Η μαγεία του αρχιπελάγους μέσα από τις πιο φαντασμαγορικές λήψεις με drone

Εικόνες τραβηγμένες με Drone, μας ταξιδεύουν στην Νορβηγία και μας γεμίζουν χρώματα και μαγεία. 

Ιδού το υπέροχο φωτορεπορτάζ του Paweł Uchorczak, όπως δημοσιεύονται στο boredpanda.com:

https://www.briefingnews.gr/photo/i-mageia-toy-arhipelagoys-mesa-apo-tis-pio-fantasmagorikes-lipseis-me-drone

Χρήματα από το τίποτα

Βγάζοντας χρήματα από το τίποτα

Η πρώτη φορά που δημιουργήθηκε σύγχυση με τη φαινομενική ομοιότητα των ονομάτων δύο τόσο έντονα διαφορετικών περιοχών, ήταν όταν τις πρώτες μέρες ακόμα στο Λονδίνο, έγραψα με λευκή κιμωλία στον μαυροπίνακα του ανοιχτού ψυγείου του The Life Goddess, στη Store street: Kaseri Sohou.

Προέκυψε, όπως ήταν αναμενόμενο, η πρώτη ερώτηση ενός συμπαθέστατου Λονδρέζου, αν αυτό το νοστιμότατο γαλακτοκομικό προϊόν παράγεται λίγα μέτρα πιο κάτω στο Soho. Η απάντησή μου, μέσα στο κλίμα του δημοφιλούς βρετανικού χιούμορ, ήταν «όχι, εξ όσων γνωρίζω, το μόνο που παράγει το Soho είναι σκουπίδια. Και το κάνει με μεγάλη επιτυχία».

Σε αντίθεση, του εξήγησα, αυτή η ορεινή περιοχή που βρίσκεται τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά στη Θεσσαλονίκη, που η μοίρα της έλαχε να μοιάζει τόσο πολύ «ονομαστικά» με το πιο ζωντανό «διασκεδαστικά» κομμάτι του Λονδίνου, παράγει τόσα μα τόσα καλούδια.

Μεταξύ αυτών είναι το φημισμένο κασέρι Σοχού, το κατσικίσιο τυρί Σοχού μοναδικής γεύσης, την άγρια ρήγανι, τα αρωματικά, το μέλι, κρασιά και πόσα άλλα καλούδια.

Το βασικό θέμα που προκύπτει, όταν κάθομαι να αναλογιστώ, πώς κατάφεραν οι Βρετανοί να βγάλουν χρήματα από το τίποτα, πάντα στο μυαλό μού έρχεται ο τηλεφωνικός τους θάλαμος. Τι να πει κανείς και πόσο να θαυμάσει, market wise, αυτούς που πετύχανε να αναγάγουν σε παγκόσμιο tourist icon, ένα κόκκινο κουτί τηλεφωνικού θαλάμου και να πουλιέται αυτό σε εκατομμύρια αντίγραφα παγκοσμίως.

Είναι τόσο μεγάλη η επιτυχία, μάλιστα, που μπορείς να το βρεις, ως σουβενίρ, ακόμα και στη Μεσογειακή Μάλτα. Το ίδιο θα μπορούσα να ισχυριστώ και για το χαρακτηριστικό κόκκινο λεωφορείο και πόσα άλλα βρετανικά παραδείγματα.

Είναι πολύ ξεκάθαρο το συμπέρασμα που προκύπτει όταν κανείς αναλογίζεται τη δύναμη του μάρκετινγκ. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Ούτε ότι το Big Ben είναι πιο όμορφο από τον Παρθενώνα, ούτε ότι το London Eye είναι πιο εντυπωσιακό από τα εγκαταλελειμμένα και ακριβοπληρωμένα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Το θέμα είναι ΠΩΣ πουλάς αυτό, που ο άλλος αγοράζει.

