Η εκπληκτική επιτυχία των Putinomics

«Ο Πούτιν κοιτάζει την ρωσική οικονομία να καταρρέει μαζί με το κύρος του», έγραφε ένας τίτλος στο [περιοδικό] Time στα τέλη του 2014 [1]. Ωστόσο, τρία χρόνια πέρασαν από τότε που η τιμή του πετρελαίου κατέρρευσε το 2014, μειώνοντας κατά το ήμισυ την αξία του εμπορεύματος που κάποτε χρηματοδοτούσε το ήμισυ του κυβερνητικού προϋπολογισμού. Την ίδια χρονιά, η Δύση επέβαλε σκληρές οικονομικές κυρώσεις στις τράπεζες, τις επιχειρήσεις ενέργειας και στον τομέα της άμυνας της Ρωσίας [2], αποκόβοντας τις μεγαλύτερες ρωσικές επιχειρήσεις από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές και τον υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό γεώτρησης πετρελαίου. Πολλοί αναλυτές -τόσο στην Ρωσία όσο και στο εξωτερικό- πίστευαν ότι η οικονομική κρίση θα μπορούσε να απειλήσει την παραμονή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην εξουσία. Δεν φαίνεται κάτι τέτοιο τώρα.

Σήμερα, η οικονομία της Ρωσίας έχει σταθεροποιηθεί, ο πληθωρισμός βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, ο προϋπολογισμός είναι σχεδόν εξισορροπημένος και ο Πούτιν οδεύει προς την επανεκλογή του, στις 18 Μαρτίου [3], κάτι που θα τον τοποθετήσει για τέταρτη θητεία ως πρόεδρο. Ο Πούτιν πρόσφατα ξεπέρασε τον σοβιετικό ηγέτη Λεονίντ Μπρέζνιεφ ως ο μακροβιότερος Ρώσος ηγέτης από την εποχή του Ιωσήφ Στάλιν. Η οικονομική σταθερότητα έχει υπογραμμίσει μια δημοτικότητα που κυμαίνεται γύρω στο 80%. Τα Putinomics έδωσαν την δυνατότητα στον πρόεδρο της Ρωσίας να επιβιώσει από επανειλημμένες οικονομικές και πολιτικές αναταραχές. Πώς το έκανε;

Η Ρωσία επιβίωσε της διπλής πρόκλησης της συντριβής των τιμών του πετρελαίου και των Δυτικών κυρώσεων, χάρη σε μια οικονομική στρατηγική με τρεις αιχμές. Πρώτον, εστιάστηκε πάνω από όλα στην μακροοικονομική σταθερότητα –διατηρώντας τα επίπεδα του χρέους και του πληθωρισμού χαμηλά. Δεύτερον, πρόλαβε την λαϊκή δυσαρέσκεια εξασφαλίζοντας χαμηλή ανεργία και σταθερές συντάξεις, ακόμη και εις βάρος των υψηλότερων εισοδημάτων ή της οικονομικής ανάπτυξης. Τρίτον, επέτρεψε στον ιδιωτικό τομέα να βελτιώσει την αποτελεσματικότητά του, αλλά μόνο εκεί που δεν ερχόταν σε αντίθεση με πολιτικούς στόχους. Η στρατηγική αυτή δεν θα κάνει την Ρωσία πλούσια, αλλά κράτησε την χώρα σταθερή και την κυρίαρχη ελίτ στην εξουσία.

Τούτου λεχθέντος, ο Πούτιν έχει πραγματικά μια οικονομική στρατηγική; Μια συνήθης εξήγηση της μακράς βιωσιμότητας του Πούτιν [στην εξουσία] είναι ότι επιβιώνει επειδή τα έσοδα της Ρωσίας από το πετρέλαιο κρατούν την χώρα στην επιφάνεια. Η οικονομία της Ρωσίας είναι περισσότερο γνωστή για την διαφθορά απ’ όσο για την ικανή οικονομική διαχείριση. Αλλά το Κρεμλίνο θα μπορούσε να υιοθετήσει διαφορετικές οικονομικές πολιτικές -και μερικές από τις εναλλακτικές θα καθιστούσαν πιο δύσκολο για τον Πούτιν να διατηρήσει την εξουσία του. Μπορεί επίσης να είχαν κάνει τους Ρώσους χειρότερα. Δείτε πώς έμοιαζε η Ρωσία το 1999, όταν ο Πούτιν έγινε για πρώτη φορά πρόεδρος: Μια χώρα μέσου εισοδήματος στην οποία τα έσοδα από πετρέλαιο αποτελούσαν ένα σημαντικό μερίδιο του ΑΕΠ. Μια χώρα υπό την ηγεσία ενός νεαρού αντισυνταγματάρχη αποφασισμένου να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες ασφαλείας για να ενισχύσει την δύναμή του. Ένας πρόεδρος που διεκδίκησε τον μανδύα της δημοκρατικής νομιμοποίησης εν μέρει με βάση την ικανότητά του να αναγκάζει τις μεγάλες επιχειρήσεις και τους ολιγάρχες να ακολουθούν τους κανόνες του, με μέσα είτε δίκαια είτε άδικα.

Αυτό θα μπορούσε να περιγράψει καλά την τσαβιστική Βενεζουέλα, που εξακολουθεί να κυβερνάται από ένα αυταρχικό καθεστώς, που εξακολουθεί να εξαρτάται από τα πτωτικά έσοδα από το πετρέλαιο, και εξακολουθεί να παραλείπει να οικοδομήσει μια οικονομία βασισμένη σε κανόνες και όχι σε πολιτική φαντασία. Η διαφορά είναι ότι οι τσαβιστές δαπάνησαν απερίσκεπτα κατά την διάρκεια της απογείωσης [των τιμών] του πετρελαίου ενώ προήδρευσαν μια κακή διαχείριση που προκάλεσε την κατάρρευση της παραγωγής πετρελαίου και, τώρα, οδυνηρές ελλείψεις καταναλωτικών αγαθών που δημιουργήθηκαν από κακώς σχεδιασμένους ελέγχους των τιμών. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Βενεζουέλα ήταν σε κατά κεφαλήν βάση πλουσιότερη από την Ρωσία το 1999. Δεν είναι πια.

Σίγουρα κανείς δεν μπορούσε λογικά να αναμένει από την Ρωσία να καταλήξει σαν την Βενεζουέλα σήμερα; Όντως, το 1999, ορισμένοι παρατηρητές πίστευαν ότι η Βενεζουέλα ήταν σε καλύτερη θέση για να ευημερήσει. Εκείνη την εποχή, οι οργανισμοί αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας έκριναν ότι είναι ασφαλέστερο να δανείζουν στην κυβέρνηση της Βενεζουέλας παρά στην Ρωσία. Τα οικονομικά προβλήματα που συσχετίζουμε τώρα με την Βενεζουέλα -ελλείψεις καταναλωτικών αγαθών, ανεξέλεγκτος πληθωρισμός και στρατιωτικές επιτάξεις τροφίμων- ήταν η ιστορία του εικοστού αιώνα της Ρωσίας. Δεν υπήρχε κανένας λόγος το 1999 να πιστεύεται ότι αυτή η λυπηρή ιστορία δεν θα συνέχιζε στον εικοστό πρώτο αιώνα. Σήμερα, όμως, λίγοι άνθρωποι συγκρίνουν την Ρωσία με την Βενεζουέλα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αντισυνταγματάρχες των δύο χωρών είχαν πολύ διαφορετικές στρατηγικές.

Η ικανότητα του Κρεμλίνου να συγκεντρώνει και να διανέμει πόρους εξηγεί το γιατί η ρωσική ελίτ έχει διατηρήσει την εξουσία για σχεδόν δύο δεκαετίες και το πώς έχει αναπτύξει ισχύ στο εξωτερικό με κάποια επιτυχία. Πολλές δικτατορίες που τροφοδοτούνται με πετρέλαιο σπαταλούν τα πετρελαϊκά έσοδά τους σε Ferrari και τσάντες Fendi. Οι επιδεικτικοί ολιγάρχες της Ρωσίας έχουν σίγουρα πάρει το μερίδιό τους από βρετανικές ποδοσφαιρικές ομάδες και γιοτ των εκατό εκατομμυρίων δολαρίων εξοπλισμένα με συστήματα πυραυλικής άμυνας. Αλλά, αντίθετα με την δική της σπατάλη της δεκαετίας του 1990, η Ρωσία κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 2000 εξοικονόμησε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια όσο κράτησαν τα καλά χρόνια, συσσωρεύοντας πόρους σε αποθεματικά κεφάλαια για χρήση όταν μειωθούν οι τιμές του πετρελαίου. Εάν η οικονομική πολιτική του Κρεμλίνου ήταν τόσο απλοϊκή όσο απεικονίζεται συχνά -όπως μια σειρά κλοπών και λαθών, λαδωμένων από τα πετρελαϊκά έσοδα- οι κυβερνώντες του δεν θα κρατούσαν ακόμα την εξουσία, πόσω μάλλον όταν διεξάγουν δύο πολέμους στο εξωτερικό.

Ο στόχος του Κρεμλίνου στην οικονομική πολιτική δεν ήταν να μεγιστοποιήσει το ΑΕΠ ή τα εισοδήματα των νοικοκυριών. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ένα πολύ διαφορετικό σύνολο πολιτικών. Αλλά για τους στόχους του Κρεμλίνου να διατηρηθεί η εξουσία εγχωρίως και να διατηρηθεί η ευελιξία ανάπτυξης [δυνάμεων] στο εξωτερικό, η τριπλή στρατηγική των Putinomics -μακροοικονομική σταθερότητα, σταθερότητα της αγοράς εργασίας και περιορισμός του κρατικού ελέγχου σε στρατηγικά σημαντικούς τομείς- έχει λειτουργήσει.

Ξεκινήστε με τη μακροοικονομική σταθερότητα. Η Ρωσία είναι μια σχετικά σπάνια κλεπτοκρατία που παίρνει υψηλούς βαθμούς από το ΔΝΤ για την οικονομική της διαχείριση. Γιατί; Από την αρχή της θητείας του Πούτιν στην εξουσία, ο ίδιος και η ρωσική ελίτ γενικότερα έχουν δώσει προτεραιότητα στην εξόφληση του χρέους, διατηρώντας τα ελλείμματα χαμηλά, και μειώνοντας τον πληθωρισμό. Έχοντας ζήσει τις καταστροφικές οικονομικές βουτιές το 1991 και το 1998, οι ηγέτες της Ρωσίας γνωρίζουν ότι οι δημοσιονομικές κρίσεις και οι αθετήσεις χρέους μπορούν να καταστρέψουν την δημοτικότητα ενός προέδρου και ακόμη και να ανατρέψουν ένα καθεστώς, όπως ανακάλυψαν αμφότεροι οι Μπόρις Γέλτσιν και Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.

Όταν ο Πούτιν πήρε για πρώτη φορά την εξουσία, αφιέρωσε μεγάλο μέρος των πετρελαϊκών κερδών της Ρωσίας για να αποπληρώσει το εξωτερικό χρέος της χώρας πριν από το χρονοδιάγραμμα. Κατά την τρέχουσα κρίση, η Ρωσία έχει μειώσει τις δαπάνες για τις κοινωνικές υπηρεσίες για να εξασφαλίσει ότι ο προϋπολογισμός παραμένει κοντά στην ισορροπία. Το 2014, τα κέρδη από πετρέλαιο και φυσικό αέριο αποτελούσαν το ήμισυ περίπου του κρατικού προϋπολογισμού της Ρωσίας. Σήμερα, το πετρέλαιο διαπραγματεύεται στο ήμισυ του επιπέδου του 2014, αλλά χάρη στις σκληρές δημοσιονομικές περικοπές, το έλλειμμα της Ρωσίας είναι περίπου το 1% του ΑΕΠ -πολύ χαμηλότερο από ό, τι στις περισσότερες Δυτικές χώρες. Ο Πούτιν έχει υποστηρίξει την Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας καθώς αύξησε τα επιτόκια, κάτι που περιόρισε τον πληθωρισμό, αλλά έχει επίσης καταπνίξει την ανάπτυξη. Η λογική του Κρεμλίνου είναι ότι οι Ρώσοι θέλουν την οικονομική σταθερότητα πάνω από όλα. Οι ελίτ της Ρωσίας, εν τω μεταξύ, γνωρίζουν ότι χρειάζονται σταθερότητα για να διατηρήσουν την λαβή τους στην εξουσία. Για να διασφαλιστεί η μακροοικονομική σταθερότητα, το Κρεμλίνο έχει εφαρμόσει ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας από το 2014, αλλά έχουν υπάρξει λίγες διαμαρτυρίες.

Ο δεύτερος άξονας της οικονομικής στρατηγικής του Πούτιν ήταν να εξασφαλίσει τις θέσεις εργασίας και τις συντάξεις, ακόμη και εις βάρος των μισθών και της αποδοτικότητας. Κατά την διάρκεια του οικονομικού σοκ της δεκαετίας του 1990, οι ρωσικοί μισθοί και οι κρατικές συντάξεις συχνά δεν πληρώνονταν, προκαλώντας διαμαρτυρίες και κατάρρευση της δημοτικότητας του προέδρου Boris Yeltsin. Όταν η πρόσφατη κρίση χτύπησε, το Κρεμλίνο επέλεξε μια στρατηγική για περικοπές μισθών αντί να επιτρέψει ανεργία. Σκεφτείτε την διαφορά στις περισσότερες Δυτικές χώρες. Μετά την κατάρρευση του 2008, η ανεργία αυξήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά οι άνθρωποι που δεν απολύθηκαν [4] δεν υπέστησαν τεράστιες περικοπές μισθών. Στην Ρωσία, αντίθετα, η ανεργία αυξήθηκε κατά μόλις μια ποσοστιαία μονάδα. Αλλά το 2015, οι μισθοί μειώθηκαν κατά σχεδόν 10%. Οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, οι οποίοι ελέγχουν τις επιχειρήσεις τους μόνο με την συγκατάθεση του Κρεμλίνου, έλαβαν το μήνυμα. Οι περικοπές των μισθών ήταν ανεκτές, αλλά δεν ήταν [ανεκτό] το κλείσιμο εργοστασίων ή οι μαζικές απολύσεις.

Αυτό απέχει πολύ από μια αποτελεσματική πολιτική, δεδομένου ότι πολλοί Ρώσοι εξακολουθούν να εργάζονται σε εργοστάσια της σοβιετικής εποχής που βρίσκονται σε παρακμή και δεν έχουν καμία ελπίδα αναβίωσης. Από οικονομική άποψη, θα ήταν προτιμότερο να μεταφερθούν αυτοί οι εργαζόμενοι σε πιο παραγωγικές επιχειρήσεις. Αλλά αυτό είναι πολιτικά αδύνατο λόγω των απολύσεων που θα απαιτούσε. Οι περισσότεροι τομείς της ρωσικής οικονομίας αντιμετωπίζουν πολιτική πίεση για να απασχολούν εργαζόμενους που δεν είναι απαραίτητοι, ακόμη και αν δεν τους πληρώνουν πολύ. Αυτό ταιριάζει με τον πολιτικό υπολογισμό του Κρεμλίνου: Οι Ρώσοι συνήθως δεν διαμαρτύρονται για περικοπές μισθών, αλλά οι απολύσεις και το κλείσιμο εργοστασίων θα τους κατεβάσουν στους δρόμους. Η κοινωνική πολιτική διέπεται από την ίδια λογική. Στο παρελθόν, οι Ρώσοι συνταξιούχοι διαδήλωναν για να διαμαρτυρηθούν εναντίον των περικοπών των συντάξεων. Επομένως, η κυβέρνηση υποβαθμίζει την υγεία και την εκπαίδευση, αλλά διατηρεί τις συντάξεις σταθερές –μια απόδειξη ότι το Κρεμλίνο εκτιμά την συνεισφορά των συντάξεων στην πολιτική σταθερότητα περισσότερο από ό, τι λυπάται για τον βαθμό στον οποίο η κακή σχολική εκπαίδευση υποβαθμίζει τη μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη.

Ο τρίτος άξονας των Putinomics είναι να αφήσει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να λειτουργούν ελεύθερα μόνο όταν δεν θέτουν σε κίνδυνο την πολιτική στρατηγική του Κρεμλίνου. Ο ευρύς ρόλος που διαδραματίζουν οι κυριαρχούμενες από ολιγάρχες κρατικές εταιρείες σε ορισμένους βασικούς τομείς δικαιολογείται εν μέρει από την βούλησή τους να υποστηρίζουν το Κρεμλίνο στην διαχείριση του πληθυσμού διατηρώντας την ανεργία χαμηλά, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης υπάκουα και την αντιπολίτευση περιθωριοποιημένη. Η ενεργειακή βιομηχανία, για παράδειγμα, είναι ζωτικής σημασίας για τα οικονομικά της κυβέρνησης, επομένως οι ιδιωτικές επιχειρήσεις είτε έχουν απαλλοτριωθεί είτε είναι πλήρως εξαρτημένες από το κράτος. Οι επιχειρήσεις σιδήρου και χάλυβα είναι λιγότερο σημαντικές, αλλά και αυτές πρέπει να αποφεύγουν τις μαζικές απολύσεις. Οι επιχειρήσεις του τομέα υπηρεσιών, όπως τα σούπερ μάρκετ, δεν έχουν τέτοιο πολιτικό ρόλο. «Όταν πρόκειται για την πολιτική», εξήγησε ο μεγιστάνας των σούπερ μάρκετ Sergei Galitsky, «κάθομαι στον καναπέ και παίρνω ποπ κορν -ή μερικές πέφτω κάτω και κουλουριάζομαι για να μην με πυροβολήσουν». Τα αφεντικά των εταιρειών ενέργειας δεν έχουν την πολυτέλεια να αγνοούν την πολιτική. Συνήθως είναι αυτοί που πυροβολούν. Λαμβάνοντας υπόψη αυτούς τους πολιτικούς περιορισμούς, πόσες ελπίδες έχει ο ιδιωτικός τομέας της Ρωσίας για βελτίωση της αποτελεσματικότητας ή για την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης; Κάποιες, αλλά όχι πολλές. Και αυτό, επίσης, ταιριάζει με την λογική του Κρεμλίνου. Η ανάπτυξη είναι καλή, αλλά η διατήρηση της εξουσίας είναι καλύτερη.

Copyright © 2018 by the Cohttp://www.foreignaffairs.gr/articles/71637/chris-miller/i-ekpliktiki-epityxia-ton-putinomics?page=showuncil on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2018-02-07/su...

Σύνδεσμοι:
[1] http://time.com/3636313/putin-russia-economy-ruble-collapse/
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/russia-fsu/2017-11-22/why-new-ru...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2018-01-16/fu...
[4] https://www.frbatlanta.org/chcs/wage-growth-tracker.aspx?panel=1

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition

«Ηταν ενά μικρό καράβι..»:H μακάβρια ιστορία ενός ναυαγίου που έγινε παιδικό τραγούδι!

Η τραγική ιστορία ενός ναυαγίου που κατάφερε να περάσει ακόμη και στο παιδικό τραγούδι. Το γνωστό σε όλους μας παιδικό γαλλικό τραγούδι «Ηταν ένα μικρό καράβι…» στην ουσία είναι μελοποιημένη εξιστόρηση μιας μακάβριας ιστορίας ενός ναυαγίου και του κανιβαλισμού των επιζώντων του. Το μακάβριο αυτό ναυάγιο απεικονίζετε στον πίνακα «Η Σχεδία της Μέδουσας» που εκτίθεται στο Λούβρο στην αίθουσα 61 της πτέρυγας Sully. Η ιστορία έχει το χάρισμα να εμπλέκει και να κρατά αναμεμειγμένα πολλά πράγματα διαφόρων ειδών. Όπως για παράδειγμα έναν πίνακα του γαλλικού ρομαντισμού, ένα παιδικό τραγούδι και μια τραγική ιστορία καννιβαλισμού!.

Το 1816, στις 17 Ιουνίου, σαλπάρουν από το Ροσφόρ στο Σαράντ Μαριτίμ της Γαλλίας τέσσερα πλοία με προορισμό το λιμάνι Πόρ Λουί της Σενεγάλης. Τα πλοία αυτά ήταν το μιρκό Argus, το ανεφοδιαστικό Loire, η κορβέτα Echo και η φρεγάτα Medusa. Στη Μέδουσα επέβαιναν και οι επιβάτες του ταξιδιού ανάμεσα στους οποίους ήταν ο νέος κυβερνήτης της Σενεγάλης, που ως τότε ήταν βρετανική αποικία, Ζυλιέν-Ντεζιρέ Σμαλτζ με την σύζυγό του.

Κυβερνήτης του πλοίου, το οποίο μετέφερε 400 επιβάτες και 160 άτομα πλήρωμα, ανέλαβε ο Υγκ Ντυρουά ντε Σωμερύ, που είχε να ταξιδέψει στην ανοιχτή θάλασσα περισσότερα από 20 χρόνια, χωρίς ποτέ να είναι κυβερνήτης πλοίου, και μοναδικό προσόν του ήταν η γνωριμία με τον αδερφό του βασιλιά.

Ο κυβερνήτης του Loire φέρεται να είχε δηλώσει μεταγενέστερα ότι «ο Ντυρουά ντε Σωμερύ ήταν ένας ευγενής αυλικός, αλλά όχι σοβαρά σκεπτόμενος, ενώ θεωρούσε ότι, λόγω της θέσης του, εγώ θα έπρεπε να είμαι υπάκουος υπηρέτης του».

Κατά τον απόπλου, λοιπόν, ο Σωμερύ προσπάθησε να δείξει τις ικανότητές του και να φύγει γρήγορα. Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθεί στις 2 Ιουλίου του ίδιου έτους κατά 100 ναυτικά μίλια εκτός πορείας, προσαραγμένος στις ακτές της σημερινής Μαυριτανίας. Όσες προσπάθειες να απελευθερώσουν το πλοίο και αν έγιναν καμία δεν ήταν επιτυχής. Ο κυβερνήτης έδωσε έτσι την εντολή να εγκαταλείψουν το καράβι με τις σωσίβιες λέμβους, οι οποίες δεν έφταναν για όλους. Κατά συνέπεια κατασκευάστηκε η «σχεδία της Μέδουσας».

Δεκατρείς ημέρες έμεινε η σχεδία στην θάλασσα, αφού αποκόπηκε από τις σωσίβιες λέμβους. Οι μαρτυρίες των επιζόντων θέλουν είτε τον Σωμερύ να κόβει τα σκοινιά που κρατούν την σχεδία με τις λέμβους είτε αυτά να σπάνε. Επί δεκατρείς ημέρες οι καταιγίδες και τα κύμματα έπαιρναν τους επιβάτες της σχεδίας και τους εξαφάνιζαν. Την τρίτη ημέρα, μάλιστα, σημειώθηκε και μια μικρή ανταρσία επάνω στην σχεδία, με τους κατώτερους αξιωματικούς να σκοτώνουν ορισμένους επιβάτες. Όμως στην σχεδία δεν υπήρχαν τρόφιμα ή άλλες προμήθειες. Μέχρι να διασωθούν οι επιβαίνοντες έτρωγαν τις σάρκες των νεκρών για να επιβιώσουν. Όταν την δέκατη τρίτη ημέρα το πλοίο Argus εντόπισε την σχεδία βρήκε μόνο 15 από τους 147 επιβαίνοντες…

Όταν τα όσα συνέβησαν αυτές τις 13 ημέρες έγιναν γνωστά από τις μαρτυρίες των επιζώντων τέτοια ήταν η αποστροφή της γαλλικής κοινωνίας που παρουσίασε τον κανιβαλισμό, την απόγνωση και την ταλαιπωρία των επιβατών της σχεδίας της Μέδουσας σε πίνακες, όπως ο φημισμένος του Τεοντόρ Ζερικό (φωτογραφία), σε βιβλία, όπως το «Οι περιπέτειες του Αρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ» του Ε. Α. Πόου, που λαμβάνει χώρα πάνω στο φαλαινοθηρικό πλοίο «Γράμπος» ή στο μυθιστόρημα «Η σφίγγα των πάγων» του Ιουλίου Βερν, το οποίο γράφτηκε ως συνέχεια του βιβλίου του Πόου.

Η τραγική ιστορία πέρασε ακόμη και σε παιδικά τραγούδια… «΄Ηταν ενά μικρό καράβι…και τότε ρίξανε τον κλήρο για να δούνε ποιος θα φαγωθεί…»

https://web-parrot.blogspot.gr/2018/02/h.html

«Η Σχεδία της Μέδουσας» ο πινάκας που εκτίθεται στο Λούβρο, στην αίθουσα 61 της πτέρυγας Sully.

Εκτοξεύτηκαν οι πωλήσεις ηλεκτρικών οχημάτων στην Ελλάδα το 2017

Ραγδαία αύξηση παρουσίασαν οι πωλήσεις υβριδικών και ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Ελλάδα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Σύνδεσμος Ευρωπαίων Κατασκευαστών Αυτοκινήτων (ACEA).

Πριν δούμε αναλυτικά τα στοιχεία, να διευκρινίσουμε ότι ως ηλεκτροκίνητα (ή εξαιρετικά χαμηλών ρύπων) οχήματα ορίζονται τα αμιγώς ηλεκτρικά, τα ηλεκτρικά που συνδυάζονται με βοηθητικό κινητήρα εσωτερικής καύσης, καθώς και τα plug in υβριδικά. Περιλαμβάνονται δηλαδή όλοι οι τύποι αυτοκινήτων που φορτίζονται από εξωτερική πηγή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ACEA, λοιπόν, το 2017 πουλήθηκαν στην εγχώρια αγορά 38 καινούργια αμιγώς ηλεκτρικά αυτοκίνητα(Battery Electric Vehicles), ενώ το 2016 είχαν διατεθεί μόλις 12, με την αύξηση να ανέρχεται σε 216.7%.

Πόσο έτοιμη να δεχτεί νέες τεχνολογίες αυτοκίνησης είναι η Ελλάδα;

Ακόμα πιο εντυπωσιακή ήταν η αύξηση στα καινούργια plug-in υβριδικά ηλεκτρικά (Plug-in Hybrid Electric vehicles), καθώς από τα 31 του 2016 φτάσαμε στα 161 το 2017, που μεταφράζεται σε αύξηση 419.4% – τη μεγαλύτερη που σημειώθηκε την περασμένη χρονιά στην Ευρώπη!

Συνολικά μιλώντας, το 2017 ταξινομήθηκαν 199 καινούργια plug-in υβριδικά ηλεκτρικά και αμιγώς ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τη στιγμή που τον προηγούμενο χρόνο διατέθηκαν μόλις 43, παρουσιάζοντας αύξηση 362,8%!

Η ηλεκτροκίνηση κερδίζει χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερο κοινό γεγονός που αποτυπώνεται και στις πωλήσεις.

Οι τρεις σημαντικότερες αγορές ηλεκτρικών στην ΕΕ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ACEA, οι πωλήσεις καινούργιων plug-in υβριδικών ηλεκτρικών και αμιγώς ηλεκτρικών αυτοκίνητων στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανήλθαν πέρσι σε 216.566 μονάδες παρουσιάζοντας αύξηση 39% σε σχέση με τις 155.757 ταξινομήσεις της προηγούμενης χρονιάς (2016).

Οι χώρες με τις μεγαλύτερες πωλήσεις για το 2017 σε αυτό το segment της αγοράς ήταν η Γερμανία (54.617, +116.6% σε σχέση με το 2016), η Μεγάλη Βρετανία (47.298, +27.5% σε σχέση με το 2016) και η Γαλλία (36.835, +26.2% σε σχέση με το 2016).

Με τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες να κάνουν στροφή στην ηλεκτροκίνηση προσφέροντας διαρκώς νέα μοντέλα ο καταναλωτής έχει πλέον περισσότερες επιλογές. Ο υψηλός ανταγωνισμός και η πρόοδος της τεχνολογίας ειδικά στον τομέα των μπαταριών, θα οδηγήσουν σε πτώση των τιμών των ηλεκτρικών οχημάτων μέσα στα επόμενα χρόνια και σε αύξηση της ζήτησης, αφού θα είναι πολύ πιο προσιτά σε σχέση με σήμερα.

Πηγήhttps://www.autonomous.gr/record-sales-electric-vehicles-greece-2345/

δισεκατομμυριούχοι που δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στο... Πανεπιστήμιο!

Ο απλός ο εκατομμυριούχος, ναι, το θέλει το πτυχίο του. Τι κάνει όμως τον δισ-εκατομμυριούχο; Το ένστικτο; Η θέληση; Η τύχη; Το παλιό καλό σύμπλεγμα, κοινώς κόμπλεξ; Πάντως, σίγουρα όχι τα πτυχία, όπως αποδεικνύουν αυτές οι προσωπικότητες…

1. Αριστοτέλης Ωνάσης: Το ένστικτο είναι ύψιστη γνώση

Ο δικός μας απόλυτος μύθος του αυτοδημιούργητου μεγιστάνα. Ένας άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία όχι μόνο ως ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο αλλά και ως κορυφαίος γλεντζές. Ο Ωνάσης δεν έγινε μόνο ένας από τους μεγαλύτερους εφοπλιστές των εποχών, κυρίως στον τομέα των πετρελαιοφόρων, αλλά και ο άντρας που διεκδίκησε την πρωτιά στον έρωτα. Ο Αρίστος έβαλε στο κρεβάτι του τρεις κορυφαίες γυναίκες.

Η Τίνα Λιβανού ήταν η αριστοκράτισσα, ένα θηλυκό φίνο και ποθητό, μια καλλονή από μεγάλο τζάκι, που ήξερε να στέκεται σε διεθνείς επιχειρηματικούς κύκλους. Η Μαρία Κάλλας υπήρξε η κορυφαία της Τέχνης, ένα πλάσμα που ξεπερνούσε τα όρια της μεγάλης καλλιτέχνιδας, ένα μουσικό ίνδαλμα που ανήκει στο Πάνθεον των μεγάλων. Η Τζάκι Κένεντι ήταν το τρόπαιο. Ο τρόπος του Άρη να δείξει σαν γνήσιο αρσενικό στην Αμερική ποιός είναι ο μάγκας της υπόθεσης. Αυτός ο άνθρωπος που αλώνισε την οικουμένη κι έκανε κορυφαίες μπίζνες με αέρα σούπερσταρ, έφυγε με άγραφτο χαρτί από τη Σμύρνη που καιγόταν, στα δεκάξι ή δεκαεπτά του.

«Οι καλύτερες συμφωνίες και το καλύτερο κρεβάτι γίνονται έξω από τα καθιερωμένα»

Δεν ήταν αγράμματος ο Ωνάσης. Φοίτησε στη φημισμένη Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης, ένα σχολείο με ψυχή, με όραμα, που πρόσφερε ουσιαστική παιδεία – αρκεί μόνο να ειπωθεί ότι εκεί φοίτησε ο Αδαμάντιος Κοραής. Ως μαθητής υπήρξε μέτριος, αλλά διάβαζε, κυρίως ιστορικά βιβλία, και έμαθε μόνος του εφτά γλώσσες, που του χρησίμευσαν στη διεθνή πορεία που διάλεξε, καθώς αναφέρει ο φίλος του Δημήτρης Λυμπερόπουλος.

Από την άλλη, ο Ωνάσης ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε πολύ καλά να αρύεται γνώση ανάλογα με τις ανάγκες του «εδώ και τώρα». Όταν πρωτοπήγε στο Μπουένος Άιρες η πρώτη του δουλειά ήταν νυχτερινός τηλεφωνητής: υπήρξε ο πρώτος χάκερ ως τηλεφωνητής, γιατί κρυφάκουγε και μάθαινε μυστικά του χρηματιστηρίου τα οποία αξιοποιούσε – μάλιστα αγόραζε αναλόγως μετοχές. Ήταν η καλύτερη απόδειξη του αξιώματος του Φρόιντ, έτσι όπως το διατύπωσε ο Λακάν: Εδώ μέσα, στο πεδίο του ονείρου, είσαι στο σπίτι σου.

2. John D. Rockefeller: «Αγράμματος» ο πλουσιότερος άνθρωπος των εποχών

Είναι συγκλονιστική η ιστορία του ανθρώπου που είναι τοις πάσι αποδεκτό πως υπήρξε ο πλουσιότερος της σύγχρονης ιστορίας και ο πλουσιότερος Αμερικανός όλων των εποχών, με περιουσία το 1913 αξίας 336 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο ιδρυτής της Standard Oil Company υπολογίζεται πως θα είχε σήμερα την τρομακτική περιουσία των 340 δισεκατομμυρίων δολαρίων! Πατέρας τους ένας απατεώνας μπαγαπόντης, ο «Big Bill» ή αλλιώς «Devil Bill» πλανόδιος που πούλαγε μαντζούνια για τον καρκίνο και… ανέκδοτα.

Η μητέρα του μια ανέμπνευστη νοικοκυρά, με την αυστηρή νοοτροπία των Βαπτιστών, πειθαρχημένη και υποτακτική, πάσχιζε μίζερα να τα βγάλει πέρα με μια οικογένεια έξι παιδιών και τον αχαϊρευτο, δίγαμο σύζυγό της. Τσιγγούνα φύσει και θέσει δίδασκε τον νεαρό Ροκφέλερ πως «η ηθελημένη σπατάλη φέρνει την άθλια έλλειψη» κι εκείνος πέρα από τις δουλειές του σπιτιού έθρεφε γαλοπούλες, πούλαγε πατάτες και ζαχαρωτά, και βεβαίως δάνειζε μικροποσά στους γείτονες με το αζημίωτο – άξιος γιος ενός πατέρα που του μάθαινε «δίνε πιάτα και παίρνε δίσκους».

Ο Rockefeller τα κατάφερε μέχρι το γυμνάσιο, πήγε μάλιστα στο Central High School του Cleveland και, το σπουδαιότερο, κατάφερε να παρακολουθήσει και ένα σεμινάριο διαρκείας 10 εβδομάδων στη βιβλιοθηκονομία. Αυτό ήταν! Η σκοτεινή, συμπλεγματική και άπληστη φύση του νεαρού John βρήκε το σωστό δίαυλο για να αναπτύξει μεθοδικότητα και να συστηματοποιήσει τα ταλέντα του στην αντίληψη των αριθμών και την λεπτολόγα λογιστική του δεινότητα. Το πατρογονικό ταλέντο του στην απάτη συνδυάστηκε με τον περφεξιονισμό του στη σύνταξη εμπορικών εγγράφων – πίστευε στην ιερότητα των συμβολαίων. Εν ολίγοις, έμαθε όσα χρειάζονταν για να απογειωθεί το ταλέντο και να στηριχτεί το ένστικτο. Βιβλιοθηκονόμος δεν έγινε ποτέ, αλλά έμαθε να βάζει τάξη στα λογιστικά βιβλία! Να ταξινομεί δισεκατομμύρια…

3. Amancio Ortega: Ο κύριος Ζάρα παράτησε το σχολείο στα 14!

O 79χρονος Ισπανός έγινε μόλις ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη! Ξεπέρασε τον Γουόρεν Μπάφετ (η περιουσία του αυξήθηκε κατά 1,7 δισεκ. δολάρια σε μία μόνο μέρα, τη «χρυσή» γι’ αυτόν Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016) και έχει πλέον περιουσία αξίας 71.5 δολαρίων. Ο ιδρυτής της Inditex (από το τιμόνι της οποίας αποσύρθηκε το 2012), είναι ο άνθρωπος πίσω από την κολοσσιαία αλυσίδα brands, μεταξύ των οποίων οι Zara, Massimo Dutti, Bershka, και Pull and Bear.

Γεννημένος τα μαύρα χρόνια του Ισπανικού εμφυλίου, το 1936, στο χωριουδάκι Busdongo de Arbas, από ένα πατέρα υπάλληλο στους σιδηροδρόμους και μάνα οικιακή βοηθό, ο Ορτέγα έζησε στερημένα παιδικά χρόνια. Παράτησε το σχολείο στα 14 για να βγάλει τα δικά του λεφτά. Αφορμή; Τον ντρόπιασε ένας μανάβης όταν αρνήθηκε στη μάνα του να ψωνίσει βερεσέ. Άρχισε όμως να δουλεύει σε ένα κατάστημα με ρούχα στην Κορούνια και πριν κλείσει τα είκοσι έφτιαχνε γυναικεία μπορνούζια με τα αδέρφια και τη συνέταιρό του την Rosalia Mera, την οποία αργότερα παντρεύτηκε.

Από τον σπιντάτο πατέρα κληρονόμησε μάλλον το κλειδί της επιτυχίας του που ακούει στο όνομα «ταχύτητα». Όλη η αυτοκρατορία του είναι βασισμένη στο fast fashion. Από τη μάνα πήρε μάλλον την τεράστια αφοσίωση στη δουλειά, την μανιώδη φροντίδα για τις ανάγκες του πελάτη. Πάντως ο μέγας Ορτέγα πίνει ακόμη τον καφέ του στο ίδιο μέρος, βολτάρει στην πλατεία Plaza Maria Pita της Κορούνια και τρώει μεσημεριανό σε κοινό τραπέζι με τους εργαζόμενους στην εταιρία του.

4. Francois Pinault: Ο «αγράμματος» μαικήνας της τέχνης

Ο τέταρτος πλουσιότερος άνθρωπος στη Γαλλία, με τη συγκλονιστική περιουσία των 11.5 δισεκατομμυρίων ευρώ ξεκίνησε κυριολεκτικά με τρύπιο παντελόνι. Αυτός είναι ίσως ο λόγος για τον οποίο έγινε όχι μόνο ο νους πίσω από κορυφαίους οίκους της πολυτέλειας. Ο άνθρωπος πίσω από οίκους όπως Stella McCartney, Alexander McQueen, YSL, παράτησε το σχολείο στα έντεκα του, το 1947. Ο λόγος; Δεν άντεχε οι συμμαθητές του να τον κοροϊδεύουν για τη φτώχεια του.

Άρχισε να δουλεύει στο ξυλουργείο του πατέρα του – από εκεί μάλλον απέκτησε την αγάπη του για το χειροποίητο, την αυθεντική δημιουργία, αλλά και τη γνώση του για το εμπόριο. Άρχισε να αγοράζει μικρές εταιρίες και να τις μεταμορφώνει σε παγκόσμιους παίκτες. Ο άνθρωπος που έχει μετοχές σε κολοσσούς όπως ο Gucci, οι δημοπρασίες Christie’s, η Samsonite και η Puma, είναι ένας από τους μεγαλύτερους συλλέκτες έργων τέχνης παγκοσμίως.

Πάνω από 2.000 έργα σύγχρονης κοσμούν τις κατοικίες του – πολλά μάλιστα τα εκθέτει στο μυθικό Palazzo Grassi στην Βενετία. Στις αρχές του 2016, ο «αγράμματος» μαικήνας της Τέχνης ανακοίνωσε πως το κτίριο της Bourse de Commerce στις Les Ηalles στο Παρίσι, θα μετατραπεί σε μουσείο που θα στεγάσει τους θησαυρούς του.

5. Richard Branson: Είστε πολύ κακός μαθητής, Sir!

Δεν είναι μόνο δισεκατομμυριούχος. Είναι και σταρ. Ο Richard είναι ίσως ο μόνος Sir που κουβαλάει τρέλα εφήβου. «Ο μόνος τρόπος να μάθεις κάτι είναι να το κάνεις» λέει ο άνθρωπος που παράτησε το σχολείο στα 16 του. Ήταν δυσλεξικός και κακός μαθητής, δυσκολευόταν αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ακολούθησε το ένστικτο – ήταν άνθρωπος της πράξης αλλά με συναίσθηση του τι γίνεται γύρω του: «Δεν υπάρχει σπουδαιότερο πράμα να κάνεις με τη ζωή και τη δουλειά σου από το να ακολουθήσεις τα πάθη σου – με τρόπο που να υπηρετεί τον κόσμο και σένα» λέει ο Sir Richard.

Έφυγε από το σχολείο αλλά στα 17 του άνοιξε το περιοδικό Student, με θέματα που αφορούσαν την νεανική κουλτούρα της εποχής. Το πρώτο τεύχος κυκλοφορεί στις 26 Ιανουαρίου 1968. Όταν η φιλενάδα του έμεινε από «ατύχημα» έγκυος και δεν μπορούσε να βρει το σωστό μέρος για να τη βοηθήσουν, ο Ρίτσαρντ συστήνει το Φοιτητικό Συμβουλευτικό Κέντρο – μια γραμμή βοήθειας όπου οι νεαροί μπορούσαν να βρουν τους σωστούς επαγγελματίες, διατηρώντας την ανωνυμία του -στοιχείο κλειδί για έναν έφηβο. Το 1970 έστησε μια επιχείρηση αποστολής δίσκων με ταχυδρομείο, που εξελίχθηκε στην Virgin Records, τη ναυαρχίδα του. Τέρας ενεργητικότητας, έχει μια μανία: να σπάει παγκόσμια ρεκόρ.

Στην καριέρα του, ο Μπράνσον έχει ηγηθεί 500 εταιριών και η περιουσία του υπολογίζεται σε 5 δισεκ. δολάρια. «Δεν βλέπω τη δουλειά σαν δουλειά και το παιχνίδι σαν παιχνίδι. Όλα είναι ζωή», λέει.

6. Li Ka-shing: Ο πλουσιότερος άνθρωπος της Ασίας

Ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλουσιότατου Χονγκ Κονγκ και ίσως ο πλουσιότερος της Ασίας (παίζουν «μπουνιές» για τον τίτλο με τον ιδιοκτήτη της Alibaba), υπήρξε κάποτε ένας πάμφτωχος μετανάστης. Η ιστορία του είναι σαν ταινία: Ενώ η Κίνα βρισκόταν σε πόλεμο με την Ιαπωνία, η οικογένειά του μετακόμισε στο Χονγκ Κονγκ για να βρει στον ήλιο μοίρα.
«Το βάζω να δείχνει μισή ώρα πριν. Έτσι αν ξεχάσω ένα ραντεβού, προλαβαίνω να πάω τελευταία στιγμή»

Η Ιαπωνία όμως το 1941 κατέλαβε και το κρατίδιο. Ο πατέρας του Λι πέθανε από φυματίωση κι εκείνος πριν κλείσει τα 16 του αναγκάστηκε να παρατήσει το σχολείο για να δουλέψει σε φάμπρικα. Τη δεκαετία του 1950 ξεκίνησε με μια βιοτεχνία που έφτιαχνε πλαστικά λουλούδια την Cheung Kong, και τώρα δεν ξέρει τι έχει: Ιδιοκτήτης της μεγαλύτερης εταιρίας διαχείρισης κοντέινερ, μιας γιγαντιαίας εταιρείας καλλυντικών, μέγας προμηθευτής ηλεκτρικής ενέργειας στο Χονγκ Κονγκ και επενδυτής ακινήτων. «Η πιο σημαντική απόλαυση είναι να δουλεύεις σκληρά και να κάνεις μεγαλύτερο κέρδος» λέει ο άνθρωπος που εδώ και χρόνια φοράει ένα φτηνό ρολόι, ο επιχειρηματίας που η περιουσία του ξεπερνά τα 30 δισεκατομμύρια δολάρια!

7. Kirk Kerkorian: Δεν ήταν για τα θρανία, δίψαγε για δράση

Γιος φτωχών Αρμένηδων μεταναστών, ο μεγιστάνας των καζίνο χρησιμοποίησε το ένστικτο του παίκτη για να γίνει δισεκατομμυριούχος. Ο πατέρας του, ένας αναλφάβητος αλλά πανέξυπνος τύπος με τεράστιο μουστάκι κατάφερε να γίνει εκατομμυριούχος της σταφίδας, όμως η οικονομική κρίση της δεκαετίας του ’20 τους κατέστρεψε. Ο νεαρός Kirk έγινε ερασιτέχνης μποξέρ και η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες.

Μεγάλο αλάνι ο νεαρός, αποβλήθηκε πρώτα από το Foshay Junior High επειδή έμπλεκε σε καυγάδες, και μετά από το Jacob Riis, ένα σχολείο για νεανικούς παραβάτες, από όπου απεβλήθη στην εβδόμη. Στα 16 του παράτησε τα θρανία και την τυπική μόρφωση και μπήκε στη δράση. Λάτρης της ταχύτητας, των γρήγορων αυτοκινήτων και των αεροπλάνων, ο Κερκόριαν γούσταρε τον κίνδυνο και την αδρεναλίνη. Γνώρισε την θρυλική τετράδα, τους Rat Pack, ήτοι Φρανκ Σινάτρα, Ντιν Μάρτιν και τα άλλα σχετικά αλάνια της μεγάλης ζωής, ενώ εξελίχθηκε σε μεγιστάνα των καζίνο, μέγα χρηματοδότη του Χόλιγουντ, και επενδυτή στην αυτοκινητοβιομηχανία.

Η φίρμα του MGM είναι κολοσσός όχι μόνο στην κινηματογραφική αλλά και στην ξενοδοχειακή βιομηχανία. Το MGM Grand Hotel & Casino στο Λας Βέγκας ήταν το μεγαλύτερο ξενοδοχείο του κόσμου όταν το έκτισε το 1993. «Είμαι παίκτης κατά βάθος. Είναι η ζωή μου»: έτσι συνόψισε το ταλέντο του o δαιμόνιος επενδυτής, του οποίου η προσωπική περιουσία ξεπερνούσε τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μεγάλη προσοχή: Ο ΕΦΕΤ ανακαλεί γνωστό τρόφιμο!

8. David H. Murdock: Πλούσιος στα λεφτά και τα χρόνια

Κάθε φορά που ξεγυμνώνεις με λατρεία μια μπανάνα Dole, «οφείλεις» τη χαρά εμμέσως πλην σαφώς στο μεγιστάνα που «διέσωσε» την Φρουτεμπορική εταιρία Dole Food Company το 2009. Γεννημένος την 11η Απριλίου 1923 στο Kansas City, ο ζάπλουτος σήμερα κύριος Μέρντοκ ξεκίνησε από πολύ χαμηλά. Ο πατέρας του ήταν πλανόδιος πωλητής και η μάνα του ξενόπλενε και καθάριζε σκάλες για να τα φέρει βόλτα. Της είχε αδυναμία αλλά εκείνη πέθανε νωρίς από καρκίνο, εκείνος 17, εκείνη 42 ετών.

Μεγάλωσε στο Οχάϊο, δύσκολα χρόνια κι αναγκάστηκε να τα παρατήσει στο γυμνάσιο για να δουλέψει σε βενζινάδικο για να επιβιώσει. Στα είκοσί του κατατάχτηκε στο στρατό – ήταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος. Με το τέλος του πολέμου, περιπλανιόταν στο Ντιτρόιτ, πάμφτωχος και προς στιγμήν άστεγος. Πήρε δάνειο 1.200 δολάρια από ένα καλό άνθρωπο για να αγοράσει ένα φαγάδικο που έκλεινε, το οποίο πούλησε για 700 δολάρια κέρδος δέκα μήνες αργότερα. Μετά ήρθαν τα ακίνητα, τα ορυχεία, το πετρέλαιο και δεν συμμαζεύεται. Τρία δισεκατομμύρια προσωπική περιουσία έχει ο 93χρονος σήμερα David, ο οποίος μάλιστα είναι και τέρας του fitness.

Πίνει μανιωδώς χυμούς, ή πιο σωστά smoothies, και μάλιστα βάζει τα φρούτα ολόκληρα στο μπλέντερ – ακόμη και την μπανάνα και το πορτοκάλι! Ό,τι αγγίζει ο ήλιος δεν πρέπει να πετιέται, λέει. Αποφεύγει σαν τον διάβολο τα κακά λιπαρά και τις άδειες θερμίδες: «Πάρε το Χάρο από το τραπέζι μου» είπε κάποτε σε ένα σερβιτόρο σπρώχνοντας το… βούτυρο. Όταν δεν καβαλάει το άλογό του, κάνει γιόγκα ή βάρη στο γυμναστήριο, δεν μένει όμως εκεί. Πιστεύει ότι η δραστηριότητες στη φύση είναι το κλειδί της ευζωίας. Πάντως, δεν είναι φιλόδοξος μόνο στα λεφτά: θέλει να φτάσει τα 125 του!

9. Bill Gates: Το να παρατήσω το πανεπιστήμιο ήταν η σωστή επιλογή – για μένα…

Ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου επί μια δεκαετία, δεν κατάφερε ποτέ να πάρει πτυχίο. Βεβαίως, Χάρβαρντ είναι αυτό, κι απέξω να περάσεις, μια κάποια ώθηση την παίρνεις. Όμως ο Bill Gates, γιος ενός δικηγόρου και μιας δασκάλας, που πέρασε την Υψηλή Πύλη το 1973, τα παράτησε δύο χρόνια αργότερα για να ιδρύσει τη Microsoft με τον παιδικό του φίλο Paul Allen. Το 2007, πάνω από τριάντα χρόνια αφότου παράτησε τη σχολή, η alma mater του απένειμε τιμητικό πτυχίο. Ο Gates είπε στους αποφοιτήσαντες: «Είμαι κακή επιρροή. Για αυτό με κάλεσαν να μιλήσω στην αποφοίτηση.

Αν σας μιλούσα στην εναρκτήρια εκδήλωση, λιγότεροι από σας θα ήταν εδώ σήμερα». Πως πήρε την απόφαση; Όταν διάβασε σε ένα περιοδικό για τον «νέο» τότε υπολογιστή Altair 8800 αποφάσισε ότι θα αφήσει τη σχολή και θα δημιουργήσει λογισμικό για το φτηνό και άρα προσβάσιμο στους πολλούς μηχάνημα: «Φοβόμασταν ότι αν περιμένουμε, κάποιος άλλος θα μας προλάβαινε. Ήταν δύσκολη απόφαση και ξέρω πως οι γονείς μου είχαν τις ανησυχίες τους. Κι ενώ δεν θα ενθάρρυνα κανένα να παρατήσει το πανεπιστήμιο, για μένα αποδείχθηκε η σωστή επιλογή» λέει ο άνθρωπος με την ιλιγγιώδη περιουσία, αξίας 58 δισεκατομμυρίων δολαρίων…

http://www.athensmagazine.gr/article/gossip/286615-9-disekatommyrioyxoi-poy-den-pathsan-pote-to-podi-toys-sto-panepisthmio

Οι 8 καθημερινές συνήθειες που είναι απαγορευμένες στη Βόρεια Κορέα

Στη Βόρεια Κορέα απαγορεύονται οι ξένες ταινίες ή τα βίντεο. Στην πραγματικότητα οι πολίτες που εισάγουν, διανέμουν ή υποστηρίζουν την «παρακμιακή κουλτούρα» της Δύσης και της Νότιας Κορέας ή συμμετέχουν σε «παρακμιακές πράξεις» θα μπορούσαν να βρεθούν αντιμέτωποι με φυλάκιση από 5 έως 10 χρόνια.

Ωστόσο, αρκετοί άνθρωποι παραβιάζουν τους κανόνες αυτούς και αποκτούν στη μαύρη αγορά ξένες ταινίες που έχουν εγγραφεί σε συσκευές USB ή κάρτες μνήμης, αναφέρει ο τηλεοπτικός σταθμός NPR.

Επίσης, δεν επιτρέπεται οι πολίτες να παρακολουθούν ξένα τηλεοπτικά κανάλια, αλλά όπως τονίζει ο Αντρέϊ Λανκόφ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Kookmin στη Σεούλ, ο κανόνας αυτός δεν εφαρμόζεται πάντα. Οι πολίτες που ζουν κοντά στα σύνορα απολαμβάνουν τα ξένα τηλεοπτικά προγράμματα.

Το σερφάρισμα στο Ίντερνετ

Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το αποτέλεσμα έρευνας που πραγματοποιήθηκε από τις εταιρείες Recorded Future και Team Cymru το οποίο αποδεικνύει ότι η πολιτική ελίτ στη Βόρεια Κορέα ζει μια αρκετά κοινή εικονική ζωή. Οι «εκλεκτοί» μπορούν να σερφάρουν στο Facebook, Google, Instagram και να κάνουν τα ψώνια τους στο Amazon και Alibaba.

Ωστόσο, αυτή η πολυτέλεια δεν ισχύει για όλους. Οι βορειοκορεάτες δεν μπορούν να απολαύσουν ελεύθερα το διαδίκτυο. Για να αποκτήσουν πρόσβαση σε ορισμένες σελίδες απαιτείται ειδική άδεια από τις αρχές.

Η χώρα διαθέτει ένα εθνικό intranet, γνωστό ως «Kwangmyong». Πρόκειται για μια πύλη η οποία δεν είναι συνδεδεμένη με το δίκτυο και στην οποία κάποιος μπορεί να βρει λογοτεχνικά βιβλία, βιβλία της εθνικής ιδεολογίας και επιστημονικά και τεχνικά κείμενα. Ωστόσο, η πρόσβαση στο Kwangmyong είναι δυνατή μόνον μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών σε δημόσια ιδρύματα.

Τα smartphones

Μόλις τον περασμένο Ιούνιο, η Βόρεια Κορέα κυκλοφόρησε ένα νέο smartphone που κατασκευάζεται στην χώρα γνωστό ως «Jindallae 3». Η υπηρεσία κινητής επικοινωνίας στη χώρα έχει πάνω από τρία εκατομμύρια συνδρομητές.

Προβολή εικόνας στο Twitter

NK NEWS

✔@nknewsorg

North Korea launches new “Jindallae 3” domestically-produced smartphone http://buff.ly/2t8SedB 

1:00 π.μ. - 27 Ιουν 2017

•  11 απάντηση
 
•  1313 Retweet
 
•  55 "μου αρέσει"

Πληροφορίες και απόρρητο για τις Διαφημίσεις του Twitter

Ωστόσο, οι βορειοκορεάτες δεν μπορούν να απολαύσουν αυτές τις συσκευές ακριβώς όπως οι άνθρωποι σε άλλες χώρες επειδή δεν έχουν πρόσβαση στο Ίντερνετ. Μόνον οι ξένοι μπορούν να έχουν πρόσβαση στο παγκόσμιο δίκτυο από τις συσκευές των κινητών τους στην Πιονγκγιάνγκ και σε ορισμένες άλλες περιοχές της Βόρειας Κορέας.

Η πραγματοποίηση κλήσεων στο εξωτερικό

Η πραγματοποίηση τηλεφωνικών κλήσεων στο εξωτερικό έχουν μπλοκαριστεί. Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας του 2016, οι βορειοκορεάτες δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τα μέλη της οικογενείας τους που έχουν φύγει από τη χώρα.

Σύμφωνα με την έκθεση, στη Βόρεια Κορέα υπάρχει αύξηση στις παράνομες πωλήσεις εισαγόμενων κινητών τηλεφώνων και καρτών SIM. Έτσι, οι πολίτες που ζουν κοντά στα σύνορα μπορούν να έχουν πρόσβαση στα δίκτυα της κινεζικής τηλεφωνίας και να επικοινωνούν απευθείας με τους ανθρώπους που βρίσκονται έξω από τη χώρα.

Τα άτομα που κάνουν παράνομες τηλεφωνικές κλήσεις ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωπα με την κατηγορία της προδοσίας, ιδιαίτερα αν επικοινωνήσουν με τη Νότια Κορέα ή άλλους «εχθρούς του έθνους».

Ιδιωτικά αυτοκίνητα

Παρά την επικρατούσα διεθνώς άποψη τα ιδιωτικά οχήματα δεν απαγορεύονται στη χώρα, αν και μέχρι πρόσφατα ήταν δύσκολο να αγοραστούν. Ωστόσο, μέχρι και σήμερα η κατοχή ιδιωτικής χρήσης αυτοκινήτου είναι κάτι εξωτικό.

Είναι πολύ δύσκολο ως άτομο κάποιος να προχωρήσει στην αγορά ιδιωτικού οχήματος. Ωστόσο, σήμερα, κάποιοι βορειοκορεάτες αρχίζουν να καταχωρούν τα οχήματά τους στο όνομα κρατικών θεσμών.

Τα ταξίδια στο εξωτερικό

Οι βορειοκορεάτες απαγορεύεται να ταξιδέψουν στο εξωτερικό. Η μόνη περίπτωση για να εγκαταλείψει κάποιος, νομίμως, τη χώρα, είναι να αποκτήσει ειδική άδεια από τις αρχές.

Απαγορεύεται το τζιν

Πέρυσι, οι αρχές της Βόρειας Κορέας επέβαλαν αυστηρότερους περιορισμούς στην ενδυμασία των πολιτών. Ιδιαιτέρως απαγορεύεται το τζιν. Οι αυστηρότεροι έλεγχοι στην ενδυμασία των πολιτών έχουν επιβληθεί στη Βόρεια Χαμγκιόνγκ και Ριανγκανγκ, που βρίσκονται στα σύνορα με την Κίνα και είναι πιο πιθανό να έχουν δυτικές επιρροές.

Η κριτική στην κυβέρνηση

Διεθνείς οργανώσεις που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν καταγγείλει πολλές φορές την έλλειψη της ελευθερίας της έκφρασης στην Κίνα. Ειδικότερα, οι βορειοκορεάτες και οι τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα απαγορεύεται να ασκήσουν κριτική ή να προσβάλουν τους πρώην ηγέτες, Κιμ Γιονγκ-ιλ και Κιμ Ιλ Σουνγκ, καθώς και τον νυν ηγέτη Κιμ Γιονγκ-ουν, στο κράτος ή το πολιτικό σύστημα.

Για παράδειγμα, οι αλλοδαποί, καθώς και οι βορειοκορεάτες, θα πρέπει να υποκλιθούν να βάλουν λουλούδια μπροστά στα μνημεία των νεκρών ηγετών,

https://www.paraskhnio.gr/%CE%BF%CE%B9-8-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80/

Η Βόρεια Κορέα απευθύνει πρόσκληση σε… τουρίστες!

• 15 Σεπτεμβρίου 2017
 
•  Ομάδα Σύνταξης

Σε «περιηγήσεις εργασίας» καλεί τους τουρίστες, που θέλουν να επισκεφθούν τη Βόρεια Κορέα, η Εθνική Διοίκηση Τουρισμού της χώρας, DPR Korea Tour. Η ιστοσελίδα περιγράφει την εμπειρία ως «ενδιαφέρουσα», υπογραμμίζοντας ότι το «πακέτο» αυτό γίνεται δημοφιλές σε τουρίστες.

Τα τουρ αυτά διαφημίζονται στην αγγλική γλώσσα στην ιστοσελίδα. Όπως τονίζεται, «μέσω των τουρ οι τουρίστες θα γνωρίσουν την αγροτική πολιτική και κουλτούρα της χώρας και θα δουν από κοντά τα πρόθυμα, χαρούμενα πρόσωπα των ντόπιων καθώς ασχολούνται με τις τοπικές δραστηριότητες».

Τα οργανωμένα γκρουπ τουριστών φυτεύουν ρύζι με τα χέρια τους, τραβούν ζιζάνια από τα χωράφια και μαζεύουν φρούτα στα αγροκτήματα και τους οπωρώνες. Στις φωτογραφίες της σελίδας απεικονίζονται 2 τουρίστες να καλλιεργούν ρύζι και ένας άλλος να φωτογραφίζει τη φάρμα.

Οι τουρίστες που ελκύονται από αυτό το μοντέλο διακοπών είναι κυρίως συνταξιούχοι και νέοι, που θέλουν να προσφέρουν εθελοντική εργασία και να βιώσουν εμπειρίες από τον τρόπο ζωής στη Βόρεια Κορέα. Κατά τις πληροφορίες, πάντως, οι τουρίστες πληρώνουν γι αυτό…

Ο εθελοντισμός ακούγεται ωραία, ωστόσο, στην περίπτωση του ταξιδιού στη Βόρεια Κορέα δημιουργεί ηθικά διλήμματα καθώς το καθεστώς είναι γνωστό για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, την κακή μεταχείριση στους πολίτες, τις φυλακίσεις, τη φτωχή διαβίωση των πολιτών.

Οι ειδικοί από τοn χώρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πιστεύουν ότι ο Κιμ Γιονγκ Ουν χρησιμοποιεί αυτήν την πολιτική προκειμένου να ελέγχει τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν χωρίς να αμείβονται και χωρίς δικαιώματα.

Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι οι τουρίστες που θα επιλέξουν τη Βόρεια Κορέα δεν θα εκτεθούν σε τέτοιες εικόνες.

Επικριτές του τουριστικού μοντέλου που επιθυμεί να προωθήσει η Βόρεια Κορέα αναφέρουν ότι οι τουρίστες δεν βλέπουν τις πραγματικές συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων, και επιτηρούνται από αξιωματούχους του κράτους, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι οι τουρίστες χρησιμοποιούνται ως εργαλείο προπαγάνδας και συμβάλλουν στην ενίσχυση της δικτατορίας καθώς παρουσιάζονται ως ξένοι που προσέρχονται στη Βόρεια Κορέα για να χαιρετίσουν τον «ανώτατο ηγέτη».

http://hania.news/2017/09/15/%CE%B7-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%AD%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%85%CE%B8%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CE%B5/Πηγή: tornosnews.gr