Translate

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2019

Τα πιο περίεργα εορταστικά φαγητά



Τα 7 πιο περίεργα γιορτινά φαγητά από όλο τον κόσμο

Η περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς γιορτάζεται απ’ άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη και φέρνει μαζί της ξεχωριστά φαγητά και ποτά. Για τους περισσότερους από εμάς, η γεμιστή γαλοπούλα είναι συνώνυμο του γιορτινού δείπνου αλλά, σε πολλά μέρη του κόσμου σερβίρονται κάποια πολύ ασυνήθιστα εδέσματα.


Ιαπωνία

Τα Χριστούγεννα δεν αποτελούν εθνική γιορτή στην Ιαπωνία αλλά αυτό δεν εμποδίζει πολλούς Ιάπωνες να γιορτάζουν με έναν μοναδικό τρόπο. Χρέη Αι Βασίλη έχει αναλάβει ο Santa Kurohsu στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου και λέγεται ότι έχει μάτια στο πίσω μέρος του κεφαλιού του για να παρακολουθεί τα άτακτα παιδιά.  Aπό το 1974, το γιορτινό φαγητό ετοιμάζει κάθε χρόνο η γνωστή αλυσίδα fast food ΚFC μετά από μια ομολογουμένως επιτυχημένη διαφημιστική καμπάνια με το σλόγκαν Kurisumasu ni wa kentakkii (Kentucky for Christmas). Το δημοφιλές Kentucky Fried Chicken βαφτίζεται Χριστουγεννιάτικο Κοτόπουλο για την γιορτινή περίοδο και «σπάει τα ταμεία» σε πωλήσεις σε όλη την Ιαπωνία ειδικά την παραμονή των Χριστουγέννων. Το εορταστικό πακέτο περιλαμβάνει επίσης τούρτα και σαμπάνια και οι παραγγελίες ξεκινούν μήνες πριν.

Γροιλανδία 

Αν βρίσκετε άνοστα τα λαχανάκια Βρυξελλών, θα πρέπει να δοκιμάσετε μια από τις χριστουγεννιάτικες «λιχουδιές» των Γροιλανδών. Το Mattak – ωμό δέρμα φάλαινας με το λίπος του.  Ή, αν προτιμάτε, το kiviak, ένα είδος μικρού πουλιού της Αρκτικής που τυλίγεται σε δέρμα φώκιας, θάβεται για πολλούς μήνες και αφού έχει αρχίσει να αποσυντίθεται, σερβίρεται ως εξαιρετικό χριστουγεννιάτικο πιάτο. 

Ισλανδία

Παραμένοντας στις παγωμένες χώρες του κόσμου, οι Ισλανδοί προτιμούν ένα είδος θαλασσινού παπαγάλου αλλά και ψητό τάρανδο για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Η τελευταία μέρα της νηστείας, στις 23 Δεκεμβρίου,  απαγορεύει την κατανάλωση κρέατος, γι’ αυτό σερβίρεται παντού σαλάχι που έχει υποστεί μια ειδική ζύμωση. Πολλοί ισχυρίζονται ότι η «πικάντικη» μυρωδιά που αναδύεται είναι τόσο άσχημη που αναγκάζονται να δειπνήσουν σε εστιατόρια για να την αποφύγουν.

Νορβηγία

Δεν νοούνται Χριστούγεννα χωρίς smalahove, που κυριολεκτικά σημαίνει «κεφάλι πρόβατου».  Πριν καταλήξει στο γιορτινό τραπέζι, αφαιρούν το τρίχωμα, το δέρμα και το μυαλό. Στη συνέχεια το αλατίζουν, το καπνίζουν και το αποξηραίνουν για να το βράσουν, τελικά, ή να το αχνίσουν για 3 ολόκληρες ώρες πριν το σερβίρουν με πατάτες και ζωμό aquavit . Συχνά, αφήνουν το μυαλό να μαγειρευτεί μέσα στο κρανίο του ζώου για να το απολαύσουν μετά με το κουταλάκι. Παλιά, το  smalahove ήταν φαγητό για τους φτωχούς αλλά σήμερα θεωρείται πραγματική λιχουδιά.

Νότια Αφρική

Στην Νότια Αφρική οι τηγανιτές κάμπιες είναι το απόλυτο χριστουγεννιάτικο delicatessen. Δεν είναι οι συνηθισμένες κάμπιες που φιλοξενούν όλοι οι κήποι αλλά το είδος Pine Tree Emperor Moth ή mopane-κάμπιες των Χριστουγέννων, με τις διάφορες γιορτινές αποχρώσεις που ζούν μέσα στα συγκεκριμένα πεύκα. Οι γεμάτες πρωτεΐνη προνύμφες συλλέγονται λίγο πριν από τον χειμώνα, τηγανίζονται και σερβίρονται με ένα είδος πολέντας.

Φιλιππίνες

To Puto Bumbong είναι ένα χριστουγεννιάτικο έδεσμα που σερβίρουν στις Φιλιππίνες όχι μόνο ανήμερα αλλά και όλη τη γιορτινή περίοδο.  Πρόκεται για ένα είδος κολλώδους κέικ από ρύζι που έχει αχνιστεί μέσα σε καλάμια από μπαμπού και έχει μωβ χρώμα. Το ιδιαίτερο χρώμα του οφείλεται στο μείγμα του γλυκού και μαύρου ρυζιού που χρησιμοποιούνται.  Σερβίρεται με βούτυρο, ζάχαρη και τριμμένη καρύδα στην κορυφή.

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2019

Τα πιο περίεργα Χριστουγεννιάτικα έθιμα σε όλο τον κόσμο

ta-pio-perierga-xristougenniatika-ethima-se-olo-ton-kosmo
Από τη Φιλανδία μέχρι την Ινδία, από τη Νορβηγία μέχρι την Ουκρανία υπάρχουν πολύ παράξενα έθιμα για να γιορτάσουν οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα.

Τα Χριστούγεννα είναι κυρίως γιορτές για ανταλλαγή δώρων, κάλαντα και στολισμούς. όμως υπάρχουν έθιμα που δε μπορεί να φανταστεί κανείς, πέρα από τη γεμιστή γαλοπούλα και το κρέμασμα της κάλτσας στο τζάκι, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Εδώ μερικά από τα πολύ παράξενα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο στο όνομα αυτής της μεγάλης γιορτής.
Ινδία: Στολισμένες μπανανιές
Ινδία: Στολισμένες μπανανιές
Στην Ινδία, μόνο το 2,3% του πληθυσμού είναι Χριστιανοί, αλλά λόγω του μεγάλου πληθυσμού, μιλάμε για 25 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι Χριστιανοί στην Ινδία γιορτάζουν με ανταλλαγές δώρων αλλά καθώς έλατα και πεύκα δεν υπάρχουν στολίζουν παραδοσιακά τα δέντρα της μπανανιάς και του μάνγκο. Και τα μεγάλα φύλλα, τα κλαδιά τους τα κόβουν για να στολίσουν το σπίτι τους.


Τσεχία: Πέτα τα παπούτσια στην πόρτα
Όποιος δε θέλει να μείνει μόνος την επόμενη χρονιά και θέλει να γιορτάσει με κάποιον άλλο τα επόμενα Χριστούγεννα, πετά το παπούτσι πάνω από τον ώμο του προς την πόρτα. Αν το παπούτσι προσγειωθεί με τη μύτη προς την πόρτα, συγχαρητήρια, ο γάμος πλησιάζει.


Ιαπωνία: Colonel’s Chicken στο φαστ φουντ
Δεν είναι αστείο! Όπως σε όλο τον κόσμο είναι έθιμο η χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα, στην Ιαπωνία είναι το Colonel’s Chicken. Εδώ και τέσσερις δεκαετίες τα KFC έχουν συνδεθεί στο μυαλό των Ιαπώνων με τα Χριστούγεννα, μια παράδοση που περνά από πατέρα σε παιδί και ξεπερνά το μάρκετινγκ.  Περισσότερα από 240.000 κουτιά κοτόπουλο θα πωλούνται κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, πέντε έως δέκα φορές περισσότερο από τις την κανονικές μηνιαίες πωλήσεις τους. "Στην Ιαπωνία, τα Χριστούγεννα σημαίνουν KFC."
Φιλανδία: Χριστούγεννα στο νεκροταφείο
Οικογένειες στη Φινλανδία συνήθως επισκέπτονται τους τάφους των προγόνων και των συγγενών τους την παραμονή των Χριστουγέννων για να ανάψουν κεριά στη μνήμη των νεκρών τους.  Ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν τάφους συγγενών τους επισκέπτονται νεκροταφεία για να αποθέσουν κεριά στην μνήμη όσων δεν είναι στη ζωή. Είναι ένα παράξενο και όμορφο θέαμα στην παγωμένη νύχτα.
Σουηδία: Ποιός θα κάψει φέτος την κατσίκα;
Το 1966, μια κατσίκα 13 μέτρων ύψους, στήθηκε στην πλατεία της πόλης Γκέφλε. Το αχυρένιο αυτό άγαλμα τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων πήρε φωτιά. Η πόλη δε σταμάτησε να στήνει την κατσίκα κάθε χρόνο και οι βάνδαλοι να προσπαθούν να την κάψουν, μέχρι που έγινε έθιμο. Μέχρι τον Μάιο του 2011 η κατσίκα έχει καεί  25 φορές. Το κάψιμο του "τράγου Γκέφλε" είναι ένα παιχνίδι που έχει γίνει και στοίχημα για το αν θα επιβιώσει από το 1988.
Ουκρανία: τα Χριστούγεννα της αράχνης
Αντί  για λαμπερά στολίδια και πούλιες, τα ουκρανικά χριστουγεννιάτικα δέντρα καλύπτονται με (ψεύτικες φυσικά) αράχνες και ιστούς αράχνης. Σύμφωνα με την τοπική λαογραφία, υπήρχε μια φτωχή γυναίκα που δεν μπορούσαν να αντέξει οικονομικά να διακοσμήσει το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αλλά το επόμενο πρωί, τα παιδιά της ξύπνησαν και είδαν το δέντρο να καλύπτεται από μεγάλες επιφάνειες ιστών αράχνης που μετατράπηκαν σε χρυσό και ασήμι. Ως εκ τούτου, πιστεύουν ότι ένα ιστός αράχνης το πρωί των Χριστουγέννων φέρνει τύχη.


Κολομβία: Η ημέρα των μικρών κεριών
Η Dia de las Velitas σηματοδοτεί την έναρξη της περιόδου των Χριστουγέννων σε όλη την Κολομβία. Προς τιμήν της Παναγίας και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, οι άνθρωποι τοποθετούν κεριά και φωτισμένα φανάρια από χαρτί στα παράθυρά τους, μπαλκόνια και αυλές. Η παράδοση των κεριών έχει αυξηθεί και τώρα ολόκληρες πόλεις και κωμοπόλεις σε όλη τη χώρα που φωτίζεται σαν περίτεχνη οθόνη. Οι γειτονιές ανταγωνίζονται για να δούμε ποιος μπορεί να δημιουργήσει την πιο εντυπωσιακή σύνθεση.


ΦΩΤΟ: EPA

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2019

Ένα υπόγειο παλάτι …το «βαθύτερο» μετρό στον κόσμο!

Ένα υπόγειο παλάτι …το «βαθύτερο» μετρό στον κόσμο!

Σάββατο, 7 Δεκεμβρίου 2019















Το Μετρό της Αγίας Πετρούπολης είναι ένα από τα ομορφότερα στον κόσμο, που λειτούργησε για πρώτη φορά το 1955
. Η αρχική Κόκκινη Γραμμή εξυπηρετούσε τη

διαδρομή Kirovsko-Vyborgskaya, ενώ στην πορεία του χρόνου προστέθηκαν τέσσερις ακόμη, όλες με ονόματα χρωμάτων (Μπλε, Πράσινη, Πορτοκαλί και Μοβ).








