Translate

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Ποια είναι τα πιο ισχυρά διαβατήρια στον κόσμο- Δεν χρειάζονται βίζα για τα ταξίδια

Ποια είναι τα πιο ισχυρά διαβατήρια στον κόσμο- Δεν χρειάζονται βίζα για τα ταξίδια

Η Henley & Partners, μια συμβουλευτική εταιρεία σε θέματα ιθαγένειας και μετανάστευσης, μέτρησε διαβατήριο-διαβατήριο ποια είναι αυτά που είναι πιο ευπρόσδεκτα στα σύνορα και δεν χρειάζονται ειδική θεώρηση (visa).
Σύμφωνα με την έρευνα τα πιο «ισχυρά» διαβατήρια του πλανήτη είναι:
  • Χωρίς βίζα σε 173 χώρες: Βρετανία, Φινλανδία, Σουηδία.
  • Χωρίς βίζα σε 172 χώρες: Δανία, Λουξεμβούργο, ΗΠΑ, Γερμανία.
  • Χωρίς βίζα σε 171 χώρες: Βέλγιο, Ολλανδία, Ιταλία.
  • Χωρίς βίζα σε 170 χώρες: Καναδάς, Γαλλία, Ιρλανδία, Ιαπωνία, Νορβηγία, Ισπανία, Πορτογαλία.
  • Χωρίς βίζα σε 168 χώρες: Νέα Ζηλανδία, Ελβετία, Αυστρία.
  • Χωρίς βίζα σε 167 χώρες: Αυστραλία, Ελλάδα, Σιγκαπούρη.
  • Χωρίς βίζα σε 166 χώρες: Νότια Κορέα
  • Χωρίς βίζα σε 165 χώρες: Ισλανδία
  • Χωρίς βίζα σε 163 χώρες: Μαλαισία, Μάλτα.
  • Χωρίς βίζα σε 159 χώρες: Λιχτενστάιν
Όπως σημειώνει το fortunegreece.com το σίγουρο είναι ότι αν είσαι συχνός ταξιδιώτης δεν θα ήθελες να έχεις διαβατήριο Αφγανιστάν (αποδεκτό χωρίς βίζα μόνο σε 28 χώρες), Ιράκ (31) και Πακιστάν, Σομαλίας (32).http://grafeiokratika.blogspot.gr/

ww.koolnews.gr/extras/poia-einai-ta-pio-ishyra-diavatiria-ston-kosmo-den-hreiazontai-viza-gia-ta-taxidia

Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

Η υπόθεση των συντηρητικών κατά του Brexit

Η υπόθεση των συντηρητικών κατά του Brexit

Η μεγαλύτερη πλάνη του ευρωσκεπτικισμού

Εναπόκειται τώρα στους Βρετανούς ψηφοφόρους να αποφασίσουν εάν το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση –όχι στους ξένους ηγέτες, συμπεριλαμβανομένων του προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, και της επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, οι οποίοι έχουν προσφέρει τις συμβουλές τους για το ποιά θα μπορούσε να είναι η σωστή επιλογή. Οι ψηφοφόροι, όμως, καλά θα κάνουν να μην απορρίψουν αυτόματα αυτά που έχουν πει ο Ομπάμα και η Λαγκάρντ. Μάλλον, θα πρέπει να προβληματιστούν σχετικά με την ουσιαστική αξία τους.
Η αλήθεια είναι ότι η υπόθεση του Brexit δεν ευσταθεί. Αν και υπάρχουν πολλά να επικριθούν για την ΕΕ, η ύπαρξή της αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα, το οποίο θα τεθεί σε κίνδυνο από την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από το μπλοκ. Οι Συντηρητικοί, οι κλασικοί φιλελεύθεροι, και οι υποστηρικτές της ελεύθερης αγοράς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί στο να γίνουν οι προπομποί για την διάλυση της ΕΕ [2]. Αντ’ αυτού, θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή των προσπαθειών για την μεταρρύθμιση και την βελτίωση του μπλοκ.
ΟΙ υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς και οι συντηρητικοί εκτός των κομμάτων μπορεί να βλέπουν τον ευρωσκεπτικισμό ως φυσική προέκταση των καταδικαστικών αποφάσεων της ελεύθερης αγοράς. Για τους ένθερμους πιστούς στην δύναμη του ανταγωνισμού, συμπεριλαμβανομένου του ανταγωνισμού μεταξύ διαφόρων νομισμάτων και ρυθμιστικών και φορολογικών συστημάτων, η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μπορεί να μοιάζει με μια ασύνετη προσπάθεια για την ολοκλήρωση της αγοράς μέσω μιας περιττής συγκέντρωσης της λήψης πολιτικών αποφάσεων. Και έτσι φαίνεται λογικό για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας της Τσεχίας, Βάτσλαβ Κλάους, να συγκρίνει την ΕΕ με την πρώην Σοβιετική Ένωση, και για τις δεξαμενές σκέψης (think tank) υπέρ της ελεύθερης αγοράς να επικρίνουν την λαϊκίστικη πολυνομία της ΕΕ, το κοινό νόμισμα και την κοινή γεωργική πολιτική, μεταξύ άλλων.
Αλλά ο ευρωσκεπτικισμός δεν είναι μια αναπόφευκτη συνέπεια της συντηρητικής σκέψης για την ελεύθερη αγορά -κάτι που οι γραφικές φωνές του κινήματος της ελεύθερης αγοράς κατανοούν καλά. Ο Friedrich von Hayek ήθελε μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Έκανε έκκληση για την «κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας» που θα επιφέρει μια «λογική ολοκλήρωση του φιλελεύθερου προγράμματος [δηλαδή, της ελεύθερης αγοράς]». Ο Hayek, που αργότερα έλαβε το βραβείο Νόμπελ για την Οικονομία, αναγνώρισε ότι οι προσπάθειες για την απελευθέρωση του εμπορίου στον 19ο αιώνα είχαν τελικά αποτύχει γιατί οι ευρωπαϊκές χώρες δεν διέθεταν ένα κοινό σύστημα διακυβέρνησης που θα κρατούσε σε απόσταση τον εγχώριο προστατευτισμό και τον εθνικισμό.
09062016-1.jpg
Τα ψηφοδέλτια της 23ης Ιουνίου για το δημοψήφισμα του BREXIT, όταν οι ψηφοφόροι θα αποφασίσουν εάν η Βρετανία θα παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. RUSSELL BOYCE / REUTERS
-----------------------------
Η σκέψη του Hayek για τον διεθνή φεντεραλισμό αναπτύχθηκε παράλληλα με αυτή του Wilhelm Röpke, ενός Γερμανού οικονομολόγου της ελεύθερης αγοράς ο οποίος υποστήριξε ότι η μεταπολεμική ανοικοδόμηση της Ευρώπης θα πρέπει να περιλαμβάνει μια κλιμάκωση του ελβετικού μοντέλου διακυβέρνησης στην διεθνή σφαίρα, δεδομένου ότι κάτι τέτοιο θα επιτρέψει την δημιουργία ενός συστήματος διακυβέρνησης που θα είναι ταυτόχρονα αποκεντρωμένο και θα επιτρέπει την από κοινού παροχή θεμελιωδών, πανευρωπαϊκών δημόσιων αγαθών -κυρίως την οικονομική ανοικτότητα και την ασφάλεια.