Θέλουμε να «πουλάμε» την Ελλάδα, ως την ηλιόλουστη χώρα με τη μοναδική φιλοξενία, την ειλικρινή διάθεση για εξυπηρέτηση ή τους μόνιμα διαμαρτυρόμενους μπαταχτσήδες Ευρωπαίους. Αυτόν που περνάει δύσκολα όλοι τον συμπαθούν και προσπαθούν να τον στηρίξουν. Αυτός όμως, που το μυαλό του έχει στην παγαποντιά, δεν νομίζω να έχει την ίδια ανταπόκριση.

Με την καθημερινή επαφή τις μέρες που βρίσκομαι στο Λονδίνο για δουλειά, ένα μου έγινε βίωμα: δεν έχει σημασία τι πουλάς αλλά ΠΩΣ το πουλάς και ΠΩΣ το υποστηρίζεις. Ας μάθουμε λοιπόν πως η χώρα μας, χώρα γαρ τουριστική, πρέπει να βελτιώσει το marketing που τη χαρακτηρίζει.

Αν φανταστούμε πως από μόνη της πουλάει τόσο, τι μπορεί να κάνει όταν το κάνει σωστά.

@Νίκος Νυφούδης

http://www.businesslife.gr/chrimata-apo-to-tipota/

Ένα «Σκαθάρι» από φερ φορζέ

Ένα «Σκαθάρι» από φερ φορζέ, που είχε κατασκευάσει ο μετρ σιδηρουργός Ραφαέλ Εσπάρσα-Πριέτο (Rafael Esparza-Prieto), πωλήθηκε, σε πρόσφατη δημοπρασία του RM Sotheby's. Ήταν ένα από τα λίγα που είχε δημιουργήσει ο Μεξικανός σιδηρουργός στη διάρκεια της ζωής του.


























Ο Ραφαέλ μεγάλωσε σε ένα σιδηρουργείο στο Μεξικό, προερχόμενος από γενιά σιδηρουργών. Όταν βρήκε δεύτερη δουλειά σε κατάστημα που πωλούσε μέρη αυτοκινήτου, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος τον ρώτησε αν μπορούσε να κατασκευάσει ένα αυτοκίνητο από σφυρήλατο σίδηρο για να το χρησιμοποιήσει ως διαφημιστική «πινακίδα».




























 Ραφαέλ σήκωσε το γάντι και χρησιμοποίησε ένα «Σκαθάρι» ως μοντέλο για τον σκελετό. Το τελικό «ποίημα από μέταλλο» τοποθετήθηκε σε μια περιστρεφόμενη πλατφόρμα έξω από το κατάστημα. Κάποιος από το εργοστάσιο της Volkswagen στο Μεξικό το είδε και ρώτησε τον Ραφαέλ αν μπορούσε να κατασκευάσει κι άλλο ένα.

Η VW επιστράτευσε τελικά τον Ραφαέλ για διαφημιστικά «Σκαθάρια» για τους Ολυμπιακούς του 1968 και, στη συνέχεια, για αντιπροσωπείες της Volkswagen σε όλον τον κόσμο.

Το δημιούργημα του Εσπάρσα-Πριέτο αποτελείται από 2.600 φλοράλ ελικοειδή διακοσμητικά σχέδια, τα οποία ο ίδιος φιλοτέχνησε με σφυρί και αμόνι πριν τους περάσει άσπρο χρώμα. Το σώμα του αυτοκινήτου κάθεται πάνω σε ένα εσωτερικό, σασί και κινητήρα «Σκαθαριού» του 1970, με ταχύμετρο 145 χιλιομέτρων την ώρα και ραδιόρφωνο αυτοκινήτου από την Blaupunkt.

Αυτή η συγκεκριμένη εκδοχή παρουσιάστηκε, το 1985, στο εστιατόριο Barajas' Casa Linda στο Μοντεσίτο της Καλιφόρνια και παρέμεινε εκεί, για να μεταφέρει ενίοτε πελάτες του ρεστοράν στην κοντινή Σάντα Μπάρμπαρα. Το είχε παραγγείλει ο ιδιοκτήτης, ο Χοσέ Μπαράχας στις αρχές της δεκαετίας του 1980, και αυτό είναι που δημοπρατήθηκε προσφάτως και άλλαξε χέρια αντί 74.800 δολαρίων.

