Online κόσμος εικονικής πραγματικότητας με ένα δισ. χρήστες;
Τρίτη, 06 Μαΐου 2014 13:50
UPD:13:50
«Θα πρόκειται για ένα MMO (massively multiplayer online παιχνίδι) όπου θέλουμε να βάλουμε ένα δισεκατομμύριο παίκτες στην εικονική πραγματικότητα» είπε, σύμφωνα με δημοσίευμα του The Verge, ο Ιρίμπε.
Ένα online παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας στο οποίο θα συμμετέχουν ένα δισεκατομμύριο παίκτες βρίσκεται στα σχέδια της εταιρείας του και του Facebook για το μέλλον, δήλωσε μεταξύ σοβαρού και αστείου ο διευθύνων σύμβουλος και συνιδρυτής της Oculus (διάσημης για το σετ εικονικής πραγματικότητας Oculus Rift), Μπρένταν Ιρίμπε, στη διάσκεψη TechCrunch Disrupt.
«Θα πρόκειται για ένα MMO (massively multiplayer online παιχνίδι) όπου θέλουμε να βάλουμε ένα δισεκατομμύριο παίκτες στην εικονική πραγματικότητα» είπε, σύμφωνα με δημοσίευμα του The Verge, ο Ιρίμπε. Αν και, όπως επισημαίνεται, παραδέχτηκε ότι ένα ΜΜΟ του ενός δισ. παικτών θα προϋποθέτει «ένα πολύ μεγαλύτερο δίκτυο από ό,τι υπάρχει σήμερα στον κόσμο», ανέφερε ότι το δίκτυο του Facebook – το οποίο αγόρασε πρόσφατα την εταιρεία του – είναι ένα πολύ καλό σημείο από όπου θα μπορούσε να ξεκινήσει κανείς, εκτιμώντας ότι θα μπορούσε κάτι τέτοιο να αποτελέσει ένα «μετασύμπαν» (metaverse), το οποίο θα ένωνε μεταξύ τους διάφορους ψηφιακούς εικονικούς κόσμους.
Ο Ιρίμπε τόνισε ότι η Oculus παραμένει προσανατολισμένη στην κατεύθυνση του gaming, που αποτέλεσε άλλωστε και την κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη του πολυαναμενόμενου και διάσημου πλέον Oculus Rift, ωστόσο η εταιρεία συνειδητοποίησε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε αυτόματα να συνεπάγεται περιορισμούς. «Θέλετε να φτιάξετε μια πλατφόρμα που έχει ένα δισεκατομμύριο χρήστες, ή μόνο 10, 20 ή 50 εκατομμύρια;» ρώτησε σχετικά, σημειώνοντας ότι τα εξειδικευμένα συστήματα παιχνιδιών δεν έχουν την ίδια έκταση με αυτήν που έχει πλέον ο «κόσμος» των φορητών συσκευών.
Αν και κάτι τέτοιο την παρούσα στιγμή φαντάζει ως ένα μάλλον μακρινό όραμα, το πρώτο βήμα για την εταιρεία είναι να πείσει τους παίκτες ότι έχουν μία «πραγματική συζήτηση» με ένα άλλο πρόσωπο (στην εικονική πραγματικότητα). Αν και τα γραφικά των παιχνιδιών δεν επιτρέπουν ακόμα τη δημιουργία απόλυτα φωτορεαλιστικών προσώπων, ακόμα και καρτουνίστικου χαρακτήρα πρόσωπα μπορεί να κάνουν τη διαφορά, σύμφωνα με τον Ιρίμπε. «Αν αφεθείτε, θα μπορείτε να έχετε μία πραγματική κουβέντα με ένα άλλο πρόσωπο. Αυτό είναι το ‘Άγιο Δισκοπότηρο’ στο οποίο προσπαθούμε να φτάσουμε» είπε σχετικά.
Το συγκεκριμένο όραμα παραπέμπει άμεσα σε πάλαι ποτέ όνειρα επιστημονικής φαντασίας όπως αυτά που συναντούσε κανείς σε cyberpunk ιστορίες του Ουίλιαμ Γκίμπσον (Mona Lisa Overdrive, Neuromancer, Count Zero, Johnny Mnemonic), του Νιλ Στίβενσον (Snow Crash) ή τη διάσημη κινηματογραφική τριλογία του «Matrix». Ωστόσο, ίσως τελικά να βρίσκεται πιο κοντά στην πραγματικότητα από ό,τι θα περίμενε κανείς, καθώς, σύμφωνα με τον Ιρίμπε, στόχος της Oculus (η οποία εξακολουθεί να λειτουργεί ανεξάρτητα, μετά την αγορά της από το Facebook) είναι να καθιερώσει την εικονική πραγματικότητα ως την επόμενη μεγάλη «αρένα/ πλατφόρμα» υψηλής τεχνολογίας- και η συνεργασία με τον «βασιλιά των κοινωνικών δικτύων» ενδεχομένως να αποτελέσει «κλειδί» για αυτό.
«Μόλις ξεκινήσαμε τη λειτουργία μίας ερευνητικής ομάδας. Έχουν αρχίσει να προσλαμβάνουν κάποιους πολύ ταλαντούχους μηχανικούς. Και θα έρθουν σε επαφή με πανεπιστήμια, συνεργαζόμενοι με φοιτητές» πρόσθεσε, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Tech Crunch. «Βλέποντας πού πρόκειται να πάει η εικονική πραγματικότητα μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, θα έχουμε πολλή επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο και κοινωνική αλληλεπίδραση» συμπλήρωσε.
