Αυτές είναι οι δέκα πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα

Αυτές είναι οι δέκα πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα

Τη λίστα με τις πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου δημοσίευσε το ινστιτούτο Λέγκατουμ, το οποίο μετά την μελέτη αρκετών παραμέτρων κατέληξε στην τελική δεκάδα με τις δέκα πιο ευτυχισμένες χώρες του πλανήτη. Την πρωτιά κατέχει η παγωμένη Νορβηγία, ενώ όπως ήταν αναμενόμενο η Ελλάδα δεν είναι στη λίστα. Οι παράμετροι που συνυπολογίστηκαν για την δημιουργία της λίστας είναι...


το σύστημα υγείας και η ευημερία των κατοίκων, η ελευθερία της έκφρασης στον Τύπο, η ελευθερία της εκδήλωσης των θρησκευτικών πεποιθήσεων και των σεξουαλικών προτιμήσεων του ατόμου, αλλά και η ασφάλεια των πολιτών.

Στην έρευνά συμμετείχαν 142 χώρες, οι οποίες φιλοξενούν το 96% του παγκόσμιου πληθυσμού και λήφθηκαν υπόψη συνολικά 89 παράγοντες από οχτώ διαφορετικές κατηγορίες, ανάμεσά τους η εκπαίδευση, η κυβέρνηση και τα οικονομικά.

Το Ινστιτούτο Λέγκατουμ, με έδρα το Λονδίνο, είναι μέρος του κολοσσού Λέγκατουμ Γκρουπ, το οποίο ανήκει στον Κρίστοφερ Τσάντλερ και αφού μελέτησε όλους αυτούς τους παράγοντες και αρκετούς άλλους κατέληξε στη λίστα με τις δέκα πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου:

1. Νορβηγία
2. Δανία
3. Σουηδία
4. Αυστραλία
5. Νέα Ζηλανδία
6. Καναδάς
7. Φιλανδία
8. Ολλανδία
9. Ελβετία
10. Ιρλανδία

στις 2:25 μ.μ.

Η σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας στο ελληνικό «γήπεδο»…

21/01/2013 03:19 | Κατηγορίες: Featured,Εξωτερική Πολιτική  Αποστολή με email |

Print PDF

Παρόμοια σε ένα βαθμό επιχειρηματολογία με αυτή που αναπτύσσουμε στο κεντρικό θέμα περί τρομοκρατίας, διαπιστώσαμε στο ενδιαφέρον ρεπορτάζ της έμπειρης στα θέματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής δημοσιογράφου του Ελεύθερου Τύπου, της Αγγελικής Σπανού. Ακολουθεί ένα μέρος του κειμένου που μας έκανε πραγματικά μεγάλη εντύπωση, ειδικά λόγω του ότι οι δημοσιογράφοι ρωτάνε, άρα υπήρξαν κάποιοι που επιβεβαίωσαν όσα εμείς γράφουμε τόσο καιρό σε επίπεδο ανάλυσης…
«Ο Μπομπ Τράα συνηθίζει να λέει στους συνομιλητές του, καθισμένος στο λιτό γραφείο του, ότι οι ολιγάρχες των μίντια, οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι. Ο Ολλανδός τεχνοκράτης του ΔΝΤ δεν έχει διπλωματικό τακτ όταν μιλά off the record…

»Η ρωσική επιθυμία για αύξηση της επιρροής της στην περιοχή Βερολίνο και Ουάσιγκτον θέλουν να αποτρέψουν τη ρωσική διείσδυση στην Ελλάδα Οι ΔΕΚΟ της χώρας του 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ δεν έχουν ιδιαίτερη γεωοικονομική αξία. Αν όμως, η Ελλάδα και η Κύπρος από κοινού αρχίσουν να αναζητούν λύσεις στη Μόσχα, είναι πολύ πιθανό ότι θα ασκηθούν πιέσεις για την επαναφορά των δύο χωρών στο μαντρί.
»Το Βερολίνο δεν έχει κανένα πρόβλημα -το αντίθετο ισχύει- να προβαίνει σε ιδιαίτερα προωθημένες συμφωνίες με το Κρεμλίνο. Η Γερμανία στρέφεται στη Ρωσία που της προσφέρει ενέργεια και παρέχει τεχνολογία που τόσο χρειάζεται ο Πούτιν. Αλλά δεν θέλει να βλέπει χώρες που ανήκουν στη σφαίρα επιρροής της να κάνουν το ίδιο.
»Οι ΗΠΑ είναι κάθετα απέναντι στην ενίσχυση του μονοπωλίου της Ρωσίας σε ενεργειακό επίπεδο και ειδικότερα της ρωσικής διείσδυσης σε χώρες του ΝΑΤΟ. Οι Ρώσοι είναι οι πιο σκληροί διαπραγματευτές στον κόσμο και δεν θα χαριστούν στην Ελλάδα ούτε στην Κύπρο. Επ’ αυτού είχε πικρή εμπειρία ο απερχόμενος Πρόεδρος της Κύπρου, Δημήτρης Χριστόφιας, όταν προσπάθησε να αποφύγει το Μνημόνιο με ρωσική στήριξη.


»Ωστόσο, η Μόσχα ενδιαφέρεται πάντα για την πρόσβαση στις ζεστές θάλασσες, αναζητά περάσματα στη Μεσόγειο, θέλει να ανακτήσει την επιρροή της στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή και για όλους αυτούς τους λόγους στρέφει το βλέμμα της στην περιοχή μας. Εάν η Gazprom μπει στην ελληνική αγορά Ενέργειας, είναι προφανές ότι θα υπάρξουν και άλλους είδους συμφωνίες:
»Τουρισμός, υποδομές, ενίσχυση των εξαγωγών μας προς τη Ρωσία είναι πεδία δόξης λαμπρά για ελληνορωσική συνεργασία και, φυσικά, υψηλού ρίσκου. …Πολλά θα κριθούν στην επίσκεψη που θα πραγματοποιήσει στις ΗΠΑ ο πρωθυπουργός, πιθανότατα, με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Στην πρώτη του συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα θα γίνει αναγνώριση προθέσεων και διαθέσεων σε ζητήματα που κινούνται μεταξύ γεωπολιτικής και ωμής οικονομίας.
»Το αν θα μεταβεί ή όχι στη Μόσχα για να συναντηθεί με τον Βλαντιμίρ Πούτιν θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την τύχη που θα έχει η πρόταση της Gazprom. Στη ρωσική πρωτεύουσα σκοπεύει να μεταβεί και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά για την Gazprom, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν αποκλείεται να περάσει ακόμη και την πόρτα του Κρεμλίνου.
»Διπλωματικές πηγές σημειώνουν ότι η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας θα αλλάξει αν βρεθεί πετρέλαιο στην Κρήτη, επιλεγεί μεταξύ των αγωγών το Transadriatic pipeline αντί για το Nabucco west, αν εκλεγεί κεντροαριστερός πρόεδρος στη Βουλγαρία και έτσι επανενεργοποιηθεί ο Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη, και αν ο Πειραιάς παίξει ρόλο διαμετακομιστικού κέντρου για την Κίνα και τη Λατινική Αμερική.

»Αλλά όλα αυτά, μαζί και χωριστά, είναι ακόμη πολύ μακριά. …Παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας σημειώνουν: Το γεγονός ότι το μέλλον της Ελλάδας έχει καίρια σημασία για το μέλλον της ευρωζώνης, και κατ’ επέκταση της παγκόσμιας οικονομίας, δεν σημαίνει ότι ο γεωπολιτικός ρόλος της χώρας είναι πιο σημαντικός από παλαιότερα.
»Η μεγάλη διαφορά σε γεωπολιτικό επίπεδο είναι ότι μετά το 2008 οι ΗΠΑ είναι σε υποχώρηση. Αφήνουν πίσω τους μια Μέση Ανατολή που σπαράσσεται -με ιδιαίτερα σημαντική ιρανική-σιιτική εξουσία- σε Συρία, Λίβανο, Ιράκ, Παλαιστίνη, ακόμα και Μπαχρέιν. Μια Αίγυπτο που δεν έχει βρει το βηματισμό της. Και μια Ρωσία που επανακτά ισχύ σε όλη την περιοχή της πρώην ΕΣΣΔ.
»Και βέβαια Πακιστάν-Αφγανιστάν (χώρες εξαγωγής μεταναστών) σε κατάσταση μεγαλύτερης αστάθειας από ποτέ. Η Ελλάδα έχει σημασία για τη σταθερότητα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ως κράτος-μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, ως χώρα ανάσχεσης των μεταναστών και λόγω της σημασίας της Σούδας για τις παγκόσμιες επιχειρήσεις των ΗΠΑ. Αλλά ως εκεί. Οι ΗΠΑ φαίνεται να ταμπουρώνονται γεωπολιτικά στην περιοχή των χωρών ΝΑΤΟ.
»Σε οικονομικό επίπεδο όμως δεν φαίνεται να διατηρούν κυρίαρχο ρόλο ούτε σε αυτήν την περιοχή, όπως καταδείχθηκε όταν, ως προς την πολιτική λιτότητας, το Βερολίνο στάθηκε μόνο του απέναντι σε όλη την Ε.Ε. και το ΔΝΤ και νίκησε. Η Ουάσιγκτον δείχνει μπερδεμένη και προσπαθεί να παίξει πολύπλοκο παιχνίδι. Θα αφήσει κατά τη δεύτερη τετραετία ο Ομπάμα διάφορες περιφερειακές χώρες να τα βρουν μόνες τους;
»Πώς; Καταστρέφοντας την παραδοσιακή ισορροπία δυνάμεων του Κίσινγκερ και επιτρέποντας την ανάπτυξη περιφερειακών δυνάμεων που θα ελέγχουν άλλους – το πιθανότερο σενάριο. Αυτό σημαίνει ότι διάφορες περιοχές θα γίνουν λάκκοι λεόντων όπου όμορες χώρες θα φαγωθούν μεταξύ τους.
»Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον η Ελλάδα παραμένει μυστήριο. Πού πάει; Με ποιον θα συνταχθεί όσο είναι νωρίς; Για την Ελλάδα, τουλάχιστον, η γεωπολιτική διδάσκει ότι πάντα την κρίσιμη στιγμή γίνεται κάτι ‘ξαφνικό’».