Ο ειδικός για vintage VW, «Old Bug» υπολογίζει ότι 20 τέτοια «Σκαθάρια» κατασκευάστηκαν κατόπιν παραγγελίας της Volkswagen. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν και τα δύο που κατασκεύασε ο Ραφαέλ Εσπάρσα-Πριέτο όταν, αργότερα, εγκαταστάθηκε στην Καλιφόρνια. Αν υπολογίσει κανείς και το πρώτο που κατασκευάστηκε για το κατάστημα μερών αυτοκινήτου, τότε ο συνολικός αριθμός των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων του Ραφαέλ ανέρχεται σε 23.

https://www.naftemporiki.gr/story/1549840/ena-skathari-apo-fer-forze

Οι ωραιότεροι σταθμοί τραίνων στον κόσμο

Οι ωραιότεροι σταθμοί τραίνων στον κόσμο

01.06.2017

Έχουν μια γοητεία οι σταθμοί των τραίνων που δεν πρόκειται ποτέ να συγκριθεί με τους γυαλιστερούς διαδρόμους και την φουτουριστική αρχιτεκτονική των αεροδρομίων. Ίσως γιατί η αίσθηση του «παλιού κόσμου» θα νικά πάντα κατά κράτος την «επιστροφή στο μέλλον», ακριβώς όπως το ξύλο και η πέτρα θα είναι πάντα ωραιότερα υλικά από το γυαλί, το τιτάνιο ή το τσιμέντο.

 

 

 

 

 

 

 

 

Haydarpasa, Κωνσταντινούπολη, Τουρκία

St. Pancras, Λονδίνο, Μεγάλη Βρετανία

 

CFM Railway Station, Μαπούτο, Μοζαμβίκη

Atocha, Μαδρίτη, Ισπανία

 

Estação da Luz, Σάο Πάολο, Βραζιλία

Lugovaya, Βλαδιβοστόκ, Ρωσία

 

Grand Central Terminal, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ

Central Station, Χρόνινχεν, Ολλανδία

Kuala Lumpur Railway Station, Κουάλα Λουμπούρ, Μαλαισία

 

Central Station, Αμβέρσα, Βέλγιο

Kanazawa Station, Καναζάουα, Ιαπωνία

 

Gare de Strasbourg, Στρασβούργο, Γαλλία

Chhatrapati Shivaji Terminus, Βομβάη, Ινδία

 

Dunedin Railway Station, Ντούνεντιν, Νέα Ζηλανδία

Kazansky, Μόσχα, Ρωσία

 

Southern Cross Station, Μελβούρνη, Αυστραλία

 https://www.o-klooun.com/gallery/oi-oraioteroi-stathmoi-trainon-ston-kosmo?fbclid=IwAR2w-WVrySpY0Xnh5jbcGVqep0LmFoCkGaw766hK29V8xhtiZgNbA9tA5hI

Πηγή: in2life.gr

Η «Πρωτοχρονιά» του Σεπτέμβρη

Τα τελευταία χρόνια ακούμε και μιλάμε συνεχώς για μεταρρυθμίσεις, αλλά ανάθεμα κι αν έχουμε καταλάβει το πραγματικό νόημα της λέξης. Μεταρρύθμιση δεν είναι ούτε η αλλαγή του πλαισίου λειτουργίας μιας δημόσιας επιχείρησης, ούτε φυσικά μια αλλαγή που έχει να κάνει αποκλειστικά με δημοσιονομικά κόστη. Μεταρρύθμιση είναι κάτι που σου επιβάλλει να ρυθμίσεις τα πάντα διαφορετικά – που σε οδηγεί στο να υιοθετήσεις νέες συνήθειες και νέους τρόπους στη ζωή σου πρώτα από όλα. Μια πραγματική μεταρρύθμιση π.χ. θα ήταν να σταματούσαμε να γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά την πρώτη Ιανουαρίου και να τη γιορτάζαμε τώρα τον Σεπτέμβριο. Οχι την 1η Σεπτεμβρίου απαραίτητα, αλλά όποτε συμφωνήσουμε πως πραγματικά αρχίζει η χρονιά μας.

Το πότε γιορτάζει μια χώρα την Πρωτοχρονιά της είναι αποκλειστικά δική της απόφαση. Η Πρωτοχρονιά των μουσουλμάνων είναι πάντα η πρώτη ημέρα του μήνα, τον οποίο ονομάζουν «Μουχαράμ». Οι μουσουλμάνοι βέβαια ξεκινούν την αρίθμηση των ετών τους από το έτος της «Εγίρας», δηλαδή από τη 16η Ιουλίου του 622 μ.Χ. στο Ιουλιανό ημερολόγιο, την ημέρα δηλαδή της αναχώρησης του Μωάμεθ από τη Μέκκα προς τη γειτονική πόλη της Μεδίνας για να γλιτώσει από μία συνωμοσία εναντίον του. Στην Κίνα η Πρωτοχρονιά είναι κινητή εορτή – παρότι οι Κινέζοι χρησιμοποιούν επισήμως (από το 1912) το Γρηγοριανό ημερολόγιο – και δεν συμπίπτει με την 1η Ιανουαρίου αλλά γιορτάζεται σε διαφορετική ημερομηνία κάθε χρόνο, αφού βασίζεται ακόμη και σήμερα σε αρχαίες κινεζικές παραδόσεις.

Για χρόνια οι χώρες γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά η καθεμία χωριστά. Την 1η Ιανουαρίου ως Πρωτοχρονιά τη γιορτάζουν οι Σουηδοί από το 1529 και οι Γερμανοί από το 1544. Στην Ιταλία τη γιορτάζουν από τότε περίπου οι Βενετοί – μόνοι τους: στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας είχαν επιλέξει άλλες ημερομηνίες. Στην Ελλάδα η Πρωτοχρονιά ως γιορτή καθιερώθηκε μόλις το 1923: μέχρι τότε δεν τη γιορτάζαμε καν. Και που τη γιορτάζουμε ωστόσο την 1η Ιανουαρίου, τι καταλαβαίνουμε; Τίποτα! Εχουμε ένα σωρό έθιμα που τη συνοδεύουν, αλλά ουδείς αντιλαμβάνεται τη μέρα ως αρχή του χρόνου. Τίποτα δεν αρχίζει την 1η Ιανουαρίου για τον απλούστατο λόγο ότι στη χώρα μας όλα αρχίζουν τον Σεπτέμβριο. Τα σχολεία ξεκινούν. Οι άνθρωποι επιστρέφουν στις δουλειές τους (όσοι δουλειές έχουν και όσοι δεν έχουν τότε αρχίζουν να ψάχνουν να βρουν). Ξεκινά το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και το Τσάμπιονς Λιγκ. Ξεκινούν τα νέα προγράμματα των καναλιών. Πολλοί διαλέγουν τον μήνα για να παντρευτούν, γιατί νιώθουν ότι πραγματικά πρόκειται για έναν μήνα που επιτρέπει ένα νέο ξεκίνημα. Ολοι τον Σεπτέμβριο ξαναβρισκόμαστε και έχουμε την ίδια ακριβώς αμηχανία ως προς το τι να ευχηθούμε ο ένας στον άλλον. Αλλοι λένε «καλή σεζόν», λες και είμαστε διευθυντές σε θέατρο. Αλλοι λένε «καλό χειμώνα» ενώ έχει τριάντα δύο βαθμούς υπό σκιάν. Κανείς δεν τολμά να πει «καλή χρονιά». Ενώ το ‘χει κάτω από τη γλώσσα.

Δεν ξέρω με ποια κριτήρια διάλεξαν την πρώτη του Ιανουαρίου ως Πρωτοχρονιά. Πιθανότατα σε έναν άλλον κόσμο, διαφορετικό από τον δικό μας, ο Ιανουάριος να ήταν πραγματικά ο μήνας που ένιωθες την αλλαγή του χρόνου – αυτό δεν ισχύει πια. Κι επειδή δεν ισχύει χρειάζεται μια πραγματική μεταρρύθμιση και όχι από αυτές τις fake που συνήθως αφορούν απλώς μισθούς και συντάξεις. Χρειάζεται να βρούμε τη δύναμη να φέρουμε την «Πρωτοχρονιά» τον Σεπτέμβρη – στον μήνα που κανονικά ανήκει. Δεν χρειάζεται μάλιστα να γιορτάζεται την 1η του Σεπτέμβρη – από πουθενά δεν προκύπτει ότι η Πρωτοχρονιά πρέπει να είναι και πρωτομηνιά. Μια χαρά μπορεί να την γιορτάζουμε 15 του μηνός ή και 22. Ας πούμε τη δεύτερη ή την τρίτη Κυριακή του μήνα. Και μπορούμε να το κάνουμε μόνο εμείς: οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, οι Ασιάτες, οι Αμερικανοί, οι Αυστραλοί και οι Αφρικανοί ας γιορτάζουν όποτε θέλουν: κανείς ποτέ σε αυτή τη χώρα δεν ζήλεψε τις εθνικές εορτές τους.

Σκεφτείτε πόσο ωραία θα απλοποιηθούν όλα. Λίγες μέρες μετά την επιστροφή μας από την αυγουστιάτικη καλοκαιρινή απόδραση θα έχουμε μπροστά μας μια ωραία τριήμερη αργία – ο Σεπτέμβρης από αργίες είναι άδειος δυστυχώς. Θα γιορτάζουμε την αλλαγή του χρόνου στις πλατείες αφού κάνει ακόμη ζέστη. Θα μπορούμε να ξαναφύγουμε για τα χωριά μας ή να μείνουμε στις πόλεις και να ξεφαντώσουμε. Κανείς δεν θα έπαιζε χαρτιά αφού καλοκαιριάτικα μόνο οι άρρωστοι με τον τζόγο έχουν τέτοια κέφια. Το οικογενειακό τραπέζι δεν θα είχε γαλοπούλα (που σε κανέναν δεν αρέσει…) αλλά μάλλον κάνα ψαράκι. Θα ανταλλάσσαμε δώρα ταπεινά και όμορφα, ξεπαραδιασμένοι από το καλοκαίρι. Θα παίρναμε τώρα που τον χρειαζόμαστε τον 13ο μισθό για να πληρώσουμε την Εφορία και τον ΕΝΦΙΑ. Θα ανταλλάσσαμε φιλιά και κανείς δεν θα έλεγε βλακείες του είδους «καλό χειμώνα». Η δε απουσία της Πρωτοχρονιάς από το εορτολόγιο του Ιανουαρίου δεν θα δημιουργούσε το παραμικρό πρόβλημα: τα Χριστούγεννα είναι έτσι κι αλλιώς μια τεράστια γιορτή και χωρίς την Πρωτοχρονιά θα αναβαθμιζόταν και η παρεξηγημένη γιορτή των Φώτων που ενώ είναι για τις χριστιανικές μας παραδόσεις τεράστια, έχει καταντήσει κάτι σαν φεστιβάλ των χειμερινών κολυμβητών που εκείνη τη μέρα ξεσαλώνουν.

Η μεταβολή της Πρωτοχρονιάς θα οδηγούσε χιλιάδες τουρίστες στην απόφαση να έρχονται εδώ για να τη γιορτάσουν μαζί μας – όποιος αμφιβάλλει, ας σκεφτεί ότι υπάρχουν Κινέζοι που παντρεύονται στη Σαντορίνη και θα καταλάβει πως οι παράξενοι του κόσμου είναι μια μεγάλη, ήρεμη, βουβή πλειονότητα. Θα νιώθαμε σύντομα ευτυχισμένοι για αυτή μας τη διαφορετικότητα κι αν ξαναβρίσκαμε λεφτά την 1η Ιανουαρίου θα πηγαίναμε στα εξωτερικά για να χαρούμε την Πρωτοχρονιά – όπου τη γιορτάζουν τότε. Θα τους εξηγούσαμε το λάθος που κάνουν, θα μας κοιτούσαν περίεργα. Θα ήμασταν οι μόνοι που θα μπορούσαμε να γιορτάσουμε δύο Πρωτοχρονιές τον χρόνο…

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018.

https://www.tovima.gr/printed_post/i-protoxronia-tou-septemvri/

Χάρτης: Δείτε πώς λένε τον... Άι Βασίλη σε διάφορες χώρες της Ευρώπης

Μπορεί εμάς να μας φέρνει τα δώρα μας ένας άγιος, όμως σε άλλες χώρες το καθήκον αυτό έχει αναλάβει ένας νάνος, μια κατσίκα, ή ένα κούτσουρο που... αφοδεύει παιχνίδια

Η φιγούρα ενός μεταφυσικού πλάσματος που μοιράζει δώρα τα Χριστούγεννα είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα σύμβολα των γιορτών, όπως αποκαλύπτει το infographic που δημιούργησε ένας 26χρονος γλωσσολόγος, μαθηματικός και καλλιτέχνης από την Τσεχία.

Κι αν για εμάς - και για πολλούς άλλους λαούς - η φιγούρα αυτή ανήκει σε έναν άγιο και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παράδοση και τη θρησκεία μας, υπάρχουν και χώρες όπου τα δώρα των παιδιών τα φέρνει ένας νάνος, μια κατσίκα ή και ένα... καλοθρεμμένο κούτσουρο.

Ο πολυτάλαντος Jakub Marian, μετά από εκτεταμένη έρευνα, συγκέντρωσε τις ονομασίες με τις οποίες αποκαλούν τους μεταφυσικούς «κομιστές δώρων» τους οι διάφορες χώρες και τις παρουσίασε σε έναν εντυπωσιακό χάρτη, χρωματισμένο ανάλογα με την ετυμολογική συγγένεια των ονομάτων που χρησιμοποιούνται στην Γηραιά Ήπειρο.

Όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει με την πρώτη ματιά, η ονομασία «Πατέρας των Χριστουγέννων» (που αναπαριστάται με κοκκινο χρώμα) είναι η πιο διαδεδομένη, καθώς χρησιμοποιείται από την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία αλλά και την Τουρκία.

Στη Ρωσία και την Ουκρανία χρησιμοποιείται, όπως βλέπουμε, ο συγγενής όρος «Παππούς των Πάγων», που αντιστοιχεί και στις δύο χριστιανικές χώρες στον Άγιο Νικόλαο.

Αρκετά διαδεδομένη γιορτινή φιγούρα στα Βαλκάνια αποτελεί εκείνη του «Παππού των Χριστουγέννων» ενώ στην κεντρική Ευρώπη βλέπουμε πως τα δεδομένα... αλλάζουν, αφού τα δώρα πια δεν τα φέρνει ένας ηλικιωμένος άγιος, αλλά ο μικρός Ιησούς.

Όσο προχωράμε προς τα βόρεια, τα πράγματα γίνονται όλο και πιο περίεργα. Στη Σουηδία και τη Νορβηγία, όπως δείχνει το γράφημα, τα παιδιά περιμένουν να πάρουν τα δώρα τους από έναν νάνο, ενώ στη γειτονική Φινλανδία το ευχάριστο αυτό καθήκον αναλαμβάνει μια κατσίκα.

Και ο νότος όμως δεν υστερεί στη φαντασία, αφού στην Καταλονία τα παιδιά καλούνται να φροντίζουν όλο τον Δεκέμβρη ένα... κούτσουρο, το οποίο κανακεύουν, «ταΐζουν» και κρατούν ζεστό προκειμένου να «αφοδεύσει» τα αγαπημένα τους δώρα την Παραμονή των Χριστουγέννων.

https://www.protothema.gr/world/article/538633/hartis-deite-pos-lene-ton-ai-vasili-se-diafores-hores-tis-europis/

Περιεργα και Πρωτοχρονιατικα εθιμα

Τα πιο παράξενα Πρωτοχρονιάτικα έθιμα στον κόσμο

Το καλωσόρισμα της νέας χρονιάς και ο αποχαιρετισμός στην παλιά είναι μια παράδοση που συναντάμε σε όλες τις χώρες. Αν όμως ψάχνετε για γιορτές ασυνήθιστες που μάλλον δεν έχετε ξανακούσει δείτε αυτές που ξεχωρίσαμε και επιλέξαμε για σας ως μοναδικές και πραγματικά παράξενες.

• Δανία

Οι Δανοί μαζεύουν όλα τα αχρησιμοποίητα πιάτα μέχρι την 31η Δεκεμβρίου και τα σπάνε πετώντας τα στις πόρτες των συγγενών και των φίλων τους για καλή τύχη. Κάποιοι άλλοι ανεβαίνουν πάνω σε καρέκλες και κυριολεκτικά «πηδούν» στη νέα χρονιά για να φέρουν καλοτυχία.

• Ισημερινός

Εδώ γιορτάζουν το Νέο Έτος με το κάψιμο χάρτινων σκιάχτρων και φωτογραφιών από την περασμένη χρονιά. Όλα στο όνομα της καλής τύχης.

• Ισπανία

Εάν καταφέρετε να βάλετε 12 ρώγες σταφύλι στο στόμα σας τα μεσάνυχτα, έχετε εξασφαλίσει καλοτυχία και ευημερία για τους δώδεκα επόμενους μήνες. 

• Φιλιππίνες

Επειδή το στρογγυλό σχήμα συμβολίζει για πολλούς τύχη και ευημερία οι Φιλιππινέζοι  παρουσιάζουν στρογγυλά φρούτα στο τραπέζι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, φορούν ρούχα με βούλες και γεμίζουν τις τσέπες τους με στρογγυλά νομίσματα.

• Νότια Αμερική

Σε ορισμένες χώρες φορούν χρωματιστά εσώρουχα που καθορίζουν τη μοίρα για το νέο έτος. Το κόκκινο συμβολίζει την αγάπη, το χρυσό τον πλούτο και το λευκό την ειρήνη.

• Ιαπωνία

Στην Ιαπωνία χτυπούν τις καμπάνες 108 φορές σύμφωνα με τη βουδιστική πεποίθηση ότι αυτό φέρνει εξαγνισμό. Θεωρούν επίσης ότι φέρνει καλή τύχη να χαμογελούν κατά τον ερχομό του νέου έτους.

• Περού

Κάθε χρόνο στα τέλη Δεκεμβρίου οι άνθρωποι σε ένα μικρό χωριό πιάνονται κυριολεκτικά στα χέρια ώστε να λύσουν τις όποιες διαφορές τους. Έτσι ξεκινούν τη νέα χρονιά χωρίς κακίες.

• Ελβετία

Εδώ γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά πετώντας μια μπάλα παγωτό στο πάτωμα για να εξασφαλίσουν τύχη, ειρήνη και πλούτο.

• Ρουμανία

Στη Ρουμανία ντύνονται σαν αρκούδες που χορεύουν για να ξορκίσουν κάθε κακό πνεύμα.

• Πουέρτο Ρίκο

Σε ορισμένα μέρη ρίχνουν δοχεία νερού από τα παράθυρά τους για να απομακρύνουν τα κακά πνεύματα.

• Βέλγιο

Στο Βέλγιο παίρνουν σοβαρά τα ζώα και οι κτηνοτρόφοι «συνομιλούν» μαζί τους και εύχονται στις αγελάδες τους ευτυχισμένη νέα χρονιά.

• Κολομβία

Εδώ οι κάτοικοι κουβαλούν μαζί τους όλη την ημέρα άδεις βαλίτσες με την ελπίδα ότι θα έχουν μια χρονιά γεμάτη ωραίες περιπέτειες.

• Ταϋλάνδη

Εκτός από το να ρίχνουν κουβάδες νερού ο ένας στον άλλον, μουτζουρώνονται και με γκρι ταλκ. Οι δρόμοι είναι συνήθως πλημμυρισμένοι με νερό που «ξεπλένει» την κακοτυχία και τις αμαρτίες του προηγούμενου έτους

• Λευκορωσία

Όσες θέλουν να μάθουν αν θα παντρευτούν τη νέα χρονιά, ρωτάνε έναν κόκορα. Στο παιχνίδι βάζουν σπυριά καλαμποκιού μπροστά στις ελεύθερες γυναίκες και στη συνέχεια περιμένουν να δουν από ποια θα επιλέξει ο κόκορας να φάει πρώτα καλαμπόκι.  Αυτή θα είναι προφανώς  και η πρώτη που θα παντρευτεί.

• Χιλή

Στην πόλη Talca οι οικογένειες περνούν την Πρωτοχρονιά στο νεκροταφείο, συντροφιά με τους νεκρούς αγαπημένους τους.

• Ιρλανδία

Οι Ιρλανδοί πετούν στους τοίχους ψωμιά για να απαλλαγούν από τα κακά πνεύματα.

• Ν. Αφρική

Σε μερικά μέρη πετούν παλιά έπιπλα από το παράθυρο, διώχνοντας την κακοτυχία.

• Σιβηρία

Εδώ βουτούν και φυτεύουν δέντρα κάτω από τις κατεψυγμένες λίμνες και τα ποτάμια την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ως σύμβολο για μια νέα αρχή.

• Φιλανδία

Στη Φινλανδία οι άνθρωποι προβλέπουν την ερχόμενη χρονιά χύνοντας λιωμένο κασσίτερο σε ένα δοχείο νερού και ερμηνεύοντας το σχήμα που παίρνει το μέταλλο όταν σκληραίνει.

• Σκωτία

Στη Σκωτία, όποιος κάνει ποδαρικό στο σπίτι την Πρωτοχρονιά θα πρέπει να φέρει ένα δώρο για καλή τύχη. Στο Stonehaven  ανάβουν μεγάλες φωτιές για το φεστιβάλ Hogmanay την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να διώξουν τα κακά πνεύματα.

• Εσθονία

Οι κάτοικοι συνδυάζουν την καλοτυχία, την αφθονία και τη δύναμη με την απόλαυση του φαγητού. Η παράδοση θέλει να καταναλώνουν όχι ένα αλλά επτά, εννέα ή δώδεκα γεύματα την ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Δεν χρειάζεται να φάτε τα πάντα στο πιάτο σας, αφήστε κάτι και για να ευχαριστήσετε τα πατροπαράδοτα πνεύματα.

• Βραζιλία

Με λευκά ρούχα, αφού το ρολόι χτυπά τα μεσάνυχτα, οι Βραζιλιάνοι κατευθύνονται προς τη θάλασσα και πηδούν πάνω από επτά κύματα για να εξευμενίσουν τη θεά της θάλασσας Iemanjá ώστε να δημιουργήσει μονοπάτια στη ζωή τους. Ρίχνουν επίσης λευκά λουλούδια που αν πάνε προς τα βαθειά, τότε θα έχουν καλή τύχη όλη την επόμενη χρονιά.

• Βενετία

Ομαδικά φιλιά στην πλατεία του Αγίου Μάρκου από χιλιάδες Ιταλούς αλλά και τουρίστες που καλωσορίζουν μοναδικά το νέο έτος.

Φωτεινή Πουρνάρα

https://www.itrofi.gr/diatrofi/istoria/article/2379/ta-pio-paraxena-protohroniatika-ethima-ston-kosmo