Καλλιτεχνική φωτογραφία από τον Laurent Dudot

 Posted by Αντικλείδι Φωτογραφία Add comments

Μαρ242014

O Laurent Dudot είναι Γάλλος φωτογράφος από το Bordeaux.  Αγαπά τα τοπία που αποπνέουν μια αίσθηση ελευθερίας,  μοναξιάς κι απομόνωσης

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Σάλτσμπουργκ - Το κάστρο του αλατιού

Σάλτσμπουργκ - Το κάστρο του αλατιού

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Κτισμένο στις όχθες του ποταμού Σάλτσαχ, διαθέτει ό,τι χρειάζεται ένας ταξιδιώτης για να σαγηνευτεί: μπαρόκ αρχιτεκτονική, έντονη κουλτούρα, γαστρονομία κι ένα παραμυθένιο σκηνικό που μας μεταφέρει πίσω, στην εποχή της Αναγέννησης, της κλασικής μουσικής και προσφέρεται για κινηματογραφικό ντεκόρ σε χολιγουντιανά μιούζικαλ. Περπατάτε χαλαρά σε ανθισμένους κήπους κι ασυναίσθητα τραγουδάτε κάτι από το μιούζικαλ «Η Μελωδία της Ευτυχίας». Στα σοκάκια του ιστορικού κέντρου έχετε την αίσθηση ότι ο χρόνος σταμάτησε κάπου ανάμεσα στο Μεσαίωνα και την Αναγέννηση: καθεδρικοί ναοί, πλατείες με αγάλματα και σιντριβάνια, καλοδιατηρημένα μπαρόκ κτίρια κι επιβλητικά παλάτια σε «βυθίζουν» κατευθείαν στο παρελθόν. Στην απόλυτη ησυχία της νύχτας, όταν όλοι κοιμούνται, νομίζετε ότι ακούτε τη «Μικρή νυχτερινή Μουσική» (Kleine Nachtmusik) του Μότσαρτ. Το πνεύμα του διάσημου μουσικοσυνθέτη πλανιέται παντού εδώ.

Πίσω από τη μνημειακή αρχιτεκτονική της, ανακαλύπτεις μια πολιτεία με αριστοκρατική φινέτσα, κοσμοπολίτικη αύρα και έντονη κουλτούρα. Μουσεία γεμάτα ιστορικούς θησαυρούς, εκλεκτά γκουρμέ εστιατόρια, ατμοσφαιρικά καφέ, όπερες, επώνυμα καταστήματα και φημισμένα χιονοδρομικά κέντρα φροντίζουν γι’ αυτό. Πολλοί είναι οι λόγοι για να επισκεφτείς το Σάλτσμπουργκ. Υπάρχει όμως ακόμα ένας, ίσως ο πιο δελεαστικός: να διαπιστώσεις αν ο διάσημος Γερμανός ταξιδευτής και συγγραφέας Alexander von Humboldt είχε δίκιο που έγραφε στα τέλη του 18ου αιώνα ότι το Σάλτσμπουργκ ανήκε, μαζί με την Κωνσταντινούπολη και τη Νάπολη, στις τρεις πιο όμορφες πόλεις του κόσμου.

ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ UNESCO
Σε υψόμετρο 420 μ., στους πρόποδες δασωμένων βουνών, η γενέτειρα του Μότσαρτ χωρίζεται στη μέση από τον ποταμό Salzach κι απολαμβάνει την παρουσία μιας γενναιόδωρης αλπικής φύσης, με ψηλές οροσειρές, λίμνες, παραμυθένιες κοιλάδες, γραφικά χωριά και πολυτελή θέρετρα. Η πόλη είναι σημαντικό οδικό και σιδηροδρομικό κέντρο και διαθέτει διεθνές αεροδρόμιο και μια σημαντική εμπορική και βιομηχανική κίνηση (είδη διατροφής, υφαντουργία, χημικά προϊόντα, μουσικά όργανα και εξαρτήματα υπολογιστών). Κυρίως όμως είναι μια καλλιτεχνική και πνευματική πόλη, με το ομώνυμο φεστιβάλ μουσικής (από τα σπουδαιότερα στον κόσμο) και με διάφορα ιδρύματα που συνδέονται κατά μεγάλο μέρος με τον Μότσαρτ, όπως η μουσική ακαδημία Motzarteum (1910-14), όπου στεγάζεται και το αρχείο του Μότσαρτ. Το Σάλτσμπουργκ είναι έδρα του ομώνυμου πανεπιστημίου (1622) και του Πανεπιστημίου Μουσικών και Δραματικών Τεχνών (1914). Συγχρόνως είναι η πιο τουριστική πόλη της Αυστρίας μετά τη Βιέννη, με περίπου 1.500.000 επισκέπτες ετησίως. Έχει βραβευτεί ως ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς σε όλη την Ευρώπη και δεν είναι τυχαίο που συγκαταλέγεται στα 5 πιο αγαπημένα ευρωπαϊκά χειμερινά θέρετρα των Ελλήνων τουριστών.

Το ταξίδι όμως στην πόλη των 145.000 κατοίκων της Κεντροδυτικής Αυστρίας, εκτός από γεωγραφικό είναι και ιστορικό. Η «Ρώμη των Άλπεων» ή «Γερμανική Ρώμη», όπως αλλιώς αποκαλείται το Σάλτσμπουργκ, θεωρείται το πιο σημαντικό πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο της χώρας, ενώ το τμήμα της παλιάς πόλης περιλαμβάνεται από το 1996 στη λίστα των Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια, η πόλη είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη και πλούτη χάρη στην προνομιακή της θέση (βρισκόταν στο κέντρο των πιο σημαντικών εμπορικών διαδρόμων της Κεντρικής Ευρώπης). Το ορυκτό αλάτι (ο «λευκός χρυσός» ήταν γνωστός από την εποχή των Κελτών), το ασήμι, ο χρυσός και οι πολύτιμες πέτρες που έκρυβαν τα βουνά της περιοχής συνέβαλαν καθοριστικά στην οικονομική, καλλιτεχνική και πνευματική ευμάρεια της πόλης, που γνώρισε τη μέγιστη ακμή της από τον 15ο έως τον 17ο αιώνα. Τα αρχιτεκτονήματα εκείνης της εποχής καθορίζουν σήμερα την ιστορική και πολιτιστική ταυτότητα του Σάλτσμπουργκ, που το όνομά του σημαίνει «Κάστρο του Αλατιού».

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ

Το Σάλτσμπουργκ ήταν αρχικά κέλτικος οικισμός και αργότερα αναπτύχθηκε εκεί μια ρωμαϊκή πόλη, η οποία ονομαζόταν Juvavum. Η σημερινή πόλη οφείλει την προέλευσή της στο ανδρικό μοναστήρι του Αγίου Πέτρου, κατοικία Βενεδικτίνων μοναχών, και στο γυναικείο μοναστήρι Nonberg, που ιδρύθηκαν γύρω στο 696 από τον Saint Rupert (Άγιο Ρούπερτ). Το Σάλτσμπουργκ γίνεται επισκοπή, ενώ το 798 αναβαθμίζεται σε αρχιεπισκοπή. Στη δικαιοδοσία της πέρασαν σταδιακά όλες οι επισκοπές της Βαυαρίας, με αποτέλεσμα οι αρχιεπίσκοποι να πάρουν υπό τον έλεγχό τους 48 μοναστήρια και η πόλη τους να εξελιχθεί σ’ ένα μικρό Βατικανό.