27 ξένες εταιρείες ενδιαφέρονται για τις ελληνικές αποκρατικοποιήσεις

• Δευτέρα, 21 Ιανουαρίου 2013 15:53

Ποιες είναι οι εταιρείες από την Τουρκία, την Κίνα, την Ινδία, την Ευρώπη, την Αμερική και τη Ρωσία που έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για τις ελληνικές ιδιωτικοποιήσεις

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για συγκεκριμένα λιμάνια και λιμενικές υπηρεσίες έχουν επιδείξει υποψήφιοι επενδυτές από την Κίνα, την Ινδία, της Ευρώπη, την Αμερική, τη Ρωσία και την Τουρκία.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΤΑΙΠΕΔ,  όπως αναφέρει η "Ναυτεμπορική", από την Κίνα και τη Σιγκαπούρη και τις Φιλιππίνες ενδιαφέρον για επενδύσεις σε εμπορευματικούς σταθμούς έχουν εκφράσει η Cosco, η Hutchison, η International Container Terminal Services, η China Merchant, η Shanghai International Port, η PSA, ενώ για σταθμούς κρουαζιέρας έχει εκφράσει επενδυτικό ενδιαφέρον η Cosco.

Από την Ινδία έχουν ανταποκριθεί στην πρόσκληση, σε ό,τι αφορά τους Σ.ΕΜΠΟ, η Adani, η ABG Ports, Tatas, η Essar Ports, η GMR, η GVK και ο όμιλος Birla.

Από την Ελλάδα και τη Μεσόγειο ενδιαφέρον για εμπορευματικούς σταθμούς έχουν δείξει ελληνικές ναυτιλιακές αλλά και κατασκευαστικές εταιρείες, τουρκικοί όμιλοι, όπως η Global Ports Holding, η Dogus, η Yildirim, η Akfen, και η Fiba.

Οι όμιλοι που έχουν εκφράσει ενδιαφέρον στο ΤΑΙΠΕΔ

Το ΤΑΙΠΕΔ σημειώνει ότι οι Έλληνες επιχειρηματίες επιδιώκουν τη συμμετοχή τους στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών μέσω κοινοπραξιών. Σε ό,τι αφορά τους επιβατικούς και τους σταθμούς κρουαζιέρας, ενδιαφέρον έχουν επιδείξει τουρκικοί όμιλοι, ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες, ο όμιλος Grimaldi, καθώς και ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες.

Έντονο είναι το ενδιαφέρον από ναυτιλιακούς κολοσσούς από την Ευρώπη και τη Ρωσία για τους εμπορευματικούς λιμενικούς σταθμούς.

Εταιρείες όπως είναι η APM Terminal του ομίλου Maersk, η Mediterranean Shipping Company η Raw & Refined (για το ΣΙΛΟ του ΟΛΘ), η Eurogate, η CMA CGM και η NCC, ενώ σε ό,τι αφορά την κρουαζιέρα ενδέχεται να ενδιαφερθεί η TUI.

Από την άλλη άκρη του Ατλαντικού δεν αποκλείεται να δείξουν ενδιαφέρον για εμπορευματικούς σταθμούς, σε συνεργασία πάντως με εγχώρια επιχειρηματικά σχήματα, η AIM, η SSA Marine και η Santos Brasil, ενώ για την κρουαζιέρα ενδιαφέρονται, για χρήση και όχι για επενδύσεις σε υποδομές, οι μεγαλύτεροι όμιλοι κρουαζιέρας στον κόσμο, η Carnival και η Royal Caribbean.

Αντίθετα με τους ναυτιλιακούς ομίλους, τα ελληνικά λιμάνια δεν φαίνεται να ενδιαφέρουν ξένους χρηματοεπενδυτικούς ομίλους, όπως η GIC, η KKR, η Carlyle αλλά και η Axa Ωστόσο, ελληνικοί χρηματοοικονομικοί όμιλοι έχουν επιδείξει ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με το σχέδιο «Ποσειδών», οι λιμενικές δραστηριότητες που βρίσκονται ψηλά στην ατζέντα των υποψήφιων επενδυτών είναι ο προβλήτας Ι του Σ.ΕΜΠΟ., η κρουαζιέρα και το Car Terminal στον ΟΛΠ.

Επίσης, ο προβλήτας 6 του Σ.ΕΜΠΟ. και το γενικό και χύδην φορτίο στον ΟΛΘ, με τη Hutchison και την International Container Services να δείχνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, το εμπορευματικό λιμάνι στην Αλεξανδρούπολη, το γενικό και χύδην φορτίο στο Βόλο, η κρουαζιέρα και η ακτοπλοΐα ro - ro στην Ηγουμενίτσα, η ακτοπλοΐα ro - ro στην Πάτρα και η κρουαζιέρα στην Κέρκυρα στο Ηράκλειο, στη Μύκονο τη Σαντορίνη και τη Ρόδο.

Τα λιμάνια και οι υφιστάμενες δραστηριότητες που έχουν προσδιοριστεί ως «μη αξιοποιήσιμες» περιλαμβάνουν τα εξής: για τον ΟΛΠ το γενικό φορτίο, για τον ΟΛΘ η ακτοπλοΐα, για το Ηράκλειο το container, γενικό & χύδην φορτίο, για το Βόλο η ακτοπλοΐα και η κρουαζιέρα, για την Πάτρα το γενικό και χύδην φορτίο και η εγχώρια ακτοπλοΐα. Στην Αλεξανδρούπολη δεν αναμένεται να προκαλέσουν επενδυτικό ενδιαφέρον, σύμφωνα με τους συμβούλους, οι λιμενικές δραστηριότητες για την ακτοπλοΐα, όπως και στην Καβάλα, την Ελευσίνα, το Λαύριο και τη Ραφήνα.