Βασικά χαρακτηριστικά του Μετρό είναι οι περίτεχνες διακοσμήσεις στις κολόνες, οι βαρύτιμοι πολυέλαιοι από καθαρό κρύσταλλο στις οροφές, οι ξεχωριστοί πίνακες ζωγραφικής διάσημων καλλιτεχνών στους τοίχους αλλά και τα πολυτελέστατα μάρμαρα με τα οποία επενδύθηκαν όλες οι αποβάθρες.




Το Μετρό της Αγίας Πετρούπολης εξυπηρετεί καθημερινά πάνω από τρία εκατομμύρια επιβάτες, ενώ συγκεντρώνει και το ενδιαφέρον εκατοντάδων χιλιάδων τουριστών, οι οποίοι το επισκέπτονται εν είδει μουσείου. Αν χαθείτε, μάλιστα, σίγουρα δεν θα απογοητευτείτε, αφού θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε όλα τα έργα τέχνης που συγκεντρώνονται σε αυτό το υπόγειο… παλάτι!







Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019

7 βίαιοι δικτάτορες



Οι δημοκρατικές κυβερνήσεις ήταν μια πολυτέλεια, που λίγοι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να βιώσουν σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.
Και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των δικτατόρων δεν ανταποκρίνεται στα επίπεδα της βαναυσότητας του Χίτλερ ή του Στάλιν, η ιστορία είναι γεμάτη από ανθρώπους που ήταν καταπιεστές, εγκληματίες πολέμου, σαδιστές, και ψυχοπαθείς, οι οποίοι κατέληξαν μη εκλεγμένοι αρχηγοί κυβερνήσεων, προκαλώντας τεράστια πλήγματα στους ανθρώπους και τις κοινωνίες που κυβέρνησαν.
Φρανσίσκο Σολάνο Λόπεζ (Παραγουάη, 1862-1870)
Αν και έγινε δημοφιλής στην Παραγουάη δεκαετίες μετά τον θάνατο του, o Φρανσίσκο Σολάνο Λόπεζ, προκάλεσε τη γειτονική Βραζιλία και την Αργεντινή, παρεμβαίνοντας σε έναν εμφύλιο πόλεμο στην Ουρουγουάη στα μέσα της δεκαετίας του 1860.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ένοπλη σύρραξη στη Νότια Αμερική, μεταξύ της Παραγουάης και της Τριπλής Συμμαχίας της Αργεντινής, της Αυτοκρατορίας της Βραζιλίας και της Ουρουγουάη.
Με τις απώλειες να υπολογίζονται σε 400.000, ο πόλεμος αυτός ήταν ο πλέον θανατηφόρος στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Ο Λόπεζ είδε να εκτελούνται εκατοντάδες στρατιώτες του, συμπεριλαμβανομένου του αδελφού του, υπέστη εδαφικές απώλειες, και πυροδότησε μια οκταετή στρατιωτική κατοχή από την Αργεντινή και την Βραζιλία.
Αφότου ηττήθηκε στον συμβατικό πόλεμο, η Παραγουάη διεξήγαγε παρατεταμένη αντίσταση σε μορφή ανταρτοπόλεμου, μια καταστροφική στρατηγική που είχε ως αποτέλεσμα την περαιτέρω καταστροφή του στρατού της Παραγουάης και μεγάλου μέρους του πληθυσμού της χώρας λόγω απωλειών στις μάχες, πείνας και ασθενειών. Η ανταρσία διήρκεσε 14 μήνες μέχρι που ο πρόεδρος Φρανσίσκο Σολάνο Λόπεζ σκοτώθηκε από βραζιλιάνικα στρατεύματα στη Μάχη του Σέρο Κορά τη 1η Μαρτίου 1870.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο πληθυσμός της Παραγουάης πριν τον πόλεμο ήταν 525.000 και μειώθηκε στους 221.000 μετά το τέλος του, εκ των οποίων μόνον 28.000 ήταν άνδρες.
Γιόσεφ Τίσο (Σλοβακία, 1939-1945)


Επικεφαλής του ναζιστικού καθεστώτος στη Σλοβακία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ο Γιόζεφ Τίσο, ένας καθολικός ιερέας που έστειλε στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου δεκάδες χιλιάδες εβραίους της Σλοβακίας.
Αν και ήταν ένας λιγότερο ενεργός φασίστας, σε σχέση με τους αντίστοιχους ηγέτες-μαριονέτες του ναζιστικού καθεστώτος, ο Τίσο ζήτησε την βίαιη καταστολή της αντιφασιστικής εξέγερσης του 1944.
Την εποχή εκείνη, η Σλοβακία είχε εβραϊκό πληθυσμό άνω των 88.000 κατοίκων. Ωστόσο, μετά την εξέγερση, το μεγαλύτερο μέρος του πλυθησμού των Εβραίων απελάθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, με αποτέλεσμα να μείνουν περίπου 5.000 στη χώρα.
Ματίας Ρακόσι (Ουγγαρία 1945-1956)
© Gamma-Keystone / Getty Images / Ideal Image
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ουγγαρία βρέθηκε στην σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ενωσης, με τον Ματίας Ρακόσι να αναλαμβάνει γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουγγαρίας, ένα άκαμπτο/σκληρό γραφειοκρατικό μονοκομματικό καθεστώς.
Ονομάστηκε ο “καλύτερος Ούγγρος μαθητής του Στάλιν” και εφάρμοζε πιστά τη “μέθοδο του σαλαμιού” (σταδιακή -φέτα φέτα- εξόντωση των αντικομμουνιστών και των θεσμών του αστικού κράτους).
Μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953, η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε ότι το καθεστώς του ήταν πολύ βάναυσο και του είπαν ότι θα μπορούσε να παραμείνει γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουγγαρίας – υπό την προϋπόθεση ότι θα παραιτηθεί από την πρωθυπουργία και θα την παραδώσει στον «μεταρρυθμιστή » Ίμρε Νάγκι.
Ο Ρακόσι κατάφερε να παραμείνει για λίγο ακόμα στην εξουσία, μέχρις ότου η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε επισήμως ότι ήταν πρόβλημα. Η Μόσχα τον απομάκρυνε από την εξουσία το 1956.
Καρλόιν Χοϊμπαλσάν (Μογγολία, 1928-1952)
Μετά από αρκετές συναντήσεις με τον Στάλιν, ο Χοϊμπαλσάν υιοθέτησε τις πολιτικές και τις μεθόδους του σοβιετικού ηγέτη και τις εφάρμοσε στη Μογγολία.
Το 1928, ανέβηκε στην εξουσία, προωθώντας την κολλεκτιβοποίηση της κτηνοτροφίας, την καταστροφή βουδιστικών μοναστηριών και την εκδίωξη των εχθρών του λαϊκού κράτους, με συνέπεια τις δολοφονίες μοναχών και άλλων πολιτών.
Στη Μογγολία κατά τη δεκαετία του 1920 το 1/3 του ανδρικού πληθυσμού ήταν μοναχοί, ενώ στις αρχές του αιώνα υπήρχαν περίπου 750 μοναστήρια σε λειτουργία. Οι σταλινικές εκδιώξεις που ξεκίνησαν στη χώρα το 1937 επηρέασαν ριζικά το λαό αφήνοντας περίπου 30.000 νεκρούς.
Στα τέλη του 1951, ο Χοϊμπαλσάν πήγε στη Μόσχα για να λάβει θεραπεία για καρκίνο στα νεφρά. Πέθανε το επόμενο έτος.
Ενβέρ Χότζα (Aλβανία, 1944-1985)
Ο Ενβέρ Χότζα ήταν πρόεδρος του Δημοκρατικού Μετώπου της Αλβανίας και αρχηγός των αλβανικών ενόπλων δυνάμεων από το 1944 μέχρι τον θάνατο του.
Η 40χρονη περίοδος της εξουσίας του Χότζα χαρακτηριζόταν πολιτικά από την εξάλειψη της αντιπολίτευσης, ευρεία χρήση της θανατικής ποινής ή πολύχρονων ποινών φυλάκισης για τους πολιτικούς του αντιπάλους και απελάσεις από τα σπίτια, όπου ζούσαν οι οικογένειές τους, και φυλάκιση τους σε απομακρυσμένα χωριά, που ελέγχονταν αυστηρά από την αστυνομία. Η κυβέρνηση του χαρακτηριζόταν επίσης από Σταλινικές μεθόδους εξόντωσης των συνεργατών του, που απειλούσαν την εξουσία του.
Ο Χότζα κατέστησε την χώρα του σε μια βαλκανική εκδοχή της σύγχρονης Βόρειας Κορέας, επέβαλε μια λατρεία στο πρόσωπο του, και δημιούργησε μια εντελώς απομονωμένη κοινωνία χωρίς σχεδόν καμία ανοχή στην πολιτική διαφωνία.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, 200.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν για υποτιθέμενα πολιτικά εγκλήματα κατά την διάρκεια της κυριαρχίας του, σε μια χώρα με τρέχοντα πληθυσμό περίπου 3 εκατομμυρίων.
Γιαγιά Τζαμέ (Γκάμπια, 1994-2017)
Έγινε ηγέτης της χώρας με πραξικόπημα στις 22 Ιουλίου 1994, ανατρέποντας τον Πρόεδρο Ντάουντα Τζαγουάρα. Το 1996 μεθόδευσε εκλογές, τις οποίες κέρδισε άνετα.
Ο Τζαμέ χρησιμοποίησε αυθαίρετες συλλήψεις και βασανιστήρια ως τον προτιμώμενο τρόπο ελέγχου του πλυθησμού και απείλησε να κόψει προσωπικά τους λαιμούς των ομοφυλόφιλων ανδρών της χώρας.
Παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός της Γκάμπια ανέρχεται στα 1,8 εκατομμύρια, συγκαταλέγεται στα 10 πιο κοινά σημεία προέλευσης των μεταναστών που προσπαθούν να διασχίσουν την Μεσόγειο με προορισμο την Ευρώπη.
Ταν Σουέ (Μιανμάρ, 1992-2011)
Ο Ταν Σουέ ήταν επικεφαλής της στρατιωτικής χούντας στο Μιανμάρ (Βιρμανία) και είχε επικριθεί από τις δυτικές χώρες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μέχρι 1 εκατομμύριο άνθρωποι απεστάλησαν σε «στρατόπεδα εργασίας» υπό την κυριαρχία του.
Δεν υπήρχε σχεδόν καμία ελευθερία λόγου στη χώρα και “η κατοχή υπολογιστή ή φαξ ήταν παράνομη, ενώ όποιος μιλούσε σε ξένο δημοσιογράφο κινδύνευε να υποστεί βασανιστήρια ή φυλακή”, ανέφερε η Guardian το 2007.

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2019

Τρισδιάστατη ζωγραφική δρόμου

O Βρετανός καλλιτέχνης Joe Hill έσπασε το ρεκόρ Γκίνες για την πιο μεγάλη επιφάνεια τρισδιάστατης ζωγραφικής. Θα δούμε το συγκεκριμένο έργο καθώς και μερικά άλλα παραδείγματα 3-D ζωγραφικής δρόμου.

17/10/07: Η καλλιτέχνης Kurt Wenner στο σταθμό Waterloo του Λονδίνο

17/11/11: Ο Βρετανός Joe Hill's ζωγράφισε στο Canary Wharf του Λονδίνο σε μία επιφάνεια 1,120 μ2, και έσπασε το ρεκόρ Γκίνες

7/7/11: Η πλατεία Wanda στο Fuzhou, Κίνα

8/8/10: Μόσχα

Η οδός Crevasse στο Dun Laoghaire της Ιρλανδίας

Fuzhou, Κίνα

Fuzhou, Κίνα

Στο σταθμό του Waterloo στο Λονδίνο
____________
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2019

Η ελληνική ιστορία μέσα από τα διαβατήρια εποχής

Η ελληνική ιστορία μέσα από τα διαβατήρια εποχής

Η ελληνική ιστορία μέσα από τα διαβατήρια εποχής

22 Οκτωβρίου 2014
Ο όρος διαβατήριο προέρχεται από τα αρχαιοελληνικά «διαβατήρια» –θυσίες που τελούνταν πριν διαβεί κανείς τα σύνορα της χώρας ή όταν επέστρεφε– και αποδίδει την ευρεία έννοια της μετάβασης από ένα κράτος σε ένα άλλο – και όχι μόνο από ένα λιμάνι σε ένα άλλο, όπως ο όρος passport. Τα ταξιδιωτικά έγγραφα χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται για τη μετακίνηση κυρίως μεταξύ κρατών, αλλά και από ένα οποιοδήποτε μέρος σε ένα άλλο, αναλόγως του ιστορικού πλαισίου. Στόχος ήταν η ασφάλεια των κρατών, η προστασία των ταξιδιωτών, αλλά και η ταυτοποίησή τους.
diabatiria2
Μέσα από τα ταξιδιωτικά έγγραφα που εκτίθενται διατρέχει κανείς εποπτικά την ελληνική ιστορία. Ξεκινώντας από το πρώτο έγγραφο της περιόδου του πρώτου έτους της Επανάστασης του 1821 και φτάνοντας ως το διαβατήριο του ‘Αρη Αλεξάνδρου από τη δικτατορία του 1967, παρακολουθεί κανείς την εξέλιξη των ταξιδιωτικών εγγράφων, που άλλοτε αφορούν σημαντικά πρόσωπα (όπως ο Στέφανος Στρέιτ, ο Αλέξανδρος Διομήδης, ο Sir Frederick Adam, η Διδώ Σωτηρίου) και άλλοτε σημαντικές πτυχές της ιστορίας, ίσως όχι πάντα τόσο γνωστές (όπως η Ηγεμονία της Σάμου, η Αυτόνομη Βόρεια Ήπειρος, η Προσωρινή Κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης).
diabatiria1
Επίσης, παρακολουθεί τόπους της ελληνικής διασποράς που ανθούσαν τον 19ο αι., όπως η Οδησσός, η Μερσίνα, το Γαλάτσι, και τη δυναμική των αντίστοιχων προξενείων, τα οποία άλλες φορές αναβαθμίζονταν και άλλες υποβαθμίζονταν, αποκαλύπτοντας την πολιτικοοικονομική και κοινωνική σημασία των πόλεων αυτών σε συγκεκριμένες περιόδους για το ελληνικό κράτος.
diabtiria3
Τέλος, ιδιαίτερη σημασία έχουν οι διάφορες άδειες και τα πάσα, με τα οποία επιτρεπόταν το ταξίδι μέσα στα όρια της ελληνικής επικράτειας σε κρίσιμες περιόδους όπως ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ή η Κατοχή.

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2019

Πώς η Ολλανδία έφτιαξε έναν από τους πιο σημαντικούς φορολογικούς παραδείσους του κόσμου Και πώς μπορεί να κλείσει Johan Langerock και Maarten Hietland



στους Ολλανδούς αξιωματούχους πραγματικά δεν αρέσει όταν κάποιος αποκαλεί την χώρα τους φορολογικό παράδεισο.
Το 2009, η κυβέρνηση Obama έκανε ακριβώς αυτό, ονομάζοντας την Ολλανδία ως μια από τις χώρες όπου πολλές μεγάλες αμερικανικές εταιρείες είχαν ιδρύσει θυγατρικές προκειμένου να αποφύγουν να πληρώσουν τους αμερικανικούς φόρους. Σε μια συνέντευξη Τύπου, ο Λευκός Οίκος σημείωσε επίσης ότι, μαζί με τις Βερμούδες και την Ιρλανδία, η Ολλανδία διεκδίκησε σχεδόν το ένα τρίτο όλων των ξένων κερδών που αναφέρθηκαν το 2003 από αμερικανικές εταιρείες.
Τουρίστες ποζάρουν για φωτογραφίες έξω από το Rijksmuseum στο κέντρο του Άμστερνταμ, στην Ολλανδία, τον Δεκέμβριο του 2017. Yves Herman / Reuters
------------------------------------------------------------------------------
Αυτές οι δηλώσεις προκάλεσαν οργή στην Ολλανδία και διαμαρτυρία του Ολλανδού πρεσβευτή στην Ουάσινγκτον. «Δεν είμαστε χαρούμενοι», δήλωσε ο Jan Kees de Jager, υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας. «Αναμένω ότι θα υπάρξει μια διευκρίνιση και δεν θα καταλήξουμε σε λίστες σαν κι αυτές στο μέλλον, μεταξύ των Βερμούδων και της Ιρλανδίας». Εν πάση περιπτώσει, η απάντηση των Ολλανδών φαινόταν να υποδηλώνει ότι όλοι γνωρίζουν ότι αυτοί οι τόποι -και άλλοι, όπως τα Νησιά Καϋμάν και η Ελβετία- είναι φορολογικοί παράδεισοι και το να συγκαταλέγεται η Ολλανδία μαζί τους ήταν προφανώς μια βαθιά προσβολή.
Λίγο αργότερα, ο De Jager ισχυρίστηκε ότι οι Αμερικανοί συμφώνησαν να σταματήσουν να περιγράφουν την Ολλανδία με αυτούς τους όρους. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να δικαιολογηθεί από την επιθυμία να καθησυχαστεί ένας παραπονούμενος σύμμαχος των ΗΠΑ. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η Ολλανδία ανήκε απολύτως στον κατάλογο με τους σημαντικούς φορολογικούς παραδείσους -και εξακολουθεί να ανήκει και σήμερα.
Το 2017, οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ολλανδία ανήλθαν σε 5,2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αλλά η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των χρημάτων δεν επενδύθηκε καθόλου: Μόνο 836 δισεκατομμύρια δολάρια εισήλθαν στην ολλανδική οικονομία. Τα άλλα 4,3 τρισεκατομμύρια δολάρια εισήλθαν σε εταιρίες-κελύφη ή θυγατρικές που δημιουργήθηκαν για να αποφύγουν την πληρωμή φόρων αλλού. Όπως θα έπρεπε να υποδηλώνουν τέτοιοι αριθμοί, αυτό δεν είναι το έργο μερικών σκοτεινών παικτών που προσπαθούν να κρύψουν τα παράνομα κέρδη τους: Ορισμένοι από τους μεγαλύτερους παίκτες στην παγκόσμια οικονομία βρίσκονται στο παιχνίδι. Η Google και η IBM συγκαταλέγονται στις πολλές αμερικανικές εταιρείες που έχουν εγκαταστήσει τις δραστηριότητές τους στην Ολλανδία προκειμένου να μειώσουν τους φόρους τους στην πατρίδα τους. Οι περισσότεροι θεωρούν την Fiat Chrysler ιταλο-αμερικανική πολυεθνική˙ τεχνικά, ωστόσο, είναι μια ολλανδική εταιρεία, που έχει αποφασίσει για φορολογικούς λόγους να ιδρύσει την επίσημη έδρα της στο Άμστερνταμ το 2014.
Το 2016, οι Κάτω Χώρες -με πληθυσμό μόλις 17 εκατομμύρια- αντιστοιχούσαν στο 16% όλων των κερδών από το εξωτερικό που διεκδικούν οι εταιρείες των ΗΠΑ. Περιττό να πω ότι αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι αμερικανικές επιχειρήσεις απλώς πωλούν μια εξαιρετική ποσότητα αγαθών και υπηρεσιών στους Ολλανδούς. Αντί γι’ αυτό, είναι επειδή η Ολλανδία αφήνει τις εταιρείες αυτές να παρκάρουν τα χρήματα που βγάζουν αλλού σε ολλανδικές θυγατρικές ή εταιρίες-κελύφη ή να μεταφέρουν τα κέρδη αυτά μέσω οντοτήτων «γραμματοκιβωτίου» [στμ: «PO-box companies»] στην Ολλανδία, από τις οποίες μπορούν να αποστέλλονται σε άλλους φορολογικούς παραδείσους. Για παράδειγμα, το 2017, η Google πήρε 22,7 δισεκατομμύρια δολάρια από κέρδη που πραγματοποίησε εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών και τα μεταβίβασε μέσω της Ολλανδίας στις Βερμούδες, όπου τα χρήματα απέφυγαν να φορολογηθούν εντελώς.
Η ολλανδική κυβέρνηση ανέκαθεν ισχυριζόταν ότι δεν σκόπευε να κάνει τα πράγματα να λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο. Όλες αυτές οι επιχειρήσεις-κελύφη και όλα αυτά τα χρήματα, όπως έχουν υποστηρίξει οι αξιωματούχοι, είναι απλώς τα τυχαία παραπροϊόντα καινοτόμων φορολογικών πολιτικών που αποσκοπούν απλώς να δώσουν στις ολλανδικές εταιρείες ένα στήριγμα σε μια υπερ-ανταγωνιστική παγκόσμια οικονομία. Παρά τις διαμαρτυρίες αυτές, η αλήθεια είναι ότι εδώ και δεκαετίες η Ολλανδία έχει καθιερωθεί εσκεμμένα ως φορολογικός παράδεισος ευθέως εις βάρος των Ευρωπαίων γειτόνων της, των Ηνωμένων Πολιτειών και των αναπτυσσόμενων χωρών. Και μέχρι πρόσφατα, οι Ολλανδοί την έχουν γλιτώσει σχετικά με αυτό.
Αλλά τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι δημοσιογράφοι και ερευνητές άρχισαν να χτυπούν τον συναγερμό. Εν τω μεταξύ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο ΟΟΣΑ έχουν ξεκινήσει να ασκούν πίεση στην Ολλανδία για να καθαρίσει την φωλιά της. Και το ολλανδικό κοινό έχει αρχίσει όλο και περισσότερο να αγανακτεί με την κατάσταση. Η κυβέρνηση ανταποκρίθηκε με υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις και προέβη σε ορισμένα προκαταρκτικά βήματα. Ωστόσο, οι προτεινόμενες διορθώσεις είναι ως επί το πλείστον της βιτρίνας: Η ολλανδική κυβέρνηση ξεκάθαρα ελπίζει ότι όλοι θα χάσουν το ενδιαφέρον τους αφότου κάνει κάποιες σχετικά ανώδυνες παραχωρήσεις. Έτσι, αν θέλουν να δουν τον ολλανδικό φορολογικό παράδεισο να κλείνει για τα καλά, η ΕΕ, ο ΟΟΣΑ και οι παρατηρητές στον Τύπο και στους μη κυβερνητικούς οργανισμούς πρέπει να συνεχίσουν να ασκούν πίεση.
ΤΟ ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ
Η Ολλανδία είναι μια μικρή χώρα που έχει επιχειρήσει πάνω από το ειδικό βάρος της στην παγκόσμια οικονομία εδώ και αιώνες, πρώτα ως ναυτική αποικιακή δύναμη και αργότερα ως σημαντικό κέντρο της ευρωπαϊκής οικονομίας και εμπορίου. Ένα στοιχείο της επιτυχίας της ήταν να σχεδιάζει φορολογικούς κανόνες με γνώμονα την βελτίωση της ικανότητάς της στο να ανταγωνίζεται στο εξωτερικό. Ήδη από το 1893, η Ολλανδία είχε θέσει τις βάσεις για την τελική ανάδυσή της ως φορολογικός παράδεισος με έναν κανόνα γνωστό ως «η εξαίρεση της συμμετοχής», διασφαλίζοντας ότι τα κέρδη που μεταφέρονται από μια θυγατρική σε μια μητρική εταιρεία δεν θα φορολογούνται δύο φορές. Τελικά, ο κανόνας αυτός θα χρησίμευε για την προστασία των ολλανδικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό, των οποίων το εισόδημα στο εξωτερικό υπόκειται σε φόρους σε άλλες χώρες.
Στην δεκαετία του 1960 και του 1970, η ιδέα αυτή κατοχυρώθηκε στην ολλανδική εξωτερική πολιτική όταν η Ολλανδία άρχισε να διαπραγματεύεται φορολογικές συμβάσεις με άλλες χώρες που θα προσέφεραν πλεονέκτημα στις μεγάλες ολλανδικές επιχειρήσεις όπως η Shell, η KLM, η Unilever και η Philips. Τέτοιες συμφωνίες επιτρέπουν στις ολλανδικές εταιρείες και τους επενδυτές να διοχετεύουν στην Ολλανδία τα κέρδη που πραγματοποιούν στο εξωτερικό, αποφεύγοντας πρόσθετη διασυνοριακή φορολογία. Σε αντάλλαγμα, η χώρα όπου πραγματοποιήθηκε το κέρδος ελπίζει να ενθαρρύνει περαιτέρω άμεσες ξένες επενδύσεις. Η Ολλανδία ξεκίνησε με λίγες τέτοιες συμφωνίες, αλλά τώρα έχει περίπου 100 -πολύ περισσότερες από τον μέσο αριθμό των μελών της ΕΕ (80) και πιο κοντά σε εκείνες των πολύ μεγαλύτερων ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Γαλλία (107).
Μια τέτοια συμφωνία ήταν ιδιαίτερα ενοχλητική: Εκείνη μεταξύ της Ολλανδίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Σύμφωνα με τους όρους της, οι πολυεθνικές που εδρεύουν στις ΗΠΑ έχουν δημιουργήσει ολλανδικές εταιρείες που ονομάζονται περιορισμένης εταιρικής σχέσης, τις οποίες η κυβέρνηση των ΗΠΑ θεωρεί τεχνικά φορολογητέες στην Ολλανδία και ως εκ τούτου δεν υπόκεινται σε φόρους από τις ΗΠΑ -παρόλο που στην πράξη οι εταιρείες δεν φορολογούνται πραγματικά από τους Ολλανδούς. Ως αποτέλεσμα, τα κέρδη των εταιρειών αυτών δεν φορολογούνται από καμία από τις δύο χώρες. Μια έκθεση που δημοσιοποιήθηκε νωρίτερα φέτος από την Oxfam εκτιμά ότι μόνο το 2016 αυτό το «παράθυρο» επέτρεψε στις πολυεθνικές με έδρα τις ΗΠΑ όπως η Google, η Pfizer, η Nike και η Uber, να αποφύγουν να πληρώσουν φόρους επί συνολικών κερδών στο εξωτερικό ύψους άνω των 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Λειτουργώντας ως φορολογικός παράδεισος, η Ολλανδία επιτρέπει στις εταιρείες να στερούν από άλλες κυβερνήσεις τα κεφάλαια που χρειάζονται για βασικές υπηρεσίες: Υποδομές, υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση κ.ο.κ. Αυτό βλάπτει τις κυβερνήσεις και τους απλούς ανθρώπους παντού, αλλά το αποτέλεσμα είναι ίσως πιο ολέθριο στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου οι ανάγκες είναι πιο απελπιστικές και η φορολογική βάση είναι ήδη μικρή. Πάρτε, για παράδειγμα, την βρετανο-αυστραλιανή εταιρεία εξόρυξης Rio Tinto. Όπως αποκαλύπτεται σε μια έκθεση του 2018 που συν-εκδόθηκε από το Κέντρο Έρευνας για τις Πολυεθνικές Επιχειρήσεις (SOMO), το οποίο εδρεύει στην Ολλανδία, και την OT Watch, μια ομάδα περιβαλλοντικής προστασίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Μογγολίας, η Rio Tinto χρησιμοποίησε τα τελευταία χρόνια την Ολλανδία και το Λουξεμβούργο ως φορολογικούς παραδείσους προκειμένου να μειωθούν οι φόροι που θα έπρεπε να καταβάλει για τα κέρδη που πραγματοποίησε από εξορύξεις στη Μογγολία. Με αυτόν τον τρόπο, η εταιρεία κατάφερε να μειώσει τον φορολογικό λογαριασμό της κατά 230 εκατομμύρια δολάρια -ποσό που θα μπορούσε υποθετικά να έχει επιτρέψει στην κυβέρνηση της Μογγολίας σχεδόν να διπλασιάσει τις δαπάνες της για την εκπαίδευση ή την υγειονομική περίθαλψη.
ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ «ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙΑ»
Ένα κρίσιμο κομμάτι της ιστορίας της μεταμόρφωσης της Ολλανδίας σε φορολογικό παράδεισο είναι το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε με ευρεία υποστήριξη από όλο το πολιτικό φάσμα. Ολλανδικές κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων έχουν παίξει το παιχνίδι και, μέχρι πρόσφατα, υπήρξε μικρή αντίδραση από πολιτικούς θεσμούς όπως ο Τύπος ή ο ακαδημαϊκός κόσμος. Εν τω μεταξύ, ένα ευρύ φάσμα ειδικών συμφερόντων συνέβαλαν στην οικοδόμηση του ολλανδικού [φορολογικού] παραδείσου και τον προστάτεψαν από ελέγχους. Οποτεδήποτε εμφανίζονται επικρίσεις επί των ολλανδικών φορολογικών πολιτικών, οι υπερασπιστές έχουν μια αξιόπιστη απάντηση: Εάν η Ολλανδία άλλαζε τους νόμους της, θα έχανε τη μοναδική της θέση ως μια μικρή χώρα ικανή να ανταγωνίζεται στην παγκόσμια οικονομία, κάτι που θα οδηγούσε σε ελάττωση της οικονομικής και πολιτικής ισχύος της. Στην πραγματικότητα, οι καρποί του να είναι φορολογικός παράδεισος απολαμβάνονται κυρίως από ένα μικρό κομμάτι της ολλανδικής κοινωνίας: Οι περίπου 10.000 λογιστές, δικηγόροι και σύμβουλοι που απασχολούνται άμεσα ή έμμεσα με την βιομηχανία φοροαποφυγής. Η ευρύτερη ολλανδική οικονομία επωφελείται ελάχιστα: Η συντριπτική πλειοψηφία των «επενδύσεων» που δέχεται η Ολλανδία λόγω της φορολογικής της πολιτικής φεύγουν γρήγορα για άλλους φορολογικούς παραδείσους. Μια μελέτη που εκπόνησε η ολλανδική κεντρική τράπεζα το 2018 έδειξε πόσο πενιχρά είναι τα κέρδη: Το συνολικό ποσό που οι εταιρείες «γραμματοκιβωτίου» ξοδεύουν ετησίως για μισθούς και ασφάλιστρα για κυβερνητικά προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας είναι περίπου 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια -ένα μικρό ποσό όταν εξετάζεται συγκριτικά το ετήσιο ΑΕΠ της Ολλανδίας που είναι πάνω από 820 δισεκατομμύρια δολάρια.
Παρόλο που η βιομηχανία της φοροαποφυγής κατάφερε να ασκήσει αδικαιολόγητη επιρροή στην Ολλανδία, έχει λιγότερη επιρροή στην υπόλοιπη Ευρώπη, και η ΕΕ και ο ΟΟΣΑ διεξήγαγαν μια μακρά αν και όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική μάχη για να αλλάξουν οι Ολλανδοί τους τρόπους τους. Το 1999, η ΕΕ δημοσίευσε μια έκθεση με την οποία αναγνωρίζεται η Ολλανδία ως η χώρα στην ΕΕ με τα πλέον επιβλαβή φορολογικά καθεστώτα. Ο Ολλανδός υπουργός Οικονομίας, Wouter Bos, απέρριψε τα ευρήματα αυτά ως παρακινούμενα από «καθαρή ζήλια», και για περισσότερο από μια δεκαετία η Ολλανδία μπόρεσε να αποφύγει οποιαδήποτε πραγματική καταστολή. Το 2013, ωστόσο, ο ΟΟΣΑ ανανέωσε την μακρόχρονη προσοχή του στην φοροαποφυγή και τα επόμενα χρόνια η ΕΕ ασχολήθηκε με το ζήτημα επίσης, εγκρίνοντας δύο σημαντικές οδηγίες για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Τελικά, πέρσι, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έκανε ό, τι δεν είχε τολμήσει να κάνει πριν κανένα άλλο θεσμικό όργανο της ΕΕ, και αναγνώρισε επίσημα την Ολλανδία ως φορολογικό παράδεισο. Αυτή η κίνηση κέρδισε την υποστήριξη ορισμένων Ολλανδών βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μια θέση την οποία ορισμένοι πολιτικοί στην Ολλανδία βλέπουν ως ισοδύναμη με προδοσία.
Μετά από αυτόν τον χαρακτηρισμό, η ολλανδική κυβέρνηση δεν μπορούσε πλέον να συνεχίσει όπως πριν. Τους τελευταίους μήνες, άρχισε να μεταρρυθμίζει τους φορολογικούς κανόνες της. Καταρχάς, το «παραθυράκι» της συμφωνίας φορολογίας μεταξύ των ΗΠΑ και της Ολλανδίας προβλέπεται να κλείσει το επόμενο έτος. Και η ολλανδική κυβέρνηση υπέβαλε μια πρόταση για την εισαγωγή παρακρατούμενου φόρου επί των πληρωμών τόκων και δικαιωμάτων που διοχετεύονται σε άλλους φορολογικούς παραδείσους. Με τον τρόπο αυτό, όμως, θα τεθεί τέλος σε ένα πολύ περιορισμένο τμήμα των συναλλαγών, αφήνοντας ανέπαφο τον ρόλο της Ολλανδίας ως αγωγού για τέτοια χρήματα.
Εάν η Ολλανδία θέλει πραγματικά να αλλάξει τους τρόπους της, θα πρέπει να κάνει πιο δραματικά βήματα. Το πρώτο θα ήταν να εξασφαλιστεί η φορολόγηση, με κανονικό ποσοστό, όλων των εσόδων από τόκους και δικαιώματα που διοχετεύονται προς ή μέσω της Ολλανδίας. Η κυβέρνηση θα πρέπει επίσης να εγκρίνει νομοθεσία που θα καθιστούσε δυσκολότερη την δημιουργία μιας εταιρείας «γραμματοκιβωτίου», να αναθεωρήσει τις φορολογικές της συμφωνίες για την πρόληψη καταχρήσεων, και να κλείσει τα ανοιχτά «παραθυράκια» που οι εταιρείες θα μπορούσαν να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται ακόμη και αν είχαν διορθωθεί οι συμφωνίες. Τέλος, αντί να παρεμποδίσουν την ΕΕ και τον ΟΟΣΑ, οι Ολλανδοί θα πρέπει αντ' αυτού να συνεργαστούν και με τους δύο οργανισμούς στις προσπάθειές τους για την καταπολέμηση της φοροαποφυγής. Όλα αυτά θα απαιτούσαν μια βαθιά αλλαγή στην ολλανδική πολιτική, και δεν είναι καθόλου καθαρό αν είναι πιθανό κάτι τέτοιο. Ωστόσο, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, φαίνεται ότι η Ολλανδία θα μπορούσε απλώς να ξεκινήσει να κόβει τις κακές της συνήθειες.
oreignaffairs.gr/articles/72520/johan-langerock-kai-maarten-hietland/pos-i-ollandia-eftiakse-enan-apo-toys-pio-simantikoys-forologiko?page=show
Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition