Η «Πρωτοχρονιά» του Σεπτέμβρη

Τα τελευταία χρόνια ακούμε και μιλάμε συνεχώς για μεταρρυθμίσεις, αλλά ανάθεμα κι αν έχουμε καταλάβει το πραγματικό νόημα της λέξης. Μεταρρύθμιση δεν είναι ούτε η αλλαγή του πλαισίου λειτουργίας μιας δημόσιας επιχείρησης, ούτε φυσικά μια αλλαγή που έχει να κάνει αποκλειστικά με δημοσιονομικά κόστη. Μεταρρύθμιση είναι κάτι που σου επιβάλλει να ρυθμίσεις τα πάντα διαφορετικά – που σε οδηγεί στο να υιοθετήσεις νέες συνήθειες και νέους τρόπους στη ζωή σου πρώτα από όλα. Μια πραγματική μεταρρύθμιση π.χ. θα ήταν να σταματούσαμε να γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά την πρώτη Ιανουαρίου και να τη γιορτάζαμε τώρα τον Σεπτέμβριο. Οχι την 1η Σεπτεμβρίου απαραίτητα, αλλά όποτε συμφωνήσουμε πως πραγματικά αρχίζει η χρονιά μας.

Το πότε γιορτάζει μια χώρα την Πρωτοχρονιά της είναι αποκλειστικά δική της απόφαση. Η Πρωτοχρονιά των μουσουλμάνων είναι πάντα η πρώτη ημέρα του μήνα, τον οποίο ονομάζουν «Μουχαράμ». Οι μουσουλμάνοι βέβαια ξεκινούν την αρίθμηση των ετών τους από το έτος της «Εγίρας», δηλαδή από τη 16η Ιουλίου του 622 μ.Χ. στο Ιουλιανό ημερολόγιο, την ημέρα δηλαδή της αναχώρησης του Μωάμεθ από τη Μέκκα προς τη γειτονική πόλη της Μεδίνας για να γλιτώσει από μία συνωμοσία εναντίον του. Στην Κίνα η Πρωτοχρονιά είναι κινητή εορτή – παρότι οι Κινέζοι χρησιμοποιούν επισήμως (από το 1912) το Γρηγοριανό ημερολόγιο – και δεν συμπίπτει με την 1η Ιανουαρίου αλλά γιορτάζεται σε διαφορετική ημερομηνία κάθε χρόνο, αφού βασίζεται ακόμη και σήμερα σε αρχαίες κινεζικές παραδόσεις.

Για χρόνια οι χώρες γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά η καθεμία χωριστά. Την 1η Ιανουαρίου ως Πρωτοχρονιά τη γιορτάζουν οι Σουηδοί από το 1529 και οι Γερμανοί από το 1544. Στην Ιταλία τη γιορτάζουν από τότε περίπου οι Βενετοί – μόνοι τους: στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας είχαν επιλέξει άλλες ημερομηνίες. Στην Ελλάδα η Πρωτοχρονιά ως γιορτή καθιερώθηκε μόλις το 1923: μέχρι τότε δεν τη γιορτάζαμε καν. Και που τη γιορτάζουμε ωστόσο την 1η Ιανουαρίου, τι καταλαβαίνουμε; Τίποτα! Εχουμε ένα σωρό έθιμα που τη συνοδεύουν, αλλά ουδείς αντιλαμβάνεται τη μέρα ως αρχή του χρόνου. Τίποτα δεν αρχίζει την 1η Ιανουαρίου για τον απλούστατο λόγο ότι στη χώρα μας όλα αρχίζουν τον Σεπτέμβριο. Τα σχολεία ξεκινούν. Οι άνθρωποι επιστρέφουν στις δουλειές τους (όσοι δουλειές έχουν και όσοι δεν έχουν τότε αρχίζουν να ψάχνουν να βρουν). Ξεκινά το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και το Τσάμπιονς Λιγκ. Ξεκινούν τα νέα προγράμματα των καναλιών. Πολλοί διαλέγουν τον μήνα για να παντρευτούν, γιατί νιώθουν ότι πραγματικά πρόκειται για έναν μήνα που επιτρέπει ένα νέο ξεκίνημα. Ολοι τον Σεπτέμβριο ξαναβρισκόμαστε και έχουμε την ίδια ακριβώς αμηχανία ως προς το τι να ευχηθούμε ο ένας στον άλλον. Αλλοι λένε «καλή σεζόν», λες και είμαστε διευθυντές σε θέατρο. Αλλοι λένε «καλό χειμώνα» ενώ έχει τριάντα δύο βαθμούς υπό σκιάν. Κανείς δεν τολμά να πει «καλή χρονιά». Ενώ το ‘χει κάτω από τη γλώσσα.

Δεν ξέρω με ποια κριτήρια διάλεξαν την πρώτη του Ιανουαρίου ως Πρωτοχρονιά. Πιθανότατα σε έναν άλλον κόσμο, διαφορετικό από τον δικό μας, ο Ιανουάριος να ήταν πραγματικά ο μήνας που ένιωθες την αλλαγή του χρόνου – αυτό δεν ισχύει πια. Κι επειδή δεν ισχύει χρειάζεται μια πραγματική μεταρρύθμιση και όχι από αυτές τις fake που συνήθως αφορούν απλώς μισθούς και συντάξεις. Χρειάζεται να βρούμε τη δύναμη να φέρουμε την «Πρωτοχρονιά» τον Σεπτέμβρη – στον μήνα που κανονικά ανήκει. Δεν χρειάζεται μάλιστα να γιορτάζεται την 1η του Σεπτέμβρη – από πουθενά δεν προκύπτει ότι η Πρωτοχρονιά πρέπει να είναι και πρωτομηνιά. Μια χαρά μπορεί να την γιορτάζουμε 15 του μηνός ή και 22. Ας πούμε τη δεύτερη ή την τρίτη Κυριακή του μήνα. Και μπορούμε να το κάνουμε μόνο εμείς: οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, οι Ασιάτες, οι Αμερικανοί, οι Αυστραλοί και οι Αφρικανοί ας γιορτάζουν όποτε θέλουν: κανείς ποτέ σε αυτή τη χώρα δεν ζήλεψε τις εθνικές εορτές τους.

Σκεφτείτε πόσο ωραία θα απλοποιηθούν όλα. Λίγες μέρες μετά την επιστροφή μας από την αυγουστιάτικη καλοκαιρινή απόδραση θα έχουμε μπροστά μας μια ωραία τριήμερη αργία – ο Σεπτέμβρης από αργίες είναι άδειος δυστυχώς. Θα γιορτάζουμε την αλλαγή του χρόνου στις πλατείες αφού κάνει ακόμη ζέστη. Θα μπορούμε να ξαναφύγουμε για τα χωριά μας ή να μείνουμε στις πόλεις και να ξεφαντώσουμε. Κανείς δεν θα έπαιζε χαρτιά αφού καλοκαιριάτικα μόνο οι άρρωστοι με τον τζόγο έχουν τέτοια κέφια. Το οικογενειακό τραπέζι δεν θα είχε γαλοπούλα (που σε κανέναν δεν αρέσει…) αλλά μάλλον κάνα ψαράκι. Θα ανταλλάσσαμε δώρα ταπεινά και όμορφα, ξεπαραδιασμένοι από το καλοκαίρι. Θα παίρναμε τώρα που τον χρειαζόμαστε τον 13ο μισθό για να πληρώσουμε την Εφορία και τον ΕΝΦΙΑ. Θα ανταλλάσσαμε φιλιά και κανείς δεν θα έλεγε βλακείες του είδους «καλό χειμώνα». Η δε απουσία της Πρωτοχρονιάς από το εορτολόγιο του Ιανουαρίου δεν θα δημιουργούσε το παραμικρό πρόβλημα: τα Χριστούγεννα είναι έτσι κι αλλιώς μια τεράστια γιορτή και χωρίς την Πρωτοχρονιά θα αναβαθμιζόταν και η παρεξηγημένη γιορτή των Φώτων που ενώ είναι για τις χριστιανικές μας παραδόσεις τεράστια, έχει καταντήσει κάτι σαν φεστιβάλ των χειμερινών κολυμβητών που εκείνη τη μέρα ξεσαλώνουν.

Η μεταβολή της Πρωτοχρονιάς θα οδηγούσε χιλιάδες τουρίστες στην απόφαση να έρχονται εδώ για να τη γιορτάσουν μαζί μας – όποιος αμφιβάλλει, ας σκεφτεί ότι υπάρχουν Κινέζοι που παντρεύονται στη Σαντορίνη και θα καταλάβει πως οι παράξενοι του κόσμου είναι μια μεγάλη, ήρεμη, βουβή πλειονότητα. Θα νιώθαμε σύντομα ευτυχισμένοι για αυτή μας τη διαφορετικότητα κι αν ξαναβρίσκαμε λεφτά την 1η Ιανουαρίου θα πηγαίναμε στα εξωτερικά για να χαρούμε την Πρωτοχρονιά – όπου τη γιορτάζουν τότε. Θα τους εξηγούσαμε το λάθος που κάνουν, θα μας κοιτούσαν περίεργα. Θα ήμασταν οι μόνοι που θα μπορούσαμε να γιορτάσουμε δύο Πρωτοχρονιές τον χρόνο…

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018.

https://www.tovima.gr/printed_post/i-protoxronia-tou-septemvri/

Χάρτης: Δείτε πώς λένε τον... Άι Βασίλη σε διάφορες χώρες της Ευρώπης

Μπορεί εμάς να μας φέρνει τα δώρα μας ένας άγιος, όμως σε άλλες χώρες το καθήκον αυτό έχει αναλάβει ένας νάνος, μια κατσίκα, ή ένα κούτσουρο που... αφοδεύει παιχνίδια

Η φιγούρα ενός μεταφυσικού πλάσματος που μοιράζει δώρα τα Χριστούγεννα είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα σύμβολα των γιορτών, όπως αποκαλύπτει το infographic που δημιούργησε ένας 26χρονος γλωσσολόγος, μαθηματικός και καλλιτέχνης από την Τσεχία.

Κι αν για εμάς - και για πολλούς άλλους λαούς - η φιγούρα αυτή ανήκει σε έναν άγιο και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παράδοση και τη θρησκεία μας, υπάρχουν και χώρες όπου τα δώρα των παιδιών τα φέρνει ένας νάνος, μια κατσίκα ή και ένα... καλοθρεμμένο κούτσουρο.

Ο πολυτάλαντος Jakub Marian, μετά από εκτεταμένη έρευνα, συγκέντρωσε τις ονομασίες με τις οποίες αποκαλούν τους μεταφυσικούς «κομιστές δώρων» τους οι διάφορες χώρες και τις παρουσίασε σε έναν εντυπωσιακό χάρτη, χρωματισμένο ανάλογα με την ετυμολογική συγγένεια των ονομάτων που χρησιμοποιούνται στην Γηραιά Ήπειρο.

Όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει με την πρώτη ματιά, η ονομασία «Πατέρας των Χριστουγέννων» (που αναπαριστάται με κοκκινο χρώμα) είναι η πιο διαδεδομένη, καθώς χρησιμοποιείται από την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία αλλά και την Τουρκία.

Στη Ρωσία και την Ουκρανία χρησιμοποιείται, όπως βλέπουμε, ο συγγενής όρος «Παππούς των Πάγων», που αντιστοιχεί και στις δύο χριστιανικές χώρες στον Άγιο Νικόλαο.

Αρκετά διαδεδομένη γιορτινή φιγούρα στα Βαλκάνια αποτελεί εκείνη του «Παππού των Χριστουγέννων» ενώ στην κεντρική Ευρώπη βλέπουμε πως τα δεδομένα... αλλάζουν, αφού τα δώρα πια δεν τα φέρνει ένας ηλικιωμένος άγιος, αλλά ο μικρός Ιησούς.

Όσο προχωράμε προς τα βόρεια, τα πράγματα γίνονται όλο και πιο περίεργα. Στη Σουηδία και τη Νορβηγία, όπως δείχνει το γράφημα, τα παιδιά περιμένουν να πάρουν τα δώρα τους από έναν νάνο, ενώ στη γειτονική Φινλανδία το ευχάριστο αυτό καθήκον αναλαμβάνει μια κατσίκα.

Και ο νότος όμως δεν υστερεί στη φαντασία, αφού στην Καταλονία τα παιδιά καλούνται να φροντίζουν όλο τον Δεκέμβρη ένα... κούτσουρο, το οποίο κανακεύουν, «ταΐζουν» και κρατούν ζεστό προκειμένου να «αφοδεύσει» τα αγαπημένα τους δώρα την Παραμονή των Χριστουγέννων.

https://www.protothema.gr/world/article/538633/hartis-deite-pos-lene-ton-ai-vasili-se-diafores-hores-tis-europis/

Περιεργα και Πρωτοχρονιατικα εθιμα

Τα πιο παράξενα Πρωτοχρονιάτικα έθιμα στον κόσμο

Το καλωσόρισμα της νέας χρονιάς και ο αποχαιρετισμός στην παλιά είναι μια παράδοση που συναντάμε σε όλες τις χώρες. Αν όμως ψάχνετε για γιορτές ασυνήθιστες που μάλλον δεν έχετε ξανακούσει δείτε αυτές που ξεχωρίσαμε και επιλέξαμε για σας ως μοναδικές και πραγματικά παράξενες.

• Δανία

Οι Δανοί μαζεύουν όλα τα αχρησιμοποίητα πιάτα μέχρι την 31η Δεκεμβρίου και τα σπάνε πετώντας τα στις πόρτες των συγγενών και των φίλων τους για καλή τύχη. Κάποιοι άλλοι ανεβαίνουν πάνω σε καρέκλες και κυριολεκτικά «πηδούν» στη νέα χρονιά για να φέρουν καλοτυχία.

• Ισημερινός

Εδώ γιορτάζουν το Νέο Έτος με το κάψιμο χάρτινων σκιάχτρων και φωτογραφιών από την περασμένη χρονιά. Όλα στο όνομα της καλής τύχης.

• Ισπανία

Εάν καταφέρετε να βάλετε 12 ρώγες σταφύλι στο στόμα σας τα μεσάνυχτα, έχετε εξασφαλίσει καλοτυχία και ευημερία για τους δώδεκα επόμενους μήνες. 

• Φιλιππίνες

Επειδή το στρογγυλό σχήμα συμβολίζει για πολλούς τύχη και ευημερία οι Φιλιππινέζοι  παρουσιάζουν στρογγυλά φρούτα στο τραπέζι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, φορούν ρούχα με βούλες και γεμίζουν τις τσέπες τους με στρογγυλά νομίσματα.

• Νότια Αμερική

Σε ορισμένες χώρες φορούν χρωματιστά εσώρουχα που καθορίζουν τη μοίρα για το νέο έτος. Το κόκκινο συμβολίζει την αγάπη, το χρυσό τον πλούτο και το λευκό την ειρήνη.

• Ιαπωνία

Στην Ιαπωνία χτυπούν τις καμπάνες 108 φορές σύμφωνα με τη βουδιστική πεποίθηση ότι αυτό φέρνει εξαγνισμό. Θεωρούν επίσης ότι φέρνει καλή τύχη να χαμογελούν κατά τον ερχομό του νέου έτους.

• Περού

Κάθε χρόνο στα τέλη Δεκεμβρίου οι άνθρωποι σε ένα μικρό χωριό πιάνονται κυριολεκτικά στα χέρια ώστε να λύσουν τις όποιες διαφορές τους. Έτσι ξεκινούν τη νέα χρονιά χωρίς κακίες.

• Ελβετία

Εδώ γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά πετώντας μια μπάλα παγωτό στο πάτωμα για να εξασφαλίσουν τύχη, ειρήνη και πλούτο.

• Ρουμανία

Στη Ρουμανία ντύνονται σαν αρκούδες που χορεύουν για να ξορκίσουν κάθε κακό πνεύμα.

• Πουέρτο Ρίκο

Σε ορισμένα μέρη ρίχνουν δοχεία νερού από τα παράθυρά τους για να απομακρύνουν τα κακά πνεύματα.

• Βέλγιο

Στο Βέλγιο παίρνουν σοβαρά τα ζώα και οι κτηνοτρόφοι «συνομιλούν» μαζί τους και εύχονται στις αγελάδες τους ευτυχισμένη νέα χρονιά.

• Κολομβία

Εδώ οι κάτοικοι κουβαλούν μαζί τους όλη την ημέρα άδεις βαλίτσες με την ελπίδα ότι θα έχουν μια χρονιά γεμάτη ωραίες περιπέτειες.

• Ταϋλάνδη

Εκτός από το να ρίχνουν κουβάδες νερού ο ένας στον άλλον, μουτζουρώνονται και με γκρι ταλκ. Οι δρόμοι είναι συνήθως πλημμυρισμένοι με νερό που «ξεπλένει» την κακοτυχία και τις αμαρτίες του προηγούμενου έτους

• Λευκορωσία

Όσες θέλουν να μάθουν αν θα παντρευτούν τη νέα χρονιά, ρωτάνε έναν κόκορα. Στο παιχνίδι βάζουν σπυριά καλαμποκιού μπροστά στις ελεύθερες γυναίκες και στη συνέχεια περιμένουν να δουν από ποια θα επιλέξει ο κόκορας να φάει πρώτα καλαμπόκι.  Αυτή θα είναι προφανώς  και η πρώτη που θα παντρευτεί.

• Χιλή

Στην πόλη Talca οι οικογένειες περνούν την Πρωτοχρονιά στο νεκροταφείο, συντροφιά με τους νεκρούς αγαπημένους τους.

• Ιρλανδία

Οι Ιρλανδοί πετούν στους τοίχους ψωμιά για να απαλλαγούν από τα κακά πνεύματα.

• Ν. Αφρική

Σε μερικά μέρη πετούν παλιά έπιπλα από το παράθυρο, διώχνοντας την κακοτυχία.

• Σιβηρία

Εδώ βουτούν και φυτεύουν δέντρα κάτω από τις κατεψυγμένες λίμνες και τα ποτάμια την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ως σύμβολο για μια νέα αρχή.

• Φιλανδία

Στη Φινλανδία οι άνθρωποι προβλέπουν την ερχόμενη χρονιά χύνοντας λιωμένο κασσίτερο σε ένα δοχείο νερού και ερμηνεύοντας το σχήμα που παίρνει το μέταλλο όταν σκληραίνει.

• Σκωτία

Στη Σκωτία, όποιος κάνει ποδαρικό στο σπίτι την Πρωτοχρονιά θα πρέπει να φέρει ένα δώρο για καλή τύχη. Στο Stonehaven  ανάβουν μεγάλες φωτιές για το φεστιβάλ Hogmanay την παραμονή της Πρωτοχρονιάς για να διώξουν τα κακά πνεύματα.

• Εσθονία

Οι κάτοικοι συνδυάζουν την καλοτυχία, την αφθονία και τη δύναμη με την απόλαυση του φαγητού. Η παράδοση θέλει να καταναλώνουν όχι ένα αλλά επτά, εννέα ή δώδεκα γεύματα την ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Δεν χρειάζεται να φάτε τα πάντα στο πιάτο σας, αφήστε κάτι και για να ευχαριστήσετε τα πατροπαράδοτα πνεύματα.

• Βραζιλία

Με λευκά ρούχα, αφού το ρολόι χτυπά τα μεσάνυχτα, οι Βραζιλιάνοι κατευθύνονται προς τη θάλασσα και πηδούν πάνω από επτά κύματα για να εξευμενίσουν τη θεά της θάλασσας Iemanjá ώστε να δημιουργήσει μονοπάτια στη ζωή τους. Ρίχνουν επίσης λευκά λουλούδια που αν πάνε προς τα βαθειά, τότε θα έχουν καλή τύχη όλη την επόμενη χρονιά.

• Βενετία

Ομαδικά φιλιά στην πλατεία του Αγίου Μάρκου από χιλιάδες Ιταλούς αλλά και τουρίστες που καλωσορίζουν μοναδικά το νέο έτος.

Φωτεινή Πουρνάρα

https://www.itrofi.gr/diatrofi/istoria/article/2379/ta-pio-paraxena-protohroniatika-ethima-ston-kosmo

Τα πιο περίεργα εορταστικά φαγητά

Τα 7 πιο περίεργα γιορτινά φαγητά από όλο τον κόσμο

Η περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς γιορτάζεται απ’ άκρη σ’ άκρη στον πλανήτη και φέρνει μαζί της ξεχωριστά φαγητά και ποτά. Για τους περισσότερους από εμάς, η γεμιστή γαλοπούλα είναι συνώνυμο του γιορτινού δείπνου αλλά, σε πολλά μέρη του κόσμου σερβίρονται κάποια πολύ ασυνήθιστα εδέσματα.

Ιαπωνία

Τα Χριστούγεννα δεν αποτελούν εθνική γιορτή στην Ιαπωνία αλλά αυτό δεν εμποδίζει πολλούς Ιάπωνες να γιορτάζουν με έναν μοναδικό τρόπο. Χρέη Αι Βασίλη έχει αναλάβει ο Santa Kurohsu στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου και λέγεται ότι έχει μάτια στο πίσω μέρος του κεφαλιού του για να παρακολουθεί τα άτακτα παιδιά.  Aπό το 1974, το γιορτινό φαγητό ετοιμάζει κάθε χρόνο η γνωστή αλυσίδα fast food ΚFC μετά από μια ομολογουμένως επιτυχημένη διαφημιστική καμπάνια με το σλόγκαν Kurisumasu ni wa kentakkii (Kentucky for Christmas). Το δημοφιλές Kentucky Fried Chicken βαφτίζεται Χριστουγεννιάτικο Κοτόπουλο για την γιορτινή περίοδο και «σπάει τα ταμεία» σε πωλήσεις σε όλη την Ιαπωνία ειδικά την παραμονή των Χριστουγέννων. Το εορταστικό πακέτο περιλαμβάνει επίσης τούρτα και σαμπάνια και οι παραγγελίες ξεκινούν μήνες πριν.

Γροιλανδία 

Αν βρίσκετε άνοστα τα λαχανάκια Βρυξελλών, θα πρέπει να δοκιμάσετε μια από τις χριστουγεννιάτικες «λιχουδιές» των Γροιλανδών. Το Mattak – ωμό δέρμα φάλαινας με το λίπος του.  Ή, αν προτιμάτε, το kiviak, ένα είδος μικρού πουλιού της Αρκτικής που τυλίγεται σε δέρμα φώκιας, θάβεται για πολλούς μήνες και αφού έχει αρχίσει να αποσυντίθεται, σερβίρεται ως εξαιρετικό χριστουγεννιάτικο πιάτο. 

Ισλανδία

Παραμένοντας στις παγωμένες χώρες του κόσμου, οι Ισλανδοί προτιμούν ένα είδος θαλασσινού παπαγάλου αλλά και ψητό τάρανδο για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Η τελευταία μέρα της νηστείας, στις 23 Δεκεμβρίου,  απαγορεύει την κατανάλωση κρέατος, γι’ αυτό σερβίρεται παντού σαλάχι που έχει υποστεί μια ειδική ζύμωση. Πολλοί ισχυρίζονται ότι η «πικάντικη» μυρωδιά που αναδύεται είναι τόσο άσχημη που αναγκάζονται να δειπνήσουν σε εστιατόρια για να την αποφύγουν.

Νορβηγία

Δεν νοούνται Χριστούγεννα χωρίς smalahove, που κυριολεκτικά σημαίνει «κεφάλι πρόβατου».  Πριν καταλήξει στο γιορτινό τραπέζι, αφαιρούν το τρίχωμα, το δέρμα και το μυαλό. Στη συνέχεια το αλατίζουν, το καπνίζουν και το αποξηραίνουν για να το βράσουν, τελικά, ή να το αχνίσουν για 3 ολόκληρες ώρες πριν το σερβίρουν με πατάτες και ζωμό aquavit . Συχνά, αφήνουν το μυαλό να μαγειρευτεί μέσα στο κρανίο του ζώου για να το απολαύσουν μετά με το κουταλάκι. Παλιά, το  smalahove ήταν φαγητό για τους φτωχούς αλλά σήμερα θεωρείται πραγματική λιχουδιά.

Νότια Αφρική

Στην Νότια Αφρική οι τηγανιτές κάμπιες είναι το απόλυτο χριστουγεννιάτικο delicatessen. Δεν είναι οι συνηθισμένες κάμπιες που φιλοξενούν όλοι οι κήποι αλλά το είδος Pine Tree Emperor Moth ή mopane-κάμπιες των Χριστουγέννων, με τις διάφορες γιορτινές αποχρώσεις που ζούν μέσα στα συγκεκριμένα πεύκα. Οι γεμάτες πρωτεΐνη προνύμφες συλλέγονται λίγο πριν από τον χειμώνα, τηγανίζονται και σερβίρονται με ένα είδος πολέντας.

Φιλιππίνες

To Puto Bumbong είναι ένα χριστουγεννιάτικο έδεσμα που σερβίρουν στις Φιλιππίνες όχι μόνο ανήμερα αλλά και όλη τη γιορτινή περίοδο.  Πρόκεται για ένα είδος κολλώδους κέικ από ρύζι που έχει αχνιστεί μέσα σε καλάμια από μπαμπού και έχει μωβ χρώμα. Το ιδιαίτερο χρώμα του οφείλεται στο μείγμα του γλυκού και μαύρου ρυζιού που χρησιμοποιούνται.  Σερβίρεται με βούτυρο, ζάχαρη και τριμμένη καρύδα στην κορυφή.

https://www.itrofi.gr/diatrofi/istoria/article/887/ta-7-pio-perierga-giortina-fagita-apo-olo-ton-kosmo

Τα πιο περίεργα Χριστουγεννιάτικα έθιμα σε όλο τον κόσμο

Από τη Φιλανδία μέχρι την Ινδία, από τη Νορβηγία μέχρι την Ουκρανία υπάρχουν πολύ παράξενα έθιμα για να γιορτάσουν οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα.

Τα Χριστούγεννα είναι κυρίως γιορτές για ανταλλαγή δώρων, κάλαντα και στολισμούς. όμως υπάρχουν έθιμα που δε μπορεί να φανταστεί κανείς, πέρα από τη γεμιστή γαλοπούλα και το κρέμασμα της κάλτσας στο τζάκι, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Εδώ μερικά από τα πολύ παράξενα πράγματα που κάνουν οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο στο όνομα αυτής της μεγάλης γιορτής.

Ινδία: Στολισμένες μπανανιές

Ινδία: Στολισμένες μπανανιές

Στην Ινδία, μόνο το 2,3% του πληθυσμού είναι Χριστιανοί, αλλά λόγω του μεγάλου πληθυσμού, μιλάμε για 25 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι Χριστιανοί στην Ινδία γιορτάζουν με ανταλλαγές δώρων αλλά καθώς έλατα και πεύκα δεν υπάρχουν στολίζουν παραδοσιακά τα δέντρα της μπανανιάς και του μάνγκο. Και τα μεγάλα φύλλα, τα κλαδιά τους τα κόβουν για να στολίσουν το σπίτι τους.

Τσεχία: Πέτα τα παπούτσια στην πόρτα

Όποιος δε θέλει να μείνει μόνος την επόμενη χρονιά και θέλει να γιορτάσει με κάποιον άλλο τα επόμενα Χριστούγεννα, πετά το παπούτσι πάνω από τον ώμο του προς την πόρτα. Αν το παπούτσι προσγειωθεί με τη μύτη προς την πόρτα, συγχαρητήρια, ο γάμος πλησιάζει.

Ιαπωνία: Colonel’s Chicken στο φαστ φουντ

Δεν είναι αστείο! Όπως σε όλο τον κόσμο είναι έθιμο η χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα, στην Ιαπωνία είναι το Colonel’s Chicken. Εδώ και τέσσερις δεκαετίες τα KFC έχουν συνδεθεί στο μυαλό των Ιαπώνων με τα Χριστούγεννα, μια παράδοση που περνά από πατέρα σε παιδί και ξεπερνά το μάρκετινγκ.  Περισσότερα από 240.000 κουτιά κοτόπουλο θα πωλούνται κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, πέντε έως δέκα φορές περισσότερο από τις την κανονικές μηνιαίες πωλήσεις τους. "Στην Ιαπωνία, τα Χριστούγεννα σημαίνουν KFC."

Φιλανδία: Χριστούγεννα στο νεκροταφείο

Οικογένειες στη Φινλανδία συνήθως επισκέπτονται τους τάφους των προγόνων και των συγγενών τους την παραμονή των Χριστουγέννων για να ανάψουν κεριά στη μνήμη των νεκρών τους.  Ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν τάφους συγγενών τους επισκέπτονται νεκροταφεία για να αποθέσουν κεριά στην μνήμη όσων δεν είναι στη ζωή. Είναι ένα παράξενο και όμορφο θέαμα στην παγωμένη νύχτα.

Σουηδία: Ποιός θα κάψει φέτος την κατσίκα;

Το 1966, μια κατσίκα 13 μέτρων ύψους, στήθηκε στην πλατεία της πόλης Γκέφλε. Το αχυρένιο αυτό άγαλμα τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων πήρε φωτιά. Η πόλη δε σταμάτησε να στήνει την κατσίκα κάθε χρόνο και οι βάνδαλοι να προσπαθούν να την κάψουν, μέχρι που έγινε έθιμο. Μέχρι τον Μάιο του 2011 η κατσίκα έχει καεί  25 φορές. Το κάψιμο του "τράγου Γκέφλε" είναι ένα παιχνίδι που έχει γίνει και στοίχημα για το αν θα επιβιώσει από το 1988.

Ουκρανία: τα Χριστούγεννα της αράχνης

Αντί  για λαμπερά στολίδια και πούλιες, τα ουκρανικά χριστουγεννιάτικα δέντρα καλύπτονται με (ψεύτικες φυσικά) αράχνες και ιστούς αράχνης. Σύμφωνα με την τοπική λαογραφία, υπήρχε μια φτωχή γυναίκα που δεν μπορούσαν να αντέξει οικονομικά να διακοσμήσει το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Αλλά το επόμενο πρωί, τα παιδιά της ξύπνησαν και είδαν το δέντρο να καλύπτεται από μεγάλες επιφάνειες ιστών αράχνης που μετατράπηκαν σε χρυσό και ασήμι. Ως εκ τούτου, πιστεύουν ότι ένα ιστός αράχνης το πρωί των Χριστουγέννων φέρνει τύχη.

Κολομβία: Η ημέρα των μικρών κεριών

Η Dia de las Velitas σηματοδοτεί την έναρξη της περιόδου των Χριστουγέννων σε όλη την Κολομβία. Προς τιμήν της Παναγίας και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, οι άνθρωποι τοποθετούν κεριά και φωτισμένα φανάρια από χαρτί στα παράθυρά τους, μπαλκόνια και αυλές. Η παράδοση των κεριών έχει αυξηθεί και τώρα ολόκληρες πόλεις και κωμοπόλεις σε όλη τη χώρα που φωτίζεται σαν περίτεχνη οθόνη. Οι γειτονιές ανταγωνίζονται για να δούμε ποιος μπορεί να δημιουργήσει την πιο εντυπωσιακή σύνθεση.

ΦΩΤΟ: EPA

https://www.thetoc.gr/new-life/creatives/article/ta-pio-perierga-xristougenniatika-ethima-se-olo-ton-kosmo

Ένα υπόγειο παλάτι …το «βαθύτερο» μετρό στον κόσμο!

Ένα υπόγειο παλάτι …το «βαθύτερο» μετρό στον κόσμο!

Σάββατο, 7 Δεκεμβρίου 2019

Το Μετρό της Αγίας Πετρούπολης είναι ένα από τα ομορφότερα στον κόσμο, που λειτούργησε για πρώτη φορά το 1955. Η αρχική Κόκκινη Γραμμή εξυπηρετούσε τη
διαδρομή Kirovsko-Vyborgskaya, ενώ στην πορεία του χρόνου προστέθηκαν τέσσερις ακόμη, όλες με ονόματα χρωμάτων (Μπλε, Πράσινη, Πορτοκαλί και Μοβ).

Βασικά χαρακτηριστικά του Μετρό είναι οι περίτεχνες διακοσμήσεις στις κολόνες, οι βαρύτιμοι πολυέλαιοι από καθαρό κρύσταλλο στις οροφές, οι ξεχωριστοί πίνακες ζωγραφικής διάσημων καλλιτεχνών στους τοίχους αλλά και τα πολυτελέστατα μάρμαρα με τα οποία επενδύθηκαν όλες οι αποβάθρες.

Το Μετρό της Αγίας Πετρούπολης εξυπηρετεί καθημερινά πάνω από τρία εκατομμύρια επιβάτες, ενώ συγκεντρώνει και το ενδιαφέρον εκατοντάδων χιλιάδων τουριστών, οι οποίοι το επισκέπτονται εν είδει μουσείου. Αν χαθείτε, μάλιστα, σίγουρα δεν θα απογοητευτείτε, αφού θα έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε όλα τα έργα τέχνης που συγκεντρώνονται σε αυτό το υπόγειο… παλάτι!

πηγή

https://www.epixirimatias.gr/2019/12/blog-post_7.html

7 βίαιοι δικτάτορες

Οι δημοκρατικές κυβερνήσεις ήταν μια πολυτέλεια, που λίγοι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να βιώσουν σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.

Και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των δικτατόρων δεν ανταποκρίνεται στα επίπεδα της βαναυσότητας του Χίτλερ ή του Στάλιν, η ιστορία είναι γεμάτη από ανθρώπους που ήταν καταπιεστές, εγκληματίες πολέμου, σαδιστές, και ψυχοπαθείς, οι οποίοι κατέληξαν μη εκλεγμένοι αρχηγοί κυβερνήσεων, προκαλώντας τεράστια πλήγματα στους ανθρώπους και τις κοινωνίες που κυβέρνησαν.

Φρανσίσκο Σολάνο Λόπεζ (Παραγουάη, 1862-1870)

Αν και έγινε δημοφιλής στην Παραγουάη δεκαετίες μετά τον θάνατο του, o Φρανσίσκο Σολάνο Λόπεζ, προκάλεσε τη γειτονική Βραζιλία και την Αργεντινή, παρεμβαίνοντας σε έναν εμφύλιο πόλεμο στην Ουρουγουάη στα μέσα της δεκαετίας του 1860.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ένοπλη σύρραξη στη Νότια Αμερική, μεταξύ της Παραγουάης και της Τριπλής Συμμαχίας της Αργεντινής, της Αυτοκρατορίας της Βραζιλίας και της Ουρουγουάη.

Με τις απώλειες να υπολογίζονται σε 400.000, ο πόλεμος αυτός ήταν ο πλέον θανατηφόρος στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Ο Λόπεζ είδε να εκτελούνται εκατοντάδες στρατιώτες του, συμπεριλαμβανομένου του αδελφού του, υπέστη εδαφικές απώλειες, και πυροδότησε μια οκταετή στρατιωτική κατοχή από την Αργεντινή και την Βραζιλία.

Αφότου ηττήθηκε στον συμβατικό πόλεμο, η Παραγουάη διεξήγαγε παρατεταμένη αντίσταση σε μορφή ανταρτοπόλεμου, μια καταστροφική στρατηγική που είχε ως αποτέλεσμα την περαιτέρω καταστροφή του στρατού της Παραγουάης και μεγάλου μέρους του πληθυσμού της χώρας λόγω απωλειών στις μάχες, πείνας και ασθενειών. Η ανταρσία διήρκεσε 14 μήνες μέχρι που ο πρόεδρος Φρανσίσκο Σολάνο Λόπεζ σκοτώθηκε από βραζιλιάνικα στρατεύματα στη Μάχη του Σέρο Κορά τη 1η Μαρτίου 1870.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο πληθυσμός της Παραγουάης πριν τον πόλεμο ήταν 525.000 και μειώθηκε στους 221.000 μετά το τέλος του, εκ των οποίων μόνον 28.000 ήταν άνδρες.

Γιόσεφ Τίσο (Σλοβακία, 1939-1945)

Επικεφαλής του ναζιστικού καθεστώτος στη Σλοβακία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ο Γιόζεφ Τίσο, ένας καθολικός ιερέας που έστειλε στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου δεκάδες χιλιάδες εβραίους της Σλοβακίας.

Αν και ήταν ένας λιγότερο ενεργός φασίστας, σε σχέση με τους αντίστοιχους ηγέτες-μαριονέτες του ναζιστικού καθεστώτος, ο Τίσο ζήτησε την βίαιη καταστολή της αντιφασιστικής εξέγερσης του 1944.

Την εποχή εκείνη, η Σλοβακία είχε εβραϊκό πληθυσμό άνω των 88.000 κατοίκων. Ωστόσο, μετά την εξέγερση, το μεγαλύτερο μέρος του πλυθησμού των Εβραίων απελάθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, με αποτέλεσμα να μείνουν περίπου 5.000 στη χώρα.

Ματίας Ρακόσι (Ουγγαρία 1945-1956)

© Gamma-Keystone / Getty Images / Ideal Image

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ουγγαρία βρέθηκε στην σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ενωσης, με τον Ματίας Ρακόσι να αναλαμβάνει γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουγγαρίας, ένα άκαμπτο/σκληρό γραφειοκρατικό μονοκομματικό καθεστώς.

Ονομάστηκε ο “καλύτερος Ούγγρος μαθητής του Στάλιν” και εφάρμοζε πιστά τη “μέθοδο του σαλαμιού” (σταδιακή -φέτα φέτα- εξόντωση των αντικομμουνιστών και των θεσμών του αστικού κράτους).

Μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953, η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε ότι το καθεστώς του ήταν πολύ βάναυσο και του είπαν ότι θα μπορούσε να παραμείνει γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουγγαρίας – υπό την προϋπόθεση ότι θα παραιτηθεί από την πρωθυπουργία και θα την παραδώσει στον «μεταρρυθμιστή » Ίμρε Νάγκι.

Ο Ρακόσι κατάφερε να παραμείνει για λίγο ακόμα στην εξουσία, μέχρις ότου η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε επισήμως ότι ήταν πρόβλημα. Η Μόσχα τον απομάκρυνε από την εξουσία το 1956.

Καρλόιν Χοϊμπαλσάν (Μογγολία, 1928-1952)

Μετά από αρκετές συναντήσεις με τον Στάλιν, ο Χοϊμπαλσάν υιοθέτησε τις πολιτικές και τις μεθόδους του σοβιετικού ηγέτη και τις εφάρμοσε στη Μογγολία.

Το 1928, ανέβηκε στην εξουσία, προωθώντας την κολλεκτιβοποίηση της κτηνοτροφίας, την καταστροφή βουδιστικών μοναστηριών και την εκδίωξη των εχθρών του λαϊκού κράτους, με συνέπεια τις δολοφονίες μοναχών και άλλων πολιτών.

Στη Μογγολία κατά τη δεκαετία του 1920 το 1/3 του ανδρικού πληθυσμού ήταν μοναχοί, ενώ στις αρχές του αιώνα υπήρχαν περίπου 750 μοναστήρια σε λειτουργία. Οι σταλινικές εκδιώξεις που ξεκίνησαν στη χώρα το 1937 επηρέασαν ριζικά το λαό αφήνοντας περίπου 30.000 νεκρούς.

Στα τέλη του 1951, ο Χοϊμπαλσάν πήγε στη Μόσχα για να λάβει θεραπεία για καρκίνο στα νεφρά. Πέθανε το επόμενο έτος.

Ενβέρ Χότζα (Aλβανία, 1944-1985)

Ο Ενβέρ Χότζα ήταν πρόεδρος του Δημοκρατικού Μετώπου της Αλβανίας και αρχηγός των αλβανικών ενόπλων δυνάμεων από το 1944 μέχρι τον θάνατο του.

Η 40χρονη περίοδος της εξουσίας του Χότζα χαρακτηριζόταν πολιτικά από την εξάλειψη της αντιπολίτευσης, ευρεία χρήση της θανατικής ποινής ή πολύχρονων ποινών φυλάκισης για τους πολιτικούς του αντιπάλους και απελάσεις από τα σπίτια, όπου ζούσαν οι οικογένειές τους, και φυλάκιση τους σε απομακρυσμένα χωριά, που ελέγχονταν αυστηρά από την αστυνομία. Η κυβέρνηση του χαρακτηριζόταν επίσης από Σταλινικές μεθόδους εξόντωσης των συνεργατών του, που απειλούσαν την εξουσία του.

Ο Χότζα κατέστησε την χώρα του σε μια βαλκανική εκδοχή της σύγχρονης Βόρειας Κορέας, επέβαλε μια λατρεία στο πρόσωπο του, και δημιούργησε μια εντελώς απομονωμένη κοινωνία χωρίς σχεδόν καμία ανοχή στην πολιτική διαφωνία.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, 200.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν για υποτιθέμενα πολιτικά εγκλήματα κατά την διάρκεια της κυριαρχίας του, σε μια χώρα με τρέχοντα πληθυσμό περίπου 3 εκατομμυρίων.

Γιαγιά Τζαμέ (Γκάμπια, 1994-2017)

Έγινε ηγέτης της χώρας με πραξικόπημα στις 22 Ιουλίου 1994, ανατρέποντας τον Πρόεδρο Ντάουντα Τζαγουάρα. Το 1996 μεθόδευσε εκλογές, τις οποίες κέρδισε άνετα.

Ο Τζαμέ χρησιμοποίησε αυθαίρετες συλλήψεις και βασανιστήρια ως τον προτιμώμενο τρόπο ελέγχου του πλυθησμού και απείλησε να κόψει προσωπικά τους λαιμούς των ομοφυλόφιλων ανδρών της χώρας.

Παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός της Γκάμπια ανέρχεται στα 1,8 εκατομμύρια, συγκαταλέγεται στα 10 πιο κοινά σημεία προέλευσης των μεταναστών που προσπαθούν να διασχίσουν την Μεσόγειο με προορισμο την Ευρώπη.

Ταν Σουέ (Μιανμάρ, 1992-2011)

Ο Ταν Σουέ ήταν επικεφαλής της στρατιωτικής χούντας στο Μιανμάρ (Βιρμανία) και είχε επικριθεί από τις δυτικές χώρες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μέχρι 1 εκατομμύριο άνθρωποι απεστάλησαν σε «στρατόπεδα εργασίας» υπό την κυριαρχία του.

Δεν υπήρχε σχεδόν καμία ελευθερία λόγου στη χώρα και “η κατοχή υπολογιστή ή φαξ ήταν παράνομη, ενώ όποιος μιλούσε σε ξένο δημοσιογράφο κινδύνευε να υποστεί βασανιστήρια ή φυλακή”, ανέφερε η Guardian το 2007.

https://perpetual.gr/crime-scene/7-viaioi-diktatores-pou-den-exete-akousei-pote/