«Οι φορητές συσκευές είναι κατά πάσα πιθανότητα μία από τις τελευταίες πλατφόρμες που βασίζονται σε εικόνες δύο διαστάσεων. Αντικαθιστούμε την όραση και πρακτικά δημιουργούμε συνθετική όραση. Αυτό θα είναι η τελική πλατφόρμα. Θα μπορείς να πείσεις, να ξεγελάσεις τον εγκέφαλό σου ότι βρίσκεται σε αυτό το μέρος».http://www.naftemporiki.gr/story/803687/online-kosmos-eikonikis-pragmatikotitas-me-ena-dis-xristes
Δεν είναι ηλίου φαεινότερο πως μόνο ένας ανισόρροπος θα δεχόταν να πληρώνει συνεχώς υψηλότερους φόρους, για διαρκώς μικρότερες παροχές; Να ξοδεύει τα χρήματα του σε εισφορές για συντάξεις που δεν πρόκειται να πάρει ποτέ;
.
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει κανείς τα αυτονόητα; Πώς μία λύση που δεν είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη, ούτε κοινωνικά αποδεκτή, δεν είναι λύση; Πως μπορεί μεν να κοροϊδεύει κανείς τους πολλούς, για ένα μικρό χρονικό διάστημα, με χιλιάδες ψέματα και κενές υποσχέσεις, αλλά όχι τους πάντες για πάντα; Επιγραμματικά τα εξής:
(1) Δεν είναι αυτονόητο πως ένα δημόσιο χρέος που πλησιάζει στο 180% του ΑΕΠ και δεν χρηματοδοτείται με εσωτερικό δανεισμό, επειδή οι Πολίτες δεν εμπιστεύονται το κράτος τους, είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί; Πως πρέπει λοιπόν να υπάρξει ονομαστική διαγραφή τουλάχιστον του 50%, πριν ακόμη η χώρα πτωχεύσει, αδυνατώντας να πληρώσει οτιδήποτε; Πως για να επιτευχθεί η διαγραφή απαιτείται η συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων και όχι οι συνεχιζόμενες, διχαστικές, ανόητες «κοκορομαχίες» τους;
(2) Δεν είναι αυτονόητο πως η ελληνική οικονομία έχει βαλτώσει, ενώ δεν πρόκειται ποτέ να λειτουργήσει κερδοφόρα, εάν δεν δρομολογηθούν οι σωστές μεταρρυθμίσεις; Για να γίνουν όμως αποδεκτές οι απαραίτητες αλλαγές και να εφαρμοσθούν από την κοινωνία, δεν πρέπει να υπάρχουν μελλοντικές προοπτικές; Με αυτό το ύψος του δημοσίου χρέους, πόσο μάλλον με την κατακόρυφη αύξηση του ιδιωτικού (πάνω από 200 δις € ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις), είναι δυνατόν να υπάρχει μέλλον;
(3) Δεν είναι αυτονόητο πως όσο δεν επενδύουν οι Έλληνες, δεν πρόκειται να επενδύσει κανένας ξένος; Χωρίς όμως επενδύσεις μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας; Από την άλλη πλευρά, ποιός θα επενδύσει σε μία υπό χρεοκοπία χώρα που κινδυνεύει να βγει από το ευρώ, με μία ζήτηση που συνεχώς μειώνεται, με καθημερινές πτωχεύσεις, καθώς επίσης με μία στενότητα ρευστότητας που διαρκώς επιδεινώνεται; Με τόσο υψηλή ανεργία λύνεται ποτέ το ασφαλιστικό;
(4) Δεν είναι αυτονόητο πως όσο μειώνεται το ΑΕΠ, τόσο περιορίζονται τα έσοδα του δημοσίου και τόσο περισσότερα μέτρα θα επιβάλλονται για να καλυφθεί η διαφορά; Πως δεν είναι οι δανειστές αυτοί που ζητούν συνεχώς καινούργια μέτρα, αλλά η οικονομική υποχώρηση, η ύφεση που δημιουργεί νέες ανάγκες; Πως τα μέτρα τροφοδοτούν το σπιράλ του θανάτου, έως εκείνη τη στιγμή που τα πάντα καταρρέουν; Ότι αυτό που θέλει η Ευρώπη σήμερα είναι να μας διώξει όσο πιο γρήγορα μπορεί, αφού έχουμε προσβληθεί από μία ανίατη ασθένεια, αλλά εμποδίζεται από τις ΗΠΑ;
(5) Δεν είναι αυτονόητο πως τα 2,5 εκ. εργαζομένων είναι αδύνατον ποτέ να χρηματοδοτήσουν τους 1,5 εκ. ανέργους, το 1 εκ. δημοσίων υπαλλήλων και τους 2,5 εκ. συνταξιούχους; Από που θα βρει το χρεοκοπημένο δημόσιο τα χρήματα για να καλύψει τη διαφορά, αφού τα ασφαλιστικά και λοιπά ταμεία είναι άδεια, τα έσοδα του συνεχώς υποχωρούν, ενώ δεν μπορεί να δανείζεται από τις διεθνείς αγορές; Με ταξικές κλοπές; Με πολιτικές διώξεις;
(6) Δεν είναι αυτονόητο πως κανένας δεν υποχρέωσε το κυβερνών κόμμα να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές και να τις κερδίσει; Αφού όμως το ίδιο το αποφάσισε, πώς είναι δυνατόν να παραπονιέται ότι βρήκε δυσκολίες; Ειδικά κατά τη δεύτερη εκλογή του, όπου γνώριζε πολύ καλά τί θα αντιμετώπιζε; Εάν δεν μπορούσε να τα καταφέρει, τότε γιατί ανέτρεψε την προηγούμενη κυβέρνηση και γιατί διεκδίκησε ξανά την εξουσία;