Τα υπέρ και τα κατά της πρότασης Cosco για την εξαγορά του 60% των μετοχών του ΟΛΠ έναντι ποσού που προσεγγίζει το 1 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων και των επενδύσεων, εξετάζουν στην κυβέρνηση αλλά και το ΤΑΙΠΕΔ.

Η πρόταση έχει προκαλέσει ένα βραχυκύκλωμα στην κυβέρνηση, αφού από τη μια η προοπτική εισόδου εκατοντάδων εκατ. ευρώ στα ταμεία του ΤΑΙΠΕΔ, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Cosco έχει δεσμευθεί να φτιάξει μόνη της τη νέα βάση κρουαζιέρας και να αναστήσει τη ναυπηγοεπισκευή, έχει βρει πολλούς υποστηρικτές.

ΔΝΤ: «Αναγκαίες οι απολύσεις, πιθανά τα νέα μέτρα»

Ιανουαρίου 19, 2013 in Η πολιτική στην καλύβα

Όσοι έχουν ακόμα ψευδαισθήσεις, καιρός να ανακτήσουν επαφή με την πραγματικότητα.
«Αναγκαίες οι απολύσεις, πιθανά τα νέα μέτρα» | gazzetta.gr.

Στοχευμένες απολύσεις και παράταση μέτρων όπως η εισφορά αλληλεγγύης για τη διετία 2015-2016 προβλέπει μεταξύ άλλων η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που δόθηκε σήμερα στη Δημοσιότητα.

Στην εισαγωγή της , η έκθεση του ΔΝΤ επισημαίνει ότι η επιθεώρηση του προγράμματος καθυστέρησε λόγω της διπλής εκλογικής διαδικασίας η οποία αποκάλυψε μια σαφής μεταστροφή προς την υποστήριξη του προγράμματος.
Σχολιάζει ότι οι εκλογές ανέδειξαν «μια σημαντική πολιτική μεταβολή με το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ να έρχεται δεύτερο έχοντας βασίσει με έμφαση την προεκλογική του εκστρατεία εναντίον του προγράμματος σταθεροποίησης» και τονίζει ότι η «περίοδος στασιμότητας κατά τη διάρκεια της εκλογικής περιόδου και οι κλιμακούμενες κοινωνικές εντάσεις είχαν βαθύτερη επίπτωση στην εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».
Οι συντάκτες του κειμένου ουσιαστικά παραδέχονται τη εκτός ορίων ύφεση του προγράμματος προσαρμογής ενώ αναγνωρίζουν ότι οι μειώσεις μισθών έγιναν με πολύ ταχύτερο ρυθμό του προσδοκωμένου.
«Η βαθιά ύφεση της Ελλάδος συνέχισε να βαίνει αμείωτη με την οικονομία να παλεύει να αποκτήσει ώθηση απέναντι στην εσωτερική αστάθεια και τις αδύναμες εξωτερικές συνθήκες. Η βαθιά ύφεση είχε προβλεφθεί ύφεση δεδομένου ότι η Ελλάδα συνέχισε να επιτυγχάνει την προσαρμογή μέσα από διόδους περισσότερο υφεσιακές παρά με αύξηση της παραγωγικότητας. Ωστόσο, η ογκούμενη αβεβαιότητα, η έλλειψη ρευστότητας (η οποία επιδεινώθηκε σοβαρά από τη συσσώρευση χρεών του Δημοσίου) και η μείωση του διαθεσίμου εισοδήματος (λόγω των ταχύτερα των προσδοκωμένων μειώσεων των μισθών) επιτάχυναν, συνδυαστικά, την πτώση της εσωτερικής ζήτησης. Επί συνόλου η αυξητική συρρίκνωση του ΑΕΠ έχει φθάσει τις 19,5 ποσοστιαίες μονάδες.
Οι τιμές δεν πέφτουν όσο και οι μισθοί
Η έκθεση επισημαίνει ακόμα ότι σε εξέλιξη βρίσκεται μια ισχυρότερη εσωτερική αποτίμηση ως συνδυαστικό της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας με μια ήδη πολύ αδύναμη αγορά.
Και διαπιστώνει ότι παρότι οι ονομαστικοί μισθοί μειώθηκαν κατά μέσο όρο 7,5% στο δεύτερο τρίμηνο, οι τιμές επίσης αποκλιμακώνονται πλην όμως όχι τόσο γρήγορα, όσο οι μισθοί.
Αναφέρει επίσης ότι η πίεση στο τραπεζικό σύστημα υπήρξε σοβαρή. «Η σχετική με τις εκλογές αβεβαιότητα επιτάχυνε την εκροή καταθέσεων των ιδιωτικού τομέα κατά 154,9 δισ. τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012. Και παρότι έκτοτε κατεγράφη αντιστροφή της τάσης αυτής, το σύνολο των καταθέσεων στα τέλη Νοεμβρίου εξακολουθεί είναι 10,6% χαμηλότερο από ό,τι στα τέλη του 2011.
Αργούν οι μεταρρυθμίσεις
Η έκθεση διαπιστώνει μέτρια αποτελέσματα στον τομέα των διαρθρωτικών αλλαγών. «Ο διαρθρωτικός μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας εξακολουθεί να προχωρά με αργούς ρυθμούς. Και αυτό κάνει την προσαρμογή της Ελλάδας πιο δαπανηρή. Οι ελληνικές αρχές έχουν κάνει κάποια πρόοδο συμπεριλαμβανομένης της υιοθέτησης νομοθεσίας που απλοποίησε τις fast track επενδύσεις, τη μείωση της γραφειοκρατίας για τους εξαγωγείς ενώ ελήφθησαν μέτρα για να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα των δικαστηρίων.
Καίριες οι στοχευμένες απολύσεις
Η έκθεση του ΔΝΤ ζητά καθαρά στοχευμένες απολύσεις και θεωρεί δεδομένη τη συμφωνία των ελληνικών αρχών.
Αναφέρεται επί λέξει: «Οι αρχές δεν έχουν ακόμη καταλήξει στα σχέδια για τη μείωση προσωπικού. Δεσμεύτηκαν να μεταφέρουν 27.000 προσωπικό στο νέο σύστημα της κινητικότητας, ένα διάδοχο σχήμα της ουσιαστικά ουδέποτε εφαρμοσθείσης εργασιακής εφεδρείας.
Ξεκίνησαν την κινητικότητα μεταφέροντας εκεί 2.000 προσωπικό ως προαπαιτούμενη δράση (που ωστόσο απέχει πολύ από τις 15.000 που θα έπρεπε να έχουν μεταφερθεί σε εργασιακή εφεδρεία ως τα τέλη του 2012). Απαιτούνται τώρα σχέδια για απολύσεις. (Το πλαίσιο αναμένεται να ακολουθήσει το μοντέλο της εργασιακής εφεδρείας, όπου η μειωμένη μισθοδοσία για περίοδο ενός έτους πριν από την απόλυση, προσμετράται ως αποζημίωση).
Οι στοχευμένες απολύσεις είναι σημαντικές ώστε να υλοποιήσουν οι ελληνικές αρχές τους στόχους εξοικονόμησης λειτουργικών εξόδων και θα βοηθήσουν στο να διασφαλιστεί ένα σωστό μείγμνα ικανοτήτων στο μελλοντικό εργατικό δυναμικό του δημοσίου τομέα. (Από μόνες τους οι αποχωρήσεις δεν παρέχουν τέτοιες εγγυήσεις).
Οι αρχές συμφώνησαν να θέσουν τους στόχους έως την επόμενη επιθεώρηση, από την ώρα που θα γίνουν γνωστά τα οργανογράμματα (σσ:αναδιάρθρωσης προσωπικού. (Αυτά είναι αντικείμενο επεξεργασίας σε συνεργασία με την Task Force).
Χωρίς μείωση του Δημοσίου θα υπάρξουν νέες μειώσεις μισθών
Σε άλλο σημείο της έκθεσης, η οποία αναδεικνύει ξεκάθαρα τη μείωση του Δημοσίου και την πάταξη της φοροδιαφυγής ως τα κύρια μέσα ανάταξης της οικονομίας, αναφέρει: «Για να μην γίνουν νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, θα πρέπει η κυβέρνηση να προχωρήσει σε σημαντικό αριθμό αναγκαστικών απολύσεων και να βελτιώσει δραστικά τη διεφθαρμένη και αναποτελεσματική φορολογική διοίκηση. Τα επιτεύγματα της κυβέρνησης στους δύο αυτούς τομείς δεν έχουν υπάρξει ανάλογα των φιλόδοξων στόχων της. Στο μέλλον, η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής θα αποδειχθεί Λυδία λίθος για την υποστήριξη του προγράμματος, τόσο μέσα στην Ελλάδα όσο και ανάμεσα στους εταίρους της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Συνιστά μονιμοποίηση των χαρατσιών – νέες περικοπές επιδομάτων
Η έκθεση διαπιστώνει ότι η στρατηγική για τη δημοσιονομική στρατηγική του 2015-2016 «δεν έχει πλήρως καθοριστεί» και ότι για «να κλείσουν το εκτιμώμενο κενό των 4 δισ. ευρώ οι (σσ : ελληνικές αρχές) προτίθενται να εστιάσουν σε διατήρηση μέτρων που βρίσκονται στη λήξη τους, ή στη διεύρυνση της βάσης (σσ: επιβολής των μέτρων) καθώς και στα κέρδη που θα προκύψουν από τις μακροπρόθεσμες διαρθρωτικές αλλαγές. Τα μεγαλύτερα κέρδη όμως θα προέλθουν από την παράταση μέτρων εισοδηματικού χαρακτήρα (π.χ. με την παράταση της εισφοράς αλληλεγγύης στον Φόρο Εισοδήματος).
Η τρόικα θεωρεί επίσης δυνατή τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων στο σύστημα των κοινωνικών επιδομάτων που, όπως επισημαίνεται, «παραμένουν περίπλοκα και αναποτελεσματικά. Η 5η επιθεώρηση που συμπίπτει με την προετοιμασία του προϋπολογισμού του 2014 και την αναθεώρηση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος θα στοχεύσει στην οριστικοποίηση των μέτρων αυτών.

ημερες οργης

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Dlr90NLDp-0

ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η πιο αυτοκαταστροφική μεσαία τάξη στον κόσμο

ΚΟΙΝΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η πιο αυτοκαταστροφική μεσαία τάξη στον κόσμο

Του Νικου Mαραντζιδη

Αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και επισκέπτη καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα και στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας.

Η μεσαία τάξη συνιστά αναμφίβολα την κύρια δύναμη υποστήριξης των ανεπτυγμένων δημοκρατιών στον σύγχρονο κόσμο. Χάρη αφενός στο πληθυσμιακό της εύρος, αλλά κυρίως χάρη στη φοροδοτική της ικανότητα, την ενεργητικότητα και τις φιλοδοξίες της, αποτελεί το στοιχείο εκείνο που επενεργεί με προωθητικό τρόπο πάνω στο σύνολο της κοινωνίας και αναζωογονητικά στους δημοκρατικούς αντιπροσωπευτικούς θεσμούς.

Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς ευημερούσα και δραστήρια μεσαία τάξη. Πουθενά, βέβαια, δεν υπάρχει ευημερία αν δεν υπάρχουν πλούσιοι, αλλά κυρίως μια εύπορη μεσαία τάξη που να μπορεί όχι μόνο να ξοδέψει για τον εαυτό της, αλλά να δύναται να αξιοποιήσει τα χρήματά της για το μέλλον των παιδιών της και εντέλει το αύριο της ίδιας της χώρας της.  

Μετά 70 χρόνια κομμουνισμού, η ανθρωπότητα αντιλήφθηκε πως οι κοινωνίες του εξισωτισμού και της ισοπέδωσης όχι μόνο αποδείχτηκαν μια χίμαιρα, αλλά επιπλέον συνιστούσαν φτωχές κοινωνίες που οι πολλοί μοιράζονταν τη μιζέρια τους και οι λίγοι κατανάλωναν με σκληρό συνάλλαγμα στα μαγαζιά του Κόμματος.

Ευημερούσα μεσαία τάξη σε συνθήκες ανεπτυγμένης δημοκρατίας σημαίνει ισχυρή κοινωνία πολιτών. Στην πραγματικότητα, για να ευημερεί η μεσαία τάξη πρέπει να ανθεί η «Μεγάλη Κοινωνία», μέσα στην οποία οι πολίτες δεν θα είναι απλώς ψηφοφόροι και υπάκουοι στους νόμους – στοιχεία απαραίτητα για την κοινωνική συνοχή, αλλά που δεν αρκούν. Πρέπει να είναι συμμέτοχοι στους ίδιους τους θεσμούς και στις δραστηριότητες που καθορίζουν τη ζωή τους, γεγονός που υποδηλώνει «νοιάξιμο» και δραστηριοποίηση σε μια σειρά τομείς: από την εκπαίδευση και την άθληση των παιδιών και των νέων μέχρι την καθαριότητα των δρόμων και τη φύλαξη των δασών.

Η μεσαία τάξη διατηρεί την ισχύ της μέσα από την κοινωνική αναπαραγωγή της και το βλέμμα της στο μέλλον. Η διατήρηση σε ισχύ του κοινωνικού συμβολαίου με τις επόμενες γενιές είναι ζωτικής σημασίας γι’ αυτήν. Περισσότερο από κάθε κοινωνική τάξη αυτή είναι που την απασχολεί το αύριο: έχει αρκετούς πόρους για να φοβάται αν θα τους χάσει, δεν έχει απεριόριστους για να μην την ενδιαφέρει πόσα θα χάσει.

Στη χώρα μας, δυστυχώς, η μεσαία τάξη υπήρξε αυτοκαταστροφική. Οχι μόνο δεν προώθησε τη «Μεγάλη Κοινωνία», αλλά αντίθετα ανέχτηκε και υποστήριξε με στενόμυαλο τρόπο το «Μεγάλο (κομματικό) Κράτος», που σταδιακά κατάπιε την κοινωνία. Τελικά, η δημοκρατία μας απειλείται όχι μόνο γιατί κατέρρευσε η οικονομία μας, αλλά κυρίως γιατί η κοινωνία πολιτών είχε πέσει σε μαρασμό και καχεξία. Οι πολίτες παρέδωσαν τα κλειδιά της χώρας στο κράτος και στα κόμματα.

Η ελληνική μεσαία τάξη πίστεψε αφελώς πως, αν το κράτος τής κάνει όλα τα χατίρια και αυτή με τη σειρά της κάνει τα στραβά μάτια στις δικές του αμαρτίες, θα μπορούσαν να βγουν όλοι κερδισμένοι. 

Πίστεψε αφελώς πως η ίδια μπορεί να πλουτίζει την ώρα που το Δημόσιο φτωχαίνει. 

Πίστεψε πως η ίδια μπορεί να συμμετέχει μαζικά σε «ανθρωποφαγικές» δραστηριότητες διαφθοράς (φακελάκια, γρηγορόσημα κ.λπ.) και όλα αυτά να μην έχουν μεσοπρόθεσμα επιπτώσεις πάνω στη συνολική ευημερία. 

Πίστεψε αφελώς πως το κράτος μόρφωνε τα παιδιά της την ώρα που η δημόσια εκπαίδευση κατέρρεε και τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είχαν μεταμορφωθεί είτε σε εξεταστικά κέντρα επιβράβευσης της άκριτης παπαγαλίας είτε σε χώρους εθισμού στην οκνηρία και την κοινωνική παραβατικότητα.

Επιπλέον, η ελληνική μεσαία τάξη παραβίασε το άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στις γενιές. Αντλώντας τεράστιους πόρους από το μέλλον προκειμένου η ίδια να περάσει καλά στο παρόν, υποθήκευσε και απείλησε το αύριο των παιδιών της και, σε τελευταία ανάλυση, το δικό της μέλλον ως κοινωνική τάξη. Τώρα, απλώς παρακολουθεί ή και παρακινεί τα παιδιά της να φύγουν στο εξωτερικό προκειμένου αυτά να σωθούν με μεσοπρόθεσμο κίνδυνο την παρακμή της χώρας.

Σήμερα, αν κάποιος έχει πρωταρχικό καθήκον να σώσει τη δημοκρατία, και εντέλει την ίδια τη χώρα, είναι πρωτίστως η μεσαία τάξη. Οχι από ανιδιοτέλεια, αλλά εξαιτίας της αίσθησης του κινδύνου που την απειλεί. Μόνο η μεσαία τάξη θα καταστραφεί ολοκληρωτικά αν η δημοκρατία υπονομευθεί από τα άκρα και η χώρα κατευθυνθεί στη φτώχεια και τη λατινοαμερικανικού τύπου ανισότητα και ανομία. 

Με βάση τα παραπάνω, ένας δρόμος απομένει στη μεσαία τάξη στη χώρα μας: να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, να πειστεί και να πείσει για την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων προκειμένου, μέσα από μια ηρωική και γεμάτη θυσίες προσπάθεια, η Ελλάδα να βρει τον δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας προς όφελος όλων.

Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ στις Σάββατο, Ιανουαρίου 19, 2013

Πόλεμος στο Μαλί και ουράνιο στο Νίγηρα: πολύ χρήσιμοι ισλαμιστές για τη γαλλική εξουσία

Πόλεμος στο Μαλί και ουράνιο στο Νίγηρα: πολύ χρήσιμοι ισλαμιστές για τη γαλλική εξουσία

Stéphane Lhomme (μτφ. Κριστιάν)

Στις 11 Ιανουαρίου 2013, ο γαλλικός στρατός επενέβη στο Μάλι μετά τις κινήσεις ένοπλων ισλαμικών ομάδων προς τη Μπαμάκο. Εδώ και μήνες, οι τελευταίες κρατούν όλο το βόρειο Μαλί και θα είχαν ενθαρρυνθεί, μας λένε, στο σημείο που θέλουν να καταλάβουν το σύνολο της χώρας.

Κανείς δεν θα αρνηθεί ότι αυτές οι ομάδες αποτελούνται από φρικτά άτομα τα οποία, με το πρόσχημα της «θρησκευτικής» πίστης, ξυλοκοπούν όποιον δεν τους αρέσει η συμπεριφορά, κόβουν τα χέρια των κλεφτών (πραγματικών ή υποτιθέμενων), εκτελούν  -ιδιαίτερα γυναίκες- για μικροπράγματα ή ακόμα χωρίς λόγο.

Ωστόσο, κατά τον ίδιο τρόπο όπως τη στιγμή της στρατιωτικής επέμβασης κατά του Καντάφι στη Λιβύη, είναι αφόρητο να κληθούμε ξανά να υποστηρίξουμε μια στρατιωτική επέμβαση που ήδη αναπτυχθεί από εκείνους που είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνοι για την σοβαρότητα της κατάστασης.

Περεταίρω, ποιος  μπορεί πραγματικά να πιστέψει ότι πρόκειται για επιχείρηση «υπέρ της δημοκρατίας στο Μαλί;».

Για δεκαετίες παραβιάζεται η τελευταία σε αυτή τη χώρα από διεφθαρμένα καθεστώτα που  υποστηρίζονται ευρέως από τη Γαλλία. 

Τότε, γιατί λοιπόν αυτή η ξαφνική έκτακτη «δημοκρατική» ανάγκη;

Ομοίως, ποιος πιστεύει ότι πρόκειται για «την ασφάλεια της περιοχής»; 

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για την ασφάλεια της προμήθειας των γαλλικών πυρηνικών εργοστασίων σε ουράνιο: το τελευταίο πράγματι εξάγεται από τα ορυχεία της περιοχής του βόρειου Νίγηρα, ερημική ζώνη που μόλις διαχωρίζεται από το Μάλι με μια γραμμή στους γεωγραφικούς χάρτες.

Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να υπογραμμίσουμε την ακραία διαστροφή των πρώην αποικιακών δυνάμεων οι οποίες κάποτε σχεδίασαν παράλογα σύνορα, αγνοώντας την εγκατάσταση των πληθυσμών, και δημιουργώντας χώρες με πολύ περίεργα περιγράμματα: ο Νίγηρας και το Μάλι είναι και τα δύο σαν κλεψύδρα, το νοτιοδυτικό τμήμα περιέχει την πρωτεύουσα, τελείως εκκεντρικά και πολύ μακριά από το τεράστιο βορειοανατολικό τμήμα, κυρίως ερημικό.

Έτσι, εδώ και 40 χρόνια, η Areva (πρώην Cogema) μπόρεσε και άρπαξε με πλήρη ησυχία το  ουράνιο του Νίγηρα από ορυχεία που βρίσκονται 500 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα και τη εύθραυστη πολιτική «εξουσία» του Νίγηρα.

Τα τελευταία χρόνια, οργανώθηκαν ένοπλες ομάδες στην περιοχή αυτή: οι Τουαρέγκ, απογοητευμένοι από τη περιφρόνηση, εκτοπισμένοι, στερημένοι. Και περισσότερο ή λιγότερο ισλαμικές ομάδες, κάποιες από τη πρώην GIA που έσπειρε το τρόμο στην Αλγερία, άλλες ελεγχόμενες από τον Καντάφι που αυτονόμισαν μετά το θάνατο του τελευταίου.

Εργαζόμενοι της Areva, στελέχη σε αυτές τις εταιρείες εξόρυξης ουρανίου, απήχθηκαν στο Νίγηρα το Σεπτέμβριο του 2010, και μεταφέρθηκαν στο Μάλι και κρατούνται αιχμάλωτοι από τότε. Στη συνέχεια, στις 7 Ιανουαρίου 2011, δύο νεαροί Γάλλοι απήχθηκαν με τη σειρά τους στο Νίγηρα.

Το Πυρηνικό Παρατηρητήριο ήταν μια από τις λίγες φωνές που κατήγγειλαν (*) αμέσως τη στρατιωτική επιχείρηση που ξεκίνησαν οι γαλλικές αρχές. Οι τελευταίες μάλιστα είχαν προφανώς αποφασίσει να τιμωρήσουν όλους τους απαγωγείς με κάθε κόστος, ακόμη και αν τελειώσει τραγικά για δύο νεαρούς ομήρους, που πράγματι σκοτώθηκαν στην επιχείρηση.

Αυτοί οι δύο νέοι δεν εργάζονταν για την εξόρυξη του ουρανίου, αλλά είναι προφανές, η ιδέα ήταν να αποθαρρυνθούν τυχόν μελλοντικές ενέργειες εις βάρος των εργαζομένων της Areva.

Από τότε, τα κοσμικά και προοδευτικά κινήματα των Τουαρέγκ έχουν περιθωριοποιηθεί, και ιδίως με την άνοδο της ομάδας σαλαφιστών Ansar Dine. Ισχυρή και βαριά οπλισμένη, συνεργάζεται με την AQIM (η Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ), θέτοντας σε κίνδυνο όλο και περισσότερο τις γαλλικές δραστηριότητες εξόρυξης ουρανίου στο βόρειο Νίγηρα.

Η Γαλλία υποστήριξε με τη μεγαλύτερη δυνατή συνέπεια τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις στο Μάλι, οδηγώντας σε συνολική διάλυση του κράτους. Είναι πιθανό ότι αυτή η κατάρρευση οδήγησε στην αποθράσυνση των ισλαμικών ομάδων να κινηθούν προς το Μπαμάκο.

Ομοίως, η Γαλλία διατήρησε για 40 χρόνια τη εξουσία στο Νίγηρα σε κατάσταση αδυναμίας και εξάρτησης από την πρώην αποικιακή δύναμη και την εταιρεία εξόρυξης ουρανίου, τη  Cogema που έγινε Areva. Ενώ οι ηγέτες του Νίγηρα προσπαθούν όσο μπορούν να ελέγξουν την Areva, η Γαλλία επανέλαβε το πλήρη έλεγχο με τη στρατιωτική επέμβαση της.

Οι πρόσφατες κινήσεις των ισλαμικών ομάδων επίσπευσαν πράγματι τη γαλλική στρατιωτική επέμβαση που ήταν υπό προετοιμασία. Πρόκειται αναμφίβολα για νεοαποικιακό πραξικόπημα, ακόμη και αν κρατηθήκαν τα προσκήνια με την κατάλληλη έκκληση  για βοήθεια του προσωρινού Πρόεδρου του Μάλι, του οποίου η νομιμότητα είναι άκυρη, διότι είναι σε αυτή θέση μετά από πραξικόπημα που έλαβε χώρα στις 22 Μαρτλιου 2012.

Διευκρινίζουμε και πάλι ότι δεν εμπιστευόμαστε με καμία περίπτωση τους επικίνδυνους φονταμενταλιστές οι οποίοι είναι, επίσης, διακινητές ναρκωτικών και όπλων, και δεν διστάζουν να τραυματίζουν και να σκοτώνουν.

Όμως, απορρίπτουμε το μύθο της στρατιωτικής επέμβασης «για τη δημοκρατία».

Αυτή η δικαιολογία έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς, ειδικά όταν οι ΗΠΑ ήθελαν να βάλουν χέρια σε αποθέματα πετρελαίου, και να που εφαρμόζεται πάλι από τη Γαλλία που θέλει να εξασφαλίσει την προμήθεια ουρανίου για τους πυρηνικούς αντιδραστήρες της. 

Ας σημειώσουμε εξάλλου ότι με 27.000 ευρώ ανά ώρα πτήσης ενός Rafale, το πραγματικό κόστος του ρεύματος από πυρηνική ενέργεια θα είναι ακόμη υψηλότερο από ό, τι φοβόμαστε...

Εν κατακλείδι, αποδεικνύεται και πάλι ότι το άτομο, και η raison d'état που το περιβάλλει, όχι μόνο βλάπτει το περιβάλλον και τα έμβια όντα, αλλά και τη δημοκρατία.

Stéphane Lhomme

Διευθυντής του Πυρηνικού Παρατηρητηρίου

(*) http://observ.nucleaire.free.fr/otages-niger.htm