Εάν υπήρχε κάποιο Έθνος στον κόσμο που θα επέλεγε να πολεμήσει «για λόγους ζαχαροπλαστικής» σίγουρα θα ήταν η Γαλλία. Αυτό ακριβώς συνέβη το 1838, όταν η Γαλλία και το Μεξικό ενεπλάκησαν σε ένοπλη σύγκρουση διάρκειας 5 μηνών, η οποία έμεινε στην ιστορία ως «ο πόλεμος της ζαχαροπλαστικής».
Γνωστός ως Guerra de los pasteles στους Μεξικανούς ήGuerre des Pâtisseries στους Γάλλους, ο εν λόγω πόλεμος προέκυψε ως παρενέργεια εσωτερικής διαμάχης μεταξύ του Μεξικανού προέδρου Μανουέλ Γκόμεζ Πεντράζα και του πολιτικού του αντιπάλουΛορέντζο ντε Ζαβάλα, ο οποίος την εποχή εκείνη ήταν κυβερνήτης της πολιτείας του Μεξικού. Συγκεκριμένα το 1828 όταν ο πρόεδρος προσπάθησε να απομακρύνει τον Ζαβάλα από την εξουσία, αυτός και ο πολιτικός τουσύμμαχος , στρατηγός Αντόνιο Λοπέζ ντε Σάντα Άνναανέλαβαν την διοίκηση της φρουράς στην Πόλη του Μεξικού και ανέτρεψαν τον Πεντράζα, εγκαθιστώντας στην προεδρία τον Βιθέντε Γκερρέρο.
Η περίοδος μετά την ανατροπή υπήρξε ταραχώδης με συνεχείς εναλλαγές στην εξουσία, στάσεις, λεηλασίες και οδομαχίες μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων και ανταρτών, προκαλώντας ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές σε δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες, όπως στο ζαχαροπλαστείο του Γάλλου σεφ Ρεμοντέλτο οποίο λεηλατήθηκε. Ο ιδιοκτήτης έκανε αυτό που οι περισσότεροι επιχειρηματίες θα έκαναν σήμερα, ζήτησε κυβερνητική αποζημίωση για την αποκατάσταση των ζημιών και μετά από 10 χρόνια συνεχούς απόρριψης των αιτημάτων του, απογοητευμένος απευθύνθηκε στην Γαλλική κυβέρνηση και τον βασιλέα Λουδοβίκο – Φίλιππο I που αντιμετώπισαν ευνοϊκά το αίτημά του.
Η Γαλλική κυβέρνηση ήταν ήδη εξοργισμένη λόγω των απλήρωτων χρεών του Μεξικού που είχαν συναφθεί κατά την επανάσταση του Τέξας το 1836 και απαίτησε αποζημίωση 600.000 πέσος, όπως και το ποσό των 60.000 πέσος για το ζαχαροπλαστείο του Ρεμοντέλ, το οποίο είχε αποτιμηθεί σε λιγότερο από 1.000 πέσος. Το Μεξικάνικο Κογκρέσο απέρριψε το τελεσίγραφο και τον Νοέμβριο του 1838, ο Γαλλικός στόλος, υπό την διοίκηση του Ναυάρχου Σαρλ Μπωντάν, ξεκίνησε αποκλεισμό των βασικών θαλάσσιων λιμένων κατά μήκος του κόλπου του Μεξικού, από την χερσόνησο Γιουκατάν μέχρι το Ρίο Γκράντε. Οι Γάλλοι βομβάρδισαν το φρούριο στο Σαν Χουάν ντε Ουλόα και κατέλαβαν ολόκληρο τον Μεξικάνικο στόλο, ο οποίος ήταν αγκυροβολημένος στη Βέρα Κρούζ. Το Μεξικό απάντησε κηρύττοντας πόλεμο στη Γαλλία τον Δεκέμβριο του 1838.