(7) Δεν είναι αυτονόητο πως όταν ξεπουλάει μία επιχείρηση ότι έχει και δεν έχει, δεν σώζεται αλλά απλά επιμηκύνει τον επιθανάτιο ρόγχο της; Που βλέπει κανείς τη διαφορά, όσον αφορά το κράτος και τις ιδιωτικοποιήσεις σε εξευτελιστικές τιμές; Πως είναι δυνατόν να ανέχεται ένας λαός τέτοια συμπεριφορά και τόσες ταπεινώσεις, ισχυριζόμενος ότι είναι υπερήφανος;
(8) Δεν είναι αυτονόητο πως μόνο ένας ψυχοπαθής θα δραστηριοποιόταν επιχειρηματικά ή επαγγελματικά σε μία χώρα που προσπαθεί να ληστέψει τους πάντες για να επιβιώσει, συντηρώντας παράλληλα το βρόγχο του πελατειακού κράτους, χωρίς καμία προοπτική; Πως μόνο ένας ανόητος θα εμπιστευόταν τις καταθέσεις του σε τράπεζες που σχεδιάζουν να τις κλέψουν για να διασωθούν; Η θα αγόραζε μετοχές τους, έχοντας την εμπειρία της μεγαλύτερης ληστείας όλων των εποχών από αυτές, με τις ευλογίες της κυβέρνησης;
(9) Δεν είναι αυτονόητο πως μόνο ένας ανισόρροπος θα δεχόταν να πληρώνει συνεχώς υψηλότερους φόρους, για διαρκώς μικρότερες παροχές; Να ξοδεύει τα χρήματα του σε εισφορές για συντάξεις που δεν πρόκειται να πάρει ποτέ; Πως δεν είναι ένοχοι οι Έλληνες επειδή αυτοί ψηφίζουν τις κυβερνήσεις τους, αφού το πολιτικό σύστημα, έτσι όπως έχει δομηθεί μετά το 1980, δεν τους προσφέρει στην πραγματικότητα καμία επιλογή;
(10) Δεν είναι αυτονόητο πως κανένας αξιοπρεπής κοινωνικός φορέας δεν κάθεται να συζητήσει με μία κυβέρνηση που δεν κράτησε ποτέ το λόγο της; Ακόμη περισσότερο, με μία κυβέρνηση που ακόμη και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να του προσφέρει κάτι, αφού δεν έχει ούτε τα χρήματα, ούτε την πρωτοβουλία των αποφάσεων, παραμένοντας άβουλο πιόνι των δανειστών;
Τέλος, δεν είναι αυτονόητο πως είμαστε αθεράπευτα εγκλωβισμένοι στο ευρώ, στο χρέος και στα μνημόνια,ενώ δεν έχουμε εκείνο το ικανό πολιτικό και τραπεζικό προσωπικό που θα μπορούσε να δρομολογήσει επιτυχώς ένα εθνικό νόμισμα; Πως δεν είναι αυτού καθεαυτού το νόμισμα το πρόβλημα της οικονομίας μας, αλλά όλα τα υπόλοιπα ΠΗΓΗ ;http://www.analyst.gr/2016/01/27/o-dekalogos-tou-avtonoitou/
Με τους δρόμους του γεμάτους εστιατόρια βραβευμένα με αστέρια Michelin και τους διάσημους σεφ να διαπρέπουν στις κουζίνες τους, η πόλη Σαν Σεμπαστιάν της Ισπανίας θεωρείται ένας από τους δημοφιλέστερους γαστρονομικούς προορισμούς σε όλο τον κόσμο.
Την ώρα ωστόσο που οι τουρίστες συρρέουν στην Παλιά Πόλη, απολαμβάνοντας το φαγητό και το ποτό τους σε εστιατόρια στα στενά σοκάκια, ένας ολόκληρος άλλος- γαστρονομικός- κόσμος ζει και βασιλεύει αθέατος για τους πολλούς.
Είναι οι εκατοντάδες txokos, μυστικές λέσχες γαστρονομίας δηλαδή, που υπάρχουν διάσπαρτες στη χώρα των Βάσκων. Αν εξασφαλίσει κανείς μια πρόσκληση σε μία από αυτές θα διαπιστώσει, προς έκπληξή του μάλλον, πώς οι περήφανοι και κάπως συγκρατημένοι κάτοικοι της περιοχής ανοίγονται και κοινωνικοποιούνται, αντίθετα με τα στερεότυπα που τους συνοδεύουν, γύρω από τον «συνδετικό κρίκο» του καλού φαγητού και ποτού.
Μία από τις παλαιότερες λέσχες της πόλης, που λέγεται πως είναι η παλαιότερη με ηλικία τουλάχιστον 115 ετών, είναι η Kanoyetan. Η πέτρινη είσοδός της μοιάζει ικανή να αντέξει ακόμα και σε έναν καταστροφικό σεισμό αλλά η επιγραφή πάνω από την πόρτα δεν δίνει κανένα στοιχείο ως προς το τι θα συναντήσει κανείς περνώντας το κατώφλι.
Πρόεδρος της λέσχης είναι ο Gabrielle Otegui Polit και ένα από τα μακροβιότερα μέλη ο Txema Garay Iribaren, που μίλησαν στο BBC αποκαλύπτοντας ποια είναι τα απαραίτητα αντικείμενα για μια μεγάλη τραπεζαρία και πώς πραγματικά είναι μια πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα και ένα καλό μπαρ.
Το φαγητό, το κρασί, ο μηλίτης είναι εδώ πολύ σοβαρή υπόθεση και υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα που μπορούν να αποσπάσουν την προσοχή από αυτά. «Ερχόμαστε για να φάμε, να πιούμε, να συναναστραφούμε με τα άλλα μέλη, όχι για να δούμε τηλεόραση», εξηγεί ο Polit.
Όλοι μαγειρεύουν και σερβίρονται μόνοι τους και στη συνέχεια συμπληρώνουν ένα μενού και το ρίχνουν σε ένα μικρό ξύλινο κουτί μαζί με χρήματα για τα τρόφιμα που κατανάλωσαν. Ο Iribaren επιμένει πως είναι ανήκουστο κάποιος να κλέψει από τη λέσχη, που είναι για τα μέλη σαν δεύτερη οικογένεια. «Είναι σαν το καταφύγιό μας, το βασίλειό μας», προσθέτει ο Polit.
Το πιο γνωστό μέλος της λέσχης είναι ο Martín Berasategui, διάσημος σεφ που έχει βραβευτεί συνολικά με οκτώ αστέρια Michelin. Όλοι ωστόσο προσπαθούν να εντυπωσιάσουν τους φίλους τους αναζητώντας τα καλύτερα υλικά, πειραματιζόμενοι με νέες συνταγές και παίρνοντας ρίσκα στην κουζίνα. Η σπεσιαλιτέ του Polit είναι ο ψητός μπακαλιάρος και του Iribaren τα chipirones - δηλαδή καλαμαράκια.
Η λέσχη πρωτοσυστήθηκε το 1900 από ομάδα περίπου 100 ανδρών που είχαν πάθος για το φαγητό και το κρασί.
Η Kanoyetan, όπως και οι άλλες γαστρονομικές λέσχες στη χώρα των Βάσκων, όχι μόνο εξασφάλισε τη διαιώνισή της αλλά και με μεγάλη επιτυχία ακριβώς επειδή πρόσφερε στους άνδρες- και μόνο στους άνδρες- χώρους για ιδιωτικές συναντήσεις έξω από τα σπίτια τους, όπου παραδοσιακά οι γυναίκες είχαν τον πρώτο λόγο.
Πριν από περίπου έναν αιώνα, τα μέλη της λέσχης αρνήθηκαν την είσοδο ακόμα και στη βασίλισσα Μαρία-Χριστίνα. «Της προσέφεραν ωστόσο φαγητό σε πακέτο (!) και συγκεκριμένα kokotxa (το κρέας από το σαγόνι του ψαριού) για να πάρει μαζί της κατά την επιστροφή της στο παλάτι«, αφηγείται ο Polit.
Οι άνδρες επιμένουν επίσης πως οι περισσότερες γυναίκες δεν ενδιαφέρονται να έρθουν στις συναντήσεις της λέσχης ούτως ή άλλως. Η σύζυγος του Iribaren είπε μάλιστα στο βρετανικό δίκτυο πως οι σύζυγοι δεν ανησυχούν για το γεγονός πως οι άνδρες τους περνούν πολύ χρόνο στην Kanoyetan. «Δεν υπάρχουν γυναίκες εκεί οπότε τουλάχιστον ξέρουμε πως δεν χρειάζεται να ανησυχούμε, δεν μπορούν να μας απατήσουν», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Με κοινό στοιχείο την αγάπη για το καλό φαγητό και το ποτό, αυτές οι λέσχες ήταν και παραμένουν χώροι ισότιμων συναναστροφών. Είναι εκεί που δικαστές και γιατροί μπορούν να έχουν κοινωνικές επαφές με εργάτες επί ίσοις όροις. Ωστόσο, με δεδομένο τον περιορισμό του χώρου τόσο στην τραπεζαρία όσο και στην κουζίνα, μπορεί να είναι δύσκολο να γίνει κανείς μέλος. Για παράδειγμα η Kanoyetan δεν μπορεί να δεχθεί περισσότερα από 125 μέλη και υπάρχει μακρά λίστα αναμονής ανθρώπων που επιθυμούν διακαώς να γίνουν κομμάτι της.
«Παρότι κατέχω τη θέση του προέδρου, δεν μπορώ αυτόματα να βοηθήσω τους γιους μου να γίνουν μέλη», εξηγεί ο Polit.
Στην Kanoyetan υπάρχουν κανόνες ακόμα και στην περίπτωση θανάτου: τότε η ιδιότητα του μέλους προσφέρεται στον μεγαλύτερο γιό του θανόντα! Ειδάλλως, τα μέλη μπορούν να επιτρέψουν την είσοδο σε νεοεισερχόμενους από τη λίστα αναμονής. Τα ονόματα των πιθανών νέων μελών αναρτώνται σε πίνακα ανακοινώσεων για 15 ημέρες. «Ακόμα και ένα μόνο μέλος να αντιτίθεται για οποιονδήποτε λόγο στην εγγραφή κάποιου, εκείνος μένει εκτός», εξηγεί ο Iribaren.
Τα νέα μέλη πληρώνουν εγγραφή ύψους 1.200 ευρώ ενώ η ετήσια συνδρομή κυμαίνεται περίπου στα 290 ευρώ. Κάθε μέλος λαμβάνει το δικό του -αριθμημένο- κλειδί για τη λέσχη ώστε να μπορεί να μπαίνει και να βγαίνει όποτε θέλει (αν και αφότου κάποιος βρέθηκε κοιμισμένος πάνω στο τραπέζι, ένα πρωί, τέθηκε σε ισχύ κανονισμός που απαγορεύει τη διανυκτέρευση στη λέσχη).
Παρά τις λίστες αναμονής, το μέλλον των λεσχών αυτών είναι κάπως αβέβαιο καθώς το κόστος γίνεται απαγορευτικό για νέα μέλη που επιθυμούν να ενταχθούν. Η ζοφερή κατάσταση της οικονομίας της Ισπανίας, που έχει πλήξει σκληρότερα τους 20άρηδες και τους 30άρηδες, αναγκάζει πολλούς να κόψουν οτιδήποτε δεν θεωρείται απολύτως απαραίτητο.
Υπάρχει παράλληλα και το ζήτημα του χρόνου. Αντίθετα με τους πατεράδες τους, οι νεότεροι Ισπανοί παίζουν πολύ πιο ενεργό ρόλο στην ανατροφή των παιδιών και στις δουλειές του σπιτιού, και είναι πιο δύσκολο γι’ αυτούς να δικαιολογήσουν την ένταξή τους σε μία λέσχη όπου οι σύζυγοι και τα παιδιά τους δεν είναι καλοδεχούμενοι.
Ωστόσο οι καιροί αργά αλλά σταθερά αλλάζουν και ορισμένες λέσχες γαστρονομίας που ήταν αποκλειστικά «αρρένων» έχουν τα τελευταία χρόνια ανοιχτεί και σε γυναίκες. Η Kanoyetan εξακολουθεί να απευθύνεται αποκλειστικά σε άνδρες αλλά και οι γυναίκες έχουν πλέον το δικαίωμα να επισκεφθούν τη λέσχη - συνοδευόμενες βέβαια από κάποιο μέλος και με την προϋπόθεση πως θα μείνουν μακριά από την κουζίνα.
Αυτή θεωρείται χώρος ιερός όπου οι άνδρες μπορούν να μαγειρεύουν με τους δικούς τους όρους. Μέχρι πριν από λίγους μήνες, οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να επισκεφθούν τη λέσχη τις Παρασκευές αλλά ακόμα και αυτή η απαγόρευση δεν ισχύει πιά.
Ωστόσο δεν είναι όλοι ευχαριστημένοι με τον ρυθμό των «μεταρρυθμίσεων». Η Naiara Garro, ιδρύτρια του Eat San Sebastian -ταξιδιωτικού γραφείου που ξεναγεί τους επισκέπτες στην αξιοσέβαστη λέσχη Ondar Gain για ένα μάθημα μαγειρικής κι ένα γεύμα- τονίζει στο BBC πως παρότι ο πατέρας της είναι μέλος, προκύπτουν προβλήματα όταν συμμετέχουν γυναίκες στις οργανωμένες επισκέψεις.
«Είμαστε αναγκασμένοι να ζητάμε ειδική άδεια για να τους επιτραπεί η είσοδος στην κουζίνα. Ορισμένες φορές η απάντηση είναι θετική αλλά κάποιες είναι αρνητική. Με δυσκολεύει αυτό στο να κάνω τη δουλειά μου», εξηγεί.
Ο 32χρονος Xabier De La Maza Aramburu, μέλος της Cofradía Vasca de Gastronomía (Βασκική Γαστρονομική Αδελφότητα) αντιτείνει πως η λέσχη του, που συμπληρώνει περίπου 60 χρόνια ζωής, δέχεται μέλη και από τα δύο φύλα εδώ και μία 20ετία.
Όμως, σχεδόν το 90% των περίπου 300 μελών της είναι άνδρες. Ο ίδιος πιστεύει πως το διακύβευμα για τις περισσότερες λέσχες γαστρονομίας δεν είναι να δεχθούν στους κόλπους τους μόνο γυναίκες αλλά και παιδιά, επειδή στα νεότερα μέλη αρέσει να φέρνουν στη λέσχη και την υπόλοιπη οικογένειά τους. Κάτι όμως που δεν γίνεται αποδεκτό με ευχαρίστηση από όλους...
Η Garro πιστεύει πως οι λέσχες θα αντέξουν, αλλά πρέπει να προσαρμοστούν. «Αν θέλουν (τα μέλη) να διατηρήσουν τις λέσχες ζωντανές θα πρέπει να είναι πιο ανοιχτόμυαλα και να προσαρμόσουν τους κανόνες και τη νοοτροπία τους», τονίζει. «Οι λέσχες έχουν ήδη αλλάξει τόσο πολύ, την τελευταία 20ετία. Στα επόμενα 20 χρόνια θα υπάρχουν ακόμα αλλά αναμφίβολα δεν θα είναι ίδιες».
Ο Aramburu συμφωνεί επισημαίνοντας πως καθώς νεότεροι άνθρωποι καταλαμβάνουν ηγετικές θέσεις στις λέσχες, είναι βέβαιο πως θα συμβούν «ριζικές» αλλαγές. Πιστεύει πως όσο θα υπάρχουν οι Βάσκοι θα υπάρχουν και οι λέσχες. «Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο τους αλλά στο τέλος θα αντέξουν επειδή αποτελούν σημεία συνάντησης και οι Βάσκοι τις χρειάζονται», σημειώνει.
Όσο για τους ταξιδιώτες, ο μόνος τρόπος να ζήσουν την εμπειρία εκ των έσω είναι να να εξασφαλίσουν μία πρόσκληση ή να συμμετάσχουν σε μια οργανωμένη επίσκεψη όπως αυτές του ταξιδιωτικού γραφείου της Garra ή να επισκεφθούν την περιοχή στις 20 Ιανουαρίου για το φεστιβάλ Tamborrada of Donostia.
Τότε πολλές λέσχες είναι ανοιχτές για το κοινό, που έχει την ευκαιρία να απολαύσει την 24ωρη φαντασμαγορία και να δει ιδίοις όμμασι το πάθος των μελών τους για τη γαστρονομία και τη βασκική κουλτούρα.
Εκείνοι που σπεύδουν να ετοιμάσουν τις βαλίτσες και τους... γευστικούς κάλυκές τους, ας μην έχουν ωστόσο μεγάλες προσδοκίες αναφορικά με την αποκάλυψη συνταγών και πολλών παλιών μυστικών. Αυτά θα παραμείνουν καλά κρυμμένα πίσω από τις πέτρινες πόρτες και θα εξακολουθήσουν να ενώνουν τους «συνωμότες» της γεύσης.
newsbeast.gr
Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016
Αυτό το τρένο λειτουργεί για να μεταφέρει μόνο έναν επιβάτη: Μία μαθήτρια !
Μία σιδηροδρομική εταιρεία στην Ιαπωνία πραγματοποιεί τα τελευταία τρία χρόνια στάση στον απομακρυσμένο σταθμό Kami-Shirataki για να μπορέσει μία μαθήτρια, η Kana, να πηγαίνει στο σχολείο της!
Το τρένο εκτελεί δύο δρομολόγια. Ένα στις 7:04 το πρωί και ένα στις 17:08 το απόγευμα που επιστρέφει η μαθήτρια στο σπίτι της. Είναι άλλωστε η μοναδική επιβάτης του τρένου.
Η σιδηροδρομική εταιρεία σχεδίαζε να κλείσει το σταθμό από το 2012 λόγω της ανύπαρκτης επιβατικής κίνησης, ωστόσο, όταν διαπιστώθηκε ότι από το συγκεκριμένο σταθμό εξυπηρετείται μία μαθήτρια, η εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα συνεχίσει το δρομολόγιο μέχρι να αποφοιτήσει η κοπέλα από το σχολείο.
Για την Kana, που καθημερινά παίρνει το τρένο από το συγκεκριμένο σταθμό δύο φορές την ημέρα τα τελευταία τρία χρόνια, θεωρεί τη λειτουργία του σταθμού ως δεδομένη. Γι' αυτό και τη στεναχωρεί η ιδέα ότι ο σταθμός θα κλείσει.
Σύμφωνα με την εταιρεία ο σταθμός θα σταματήσει τη λειτουργία του οριστικά το Μάρτιο του 2016.http://www.mothersblog.gr/mathe-ki-ayto/item/33374-afto-to-treno-leitourgei-gia-na-metaferei-mono-enan-epivati-mia-mathitria-#ixzz3xOxHtRQK
Η απώλεια των καλύτερων και εξυπνότερων πολιτών της γηραιάς ηπείρου είναι μια σημαντική πολιτική και οικονομική αποτυχία για την Ευρώπη. Η αναχώρηση των κορυφαίων μυαλών της Ευρώπης καταδίκασε την ήπειρο σε δεύτερο ρόλο στην παγκόσμια καινοτομία και την έρευνα.
Ο EDOARDO CAMPANELLA είναι οικονομολόγος για την ευρωζώνη στην UniCredit Bank και νεότερος εταίρος στο Aspen Institute Italia. Οι απόψεις που εκφράζονται στο παρόν άρθρο είναι προσωπικές.
Όταν η κρίση του ευρώ ρήμαξε την οικονομία της Ιρλανδίας το 2009, το Δουβλίνο αμέσως στράφηκε προς την διασπορά της για βοήθεια. Ο τραπεζικός τομέας της Ιρλανδίας ήταν κοντά στην κατάρρευση και τα δημόσια οικονομικά της ήταν εκτός ελέγχου, αλλά οι επιτυχημένοι και πατριώτες ομογενείς της Ιρλανδίας ήταν σε καλή θέση για να βοηθήσουν. Ο τότε πρωθυπουργός Μπράιαν Κόουεν συγκέντρωσε [1] πάνω από 100 ηγετικά στελέχη της ιρλανδικής διασποράς στο Δουβλίνο για την έναρξη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ της Ιρλανδίας [2]. Ο στόχος του συνεδρίου ήταν να χρησιμοποιήσει τις ιδέες και την εμπειρία των ομογενών για την ανάπτυξη μέτρων που αποσκοπούν στην προώθηση της καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας και την ανάπτυξη των βιομηχανιών «κλειδιά».
Επτά χρόνια μετά, η Ιρλανδία είναι και πάλι μια από τα πιο επιτυχημένες οικονομίες στην ευρωζώνη, με αύξηση του ΑΕΠ κατά 6%, και η κυβέρνηση έχει τώρα δημιουργήσει το Global Irish [3], μια ολοκληρωμένη εκστρατεία για να εμπλέξει την διασποράς της, που αριθμεί περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους [4], σχεδόν το ένα έκτο του πληθυσμού της Ιρλανδίας. Το εμβληματικό γεγονός είναι το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ της Ιρλανδίας [5], το οποίο διοργανώθηκε για τέταρτη φορά στο Δουβλίνο τον περασμένο Νοέμβριο. Ο Ιρλανδός υπουργός Εξωτερικών Charlie Flanagan [6] είπε ότι «Το φόρουμ θα δώσει την ευκαιρία να δούμε πώς η Ιρλανδία θα μπορούσε να εξελιχθεί τα επόμενα 100 χρόνια».
Σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα η μαζική μετανάστευση δεν ήταν ένα τόσο διαρκές και υποβλητικό φαινόμενο όσο στην Ιρλανδία. Αλλά η πρωτοβουλία Global Irish προσφέρει χρήσιμα διδάγματα σε μια ήπειρο που χάνει συστηματικά [7] τα πνευματικά και επιχειρηματικά αστέρια της.
Επί δεκαετίες, κορυφαίοι νεωτεριστές της Ευρώπης, επιχειρηματίες με όραμα και διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί έχουν διασχίσει τον Ατλαντικό σε αναζήτηση ενός πιο ζωηρού και ανταποδοτικού επαγγελματικού περιβάλλοντος, και η άφιξη εξίσου ταλαντούχων μεταναστών σπάνια έχει αντισταθμίσει την αναχώρησή τους. Η μετάγγιση των ιδεών αυτών από προικισμένους ομογενείς, θα αναζωογονήσει τις στάσιμες οικονομίες της Ευρώπης και θα ανανεώσει μια εσωστρεφή ήπειρο. Η επανεμπλοκή των ελίτ των μεταναστών στην πολιτική και οικονομική ζωή των χωρών καταγωγής τους πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για τους Ευρωπαίους πολιτικούς.
Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ
Από την άποψη των καθαρών αριθμών, η διαρροή εγκεφάλων των ελίτ είναι σχεδόν ανεπαίσθητη. Κάθε χρόνο, η Ουάσιγκτον δίνει περίπου 15.000 βίζες τύπου O-1 σε Ευρωπαίους με εξαιρετική ικανότητα στην τέχνη, την επιστήμη, ή τις επιχειρήσεις, 6.000 εκ των οποίων προέρχονται από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Αλλά οι παραδοσιακές στατιστικές για τη μετανάστευση αναφέρουν μόνο το εκπαιδευτικό υπόβαθρο των μεταναστών, χωρίς να συλλαμβάνουν την δημιουργικότητα και την παραγωγικότητά τους. Δεν κάνουν διάκριση μεταξύ μέτρια ειδικευμένων εργαζομένων και εξαιρετικών – εκείνων που μπορούν να αναταράξουν την οικονομία για τα καλά, που ωθούν τα σύνορα της τεχνολογίας προς τα έξω, και δημιουργούν χιλιάδες θέσεις εργασίας. Όταν πρόκειται για την ποιότητα της μετανάστευσης, οι καθαρές ζημίες της γηραιάς ηπείρου σε ανθρώπινο κεφάλαιο αποδεικνύεται ότι είναι τεράστιες.
Ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) [8] εκτιμά ότι κατά μέσο όρο η Ευρώπη, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες οι οποίες υποδέχονται περισσότερους κορυφαίους επιστήμονες από όσους στέλνουν στο εξωτερικό, είναι καθαρός συνεισφέρων στην παγκόσμια αγορά των κορυφαίων επιστημόνων -εκείνων των οποίων η έρευνα έχει την μεγαλύτερη επίδραση. Μελέτες [9] από τους καλύτερους φυσικούς στον κόσμο δείχνουν ότι οι Ευρωπαίοι που εργάζονται στην Βόρεια Αμερική είναι μερικοί από τους πιο φημισμένους στους τομείς τους. Το 2014, μια ομάδα εμπειρογνωμόνων προειδοποίησε [10] την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ ότι η χώρα χάνει τους καλύτερους επιστήμονές της, και μια πρόσφατη έκθεση από το Institut Montaigne [11], μια γαλλική «δεξαμενή σκέψης», υποστηρίζει ότι «Οι ακαδημαϊκοί, οι οποίοι εγκαταλείπουν την Γαλλία για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι οι καλύτεροι, οι πιο παραγωγικοί και οι καλύτερα ενσωματωμένοι σε διεθνή κλίμακα».
Η Γαλλίδα οικονομολόγος και καθηγήτρια στο MIT Esther Duflo, νικήτρια του μεταλλίου John Bates Clark για τον καλύτερο οικονομολόγο κάτω από την ηλικία των 40, στο Κέντρο για την Παγκόσμια Ανάπτυξη, τον Απρίλιο του 2011. FLICKR
------------------------------
Τα στοιχεία σχετικά με τους νομπελίστες [12] είναι ακόμη πιο αποκαλυπτικά. Πρόχειρες εκτιμήσεις δείχνουν ότι περίπου το 15% των βραβείων που έχουν κερδηθεί μέχρι τώρα από ανθρώπους που εργάζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες αφορούσαν στην πραγματικότητα Ευρωπαίους˙ οι Αμερικανοί κέρδισαν λιγότερο από το 1% από τα βραβεία που χορηγούνται σε ευρωπαϊκές χώρες. Στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες κέρδισαν πολύ λιγότερα βραβεία Νόμπελ από όσα η Ευρώπη. Από το 1980, όμως, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κερδίσει περίπου 200 βραβεία, σε σύγκριση με τα περίπου 75 που απονεμήθηκαν στην Γαλλία, την Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο μαζί.http://www.foreignaffairs.gr/articles/70646/edoardo-campanella/i-xameni-genia-tis-eyropis
ΔΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ- 400 κροίσοι έχασαν 194 δις $ σε μια εβδομάδα
Σάββατο, 9 Ιανουαρίου 2016
400 κροίσοι έχασαν 194 δις $ σε μια εβδομάδα.Τα δάκρυά τους απο διαμάντια και χρυσό 24 καρατίων.Οι 400 πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο έχασαν περίπου 194 δισ δολ. την εβδομάδα που πέρασε καθώς οι παγκόσμιες χρηματιστηριακές αγορές ξεκίνησαν τη χρονιά καταγράφοντας μεγάλη πτώση στον απόηχο των ανησυχιών για την Κίνα και την πτώση των τιμών του πετρελαίου.
47 δισεκατομμυριούχοι έχασαν ο καθένας από 1 δισ δολ. και πάνω κατά τη διάρκεια της χειρότερης εβδομάδας που κατέγραψαν οι αμερικανικές μετοχές απ' το 2011, όπως μαρτυρούν τα στοιχεία του δείκτη δισεκατομμυριούχων του Bloomberg.
Οι συνολικές απώλειες μάλιστα ήταν επτά φορές μεγαλύτερες σε σχέση με τις απώλειες 29 δισ δολ. που είχαν καταγραφεί κατά τις πέντε πρώτες συνεδριάσεις του 2015.
Οι 400 δισεκατομμυριούχοι, που παρακολουθεί ο δείκτης, είχαν συνολική περιουσία ύψους 3,7 τρισ δολ. στο τέλος της εβδομάδας από σχεδόν 4 δισ δολ. ένα χρόνο πριν.
Ο ιδρυτής της Amazon.com Jeff Bezos (φωτ.), που είχε τη μεγαλύτερη αύξηση περιουσίας σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο το 2015, την περασμένη εβδομάδα είχε απώλειες 5,9 δισ δολ. καθώς οι μετοχές της εταιρείας του υποχώρησαν πάνω από 10%.
Αυτή τη στιγμή ο Bezos είναι ο τέταρτος πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου με προσωπική περιουσία που εκτιμάται στα 53,7 δισ δολ., υπερδιπλασιάζοντας την μάλιστα την προηγούμενη χρονιά λόγω του μεγάλου ράλι της μετοχής της Amazon.
Ο πλουσιότερος άνθρωπος αυτή τη στιγμή στον κόσμο, Bill Gates, είχε απώλειες 4,5 δισ δολ. Την προηγούμενη εβδομάδα φθάνοντας στα 79,2 δισ δολ., ενώ ο δεύτερος πλουσιότερος, ο Ισπανός Amancio Ortega απώλεσε 3,4 δισ δολ., στα 69,5 δισ δολ.
Σύμφωνα με τον δείκτη οι συνολικές απώλειες των δισεκατομμυριούχων έφθασαν το 4,9% της συνολικής περιουσίας τους. Την ίδια ώρα οι παγκόσμιες χρηματαγορές με βάση τον παγκόσμιο δείκτη MSCI ACWI υποχώρησαν 6,2% την περασμένη εβδομάδα.
Ωστόσο μεταξύ των 400 δισεκατομμυριούχων υπήρξαν και 11 που είδαν την περιουσία τους να αυξάνεται. Μεταξύ αυτών οι κληρονόμοι της Wal-Mart Stores Inc.
Οι πέντε Waltons αύξησαν συνολικά την περιουσία τους κατά 2,5 δισ δολ. καθώς η Wal-Mart είδε τη μετοχή της σημείωσε μικρή άνοδο. Ο γιος του ιδρυτή Sam Walton, Jim είχε τα μεγαλύτερα κέρδη με 759 εκατ. δολ.
Σημειώνεται ότι η συνολική περιουσία των 3,7 τρισ δολ. Των 400 πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου ισούται με το ΑΕΠ της Γερμανίας! πηγήhttp://www.epixirimatias.gr/
Του Ανέστη Καλλιγά - Ο υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας ανακοίνωσε τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων της χώρας του με το Ιράν. Ο υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας Αντέλ Αλ Τζουμπέιρ ανακοίνωσε το βράδυ της Κυριακής ότι η Σαουδική Αραβία διακόπτει τις διπλωματικές της σχέσεις με το Ιράν μετά τις επιθέσεις που δέχτηκαν από εξαγριωμένους Ιρανούς διαδηλωτές η Πρεσβεία της στην Τεχεράνη και το Προξενείο της στη Μασχάντ. Οι Ιρανοί διαδηλωτές επιτέθηκαν με βόμβες μολότοφ και προξένησαν μεγάλες ζημιές στο εσωτερικό της Πρεσβείας διαμαρτυρόμενοι για τον αποκεφαλισμό του σιίτη σεΐχη Νιμρ Αλ Νιμρ από το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας.
Ο πρεσβευτής του Ιράν και η ιρανική διπλωματική αποστολή έχουν διορία 48 ωρών για να εγκαταλείψουν τη Σαουδική Αραβία.
Για ακόμη μια φορά η ατμόσφαιρα στη μέση Ανατολή μυρίζει μπαρούτι μετά την εκτέλεση 47 κρατουμένων, μεταξύ των οποίων και ο σιίτης ιερωμένος.
Το Ιράν απέιλησε με αντίποινα τη Σαουδική Αραβία, με το ανώτατο πνευματικό ηγέτη της χώρας Αλί Χαμενεΐ να αποδίδει φόρο τιμής με μήνυμά του στο Twitter στον σέιχ Νιμρ αλ-Νιμρ, που εκτελέσθηκε χθες, προσθέτοντας τη δική του φωνή στη διεθνή κατακραυγή.
“Awakening is not suppressible” (Η έγερση δεν μπορεί να κατασταλεί), έγραψε ο Αλί Χαμενεΐ στο μήνυμα που συνοδεύονταν από τη φωτογραφία του σιίτη θρησκευτικού ηγέτη.
Στην ιστοσελίδα του αναρτήθηκε μια εικόνα-κολάζ που ταυτίζει τη Σαουδική Αραβία με την οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, καθώς και οι δύο εκτελούν τους αντιπάλους τους.
Το άκουσμα της είδησης για την εκτέλεση του θρησκευτικού ηγέτη προκάλεσε κύμα οργής σε όλο τον κόσμο, ενώ παράλληλα ενέτεινε τους φόβους μιας κλιμάκωσης της διαθρησκευτικής έντασης στην περιοχή.
Την ίδια στιγμή, Ανώτατο Ισλαμικό Σιιτικό Συμβούλιο του Λιβάνου χαρακτήρισε την εκτέλεση του ιερωμένου Νιμρ αλ Νιμρ ένα “σοβαρό σφάλμα” και η οργάνωση Χεζμπολάχ του Λιβάνου την αποκάλεσε “δολοφονία”. Ενώ, ο αγιατολάχ Άχμαντ Χαταμί, θρησκευτικός ηγέτης στο Ιράν, προειδοποίησε ότι οι συνέπειες σε βάρος των σουνιτών κυβερνώντων στη Σαουδική Αραβία θα έχουν ως αποτέλεσμα “να διαγραφούν από τις σελίδες της ιστορίας”.
Δεκάδες σιίτες διαδήλωσαν στην Ανατολική Επαρχία της χώρας, στη γενέτειρα του Νιμρ, στην περιοχή Κατίφ φωνάζοντας το σύνθημα «κάτω η οικογένεια Αλ Σαούντ» και δεκάδες άλλοι συγκεντρώθηκαν στο γειτονικό Μπαχρέιν, ένα σουνιτικό βασίλειο, σύμμαχο του Ριάντ.
Παράλληλα, στο σιιτικό Ιράν τα μέσα ενημέρωσης της χώρας μεταδίδουν τις δηλώσεις ιερωμένων να εξάρουν την προσωπικότητα του Νιμρ και να προβλέπουν την πτώση της βασιλικής οικογένειας που κυβερνά τη Σαουδική Αραβία.
Σιίτες ηγέτες στο Ιράκ, το Κουβέιτ, τον Λίβανο και την Υεμένη επίσης προειδοποίησαν για αντίποινα.
Καζάνι που βράζει έτοιμο να εκραγεί είναι για μια ακόμη φορά η Μέση Ανατολή με το Ριάντ να διαμηνύει σήμερα πως η κλιμάκωση της έντασης δεν θα ωφελήσει κανέναν.
