Υπήρξε ο 8ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο-Τώρα βλέπει τον κόσμο πίσω απο τα κάγκελα

 

Τετάρτη, 10 Φεβρουαρίου 2021

Από τα 35 δις δολάρια, τώρα μπατίρης και φυλακισμένος. Από το απόγειο της δόξας του στο ..υπόγειο της απαξίωσης. Στην κυριολεξία. Ότι άγγιζε γινόταν χρυσός. Ήταν ο «Μίδας» της Βραζιλίας.

Και όπως αναφέρει το newmoney.gr καμία ιστορία δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο του Εϊκε Μπατίστα. Ο μεγιστάνας που κατάφερε να χάσει το 99,6% της περιουσίας του σε μόλις 16 μήνες.

Το 1981, ο 25χρονος τότε Εϊκε παίρνει το πρώτο του δάνειο ύψους 500 χιλιάδων δολαρίων. Με τα χρήματα αυτά ιδρύει την Autram Aurem, εταιρεία διαπραγμάτευσης χρυσού που δραστηριοποιούνταν στην Βραζιλία. Μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια κατάφερε να κερδίσει 6 εκατομμύρια δολάρια.

H τεράστια αυτή επιτυχία προσέλκυσε πλήθος επενδυτών και μάλιστα από πολλές διαφορετικές χώρες. Έτσι δύο χρόνια αργότερα, συνεργάστηκε με την καναδική εταιρεία TVX Gold στην οποία έγινε μάλιστα και διευθύνων σύμβουλος. Ότι άγγιζε γινόταν χρυσός. Πριν συμπληρώσει τα 30 του χρόνια, ο Εϊκε είχε καταφέρει να μαγέψει τους επενδυτές. Όλοι μιλούσαν για τις ικανότητές του. Το μέλλον του προμηνύεται λαμπρό.


Τριπλασίασε την περιουσία του

Το 1998, δημιούργησε τον πολυσυλλεκτικό όμιλό του, Grupo EBX, ο οποίος δραστηριοποιούνταν σε ποικίλους κλάδους, από τα πετρέλαια και την εξόρυξη μέχρι την ψυχαγωγία, τη διαχείριση λιμένων, τα συστήματα διαχείρισης τροφοδοτικής αλυσίδας και τη ναυπήγηση σκαφών. 

Οι περισσότερες από τις επιχειρήσεις του είχαν εισαχθεί στο χρηματιστήριο γεγονός που απογείωνε την αξία τους.

Μέσα λοιπόν σε μία μόλις 20ετία, από το 1980 ως το 2000, η περιουσία του ξεπερνούσε τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια, χάρη στην εντυπωσιακά προσοδοφόρα εμπλοκή του με τα χρηματιστήρια κεφαλαίων και εμπορευμάτων, τριπλασίασε την προσωπική περιουσία του. Πάρα πολλοί ήταν εκείνοι που άνοιξαν λογαριασμούς μόνο και μόνο για να επενδύσουν στον Μπατίστα.

Απ΄ την ακμή στην παρακμή…

Το 2012, ο Βραζιλιάνος μεγιστάνας εξόρυξης και διύλισης πετρελαίου είχε περιουσία που άγγιζε τα 35 δισεκατομμύρια δολάρια και περιλαμβάνονταν στις λίστες των βαθύπλουτων του πλανήτη. Ήταν ο 8ος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο.

Όλα άλλαξαν όμως μόλις σε 16 μήνες. Η κάτω βόλτα ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2012, όταν ενώ ο ένας από τους δυο του γιούς του και ενώ οδηγούσε μια Mclaren SLR παρέσυρε έναν ποδηλάτη. Την ίδια χρονιά, οι επενδυτές περίμεναν με ανυπομονησία την απόδοση του ομίλου του. Τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν για τη MPX. 

Τα χρέη διογκώνονται. Αλλά και το αστέρι του ομίλου του, η OGX, δεν αποδίδει πια καρπούς.

Τότε είναι που ο Εϊκε αρχίζει να πουλά τα περιουσιακά του στοιχεία το ένα μετά από το άλλο. Έπρεπε να καλύψει τις ζημιές. Αλλά λίγους μήνες αργότερα ήρθε μια βόμβα που δεν μπορούσε να χειριστεί. 

Το 2013 η εταιρεία πετρελαίου του, η OGX, κηρύσσει πτώχευση. Σύμφωνα με το Εntrepreneurshandbook, αυτή ήταν και η μεγαλύτερη εταιρική χρεοκοπία στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής.

Καθώς η αυτοκρατορία του καταρρέει γύρω του, τότε είναι που ξεσπά ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο που συνταράσσει ολόκληρη τη Βραζιλία. Τρεις πρόεδροι της χώρας κατηγορούνται για διαφθορά και ξέπλυμα χρήματος. Τότε είναι που αποκαλύπτεται ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας του Μπατίστα προήλθε από δωροδοκία διεφθαρμένων αξιωματούχων. Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα για τον μεγιστάνα. Καταδικάζεται σε φυλάκιση 30 ετών. Από το Ιανουάριο του 2017 βρίσκεται σε φυλακή του Μπανγκού όπου εκτίει την ποινή του.

https://www.epixirimatias.gr/2021/02/8.html

Περί συνωμοσιολογίας (ή περί της άρνησης της ψυχικής πραγματικότητας)

 

Έχουν περάσει περίπου εννέα μήνες από τότε που η πανδημία εισήλθε απρόσμενα και βίαια στις ζωές μας εγκαθιδρύοντας μία νέα πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα εξαιρετικά δύσκολη, η οποία έχει τροποποιήσει ριζικά όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας. Πρόκειται περί της πραγματικότητας του κορονοϊού.

Σήμερα έχουμε πλέον διαβεί για τα καλά το κατώφλι του δεύτερου κύματος της πανδημίας: ενός κύματος εξαιρετικά φονικού, το οποίο σύσσωμη η ανθρωπότητα προσπαθεί να περιορίσει. Kαι ενώ λοιπόν οι επιπτώσεις της πανδημίας είναι έκδηλες σε όλα τα επίπεδα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα φαινόμενο εξίσου “μολυσματικό” με τον ιό: τους αρνητές της πανδημίας.

Πρόκειται περί μίας ομάδας ανθρώπων οι οποίοι όχι μόνον αρνούνται την ύπαρξη της πανδημίας, αλλά επινοούν διάφορες ανακριβείς και αναληθείς θεωρίες προκειμένου να εξηγήσουν την ύπαρξή της. Στις παρακάτω γραμμές θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω περιληπτικά το ψυχολογικό προφίλ των “συνωμοσιολόγων” και να παρουσιάσω τις ψυχολογικές προεκτάσεις του φαινομένου αυτού.

Για να μπορέσουμε, ωστόσο, να κατανοήσουμε το ψυχολογικό προφίλ των συνωμοσιολόγων, θα πρέπει να κατανοήσουμε ορισμένα πράγματα σχετικά με τη δυναμική του άγχους. Ήδη από τη γέννηση μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύο ανυπόφορα άγχη: το άγχος αφανισμού (άγχος/φόβος θανάτου) και το άγχος της εγκατάλειψης. Το άγχος αφανισμού/θανάτου εμφανίζεται από την αρχή της ζωής. Ερχόμαστε στον κόσμο ως βρέφη, τρωτοί και αδύναμοι και θα ήταν αδύνατον να επιβιώσουμε χωρίς την καθοριστική συμβολή ενός προσώπου φροντίδας. Αν η φροντίδα αυτή είναι σχετικά καλή και ικανοποιητική, δημιουργούνται αισθήματα ασφάλειας και ψυχικής ανθεκτικότητας που δρουν προστατευτικά απέναντι σε αυτό το ανυπόφορο άγχος.

Υπάρχουν όμως εξωτερικά γεγονότα που ανακινούν αυτά τα αυτά τα ανυπόφορα άγχη. Η εμφάνιση της πανδημίας μας έκανε να παλινδρομήσουμε σε ένα στάδιο πλήρους αβοηθησίας ξυπνώντας μέσα μας το φόβο του αφανισμού.

Η άρνηση της πανδημίας και οι θεωρίες συνωμοσίας που την συνοδεύουν αποτελούν μία άμυνα απέναντι στον φόβο αυτό. Οι συνωμοσιολόγοι είναι άνθρωποι με χαμηλή ψυχική ανθεκτικότητα. Η εξωτερική και πραγματική απειλή του κορονοϊού τους οδηγεί στο να επιστρατεύσουν ασυνείδητα έναν πανίσχυρο πρωτόγονο αμυντικό μηχανισμό τον οποίο ονομάζουμε “άρνηση της ψυχικής πραγματικότητας”.

Αυτό που ουσιαστικά δεν αποδέχεται ένας αρνητής της πανδημίας δεν αφορά τόσο την ύπαρξη του ιού (αν και φαινομενικά αυτό υποστηρίζει), αλλά κυρίως την ψυχική του ευαλωτότητα. Αρνείται τον φόβο και την αδυναμία που νιώθει μπροστά σε κάτι μεγαλύτερο από αυτόν. Αρνείται να μολυνθεί με τον “ιό της ευαλωτότητας”. Δεν αποδέχεται το έντονο άγχος, τον φόβο και την αδυναμία του. Αρνείται την ίδια του την συναισθηματική πραγματικότητα.

Αποκυρρήσωντας την ψυχική του πραγματικότητα προσπαθεί παράλληλα να την ελέγξει. Αισθάνεται ένα ψευδές συναίσθημα παντοδυναμίας το οποίο συνοδεύεται από ένα αίσθημα υποτίμησης. Υποτιμά τον πραγματικό κίνδυνο, μικραίνοντας τον έτσι ώστε να τον χωρέσει μέσα του. Και αυτό ακριβώς είναι το βασικό πρόβλημα των αρνητών: η έλλειψη χώρου. Αδυνατούν να φιλοξενήσουν μέσα τους αυτά τα πολύ δύσκολα συναισθήματα και κυρίως τον φόβο που γεννά, σε όλους μας, μία τέτοια συνθήκη. Η άρνηση, ο παντοδύναμος έλεγχος και η υποτίμηση είναι πρωτόγονοι αμυντικοί μηχανισμοί που σκοπό έχουν να εξαφανίσουν ή να μειώσουν το άγχος του.

Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι προϊόν αυτών των τριών αμυντικών μηχανισμών. Λόγω της ανικανότητας τους να αντέξουν το άγχος που δημιουργεί η πραγματικότητα του κορονοϊού, την αρνούνται και προσπαθούν να την ελέγξουν μέσα από έναν παντοδύναμο τρόπο. Ο φόβος που βιώνουν μέσα τους προβάλλεται έξω από αυτούς με επιθετικό τρόπο και αποδίδεται σε άλλους τους οποίους οι συνωμοσιολόγοι καθιστούν υπεύθυνους για όλα τα δεινά της πανδημίας. Με αυτόν τον τρόπο ο αόρατος και άγνωστος εχθρός γίνεται ορατός, γνωστός και κατ' επέκταση ελέγξιμος. Κατασκευάζουν έτσι παρανοϊκές θεωρίες τις οποίες ασπάζονται με ναρκισσιστική ψευδό-σιγουριά.

Ο συνωμοσιολόγος είναι ένα άτομο με πτωχή ικανότητα αξιολόγησης της πραγματικότητας. Θεμελιώδες χαρακτηριστικό των ατόμων αυτών είναι να αποτινάσουν από πάνω τους πτυχές του εαυτού τους τις οποίες δε μπορούν να αντέξουν. Όσο περισσότερο συναισθηματικά ανώριμος είναι ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο τείνει να προβάλλει στους άλλους ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά και ιδιότητες που ανήκουν στον ίδιο. Το αποτέλεσμα αυτής της ψυχικής διαδικασίας είναι η στρέβλωση της πραγματικότητας στην οποία κυριαρχούν έντονα παρανοϊκά στοιχεία.

Οι συνωμοσιολόγοι είναι δραπέτες της ίδιας τους της ύπαρξης. Η εσωτερική τους πραγματικότητας είναι τόσο οδυνηρά ανυπόφορη που τους ωθεί να οπισθοχωρήσουν σε ψυχωτικού τύπου εσωτερικά καταφύγια. Δεν είναι αρνητές της πανδημίας, είναι αρνητές της ίδιας τους της ψυχικής τους πραγματικότητας.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η πανδημία ήρθε να μας θυμίσει ποιοι πραγματικά είμαστε. Και στην πραγματικότητα είμαστε μικροί, τρωτοί και ευάλωτοι. Ίσως να ήταν βοηθητικό να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε τη θέση μας ξανά μέσα στο φάσμα της ζωής, βλέποντας τους εαυτούς μας ως μικρές δημιουργίες της και όχι ως παντοδύναμα όντα που προσπαθούν επί ματαίω να την ελέγξουν....

https://www.o-klooun.com/psychology/peri-synomosiologias

 

Τα ταξίδια που θέλουμε να κάνουμε το 2021

Αισιοδοξούμε και ονειρευόμαστε, πως η νέα χρονιά που ξεκίνησε μόλις, θα μας φέρει όλα τα ταξίδια που μας στέρησε το 2020.

Δημοσίευση | 4 Ιανουαρίου 2021

 3342  0 0

Στις πρώτες θέσεις της λίστας με τα πράγματα που μας έλειψαν περισσότερο το 2020, εκεί κάπου ανάμεσα στις αγκαλιές και τα μπαράκια, είναι αναμφίβολα τα ταξίδια. Γι’ αυτό θα ξεκινήσουμε τη νέα χρονιά με μια λίστα 21 ταξιδιών, κοντινών και μακρινών, που ονειρευόμαστε να κάνουμε το 2021. Και που σου ευχόμαστε να κάνεις κι εσύ.

Στην Πράγα, για να ξαναπερπατήσουμε ξημέρωμα τη Γέφυρα του Καρόλου, αφού ξενυχτήσουμε χορεύοντας στα υπόγεια κλαμπ του Ζίζκοφ.

Στη Ρώμη, γιατί μια μόνο πόλη στον κόσμο είναι αιώνια. Αυτή που δεν θα μάσαγε από πανδημίες, όσο σκληρά και αν την χτύπησαν.

Στο Κότορ, στο Μαυροβούνιο, γιατί πού αλλού υπάρχει μια ολόκληρη πόλη μέσα σε ένα κάστρο δίπλα σε ένα φιόρδ;



Στο Περού, γιατί το Μάτσου Πίτσου είναι όνειρο ζωής σχεδόν για όλους όσους ονειρεύονται ταξίδια. Κι αν δεν είναι τώρα η ώρα να πραγματοποιήσουμε όνειρα ζωής, πότε θα είναι;

Στην Τανζανία, να χαζεύουμε έναν τεράστιο, κατακόκκινο ήλιο να δύει πάνω από την απεραντοσύνη εθνικών πάρκων γεμάτων εξωτικά ζωάκια, ενώ κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας παίζει αυτό.

Στο Κάιρο, γιατί λίγα πράγματα μπορούν πραγματικά να συγκριθούν με την πρώτη στιγμή που θα αντικρίσεις τις Πυραμίδες από μακριά, κάπου κολλημένος/η στην πιο σουρεαλιστική κίνηση που έχεις δει ποτέ σου.

