Ηλίας Μόσιαλος - 10 μαθήματα από την διαχείριση της πανδημίας

23.03.2020

Η πανδημία της νόσου του κορωνοϊού 2019 (Covid-19) που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2019 στην πόλη Wuhan στην Κίνα, έχει εξαπλωθεί σε όλες τις ηπείρους και έχει πλέον τροποποιήσει τη ζωή και την καθημερινότητά μας σε τραγικό βαθμό. Οι επιπτώσεις της είναι εμφανείς στην απώλεια ανθρώπινων ζωών και στη νοσηρότητα του πληθυσμού, αλλά ταυτόχρονα σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, γιατί ο ιός αυτός δεν ξεχωρίζει φυλές και θρησκείες, πλούσιους και φτωχούς, βορρά και νότο.

Τι μάθαμε όμως από την πανδημία Covid-19, εκτός από το ότι ενώ ο ιός δεν σέβεται τα σύνορα των χωρών, οι ίδιες κλείνουν τα σύνορά τους για να τον αντιμετωπίσουν; Ας δούμε αναλυτικά τι συνέβη με τη διαχείριση της πανδημίας.

1. Διαφάνεια. Η κρίση ίσως θα είχε περιοριστεί σε χαμηλά επίπεδα, ίσως ακόμα και στα όρια της Κίνας, εάν οι τοπικές αρχές στη Wuhan δεν είχαν αρχικά αμφισβητήσει τις αναφορές και προπηλακίσει τους γιατρούς που τις έφεραν στο φως. Φαίνεται ότι η ύπαρξη μέγα-πόλεων με πληθυσμό πάνω από 10 εκατομμυρίων, σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή και με την ύπαρξη υπαίθριων αγορών όπου διακινούνται ζωντανά ζώα, δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για μεταλλάξεις ιών και ταχύτατη μετάδοσή τους.

2. Αποφασιστικότητα. Πρέπει όμως ταυτόχρονα να θυμόμαστε πως η Κίνα, παρά την αρχική ολιγωρία, έδειξε μέγιστη αποφασιστικότητα στις μεθόδους αντιμετώπισης. Αντίστοιχα έπραξαν Ιαπωνία, Νότια Κορέα και Σιγκαπούρη με πολύ θετική έκβαση για την πορεία της κρίσης σε αυτές τις χώρες.

3. Διαφορετικές στρατηγικές. Δεν υπήρξε αρχικά ενιαία αντιμετώπιση, ούτε αντίστοιχη αποφασιστικότητα σε ορισμένες χώρες. Ο κόσμος έκπληκτος παρατηρούσε τη συστημική αδράνεια και την επιζήμια ολιγωρία ειδικά σε αρκετές χώρες του λεγόμενου Δυτικού κόσμου, αλλά και σε άλλες χώρες της γης. Τα μέτρα που τελικά ελήφθησαν όταν αντιλήφθηκαν το πρόβλημα ήταν ανεπαρκή, διότι το θέμα είχε πλέον γιγαντωθεί. Για παράδειγμα, η αρχική στάση της Βρετανικής κυβέρνησης διαφοροποιήθηκε μετά την επιπλέον παρουσίαση δεδομένων για τις επιπτώσεις του κορωνοϊού και τις αντοχές του συστήματος υγείας.

4. Έλλειψη συνεννόησης. Οι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων όπως η Αμερική, η Κίνα, η Ρωσία, η Γερμανία και η Γαλλία, ή ακόμα και οι ηγέτες των χωρών σε επίπεδο G20, δεν συνομίλησαν μέχρι σήμερα επαρκώς με στόχο την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης. Λόγω αυτής της έλλειψης επικοινωνίας, και λόγω των έντονων εντάσεων σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο παγκοσμίως, γιγαντώνεται το πρόβλημα.

5. Οικονομία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση άργησε να αντιδράσει. Μόλις πριν λίγες ημέρες ορίστηκαν πέντε Επίτροποι για τη διαχείριση της κρίσης. Δεν υπήρχαν μέχρι σήμερα τολμηρές πρωτοβουλίες, δυστυχώς, όχι μόνο στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των συστημάτων υγείας αλλά ούτε στη δημιουργία ειδικού ταμείου ενίσχυσης επιχειρήσεων και ανέργων, που θα πληγούν το επόμενο διάστημα. Το ίδιο ισχύει και για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Τώρα είναι η ευκαιρία να υπερβεί το στενό ρόλο και τα παραδοσιακά προδιαγεγραμμένα όριά της. Ήρθε η ώρα για την Ευρώπη, μέσω και της ΕΚΤ, να δραστηριοποιηθεί στη διαχείριση της κρίσης προς όφελος των πολιτών της.

6. Αλληλεγγύη. Ήταν ενδεικτική αρχικά η έλλειψη αλληλεγγύης τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, Γαλλία και Γερμανία προέβηκαν σε απαγόρευση των εξαγωγών ιατρικών υλικών σε άλλες χώρες της ΕΕ. Αξιοσημείωτο είναι πως τώρα η Κίνα, που πέρασε σχεδόν την κρίση, βοηθά πλέον άλλες χώρες.

7. Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ). Ο ΠΟΥ, ενώ ξεκίνησε επιφυλακτικά, πήρε σαφή θέση για το τι πρέπει να γίνει, όπως τους περιορισμούς μετακινήσεων, την απομόνωση και τον συνεχή έλεγχο. Παράλληλα, υπέδειξε και την ανάγκη προς αμείωτη έρευνα, για νέα διαγνωστικά τεστ και μεθόδους φαρμακολογικής και μη αντιμετώπισης. Υπενθύμιζε επίσης πως ένα κύριο πρόβλημα ήταν το μικρό στοκ διαγνωστικών τεστ, και πως η ΠΟΥ δεν είχε τους πόρους να ενισχύει με ιατρικό υλικό τις χώρες που το χρειάζονται.

8. Ασφάλεια. Χρειαζόμαστε ειδικό ασφαλιστικό σύστημα σε παγκόσμιο επίπεδο για τις πανδημίες, με επαρκείς πόρους για την άμεση χρηματοδότηση των χωρών που πλήττονται. H υπάρχουσα πλατφόρμα της Παγκόσμιας Τράπεζας (World Bank- Pandemic Emergency Fund), είναι ελλιπής σε επίπεδο πόρων και δυστυχώς δεν έχει καν ενεργοποιηθεί ακόμα.

9. Θεραπείες και εμβόλια. Χρειαζόμαστε ένα παγκόσμιο χρηματοδοτικό μηχανισμό για την άμεση ενίσχυση, και την έρευνα ανάπτυξης εμβολίων και διαγνωστικών μέσων, αλλά ακόμα και αντισηπτικών μακράς διαρκείας. Ας μην τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα, ας υπάρχει άμεση αντίδραση όταν συμβαίνουν.

10. Το μέλλον. Χρειαζόμαστε και επενδύσεις στην ανάπτυξη ιατρικών ρομπότ, για την πρόληψη, τη διάγνωση και τη θεραπεία των λοιμωδών νοσημάτων, αλλά και στη βοήθεια του προσωπικού στις ιατρικές επεμβάσεις. Πρόσφατα, ιατρικά ρομπότ χρησιμοποιήθηκαν στην Κίνα, όπου μπορούν να δουλεύουν 24/7 χωρίς κίνδυνο μόλυνσης και να υποβοηθούν στο έργο γιατρών και νοσηλευτών. Επίσης, η εξέλιξη και η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης θα βοηθήσει πραγματικά στον έγκαιρο εντοπισμό των κρουσμάτων, αλλά και στην ενημέρωση των πολιτών.

Κλείνοντας, οργανισμοί όπως ο ΠΟΥ, αν χρηματοδοτηθούν από όλες τις χώρες, θα μπορούν μελλοντικά να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στη συλλογή και την αξιόπιστη διάδοση πληροφοριών και στο συντονισμό μιας κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά κυρίως, ας συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντική είναι η χρηματοδότηση των συστημάτων υγείας ώστε να έχουν επάρκεια προσωπικού, εγκαταστάσεων και υλικών. Η ενίσχυση των συστημάτων υγείας και η προστασία της δημόσιας υγείας είναι και πρέπει να παραμένουν το ύψιστο μέλημα της Πολιτείας.

Edit: To κείμενο κατατέθηκε στην Κ την Τεταρτη (18/03). Η Γερμανία ανακοίνωσε την άρση της απαγόρευσης των εξαγωγών την Παρασκευή (20/03). Επρεπε να το είχε κάνει νωρίτερα. Τα μέτρα ενίσχυσης που ανακοίνωσε η ΕΕ εξακολουθούν να είναι ανεπαρκή.

***

Των Ηλία Μόσιαλου (Πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικής της Υγείας στο London School of Economics) και Θάνου Δημόπουλου (Καθηγητής Ιατρικής, Πρύτανης ΕΚΠΑ)

Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή.

https://www.o-klooun.com/anadimosiefseis/mosialos-10-mathimata

Ο πραγματικός κίνδυνος της πανδημίας είναι η κοινωνική κατάρρευση

Τον Μάρτιο του 2020 ολόκληρος ο κόσμος έχει επηρεαστεί από ένα κακό το οποίο δεν είναι σε θέση να το διαχειριστεί αποτελεσματικά και για την διάρκεια του οποίου κανείς δεν μπορεί να κάνει σοβαρές προβλέψεις. Οι οικονομικές επιπτώσεις της νέας πανδημίας του κορωνοϊού δεν πρέπει να θεωρηθούν ως ένα συνηθισμένο πρόβλημα που μπορεί να το λύσει ή να το ανακουφίσει η μακροοικονομία. Αντίθετα, ο κόσμος θα μπορούσε να γίνει μάρτυρας μιας θεμελιώδους αλλαγής στην ίδια την φύση της παγκόσμιας οικονομίας.

Απολύμανση στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, τον Μάρτιο του 2020. Victor Llorente / The New York Times / Redux
-------------------------------------------------------------------

Η τρέχουσα κρίση είναι μια κρίση τόσο στην προσφορά όσο και στην ζήτηση. Η προσφορά μειώνεται επειδή οι εταιρείες κλείνουν ή μειώνουν τον φόρτο εργασίας τους για να προστατεύσουν τους εργαζομένους τους από το να κολλήσουν COVID-19, την ασθένεια που προκαλείται από τον νέο κορωνοϊό. Τα χαμηλότερα επιτόκια δεν μπορούν να αντισταθμίσουν το έλλειμμα από τους εργαζόμενους που δεν πρόκειται να εργαστούν -όπως, αν ένα εργοστάσιο βομβαρδιζόταν σε πόλεμο, ένα χαμηλότερο επιτόκιο δεν θα έφερνε την χαμένη παραγωγή την επόμενη ημέρα, εβδομάδα ή μήνα.

Το σοκ στον εφοδιασμό επιδεινώνεται από τη μείωση της ζήτησης λόγω του γεγονότος ότι οι άνθρωποι είναι κλειδωμένοι στα σπίτια τους, και πολλά από τα αγαθά και τις υπηρεσίες που συνήθιζαν να καταναλώνουν δεν είναι πλέον διαθέσιμα. Εάν κλείσετε χώρες και σταματήσετε την εναέρια κυκλοφορία, καμία ποσότητα ζήτησης και διαχείρισης των τιμών δεν θα κάνει τους ανθρώπους να πετούν. Εάν οι άνθρωποι φοβούνται ή τους απαγορεύεται να πάνε σε εστιατόρια ή σε δημόσιες εκδηλώσεις εξαιτίας της πιθανότητας να μολυνθούν, η διαχείριση της ζήτησης μπορεί να έχει πολύ μικρό αποτέλεσμα -και όχι απαραίτητα το πιο επιθυμητό από την άποψη της δημόσιας υγείας.

Ο κόσμος αντιμετωπίζει την προοπτική μιας βαθιάς μετατόπισης: Μια επιστροφή στην φυσική -δηλαδή στην αυτάρκη- οικονομία. Αυτή η μετατόπιση είναι ακριβώς το αντίθετο της παγκοσμιοποίησης. Ενώ η παγκοσμιοποίηση συνεπάγεται τον καταμερισμό της εργασίας μεταξύ διαφορετικών οικονομιών, η επιστροφή στην φυσική οικονομία σημαίνει ότι τα έθνη θα κινηθούν προς την αυτάρκεια. Αυτή η κίνηση δεν είναι αναπόφευκτη. Εάν οι εθνικές κυβερνήσεις μπορέσουν να ελέγξουν ή να ξεπεράσουν την τρέχουσα κρίση μέσα στους επόμενους έξι ή 12 μήνες, ο κόσμος θα επανέλθει στην πορεία της παγκοσμιοποίησης, έστω κι αν κάποιες από τις υποθέσεις που την στήριζαν (για παράδειγμα, οι πολύ ακριβείς γραμμές παραγωγής με παραδόσεις αγαθών «πάνω στην ώρα» [just-in-time deliveries]) ενδέχεται να πρέπει να αναθεωρηθούν.

Αλλά αν η κρίση συνεχιστεί, η παγκοσμιοποίηση θα μπορούσε να ξηλωθεί. Όσο περισσότερο διαρκεί η κρίση και όσο περισσότερο υπάρχουν εμπόδια στην ελεύθερη ροή ανθρώπων, αγαθών και κεφαλαίων, τόσο περισσότερο η κατάσταση των πραγμάτων θα καταλήξει να φαίνεται φυσιολογική. Θα δημιουργηθούν ειδικά συμφέροντα για να την διατηρήσουν, και ο συνεχιζόμενος φόβος μιας άλλης επιδημίας μπορεί να παρακινήσει τις εκκλήσεις για εθνική αυτάρκεια. Υπ’ αυτή την έννοια, τα οικονομικά συμφέροντα και οι δικαιολογημένες ανησυχίες για την υγεία θα μπορούσαν να συνδυαστούν. Ακόμη και μια φαινομενικά μικρή απαίτηση -για παράδειγμα, ότι όποιος εισέρχεται σε μια χώρα πρέπει να παρουσιάσει ένα υγειονομικό πιστοποιητικό, εκτός από ένα διαβατήριο και μια βίζα- θα αποτελούσε εμπόδιο στην επιστροφή στον παλαιό παγκοσμιοποιημένο τρόπο, δεδομένου του πόσα εκατομμύρια άνθρωποι θα ταξίδευαν υπό κανονικές συνθήκες.

Αυτή η διαδικασία ξηλώματος μπορεί να είναι, κατ' ουσίαν, παρόμοια με το ξήλωμα της παγκόσμιας οικουμένης που συνέβη με την αποσύνθεση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας [η οποία μετατράπηκε] σε ένα πλήθος αυταρκών κτημάτων μεταξύ του τέταρτου και του έκτου αιώνα. Στην οικονομία που προέκυψε, το εμπόριο χρησιμοποιήθηκε απλώς για την ανταλλαγή πλεονασματικών αγαθών για άλλα πλεονασματικά είδη που παράγονταν από άλλα κτήματα, παρά για την προώθηση εξειδικευμένης παραγωγής για έναν άγνωστο αγοραστή. Όπως έγραψε ο F.W. Walbank [1] στο βιβλίο του «Η πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην Δύση» (The Decline of the Roman Empire in the West), «σε ολόκληρη την [αποσυντιθέμενη] αυτοκρατορία υπήρξε μια σταδιακή αντιστροφή προς την μικρής κλίμακας, καθημερινή χειροτεχνία, που παρήγαγε για την τοπική αγορά και για συγκεκριμένες παραγγελίες στην γειτονιά».

Στην παρούσα κρίση, τα άτομα που δεν έχουν γίνει πλήρως εξειδικευμένα απολαμβάνουν ένα πλεονέκτημα. Αν μπορείτε να παράγετε το δικό σας φαγητό, αν δεν εξαρτάστε από τον ηλεκτρισμό ή από το νερό που παρέχεται από κοινωφελείς εταιρείες, δεν είστε μόνο ασφαλείς από τις διαταραχές που μπορεί να προκύψουν στις αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων ή στην παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και νερού˙ είστε επίσης ασφαλέστεροι από το να μολυνθείτε, επειδή δεν εξαρτάστε από τα τρόφιμα που παρασκευάζονται από κάποιον άλλο που μπορεί να έχει μολυνθεί, ούτε χρειάζεστε τεχνίτες, οι οποίοι μπορεί επίσης να έχουν μολυνθεί, για να έρθουν να επιδιορθώσουν οτιδήποτε στο σπίτι σας. Όσο λιγότερο χρειάζεστε άλλους, τόσο ασφαλέστεροι και καλύτερα είστε. Όλα όσα αποτελούσαν πλεονέκτημα σε μια ιδιαίτερα εξειδικευμένη οικονομία τώρα μετατρέπονται σε μειονέκτημα, και το αντίστροφο.

Η μετακίνηση προς την φυσική οικονομία δεν θα οδηγείται μόνο από τις συνήθεις οικονομικές πιέσεις, αλλά από πολύ περισσότερο θεμελιώδεις ανησυχίες, δηλαδή την επιδημική ασθένεια και τον φόβο του θανάτου. Ως εκ τούτου, τα τυποποιημένα οικονομικά μέτρα μπορούν να έχουν μόνο καταπραϋντικό χαρακτήρα: Μπορούν (και θα πρέπει) να παρέχουν προστασία στους ανθρώπους που χάνουν την δουλειά τους και δεν έχουν τίποτα για να στηριχθούν, και οι οποίοι συχνά στερούνται ακόμη και ασφάλισης υγείας. Καθώς οι άνθρωποι αυτοί θα γίνουν ανίκανοι να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, θα δημιουργήσουν διαδοχικά σοκ, από εξώσεις κατοικιών μέχρι τραπεζικές κρίσεις.

Παρόλα αυτά, το ανθρώπινος κόστος της νόσου θα είναι το πιο σημαντικό και αυτό που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνική διάσπαση. Όσοι θα αφεθούν να μείνουν απελπισμένοι, άνεργοι και χωρίς περιουσιακά στοιχεία θα μπορούσαν εύκολα να στραφούν εναντίον εκείνων που είναι καλύτερα. Ήδη, περίπου το 30% των Αμερικανών έχει μηδενικό ή αρνητικό πλούτο. Εάν από την τρέχουσα κρίση προκύψουν περισσότερα άτομα που δεν θα έχουν ούτε χρήματα, ούτε δουλειά ούτε πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, και αν αυτοί οι άνθρωποι γίνουν απελπισμένοι και οργισμένοι, σκηνές όπως η πρόσφατη απόδραση των κρατουμένων στην Ιταλία ή η λεηλασία που ακολούθησε τον τυφώνα Κατρίνα στη Νέα Ορλεάνη το 2005, θα μπορούσε να γίνουν συνηθισμένες. Εάν οι κυβερνήσεις πρέπει να καταφύγουν στην χρήση παραστρατιωτικών ή στρατιωτικών δυνάμεων για να καταστείλουν, για παράδειγμα, ταραχές ή επιθέσεις σε ιδιοκτησίες, οι κοινωνίες θα μπορούσαν να αρχίσουν να αποσυντίθενται.

Έτσι, ο κύριος (ίσως και ο μοναδικός) στόχος της οικονομικής πολιτικής σήμερα πρέπει να είναι η πρόληψη της κοινωνικής κατάρρευσης. Οι προηγμένες κοινωνίες δεν πρέπει να επιτρέψουν στα οικονομολογικά, και ιδιαίτερα στις τύχες των χρηματοπιστωτικών αγορών, να τις τυφλώσουν έναντι του γεγονότος ότι ο σημαντικότερος ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει η οικονομική πολιτική τώρα είναι να διατηρήσει τους κοινωνικούς δεσμούς ισχυρούς κάτω από αυτή την εξαιρετική πίεση.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2020-03-19/real-pandemic-danger-...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.cambridge.org/core/journals/journal-of-roman-studies/article...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition


http://www.foreignaffairs.gr/articles/72673/branko-milanovic/o-pragmatikos-kindynos-tis-pandimias-einai-i-koinoniki-katarreys?page=show

Vivaldi - Spring

6 διάσημα αξιοθέατα που μπορείς να επισκεφθείς... από το σπίτι σου

Μπορεί αυτή την περίοδο να έχουμε αναβάλει τα σχέδια μας για ταξίδια λόγω της πανδημίας του κορονοϊού, όμως τίποτα δεν μας εμποδίζει από το να κάνουμε μια ψηφιακή βόλτα σε μερικά από τα διασημότερα αξιοθέατα του πλανήτη.

Τώρα που «μένουμε σπίτι», οι εικονικές περιηγήσεις σε κορυφαία αξιοθέατα σε όλο τον κόσμο είναι ένας τρόπος να περάσουμε ευχάριστα την ώρα μας, αλλά και μια ιδανική ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα πράγματα για αυτά και να πάρουμε έμπνευση για τα μελλοντικά ταξίδια μας. Παρακάτω συγκεντρώσαμε μερικά από τα καλύτερα virtual tours για να απολαύσετε από τo σπίτι.

Σινικό Τείχος, Κίνα

Το μεγαλύτερο σε διαστάσεις ανθρώπινο οικοδόμημα στον κόσμο, το Σινικό Τείχος έχει επιβιώσει για πάνω από 2.000 χρόνια και εκτείνεται σε συνολικό μήκος 8.850 χλμ. Είναι ένας από τους πλέον δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της Κίνας.

Αυτή η εικονική πεζοπορία επιτρέπει στους επισκέπτες να εξερευνήσουν ένα τμήμα του τείχους από το Jinshanling στο Simatai, «περπατώντας» κατά μήκος της διαδρομής ή απολαμβάνοντας 360 μοιρών θέα στο γύρω τοπίο.

Στόουνχεντζ, Μεγάλη Βρετανία

Το Στόουνχεντζ είναι νεολιθικό μεγαλιθικό μνημείο που κατασκευάστηκε ανάμεσα στο 2500 π.Χ. και το 2000 π.Χ. Βρίσκεται περίπου 13 χλμ. βορειοδυτικά του Salisbury και προσελκύει εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο. Το Στόουνχεντζ και ο περιβάλλων χώρος του προστέθηκαν στον κατάλογο της UNESCO με τα μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1986.

Απολαύστε από το σπίτι αυτήν την εικονική περιήγηση πυ σας βάζει ανάμεσα τους τεράστιους λίθους. Η διαδραστική περιήγηση σας δίνει επίσης τη δυνατότητα να κάνετε κλικ σε συγκεκριμένα σημεία, ώστε να μάθετε περισσότερα πράγματα σχετικά με την ιστορία του νημείου- σαν να είστε σε ξενάγηση.

Μάτσου Πίτσου, Περού

Η αρχαία πόλη Μάτσου Πίτσου που βρίσκεται σε υψόμετρο 2.430 μέτρων στις περουβιανές Άνδεις είναι το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα του πολιτισμού των Ίνκας. Η πόλη που ανακαλύφθηκε το 1911, από τον Αμερικανό ιστορικό και αρχαιολόγο Χίραμ Μπίνγκαμ, βρίσκεται στην bucket list πολλών ταξιδιωτών.

Το You Visit προσφέρει μια από τις καλύτερες εικονικές περιηγήσεις με θέα 360 μοιρών από διάφορα σημεία, που σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι όντως εκεί.

Άνγκορ Βατ, Καμπότζη

O ναός Άνγκορ Βατ βρίσκεται στην περιοχή Άνγκορ μέσα στη ζούγκλα και χτίστηκε για τον βασιλιά των Χμερ Σουριαβαρμάν Β΄ κατά τον 12ο αιώνα. Ήταν ιερός τόπος πολλών θρησκειών, όπως του Ινδουισμού, καθώς ήταν αφιερωμένος στον Βισνού, όσο και του Βουδισμού. Ο ναός αυτός αποτελεί σύμβολο για την Καμπότζη, αφού εμφανίζεται στη σημαία της χώρας από το 1863, καθώς και το κύριο τουριστικό αξιοθέατο της χώρας.

Τα videos του project Virtual Angkor έχουν όλα όσα θα θέλατε να μάθετε για αυτό το εμβληματικό μνημείο.

Πέτρα, Ιορδανία

Η αρχαία πόλη της Πέτρας που είναι λαξευμένη μέσα στο βράχο, είναι το πιο διάσημο τουριστικό αξιοθέατο της Ιορδανίας. Η «Ροδοκόκκινη Πόλη» αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο ενός αξιοθαύμαστου πολιτισμού κι έχει ανακηρυχθεί από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Πάρτε μια γεύση από το δημοφιλέστερο αξιοθέατο της Ιορδανίας μέσω live streaming.

Ταζ Μαχάλ, Ινδία

Χτισμένο στη νότια όχθη του ποταμού Γιαμούνα κοντά στην πόλη Άγκρα της βόρειας Ινδίας, το Taj Mahal θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα παγκοσμίως και περιλαμβάνεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Η ιστορία αγάπης που κρύβεται πίσω από την ανέγερσή του συγκινεί μέχρι σήμερα τους επισκέπτες.

Υπάρχουν πολλές εικονικές περιηγήσεις που θα σας δώσουν μια γεύση από αυτό το εκπληκτικό μνημείο. Για παράδειγμα, μπορείτε να «περπατήσετε» στους εμβληματικούς κήπους του μέσω της Google Street View, ενώ το AirPano προσφέρει μερικά υπέροχα εναέρια πλάνα του μνημείου και της πόλης Άγκρα που βρίσκεται δίπλα.

https://www.reader.gr/life/travel/proorismoi/323515/6-diasima-axiotheata-poy-mporeis-na-episkeftheis-apo-spiti-soy

Στη σκιά του κορωνοϊού οι θρησκείες του κόσμου

Κυριακή, 15 Μαρτίου 2020

Στη σκιά του κορωνοϊού οι θρησκείες του κόσμου

Ο κορωνοϊός εξαπλώνεται με ταχείς ρυθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο και αναγκάζει ακόμα και τις θρησκείες να λάβουν μέτρα προστασίας των πιστών. Αντιδρούν όμως με αίσθημα ευθύνης στην πρόκληση της πανδημίας;

Ο κορωνοϊός αλλάζει πολλά τελετουργικά και συνήθειες σε εκκλησίες, τεμένη και συναγωγές σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Πάπας στη Ρώμη πρωτοστατεί κάθε πρωί στο Βατικανό στην επισήμως μοναδική καθολική λειτουργία σε ολόκληρη την Ιταλία. Επίσκοποι και διοικήσεις εκκλησιών, ανεξάρτητα από το δόγμα και την εθνικότητα, αναγκάζονται, λόγω των εξελίξεων, να ακυρώσουν σωρεία διοργανώσεων.
Στις ΗΠΑ οι περισσότερες συναγωγές παραμένουν κλειστές. Η γιορτή του Πουρίμ που ξεκίνησε πριν λίγες μέρες και υπό κανονικές συνθήκες γιορτάζεται, μεταξύ άλλων, με μασκαρέματα παιδιών που μοιάζουν λίγο με την αποκριά, είτε δεν γιορτάζεται καθόλου είτε ελάχιστα. Με ανάλογους περιορισμούς ξεκίνησε και η διάσημη ινδουιστική γιορτή Χόλι στην Ινδία.
Από ισλαμικής πλευράς το Κεντρικό Συμβούλιο των Μουσουλμάνων στη Γερμανία ανακοίνωσε ότι είναι «απολύτως επιτρεπτό» αν «ένα τζαμί αναστείλει προληπτικά την προσευχή της Παρασκευής ή άλλες λατρευτικές εκδηλώσεις». Ο ισλαμολόγος και καθηγητής Θρησκευτικών Μουχάναντ Κορχίντε μιλώντας στην DW αναφέρεται στην απόφαση για το κλείσιμο του Μεγάλου Τεμένους της Μέκκας: «Πρόκειται για το ισχυρότερο δυνατό μήνυμα που δείχνει πόσο μεγάλο είναι το αίσθημα ευθύνης».
Ορισμένες θρησκευτικές ομάδες συνέβαλλαν στην εξάπλωση του ιού
Κλειστός παραμένει ο Άγιος Πέτρος στη Ρώμη ενώ άλλες σημαντικές εκκλησίες του Χριστιανισμού, όπως ο καθεδρικός του Αγίου Στεφάνου στη Βιέννη περιορίζουν τον αριθμό των επισκεπτών. Την ίδια στιγμή με απόφαση της ισραηλινής κυβέρνησης οι πιστοί που εισέρχονται στις συναγωγές της χώρας δεν επιτρέπεται να ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο αριθμό.
Ο ερευνητής κρίσεων Φρανκ Ροζενλίμπ θεωρεί σωστά τα μέτρα που ελήφθησαν από τις εκκλησίες στη Γερμανία διότι όπως λέει, έχουν ευθύνη έναντι των πιστών. Όλα τα μέτρα, συνεχίζει ο Γερμανός ειδικός, απορρέουν από τις αναλύσεις και τα κριτήρια του ινστιτούτου Ρόμπερτ Κοχ, το οποίο και διαχειρίζεται την κρίση του κορωνοϊού από επιστημονικής πλευράς.
Έχει ενδιαφέρον ότι η εξάπλωση του ιού ανά τον κόσμο, έγινε εν μέρει με υπαιτιότητα ορισμένων θρησκευτικών ομάδων, όπως μιας χριστιανικής αίρεσης στη Νότια Κορέα, η οποία αψηφώντας τις εκκλήσεις των αρμοδίων, συνέχισε να πραγματοποιεί λατρευτικές εκδηλώσεις με αποτέλεσμα να εκτοξευθούν τα κρούσματα του κορωνοϊού στη χώρα. Παρόμοια και στο Ιράν, στην πόλη Γκνομ, μια ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά κέντρα για τους σιίτες, οι θρησκευτικοί ηγέτες αρνήθηκαν να παραμείνουν σε καραντίνα και σήμερα το Ιράν ανήκει στις χώρες με τα περισσότερα κρούσματα.
Ο Φρανκ Ροζενλίμπ διαπιστώνει το τελευταίο διάστημα μια τάση να δοθεί στο ζήτημα του κορωνοϊού μια «διάσταση αποκάλυψης, όχι από τις εκκλησίες ή τις θρησκείες αλλά από οπαδούς θεωριών συνομωσίας». Παρόμοια φαινόμενα υπήρξαν και λίγο πριν το ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, πολύ πριν μπουν στη ζωή μας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα Fake News, υπογραμμίζει ο Γερμανός ειδικός.
πηγή: DW

http://greeknation.blogspot.com/2020/03/blog-post_266.html