Translate

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014

Jun242012

Είναι φορές που ατενίζοντας τον ορίζοντα, οι σκέψεις και τα συναισθήματα ξεχειλίζουν τον νου, τις αισθήσεις, τη φαντασία. Γεννιούνται ελπίδες, έρχονται μνήμες, λαχτάρα, προσμονή. Με άμμο ή βότσαλο, μοναχικές ή πολυσύχναστες, oι παραλίες της χώρας μας αποκαλύπτουν τις χάρες τους.

___

Λευκάδα - Παραλία Πόρτο Κατσίκι

Το Πόρτο Κατσίκι βρίσκεται νοτιοδυτικά του νησιού της Λευκάδας. Αυτή η μαγευτικη παραλία ειναι προσεγγίσιμη κατεβαίνοντας 347 σκαλοπάτια στην πλαγιά του βουνού. Τα νερά της ειναι πεντακάθαρα, καταγάλανα και κρυστάλλινα. Τα ηλιοβασιλέματα στο Πόρτο Κάτσικι είναι ονειρικά.
___

Παραλία Παράδεισος, Κως

Η παραλία Παράδεισος είναι από τις διασημότερες παραλίες της Κω και βρίσκεται περίπου 7χλμ. πριν την Κέφαλο. Μια παραλία πραγματικός παράδεισος (έτσι πήρε και το όνομά της άλλωστε) με ψιλή λευκή άμμο και κρυστάλλινα καθαρά νερά. Μια πολύ καλά οργανωμένη τουριστικά παραλία με ξαπλώστρες, ομπρέλες, κέντρα θαλάσσιων σπορ και εστιατόρια με φρέσκο ψάρι, ελληνική και διεθνή κουζίνα.
___

Παραλία Ναυάγιο, Ζάκυνθος

Η παραλία ναυάγιο, η πιο γνωστή παραλία της Ζακύνθου, είναι δημιούργημα μιας ιδιοτροποίας της φύσης και ενός ναυτικού ατυχήματος υπό μυθιστορηματικές συνθήκες. Η ιδιοτροπία της φύσης είναι οι σεισμογενείς δυτικές ακτές της Ζακύνθου και τα βαθιά νερά του Ιόνιου πελάγους που τις σμιλεύουν αιώνες τώρα. Το ναυτικό ατύχημα είναι το ναυάγιο του εμπορικού πλοίου Παναγιώτης, που το 1982 με παράνομο φορτίο κούτες με αφορολόγητα τσιγάρα, προσάραξε στην συγκεκριμένη παραλία. Ο μοναδικός αυτός συνδυασμός της ανέγγιχτης από το ανθρώπινο χέρι παραλίας με το σκουριασμένο σκαρί στο μέσον της δημιούργησε το πιο πολυφωτογραφημένο θέμα στην Ζάκυνθο.
Στην παραλία Ναυάγιο θα πάτε μόνο με πλωτό μέσο. Σκάφη κάνουν τη συγκεκριμένη διαδρομή σχεδόν από κάθε σημείου του νησιού. Αν θέλετε απλώς ένα πέρασμα για ένα μπανάκι βολεύουν καλύτερα οι ημερήσιες εκδρομές που κάνουν τον γύρο του νησιού και κάνουν μόνο μια στάση στο Ναυάγιο και θα σας δώσουν την ευκαιρία να δείτε και άλλα σημεία της Ζακύνθου που δεν μπορείτε να έχετε πρόσβαση οδικώς.
Για όσους θέλουν να θαυμάσουν την παραλία με το ναυάγιο από ψηλά, πρέπει να φτάσουν μέχρι το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών. Λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι υπάρχει μια σιδερένια εξέδρα που κρέμεται στο κενό, από εκεί θα θαυμάσετε με δέος την πανέμορφη παραλία με το ναυάγιο και τις γύρω απόκρημνες ακτές.
___

 Παραλία Μύρτος, Κεφαλονιά

Ο Μύρτος είναι η πιό γνωστή παραλία στη Κεφαλονιά, βρίσκεται στη βορειοδυτική μεριά του νησιού και απέχει 9 χλμ. από το χωριό της Αγίας Ευφημίας. Η παραλία είναι διάσημη παγκοσμίως, έχει συνεχείς απονομές γαλάζιας σημαίας και θεωρείται μία από τις ομορφότερες παραλίες της Μεσογείου. Είναι τριγυρισμένη από τα ψηλά βράχια της περιοχής και έχει μιά μοναδική λευκή άμμο. Ο Μυρτος τον Αύγουστο φιλοξενεί και το ''Πολιτιστικό Καλοκαίρι'' του δήμου Πυλαρέων, με συναυλίες ελλήνων και ξένων τραγουδιστών, με το Αυγουστιάτικο φεγγάρι να κλέβει τη παράσταση φωτίζοντας όλη τη παραλία. 
___

Μπάλος (Γραμβούσα), Χανιά

Στα βορειοδυτικά της Κρήτης βρίσκεται η Γραμβούσα. Πρόκειται για μια χερσόνησο στα δυτικά της οποίας απλώνεται η μαγευτική παραλία του Μπάλου. Στη χερσόνησο της Γραμβούσας υπάρχει ένα κάστρο το οποίο έχτισαν οι Βενετοί και το χρησιμοποιούσαν ως φρούριο ενάντια στους επίδοξους κατακτητές που κατά καιρούς θέλησαν να το καταπατήσουν. Τελικά οι Τούρκοι κατάφεραν να κυριεύσουν το κάστρο δωροδοκώντας το Βενετό φρούραρχο!
Η παραλία του Μπάλου είναι μια από τις πιο όμορφες παραλίες τις Μεσογείου. Πολύ ψιλή άσπρη και κόκκινη άμμος, ρηχά νερά και σε κάποιο σημείο μια λιμνοθάλασσα με καθαρά γαλαζοπράσινα νερά. Για να φτάσατε ως την Γραμβούσα και την παραλία του Μπάλου, μπορείτε να πάρετε ένα από τα καραβάκια που καθημερινά ξεκινούν από το λιμανάκι του Κισάμου (Καστέλι). Η παραλία του Μπάλου είναι προσβάσιμη και από την ξηρά. Ακολουθώντας με αυτοκίνητο έναν δύσκολο χωματόδρομο φτάνετε έως ένα σημείο, και από ’κει αρχίζει η κατάβαση με τα πόδια, μια ευκαιρία να δείτε πολλές από τις ομορφιές που έχει Κρήτη.
___

Καβουρότρυπες (Χαλκιδική)

Άγνωστη στον πολύ κόσμο, αλλά πολύ εντυπωσιακή παραλία της Σιθωνίας, με εντυπωσιακά καταγάλανα νερά που θυμίζουν εξωτικό νησί. Βρίσκεται 20 χλμ έξω από τον οικισμό Βουρβουρούς και περίπου 6 χλμ από την παραλία του Αρμενιστή.
Καθώς δε θα συναντήσετε πινακίδα, θα φτάσετε στην παραλία αφού αφήσετε το αυτοκίνητος σας σε μικρό δάσος από πεύκα, όπου θα βρείτε και άλλα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Κατόπιν θα  περπατήσετε για λίγο σε κατηφορικό μονοπάτι μέσα από μικρό πευκοδάσος.
___

Παραλία Ελαφoνήσι, Χανιά

To τοπίο είναι φανταστικό. Είναι μία από τις καλύτερες παραλίες τον Χανίων και γενικά ολόκληρης της Κρήτης.
Το μόνο αρνητικό είναι ότι τα νερά είναι ρηχά και για να κολυμπήσει κανείς πρέπει να περπατήσει πολύ μέσα στο νερό…Περπατώντας ο επισκέπτης φτάνει στο νησάκι Ελαφονήσι, που βρίσκεται απέναντι από την παραλία σε απόσταση 50 μέτρων.
Η Ελαφόνησος απέχει περίπου 80 km από την πόλη των Χανίων και μπορεί κανείς να την επισπευτεί χρησιμοποιώντας αυτοκίνητο ή κάποιο από τα λεωφορεία που περνούν από την περιοχή. Όμως η υπέροχη παραλία με την λευκή ψιλή άμμο και τα καταγάλανα νερά θα σας αποζημιώσει.
___

Εγκρεμνοί, Λευκάδα

Η όμορφη παραλία Εγκρεμνοί βρίσκεται 30 χλμ νότια της πρωτεύουσας της Λευκάδας. Η μεγάλη αμμουδερή παραλία περιβάλλεται από εντυπωσιακούς γκρεμούς και διαθέτει κρυστάλλινα νερά. Η πρόσβαση είναι εφικτή μέσω 250 σκαλοπατιών στον γκρεμό.
___

Αντίπαξοι

Αν δεν υπήρχαν οι δύο παραλίες με τη λευκή άμμο και τα γαλαζοπράσινα νερά, η Βρίκα και το Βουτούμι, τους Αντιπάξους θα τους ήξεραν μόνο οι Παξινοί, οι οποίοι, ούτως ή άλλως, έχουν εκεί τα εξοχικά τους. Το νησάκι όμως είναι πασίγνωστο σ’ όλο τον κόσμο. Κάθε καλοκαίρι περνούν χιλιάδες Ελληνες και ξένοι τουρίστες για να κάνουν μια βουτιά στα υπέροχα νερά του. Και το απογευματάκι φεύγουν, γιατί οι Αντιπάξοι μπορούν να φιλοξενήσουν ελάχιστους...
Η μαγευτική παραλία Βουτούμι στους Αντίπαξους είναι η μια από τις δύο παραλίες στον Αντίπαξο (που προσεγγίζει το καραβάκι). Είναι αρκετά μεγαλύτερη από τη Βρίκα, ανοργάνωτη με λευκό χοντρό βότσαλο και άκρως εξωτική. Κατά πολλούς το Βουτούμι είναι η καλύτερη από τις δυο «μυθικές» παραλίες των Αντιπάξων.
___

Αμμόλοφοι, Καβάλα

Περίπου 14 χιλιόμετρα από την πόλη της Καβάλας,  βρίσκεται η παραλία των Αμμολόφων, μήκους 3Km.
Η ψιλή άμμος σε συνδυασμό με την κρυστάλλινη και ρηχή θάλασσα δημιουργούν ένα μαγευτικό, εξωτικό τοπίο, γι΄ αυτό και η παραλία προσελκύει κάθε χρόνο χιλιάδες κόσμο.
Οι Αμμόλοφοι είναι μια πανέμορφη αλυσίδα καθαρών ακρογιαλιών, που εκτείνονται σε μήκος 15 χλμ., με διαυγή, κρυστάλλινα και ρηχά νερά, που αποτελούν πραγματικό "στολίδι" της περιοχής, προσφέροντας στιγμές διασκέδασης, μέσα από πληθώρα θαλάσσιων σπορ.
Στους Αμμόλοφους, εκτός του ότι μπορείτε να απολαύσετε το μπάνιο σας σε μια μαγευτική θάλασσα, μπορείτε ακόμη να πιείτε τον καφέ ή το ποτό σας, ακόμα και να γευματίσετε ελαφρά σ' ένα από τα οργανωμένα beach bars που υπάρχουν.

___

Σαρακίνικο, Μήλος

Εκπληκτική άσπρη παραλία στη βόρεια πλευρά του νησιού, που θυμίζει σεληνιακό τοπίο.. Η απουσία βλάστησης σε συνδυασμό με το λευκό των βράχων δημιουργεί μία αίσθηση μοναδική. Πρόκειται για ηφαιστειακό σχηματισμό με συνεχείς επιστρώσεις υλικών και πληθώρα απολιθωμάτων.
Yπάρχουν αρκετές μικρές σπηλιές προς εξερεύνηση. Aφεθείτε στη μυσταγωγία του ηλιοβασιλέματος. Θα νιώσετε ότι βρίσκεστε σε άλλο πλανήτη.
___

Κόκκινη παραλία, Σαντορίνη

Η εντυπωσιακή κόκκινη παραλία βρίσκεται στο νοτιότερο τμήμα του νησιού. Το όνομά της προέρχεται από το κόκκινο χρώμα του πετρώματος και τα κόκκινα βότσαλά της. Η πρόσβαση για την παραλία δεν είναι και τόσο ευκολή, parking για τα αυτοκίνητα υπάρχει 200 μέτρα πριν την παραλία και απο εκεί ακολουθείτε ένα μονοπάτι που προς το τέλος του γίνεται στενό και απότομο.
___

Ελιά, Μύκονος

Η Ελιά είναι μια από τις ομορφότερες παραλίες του νησιού. Μεγάλες Ξενοδοχειακές Μονάδες αλλά και οικογενειακά ξενοδοχεία υπάρχουν σε αυτην την παραλία που απέχει 8 χλμ. από τη Χώρα της Μύκονο. Είναι ιδιαίτερα κοσμική (αυτό μπορεί να καταλογιστεί και ως μειονέκτημα...). Χαρακτηριστικό της η ατέλιωτη χρυσαφένια αμμουδιά.
___
Σημείωση: Η παραπάνω λίστα εμπεριέχει το στοιχείο της υποκειμενικότητας.
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Nov232012

Tο νησί Bora Bora είναι από τους κορυφαίους προορισμούς για όποιον αναζητά εξωτικές διακοπές και καταγάλανες θάλασσες. 
Τα νησιά Μπόρα-Μπόρα βρίσκονται 240 χλμ. νοτιοδυτικά της Ταϊτής, στη συστάδα νησιών Leeward. Το κεντρικό νησί, με περίπου 5000 κατοίκους, περιτριγυρίζεται από μία εκπληκτικής ομορφιάς λιμνοθάλασσα. Η παραλία Matira διαθέτει λευκή άμμο και ζεστά, ρηχά νερά, ενώ η λιμνοθάλασσα του νησιού είναι πασίγνωστη για τον υποβρύχιο πλούτο της. Ο κοραλλιογενής δακτύλιος περικλείνει και μικρότερα νησιά, ενδιαφέροντα και πάνω και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, που ο επισκέπτης μπορεί να εξερευνήσει με εκδρομές με βάρκα, αυτόνομες καταδύσεις ή μάσκα και βατραχοπέδιλα. Οι κορυφές των δύο βουνών Otemanu και Pahia είναι στολίδια του ανάγλυφου και, από εκεί, η θέα των λευκών παραλιών γύρω-γύρω είναι εκπληκτική.
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Aug122014

Saint_Jean-Baptiste,_by_Leonardo_da_Vinci,_from_C2RMF_retouched
Χαρισματικοί καλλιτέχνες που άφησαν το σημάδι τους στον κόσμο μας, με επίπεδο ευφυΐας και δημιουργίας αξιοθαύμαστο μέχρι σήμερα, που είχαν όμως κι αυτοί τα βάσανά τους.
Η καθημερινότητά τους, ο χαρακτήρας τους, τα πάθη και οι φόβοι τους δεν διαφέρουν από εκείνα οποιουδήποτε ανθρώπου. Μόνο που εκείνοι μπόρεσαν να φωτίσουν τα σκοτάδια της ψυχής τους –και της δικής μας-  με την ομορφιά της τέχνης.
Botticelli_self_1475Sandro Botticelli (Φλωρεντία 1445 -1510)
Τα έργα του Μποτιτσέλι (ειδικά τα πρώτα του) είναι μία σύνοψη του πνεύματος που είχε καταλάβει τον άνθρωπο της Αναγέννησης. ΗPrimavera του, το σύμβολο του ανθρωπισμού του 15ου αιώνα και η «Γέννηση της Αφροδίτης», η απόδοση της ανύψωσης του ανθρώπου ή της εξανθρώπισης του θείου (ανάλογα με τους «φακούς» του καθενός) είναι ανάμεσα στους δημοφιλέστερους πίνακες όλων των εποχών.
Αυτός, όμως, ο εκφραστής των ουμανιστικών ιδεών της σημαντικότερης ίσως εποχής της ευρωπαϊκής ιστορίας, το 1492, μετά τον θάνατο του Λορέντζο των Μεδίκων και του αδελφού του, Τζοβάνι, αφέθηκε στη σκοτεινή γοητεία του θρησκόληπτου Σαβοναρόλα, ο οποίος για δέκα περίπου χρόνια ανέκοψε την αναγεννησιακή πορεία στη Φλωρεντία.
 Όπως η πλειονότητα των συμπολιτών του, ο Σάντρο έριξε με τα ίδια του τα χέρια στις «φωτιές της ματαιοδοξίας» ό, τι θύμιζε την εποχή της πολυτέλειας και του έκλυτου (κατά τον φανατικό κληρικό) βίου της Φλωρεντίας.
Έτσι, ανάμεσα στα κοσμήματα, τα απαγορευμένα βιβλία και άλλα προϊόντα ευημερίας και πολιτισμού, έλιωσαν στις φωτιές και πολλά έργα του Μποτιτσέλι με θέματα παγανιστικά -και ως εκ τούτου προσβλητικά- για την εκκλησία.
Από τότε εγκαταλείπει τις μυθολογικές αλληγορίες και περιορίζεται σε θέματά αυστηρά θρησκευτικά (ο Θρήνος, η Μυστική Γέννηση κ.ά), ενώ πολλοί πιστεύουν πως σε αυτό το διάστημα δημιούργησε πολλές από τις διάσημες Μαντόνες του.
Έγγραφα του 1503 αποκαλύπτουν πως την εποχή αυτή αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά οικονομικά προβλήματα, καθώς στον χώρο είχαν ήδη εμφανιστεί οι δύο καινοτόμοι κολοσσοί της Ιταλικής Αναγέννησης, ο Ντα Βίντσι και ο Μικελάντζελο. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Μποτιτσέλι υπέστη μία παραμόρφωση στην πλάτη, η οποία δεν του επέτρεπε πια να εργάζεται.
Ο Σάντρο πιθανότατα δεν ανέκαμψε οικονομικά έως τον θάνατό του, και οι πίνακες της τελευταίας δεκαετίας της ζωής του φανερώνουν και την εντυπωσιακή αλλαγή στην ψυχοσύνθεσή του.
Οι δύο πίνακες που ακολουθούν έχουν το ίδιο θέμα: Ιουδήθ και Ολοφέρνης, αλλά τους χωρίζουν 35 χρόνια.
Ο πρώτος (1472) αποδίδει το θέμα με την χαρακτηριστική αισιοδοξία την κίνηση και ελαφρότητα της περιόδου εκείνης που γέννησαν την Primavera και την Αφροδίτη.
Botticelli_1472_Judith
Ο δεύτερος (1500) χαρακτηρίζεται από σκοτεινά χρώματα, αυστηρότητα και ύφος λιτό, όχι πια στην εξοχή, αλλά σε ένα κλειστό χώρο.
Botticelli_1500_Judith
 Πέθανε το 1510, αφού υπέφερε για αρκετά χρόνια από διάφορες ασθένειες.
Leonardo_selfLeonardo Da Vinci (1452 - 1519 Φλωρεντία/ Γαλλία)
Η κορυφαία μορφή της τέχνης και της επιστήμης της Αναγέννησης, ο Λεονάρντο, σε όλη του σχεδόν τη ζωή αγωνιζόταν να κερδίσει την εύνοια του άκαρδου πατέρα του και να διαχειριστεί τα πολύπλοκα συναισθήματα που έτρεφε για τη μητέρα του..
Ο συμβολαιογράφος Σερ Πιέρο Ντα Βίντσι αγάπησε πολύ την Κατερίνα (τη μητέρα του Λεονάρντο), αλλά δεν την παντρεύτηκε. Φρόντισε για την αποκατάστασή της προσφέροντάς της ένα κτήμα και φροντίζοντας να παντρευτεί έναν χωρικό.
Εκεί πέρασε ο Λεονάρντο τα πρώτα χρόνια της ζωής του, σε ένα επαρχιώτικο περιβάλλον, σε μία φτωχή, πολύτεκνη οικογένεια (η μητέρα του απέκτησε άλλα πέντε παιδιά), χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, αλλά με άμεση και συνεχή πρόσβαση στη φύση και στις αγροτικές εργασίες. Ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του «αγράμματο άνθρωπο», αλλά με καμάρι, θεωρώντας πως η φύση είναι πιο αποτελεσματικός δάσκαλος από οποιονδήποτε λόγιο. Και το απέδειξε.
Ο πατέρας του παντρεύτηκε, λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, μία νεαρή του κύκλου του, η οποία πέθανε δώδεκα χρόνια αργότερα κατά τη διάρκεια της γέννησης του πρώτου τους παιδιού (που επίσης δεν επέζησε). Ένα χρόνο μετά παντρεύτηκε μία δεκαπεντάχρονη κοπέλα και λίγους μήνες αργότερα, ο Λεονάρντο έρχεται στη Φλωρεντία να φοιτήσει στο εργαστήριο του Βερόκιο και να λάβει ταυτόχρονα την απαραίτητη εκπαίδευση για να μπορέσει να εργαστεί ως βοηθός στο συμβολαιογραφείο του πατέρα του. Αν και ήταν ο μοναδικός γιος του Σερ Πιέρο, δεν θα μπορούσε να αναλάβει μόνος του το συμβολαιογραφείο, επειδή ήταν νόθος.
Η σχέση πατέρα και γιου ήταν δύσκολη. Ο Σερ Πιέρο ήταν απότομος με τον γιο του και απόμακρος. Και τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα το 1476, όταν με την τρίτη του γυναίκα αποκτά έναν ακόμα γιο, τον Αντόνιο, ο οποίος, βέβαια, θα είναι ο μοναδικός νόμιμος απόγονός του. Ο Λεονάρντο περνάει στη σκιά της ζωής του πατέρα του, ο οποίος δεν θα τον αναφέρει καν στη διαθήκη του!
Στις σημειώσεις του έχει καταγράψει παράξενα και συχνά τρομακτικά όνειρα, τα οποία έγιναν αντικείμενο ανάλυσης από τον Φρόιντ, που έβλεπε σε αυτά τον πόνο της εγκατάλειψης και το άγχος της απόρριψης. Κινηματογραφικές σκηνές, κυρίως με πουλιά, που προφανώς σχετίζονται και με το πάθος του για τις πτήσεις.
 Σχέδιο πτητικής μηχανής, Ντα Βίντσι , 1485

Σχέδιο πτητικής μηχανής, Ντα Βίντσι , 1485
Σε μία τέτοια φάση της ζωής του, άφησε μισοτελειωμένο τον πίνακα με το θείο βρέφος, την Παναγία και την Αγ. Άννα (1510). Ήταν μία παραγγελία του τάγματος των Σερβιτών, αλλά ο Λεονάρντο, εντωμεταξύ, απέκτησε έναν ακαταμάχητο ενθουσιασμό για τα μαθηματικά. Παράλληλα, τέθηκε στην υπηρεσία του Καίσαρα Βοργία, ο οποίος χρειαζόταν τον καλύτερο διαθέσιμο μηχανικό για τις πολεμικές του επιχειρήσεις. Ο πίνακας έμεινε ανολοκλήρωτος και το αρνάκι (ίσως και τμήμα του τοπίου) είναι ζωγραφισμένο από άλλο χέρι. Προφανώς, κάποιος από το εργαστήριο ανέλαβε να παραδώσει την παραγγελία.Ως χαρακτήρας ήταν αυτό που λέμε «με τα φεγγάρια του». Περνούσε περιόδους έντονης δημιουργικότητας, οπότε ξεκινούσε πολλά έργα τα μαζί και άφηνε τα περισσότερα ημιτελή. Άλλες φορές περνούσε μεγάλα διαστήματα χωρίς να ζωγραφίσει ή να σχεδιάσει το παραμικρό.
Leonardo_Jesus_Mary_Anne
 Όλοι γνώριζαν τον φόβο που είχε πως θα του έκλεβαν τις ιδέες και γι’ αυτό κρατούσε κωδικοποιημένες σημειώσεις. Φόβος που δεν ήταν και τόσο παράλογος όσο ακούγεται, όταν ένα πρωτοπόρο πνεύμα δημιουργεί υπό το άγρυπνο βλέμμα της Ιεράς Εξέτασης.
michelangelo_buonarroti_self-portraitMichelangelo Buonarroti (1475 – 1564 Φλωρεντία/Ρώμη)
Ο Μικελάντζελο έμεινε ορφανός από μητέρα σε ηλικία 6 ετών. Έζησε 88 χρόνια έχοντας αποκτήσει τεράστια περιουσία, ζούσε όμως λιτά χωρίς απολαύσεις, «σαν φτωχός», όπως έλεγε ο ίδιος. Οι βιογράφοι του αναφέρουν πως κοιμόταν λίγο, έτρωγε ελάχιστα και μόνο από ανάγκη και πως ήταν εργασιομανής σε τέτοιο βαθμό, που για μήνες δεν έβγαζε καν τα ρούχα και τα παπούτσια του, ούτε κατά τη διάρκεια του ύπνου!
Ήταν μελαγχολικός, ζούσε απομονωμένα καθώς είχε αλαζονικό χαρακτήρα και οργιζόταν εύκολα. Ούτε με τον εαυτό του, όμως, ήταν ευχαριστημένος κι ένιωθε συνεχώς την ανάγκη να αποδεικνύει την αξία του, προσπαθώντας να καλύψει την ανεπάρκεια στη μόρφωσή του και ήταν συνεχώς ανασφαλής, τόσο για την τέχνη του όσο και για την εμφάνισή του.
 Χαρακτηριστική της προσωπικότητάς του ήταν η αντίδρασή του στο παρακάτω περιστατικό. Μια μέρα (μάλλον γύρω στο 1503), ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι διέσχιζε τον δρόμο της Σάντα Τρινιτά με έναν φίλο του, όταν τον φώναξαν από μία παρέα που μελετούσε ένα απόσπασμα από το έργο του Δάντη. Ζήτησαν από τον Λεονάρντο να τους εξηγήσει ένα σημείο κι εκείνος του είπε πως καλύτερα θα τους το εξηγούσε ο Μικελάντζελο, που τυχαίως διάβαινε τον δρόμο την ώρα εκείνη. Ο Μικελάντζελο όμως το εξέλαβε ως ειρωνεία και του απάντησε: « Να το εξηγήσεις εσύ, που σχεδίασες κι έφτιαξες το καλούπι για το μπρούτζινο άλογο, και αφού δεν ήσουν ικανός να το συνεχίσεις, το παράτησες γεμάτος ντροπή». Ύστερα γύρισε την πλάτη του και έφυγε, αφήνοντας σύξυλο και κατακόκκινο από θυμό τον έκπληκτο Λεονάρντο.
Michelangelo_Pieta_Firenze
Αυτό το υπέροχο γλυπτό του 1550, το οποίο προόριζε για τον τάφο του, φέρει τα σημάδια του οξύθυμου χαρακτήρα του. Το χέρι και το πόδι του Ιησού, κάποια στιγμή έντονου θυμού, θρυμματίστηκαν από το χέρι του δημιουργού τους, ποιος ξέρει για ποιον λόγο και η ζημιά αποκαταστάθηκε από κάποιον τον μαθητή του Tiberio Calcagni και τελικά, ο Μικελάντζελο το δώρισε στον υπηρέτη του, Antonio.
Όταν εργαζόταν στο Βατικανό, διακοσμώντας την οροφή του Αγ. Πέτρου, παραπονιόταν συνεχώς, επειδή αυτή η δουλειά δεν του έδινε ικανοποίηση. Ο Μικελάντζελο δεν αγαπούσε τη ζωγραφική και θεωρούσε ανώτερη τέχνη τη γλυπτική. Έλεγε πως, όταν επεξεργάζεται έναν μαρμάρινο όγκο, στην πραγματικότητα αποκαλύπτει απλώς τη μορφή που έχει ήδη κρυμμένη μέσα του.
Λεπτομέρεια από την "Ημέρα της Κρίσης", Βατικανό 1537-1541
Λεπτομέρεια από την "Ημέρα της Κρίσης", Βατικανό 1537-1541
.Αν ζητούσαμε από τους τρεις Φλωρεντινούς να μας φτιάξουν τον επίλογο, ο Σάντρο, ίσως να μας έλεγε πως και η υποτίμηση της ματαιοδοξίας, δεν είναι παρά μία άλλη μορφή της ματαιοδοξίας. Μπορεί να μας έλεγε και για το σκληρό πρόσωπο του ανταγωνισμού και το δράμα της ύπαρξης που γίνεται τέχνη. Δεν γνωρίζουμε, γιατί δεν έγραψε τίποτα.
Οι άλλοι δύο όμως, δεν ήταν τόσο σιωπηλοί
Ο Μικελάντζελο πιθανότατα θα μας έλεγε πως «ευφυΐα είναι η αιώνια υπομονή» και πως «στη ζωή δεν υπάρχει μεγαλύτερη ζημιά από τον χρόνο που αφήνουμε αναξιοποίητο». Και ο Λεονάρντο θα συμπλήρωνε πως «οι άνθρωποι που επιτυγχάνουν, σπανίως στέκονται άπραγοι περιμένοντας να τους συμβούν πράγματα. Βγαίνουν έξω και συμβαίνουν αυτοί στα πράγματα».
  ~ Αθηνά Ταρλά
  Πηγή: skepteon.blogspot.gr