Στο Βέρχτερ, στο Βέλγιο, για ένα από τα καλύτερα μουσικά φεστιβάλ της Ευρώπης –με σπουδαία ονόματα, αλλά χωρίς την απεραντοσύνη του Γκλαστονμπέρι, που συνήθως σημαίνει ότι τις περισσότερες συναυλίες τις βλέπεις μέσα από κάποια γιγαντοοθόνη.

Στην Ισλανδία, σε αυτή την ταυτόχρονα εξωτική και παγωμένη εσχατιά της Ευρώπης, να κυνηγάμε τα πράσινα φώτα στον ουρανό που είναι το Βόρειο Σέλας.



Στα Κανάρια, που είναι ό,τι πιο… ευρωπαϊκό σε εξωτικό ταξίδι μπορείς να κάνεις –κι αυτό σημαίνει αυτομάτως και μια χαρά τιμές αεροπορικών, και καθόλου τρομακτική τοπική κουζίνα για τους διστακτικούς ουρανίσκους.

Στη Νέα Ζηλανδία, που βρίσκεται στη λίστα με τα ταξιδιωτικά μας όνειρα εδώ και μια 20ετία, από τότε που πρωτοείδαμε τα συγκλονιστικά τοπία της στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.

Στη Νέα Υόρκη, γιατί αν ο πλανήτης είχε πρωτεύουσα, θα ήταν αυτή.

Στο Λονδίνο, που είναι το (εχμ) ευρωπαϊκό αντίστοιχό της αλλά με Ιστορία, και με μια ολόδική του, μοναδική ατμόσφαιρα, που κανένα Brexit δεν θα αφήσουμε να μας τη στερήσει.

Στην Πέτρα της Ιορδανίας, για να περπατήσουμε στα αμμώδη μονοπάτια μιας πανάρχαιας πόλης λαξευμένης στους κοκκινωπούς βράχους της ερήμου.



Στο Τελ Αβίβ, για να χορτάσουμε βουτιές στη Μεσόγειο μες στο καταχείμωνο και να χορέψουμε σαν να μην υπάρχει αύριο στα καλύτερα μπαράκια της Μέσης Ανατολής –ακούγεται μόνο οξύμωρο, δεν είναι.

Στην Αγία Πετρούπολη, τον Ιούνιο, για τις λευκές νύχτες που ο ήλιος δε δύει παρά για λίγες ώρες κάθε νύχτα και όλη η πόλη είναι μια απέραντη γιορτή.

Στο Μπουένος Άιρες, για να χορέψουμε ένα τανγκό στους δρόμους της πόλης που το γέννησε.

Στο Μεξικό, για να φάμε επιτέλους αυθεντικό μεξικάνικο. Και για να δούμε από κοντά το Παλένκε των Μάγιας. Και για τις βουτιές στην Καραϊβική.



Στην Κούβα, γιατί παραλίες, θάλασσες και αιώνια καλοκαίρια στην Καραϊβική υπάρχουν πολλά. Κούβα, όμως, είναι μόνο μία.

Στην Κωνσταντινούπολη, γιατί όπως έλεγε και ο παππούς Φάνης στην Πολίτικη Κουζίνα, «τη λέμε Πόλη γιατί είναι η ωραιότερη πόλη στον κόσμο».

Στην Ιαπωνία, γιατί οι Ολυμπιακοί που αναβλήθηκαν θα είναι η μεγαλύτερη γιορτή που έχει δει ως τώρα ο 21ος αιώνας.

Στις ατελείωτες στέπες της Ρωσίας και της Μογγολίας και στις όχθες της Βαϊκάλης, όπως τις διασχίζει σε 7 μέρες και 7 νύχτες ο Υπερσιβηρικός.

https://www.in2life.gr/escape/destinations/article/1008078/ta-taxidia-poy-theloyme-na-kanoyme-to-2021.html

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ!!