Σε κατάσταση πολέμου η Βόρεια Κορέα. Προπαγάνδα ή σοβαρή απειλή;

Σάββατο, 30 Μαρτίου 2013

Σε κατάσταση πολέμου η Βόρεια Κορέα. Προπαγάνδα ή σοβαρή απειλή;

Update: “Ελπίζουμε ότι καμία πλευρά δεν διασχίζει τη γραμμή που θα αποτελέσει ένα σημείο χωρίς επιστροφή”, δήλωσε Ρώσος Εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών σύμφωνα με το πρακτορείο Interfax. Το καθεστώς της Βόρειας Κορέας, ανακοίνωσε το Σάββατο ότι η χώρα έχει τεθεί σε «κατάσταση πολέμου» κατά της Νότιας Κορέας, κλιμακώνοντας τη σκληρή ρητορική εναντίον της Σεούλ και της Ουάσιγκτον, η οποία οξύνθηκε μετά τις νέες διεθνείς κυρώσεις που επιβλήθηκαν στην Πιόνγκ γιανγκ, εξ αιτίας των πυρηνικών δοκιμών που εξελίσσει.

«Από τη στιγμή αυτή και μετά, οι σχέσεις Βορρά-Νότου, εισέρχονται στην κατάσταση πολέμου και όλα τα ζητήματα που ανακύπτουν μεταξύ του Βορρά και του Νότου θα πρέπει να αντιμετωπίζονται αναλόγως», αναφέρεται σε βορειοκορεατική ανακοίνωση, που μεταδόθηκε από το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων KCNA και κοινοποιήθηκε σε όλα τα θεσμικά και στρατιωτικά όργανα του καθεστώτος.
Τα δύο κράτη της κορεατικής χερσονήσου είναι σε τεχνική «κατάσταση του πολέμου» επί σειρά δεκαετιών, καθώς ο κορεατικός πόλεμος της περιόδου 1950-53, έληξε με ανακωχή και όχι με κάποια συνθήκη ειρήνης.
πηγή: ΑΜΠΕ

Το μεγάλο «ξεκαθάρισμα» στην Ανατολική Μεσόγειο

Κύριο χαρακτηριστικό των Ελλήνων είναι ο γρήγορος ενθουσιασμός αλλά και η εξίσου γρήγορη απογοήτευση. Σ’ αυτήν κατηγορία δεν διστάζω να τοποθετήσω και τον εαυτό μου. Μετά την κατάληξη στο ζήτημα της Κύπρου, όλοι θέλουν να τα βάψουν μαύρα. Αφορμή οι «αλλαγές» στην Ανατολική Μεσόγειο.
Θα το ξαναγράψω κι ας γίνω κουραστικός: Η πολιτική είναι ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο πεδίο και βασίζεται μόνο σε συμφέροντα. Είτε αρπάζει ένα κράτος την όποια ευκαιρία είτε παρακολουθεί αμέτοχο. Κανείς δεν τα «βρίσκει» ή τα «χάνει» με κανέναν, παρά μόνο όταν υπάρχουν συγκεκριμένες εντολές ή αποφάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η τελευταία κρίση στην Κύπρο εμπλέκει την Βρετανία, το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, την Τουρκία, την Ρωσία, την Γερμανία, την Γαλλία και την Ελλάδα. Πριν ήταν διαφορετικά τα πράγματα; Οι ίδιες δυνάμεις δεν βρίσκονταν στην περιοχή; Απλά τώρα «τα βρήκαν» Άγκυρα και Τελ Αβίβ και μερικοί τρομάζουν, λες και δεν το περίμεναν. Δεν συμφέρει το ΝΑΤΟ να έχει πολλές εστίες κρίσης, τώρα που ο νέος «ψυχρός» πόλεμος με την Ρωσία «φουντώνει». Ότι μπορεί να λυθεί, λύνεται με γοργές μάλιστα διαδικασίες. Εξάλλου εκκρεμεί ακόμα το Παλαιστινιακό! Βέβαια μετά την… «συγγνώμη» κυκλοφορεί το σενάριο, τα κοιτάσματα Ισραήλ (και Κύπρου;) να διοχετεύονται μέσω Τουρκίας στην παγκόσμια αγορά.
Ελλάδα και Κύπρος δεν «πληρώνουν» κάποια αλλαγή συγκυριών ούτε την εκ νέου ανάμειξη της Τουρκίας (μερικοί κάνουν λες και η γείτονα είχε εγκαταλείψει την περιοχή). Πληρώνουν την έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού παρά την παρακαταθήκη που άφησε η παραδειγματική πολιτική του Τάσσου Παπαδόπουλου. Πληρώνουν την ανικανότητα ανάγνωσης των όποιων «μεγάλων» σχεδίων, προκειμένου μαζί να κινηθούν ανάλογα. Πληρώνουν την επανάπαυση σε μελλοντικά κέρδη από κοιτάσματα, δίχως να κοιτούν το παρόν. Ειδικά η Ελλάδα ουδέποτε προώθησε γενναίες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία με χαμηλή φορολογία και ενίσχυση των εξαγωγών. Ακόμα περιμένουμε την ανάπτυξη.
Τώρα: Όπως είχα γράψει, όλοι ετοιμάζονται για το μεγάλο «ξεκαθάρισμα» στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Εκεί οφείλεται η έντονη κινητικότητα σε όλα τα επίπεδα. Η Κύπρος αποτελεί την
πρώτη σοβαρή νέο-ψυχροπολεμική κόντρα Δύσης-Ρωσίας. Μοναδικό αίνιγμα αποτελεί η στάση του Βερολίνου, το οποίο προσπαθεί -μέχρι στιγμής ανεπιτυχώς- να ισορροπήσει μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσίας, με το βλέμμα  στραμμένο στις δικές του επιδιώξεις. Αργά ή γρήγορα η Γερμανία θα πρέπει να επιλέξει στρατόπεδο. Ενδεχόμενα γι’ αυτό τον λόγο η βιασύνη σε σχέση με τα κοιτάσματα Ελλάδας και Κύπρου. Ο σκοπός είναι να υπάρχει και από αλλού φυσικό αέριο σε περίπτωση σύγκρουσης και άρα ολοκληρωτικής ρήξης των σχέσεων ΕΕ-Ρωσίας στον οικονομικό τομέα.
Συνεπώς, όσο κι αν το επιθυμούν οι «φίλοι» μας οι Δυτικοί, δεν μπορούν να «διαλύσουν» Ελλάδα και Κύπρο -τουλάχιστον στην παρούσα φάση-, επειδή πέραν των κοιτασμάτων, οι δυο χώρες αποτελούν τον μόνο προβλέψιμο παράγοντα στην «καυτή» Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό δεν είναι καθόλου τιμητικό, αλλά μας κρατάει ακόμα ζωντανούς.
Η Τουρκία τέλος δεν απέκτησε ξαφνικά το πάνω χέρι και φοβερίζει την Κύπρο. Απλά την βάζει πάλι μπροστά το ΝΑΤΟ, διότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την μετατροπή του παρόντος «ψυχρού» πολέμου σε «θερμό». Δεν εγκαταστάθηκαν τυχαία στην Τουρκία οι δυτικοί Patriot. Ήδη, πέραν της αβεβαιότητας σε Κύπρο και Συρία, οι Η.Π.Α. και το Ισραήλ καταστρώνουν σχέδια για το Ιράν. Και οι τρεις περιοχές σχετίζονται με ρωσικά συμφέροντα. Ας δεχτούμε την επιφανειακή ανάλυση ότι το Κρεμλίνο παραιτείται από την Κύπρο για να μην χαλάσει την σχέση του με τις Βρυξέλλες (το ζήτημα δεν θεωρείται ακόμα λήξαν κατά πολλούς). Με την Συρία και το Ιράν τι θα γίνει; Να θυμίσω πως σε περίπτωση που Συρία και Ιράν «πέσουν» στον έλεγχο των δυτικών συμφερόντων, τα πράγματα θα είναι εξαιρετικά δυσχερή για την Ρωσία, διότι τα συμμαχικά στρατεύματα θα είναι πολύ κοντά στα σύνορα της.
Πέραν τούτου οι Ρώσοι διατηρούν στην Συρία την μοναδική ναυτική βάση τους στην Μεσόγειο. Επομένως ο ρωσικός στρατός για να προλάβει καταστάσεις, θα κινηθεί προς τα κάτω οδικώς, χρησιμοποιώντας την γνωστή τακτική του human wave ή human sea attack (επίθεση ανθρώπινου κύματος). Αυτό γιατί το ρωσικό Ναυτικό δεν μπορεί να κοντράρει τις δυνατότητες του Αμερικανικού, το οποίο έχει καταστεί εκ των πραγμάτων το μεγαλύτερο στον κόσμο, μιας και οι Η.Π.Α. δεν έχουν απευθείας χερσαία πρόσβαση στην Ευρασία σε αντίθεση με την Ρωσία που πάντα πολεμούσε από και προς τα σύνορα της. Γεωγραφικά η Τουρκία είναι η πρώτη φιλοδυτική χώρα που φράζει τον δρόμο της Ρωσίας προς την Μέση Ανατολή. Στην Άγκυρα ελπίζουν πως οι σύμμαχοι δεν θα την αφήσουν αβοήθητη έναντι πιθανής ρωσικής εισβολής. Επομένως «δέχθηκαν την συγγνώμη του Ισραήλ» αμέσως μετά την επίσκεψη Ομπάμα στο Ισραήλ…
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
ΠΥΓΜΗ.gr

	Η πολιτική της ΕΕ οδηγεί σε αβεβαιότητα Σάββατο 23 Μαρτίου 2013   «Ανικανότητα», «ανευθυνότητα» και όπως έγραψε η γερμανόφωνη ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung: «Μυωπική πολιτική για τη διαχείριση της κρίσης». Αυτοί οι χαρακτηρισμοί περιγράφουν επακριβώς τα όσα διαδραματίσθηκαν τις τελευταίες ημέρες στο ευρω-ρωσικό οικονομικό και γεωστρατηγικό επίπεδο. Που οδηγούν όμως όλα αυτά; Με ακρίβεια δεν μπορεί να απαντήσει κανείς στην παρούσα φάση. Ωστόσο, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι επίκειται η αποδόμηση του κυπριακού χρηματοπιστωτικού συστήματος, ότι ένα τεράστιο μέρος των καταθέσεων θα οδηγηθούν προς άλλες ασφαλέστερες(;) τράπεζες, ότι από τώρα και στο εξής η εμπιστοσύνη των καταθετών προς τα ευρωπαϊκά τραπεζικά συστήματα έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, ότι η συνοχή της ευρωζώνης έχει χτυπήσει κόκκινο, και φυσικά ότι το ευρωπαϊκό μέλλον είναι τουλάχιστον αβέβαιο. Όντως, κάπως έτσι αναμένονται οι εξελίξεις στο προσεχές μέλλον. Η «ανικανότητα», που προαναφέρθηκε, αφορούσε στην αδυναμία των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης να επιλύσουν ένα επείγον οικονομικό πρόβλημα της τάξης των μερικών δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο δεν απειλούσε μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και το σύνολο του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, καθώς επίσης το κύρος και την εμπιστοσύνη προς το σύνολο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Και αντί να γίνει άμεσα αντιληπτή η υφιστάμενη κρίση, λήφθηκε μια απόφαση που ξάφνιασε τους πάντες. Μια απόφαση απρόσμενη, που αντί για λύση προκάλεσε οικονομικο-πολιτικό αδιέξοδο. Δικαιολογημένα λοιπόν ο αμερικανικός οίκος αξιολόγησης S&P προχώρησε στην υποβάθμιση της Κύπρου, κατά μια βαθμίδα (από CCC+ σε CCC). Δεν έφτανε μόνο η αδυναμία διαχείρισης της κρίσης. Ο ηγέτης των οικονομικών της ευρωζώνης, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επέδειξε και «ανευθυνότητα». Την επομένη ημέρα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, με περίσσιο θράσος ή τουλάχιστον αδυναμία αντίληψης της κατάστασης ή έστω επειδή διέκρινε κάποια πιθανά κέρδη για τις γερμανικές εξαγωγές λόγω της επικείμενης πτώσης του ευρώ, αποφάσισε ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος να αποποιηθεί των ευθυνών του και να επιρρίψει ευθύνες στην κυπριακή πλευρά και στους υπόλοιπους ομολόγους του. Τις ίδιες περίπου δηλώσεις ακούσαμε με έκπληξη και από την ίδια τη Γερμανίδα καγκελάριο, όταν ανακοίνωσε ότι «ότι η Κύπρος θα πρέπει να συνειδητοποιήσει πως το επιχειρηματικό της μοντέλο έχει πεθάνει». Δηλαδή, περνούσε ένα μήνυμα, το οποίο αφενός έθετε σε συναγερμό τους πιθανούς επενδυτές στην Κύπρο, αφετέρου διεξήγαγε ψυχολογικές επιχειρήσεις εις βάρος του κυπριακού λαού. Μέχρι εδώ, οι εξελίξεις από ευρωπαϊκής πλευράς θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως δραματικές και ταυτόχρονα δυσοίωνες. Όμως, με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι και η Μόσχα κούνησε αρνητικά το κεφάλι, όταν ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών, Μιχάλης Σαρρής, συνάντησε το Ρώσο ομόλογό του στη Μόσχα. Το αξιοσημείωτο των ρωσο-κυπριακών επαφών είναι ότι η ρωσική πλευρά έδωσε την εντύπωση πως αντιμετώπισε το θέμα ως καθαρά επιχειρηματικό. Μετά το στρατηγικό λάθος στη Λιβύη και την πιθανή επικείμενη πτώση του Bashar al-Assad στη Συρία, που λογικά θα θέσει σε κίνδυνο τις εκεί ρωσικές ναυτικές βάσεις, δεν θα ήταν παράλογο να συμπεράνουμε ότι «η Μόσχα έχασε άλλη μια ευκαιρία να προστατεύσει τα συμφέροντά της στην Ανατολική Μεσόγειο».   Βασίλης Γιαννακόπουλος Άρθρο του GeoStrategy στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ http://www.naftemporiki.gr/story/630669

 

Κανάλι Elbe-Havel, Γερμανία

Ανατολή του ηλίου όπως φαίνεται από το Διάστημα

Το Cinque Terre είναι ένα τραχύ κομμάτι της ακτής στην Ιταλική Ριβιέρα. Βρίσκεται στην περιοχή της Λιγουρίας, στα δυτικά της πόλης της La Spezia. «Οι Πέντε Χώρες», όπως μεταφράζεται το όνομά του, αποτελούνται από πέντε χωριά: το Monterosso al Mare, τη Vernazza, την Corniglia, την Manarola και το Riomaggiore. Η ακτογραμμή, τα πέντε χωριά, και οι γύρω λόφοι είναι όλα μέρος του Εθνικού Πάρκου Cinque Terre που έχει χαρακτηριστεί παγκόσμια κληρονομιά από την UNESCO.

Ξενοδοχείο Burj Al Arab, Ντουμπάι.

Ξενοδοχείο Atlantis , Ντουμπάι

Atlantic Road Νορβηγία

Βενετία

Η θέα από το βουνό Trolltunga στη Νορβηγία.

Tian Tan Buddha: Ο μεγαλύτερος Βούδας. Bρίσκεται στο νησί Lantau στο Χονγκ Κονγκ. Είναι φτιαγμένο από μπρούτζο, έχει 34 μέτρα ύψος και ζυγίζει 250 τόνους.

70 αστραπές σε μία φωτογραφία.

Το χωριό Yangshuo στην Κίνα.

Το διάσημο Crooked House βρίσκεται στο Sopot της Πολωνίας και λειτουργεί ως εμπορικό κέντρο. Στα Πολωνικά ονομάζεται Krzywy Domek που μπορεί να μεταφραστεί ως το «κυρτό» ή το «στριμμένο» σπίτι. Κάπως έτσι είναι στην πραγματικότητα το Crooked House.. πολλές καμπύλες, μοναδική αρχιτεκτονική, σχεδόν καρτουνίστικη εμφάνιση.Μοιάζει σαν να ξεπήδησε από κάποιο παραμύθι και να εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Πολωνία.

Blue River, Γροιλανδία

Σορέντο (Ιταλία), η πόλη των επαύλεων και των κήπων

Σιγκαπούρη

Πανέμορφο τοπίο στην Κίνα

Seagaia Ocean Dome: Τεχνητή παραλία στην Ιαπωνία

Ηφαίστειο Puyehue, Χιλή

Morning Glory Rainbow Pool, εθνικό πάρκο Yellowstone.

γέφυρα Millau Viaduct βρίσκεται στη Νότια Γαλλία και είναι η υψηλότερη γέφυρα στον κόσμο. Κατασκευάστηκε μέσα σε τρία χρόνια και αποτελεί ένα θαύμα μηχανικής και αρχιτεκτονικής. Το ψηλότερο της σημείο βρίσκεται στα 343 μέτρα πάνω από το έδαφος, δηλαδή 19 μέτρα πιο ψηλή από τον πύργο του Άιφελ.

Καππαδοκία

Οι καταρράκτες Kaieteur στην κεντρική Γουιάνα

Το Jade Mountain Resort στην Καραϊβική

Ice Bay, Αλάσκα

Μαλδίβες

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Η χαρά των δημαγωγών...

Μαρ 212013

 

Προσποιούνται και αποκτούν τα χαρακτηριστικά που αρέσουν στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, τον οποίο απενοχοποιούν και κολακεύουν με αναίσχυντο τρόπο

Η δημαγωγία είναι παρενέργεια της δημοκρατίας. Στην ιστορία δεν υπήρξε δημοκρατία χωρίς πολιτικούς που να απευθύνονται στις παρορμήσεις, στα ένστικτα, στις προκαταλήψεις και στην άγνοια του πληθυσμού. Υπήρχε και υπάρχει ποικιλία δημαγωγών: μερικοί είναι ηθοποιοί εξ επαγγέλματος (όπως ο Μπέπε Γκρίλο), άλλοι είναι ηθοποιοί εξαιτίας της πολιτικής τους φιλοδοξίας, της εξουσιομανίας που τους διακρίνει- προσποιούνται και αποκτούν τα χαρακτηριστικά που αρέσουν στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τον οποίον απενοχοποιούν και κολακεύουν με αναίσχυντο τρόπο. Το κοινό στοιχείο όλων των δημαγωγών είναι η αντίθεσή τους στη σκέψη και στην ωρίμανση των συλλογικών αποφάσεων- προτείνουν λύσεις ελκυστικές, άμεσες και, όχι σπάνια, βίαιες, «ριζοσπαστικές».

Ενα από τα θεμελιώδη προβλήματα της δημοκρατίας είναι ότι τίποτα και κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει την άνοδο στην εξουσία ανθρώπων που εκπροσωπούν τη χαμηλότερη μόρφωση και πολιτική αγωγή - γίνεται συχνά λόγος για την παιδεία και το πώς θα μπορούσε να ελαχιστοποιήσει τα φαινόμενα πολιτικού τσαρλατανισμού, αλλά το ζήτημα είναι πιο περίπλοκο.

Οι δημαγωγοί ευδοκιμούν σε περιόδους κρίσης: απαιτούν άμεση και ασυλλόγιστη δράση, προτρέπουν σε θεαματικές πράξεις που εκτονώνουν προσωρινά τους αδικημένους, ενώ συγχρόνως καταγγέλλουν τους μετριοπαθείς για ανημπόρια, ανικανότητα ή προδοσία του έθνους.

Επίσης, εκμεταλλεύονται τις κρίσεις για να αποκτήσουν εξουσία με την οποία στη συνέχεια βλάπτουν τη δημοκρατία: χρησιμοποιώντας τεχνάσματα (γοητεία, ευφράδεια, «λαϊκό» προφίλ) χειρίζονται τα πλήθη και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που τα προτρέπουν σε καταστροφικά εγχειρήματα: προτού ο Χίτλερ εγγραφεί στην ιστορία ως «δικτάτορας» ήταν ένας λαϊκιστής που χρησιμοποίησε τον παραδοσιακό, λαϊκό αντισημιτισμό αναδεικνύοντάς τον σε πολεμικό ρατσισμό.

Τα συστατικά της δημαγωγίας είναι η καλλιέργεια παράλογων φόβων, η μανιχαϊστική, υπεραπλουστευτική αντίληψη της ιστορίας και η κινδυνολογία που συνοδεύεται με μεσσιανισμό: ο Στάλιν, μέσω του φόβου της καπιταλιστικής Δύσης και της ψευτομαρξιστικής αντίληψης για την ιστορία, «έσωσε» την ΕΣΣΔ κτίζοντας ένα εγκληματικό καθεστώς.

Στη σύγχρονη Ελλάδα, εμβληματικός λαϊκιστής ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ένας πολιτικός που ταιριάζει, νομίζω, στον ορισμό που δίνει ο Πολύβιος (ήδη από το 146 π.Χ.) υποστηρίζοντας ότι οι δημαγωγοί είναι οι χειρότεροι εχθροί της δημοκρατίας.

Η σημερινή Ελλάδα είναι, εκ των πραγμάτων, πρόσφορο έδαφος: έχουμε ελλειμματική παιδεία, χαμηλό επίπεδο ηγεσιών, αιματηρή πρόσφατη ιστορία, καθώς και ιστορικό φτώχειας, εξάρτησης, και διαφθοράς. Ξεφυτρώνουν κραυγαλέοι πολιτικάντηδες, ψευτοσωτήρες, ψευτοπατριώτες, μερικοί εκ των οποίων δεν εντάσσονται καν στον συνταγματικό χώρο: δηλώνουν «αντισυστημικοί», άρα επαναστάτες. Η «επανάσταση» στην Ελλάδα είναι η υπέρτατη αξία: ακόμα και οι συνταγματάρχες της 21ης Απριλίου 1967 αυτοαποκαλούνταν επαναστάτες.

Οι φερόμενοι ως φίλοι του λαού -λαϊκιστές και λαϊκοί γελωτοποιοί- είτε επηρεάζονται από ολοκληρωτικές ιδεολογίες είτε επιδίδονται σε ηθικό διδακτισμό με φτηνές συγκινήσεις, εύκολα δάκρυα, εξωφρενικές υπερβολές και οράματα καταστροφής: όσο δυσκολότερα είναι τα πράγματα, τόσο λιγότερο ρεαλιστικές είναι οι λαϊκιστικές υποσχέσεις- και καθώς η κατάσταση επιδεινώνεται, οι τόνοι ανεβαίνουν.

Οι δημαγωγοί είναι εκκωφαντικοί- η ρητορεία τους είναι επαναληπτική και συνθηματολογική - όσο για το τέλος τους, είναι συνήθως πικρό, όπως κι εκείνο των οπαδών τους.

Εκμεταλλεύονται τις κρίσεις για να αποκτήσουν εξουσία, με την οποία στη συνέχεια βλάπτουν τη δημοκρατία

 Σώτη Τριανταφύλλου - συγγραφέας

 Πηγή: origin2.ethnos.gr

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

21.03.2013: ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΟΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ - GOLDMAN SACHS ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΡΩΣΙΑΣ

|

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου*

Για πρώτη φορά από την αρχή της κρίσης, ένας ευρωπαϊκός λαός, ο ευάριθμος κυπριακός, αν και ανοιχτά προδομένος από τον πρόεδρό του, έχει -μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές- εμποδίσει τη συμμαχία των ανώτερων τάξεων της Ευρωγερμανίας και των αγορών να επιβάλλουν στην Κύπρο την επόμενη φάση του ευρωπαϊκού «Σοκ και Δέους». Από τη νύχτα της περασμένης Παρασκευής, η κυπριακή κοινωνία και το κυπριακό κράτος δέχονται έναν πόλεμο λιγότερο δραματικό μεν, αλλά πολύ πιο απειλητικό από την τουρκική εισβολή του 1974. ‘Έναν πόλεμο όχι με στρατιωτικά, αλλά με πολιτικά και οικονομικά μέσα...

Πόλεμο που εμμέσως πλην σαφώς ολοκληρώνει την επίθεση κατά της Ελλάδας του Μαίου 2010 και οδηγεί στην τελική φάση της καταστροφής του ελληνικού λαού στο σύνολό του και των δύο κρατών, Κύπρου  και Ελλάδας.

Στην περίπτωση των δύο κρατών είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με διπλή επίθεση, οικονομικής και γεωπολιτικής στόχευσης. Τα μέτρα που επιβλήθηκαν σε Ελλάδα και Κύπρο ξεχωρίζουν από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, γιατί πάνε μεν στην ίδια κατεύθυνση, αλλά με πολύ μεγαλύτερη δριμύτητα, υπονομεύοντας άμεσα τη δυνατότητα αναπαραγωγής των δύο κοινωνιών και των δύο κρατών, τα οποία μεταβάλλονται σε καταστρεφόμενες αποικίες χρέους. Η τελευταία απόφαση για την Κύπρο «βγάζει μάτι», γιατί πλήττει αποκλειστικά ελληνικά, κυπριακά και ρωσικά συμφέροντα υπονομεύοντας τη σχέση του ελληνικού χώρου με τη Μόσχα (αλλά και τη σχέση Βερολίνου-Μόσχας!).

Με την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η Ευρώπη έβαλε για πρώτη φορά «πόδι» στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν και Ελλάδα και Κύπρος παρέμειναν πάντα υπό την υψηλή στρατηγική εποπτεία των ΗΠΑ, όπως εδόθη στον κ. Σημίτη να καταλάβει καλά με την κρίση των Ιμίων και στον κ. Καραμανλή με την υπόθεση της Ρωσίας. Υπήρξε ένας καταμερισμός ηγεμονίας, οικονομικής υπό την Ευρώπη, στρατηγικής υπό τις ΗΠΑ. Οι αποφάσεις του Eurogroup, είτε εκ προθέσεως, είτε εκ συνεπειών, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πιθανώς το Βερολίνο έχει αποφασίσει να «πετάξει σαβούρα» στη Μεσόγειο, αναδιπλούμενο στρατηγικά στην Κεντρική Ευρώπη και αφήνοντας Ελλάδα και Κύπρο στον άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ.

Υφίσταται σήμερα αντικειμενική σύγκλιση μεταξύ της πιο πρωτόγονης και επαρχιακής εκδοχής γερμανικού εθνικισμού και των πιο ριζοσπαστικών ομάδων της Αυτοκρατορίας του Χρήματος. Το φαινόμενο είναι πολύ παληό κι αυτό περιγράφει στην ουσία ο Φάουστ του Γκαίτε!

Είτε γιατί είναι η κρυφή ατζέντα ορισμένων από τις δυνάμεις που επιτίθενται, είτε γιατί προκύπτει ως αποτέλεσμα του χαώδους χαρακτήρα των ασκούμενων πολιτικών, οι αποφάσεις για την Κύπρο επιβεβαιώνουν ότι η Ευρωπαϊκή ‘Ενωση έχει μπει πιθανώς στην οδό που θα την οδηγήσει στον τελικό εκφυλισμό ή και την πλήρη διάλυση. ‘Οσο συνεχίζεται αυτή η κρίση χωρίς να εμφανίζονται αξιόπιστες εναλλακτικές, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες μιας ευρωπαϊκής αποσύνθεσης μέσα στο χάος και τον ανταγωνισμό όλων εναντίον όλων.

Τι πρέπει να κάνουμε

Αν αυτή η ανάλυση είναι σωστή προκύπτουν δύο συμπεράσματα. Πρώτον, ότι πρέπει οι εθνικές δυνάμεις στην Ελλάδα και Κύπρο, αυτές δηλαδή που θέλουν να υπερασπιστούν τον ελληνικό λαό, να μεταφέρουν άμεσα τη σύγκρουση σε όλη την Ευρώπη, κάτι που «εγκληματικώς» έχουν αμελήσει να πράξουν. Οι «αντιμνημονιακές» δυνάμεις στην Ελλάδα και οι πολιτικές δυνάμεις στην Κύπρο έχουν μέχρι τώρα κινηθεί με πάρα πολύ «επαρχιακό» τρόπο, είτε μην αναγνωρίζοντας τη σημασία της διεθνούς κινητοποίησης, είτε μην ξέροντας πώς να την κάνουν.

Ανεξαρτήτως του τι θα γίνει με την Ευρώπη, η εξέλιξη επιβάλλει και την αναζήτηση συμμαχιών εκτός Ευρώπης. Δεν θα επιμείνουμε στην, κατανοητή και από τον τελευταίο ‘Ελληνα (πλην διαφόρων «παπαγάλων» μιας αξιοθρήνητης ελίτ), σημασία της Ρωσίας για την Ελλάδα. Επισημαίνουμε μόνο ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, το ελληνικό και το κυπριακό κράτος κινδυνεύουν κυριολεκτικά με αφανισμό, οι δύο χώρες προοπτικά με διαμελισμό, αν επιτρέψουν την παραμικρή περαιτέρω επιδείνωση των σχέσεών τους με τη Μόσχα. Η Κύπρος το γνωρίζει εξ εμπειρίας, αφού ήταν η Ρωσία που στήριξε τον Μακάριο, απέτρεψε μαζί με τις ΗΠΑ την τουρκική εισβολή το 1964, ήταν η φωνή της Κύπρου στο Συμβούλιο Ασφαλείας και έδωσε στη Λευκωσία τα όπλα που ζήτησε.


«Ελλάς – Ρωσία – συμμαχία»

Η σχέση είναι ζωτικής σημασίας για τον ελληνισμό και για τη Ρωσία. Η Μόσχα διέλυσε με πρωτοβουλία της το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και την ΕΣΣΔ, διαπιστώνοντας ότι πήρε σε αντάλλαγμα μια προφανή προσπάθεια περικύκλωσης και απειλής. Ο ψυχρός πόλεμος, που εκείνη τελείωσε μονομερώς, το 1989-91, ξανάρχισε με άλλα μέσα, όχι από το Βερολίνο και την Καμπούλ, αλλά από το Κίεβο, την Τασκένδη και το Γκρόζνι! Η απόφαση του Eurogroup συνιστά μνημείο ταυτόχρονης ανοησίας και θράσους, από την πλευρά του κ. Σόιμπλε, Υπουργού Οικονομικών μιας χώρας που δεν θα είχε ενωθεί ποτέ, αν δεν το είχε θελήσει το Κρεμλίνο.

Αν η Ρωσία επιτρέψει στον ελληνικό χώρο, την πιο φιλική δύναμη προς τη Ρωσία σε όλη τη δυτική Ευρώπη, να αποκοπεί οριστικά από τη Μόσχα, αν ο ελληνικός κόσμος χάσει τα δύο κυρίαρχα σήμερα κράτη του, αν καταστραφεί ο ελληνικός χώρος, που κρατάει σε μεγάλο βαθμό την πρόσβαση της Ρωσίας στις «θερμές θάλασσες», τότε οι στρατηγικές συνέπειες για τη Μόσχα θα είναι πολύ μεγάλες.

Η Ρωσία είναι σήμερα η μεγαλύτερη δύναμη εκτός ΕΕ που μπορεί να βοηθήσει την Κύπρο να αντιμετωπίσει το τεράστιο πλήγμα στην εμπιστοσύνη στον τραπεζικό της τομέα και το κυπριακό κράτος που ήδη προέκυψε από την ανακοίνωση των αποφάσεων του   Eurogroup, έναντι μάλιστα σχετικά ασήμαντων κεφαλαίων. Η Κύπρος οφείλει να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες σε αυτή την κατεύθυνση.

Σήμερα η Λευκωσία κρατάει ακόμα στα χέρια της ένα «πυρηνικό όπλο» - τις κλειστές τράπεζές της. Πρέπει να τις ανοίξει μόνο όταν έχει εξασφαλίσει βιώσιμο χρέος και κράτος, στοιχειώδη αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπιστίας της, είτε από Ρωσία, είτε από Γερμανία και ΕΕ. Μέχρι τώρα μας λέγανε ότι είμαστε πολύ μικροί για να πούμε ‘Όχι. Αξίζει να δούμε τώρα, αυτοί πόσο μεγάλοι είναι απέναντι στο δικό μας ‘Όχι.


Σώστε τη Δημοκρατία

Τεράστιο θέμα εγείρει, όπως είναι φυσικό, η συμπεριφορά του Νίκου Αναστασιάδη που ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ εξαπάτησης του Γιώργου Παπανδρέου. Η προδοσία του νεοεκλεγέντος Προέδρου είναι τόσο συγκλονιστική, έγινε τόσο γρήγορα, που πολλοί Κύπριοι δεν την πιστεύουν – γιατί αν την πιστέψουν θα πρέπει να διερωτηθούν τι στο καλό σκέφτονταν όταν έκαναν όλα αυτά που τον οδήγησαν τελικά να εκλεγεί Πρόεδρος.

Σε ένα στοιχειωδώς ευνομούμενο κράτος, ένας Πρόεδρος που είχε πλήξει κατά τέτοιο τρόπο τα συμφέροντα του κράτους του, αλλά και δεν είχε σεβαστεί τις ρητές υποσχέσεις επί τη βάσει των οποίων εξελέγη Πρόεδρος, θα είχε καθαιρεθεί ή υποχρεωθεί σε παραίτηση. Επειδή η Κυπριακή Δημοκρατία είναι αδύνατο να επιβιώσει του συγκεκριμένου Προέδρου, είναι απαραίτητο το σύνολο των κομμάτων, των προεδρικών υποψηφίων και η Βουλή να επιβάλλουν σε αυτό το άτομο αν μη τι άλλο την από κοινού διαχείριση της εθνικής υπόθεσης.

Είναι προφανές ότι το κυπριακό κράτος και η ΕΕ οφείλει να προστατεύσει κατά προτεραιότητα τους καταθέτες έως 100.000 ευρώ. Αλλά δεν φτάνει. Πρέπει να προστατευθεί ο χρηματοπιστωτικός τομέας και ταυτόχρονα το κυπριακό κράτος. Υποθέτουμε ότι η ΕΚΤ θα παράσχει ρευστότητα όταν ανοίξουν οι τράπεζες για να μην καταρρεύσουν αμέσως. Σε αντάλλαγμα όμως θα αποκτήσει την πλήρη κυριότητα όλου του τραπεζικού τομέα και των σημαντικών πληροφοριών για ολόκληρη την άρχουσα τάξη της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ρωσίας που διαθέτει. Υπενθυμίζουμε ότι είναι η Blackrock, συμφερόντων Goldman Sachs, που έχει αναλάβει για λογαριασμό της «Ευρώπης» τον έλεγχο των τραπεζών της. Από το κυπριακό κράτος θα απομείνει ένα κουφάρι που θα εκτελεί πειθήνια τις εντολές των πραγματικών ιδιοκτητών του. Οι οποίοι απέφυγαν καν να μας πουν τους όρους τους, γιατί στη συμφωνία του Γιούρογκρουπ δεν υπάρχει καν το Μνημόνιο. Αυτό θα έρθει μετά και μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα προβλέπει. Καμία λύση δεν πρέπει να εφαρμοστεί αν δεν είναι ολοκληρωμένη και δεν αφήνει βιώσιμο κυπριακό κράτος.


ΥΓ. Υπάρχουν βέβαια όσοι λένε ότι η σωτηρία μας βρίσκεται στον άξονα Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα. Καμία αντίρρηση. Τώρα έχουμε την ανάγκη του Ισραήλ. Αυτή η χώρα έχει κολοσσιαία επιρροή στην ΕΕ και την ίδια τη Γερμανία, στις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου, στην παγκόσμια οικονομική και πολιτική ελίτ, στα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα και το ΔΝΤ. Ας πάνε λοιπόν τώρα, αμέσως, οι οπαδοί της ελληνοισραηλινής προσέγγισης να ζητήσουν από το Τελ Αβίβ βοήθεια. Στην ανάγκη φαίνονται οι φίλοι...

* Δημοσιογράφος,συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.

Ζούμε το τέλος της ευρωζώνης;

Μαρτίου 19, 2013 in Η πολιτική στην καλύβα

Μέρκελ, Σόιμπλε και οι υπάλληλοί τους στις Βρυξέλλες πυρπολούν την Ευρώπη και καταστρέφουν το ευγενέστερο μεταπολεμικό πολιτικό επίτευγμα του πλανήτη – Η τιμωρία της Κύπρου πληγώνει την Γηραιά Ήπειρο και κλονίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών

Καρακούσης Αντώνης

Η κυπριακή περιπλοκή – αναπάντεχη πιθανώς για τους υπερόπτες γερμανούς – είναι φανερή πια διά γυμνού οφθαλμού.

Οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο πίστευαν ότι θα ξεμπέρδευαν στα γρήγορα, σε ένα τριήμερο, με την Κύπρο, δεν υπολόγιζαν τις αντιδράσεις, πολιτικές και οικονομικές, παρ’ ότι είχαν εμπειρίες από την προηγούμενη εμμονή τους για τη συμμετοχή των ιδιωτών στο κούρεμα του ελληνικού χρέους.

Όπως όλοι θυμούνται από την εμμονή του Σόιμπλε και συνολικά των γερμανών διαχύθηκε η κρίση χρέους σε όλη την ευρωζώνη.

Τότε η Γερμανία ήθελε να τιμωρήσει εκείνους που είχαν πάρει ρίσκο και χρηματοδοτούσαν αφειδώς υπερχρεωμένες οικονομίες, τώρα θέλουν να τιμωρήσουν εκείνους που μεταφέρουν κεφάλαια και πλούτο σε φορολογικούς παραδείσους.

Τότε με την εμμονή τους κατέστρεψαν την αγορά των ομολόγων και τώρα με την ίδια εμμονική στάση τους υπονομεύουν το αγαθό της τραπεζικής πίστης, πληγώνοντας καίρια τη βάση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Δεν αντιλαμβάνονται μέσα στον δογματισμό και την υπεροψία τους ότι μαζί με τους ρώσους ολιγάρχες καταστρέφουν και μια πολύπαθη μικρή χώρα και μαζί της κάθε έννοια αλληλεγγύης, η οποία αποτελεί συστατικό στοιχείο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Όμως τα γεγονότα είναι αμείλικτα. Το κυπριακό πολιτικό σύστημα αντέδρασε και συνεχίζει να αντιδρά. Δεν εκτέλεσε τις αποφάσεις των Βρυξελλών εντός των προθεσμιών που είχαν τεθεί. Και πιθανώς να μην το κάνει ούτε αύριο.

Όπως προκύπτει από τους ανταποκριτές στη Λευκωσία πλειοψηφία δεν υπάρχει στο κυπριακό κοινοβούλιο γι’ αυτά τα μέτρα. Ούτε είναι εύκολο να συμφωνήσει ακόμη και σε ένα λιγότερο πιεστικό πακέτο, που πιθανώς θα απαλλάσσει τους μικροκαταθέτες.

Η ζημιά ωστόσο έχει γίνει. Το κυπριακό τραπεζικό σύστημα έχει καταστεί ήδη αναξιόπιστο και μόνο ένα θαύμα μπορεί να το διασώσει.

Επιπλέον η περιπλοκή έχει ήδη μεταφερθεί στην Αθήνα. Οι εγκατεστημένες στην Ελλάδα κυπριακές Τράπεζες θα μείνουν κλειστές την Τρίτη, ίσως και την Τετάρτη και την Πέμπτη. Οι ελληνικές πιστωτικές αρχές και η κυβέρνηση δηλώνουν ότι είναι έτοιμες να εξαγοράσουν τις εδώ λειτουργούσες κυπριακές Τράπεζες, αλλά στον βαθμό που δεν υπάρχει συμφωνία και αποδοχή του πακέτου διάσωσης στην Κύπρο κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει.

Πρόθυμοι αγοραστές μπορεί να υπάρχουν προκειμένου να ασφαλισθεί κατά το δυνατόν το έτσι κι αλλιώς προβληματικό ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα,αλλά όσο δεν υπάρχουν πωλητές η περιπλοκή πρέπει να θεωρείται δεδομένη για την Αθήνα.

Τι θα γίνει αν το πρωί της Τρίτης οι Έλληνες καταθέτες της Τράπεζας Κύπρου, της Λαϊκής και της Ελληνικής Τράπεζας απαιτήσουν τα περίπου 15 δισ. που έχουν κατατεθειμένα σ’ αυτές; Και οι συναλλαγές τόσων και τόσων επιχειρήσεων πως θα διευθετηθούν; Και οι περίπου 5.000 εργαζόμενοι τι θα απογίνουν;

Η Ελλάδα δυστυχώς έχει μπει σε διαδικασία περιπλοκής. Αλλά δεν είναι η μόνη. Οι Ισπανοί ανησυχούν, οι Ιταλοί το ίδιο,οι Πορτογάλοι επίσης, οι Εσθονοί που συλλέγουν και αυτοί καταθέσεις Ρώσων νοιώθουν ανασφαλείς. Κι αν είναι πρόβλημα η Κύπρος με τον υπερμεγέθη τραπεζικό τομέα, γιατί άραγε δεν ισχύει το ίδιο για το Λουξεμβούργο;

Τίποτε λοιπόν δεν σταματά το κύμα αμφισβήτησης που άνοιξαν οι γερμανοί πολιτικοί με την αμετροεπή ηγεμονική στάση και συμπεριφορά τους.

Ίσως είναι πρώιμο να υποστηρίξει κανείς ότι ζούμε το τέλος της Ενωμένης Ευρώπης. Ωστόσο είναι φανερό ότι με τέτοιες,οικονομικά αστήρικτες και πολιτικά εκδικητικές επιλογές,δεν μπορεί να περπατήσει το ευρωπαϊκό όραμα.

Η Γερμανία δυστυχώς καταδιώκεται από την Ιστορία της,σπέρνοντας και πάλι σπόρο διχασμού στην Γηραιά Ήπειρο.

Θα το πληρώσει η ίδια,θα το πληρώσουμε όλοι. Και το κυριότερο θα χαθεί το ευγενέστερο πολιτικό επίτευγμα των μεταπολεμικών χρόνων προς χάριν μικρών συμφερόντων και μεγάλων εγωισμών, που χαρακτηρίζουν μυωπικές μικρές και ασήμαντες ηγεσίες.

Ζούμε το τέλος της ευρωζώνης; – πολιτική – ΤΟ ΒΗΜΑ.