Με το ναυτικό στα χέρια του εχθρού και τα λιμάνια κλειστά στην εμπορική κίνηση, οι Μεξικανοί προσπάθησαν να μεταφέρουν λαθραία εμπορεύματα σε λιμένες του Τέξας και στη συνέχεια να τα μεταφέρουν χερσαία στην χώρα. Σε συνεργασία με τους Γάλλους, ηΔημοκρατία του Τέξας τοποθέτησε πολεμικά στη θάλασσα για να αναχαιτίσουν τους λαθρεμπόρους, συνεπικουρούμενα από ένα Αμερικανικό πολεμικό πλοίο, το USS Woodbury (γολέτα = δικάταρτο πολεμικό πλοίο) το οποίο εντάχθηκε στον αποκλεισμό.
Όντας σε απελπιστική κατάσταση η κυβέρνηση του Μεξικού ζήτησε την βοήθεια του απόμαχου Αντόνιο Λόπεζ ντε Σάντα Άννα, πρώην προέδρου και στρατηγού, ο οποίος μόλις το προηγούμενο έτος είχε επιστρέψει ντροπιασμένος μετά την ταπεινωτική ήττα του στη μάχη του Σαν Χακίντο το 1836, η οποία οδήγησε στην δημιουργία της ανεξάρτητηςΔημοκρατίας του Τέξας. Απογοητευμένος από την αναγκαστική αποστρατεία του, ο στρατηγός που είχε αποδειχθεί τόσο αδίστακτος στη μάχη του Άλαμοάφησε την οικία του στην Βέρα Κρούζ και οργάνωσε έναν πρόχειρο στρατό ο οποίος απώθησε τις Γαλλικές δυνάμεις από την πόλη στα πλοία τους. Καθώς όμως ο Σάντα Άννα κατεδίωκε τους εισβολείς, μία βολή πυροβόλου σκότωσε το άλογό του και τραυμάτισε σοβαρά το αριστερό του πόδι. Οι γιατροί διέγνωσαν ότι το άκρο δεν μπορούσε να σωθεί και αναγκάστηκαν να ακρωτηριάσουν το πόδι, το οποίο ο Σάντα Άννα έθαψε στην χασιέντα του.
Την άνοιξη του 1839, με την οικονομία να βρίσκεται σε κατάρρευση, το Μεξικό αποδέχεται την εισήγηση της συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας και ζητά ειρήνη από την Γαλλία, υποσχόμενο να πληρώσει 600.000 πέσος και τον Μάρτιο του ιδίου έτους, η Γαλλία αίρει τον αποκλεισμό.
Συνέπειες
Αυτή δεν ήταν η τελευταία φορά που θα πολεμούσαν η Γαλλία και το Μεξικό. Από το 1861 έως το 1866 μια Γαλλική δύναμη διεξήγαγε αιματηρή εκστρατεία κατά του Μεξικού, με αφορμή και πάλι απλήρωτα χρέη. Μετά την νίκη του, το Παρίσι εγκατέστησε τον Αυστριακής καταγωγής Μαξιμιλιανό Ι στο θρόνο του Μεξικού, ο οποίος το 1864 ονομάσθηκε αυτοκράτορας του Μεξικού, αλλά τρία χρόνια αργότερα θα συλληφθεί και θα εκτελεστεί από τις δημοκρατικές δυνάμεις.
Ο «πόλεμος της ζαχαροπλαστικής» δεν ήταν το τέλος του Σάντα Άννα. Ο μονοπόδαρος στρατηγός θα οδηγούσε τα Μεξικανικά στρατεύματα στον πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1846 έως το 1848. Κατά τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης ο Σάντα Άννα έχασε το τεχνητό πόδι που χρησιμοποιούσε μετά την μάχη της Βέρα Κρουζ. Το προσθετικό άκρο, που ήταν κατασκευασμένο από φελλό, βρέθηκε από Αμερικανούς στρατιώτες και στάλθηκε στις ΗΠΑ ως πολεμικό τρόπαιο. Σήμερα εκτίθεται στο στρατιωτικό μουσείο του Ιλινόις, ενώ το Μεξικό έχει επανειλημμένα ζητήσει τον επαναπατρισμό του.
https://chilonas.com/2018/11/27/https-wp-me-p1op6y-clb/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου