτσι φαίνεται λογικό για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας της Τσεχίας, Βάτσλαβ Κλάους, να συγκρίνει την ΕΕ με την πρώην Σοβιετική Ένωση, και για τις δεξαμενές σκέψης (think tank) υπέρ της ελεύθερης αγοράς να επικρίνουν την λαϊκίστικη πολυνομία της ΕΕ, το κοινό νόμισμα και την κοινή γεωργική πολιτική, μεταξύ άλλων.
Αλλά ο ευρωσκεπτικισμός δεν είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια της συντηρητικής σκέψης για την ελεύθερη αγορά -κάτι που οι γραφικές φωνές του κινήματος της ελεύθερης αγοράς κατανοούν καλά. Ο Friedrich von Hayek ήθελε μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Έκανε έκκληση για την «κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας» που θα επιφέρει μια «λογική ολοκλήρωση του φιλελεύθερου προγράμματος [δηλαδή, της ελεύθερης αγοράς]». Ο Hayek, που αργότερα έλαβε το βραβείο Νόμπελ για την Οικονομία, αναγνώρισε ότι οι προσπάθειες για την απελευθέρωση του εμπορίου στον 19ο αιώνα είχαν τελικά αποτύχει γιατί οι ευρωπαϊκές χώρες δεν διέθεταν ένα κοινό σύστημα διακυβέρνησης που θα κρατούσε σε απόσταση τον εγχώριο προστατευτισμό και τον εθνικισμό.
09062016-1.jpg
Τα ψηφοδέλτια της 23ης Ιουνίου για το δημοψήφισμα του BREXIT, όταν οι ψηφοφόροι θα αποφασίσουν εάν η Βρετανία θα παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. RUSSELL BOYCE / REUTERS
-----------------------------
Η σκέψη του Hayek για τον διεθνή φεντεραλισμό αναπτύχθηκε παράλληλα με αυτή του Wilhelm Röpke, ενός Γερμανού οικονομολόγου της ελεύθερης αγοράς ο οποίος υποστήριξε ότι η μεταπολεμική ανοικοδόμηση της Ευρώπης θα πρέπει να περιλαμβάνει μια κλιμάκωση του ελβετικού μοντέλου διακυβέρνησης στην διεθνή σφαίρα, δεδομένου ότι κάτι τέτοιο θα επιτρέψει την δημιουργία ενός συστήματος διακυβέρνησης που θα είναι ταυτόχρονα αποκεντρωμένο και θα επιτρέπει την από κοινού παροχή θεμελιωδών, πανευρωπαϊκών δημόσιων αγαθών -κυρίως την οικονομική ανοικτότητα και την ασφάλεια.
Ακόμα και ο μέντορας του Hayek, ο Ludwig von Mises, ο οποίος θεωρήθηκε γενικά ως ένας πολύ πιο ριζοσπάστης της ελεύθερης αγοράς από τον προστατευόμενό του, έγραψε το 1944 ότι για τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης «η εναλλακτική λύση για ενσωμάτωση σε ένα νέο δημοκρατικό υπερεθνικό σύστημα δεν είναι η απεριόριστη κυριαρχία αλλά η τελική υποταγή από τις ολοκληρωτικές δυνάμεις». Και, όταν η Βρετανίδα πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ έκανε εκστρατεία για την ένταξη του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το 1975, αναγνώρισε ότι« σχεδόν κάθε μεγάλη χώρα έχει υποχρεωθεί ... να συγκεντρώσει σημαντικούς τομείς της εθνικής κυριαρχίας, έτσι ώστε να δημιουργηθούν πιο αποτελεσματικές πολιτικές μονάδες».
Ο σημερινός κόσμος είναι πολύ διαφορετικός από εκείνον της δεκαετίας του 1940 ή του 1970. Αλλά αυτό δεν κάνει το ευρωπαϊκό σχέδιο άνευ σημασίας. Μάλλον το αντίθετο. Ακόμη και οι φαινομενικά οικονομικές συνιστώσες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως η ενιαία αγορά, απαιτούν σημαντική συγκέντρωση πολιτικής κυριαρχίας, μια γραφειοκρατία, και δικαστήρια για να επιβάλλουν τους κανόνες. Εν μέρει, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μια ενιαία αγορά πηγαίνει πολύ πιο πέρα από το θέμα των δασμών που, μέχρι το 1968, χώριζαν τις αγορές στις χώρες του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου. Επεδίωξε να περιορίσει τον ρυθμιστικό προστατευτισμό και άλλα, πιο λεπτά εμπόδια στο εμπόριο, συμπεριλαμβανομένων των στρεβλωτικών δαπανών των κρατικών ενισχύσεων που απευθύνοντο σε εθνικούς [επιχειρηματικούς] πρωταθλητές.
Η ενιαία αγορά δεν έχει προκύψει εν μία νυκτί. Χρειάστηκαν δεκαετίες πολιτικής και νομοθετικής προσπάθειας, κυρίως με την μορφή της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης (Single European Act), με αιχμή του δόρατος την Θάτσερ και συντηρητικούς πολιτικούς και τελικά τον Ευρωπαίο Επίτροπο, Arthur Cockfield, για να φτάσει στον βαθμό της οικονομικής ανοικτότητας που υπάρχει στην ΕΕ σήμερα. Η ενιαία αγορά είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι κάνει καλύτερα η ΕΕ -δηλαδή, ότι χρησιμεύει ως ένας παράγων δέσμευσης.
Όταν οι ευρωσκεπτικιστές παραπονούνται για τους περιορισμούς που επιβάλλει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στην εθνική κυριαρχία, χάνουν έτσι το νόημα. Οι ευρωπαϊκές Συνθήκες, ολόκληρο το σώμα της νομοθεσίας της ΕΕ, και οι Αρχές λήψης αποφάσεων απεμπλέχθηκαν από τις εθνικές πολιτικές για έναν καλό λόγο -για να επιτρέψουν στους πολιτικούς στα κράτη-μέλη να παρακάμψουν το πρόβλημα της αξιόπιστης δέσμευσης, η οποία είναι διάχυτη στις δημοκρατίες, και η οποία περιλαμβάνει τον πανταχού παρόντα πειρασμό των πολιτικών να αθετήσουν τις υποσχέσεις τους.
Για να δείτε πώς, μελετήστε τους μεταρρυθμιστές της Ανατολικής Ευρώπης σε μέρη όπως η Σλοβακία και η Πολωνία που χρησιμοποίησαν την προοπτική της ένταξης στην ΕΕ ως γλυκαντική ουσία για εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που διαφορετικά θα ήταν δυσάρεστες. Για χώρες όπως η Γαλλία ή η Ιταλία, η πολιτική της ΕΕ είναι συχνά το μόνο πράγμα που κρατά τους ηγέτες τους από το να επιστρέψουν στην ιστορική παράδοση της παροχής κρατικών ενισχύσεων στους εθνικούς πρωταθλητές των χωρών τους. Στο κάτω-κάτω, ήταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία ανάγκασε την Ιταλία να διαλύσει την κρατική χαλυβουργία της στην δεκαετία του 1990 και έσπρωξε την Γαλλία προς το άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας το 1999. Χωρίς την φωνή του Ηνωμένου Βασιλείου στο τραπέζι, η ΕΕ θα καταστεί αναπόφευκτα μια πολύ ασθενέστερη δύναμη προς την οικονομική φιλελευθεροποίηση, και μερικά από τα προηγούμενα επιτεύγματά της θα μπορούσαν ακόμα και να αντιστραφούν.
Οι ευρωσκεπτικιστές έχουν ένα δίκιο όταν λένε ότι υπάρχει μια άλλη όψη της ενιαίας αγοράς -δηλαδή, η ύπαρξη ενός μεγάλου και επαχθούς συστηματος ρύθμισης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Θα ήταν πολύ καλύτερα, υποστηρίζουν, αν τα κράτη-μέλη απλώς αναγνώριζαν τους κανονισμούς και τα τεχνικά πρότυπα ενός εκάστου, χωρίς την επιβολή μιας ενιαίας λύσης προς όλους. Αλλά η άνευ όρων αμοιβαία αναγνώριση δεν είναι ρεαλιστική, σε μεγάλο βαθμό επειδή οι κυβερνήσεις δεν είναι σε θέση να δεσμευτούν αξιόπιστα σε μια τέτοια πολιτική. Ως εκ τούτου, αν και οι κοινές οδηγίες της ΕΕ επιβάλλουν σίγουρα μια επιβάρυνση στην ευρωπαϊκή οικονομία, η επιβάρυνση θα πρέπει να συγκρίνεται με το βάρος των 28 διαφορετικών και ενδεχομένως ασυμβίβαστων ρυθμιστικών συστημάτων, που θα εμπόδιζαν την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών, των κεφαλαίων και των ανθρώπων.
Το Ηνωμένο Βασίλειο, με τον ευμεγέθη τομέα του των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, ωφελείται σημαντικά από το «οικονομικό διαβατήριο» που επιτρέπει σε τράπεζες και άλλες χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις να λειτουργούν σε οποιοδήποτε σημείο της ΕΕ. Το City του Λονδίνου είναι επίσης το σπίτι της Ευρωπαϊκής Αρχής Τραπεζών (European Banking Authority), μιας πανευρωπαϊκής οικονομικής ρυθμιστικής Αρχής, επί της οποίας το Ηνωμένο Βασίλειο είχε σημαντική επιρροή. Μια αποχώρηση από την ΕΕ θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τις ρυθμίσεις αυτές και να αυξήσει τις αμφιβολίες για το μέλλον της πόλης ως οικονομικής πρωτεύουσας του κόσμου.
09062016-2.jpg
Ένα αυτοκόλλητο που ενθαρρύνει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την ΕΕ σε ένα αυτοκίνητο, στο Llandudno, στην Ουαλία, στις 27 Φεβρουαρίου 2016. PHIL NOBLE / REUTERS
-----------------------------------------
Τα παράπονα σχετικά με τους κανονισμούς της ΕΕ είναι ένα μόνο παράδειγμα των ανόμοιων συγκρίσεων του ευρωσκεπτικισμού. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι οργάνωση με πολλά ελαττώματα. Ωστόσο, δεν έχει νόημα να την συγκρίνουμε με απίθανες εναλλακτικές λύσεις. Το σχετικό αντιπαράδειγμα στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η Ευρώπη του προστατευτισμού, τα εθνικιστικά κράτη που ήταν από μακρού χρόνου η βασική γραμμή της ιστορίας της ηπείρου.
Ακόμη και το τέλος του 19ου αιώνα, που μερικές φορές αποκαλείται ως η Πρώτη Εποχή της Παγκοσμιοποίησης, ήταν η περίοδος των δασμών «σιδήρου και σίκαλης» του Γερμανού καγκελάριου Ότο φον Βίσμαρκ, των γαλλικών δασμών Méline, καθώς και μιας πανευρωπαϊκής μετατόπισης προς τον προστατευτισμό. Το 1913, οι δασμοί για τα βιομηχανικά προϊόντα κατά μέσο όρο ήταν στο 18% στην Αυστρία-Ουγγαρία, στο 13% στην Γερμανία, στο 20% στην Γαλλία, στο 41% στην Ισπανία, και ένα εντυπωσιακό 84% στην Ρωσία. Εκείνη την εποχή, το Ηνωμένο Βασίλειο εμφανιζόταν συγκριτικά ως ένα έθνος ελεύθερων συναλλαγών, χωρίς δασμούς για τα βιομηχανικά προϊόντα και έναν μέσο δασμό γύρω στο 5% για όλες τις εισαγωγές. Ωστόσο, σε ένα μεγάλο μέρος του 19ου αιώνα, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1870, το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν ιδιαίτερα προστατευτικό, με μέσο όρο δασμών υψηλότερο εκείνου της Γαλλίας.
Με την έλευση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακολουθούμενου από τη Μεγάλη Ύφεση και, στην συνέχεια, από την πιο αιματηρή σύγκρουση στην ιστορία της ανθρωπότητας, το διεθνές εμπόριο ουσιαστικά κατέρρευσε, επιδεινώνοντας σημαντικά την ανθρώπινη δυστυχία που χαρακτήριζε το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Με αυτή την λογική, τα τελευταία 70 χρόνια της ευρωπαϊκής ιστορίας, κατά την οποία η Ευρώπη έχει γίνει οικονομικά πιο ανοικτή, δημοκρατική και ειρηνική από ποτέ, αποτελούν μια πλήρη ιστορική ανωμαλία. Εάν κάποιος πιστεύει ότι η ΕΕ αξίζει κάποια πίστωση για αυτό το αποτέλεσμα, θα πρέπει να σκεφτεί δύο φορές πριν προσπαθήσει να πειραματιστεί με το σύστημα της διεθνούς πολιτικής αρχιτεκτονικής που υπάρχει στην Ευρώπη.
Η ηγεσία του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν απαραίτητη για την ύπαρξη και την επιτυχία αυτού του συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της ενιαίας αγοράς, αλλά και με την εστίαση της προσοχής της Ευρώπης στις απειλές που αντιμετωπίζει η ήπειρος, όπως η άνοδος της ρεβιζιονιστικής Ρωσίας. Και παρ’όλο που το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να ευημερήσει ακόμη και εκτός της ΕΕ, το Brexit αναπόφευκτα θα θέσει σε κίνηση φυγόκεντρες δυναμικές στην ήπειρο, ενισχύοντας τους εθνικιστές σε χώρες που δεν έχουν καμία πιθανότητα επιτυχίας εκτός της ΕΕ. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, εμπνευσμένα από το επερχόμενο βρετανικό δημοψήφισμα, 92 από τα 200 μέλη του τσεχικού κοινοβουλίου ψήφισαν υπέρ της πρότασης –που ηττήθηκε με μικρή διαφορά- να διοργανωθεί δημοψήφισμα για την αποχώρηση της Τσεχικής Δημοκρατίας από την ΕΕ.
Προς το παρόν, η Ευρώπη περιέρχεται υπό μιας άνευ προηγουμένου πίεσης. Από τα οικονομικά δεινά της ευρωζώνης, μέσω των πολιτικών εντάσεων που επέφερε η κρίση των προσφύγων, μέχρι την χρήση της προπαγάνδας και των ενεργειακών δεσμών από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν για να υπονομεύσει την φιλελεύθερη δημοκρατία στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, η ήπειρος είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο διολίσθησης στο χάος από όσο σε οποιοδήποτε άλλο σημείο στην μεταπολεμική ιστορία της. Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι σήμερα, όχι η απειλή ενός πανευρωπαϊκού αυταρχικού υπερκράτους.
Είναι επιτακτική η ανάγκη οι υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς, αμφότεροι οι κλασικοί φιλελεύθεροι και οι συντηρητικοί, να διπλασιάσουν την άμυνα της διεθνούς πολιτικής τάξης στην Ευρώπη, η οποία συνέπεσε με την τρέχουσα περίοδο ειρήνης, δημοκρατίας και ευημερίας στην ήπειρο.
Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνσηwww.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.grκαι στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition