Translate

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014


Εξαφανισμένα θρυλικά ναυάγια που ήρθαν στο φως μετά από εκατοντάδες χρόνια

Η πρόσφατη ανακάλυψη –όπως υποστηρίζουν αρχαιολόγοι- του πλοίου του Χριστόφορου Κολόμβου στο βυθό της θάλασσας στα ανοιχτά των βόρειων ακτών της Αϊτής αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές στην ιστορία της θαλάσσιας αρχαιολογίας.
Κάτω από τα κύματα των ωκεανών «παραμονεύουν» πολλά ακόμη πλοία ιστορικής σημασίας, που έχουν εξαφανιστεί από την ιστορία... για να ξαναέρθουν στην επιφάνεια από τα βάθη της θάλασσας αιώνες μετά.
Ας γνωρίσουμε μερικά από αυτά, όπως παρουσιάστηκαν από το Fox News.
1. RMS Titanic
Αναμφισβήτητα αποτελεί το πιο διάσημο ναυάγιο όλων των εποχών. Η τύχη του Τιτανικού, του μεγαλύτερου υπερωκεάνιου στην ιστορία παρέμενε άγνωστη για πολλές δεκαετίες μετά τη βύθισή του το 1912.
Το 1985 το κουφάρι του Τιτανικού εντοπίστηκε σε βάθος 12.500 ποδιών στα ανοιχτά των ακτών της Νέας Γης. Το ναυάγιο αποτελείται από δύο μεγάλα τμήματα, που γλίστρησαν στο βυθό και εγκαταστάθηκαν σε απόσταση περίπου ενός τρίτου του μιλίου το ένα από το άλλο.
Λόγω του μεγέθους και της κατάστασης του σκάφους δε μπορεί να ανασυρθεί στην επιφάνεια. Επιπλέον, μετά από τόσα χρόνια έχει μετατραπεί σε ένα ολόκληρο υποβρύχιο οικοσύστημα με μεγάλες ποικιλίες καβουριών, ψαριών και βακτηρίων να «κατοικούν» στα καταστρώματά του.
2. Queen Anne's Revenge
Η ναυαρχίδα ενός από τους πιο διαβόητους πειρατές στην ιστορία, το Queen Anne's Revenge είχε εξαφανιστεί για αιώνες μετά από την προσάραξη και βύθισή του το 1718.
Το ναυάγιο του Queen Anne's Revenge ανακαλύφθηκε το 1995 στα ανοιχτά των ακτών της Βόρειας Καρολίνας. Χρειάστηκε να περάσουν ακόμη 15 χρόνια μέχρι οι ερευνητές να συλλέξουν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία και να ανακοινώσουν με βεβαιότητα πως επρόκειτο για τη θρυλική πειρατική φρεγάτα.
Στο ναυάγιο εντοπίστηκε μια καμπάνα, στην οποία είναι χαραγμένη η ημερομηνία 1705, βάρη των φαρμακοποιών της εποχής, λίγος χρυσός και φυσικά μια κρύπτη με πολλά όπλα, συμπεριλαμβανομένου και ενός κανονιού.
3. Whydah Gally
Σε αντίθεση με την περίπτωση του ναυαγίου του Queen Anne's Revenge, το ναυάγιο που ανακαλύφθηκε το 1984 δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι ήταν το πειρατικό σκάφος Whydah Gally.
Η ναυαρχίδα του καπετάνιου "Black Sam" Bellamy προσάραξε και βυθίστηκε στα ανοιχτά των ακτών του Cape Cod στις ΗΠΑ, μετά από μια σφοδρή καταιγίδα το 1711.
Βασιζόμενοι σε ένα χάρτη, σύγχρονο της εποχής του Bellamy, οι εξερευνητές ήταν σε θέση να γνωρίζουν τη θέση του ναυαγίου. Σε αυτό εντοπίστηκαν περισσότερα από 200.000 αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων κανονιών, νομισμάτων και της καμπάνας του πλοίου με την επιγραφή «The Whydah Gally 1716»
4. Black Swan
Αν είχατε βρει ένα θησαυρό στα βάθη της θάλασσας αξίας μισού δισεκατομμυρίου δολαρίων, θα μπορούσατε να το κρατήσετε μυστικό;
Το 2007 η εταιρεία υποβρύχιων διασώσεων Odyssey Marine Expeditions ανακάλυψε ένα ναυάγιο της εποχής της αποικιοκρατίας στον Ατλαντικό ωκεανό, φορτωμένο με περισσότερα από μισό εκατομμύριο ασημένια νομίσματα, εκατοντάδες χρυσά νομίσματα και πολλά ακόμη λάφυρα.
Το ναυάγιο με την κωδική ονομασία «The Black Swan» θεωρήθηκε ότι ήταν η ισπανική φρεγάτα Nuestra Señora de las Mercedes, η οποία είχε βυθιστεί στις αρχές του 19ου αιώνα.
Η ανακάλυψη του ναυαγίου οδήγησε στα δικαστήρια την εταιρεία και την ισπανική κυβέρνηση, με την πρώτη τελικά να αναγκάζεται να παραιτηθεί όλου του πολύτιμου φορτίου. Στη διεκδίκηση του θησαυρού ενεπλάκη και η κυβέρνηση του Περού, η οποία υποστήριξε ότι τα νομίσματα είχαν εξορυχτεί και κοπεί εντός των συνόρων της χώρας.
5. Nuestra Señora de Atocha
Το πλοίο Nuestra Señora de Atocha είναι από τα πιο… πολύτιμα της ιστορίας.
Βυθίστηκε το 1622 με τα αμπάρια του φορτωμένα με πολύτιμα κοσμήματα και μέταλλα από το Νέο Κόσμο.
Περίπου 460 χρόνια μετά το ναυάγιο εντόπισε ο Mel Fisher, ένας αγρότης και κυνηγός θησαυρών από την Ιντιάνα των ΗΠΑ.
Η τεράστια περιουσία όμως που ανακάλυψε πληρώθηκε με βαρύ αντίτιμο. Ο Fisher είχε χάσει τη σύζυγο και το γιο του σε προηγούμενη αποστολή εξερεύνησης για τον εντοπισμό του χαμένου θησαυρού του ναυαγίου, όταν το σκάφος τους ανατράπηκε.
Από την ημέρα που ανακαλύφθηκε το Nuestra Señora de Atocha εκτιμάται ότι ο θησαυρός που έχει ανασυρθεί αγγίζει τα 450 εκατομμύρια με μισό δισεκατομμύριο δολάρια, ενώ οι εργασίες ανάσυρσης συνεχίζονται.
6. Vasa
Το Vasa ήταν ένα σουηδικό, πολεμικό πλοίο του 17ου αιώνα, το οποίο έγινε περισσότερο γνωστό μετά τον εντοπισμό του.
Ήταν ένα ακριβό και περίτεχνο σκάφος, που είχε κατασκευαστεί για το βασιλιά Gustavus Adolphus. Το Vasa ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι το 1628 και αφού έπλευσε περίπου μισό μίλι από την ακτή, βυθίστηκε.
Τη δεκαετία του 1950 η σουηδική κυβέρνηση ξεκίνησε μια επιχείρηση για την ανάσυρσή του από το βυθό, κάτι που τελικά ολοκληρώθηκε το 1961.
Παρότι είχαν περάσει σχεδόν τρεισήμισι αιώνες, το Vasa ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, με αποτέλεσμα να εκτεθεί και να γίνει ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά αξιοθέατα της χώρας.
7. Silver Standard
Το 2011 εντοπίστηκε το ναυάγιο του βρετανικού πλοίου S.S. Gairsoppa. Το 125 μέτρων πλοίο είχε επάνω του το 1941 περισσότερες από 1.200 μπάρες από ασήμι (1,4 εκατομμύρια ουγκιές) όταν τορπιλίστηκε από ένα γερμανικό υποβρύχιο.

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Το Χάος στην Κοινωνιολογία

subject_sociology
Υπάρχουν νόμοι της Φυσικής πίσω από ένα χάμπουργκερ με καλαμάρι ή πίσω από ένα ευρωψηφοδέλτιο; Θεωρία του Χάους, ελκυστές και Glocalization έχουν λόγο σε καθετί που ζούμε.
Κατά την εξέλιξη ενός φαινομένου δεν είναι πάντα εύκολο να προβλεφθούν οι ελκυστές που θα οδηγήσουν στην επόμενη φάση σταθεροποίησης ενός συστήματος.
Μπορείς να κοιτάξεις μέσα σε μια χαώδη παγκοσμιοποίηση και να αρχίσεις να βλέπεις συγκεκριμένα σχήματα και οργανωμένες καταστάσεις ακριβώς όπως το κατόρθωσε κάποτε ο Ιλιά Πριγκoζίν με ένα υγρό που βράζει και φαίνεται να μην υπακούει σε οποιαδήποτε λογική; Υπάρχουν κοινωνιολόγοι που το πιστεύουν και προσπαθούν να το αποδείξουν. Αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στα εργαλεία που χρησιμοποιούν.
Η Φυσική πίσω από την Κοινωνιολογία: Στις 24 Απριλίου Apple, Google, Intel και Adobe συμφώνησαν να συμβιβαστούν και να μην προχωρήσουν στη διεξαγωγή τον Μάιο μιας κολoσσιαίας δίκης καταβάλλοντας εξωδικαστικά 324 εκατ. δολάρια – νωρίτερα Intuit, Pixar και Lucasfilm είχαν καταβάλει άλλα 20 εκατ. δολάρια – σε λίγo περισσότερους από 64.000 προγραμματιστές και μηχανικούς που είχαν σχηματίσει μια ομάδα μηνυτών και είχαν κάνει αγωγή στις εταιρείες αυτές.
Αιτία της αγωγής ήταν η αποκάλυψη ότι από το 2005 και ως το 2009 τουλάχιστον οι μεγάλοι εγκέφαλοι των εταιρειών αυτών, Τζομπς, Πέιτζ, Σμιθ κλπ., είχαν συμφωνήσει να μην κάνουν προσλήψεις παίρνοντας ο ένας τους καλούς και χρήσιμους υπαλλήλους του άλλου. Πέρα από το πώς κρίνει ο καθένας την κίνηση αυτή και την αποδοχή του συμβιβασμού, εδώ μας ενδιαφέρει η δυνατότητα να συντονιστούν σε μια κοινή δράση όλες αυτές οι χιλιάδες εργαζόμενων, αν και διασπαρμένοι στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αντιστοιχούν στον πληθυσμό μιας πόλης όπως περίπου η Καβάλα ή τα Χανιά. Η ειρωνεία είναι βέβαια ότι εργαλεία και δίκτυα που δημιούργησαν οι ίδιες αυτές εταιρείες έκαναν εφικτό τον συντονισμό αυτόν που θύμισε για άλλη μία φορά πως οι χιλιομετρικές αποστάσεις δεν είναι πλέον τόσο αποφασιστικές για τις διάφορες κοινωνικές ομάδες.
Στην Κοινωνιολογία έχει υπάρξει μια τάση για τη μελέτη φαινομένων, που αγκαλιάζουν μεγάλες ομάδες ανθρώπων, να καταφεύγουν οι ερευνητές σε έννοιες που δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά στη Φυσική, στη Χημεία και στα Μαθηματικά από τους επιστήμονες που μελετούσαν τα λεγόμενα «χαοτικά φαινόμενα». Μόνο που πλέον η λέξη χαοτικό δεν πρέπει να παραπέμπει στην ιδέα ότι τα φαινόμενα αυτά δεν υπακούουν σε κανέναν νόμο της Φυσικής αλλά ότι έχουν κάποια ιδιαίτερη συμπεριφορά με βασικό γνώρισμα πως το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι προβλέψιμο κάθε φορά αλλά διαφέρει εξαρτώμενο από το ποιες ήταν οι συνθήκες όταν ξεκινούσε.
Οπως καταλαβαίνει ο καθένας ίσως, αυτή η μελέτη των κοινωνικών εκδηλώσεων και συμπεριφορών θα ενδιέφερε και τους πολιτικούς εκείνους που θέλουν να κατανοήσουν πώς τάσεις δημιουργημένες σε παγκόσμιο επίπεδο και έξω από τη χώρα τους διαμορφώνονται όταν εισέλθουν πλέον σε μια χώρα και έλθουν σε επαφή με τις τοπικές κοινωνίες. Και τώρα, στην εποχή του Internet, κανένας δεν είναι τόσο αφελής να νομίζει ότι μπορούν να κρατηθούν εκτός.
Glocalization και στα χάμπουργκερ: Η Glocalization, σήμερα ένας όρος με σοβαρή και θεμελιωμένη δυναμική παρουσία και αποδοχή, είναι ένα υβρίδιο που προκύπτει από τις λέξεις Global και Localization, και στα ελληνικά στους πανεπιστημιακούς κύκλους, όπου κυρίως διακινείται, θα τη συναντήσουμε ως«πλανητοπικότητα» ή «παγκοσμιοτοπικότητα». Δημιούργημα ιαπώνων οικονομολόγων αναφερόταν αρχικά στην προσαρμογή ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας που έχει διαδοθεί σε παγκόσμια κλίμακα αλλά στον κάθε τόπο υφίσταται μια ιδιαίτερη επίδραση από αυτόν.
Για παράδειγμα, κάποιο έδεσμα με παγκόσμια κυκλοφορία όπως το χάμπουργκερ μπορεί στην Ελλάδα λόγω της συνυφασμένης με την ορθόδοξη θρησκεία νηστείας να αποκτά κάποιες φορές και μια σύσταση εντελώς χορτοφαγική. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε ένα φαινόμενο παγκοσμιοτοπικότητας ή πλανητοπικότητας. Ωστόσο τα πράγματα από ορισμένους αρκετά φημισμένους κοινωνιολόγους όπως ο Τζον Ερι δεν μένουν στα χάμπουργκερ. Φαίνεται να προτείνουν μια ανάγνωση του κόσμου που δεν υπακούει σε θεωρίες παγκόσμιας συνωμοσίας αλλά σε έναν παράξενο ελκυστή με τα χαρακτηριστικά της glocalization.
Παγκόσμιας εμβέλειας συναθροίσεις που πραγματοποιούνται σε μέρη με έντονα τοπικά χαρακτηριστικά, που επηρεάζουν κατά κάποιον τρόπο το παγκόσμιο γεγονός αλλά παρακολουθούνται από όλον τον πλανήτη. Για παράδειγμα, η οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων ή τώρα του Παγκόσμιου Κυπέλλου στη Βραζιλία. Ή ειδήσεις από σταθμούς όπως το CNN ή το Al Jazeera.
Το τοπικό και το παγκόσμιο στις ευρωεκλογές: Είναι πια μέσα στη ζωή μας και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτά αλλά και εκείνα δεν μπορούν να αποφύγουν την επίδραση των τοπικών κοινωνιών. Γίνονται διαδηλώσεις σε τόπους ενάντια σε προϊόντα που παράγονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Με συνθήματα όπως «Η αντίστασή μας θα είναι τόσο πολυεθνική όσο και το κεφάλαιο». Αλλά, για να μην πάμε πολύ μακριά τοπικά και χρονικά, οι αυριανές ευρωεκλογές είναι στην ουσία ένα φαινόμενο glocalization. Πολυεθνικές, αλλά σε κάθε κράτος θα υπάρχει μια τοπικά καθορισμένη διαμόρφωση.
Σε μερικά σημεία θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη την εμβέλεια αυτού του γεγονότος και, για παράδειγμα, να μην προτείνονται και να μην ψηφίζονται υποψήφιοι που έχουν μόνο τοπική «λάμψη» χωρίς δυνατότητα να σταθούν σε ένα πιο ευρύ περιβάλλον. Επίσης βλέπουμε ότι μερικές φορές η εμφάνιση ενός μικρού σχηματισμού μπορεί να αλλάξει σημαντικά το εκλογικό τοπίο και τα αποτελέσματα, όπως έγινε παλαιότερα με τους Πράσινους στη Γερμανία.
Μπορεί όλα αυτά να συνοδεύονται από τη λέξη χάος αλλά μπορούν να μπουν σε μια δική τους «τάξη» που υπόσχεται να κάνει λιγότερο θαμπά τα πράγματα, ακριβώς όπως όταν φορέσουμε τα ειδικά γυαλιά και παρακολουθήσουμε ένα έργο γυρισμένο σε 3D.
Το χάος, ο ελκυστής και ο γάμος: Η θεωρία του Χάους απορρίπτει την παρορμητική διάθεση να πιστεύουμε ότι μόνο μεγάλες αλλαγές στις αιτίες έχουν κατακλυσμιαία αποτελέσματα. Σύμφωνα με αυτήν και πολύ μικρές μεταβολές (ειδικά αυτές που δεν γωνρίζουμε καν) μπορεί να προκαλέσουν μεγάλες διαφοροποιήσεις. Το αίτιο και το αποτέλεσμα συνδέονται αλλά όχι πάντα με τον τρόπο που υποδεικνύει η λεγόμενη «κοινή λογική».
Δημιουργούμε έναν σωρό άμμου. Προσθέτοντας συνεχώς κόκκους στην κορυφή έρχεται κάποια στιγμή που ένας κόκκος προκαλεί την κατάρρευση ολόκληρου του σωρού, όμως αν επαναλάβουμε αυτή την ενέργεια, όσο και αν προσπαθήσουμε να είναι ίδιες οι συνθήκες, σε μια κάπως διαφορετική στιγμή θα έχουμε πάλι κατάρρευση και το αποτέλεσμα θα μοιάζει αλλά αποκλείεται να είναι εντελώς ίδιο με το προηγούμενο. Εδώ έχουμε ένα χαοτικό σύστημα.
Η θεωρία της πολυπλοκότητας εξετάζει τη συμπεριφορά αυτών των συστημάτων. Και ένα ακόμη βασικό τους γνώρισμα είναι η «ανάδυση». Από την κοινή δράση όλων των αναρίθμητων συνιστωσών δεν προκύπτει κάτι προβλέψιμο κάνοντας απλώς τη σούμα αλλά μια νέα συμπεριφορά. Η θεωρία λοιπόν εξετάζει το πώς αυθόρμητα αναπτύσσονται συλλογικές δραστικές ιδιότητες που δεν μπορούμε να φανταστούμε εξετάζοντας ένα-ένα τα απειράριθμα συστατικά τους.
Καμία μέλισσα μόνη της δεν θα μπορούσε να επιβιώσει, πολλές μαζί όμως δημιουργούν το θαύμα της κυψέλης και οι 64.000 που γονάτισαν τις γιγάντιες εταιρείες αν ενεργούσαν ο καθένας μόνος του δεν θα μπορούσαν να πετύχουν και πολλά.
Μία από τις θεμελιώδεις έννοιες στα συστήματα αυτά είναι και αυτή του «ελκυστή». Ένα εκκρεμές που κινείται πέρα-δώθε περνά μόνο από ορισμένα σημεία του χώρου και σταματά τελικά σε ένα. Αυτό λέμε ότι είναι ένας ελκυστής της όλης τροχιάς του. Ένα σύστημα κλιματισμού, που του έχουμε επιβάλει κατώτερο και ανώτερο όριο στη θερμοκρασία, έχει ελκυστή μέσα σε αυτή την περιοχή θερμοκρασιών.
Η έρευνα όμως αποκάλυψε και ότι υπάρχουν οι λεγόμενοι «παράξενοι ελκυστές», όπου ένα σύστημα φθάνει σε κάποιο σημείο και έχει να «διαλέξει» ποιον δρόμο θα ακολουθήσει, ποια διακλάδωση (bifurcation), για να γίνει πιο σταθερό. Εδώ η συνέχεια μπορεί να εξαρτάται από το πώς ξεκίνησε και κάθε φορά δεν μπορούμε να προβλέψουμε την επιλογή που θα κάνει για την εξέλιξή του ανάμεσα σε διάφορες σταθερές τελικά καταστάσεις που εμφανίζονται μακριά από μια κατάσταση ισορροπίας.
Οπως αναφέρει ο Πριγκoζίν, «μπορεί αρχικά να έχεις ενδιαφέρον και να αγαπάς δύο κοπέλες αλλά κάποια στιγμή επιλέγεις μία και την παντρεύεσαι».
Γαλδαδάς Αλκης

Παλιοί χάρτες: Πώς πίστευαν ότι μοιάζει ο κόσμος

Από τη στιγμή που ο άνθρωπος βρήκε τρόπο να αποτυπώσει την σκέψη του στα τοιχώματα των προϊστορικών σπηλαίων, δημιουργήθηκε μέσα του η ανάγκη να «αιχμαλωτίσει» τον κόσμο στον οποίο ζει. Κάπως έτσι γεννήθηκε η χαρτογραφία, που επεχείρησε να αποτυπώσει στο χαρτί (και όχι μόνο) τον κόσμο, σύμφωνα με τις εξερευνήσεις, τις αντιλήψεις και την… φαντασία της ανθρωπότητας ανά τους αιώνες.
Πώς φαντάζονταν άραγε οι άνθρωποι τον παγκόσμιο χάρτη, στις εποχές που όλος ο κόσμος… βρεχόταν από τη Μεσόγειο; Πότε ενσωματώθηκε η
Αμερική ή η Αυστραλία στην χαρτογραφία και γιατί οι Ευρωπαίοι χαρτογράφοι αγνοούσαν επιδεικτικά την ύπαρξη της Σκανδιναβίας μέχρι τον Μεσαίωνα; Δείτε 15 χάρτες που απεικονίζουν την ενδιαφέρουσα πορεία της αντίληψης των ανθρώπων για τον κόσμο τους σε 15 διαφορετικές χρονικές περιόδους.

6ος αιώνας π.Χ.


Θεωρείται ο παλαιότερος χάρτης του κόσμου, δημιουργήθηκε από τους Βαβυλώνιους τον 6ο αιώνα π.Χ. και απεικονίζει την Βαβυλώνα να περιβάλλεται από μια κυκλική μάζα γης με αρκετές πόλεις πάνω της. Αυτές με τη σειρά τους περιβάλλονται από ένα «πικρό ποτάμι», τον Ωκεανό, στον οποίο ξεχωρίζουν επτά νησιά που μαζί σχηματίζουν ένα αστέρι με επτά άκρες. Το κείμενο αναφέρει επτά επιπλέον περιοχές πέρα από τον κυκλικό ωκεανό. Προφανώς, πρόκειται για μάλλον συμβολικό χάρτη, παρά για μια προσπάθεια ρεαλιστικής απεικόνισης του κόσμου. Δεν περιλαμβάνει άλλωστε τις περιοχές λαών όπως οι Πέρσες και οι Αιγύπτιοι, που ήταν αν μη τι άλλο γνωστές στους Βαβυλώνιους.

5ος και 4ος αιώνας π.Χ.

Το πρώτο μέρος του παραπάνω χάρτη είναι δημιούργημα του Αναξίμανδρου, ο οποίος αποτύπωσε τον τότε γνωστό κόσμο σε κυκλική μορφή, θεωρώντας ως κέντρο του κόσμου το Αιγαίο πέλαγος. Όλος ο κόσμος, όπως θα καταλάβατε, περιβάλλεται από τον ωκεανό. Στον δεξιό χάρτη, από την άλλη, βλέπετε τον χάρτη του Εκαταίου του Μιλήσιου, ο οποίος βασίστηκε στα σχέδια του Αναξίμανδρου και σημείωσε πως το βορειότερο μέρος του κόσμου είναι η Σκυθία και το ανατολικότερο η Ασία.

2ος αιώνας π.Χ.

Ο Ερατοσθένης έβαλε το επόμενο σημαντικό λιθαράκι στην χαρτογραφία, προσθέτοντας στον τότε γνωστό κόσμο την Βρετανία πάνω αριστερά και την Ινδία, μέχρι και την περιοχή της σημερινής Σρι Λάνκα. Ήταν επίσης ο πρώτος χάρτης που χρησιμοποίησε παράλληλες, ορθογώνιες και κάθετες γραμμές, τους πρώτους δηλαδή μεσημβρινούς και παραλλήλους.

1ος αιώνας π.Χ.

Έναν αιώνα αργότερα, ο Έλληνας φιλόσοφος Ποσειδώνιος δημοσίευσε το έργο του για τον «ωκεανό και τις γύρω περιοχές», που όχι μόνο ενσωμάτωσε τις έως τότε γνωστές επιστημονικές μετρήσεις, αλλά σημείωσε και τις πολιτικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των περιοχών του κόσμου. Επιπλέον, κατόρθωσε να υπολογίσει σχεδόν με απόλυτη ακρίβεια την περιφέρεια της Γης.

1ος αιώνας μ.Χ.

Κι εκεί που τα πράγματα φαίνονταν να μπαίνουν σε μια σειρά στο μυαλό των χαρτογράφων, να μια παράξενη αποτύπωση του Ρωμαίου γεωγράφου Πομπόνιου, ο οποίος διαίρεσε την Γη σε πέντε ζώνες, εκ των οποίων μόνο οι δύο θεωρούνταν κατοικήσιμες. Θεώρησε επίσης όλες τις θάλασσες… συγκοινωνούντα δοχεία, από την Κασπία ως την Ερυθρά Θάλασσα και από τον Περσικό Κόλπο ως τον Βόρειο Ωκεανό.

2ος αιώνας μ.Χ.


Σειρά του Πτολεμαίου να συνεισφέρει στην χαρτογραφία και να δημιουργήσει τον πρώτο χάρτη με γεωγραφικά μήκη και πλάτη. Οι ιδέες του επηρέασαν πολύ αργότερα την ισλαμική και ευρωπαϊκή γεωγραφική σκέψη, στρέφοντάς την προς τις επιστημονικές και αριθμολογικές μετρήσεις.

12ος αιώνας μ.Χ.

Έπρεπε να περάσουν δέκα ολόκληροι αιώνες μέχρι να ανακινηθεί το ενδιαφέρον της ανθρωπότητας για τους χάρτες και την επιστήμη τους. Το 1154, ο άραβας γεωγράφος Muhammad al-Idrisi ενσωμάτωσε τις γνώσεις για την Αφρική, τον Ινδικό Ωκεανό και την Άπω Ανατολή που είχαν συγκεντρώσει οι άραβες έμποροι και εξερευνητές, και δημιούργησε τον έως τότε ακριβέστερο χάρτη του κόσμου, ο οποίος αποτυπώνει την Ευρασία στο σύνολό της.


14ος αιώνας μ.Χ.

Τι έλειπε από την εξίσωση όλους αυτούς τους αιώνες, πέρα από τις ηπείρους που δεν είχαν ακόμη ανακαλυφθεί; Η Κίνα, η οποία είχε εν τω μεταξύ δημιουργήσει τους δικούς της χάρτες, που φυσικά θέτουν την χώρα τους στο κέντρο του κόσμου, ενώ η Ευρώπη εμφανίζεται μικρή και συμπιεσμένη στην άκρη. Αποτυπώνεται επίσης η αφρικανική χερσόνησος, μέχρι και το ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, που οι Ευρωπαίοι δεν είχαν ακόμη επισκεφθεί ποτέ.

15ος αιώνας μ.Χ.

Ο Heinrich Hammer, Γερμανός χαρτογράφος, σχεδιάζει έναν χάρτη που ονομάστηκε Erdapfel, με εμφανείς επιρροές από τον Πτολεμαίο, αλλά και από τους σύγχρονους πορτογάλους εξερευνητές.

16ος αιώνας μ.Χ.

Ο Ισπανός χαρτογράφος και εξερευνητής Juan de la Cosa δημιούργησε πολλούς χάρτες, από τους οποίους ο μόνος διασωθείς είναι ο παραπάνω, που ονομάζεται Mappa Mundi. Είναι η παλαιότερη γνωστή εμφάνιση αμερικανικών εδαφών σε ευρωπαϊκό χάρτη

Την ίδια περίοδο εμφανίζεται και ο χάρτης Cantino, που καταγράφει τις πορτογαλικές ανακαλύψεις σε Ανατολή και Δύση, όπως τα νησιά της Καραϊβικής, τις ακτές της Φλώριδας και τμήμα των βραζιλιάνικων ακτών
«Waldseemüller» ονομάζεται ο παραπάνω χάρτης, και υπήρξε ο πρώτος που ενσωμάτωσε την ιδέα του Amerigo Vespucci πως τα εδάφη της Αμερικής ανήκουν σε μια ξεχωριστή ήπειρο και ότι δεν αποτελούσαν νησιά των Ινδιών.
Να και ο πρώτος «παγκόσμιος άτλας» του 16ου αιώνα, που ονομάστηκε «Θέατρο του Κόσμου» και συνοδευόταν από βιβλίο με αναλυτικότερους χάρτες, οι οποίοι «μοσχοπούλησαν» στην Ευρώπη μέχρι και το 1612.

17ος αιώνας μ.Χ.

Στον συγκεκριμένο χάρτη, που ονομάστηκε (όχι αρκετά χρηστικά) «Nova totius Terrarum Orbis geographica ac hydrgraphica tabula», συμπεριλαμβάνονται οι ακτές της Αυστραλίας, που τότε θεωρούνταν μέρος της χερσονήσου York, και είχαν ανακαλυφθεί από τον Jan Carstensz το 1623.

Σύγχρονοι χάρτες

Ήταν θέμα χρόνου για την ανθρωπότητα, όταν η τεχνολογία το επέτρεψε, να εξερευνήσει όχι μόνο τις άγνωστες έως τότε ηπείρους, αλλά και να τις αποικίσει, και να δημιουργήσει ακριβείς χάρτες και αργότερα GPS ή συστήματα συντεταγμένων που μας οδήγησαν στα Google Maps.

Μπόνους χάρτης
Εδώ θα δείτε έναν αρκετά «διαφορετικό» χάρτη, που δημιουργήθηκε από ρωμαϊκά χέρια τον 5ο αιώνα μ.Χ., σε μια προσπάθεια να καταγραφεί ολόκληρο το οδικό δίκτυο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο χάρτης που κάθε άλλο παρά ακριβής είναι, αποτυπώνει την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και μέρος της Ασίας σε μια… compact, οριζόντια εκδοχή, στην οποία μπορείτε να μελετάτε και να εκπλήσσεστε με τον τρόπο που έβλεπαν τον κόσμο οι Ρωμαίοι, επί ώρες.
πηγή: in2life.gr

Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Ερνέστος Τσίλλερ / Εrnst Ziller


Ερνέστος Τσίλλερ (Εrnst Ziller) γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου 1837 σε ένα χωριό της Σαξωνίας, κοντά στη Δρέσδη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στη Βασιλική Σχολή Αρχιτεκτονικής της Δρέσδης στο διάστημα 1855-1858. Ήρθε στην Ελλάδα το 1861 μετά από πρόσκληση του Δανού αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν. Έφυγε από την Ελλάδα και επέστρεψε ξανά το 1868 μαζί με την Ελληνίδα πιανίστρια Σοφία Ντόντου, με την οποία παντρεύτηκαν. Ο Τσίλλερ συνέβαλε σε ένα μεγάλο ποσοστό στη διαμόρφωση της αστικής φυσιογνωμίας της Αθήνας κατά τα τέλη του 19ου αιώνα. Όμως ο Γερμανός αρχιτέκτονας δραστηριοποιήθηκε και σε άλλες ελληνικές πόλεις. Ένας μεγάλος αριθμός έργων του κοσμούν τη πρωτεύουσα , ενώ κάποια άλλα δεν υπάρχουν πια. Σημαντικά δημόσια κτίρια, θέατρα, μέγαρα, κατοικίες, σχολεία ήταν μερικά μόνο από αυτά.
Ο Ερνέστος Τσίλλερ είναι ο κυριότερος εκφραστής του νεοκλασικισμού που κυριάρχησε στον ελληνικό χώρο στα τέλη του 19ου αιώνα.
Στη συνέχεια θα δούμε αναλυτικότερα μερικά από τα κυριότερα κτίρια του σημαντικού αυτού αρχιτέκτονα.
Μέγαρο Μελά (Ταχυδρομικό Μέγαρο)
To κτίριο ανατέθηκε στον Τσίλλερ από τον εύπορο Βασίλειο Μελά και ξεκίνησε στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1870. Ήταν ένα μεγάλο ιδιωτικό έργο στη συμβολή των οδών Αιόλου, Σοφοκλέους, Στρέιτ και Κρατινού, στη σημερινή πλατεία Κοτζιά.
Στη συνέχεια στο κτίριο στεγάστηκαν κατά καιρούς το Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών και η Αθηναϊκή Λέσχη, όμως έγινε ευρέως γνωστό ως Ταχυδρομικό Μέγαρο, εφόσον εκεί στεγάστηκε το κεντρικό Ταχυδρομείο Αθηνών επί πολλά χρόνια (1900-1973). Αρχικά επρόκειτο για διώροφο κτίσμα, όμως το 1909 προστέθηκε ακόμα ένας όροφος σε μελέτη του αρχιτέκτονα Φιλίππου Οικονόμου. Το 1974 κηρύχθηκε διατηρητέο και το 1979 μισθώθηκε από την Εθνική Τράπεζα. Τη δεκαετία του '80 το κτίριο αποκαταστάθηκε παίρνοντας την αρχική του μορφή, με την κατεδάφιση του τρίτου ορόφου (σε μελέτη του αρχιτέκτονα Διονύση Βλαχόπουλου).

φωτό: πηγή

Δημοτικό Θέατρο Αθηνών.

Η ιστορία του Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών ξεκινάει όταν ο Γρ. Καμπούρογλου εκφράζει την ανάγκη να αποκτήσει η Αθήνα ένα Εθνικό Θέατρο και την επιθυμία να αναλάβει αυτός την ανέγερσή του. Οι φιλικές σχέσεις που διατηρούσε με την Βασιλική Αυλή, επηρέασαν θετικά προς αυτή τη κατεύθυνση.
Οι εργασίες ξεκινούν το 1857. Τα σχέδια ήταν του Γάλλου αρχιτέκτονα Francois F. Boulanger.
Παρόλα αυτά η κατασκευή του θεάτρου δε θα ολοκληρωθεί, μετά τη πτώχευση του Καμπούρογλου. Από το 1871 έγιναν διάφορες προσπάθειες για την ολοκλήρωση του έργου, πάντα όμως χωρίς επιτυχία.
Το 1886 ο Ανδρέας Συγγρός συνέστησε μια μετοχική εταιρία με σκοπό την αποπεράτωση του θεάτρου. Νέα σχέδια είχαν εκπονηθεί, αυτή τη φορά με την υπογραφή του Ερνέστου Τσίλλερ.
Οι εργασίες ξεκίνησαν άμεσα με αποτέλεσμα το κτίριο να έχει ολοκληρωθεί ως το Νοέμβριο του 1888. Πολύ σύντομα η διαχείριση του θεάτρου πέρασε στον δήμο.

Εθνικό Θέατρο.
φωτό: πηγή

To Bασιλικό Θέατρο (σήμερα Εθνικό) κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1895-1901 σε ένα κεκλιμένο οικόπεδο επί της Αγίου Κωνσταντίνου. Το κεντρικό τμήμα του κτιρίου, που αποτελεί και την είσοδο του θεάτρου, είναι ιδιαίτερα πλούσια διακοσμημένο και παρουσιάζει μια κορινθιακή κιονοστοιχία σε προεξοχή. Λειτούργησε ως "Βασιλικό Θέατρο" έως το 1908, οπότε και αποφασίστηκε να κλείσει λόγω οικονομικών προβλημάτων. Το 1930 ιδρύεται το Εθνικό Θέατρο και το 1932 γίνεται στο κτίριο του Τσίλλερ η πρώτη του παράσταση. Ως τότε γίνονταν εκεί παραστάσεις σποραδικά από ξένους θιάσους.

Μέγαρο Σλήμαν (Ιλίου Μέλαθρον)
Το μέγαρο της οδού Πανεπιστημίου κτίστηκε μεταξύ 1878-1879 ως κατοικία του Ερρίκου Σλήμαν.
Το διώροφο κτίσμα με τις χαρακτηριστικές τοξοστοιχίες της πρόσοψης, διέθετε χώρους για κοινωνικές εκδηλώσεις (αίθουσα δεξιώσεων), αίθουσα λογοτεχνίας, βιβλιοθήκη, γραφεία κλπ.
Η αισθητική του διαθέτει στοιχεία αναγεννησιακού ρυθμού, προσδίδοντας έναν ανάλαφρο τόνο στο κτίριο με ωραίες συμμετρίες. Η στέγη διαθέτει ένα κομψό στηθαίο το οποίο διακοσμούσαν μια σειρά από αγάλματα. 
Από τη συνάντηση των δυο ανδρών, του Σλήμαν και του Τσίλλερ, προέκυψε και ένα άλλο έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα. Το μνημείο στο τάφο του Σλήμαν στο Α' νεκροταφείο 
Το μέγαρο Σλήμαν στις αρχές του 20ου αιώνα (πάνω). Το κτίριο σήμερα στεγάζει το Νομισματικό Μουσείο (κάτω - φωτό: πηγή)

Στον Ερνέστο Τσίλλερ οφείλονται και δύο από τα κτίρια που διαμόρφωσαν την αστική φυσιογνωμία της Ομόνοιας, κατά τα τέλη του 19ου αιώνα.
Το ένα είναι το Ξενοδοχείο Μπάγκειον (ή Πάγκειον), που έγινε με δωρεά του Ιωάννη Μπάγκα. Πρόκειται για το κτίριο στη συμβολή με την οδό Αθηνάς και κατασκευάστηκε τη περίοδο 1890-1894. Ήταν ένα μεγάλο, για την εποχή, τριώροφο κτίριο με κεραμοσκεπή. 
To άλλο είναι το ξενοδοχείο Μέγας Αλέξανδρος, που οικοδομήθηκε λίγο νωρίτερα, στα 1889 και βρίσκεται αντικρυστά με το Μπάγκειο. Τα δύο κτίρια ακολουθούν την ίδια αρχιτεκτονική προσέγγιση. Μετά από μια περίοδο παρακμής τα έργα αυτά του Τσίλλερ έχουν μπει σε φάση αποκατάστασης και αξιοποίησης και θα εξακολουθούν να στολίζουν τη κεντρικότερη πλατεία της πόλης.
Συνοικία Τσίλλερ, Πειραιάς.
Ο Τσίλλερ δεν περιορίστηκε στο κέντρο της πρωτεύουσας, αλλά έδωσε το παρόν και στον Πειραιά. Ο αρχιτέκτονας αγόρασε μια έκταση εκεί (Καστέλλα) το 1875, με σκοπό τη δημιουργία μιας σειρά σπιτιών. Η περιοχή αυτή έγινε γνωστή ως "Συνοικία Τσίλλερ". Μάλιστα, εκεί έκτισε και ένα δικό του σπίτι ως εξοχική κατοικία. Η περιοχή έγινε πόλος έλξης όπου φιλοξενήθηκαν ο Βασιλιάς Γεώργιος Α', η Βασίλισσα Όλγα, η οικογένεια Μπενάκη, ενώ διέμεναν και διάφοροι Αθηναίοι για παραθερισμό.
Σήμερα σώζεται μόνο η οικία Πατσιάδη του 1894. (φωτό κάτω)

Η Συνοικία Τσίλλερ. Ο χώρος μπροστά από τα σπίτια ονομάστηκε πλατεία Αλεξάνδρας προς τιμή της Αλεξάνδρας, κόρης της Βασίλισσας Όλγας.

Έπαυλις Θων
Ο Νικόλαος Θων, ανώτερος αυλικός του Γεωργίου του Α', έκτισε στο κτήμα την ομώνυμη έπαυλη τη δεκαετία του 1880, βάσει σχεδίων του Ερνέστου Τσίλλερ. Η έπαυλη ήταν κτισμένη με ορατή λιθοδομή, ενώ χαρακτηριστικά ήταν τα μαρμάρινα διακοσμητικά πλαίσια των παραθύρων και ο κωνικός τρούλος.
Μέσα στο κτήμα οικοδομήθηκε και ο μικρός ναός του Αγίου Νικολάου, πάλι από τον Τσίλλερ, ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί διατηρητέο μνημείο. Η έπαυλη καταστράφηκε στα Δεκεμβριανά του 1944. 

Προεδρικό Μέγαρο (Ηρώδου Αττικού)
Το τριώροφο αρχοντικό νεοκλασικό κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1890-1897 ως τα Ανάκτορα του Διαδόχου Κωνσταντίνου. Θα χρησιμοποιηθεί από αυτόν έως το 1924, οπότε και καταργείται η Βασιλεία. Τότε θα χρησιμοποιηθεί ως Προεδρικό Μέγαρο μέχρι την επιστροφή του Βασιλιά, το 1935.
Από το 1974 και την οριστική κατάργηση της Βασιλείας, χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως Προεδρικό Μέγαρο. 
φωτό: πηγή

Ο Ερνέστος Τσίλλερ στη Πάτρα
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, ο Γερμανός αρχιτέκτονας έχει αφήσει δείγματα της δουλειάς του και εκτός Αθηνών.
Ένα από τα πιο γνωστά από αυτά είναι το Θέατρο Απόλλων στη Πάτρα.
Θεμελιώθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1871 και ολοκληρώθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1872.
Χαρακτηριστικό του κτιρίου είναι οι τοξοστοιχίες της πρόσοψης. Περιλαμβάνει 156 θέσεις και 53 θεωρεία σε δύο ορόφους. Πρόκειται για ένα από τα παλιότερα κλειστά θέατρα της νεότερης Ελλάδας.
Επίσης, ο Τσίλλερ έχει επιμεληθεί την εξωτερική όψη του κτιρίου του Εμπορικού & Εισαγωγικού Συλλόγου Πατρών (1871), στη πλατεία Γεωργίου Α'.
Τέλος έργο του είναι και ο Μητροπολιτικός Ναός της Ευαγγελίστριας (1842-1846), με τα δύο πυργοειδή κωδωνοστάσια. 

Ο Ερνέστος Τσίλλερ στη Σύρο (Ερμούπολη)
Άλλο χαρακτηριστικό και γνωστό έργο του Τσίλλερ εκτός πρωτευούσης είναι το κτίριο του Δημαρχείου της Ερμούπολης, στη Σύρο.
Κατασκευάστηκε τη περίοδο 1876-1891, αν και οι εργασίες είχαν διακοπεί για ένα διάστημα. Τα αρχικά σχέδια δέχθηκαν αρκετές αλλαγές κατά τη κατασκευή του, όμως αυτές έγιναν από τον ίδιο τον Τσίλλερ. Όταν παραδόθηκε το κτίριο, πάντως, και εγκαταστάθηκαν υπηρεσίες σε αυτό, δεν ήταν πλήρως αποπερατωμένο λόγω του μεγάλου κόστους. 
φωτό: πηγή
Το μεγαλοπρεπές νεοκλασικό του Τσίλλερ με την επιβλητική είσοδο, σε παλιά φωτογραφία της Ερμούπολης.

Μέγαρο Ανδρέα Συγγρού 
Το νεοκλασικό επί της λεωφόρου Βασ. Σοφίας 5, κατασκευάστηκε μεταξύ 1872-1873 για λογαριασμό του Ανδρέα Συγγρού.
Η επίβλεψη των εργασιών έγινε από τον μηχανικό του στρατού Νικόλαο Σούτσου.
Τα αρχικά σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ αφορούσαν ένα λιτό κτίσμα, το οποίο αργότερα υπέστη διάφορες τροποποιήσεις μετά από επιθυμία του ίδιου του Συγγρού με κυριότερη τη προσθήκη των πλαϊνών τμημάτων. 
Τη εσωτερική διακόσμηση ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Πιάτ. 
Μετά το θάνατο και της συζύγου του Συγγρού, Ιφιγένειας, (1921) το μέγαρο κληροδοτήθηκε στο Ελληνικό Δημόσιο "ίνα χρησιμεύη διαρκώς ως κατάστημα του Υπουργείου Εξωτερικών", όπως έγραφε η διαθήκη. Μετά τη παραλαβή του από το δημόσο υπέστη νέες μετατροπές. Βάσει στοιχείων από την ιστοσελίδα του ίδιου του υπουργείου: "Η πιο σημαντική αλλαγή που παρατηρείται, είναι η όλη προσπάθεια να αποκτήσει το κτίριο "κλασσικιστική" εμφάνιση. Η όλη ατμόσφαιρα του κτιρίου με την εμφάνιση έπαυλης με την τοξοστοιχία-εξώστη άλλαξε. Η λιτή μορφή διαταράχθηκε με την προσθήκη προστώου με αετωματική απόληξη στον όροφο.". Επίσης: "Το προστώο της κεντρικής εισόδου αναπτύχθηκε σε ύψος, έτσι ώστε να καταλάβει το ύψος όλου του κτιρίου και επιστεγάστηκε με τριγωνικό αέτωμα. Η διακόσμηση απέκτησε και αυτή κλασσικιστική αυστηρότητα και οι κολώνες του προστώου του ισογείου επιστεγάσθηκαν με κιονόκρανα απλουστευμένου δωρικού ρυθμού ενώ αυτές του ορόφου με κιονόκρανα ιωνικού ρυθμού "
Σήμερα εξακολουθεί να στεγάζει το υπουργείο Εξωτερικών (παλιά πτέρυγα)
φωτό: πηγή

Μέγαρο Σταθάτου
Το μέγαρο Σταθάτου βρίσκεται επί της λεωφ. Βασ. Σοφίας & Ηροδότου και οικοδομήθηκε το 1895. Πρόκειται για ένα διώροφο νεοκλασικό του ζεύγους Όθωνα και Αθηνάς Σταθάτου. Μετά το θάνατό τους το κτίριο στέγασε διάφορες διπλωματικές αποστολές κρατών, ως πρεσβεία και το 1982 αγοράστηκε από τη Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου. Μετά από την αποκατάσταση του και τις απαραίτητες αλλαγές στη διαρρύθμιση των εσωτερικών χώρων αργότερα στεγάστηκε σε αυτό το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης του Ιδρύματος Γουλανδρή (όπου στεγάζεται και σήμερα).
Η αρχιτεκτονική του διαθέτει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, όπως τo αναγεννησιακού ρυθμού αίθριο της εισόδου, ενώ η κάτοψη του κτιρίου χωρίζεται σε δύο πτέρυγες ασύμμετρες μεταξύ τους. 
Στον ίδιο οδικό άξονα, τη λεωφόρο Βασ. Σοφίας, συναντάμε άλλα δύο έργα του Ερνέστου Τσίλλερ.
Το Μέγαρο Ψύχα, στις αρχές της λεωφόρου (αρ. 3) που οικοδομήθηκε περί το 1885 για τον Νικόλαο Ψύχα και μετά το Β' Π.Π. στεγάζει τη πρεσβεία της Αιγύπτου. 
Περίπου την ίδια περίοδο ξεκίνησε να κατασκευάζεται και το μέγαρο στη γωνία Βασ. Σοφίας & Σέκερη 2, για λογαριασμό του Στέφανου Ψύχα.
Το 1903 κατοίκησε εκεί ο πρίγκηπας Νικόλαος με τη σύζυγό του. Μετά το 1922 και μέχρι το 1933 λειτούργησε ως παράρτημα του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία, ως μικρό ξενοδοχείο πολυτελείας 60 κλινών, με την ονομασία "Petit Palais". Αργότερα και ως σήμερα εκεί βρίσκεται η πρεσβεία της Ιταλίας.

Μέγαρο Δεληγιώργη
Βρίσκεται επί των οδών Κανάρη 1 και Ακαδημίας και ανήκε στον Λεωνίδα Δεληγιώργη (δικηγόρος & πολιτικός) αδελφό του έξι φορές πρωθυπουργού Επαμεινώνδα Δεληγιώργη, ο οποίος το χρησιμοποίησε και σαν γραφείο.
Κτίστηκε μεταξύ 1880-1890, αν και πηγές αναφέρουν πιο πιθανό τις αρχές της δεκαετίας του 1880.
Από το 1963 στέγαζε την Ταινιοθήκη της Ελλάδος η οποία, όμως, μετά από πυρκαγιά το 1997 αποχώρησε.
Το κτίριο αυτό του Τσίλλερ συνδυάζει νεοκλασικά και αναγεννησιακά στοιχεία. Χαρακτηριστικό είναι το υπερυψωμένο τοξωτό πρόπυλο της κύριας εισόδου από την οδό Κανάρη, ενώ το ίδιο μοτίβο ακολουθεί και η σειρά των παραθύρων του πρώτου ορόφου. Αντίθετα, τα παράθυρα του άνω ορόφου αν και συμμετρικά τοποθετημένα, δεν είναι τοξωτά ενώ διαθέτουν και πιο λιτή διακόσμηση. 
φωτό: Billy

Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Αθηνών
Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1887 με χρηματοδότηση του Ερρίκου Σλήμαν, επί της Χαρ. Τρικούπη και Φειδίου 1. Ο σκοπός ήταν εξ'αρχής η στέγαση του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αθηνών που είχε ιδρυθεί με απόφαση του Γερμανικού Κοινοβουλίου του 1872. 

Mέγαρο Σλήμαν-Μελά: Έτος κατασκευής 1890. Πανεπιστημίου 46 & Χαρ. Τρικούπη.

(φωτογραφία: Δημήτρης Παπαδήμος / δεκαετία '60)

Άλλο ένα έργο του Τσίλλερ, το μέγαρο Κούπα, στη συμβολή με την οδό Κριεζώτου. Οικοδομήθηκε στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα για λογαριασμό του βιομήχανου Αχιλλέα Κούπα.
(Η φωτογραφία είναι γύρω στο 1912).

Nαός του Αγίου Λουκά (Πατησίων)
O ναός αυτός κατασκευάστηκε μεταξύ 1865-1870 στην εξοχική, τότε, περιοχή των Πατησίων. Εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 1870. Το 1928 και το 1934 υπήρξαν επεκτάσεις.
Ο ρυθμός είναι βυζαντινός εγγεγραμμένος σταυροειδής μετά τρούλλου. Χαρακτηριστικοί είναι οι πυργίσκοι που κοσμούν τον Ναό.

Δείγματα (λίγα) του Γερμανού αρχιτέκτονα υπάρχουν και στη Θεσσαλονίκη.
Ένα από αυτά είναι το κτίριο του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα επί της οδού Προξένου Κορομηλά 23.
Κατασκευάστηκε τη περίοδο 1890-1893 με χρηματοδότηση του Ανδρέα Συγγρού και νοικιάστηκε από το Ελληνικό Κράτος για να στεγάσει το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος. Μετά τους Μακεδονικούς Αγώνες (κατά τη διάρκεια των οποίων το κτίριο υπήρξε το επιτελείο) και την απελευθέρωση της πόλης, καταργείται το Προξενείο και πλέον περνάει σε δημόσια χρήση. Για ένα διάστημα στέγασε δημοτικό σχολείο. Το 1978 θα υποστεί ζημιές από το σεισμό και το 1979, το λιτό διώροφο νεοκλασικό θα περάσει στο Σωματείο Φίλοι του Μακεδονικού Αγώνα. Το Μουσείο εγκαινιάστηκε το 1982. 
Σε σχέδια του Τσίλλερ (τροποποιημένα από τον αρχιτέκτονα Ξεν. Παιονίδη) χτίστηκε και ο Ιερός Ναός Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, στη Θεσσαλονίκη. Θεμελιώθηκε το 1891 στη θέση του παλιότερου ναού του Αγ. Δημητρίου που καταστράφηκε στη πυρκαγιά του 1890.
Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα (φωτό: πηγή)

O Ερνέστος Τσίλλερ, εκτός από τα δικά του έργα, είχε κατά καιρούς και την ευθύνη επίβλεψης σε έργα άλλων αρχιτεκτόνων. Ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα ήταν η επίβλεψη της κατασκευής της Ακαδημίας Αθηνών, μετά από πρόσκληση του Θεόφιλου Χάνσεν (φωτό κάτω)
 Στη φωτογραφία, ο Τσίλλερ (αριστερά) μαζί με τον αρχιτέκτονα Θ. Χάνσεν κατά τη κατασκευή της Ακαδημίας Αθηνών, έργο του δεύτερου.

Φυσικά δεν είναι δυνατόν να γίνει εδώ αναφορά σε κάθε ένα από τα έργα του Τσίλλερ ξεχωριστά
Και αυτό διότι ο Γερμανός αρχιτέκτονας δημιούργησε κυριολεκτικά εκατοντάδες κτίρια στον Ελλαδικό χώρο.
Πάντως ο Τσίλλερ υπήρξε ένας πολύ σημαντικός αρχιτέκτονας, όχι λόγω του αριθμού των κτιρίων που έκανε αλλά γιατί κινήθηκε μέσα στα πλαίσια της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, προσδίδοντας πρωτότυπο χαρακτήρα με έργα υψηλής στάθμης, 
κυρίως στη πρωτεύουσα .
Καθόρισε με τα έργα του την αρχιτεκτονική του κλασικισμού που επικράτησε στην Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα.
Επιπλέον, ως ένα βαθμό, διατήρησε μια μορφολογική ενότητα. Το ταλέντο φαίνεται ειδικά σε κτίρια όπου ο Τσίλλερ χρησιμοποιεί ορισμένα ετερόκλητα μεταξύ τους στοιχεία, με ιδιαίτερη όμως επιτυχία. Αναπόφευκτα μέσα στον μεγάλο αριθμό των έργων του δε λείπουν οι τυποποιημένες λύσεις.
Ο Ερνέστος Τσίλλερ απεβίωσε στις 12 Νοεμβρίου 1923, έχοντας αφήσει μια ανεκτίμητη κληρονομιά σε Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας.



Billy
(photos αρχείο Billy Files)
 Όσες φωτογραφίες αντλήθηκαν από άλλες πηγές, αυτές αναφέρονται.