Η ιστορία της πόλης συνδέθηκε με την ιστορία των επισκόπων-ηγεμόνων (κυρίως των Wolf Dietrich, Wolf Dietrich von Raitennaou και Μαρξ Σίτιχ φον Χόενεμς) που την κατέστησαν όχι μόνο θρησκευτικό, αλλά και καλλιτεχνικό και πνευματικό κέντρο. Ο αρχιεπίσκοπος Wolf Dietrich von Raitennaou ήταν εκείνος που έφερε την αναγεννησιακή τεχνοτροπία στην πόλη, αναθέτοντας σε Ιταλούς αρχιτέκτονες να την διακοσμήσουν με καθεδρικούς ναούς, δημόσια κτίρια και πλατείες. Έχοντας έντονη ανάμειξη στα εγκόσμια, οι αρχιεπίσκοποι του Σάλτσμπουργκ κατάφεραν τον 13ο αιώνα να τους απονεμηθεί ο τίτλος των Πριγκίπων της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το 1810, η πόλη περιήλθε στη Βαυαρία και το 1816 στην Αυστρία. Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπέστη σχετικά λιγότερες καταστροφές από άλλες πόλεις της Κεντρικής Ευρώπης. Στο Σάλτσμπουργκ είχαν το αρχηγείο τους οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις από το 1945 έως το 1956.

ΜΠΑΡΟΚ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Κτισμένη στην αριστερή (δυτική) όχθη του ποταμού Salzach, η καλοδιατηρημένη παλιά πόλη, που εκτείνεται μέχρι τις βόρειες πλαγιές του λόφου Mönchsberg, παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Πρόκειται για ένα υπαίθριο μουσείο μπαρόκ αισθητικής που περπατείται εύκολα, μια και τα πιο σημαντικά αξιοθέατα απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους.

Τριγυρνώντας σε πλακόστρωτα δρομάκια, πλατείες και μικρές στοές, εισπράττεις την αίσθηση ότι σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε που ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ περπατούσε εδώ, απορροφημένος στις νότες και στις παρτιτούρες του. Κι αν δεν υπήρχαν οι χιλιάδες τουρίστες γύρω σου, η εμπειρία αυτή θα ήταν σχεδόν εξωπραγματική.

Ωστόσο, η έλξη που ασκεί τούτη η πόλη συνεχίζεται ακόμα κι όταν η νύχτα την έχει σκεπάσει. Δύσκολο να πεις όχι σε μια μεγάλη νυχτερινή βόλτα στους δρόμους της, με τελική κατάληξη ένα γκουρμέ ρεστοράν, ένα μπαρ με ζωντανή μουσική, ένα καφέ για espresso και Apfelstrudel (μηλόπιτα) ή μια συναυλία κλασικής μουσικής.

Ο μεγάλος αριθμός των αξιοθέατων του Σάλτσμπουργκ προκαλεί πονοκέφαλο ακόμα και στους πιο έμπειρους ταξιδευτές. Καλό είναι να ξεκινήσει κανείς από τις 4 περίτεχνες εκκλησίες της πόλης: το γοτθικό ναό των Φραγκισκανών, ο οποίος χτίστηκε τον 13ο αιώνα (το άγαλμα της Παναγίας με το Βρέφος φιλοτέχνησε ο γλύπτης Michael Pacher το 1495),

το Αβαείο των Βενεδικτίνων του Αγίου Πέτρου (το συγκρότημα περιλαμβάνει την εκκλησία και το νεκροταφείο του Αγίου Πέτρου, πινακοθήκη και κατακόμβες),

την Kollegienkirche (χτίστηκε το 1707 από τον αρχιτέκτονα Fischer von Erlach, επί Αρχιεπισκόπου Johann Ernst von Thun, ως εκκλησία και πανεπιστήμιο μαζί)

και φυσικά τον καθεδρικό ναό: με τρεις μεγάλες μπρούτζινες πύλες, μαρμάρινη πρόσοψη και περίτεχνο εσωτερικό διάκοσμο είναι το πιο εντυπωσιακό θρησκευτικό οικοδόμημα του Σάλτσμπουργκ, το πρώτο μπαρόκ κτίσμα που αναγέρθηκε βόρεια των Άλπεων.

Ο ναός εγκαινιάστηκε το 767, καταστράφηκε από φωτιά και ξαναχτίστηκε το 1628, ενώ το 1959 ολοκληρώθηκε η αναστήλωσή του, μετά από έναν αεροπορικό βομβαρδισμό το 1944. Μια βιαστική ματιά απέξω δεν φτάνει. Πρέπει να μπείτε μέσα, να θαυμάσετε τον εσωτερικό διάκοσμο του ναού και να δείτε την κολυμπήθρα που βαπτίστηκε ο Μότσαρτ. Από το 1779 μέχρι το 1781, ο νεαρός Αμαντέους έπαιζε μελωδίες στο εκκλησιαστικό όργανο του καθεδρικού ναού.http://history-pages.blogspot.gr/2012/11/blog-post_24.html

Στις πλατείες και τα δρομάκια που βρίσκονται γύρω από τον καθεδρικό ναό και την εκκλησία Kollegienkirche, οι μικροπωλητές πουλούν στους πάγκους τους, από φρέσκα φρούτα, λαχανικά, ψάρια, ψωμί, τυρί, γλυκά, μέχρι και σουβενίρ. Ζεστή και όμορφη ατμόσφαιρα, είναι το πιο ιδανικό σημείο να ζήσεις λίγο από την καθημερινότητα των κατοίκων του Σάλτσμπουργκ.

Σε κοντινή απόσταση στην πεζοδρομημένη οδό Getreidegasse, ακούς την εμπορική καρδιά της παλιάς πόλης να χτυπά. Σ’ έναν από τους πιο όμορφους εμπορικούς δρόμους του κόσμου, περίπου 800 καταστήματα (τα περισσότερα στεγάζονται σε μεσαιωνικά σπίτια που έχουν μεταμορφωθεί σε μαγαζιά με περίτεχνα διακοσμημένες βιτρίνες) σε καλούν για ψώνια με γκλάμουρ λάμψη. Επώνυμες μπουτίκ, γκαλερί τέχνης, ακριβά κοσμηματοπωλεία, κομψά καταστήματα με αντίκες, βιβλιοπωλεία, ζαχαροπλαστεία, εστιατόρια, καφέ, καθώς και μαγαζιά με delicatessen, σουβενίρ, πορσελάνινες κούκλες και ό,τι άλλο ποθεί η ψυχή σου υπάρχουν στην Getreidegasse.

ΠΕΡΙ ΥΠΟΥΡΓΩΝ

Η κατάσταση έχει ως εξής, ο εκάστοτε υπουργός όταν αναλαμβάνει ένα οποιοδήποτε υπουργείο, σίγουρα έχει καλές προθέσεις και όρεξη για δουλειά. Αλλά εάν λάβουμε υπόψη τις υποχρεώσεις του, όπως δημόσιες εμφανίσεις, κομματικά ζητήματα - συνέδρια κόμματος - εσωκομματικός ανταγωνισμός, υποχρεώσεις στη βουλή, τελικά καταλήγει να ασχολείται με το υπουργείο του, 3-4 ώρες ημερησίως, υπογράφωντας ότι του φέρνουν οι γραμματείς-ειδικοί σύμβουλοι που κάποιες φορές εξυπηρετούν συμφέροντα προσωπικά - επιχειρηματικά κ.λ.π
Πως θα μπορέσει ο Υπουργός να επικεντρωθεί στο Υπουργείο του, όταν η προτεραιότητά του είναι το κόμμα του, άρα το μεγαλύτερο βάρος δίνεται στα εσωκομματικά και το Υπουργείο μπαίνει στον ''αυτόματο πιλότο''. Για να προσφέρει στο Υπουργείο του πρέπει να ασχολείται ΜΟΝΟ με αυτό και να μη στηρίζεται στον κάθε ΄΄σύμβουλό΄΄ του. Η πρόταση λοιπόν είναι να τοποθετούνται Υπουργοί τεχνοκράτες και όχι πολιτικοί.

Εβδομαδιαία επιλογή φωτογραφιών (νo.96)

 Posted by Αντικλείδι Φωτογραφία Add comments

Μαρ222014

Επιλογή από τις καλύτερες φωτογραφίες της εβδομάδας.

Ανάμεσα στα ερείπια του Κίεβου, ένας άντρας δεν συμμετέχει στην καταστροφή της πρωτεύουσας της Ουκρανίας, αλλά δημιουργεί κάτι όμορφο.

Νυχτερίδα στην ανατολική κούβα αναδύεται από ένα λουλούδι του δέντρου Mahoe.

Φωτογραφία από τη λίμνη Νταλ, στο Σριναγκάρ της Ινδίας

Ασκήσεις ισορροπίας στην ανθισμένη φύση του Ντίσελτορφ.

Μια γεύση από τις γενικές δοκιμές του Ballets de Monte-Carlo. Η παράσταση ονομάζεται After Swan Lake και είναι η προσωπική ματιά του χορογράφου Jean Cristophe Maillot πάνω στο αριστούργημα του Tchaikovsky.

Μία πασχαλίτσα σε αναζήτηση τροφής της πάνω σε ένα λουλούδι στο Ναύπλιο.

Φωτογραφία πολλαπλής έκθεσης που απεικονίζει τους χορευτές Vladimir Malakhov (δεξιά), Elisa Carrillio Cabrera (μπροστά) και Mikhail Kaniskin (αριστερά) κατά τη διάρκεια πρόβας του έργου «Clear» σε μουσική του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ στο θέατρο Σίλερ του Βερολίνου.

Turjoy Chowdhury, Μπαγκλαντές. Νικήτρια φωτογραφία στα φωτογραφικά Βραβεία Sony στην κατηγορία περιβάλλον.

Το αμερικανο-ευρωπαϊκό τηλεσκόπιο μελέτης της κοσμικής ακτινοβολίας μικροκυμάτων, BICEP2 (Background Imaging of Cosmic Extragalactic Polarization), το οποίο βρίσκεται στο Νότιο Πόλο, ανακάλυψε βαρυτικά κύματα που προέρχονται από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του σύμπαντος. Το γεγονός, που αποτελεί επιστέγασμα πολυετών ερευνητικών προσπαθειών, θεωρείται κοσμοϊστορικής σημασίας για τη Φυσική και την Κοσμολογία, καθώς ρίχνει περισσότερο φως στο μυστήριο της βαρύτητας και στις απαρχές δημιουργίας του σύμπαντος κατά το «Big Bang» – ενώ παρεμπιπτόντως, για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώνει τη Γενική Θεωρία Σχετικότητας του Αϊνστάιν.

Ένα τεράστιο σμήνος από «χήνες χιονιού»απογειώνεται από το Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής στο Μιζούρι.

Φωτογραφία από παραλία στη Σιθωνία Χαλκιδικής.

______

by Αντικλείδι ,  http://antikleidi.com

ΤΖΟΝ ΠΟΛ ΝΤΕΤΖΟΡΙΑ. Ο ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΟΣ ΑΣΤΕΓΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ

Ο Ελληνοιταλός Τζον Πολ Ντετζόρια βρίσκεται στους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, με περιουσία που αγγίζει τα 4 δις δολάρια αλλά πριν χτίσει την αυτοκρατορία του, ήταν άστεγος και ζούσε στο αυτοκίνητο του. Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1944 στο Λος Άντζελες. Η μητέρα του ήταν Ελληνίδα και ο πατέρας του Ιταλός και φυσικά ο δρόμος του  προς την επιτυχία, δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν πολύ μικρός, μόλις 2 ετών. στα 9 ξεκίνησε να πουλά χριστουγεννιάτικες κάρτες και εφημερίδες μαζί με τον αδερφό του για να στηρίξουν οικονομικά την μητέρα τους που δεν μπορούσε να αναθρέψει μόνη της τα δύο αγόρια και αναγκάστηκαν να τα δώσει σε ανάδοχη οικογένεια. Οπως έχει εξομολογηθεί ο 69χρονος επιχειρηματίας, η μητέρα του υπήρξε το πρότυπο και η έμπνευσή του επειδή με πολύ κόπο κατόρθωσε να γίνει οικονομικά ανεξάρτητη και ξαναπήρε αυτόν και τον αδελφό του πίσω στο σπίτι τους.

στην εφηβεία ήταν μέλος συμμορίας στο Ανατολικό Λος Άντζελες. Αποφοίτησε το 1962 και κατατάχθηκε στο Ναυτικό. Οταν επέστρεψε γράφτηκε σε σχολή οδοντιατρικής, αλλά τα παράτησε γιατί δεν είχε να καταβάλει τα δίδακτρα. Αρχισε να χτυπάει πόρτες πουλώντας εγκυκλοπαίδειες και ύστερα συσκευές, αλλάζοντας εργοδότες, ώσπου μπήκε στον χώρο των εκδόσεων. Επιασε δουλειά στο περιοδικό «Time», στις πωλήσεις. Εισέπραξε άλλη μια απόλυση, έμεινε άστεγος για ένα διάστημα και αναγκάστηκε να συλλέγει μπουκάλια για να επιβιώσει, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Οταν προσελήφθη στην εταιρεία Redken που το 1971 ήταν πρωτοπόρα στην προώθηση προϊόντων περιποίησης μαλλιών μέσω κομμωτηρίων, ο 27χρονος ΝτεΤζόρια βρέθηκε στο στοιχείο του. Ανέβηκε ταχύτατα στην εταιρική ιεραρχία αλλά λίγο πριν ξεκινήσει την δική του εταιρία έμεινε για δεύτερη φορά άστεγος. Αναγκάστηκε να κοιμάται στο αυτοκίνητο του μετά τον χωρισμό του με την σύζυγό του.

Το 1980 δημιούργησε την εταιρία John Paul Mitchell Systems μαζί με τον κομμωτή Paul Mitchell και ένα δάνειο 700 δολαρίων. Οι δύο συνέταιροι βρήκαν το πιο οικονομικό εργοστάσιο για να αναθέσουν την παραγωγή του προϊόντος τους, σαμπουάν και κοντίσιονερ μαζί, και διάλεξαν το πιο απλό μπουκάλι για να το συσκευάσουν. Η εταιρεία παρουσίασε εκρηκτική ανάπτυξη και έφτασε το 86 να έχει μηνιαίες πωλήσεις 5 εκατομμυρίων δολαρίων.

Το όνειρό τους έγινε πραγματικότητα και η εταιρία σήμερα παράγει πάνω από 100 προϊόντα και είδη κομμωτικής σε 80 χώρες παγκοσμίως με τις ετήσιες πωλήσεις να έχουν ξεπεράσει το ένα δισ. Δολάρια. Το 1989 ο Paul Mitchell πέθανε και την θέση του ως συνιδιοκτήτης έλαβε ο γιος του Άνγκους. Ο ντετζόρια απέκτησε το χάρισμα του Μίδα, ενεπλάκη και σε δεκάδες άλλες εταιρίες όπως η  Patrón Spirits, την οποία ίδρυσε το 1989 και πλέον πουλά πάνω από 2 εκατομμύρια κιβώτια τεκίλα τον χρόνο. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της αλυσίδας νυχτερινών μαγαζιών House of Blues, τα οποία πωλήθηκαν 350 εκατομμύρια. Έχει μερίσματα σε 15 εταιρίες ανάμεσα τους μια αντιπροσωπία Harley Davidson, μια εταιρία διαμαντιών αλλά και της John Paul Pet, η οποία περιποιείται ζώα. 

Το φιλανθρωπικό και περιβαλλοντικό του έργο είναι σημαντικό. Μαζί με τον φίλο του Μπραντ Πιτ, τον Ριτσαρντ Μπρανσον και τον Νέλσον Μαντέλα, είναι ιδρυτής ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που αναζητεί λύσεις για το παγκόσμιο πρόβλημα των ναρκών. Χρηματοδοτεί έναν οργανισμό που μαθαίνει στους ανθρώπους σε φτωχές περιοχές, κυρίως στο Κεντάκι, να καλλιεργούν, να μαγειρεύουν και να συντηρούν τα λαχανικά τους ενώ τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη Food4Africa, η οποία σιτίζει και φροντίζει χιλιάδες παιδιά, κυρίως ορφανά.

Ο πολυτάλαντος ΝτεΤζόρια είναι και κινηματογραφικός παραγωγός, ενώ έχει παίξει σε δύο ταινίες. Στον κύκλο του θεάματος γνώρισε και την εδώ και μία 20ετία σύζυγό του, Ελουάζ Μπρόουντι, ηθοποιό και μοντέλο του «Playboy». Συνολικά ο Τζον Πολ ΝτεΤζόρια έχει 6 παιδιά και 10 εγγόνια. 

Από τους απογόνους του διασημότερη είναι η κόρη του Αλέξις ΝτεΤζόρια, οδηγός αγώνων αυτοκινήτου και σύζυγος του δημοφιλούς τηλεπαρουσιαστή Τζέσε Τζέιμς.http://diasimesistories.blogspot.gr/2014/03/blog-post_21.html

ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ

Για μία φορά ακόμα οι γνωστοί - άγνωστοι που κλέβουν την εφορία και δηλώνουν 10000Ευρώ ενώ βγάζουν τουλάχιστον τα 5πλάσια, θα πάρουν το περιβόητο επίδομα.

Guardian: Η Ελλάδα ξεπουλά τα ιστορικά της κτήρια

Guardian: Η Ελλάδα ξεπουλά τα ιστορικά της κτήρια

Βγάζουν στο σφυρί την πολιτιστική τους κληρονομιά για να ξεχρεώσουν», αναφέρει η βρετανική εφημερίδα. Την απόγνωση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα για την αποπληρωμή των χρεών της και την αδυναμία της να βρει πόρους τονίζει σε δημοσίευμά της η βρετανική εφημερίδα Guardian. Ενώ είναι ήδη ξεπουλημένη εδώ και πολλά-πολλά χρόνια.

Το άρθρο κάνει λόγο για διαμαρτυρίες στην Αθήνα με αφορμή την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να βγάλει στο «σφυρί» τα πολιτιστικά διαμάντια της Ελλάδας.

«Εξαγριωμένοι αντιπάλοι της πολιτικής αυτής, έκαναν πορεία στο κέντρο της πόλης το Σαββατοκύριακο για να καταγγείλουν την "παράνομη πώληση" της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας», αναφέρει ο Guardian.

Αναλυτικά το δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας:

«Με περισσότερα από τέσσερα χρόνια της Ελλάδας στην παρατεταμένη οικονομική κρίση χρέους, πολλοί χαρακτήρισαν το βήμα αυτό ως τη μέγιστη ταπείνωση για ένα έθνος που ήδη έχει πληγεί από βάναυση λιτότητα και καταγράφει ρεκόρ στα επίπεδα φτώχειας και ανεργίας.

"Η κυβέρνηση προσπαθεί διαρκώς να μεταφέρει το μήνυμα ότι η οικονομία είναι ένα success story, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει καθόλου", δήλωσε ο αγωνιστής της αριστεράς Πέτρος Κωνσταντίνου. "Η απόφαση να θέσει τα δημόσια κτίρια προς πώληση δεν είναι μόνο απόδειξη ότι δεν είναι πουθενά κοντά στην επίτευξη των στόχων της, αλλά είναι απλά ένα λάθος, όταν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για κοινό όφελος".

Κάτω από την τεράστια πίεση για να κάνει μεταρρυθμίσεις , ώστε να απελευθερωθεί η ήδη καθυστερημένη δόση των € 10,1 δισ.βοήθειας από τους διεθνείς πιστωτές, ο εύθραυστος δικομματικός συνασπισμός του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά παρέδωσε το κρατικό real estate στο ταμείο που επιβλέπει την πώληση της κρατικής περιουσίας (ΤΑΙΠΕΔ) την περασμένη εβδομάδα.

Μεταξύ της περιουσίας είναι οι προσφυγικές πολυκατοικίες που κτίστηκαν για να στεγάσουν τους Έλληνες πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922 και τα γραφεία του υπουργείου Πολιτισμού που στεγάζονται σε νεοκλασικά κτίρια στη γραφική συνοικία της Πλάκας, στους πρόποδες της Ακρόπολης, τα οποία ανεγέρθηκαν αμέσως μετά την ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Και τα δύο θεωρούνται ευρέως ως αρχιτεκτονικά διαμάντια.

Η κίνηση αυτή έγινε μετά την εξίσου αμφιλεγόμενη απόφαση του ισχυρού αρχαιολογικού συμβουλίου της χώρας (ΚΑΣ) που επέτρεψε σε δύο από τα πιο σημαντικά αρχαία μνημεία της Αθήνας - τη Στοά του Αττάλου στην Αρχαία Αγορά και το Παναθηναϊκό Στάδιο – να δίδονται προς εκμίσθωση σε επιχειρήσεις για ιδιωτικές εκδηλώσεις.

Παλαιότερα, οι αιτήσεις για εμπορική χρήση των μνημείων είχαν απορριφθεί κατηγορηματικά από το συμβούλιο. Το 1998, το ΚΑΣ απέρριψε μια προσφορά από τον Calvin Klein να αντλήσει κεφάλαια για την κατασκευή του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, με αντάλλαγμα να προβληθεί η κολεξιόν του οίκου μόδας στο Ηρώδειο, του 2ου αιώνα μ.κ.ε., κάτω από την Ακρόπολη.

Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων της Ελλάδας είναι ένα διαρκές πρόβλημα από την ημέρα που η πτωχευμένη Αθήνα έγινε πτέρυγα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τον Μάιο του 2010. Υπήρξαν τέτοιες διαμαρτυρίες ώστε το σχέδιο - που αρχικά είχε ονομαστεί ως το πιο φιλόδοξο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων της Ευρώπης, που έγινε ποτέ - έπεσε από το όριο των πάνω από 50 δις € το 2015 σε € 11 δισ. μέχρι το 2016.

Η απόφαση να πουλήσει δημόσια περιουσιακά στοιχεία με τέτοια ιστορική σημασία δεν έχει μόνο εξοργίσει τους αριστερούς, που είναι κατά της λιτότητας. Έχει αυξήσει κραυγές διαμαρτυρίας από μεταρρυθμιστικούς συντηρητικούς, με πολλούς να αναρωτιούνται αν η Ελλάδα τελικά κάνει ότι ο κίτρινος Τύπος της Γερμανίας έχει από καιρό, χλευαστικά, λέει να κάνουν: ξεπούλημα της πολιτιστικής κληρονομιάς της, για να εξοφλήσει το μνημειώδες της χρέος.

«Η βιασύνη να πουληθούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία ... εγείρει σοβαρά ερωτήματα αν σκόπιμα πωλούνται στη φτήνια, προκειμένου να επιταχυνθεί η διαδικασία ιδιωτικοποίησης," άστραψε ο Νίκος Ξυδάκης από την συντηρητική εφημερίδα Καθημερινή, καταδικάζοντας την απόφαση να πουληθούν ακίνητα διαποτισμένα με τέτοια συμβολική αξία, γύρω από την Ακρόπολη.

"Αυτή η εξωφρενική πρόταση που υπέβαλε το γερμανικό περιοδικό Bild, που πρότεινε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να πουλήσει ή να νοικιάσει τα νησιά της για να μειώσει το χρέος της, είναι το επόμενο που θα περάσουν;" ρώτησε.


Φωτογραφίες EOS AURORA

http://www.edwhellas.com/2014/03/guardian.html