It may seem odd that Santa is smoking and touching his nose in this illustration from an 1888 version of Clement Clarke Moore’s “A Visit from St. Nicholas,” later called “The Night Before Christmas.” But the verses of Moore’s poem, first published in 1822, mention both habits. “The stump of a pipe he held tight in his teeth,” writes Moore. In a later stanza, he adds, “And laying his finger aside of his nose, And giving a nod, up the chimney he rose!”
Moore borrowed these traits from an earlier description. Washington Irving wrote about St. Nicholas smoking a clay pipe and “laying his finger beside his nose” to magically disappear in A History of New York from the Beginning of the World to the End of the Dutch Dynasty in 1809.
Glowing Santa (Image by ImageZoo/Corbis)
The lighting, cast from below, gives this vintage Christmas postcard an eerie feel. With a feather or quill pen to his nose, Santa appears to be plotting something. Or is he simply checking things twice?
Santa Schemes (Image by Corbis)
The Smithsonian Institution Libraries has a rare, 1883 edition of Clement Clarke Moore’s “The Night Before Christmas,” with intricate illustrations by artists William T. Smedley, Frederic B. Schell, Alfred Fredericks and Henry R. Poore. Below this particular wood engraving, the text reads, “His eyes: how they twinkled! his dimples: how merry! His cheeks were like roses, his nose like a cherry.”
Angry Santa (SuperStock/Getty)
This scowling Santa with deep-set eyes appeared on the cover of Black and White magazine, which from 1889 to 1912 included engravings and sketches amidst its weekly coverage of politics, literature and science.
A Santa Holdup (Library of Congress Prints and Photographs Division)
In 1912, Will Crawford, who would later illustrate Paul Bunyan and his Blue Ox, created a rather startling cover for an issue of Puck magazine, a publication started by a cartoonist in 1876. Titled “Hands up!” and captioned “As Santa Claus looks to some of us,” his design depicts Santa, left eye closed, right eyebrow arched and pointing a handgun directly at the viewer.
Snooping Santa (Mary Evans Picture Library)
This circa 1900 illustration of Father Christmas peering over the headboard of a bed where two children are opening presents adds a layer of creepiness to this verse of “Santa Claus is Coming to Town”: “He sees you when you’re sleeping. He knows when you’re awake.”
Forgetful Santa(National Christmas Center)
In this illustration from the late 19th century, Santa forgoes his sleigh and rides a reindeer. Something about it is unsettling.
Beastly Santa (Warrington Colescott christmas card to Ray Gloeckler, 2000. Raymond Gloeckler papers, 1952-2008. Archives of American Art.)
In December 2000, Warrington Colescott gave fellow Wisconsin printmaker Ray Gloeckler a Christmas card with this monstrous Santa Claus on it. The etching or drawing, now in the Smithsonian’s Archives of American Art, shows Santa with a serrated smile, long fingernails and a rat peering out of his beard.
Boozy Santa (Edward Virginius Valentine to Milch Gallery, ca. 1920. Milch Gallery records, 1911-1980. Archives of American Art.)
This sketch of a blitzed Santa Claus made by Edward Virginius Valentine sometime between 1911 and 1930 stands in great contrast to the stately bronze and marble statues of figures such as Robert E. Lee and Thomas Jefferson that the artist is better known for. The Archives of American Art acquired it along with other records from Milch Gallery, a now defunct New York City establishment once owned by brothers Edward and Albert Milch.
Santa the Arsonist (Ralph Fabri to Dale Pontius, 1939. Dale Pontius papers relating to Ralph Fabri, 1935-1974. Archives of American Art.)
Hungarian-born artist Ralph Fabri gave this frightening print of Santa sitting on an asteroid, fist under chin, like Auguste Rodin’s “The Thinker,” to his friend Dale Pontius for Christmas in 1939. Looking down at a fiery Earth, Santa doesn’t seem to be thinking happy thoughts. Fabri signed the print “with apologies to Rodin.”
Mischievous Santa (Smithsonian American Art Museum)
Artist Robert Walter Weir’s 1838 oil painting “St. Nicholas” is part of the Smithsonian American Art Museum’s collections. “Weir’s Nicholas, with an impish gleam in his eye, resembles a classic trickster as much as a jolly gift-giver,” writes Owen Edwards in “A Mischievous St. Nick from the American Art Museum.” “He may be poised to fill stockings with toys and goodies—but he also looks as if he could be making off with the family silver.”
Elfin Santa (National Christmas Center)
It is clear that this illustration, which appeared in a 1940s edition of Moore’s “The Night Before Christmas,” took cues from Robert Walter Weir’s “St. Nicholas.” In both, Santa is beardless. He has a pipe fastened to his hood, and he is peering over his shoulder and touching his nose. Even the fireplace tools are similarly positioned. “He just isn’t the jolly, old guy that we know today,” says Jim Morrison, founder and historian at the National Christmas Center near Lancaster, Pennsylvania.
Dancing Santa (National Christmas Center)
American cartoonist Thomas Nast is largely to credit for the modern image of Santa Claus. For a few decades, beginning in the 1860s, he drew a roly-poly gift giver with a white beard, rosy cheeks and a red suit. But this engraving by the artist T.C. Boyd, which was featured in an 1848 edition of “The Night Before Christmas,” shows a very “Dutchified” Santa with knickers and a fur trapper’s hat.
Santa the Packrat (National Christmas Center)
By an artist named S. Merinsky, this “Santa Claus” lithograph from 1872 portrays a droopy-eyed Santa schlepping a tangled mass of loot. A black cat lurking near the chimney adds to the illustration’s dark vibe.
Santa the Punisher (National Christmas Center)
In this image—one of ten included in a short storybook from the 1870s about holiday balls hosted in New York—a soot-covered Santa Claus waves switches at children, perhaps threatening to whip them if they behave badly. One of the young girls may even be crying; she has her eyes covered. Rather frighteningly, the caption reads, “I am coming little children.”
Apathetic Santa (National Christmas Center)
Santa’s nonchalance on this 1870s trade card, measuring about four inches by two and a half inches, is a bit disconcerting. With all the houses he needs to get to, does he have the time to kick up a heel?
Wild-Eyed Santa (National Christmas Center)
The story Rudolph the Red-Nosed Reindeer was written by a catalog writer at a Montgomery Ward department store and distributed in a souvenir book to kids visiting the store during the 1939 holiday season.
But the very first department store handout of this kind probably came from a John Wanamaker’s in Philadelphia. In 1878, the store gave out a booklet called “Christmas Chimes and New Year Greetings,” with this bug-eyed Santa on its cover. He looks about as scared of us as we are of him.
«The Chimney Is Too Small», Dec 31, 1898 cover of Judge magazine (National Portrait Gallery)1907 sheet music for the «Santa Claus» march composed by Fred Vokoun. (NMAH Archives Center, Sam DeVincent Collection of Illustrated American Sheet Museic)Fat Santa rings his bell from an undated greeting card. (NMAH Archives Center, Warshaw Collection of Business Americana)From the collections of Time magazine covers is the 1974 «Recession’s Greetings» by artist Jack Davis. (National Portrait Gallery, gift of Time magazine)Mid-century Santa and Mrs. Claus on candy canes skis. (NMAH Archives Center, Warshaw Collection of Business Americana)
Undated postcard entitled «Christmas Greetings» of a blue-robed and bearded Father Christmas.(NMAH Archives Center, Beatrice Litzinger Postcard Collection)From 1887, a Victorian Era’s little boy in blue peers mischievously from behind his Santa mask. (NMAH Archives Center, Warshaw Collection of Business Americana)From c. 1930, the Western Union Telegraph Company’s Santa-Gram could be sent «via the North Pole.» (NMAH Archives Center, Western Union Telegraph Co. Records)
It may seem odd that Santa is smoking and touching his nose in this illustration from an 1888 version of Clement Clarke Moore’s “A Visit from St. Nicholas,” later called “The Night Before Christmas.” But the verses of Moore’s poem, first published in 1822, mention both habits. “The stump of a pipe he held tight in his teeth,” writes Moore. In a later stanza, he adds, “And laying his finger aside of his nose, And giving a nod, up the chimney he rose!”
Moore borrowed these traits from an earlier description. Washington Irving wrote about St. Nicholas smoking a clay pipe and “laying his finger beside his nose” to magically disappear in A History of New York from the Beginning of the World to the End of the Dutch Dynasty in 1809.
Glowing Santa (Image by ImageZoo/Corbis)
The lighting, cast from below, gives this vintage Christmas postcard an eerie feel. With a feather or quill pen to his nose, Santa appears to be plotting something. Or is he simply checking things twice?
Santa Schemes (Image by Corbis)
The Smithsonian Institution Libraries has a rare, 1883 edition of Clement Clarke Moore’s “The Night Before Christmas,” with intricate illustrations by artists William T. Smedley, Frederic B. Schell, Alfred Fredericks and Henry R. Poore. Below this particular wood engraving, the text reads, “His eyes: how they twinkled! his dimples: how merry! His cheeks were like roses, his nose like a cherry.”
Angry Santa (SuperStock/Getty)
This scowling Santa with deep-set eyes appeared on the cover of Black and White magazine, which from 1889 to 1912 included engravings and sketches amidst its weekly coverage of politics, literature and science.
A Santa Holdup (Library of Congress Prints and Photographs Division)
In 1912, Will Crawford, who would later illustrate Paul Bunyan and his Blue Ox, created a rather startling cover for an issue of Puck magazine, a publication started by a cartoonist in 1876. Titled “Hands up!” and captioned “As Santa Claus looks to some of us,” his design depicts Santa, left eye closed, right eyebrow arched and pointing a handgun directly at the viewer.
Snooping Santa (Mary Evans Picture Library)
This circa 1900 illustration of Father Christmas peering over the headboard of a bed where two children are opening presents adds a layer of creepiness to this verse of “Santa Claus is Coming to Town”: “He sees you when you’re sleeping. He knows when you’re awake.”
Forgetful Santa(National Christmas Center)
In this illustration from the late 19th century, Santa forgoes his sleigh and rides a reindeer. Something about it is unsettling.
Beastly Santa (Warrington Colescott christmas card to Ray Gloeckler, 2000. Raymond Gloeckler papers, 1952-2008. Archives of American Art.)
In December 2000, Warrington Colescott gave fellow Wisconsin printmaker Ray Gloeckler a Christmas card with this monstrous Santa Claus on it. The etching or drawing, now in the Smithsonian’s Archives of American Art, shows Santa with a serrated smile, long fingernails and a rat peering out of his beard.
Boozy Santa (Edward Virginius Valentine to Milch Gallery, ca. 1920. Milch Gallery records, 1911-1980. Archives of American Art.)
This sketch of a blitzed Santa Claus made by Edward Virginius Valentine sometime between 1911 and 1930 stands in great contrast to the stately bronze and marble statues of figures such as Robert E. Lee and Thomas Jefferson that the artist is better known for. The Archives of American Art acquired it along with other records from Milch Gallery, a now defunct New York City establishment once owned by brothers Edward and Albert Milch.
Santa the Arsonist (Ralph Fabri to Dale Pontius, 1939. Dale Pontius papers relating to Ralph Fabri, 1935-1974. Archives of American Art.)
Hungarian-born artist Ralph Fabri gave this frightening print of Santa sitting on an asteroid, fist under chin, like Auguste Rodin’s “The Thinker,” to his friend Dale Pontius for Christmas in 1939. Looking down at a fiery Earth, Santa doesn’t seem to be thinking happy thoughts. Fabri signed the print “with apologies to Rodin.”
Mischievous Santa (Smithsonian American Art Museum)
Artist Robert Walter Weir’s 1838 oil painting “St. Nicholas” is part of the Smithsonian American Art Museum’s collections. “Weir’s Nicholas, with an impish gleam in his eye, resembles a classic trickster as much as a jolly gift-giver,” writes Owen Edwards in “A Mischievous St. Nick from the American Art Museum.” “He may be poised to fill stockings with toys and goodies—but he also looks as if he could be making off with the family silver.”
Elfin Santa (National Christmas Center)
It is clear that this illustration, which appeared in a 1940s edition of Moore’s “The Night Before Christmas,” took cues from Robert Walter Weir’s “St. Nicholas.” In both, Santa is beardless. He has a pipe fastened to his hood, and he is peering over his shoulder and touching his nose. Even the fireplace tools are similarly positioned. “He just isn’t the jolly, old guy that we know today,” says Jim Morrison, founder and historian at the National Christmas Center near Lancaster, Pennsylvania.
Dancing Santa (National Christmas Center)
American cartoonist Thomas Nast is largely to credit for the modern image of Santa Claus. For a few decades, beginning in the 1860s, he drew a roly-poly gift giver with a white beard, rosy cheeks and a red suit. But this engraving by the artist T.C. Boyd, which was featured in an 1848 edition of “The Night Before Christmas,” shows a very “Dutchified” Santa with knickers and a fur trapper’s hat.
Santa the Packrat (National Christmas Center)
By an artist named S. Merinsky, this “Santa Claus” lithograph from 1872 portrays a droopy-eyed Santa schlepping a tangled mass of loot. A black cat lurking near the chimney adds to the illustration’s dark vibe.
Santa the Punisher (National Christmas Center)
In this image—one of ten included in a short storybook from the 1870s about holiday balls hosted in New York—a soot-covered Santa Claus waves switches at children, perhaps threatening to whip them if they behave badly. One of the young girls may even be crying; she has her eyes covered. Rather frighteningly, the caption reads, “I am coming little children.”
Apathetic Santa (National Christmas Center)
Santa’s nonchalance on this 1870s trade card, measuring about four inches by two and a half inches, is a bit disconcerting. With all the houses he needs to get to, does he have the time to kick up a heel?
Wild-Eyed Santa (National Christmas Center)
The story Rudolph the Red-Nosed Reindeer was written by a catalog writer at a Montgomery Ward department store and distributed in a souvenir book to kids visiting the store during the 1939 holiday season.
But the very first department store handout of this kind probably came from a John Wanamaker’s in Philadelphia. In 1878, the store gave out a booklet called “Christmas Chimes and New Year Greetings,” with this bug-eyed Santa on its cover. He looks about as scared of us as we are of him.
«The Chimney Is Too Small», Dec 31, 1898 cover of Judge magazine (National Portrait Gallery)1907 sheet music for the «Santa Claus» march composed by Fred Vokoun. (NMAH Archives Center, Sam DeVincent Collection of Illustrated American Sheet Museic)Fat Santa rings his bell from an undated greeting card. (NMAH Archives Center, Warshaw Collection of Business Americana)From the collections of Time magazine covers is the 1974 «Recession’s Greetings» by artist Jack Davis. (National Portrait Gallery, gift of Time magazine)Mid-century Santa and Mrs. Claus on candy canes skis. (NMAH Archives Center, Warshaw Collection of Business Americana)
Undated postcard entitled «Christmas Greetings» of a blue-robed and bearded Father Christmas.(NMAH Archives Center, Beatrice Litzinger Postcard Collection)From 1887, a Victorian Era’s little boy in blue peers mischievously from behind his Santa mask. (NMAH Archives Center, Warshaw Collection of Business Americana)From c. 1930, the Western Union Telegraph Company’s Santa-Gram could be sent «via the North Pole.» (NMAH Archives Center, Western Union Telegraph Co. Records)
O Αμερικανός πρόεδρος Donal Trump με τον Αρχηγό του Μικτού Επιτελείου Στρατηγό Joseph Dunford και τον τέως Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Michael Flynn στην Τάμπα της Φλόριδα στις 6 Φεβρουαρίου 2017.
Η εκλογή του Donald J. Trump στο αξίωμα του προέδρου των ΗΠΑ έχει προκαλέσει θύελλα συζητήσεων, τόσο για τα αίτιά της όσο και για τις πιθανές συνέπειές της στις ΗΠΑ και τον κόσμο. Ήδη ο νέος πρόεδρος βάζει σε εφαρμογή κάποιες από τις εξαγγελίες του, καταγράφοντας και τις πρώτες του ήττες (δικαστική ακύρωση απαγόρευσης εισόδου αλλοδαπών από 9 χώρες, παραίτηση συμβούλου Εθν. Ασφαλείας Μ. Φλυν). Παρ’ ότι η εικόνα του Trump δεν προδιαθέτει για σοβαρή ανάλυση των πολιτικών του θέσεων, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ουδείς πολιτικός εκλέγεται, αν δεν μπορέσει να αφουγκραστεί πολιτικά ρεύματα υπαρκτά στην κοινωνία και να γίνει ο εκφραστής τους. Αυτό ισχύει και για τον Trump, που μπόρεσε να γίνει εκφραστής της αγωνίας της “βαθιάς” αμερικανικής κοινωνίας για τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης σε επίπεδο οικονομικό (απώλεια θέσεων εργασίας) και πολιτισμικό (μετανάστευση). Αντίστοιχα “βαθιές” αντιλήψεις φαίνεται ότι θα καθορίσουν τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής του: στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να τις σκιαγραφήσουμε.
Ως προς το ιδεολογικό της υπόβαθρο, η εξωτερική πολιτική του νέου προέδρου των ΗΠΑ φαίνεται να εντάσσεται στην παράδοση του απομονωτισμού, όπως διατυπώθηκε και στο προεκλογικό σύνθημα “America First”. Ο απομονωτισμός δεν είναι κάτι καινούριο για τις ΗΠΑ: υπήρξε ανέκαθεν ρεύμα ισχυρό, και μάλιστα κυρίαρχο ως τις αρχές του 20ου αιώνα, οπότε για πρώτη φορά οι ΗΠΑ ανέλαβαν κομβικό ρόλο διεθνώς με την είσοδό τους στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σαφή στοιχεία απομονωτισμού διακρίνονταν και στην απροθυμία εμπλοκής των ΗΠΑ στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως το 1941. Άλλωστε και το πολιτικό πρόγραμμα του G.W. Bush το 2000 περιείχε σαφή στοιχεία απομονωτισμού, πριν η τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 αλλάξει δραματικά τις προτεραιότητες της υπερδύναμης.
Ο αμερικανικός απομονωτισμός έχει τις ρίζες του σε μια αντίληψη περί αμερικανικής “μοναδικότητας”, που διαφοροποιεί τις ΗΠΑ από τον υπόλοιπο κόσμο. Ίχνη αυτής της αντίληψης για τον κόσμο, που σαφώς έχει και θρησκευτικές ρίζες, εντοπίζονται ήδη στην πολιτική σκέψη του Τζωρτζ Ουάσιγκτον και υπήρξαν ο βασικός άξονας της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ καθ΄όλο τον 19ο αιώνα. Στη συντηρητική εκδοχή της, αυτή η αντίληψη περί μοναδικότητας οδηγεί στην απόρριψη ενός υπέρμετρου διεθνούς ρόλου των ΗΠΑ και στον περιορισμό της εξωτερικής πολιτικής στην υποστήριξη των στενών συμφερόντων τους. Ιστορικός εκφραστής της αντίληψης αυτής υπήρξε ιδίως ο πρόεδρος Andrew Jackson (1829-1837), ο οποίος παρουσιάζει ορισμένες ενδιαφέρουσες πολιτικές ομοιότητες με τον Τραμπ.
Ως βασικό γνώρισμα της νέας εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ επί προεδρίας Trump διαφαίνεται λοιπόν ο περιορισμός της ανάμειξης σε περιφερειακά ζητήματα όπου οι ΗΠΑ είχαν ως σήμερα ενεργό ανάμειξη αλλά που κρίνονται πλέον ως “ήσσονος σημασίας”, και η επικέντρωση σε ζητήματα κεντρικής σημασίας για τις ίδιες τις ΗΠΑ. Τα ζητήματα αυτά είναι ουσιαστικά δύο: η απειλή του ισλαμικού φονταμενταλισμού και ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός με την Κίνα.
Στο ζήτημα της αντιμετώπισης του ισλαμικού φονταμενταλισμού θα πρέπει να αναμένεται μεγαλύτερη έμφαση από πλευράς ΗΠΑ στην καταπολέμηση του ISIS. Ο Trump παρέλαβε από την απερχόμενη διοίκηση Ομπάμα ένα αναλυτικό σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση του ISIS στη Συρία και το Ιράκ, αλλά έδωσε εντολή στο Πεντάγωνο να ετοιμάσει “εντός 30 ημερών” ένα νέο, συνολικό σχέδιο. Θα έχουν ενδιαφέρον οι επιλογές του στη διαχείριση συμμάχων των ΗΠΑ κατά του ISIS που είναι μεταξύ τους αντίπαλοι (Τουρκία και Κούρδοι), όπως και η στάση του απέναντι σε μουσουλμανικά κράτη που υπέθαλψαν τον ισλαμικό φονταμενταλισμό, αλλά ως σήμερα αντιμετωπίζονται από τις ΗΠΑ ως σύμμαχοι (Σ. Αραβία, Τουρκία). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα έχει το επίπεδο συνεργασίας των ΗΠΑ με τη Ρωσία στο πεδίο της Συρίας: ο Trump έχει εκφράσει συχνά, πριν αλλά και μετά την εκλογή του, τη γνώμη ότι η Ρωσία είναι δυνητικός σύμμαχος των ΗΠΑ στη μάχη κατά του ισλαμικού φονταμενταλισμού και την πρόθεση να συνεργαστεί στενότερα μαζί της.
O πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump συνομιλεί τηλεφνικά με το Ρώσο ομόλογό του από το Λευκό Οίκο στις 28 Ιανουαρίου, παρουσία του προσωπάρχη Reince Pribus, του αντιπροέδρου Mike Pence και του συμβούλου στρατηγικής Steve Bannon.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι η διάθεση του νέου προέδρου των ΗΠΑ για συνεργασία με τη Ρωσία δεν περιορίζεται στη Συρία, αλλά φαίνεται να αφορά το σύνολο των διακρατικών σχέσεων, συμπεριλαμβανομένης και της ενδεχόμενης άρσης ή ελάφρυνσης των οικονομικών κυρώσεων που είχαν επιβληθεί στη Ρωσία από την κυβέρνηση Ομπάμα λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας το 2014. Την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου, ο νέος υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ J. Mattis εμφανίστηκε επιφυλακτικός έναντι της Ρωσίας, αλλά την ίδια μέρα ο αρχηγός του επιτελείου (Joint Chiefs of Staff) στρατηγός J. Dunford, συναντήθηκε με τον Ρώσο ομόλογό του στρατηγό V. Gerasimov, στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν: ήταν η πρώτη συνάντηση σε επίπεδο αρχηγών επιτελείων μετά το 2014. Παρ’ ότι υπάρχουν διαφωνίες, άλυτα ζητήματα και -κυρίως- διερεύνηση προθέσεων εκατέρωθεν, είναι σαφής η τάση αποκατάστασης των σχέσεων.
Η διάθεση συνεννόησης με τη Ρωσία που επιδεικνύει ο Trump συνδέεται από αρκετούς σχολιαστές με το ζήτημα της ανάμειξης των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, που (όπως έδειξε και η παραίτηση του Μ. Φλυν) ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις για τον Trump. Επιπλέον είναι τόσο ξένη προς τα αντιρωσικά “αντανακλαστικά” του αμερικανικού κατεστημένου της εξωτερικής πολιτικής, ώστε ήδη της ασκείται οξεία κριτική. Ωστόσο, η γραμμή του νέου προέδρου δεν στερείται λογικής: μια προσέγγιση ΗΠΑ και Ρωσίας θα ήταν εξηγήσιμη με όρους γεωπολιτικού ρεαλισμού, καθώς τα συμφέροντα των δύο χωρών δεν συγκρούονται πλέον μετωπικά, ενώ υπάρχουν και προοπτικές συνεργασίας εναντίον κοινών αντιπάλων (όπως ο ισλαμικός φονταμενταλισμός). Η αντιπαράθεση με τη Ρωσία και το πορτρέτο του “επιθετικού δικτάτορα” που φιλοτεχνούν για τον Β. Πούτιν τμήματα της αμερικανικής ελίτ και των δυτικών ΜΜΕ ανάγονται σε ψυχροπολεμικά αντανακλαστικά, που λειτουργούν ακόμη λόγω αδράνειας. Στην πραγματικότητα όμως η Ρωσία δεν είναι πλέον η απειλητική υπερδύναμη του Ψυχρού Πολέμου. Οι διεθνείς κινήσεις της που θεωρήθηκαν από δυτικούς σχολιαστές ως “επιθετικές” (Γεωργία, Ουκρανία, Συρία), ήταν (από στρατηγική άποψη) αμυντικές αντιδράσεις της σε δυτικές παρεμβάσεις εντός της παραδοσιακής γεωπολιτικής της σφαίρας. Ο Trump φαίνεται να έχει διαγνώσει ορθά ότι μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας δεν υπάρχει σήμερα θεμελιώδης σύγκρουση συμφερόντων.
Αντιθέτως, θεμελιώδης σύγκρουση συμφερόντων αναδεικνύεται σταδιακά μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Η μεγάλη ασιατική χώρα έχει τις δημογραφικές, οικονομικές, τεχνολογικές και στρατιωτικές δυνατότητες για να αποτελέσει το αντίπαλο δέος της υπερδύναμης, και σε ορισμένους τομείς ήδη την ξεπερνά. Από αυτή την άποψη, η στάση του D. Trump έναντι της Κίνας, αν και ελάχιστα διπλωματική (π.χ. το τηλεφώνημά του στην πρόεδρο της Ταϊβάν παραβίασε την πολιτική της “μίας Κίνας” κατά τρόπο προκλητικό), φαίνεται να έχει εντοπίσει σωστά τον στρατηγικό αντίπαλο των ΗΠΑ. Με όρους θεωρίας Διεθνών Σχέσεων, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή ένα δίλημμα ασφαλείας σε σχέση με την Κίνα: η άνιση ανάπτυξη μεταξύ των δύο χωρών, δηλαδή η συγκριτικά ισχυρότερη ανάπτυξη της Κίνας, απειλεί μεσοπρόθεσμα την πρωτοκαθεδρία τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η απειλούμενη δύναμη βρίσκεται στον πειρασμό να επιδιώξει τη σύγκρουση άμεσα, όσο ακόμη διατηρεί το πλεονέκτημα. Αυτό το σκεπτικό οδήγησε, κατά τον Θουκυδίδη, τους Σπαρτιάτες στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, προκειμένου να αποτρέψουν την περαιτέρω ενδυνάμωση της Αθήνας.
Η στρατηγική αντιμετώπισης της Κίνας από τις ΗΠΑ σαφώς έχει και στρατιωτικές πτυχές: ήδη καταγράφονται αμερικανικές δηλώσεις υπέρ του ναυτικού αποκλεισμού των τεχνητών κινεζικών νησίδων στη νότια κινεζική θάλασσα, καθώς και κινεζικές δηλώσεις περί υπαρκτού κινδύνου στρατιωτικής αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ. Εκτός του στρατιωτικού πεδίου όμως, ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός με την Κίνα προϋποθέτει μια προσπάθεια αντιστροφής της τάσης στο οικονομικό και βιομηχανικό πεδίο, δηλαδή ανάκτησης της αμερικανικής παραγωγικής και εξαγωγικής ικανότητας, με ταυτόχρονη μείωση των αμερικανικών εισαγωγών και της δανειακής εξάρτησης από την Κίνα (που κατέχει περίπου 1,3 τρις δολλάρια αμερικανικών ομολόγων). Μια μέθοδος για την επίτευξη του στόχου αυτού θα ήταν η επιβολή δασμών στα κινεζικά προϊόντα (προεκλογικά ο Trump είχε μιλήσει για επιβολή φόρου 45% σε εισαγωγές από την Κίνα), αλλά οι συνέπειες μιας τέτοιας ενέργειας θα ήταν σοβαρές.
Σε κάθε περίπτωση, ο αναπροσανατολισμός των αμερικανικών στρατηγικών προτεραιοτήτων φαίνεται ρεαλιστικός, ανεξαρτήτως του τρόπου που τον εκφράζει ο συγκεκριμένος πρόεδρος. Οι προβληματισμοί που μπορούν να διατυπωθούν είναι δύο.
Ο δεύτερος προβληματισμός αφορά τα μέσα που επιλέγει ο Trump για την άσκηση αυτής της πολιτικής, δηλαδή τη στρατηγική αναδίπλωση και τον οικονομικό προστατευτισμό: ανέκαθεν η ελευθερία του εμπορίου ήταν η επιλογή της κυρίαρχης, θαλασσοκράτειρας δύναμης (παλιότερα της Μ. Βρετανίας, και μετά το 1945 των ΗΠΑ) ενώ ο προστατευτισμός ήταν “αμυντική” επιλογή για υποδεέστερες δυνάμεις. Μένει να αποδειχθεί κατά πόσον θα γίνει για τις ΗΠΑ ένας τρόπος ανόρθωσης της οικονομικής τους ισχύος, ή θα οδηγήσει στην ταχύτερη συρρίκνωσή της.
Ο τρόπος που θα επηρεάσει η προεδρία Donald J. Trump τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί άμεσα. Πάντως η πρόσφατη παραίτηση του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Μ. Φλυν που διατηρούσε σχέσεις με το τουρκικό λόμπυ στις ΗΠΑ, αποδεικνύει ότι κάθε πρόβλεψη με γνώμονα τα πρόσωπα είναι επιφανειακή. Αντιθέτως, βασικός γνώμονας είναι τα κεντρικά συμφέροντα των ΗΠΑ όπως γίνονται αντιληπτά από τον εκάστοτε πρόεδρο. Από αυτήν την άποψη, η έμφαση που αποδίδει ο D. Trump στην προώθηση των επιχειρηματικών συμφερόντων των ΗΠΑ παρέχει σημαντικές ευκαιρίες σύμπλευσης της ελληνικής με την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Ενδεικτικά έχει προφανή σημασία η σχέση του νέου υπουργού Εξωτερικών Rex Tillerson με την Exxon Mobil, η οποία έχει αναλάβει, σε συνεργασία με την Qatar Petroleum, το τεμάχιο «10» της κυπριακής ΑΟΖ. Είναι επίσης σαφές ότι η προσέγγιση ΗΠΑ και Ρωσίας κατά κανόνα ελαττώνει τη στρατηγική αξία της Τουρκίας, ενώ και η έμφαση που αποδίδει ο D. Trump στην καταπολέμηση του ισλαμικού φονταμενταλισμού θα μπορούσε να επηρεάσει τις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας.
Συμπερασματικά, οι διαφαινόμενες νέες κατευθύνσεις της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ υπό τον Donald J. Trump κρίνονται ως γεωπολιτικά ρεαλιστικές, ανεξαρτήτως της συνολικής παρουσίας του ιδίου. Η απεμπλοκή από δευτερεύοντα «μέτωπα» και η έμφαση στην αντιμετώπιση του ισλαμικού φονταμενταλισμού και της Κίνας είναι κινήσεις ορθολογικές – απομένει όμως, ιδίως στην περίπτωση της Κίνας, να αξιολογηθούν οι αντιδράσεις της άλλης πλευράς. Για την Ελλάδα δε, το πλαίσιο που διαμορφώνεται στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ υπό τον D. Trump παρέχει σημαντικές ευκαιρίες για την προώθηση των ελληνικών εθνικών συμφερόντων
Οι χάρτες μας δίνουν μια οπτική παρουσίαση του κόσμου που μας περιβάλει είτε πρόκειται για την περιοχή μας είτε γενικότερα για όλο τον πλανήτη. Μας βοηθούν να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα το μέγεθος των αποστάσεων. Υπάρχουν όμως και χάρτες που δεν περιορίζονται μόνο σε αυτού του είδους τις πληροφορίες. Σήμερα βρίσκει κανείς χάρτες που έχουν ως θεματική παρουσίαση την βλάστηση των περιοχών, τις σημαίες του κάθε λαού ή ακόμα και ποσοστά δημοσκοπήσεων για την …γεωγραφική κατανομή της ευφυΐας.
Υπάρχει μεγάλη ποικιλία συλλογής χαρτών που ασχολούνται από το να προσδιορίσουν γεωγραφικά ένα μέρος ή να παρουσιάσουν το πόσο πολύ καφέ πίνει ο κάθε λαός.
Ενδεικτικά ας δούμε κάποιους από αυτούς.
Ποσοστά Ευφυΐας
Ο πρώτος χάρτης παρουσιάζει το μέσο όρο από τα ποσοστά ευφυίας του κάθε λαού ανάλογα με την γεωγραφική του θέση. Τα ποσοστά προκύπτουν από έρευνες και μετρήσεις που έγιναν σε κάθε λαό ξεχωριστά. Για όσους δεν το γνωρίζουν η Σιγκαπούρη φαίνεται στο χάρτη πως έχει το μεγαλύτερο σκορ με ένα μέσο όρο 108.
Η Ελλάδα με 92 βαθμούς βρίσκεται στην 48η από 113 χώρες
Σημαίες
Σε αυτό τον χάρτη βλέπουμε μια παρουσίαση των κρατών με τα εθνικά τους σύμβολα. Γι όσους δεν το γνωρίζουν η Ελβετία και το Βατικανό είναι οι μόνες χώρες με τετράγωνες σημαίες.
Αμειβόμενη Άδεια Μητρότητας
Η γονική άδεια αποτελεί ένα θέμα που απασχολεί όλους τους λαούς του κόσμου. Αυτός ο χάρτης παρουσιάζει σε γενικές γραμμές τις παγκόσμιες θέσεις. Για όσους δεν το γνωρίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια από τις οκτώ χώρες που δεν έχουν προβλέψει την αμειβόμενη γονική άδεια.
Παγκόσμια πληθυσμιακή πυκνότητα
Ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι η Ασία έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό, μια απλή ματιά σε αυτό τον χάρτη θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε πως είναι ολοφάνερο. Για όσους ωστόσο δεν το γνωρίζουν το Μακάο συγκεκριμένα είναι η πιο πυκνή σε πληθυσμό χώρα του κόσμου. Ακολουθεί την κατάταξη το Μονακό.
Εθνική στάση απέναντι στους ξένους (χάρτης φιλοξενίας)
Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες χάρτες που θα μας εκπλήξει είναι ο συγκεκριμένος όπου χρησιμοποιεί δεδομένα από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, ώστε να αξιολογήσει πόσο φιλόξενες είναι οι χώρες υποδοχής για τους ξένους επισκέπτες. Οι πληροφορίες συγκεντρώθηκαν από μια έρευνα στην οποία ζητούσα από τους ανθρώπους διάφορων κρατών να απαντήσουν στην ερώτηση ‘’ πόσο ευπρόσδεκτοι είναι οι ξένοι επισκέπτες στη χώρα σας ; ‘’ . Για όσους δεν το γνωρίζουν σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας οι τρείς χώρες στις οποίες οι ξένοι είναι πιο ευπρόσδεκτοι είναι η Ισλανδία, η Νέα Ζηλανδία και το Μαρόκο. (Πηγή washingtonpost)
Ελευθερία Τύπου
Η Σκανδιναβία και η Βόρεια Ευρώπη ξεχωρίζουν σε αυτόν τον χάρτη ως πρωτοπόροι στο σεβασμό της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης.
Πολύ ανησυχητική η θέση της Ελλάδας η οποία είχε μια δραματική πτώση κατά 14 θέσεις και κατρακύλησε στη84η.
Βλάστηση
Το σκούρο πράσινο σε αυτό τον χάρτη υποδεικνύει τις πιο πλούσιες σε βλάστηση περιοχές στον πλανήτη ενώ το απαλά πράσινα χρώματα δείχνουν τις λιγότερο πλούσιες περιοχές λόγω χιονιού, ξηρασίας ή και αστικοποίησης. Για να φτιαχτεί ο συγκεκριμένος χάρτης χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από την Visible- Infrared Imager/ Radiometer Suite μέσω του δορυφόρου της NASA/ NOAA SUOMI NPP.
Ετήσια κατά κεφαλήν κατανάλωση καφέ
Αυτός ο χάρτης δείχνει την ποσότητα του καφέ που καταναλώνεται ετησίως ( σε κιλά) από κάθε άτομο σε μια συγκεκριμένη χώρα ή περιοχή. Η παγκόσμια τάση έχει αρχίσει να αυξάνεται ανοδικά από την οικονομική ύφεση το 2007. Η τρέχουσα παγκόσμια συνολική κατανάλωση καφέ ανέρχεται σε 1,3 kg ανά άτομο το έτος.
Για το τέλος αφήσαμε έναν χάρτη που απεικονίζει την καλλιτεχνική δημιουργία σε κάθε μια από τις χώρες του κόσμου, χρησιμοποιώντας το όνομα ώστε το σχήμα να είναι γεωγραφικά σωστό.
επιτέλους έφτασε η αγαπημένη μας γιορτή, τα Χριστούγεννα. Ήδη έχουμε στολίσει το σπίτι, το γραφείο, μερικοί και το αυτοκίνητο μας. Οι βιτρίνες των μαγαζιών γέμισαν με λαμπάκια και χριστουγεννιάτικα δέντρα. Οι μυρωδιές από τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες μας έχουν σπάσει ήδη τη μύτη. Καλά λοιπόν τα έθιμα που έχουμε στην Ελλάδα, αλλά ένα ακόμα έθιμο ή μύθος ή ακόμα και θρύλος που αγαπάμε και ίσως να μην ξέρουμε αν όντως ισχύει. Μα φυσικά μιλάμε για τον Άι Βασίλη.
Σε αυτό το άρθρο θα γνωρίσουμε την ιστορία του και φυσικά θα επισκεφτούμε το χωριό του, το Ροβανιέμι. Τι λέτε λοιπόν; Πάμε να σας ταξιδέψουμε στη μακρινή και παγωμένη Λαπωνία.
Ο θρύλος του Άι Βασίλη
Είναι ακριβώς ο ίδιος ο «Σάντα Κλάους» ή «Father Christmas» των Άγγλων, ο «Περ Νοέλ» των Γάλλων, ο «Σίντερ-Κλάας» (Άγιος Νικόλαος) των Ολλανδών, ο «Βάιναχτσμαν» των Γερμανών, ο «Λαμ-Κουνγκ-Κουνγκ» (= «ο Καλός γερο-πατέρας») των Κινέζων, ο «Χοτέισο» των Ιαπώνων, «Babbo Natale» των Ιταλών και ο «Άγιος των Πάγων» των Ρώσων.
Για τους Ορθόδοξους χριστιανούς ο Άι Βασίλης είναι ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος έζησε στη Καππαδοκία που αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στη βοήθεια προς τον συνάνθρωπο και που θεωρείται στη παγκόσμια ιστορία ως ο εμπνευστής αλλά και πρώτος δημιουργός της οργανωμένης φιλανθρωπίας. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Μέγας Βασίλειος ήταν ψηλόλιγνος, με μαύρα μάτια και γένια. Ο Μέγας Βασίλειος πέθανε στης 31 Δεκεμβρίου του 378 μ.Χ.. Τη 1 Ιανουαρίου του 379 μ.Χ., ημέρα της κηδείας του, διατηρούμενη στη παράδοση, θεωρήθηκε (πρώτα) απ΄ όλους χριστιανικούς λαούς ότι φέρνει ευλογία και καλή τύχη στη νέα χρονιά.
Στη Δύση το πρόσωπο του Santa Claus έχει ταυτιστεί με την ιστορία του Αγίου Νικολάου που φημιζόταν για τη γενναιοδωρία του. Στην ιστορία του Αγίου Νικολάου οι βόρειοι λαοί έχουν προσθέσει στοιχεία των δικών τους παραδόσεων (τάρανδοι, έλκηθρο, άστρο του Βορρά, μεγάλες κάλτσες κλπ), μια κουλτούρα που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα και δημιούργησε τη σημερινή φιγούρα του Santa Claus με όλα τα χαρακτηριστικά του.
Πολλοί ιστορικοί θεωρούν ότι ο Άι Βασίλης για εμάς, είναι στην πραγματικότητα ο Άγιος Νικόλαος (Santa Niclaus).
Η σημερινή μορφή του Άι Βασίλη έγινε δημοφιλής με το ποίημα «A Visit from St. Nicholas» που δημοσιεύτηκε το 1823. Το 1931 η γνωστή αμερικάνικη εταιρεία αναψυκτικών Coca-Cola παρουσίασε τον Άι-Βασίλη με πρωτοχρονιάτικα δώρα τα προϊόντα της εταιρείας στα χρώματα βεβαίως εκείνης. Η διαφήμιση αυτή υπήρξε εμπορικά τόσο επιτυχής που έμελλε να γίνει σήμα δημοτικότητάς της ανά τον κόσμο. Η μακρόχρονη χρήση του σε διαφημίσεις της Coca-Cola παγίωσε την εμφάνισή του και ειδικά τα κόκκινα ρούχα, καθώς η αρχική του στολή ήταν πράσινη.
Ροβανιέμι: Το παραμυθένιο χωριό του Άι Βασίλη
Το Ροβανιέμι είναι πόλη της Φινλανδίας και πρωτεύουσα της Λαπωνίας. Αν και πολύ αραιοκατοικημένη, είναι η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή πόλη σε έκταση (8000 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Το Ροβανιέμι θεωρείται η είσοδος της Λαπωνίας, γνωστής για τους κάποτε νομάδες ιθαγενείς της, τους Sami (που κάποτε ήταν γνωστοί ως Λάπωνες), και του Αρκτικού κύκλου της Φινλανδίας, της πατρίδας του Άι Βασίλη. Το χωριό του Άι Βασίλη είναι όπως θα το φανταζόταν κάθε παιδί, μια χιονισμένη χειμωνιάτικη χώρα των θαυμάτων, με τον Άι Βασίλη να βρίσκεται εκεί καθημερινά.
Το Ροβανιέμι βρίσκεται 850 χιλιόμετρα βόρεια του Ελσίνκι, και το χωριό του Άη Βασίλη 8 χιλιόμετρα βόρεια του Ροβανιέμι. Μπορείτε να φτάσετε με λεωφορείο. Πληροφορηθείτε στη σελίδα: www.santaclauslive.com . Αν πάτε τα Χριστούγεννα, να είστε έτοιμοι για πολύ κόσμο!! Διαφορετικά, ο Άη Βασίλης, το εργαστήριο του και η εορταστική χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα είναι εκεί όλο το χρόνο!!
Τον Δεκέμβριο, η ημέρα διαρκεί ελάχιστες ώρες (νυχτώνει γύρω στις 15.00), ενώ οι θερμοκρασίες είναι αρκετά χαμηλές (συνήθως αγγίζουν και τους -30). Όταν είναι καθαρός ο ουρανός, το Βόρειο Σέλας κάνει την εμφάνισή του. Ποτάμια και λίμνες έχουν παγώσει, ιδανικές συνθήκες για βόλτα με snowmobile, βόλτα με παγοθραυστικό, ψάρεμα στον πάγο ή ακόμα και για… μία βουτιά στα παγωμένα νερά ύστερα από σάουνα.
Στο κέντρο του Ροβανιέμι, το μουσείο Arktikum παρουσιάζει την ιστορία και τα έθιμα των Σάμι (Λαπώνων), ενώ λίγο πιο μακριά, στη Ranua, βρίσκεται ο βορινότερος ζωολογικός κήπος της Ευρώπης, γνωστός και ως Αρκτικός Ζωολογικός Κήπος. Αν και υπάρχουν μόνο περί τους 6.500 Σάμι που ζουν στη βόρεια Φινλανδία πλέον, και οι νομαδικές τους μέρες, τότε που συνόδευαν κοπάδια ταράνδων, αποτελούν πια παρελθόν, η πολιτιστική τους ταυτότητα και τα έθιμά τους διατηρούνται ζωντανά στο εντυπωσιακό Arktikum Science Center, το οποίο απεικονίζει τη ζωή πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο.
Ξωτικά και τάρανδοι περιφέρονται στο χώρο, δίπλα σε τεράστιους χιονάνθρωπους και κατασκευές από πάγο, ενώ ο Άι Βασίλης είναι πάντα στο γραφείο του. Το ταχυδρομείο λαμβάνει κάθε χρόνο περισσότερα από 700.000 γράμματα από παιδιά από όλο τον κόσμο, ενώ όποιος θέλει μπορεί να στείλει χριστουγεννιάτικες κάρτες με το αυθεντικό γραμματόσημο Santa Claus.
Η φάρμα με τους ταράνδους που βρίσκεται στην περιοχή σας δίνει την ευκαιρία για μια μαγική βόλτα με το έλκηθρο (αν και πάντα στο έδαφος…), το οποίο τραβούν σωσίες του Ρούντολφ, Ντάνσερ και Πράνσερ, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα για βόλτα με snowmobile. To Ροβανιέμι σχεδόν ισοπεδώθηκε από τους Γερμανούς το 1944 και ξαναχτίστηκε σχεδόν από την αρχή με σχέδια που ο διάσημος Φιλανδός αρχιτέκτονας Alvar Aalto έφτιαξε σε σχήμα κέρατος ταράνδου.
Μύθος Ή Μαγική Πραγματικότητα;
Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ο Άγιος Βασίλης φεύγει από το Ροβανιέμι στις 24 Δεκεμβρίου και παραδίδει πρώτα τα δώρα του στην Σκανδιναβία.
Μελέτη της σουηδικής εταιρίας Sweco, την παραμονή των Χριστουγέννων επισκέπτεται 2,5 δισεκατομμύρια σπίτια σε όλο τον πλανήτη. Για να προλάβει να παραδώσει όλα τα δώρα, τονίζει η μελέτη, οι τάρανδοι του ταξιδεύουν με ταχύτητα 5.800 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. Αυτό σημαίνει ότι ο Άγιος Βασίλης έχει στη διάθεσή του 34 μικροδευτερόλεπτα σε κάθε στάση, προκειμένου να κατέβει από την καμινάδα, να αφήσει τα δώρα και να φύγει.
Αν το έλκηθρο, ταξίδευε με τέτοια ταχύτητα και με τόσο βάρος, θα συναντούσε τόσο μεγάλη αντίσταση που θα προκαλούσε την αυτόματη ανάφλεξη και εξαέρωσή του.
«Όμως υπάρχει κόλπο: πρόκειται για μία χρονομηχανή», απαντά ο Άγιος Βασίλης, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Στην πραγματικότητα, όσοι επισκέπτονται το γραφείο του στο Ροβανιέμι, τονίζει, πριν μπουν μέσα περνούν πρώτα από μία συσκευή που επιβραδύνει την περιστροφή της Γης, τόσο ώστε να προλάβει να ολοκληρώσει τη διανομή των δώρων…
Μύθος ή μαγική πραγματικότητα, το σίγουρο είναι ότι και μόνο η σκέψη του μας κάνει και πάλι παιδιά, όσων χρόνων και να είμαστε. Όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο και το ροζ συννεφάκι τις γιορτινές μέρες που έρχονται.
Καλές γιορτές σε όλους και… Don’t stop dreaming!!!
Santa Claus is coming to town!!! xo!xo!xo! Merry X-mas!!!