Ακόμα και ο μέντορας του Hayek, ο Ludwig von Mises, ο οποίος θεωρήθηκε γενικά ως ένας πολύ πιο ριζοσπάστης της ελεύθερης αγοράς από τον προστατευόμενό του, έγραψε το 1944 ότι για τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης «η εναλλακτική λύση για ενσωμάτωση σε ένα νέο δημοκρατικό υπερεθνικό σύστημα δεν είναι η απεριόριστη κυριαρχία αλλά η τελική υποταγή από τις ολοκληρωτικές δυνάμεις». Και, όταν η Βρετανίδα πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ έκανε εκστρατεία για την ένταξη του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το 1975, αναγνώρισε ότι« σχεδόν κάθε μεγάλη χώρα έχει υποχρεωθεί ... να συγκεντρώσει σημαντικούς τομείς της εθνικής κυριαρχίας, έτσι ώστε να δημιουργηθούν πιο αποτελεσματικές πολιτικές μονάδες».
Ο σημερινός κόσμος είναι πολύ διαφορετικός από εκείνον της δεκαετίας του 1940 ή του 1970. Αλλά αυτό δεν κάνει το ευρωπαϊκό σχέδιο άνευ σημασίας. Μάλλον το αντίθετο. Ακόμη και οι φαινομενικά οικονομικές συνιστώσες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως η ενιαία αγορά, απαιτούν σημαντική συγκέντρωση πολιτικής κυριαρχίας, μια γραφειοκρατία, και δικαστήρια για να επιβάλλουν τους κανόνες. Εν μέρει, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μια ενιαία αγορά πηγαίνει πολύ πιο πέρα από το θέμα των δασμών που, μέχρι το 1968, χώριζαν τις αγορές στις χώρες του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου. Επεδίωξε να περιορίσει τον ρυθμιστικό προστατευτισμό και άλλα, πιο λεπτά εμπόδια στο εμπόριο, συμπεριλαμβανομένων των στρεβλωτικών δαπανών των κρατικών ενισχύσεων που απευθύνοντο σε εθνικούς [επιχειρηματικούς] πρωταθλητές.
Η ενιαία αγορά δεν έχει προκύψει εν μία νυκτί. Χρειάστηκαν δεκαετίες πολιτικής και νομοθετικής προσπάθειας, κυρίως με την μορφή της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης (Single European Act), με αιχμή του δόρατος την Θάτσερ και συντηρητικούς πολιτικούς και τελικά τον Ευρωπαίο Επίτροπο, Arthur Cockfield, για να φτάσει στον βαθμό της οικονομικής ανοικτότητας που υπάρχει στην ΕΕ σήμερα. Η ενιαία αγορά είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι κάνει καλύτερα η ΕΕ -δηλαδή, ότι χρησιμεύει ως ένας παράγων δέσμευσης.
Όταν οι ευρωσκεπτικιστές παραπονούνται για τους περιορισμούς που επιβάλλει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στην εθνική κυριαρχία, χάνουν έτσι το νόημα. Οι ευρωπαϊκές Συνθήκες, ολόκληρο το σώμα της νομοθεσίας της ΕΕ, και οι Αρχές λήψης αποφάσεων απεμπλέχθηκαν από τις εθνικές πολιτικές για έναν καλό λόγο -για να επιτρέψουν στους πολιτικούς στα κράτη-μέλη να παρακάμψουν το πρόβλημα της αξιόπιστης δέσμευσης, η οποία είναι διάχυτη στις δημοκρατίες, και η οποία περιλαμβάνει τον πανταχού παρόντα πειρασμό των πολιτικών να αθετήσουν τις υποσχέσεις τους.
Για να δείτε πώς, μελετήστε τους μεταρρυθμιστές της Ανατολικής Ευρώπης σε μέρη όπως η Σλοβακία και η Πολωνία που χρησιμοποίησαν την προοπτική της ένταξης στην ΕΕ ως γλυκαντική ουσία για εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που διαφορετικά θα ήταν δυσάρεστες. Για χώρες όπως η Γαλλία ή η Ιταλία, η πολιτική της ΕΕ είναι συχνά το μόνο πράγμα που κρατά τους ηγέτες τους από το να επιστρέψουν στην ιστορική παράδοση της παροχής κρατικών ενισχύσεων στους εθνικούς πρωταθλητές των χωρών τους. Στο κάτω-κάτω, ήταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία ανάγκασε την Ιταλία να διαλύσει την κρατική χαλυβουργία της στην δεκαετία του 1990 και έσπρωξε την Γαλλία προς το άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας το 1999. Χωρίς την φωνή του Ηνωμένου Βασιλείου στο τραπέζι, η ΕΕ θα καταστεί αναπόφευκτα μια πολύ ασθενέστερη δύναμη προς την οικονομική φιλελευθεροποίηση, και μερικά από τα προηγούμενα επιτεύγματά της θα μπορούσαν ακόμα και να αντιστραφούν.
Οι ευρωσκεπτικιστές έχουν ένα δίκιο όταν λένε ότι υπάρχει μια άλλη όψη της ενιαίας αγοράς -δηλαδή, η ύπαρξη ενός μεγάλου και επαχθούς συστηματος ρύθμισης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Θα ήταν πολύ καλύτερα, υποστηρίζουν, αν τα κράτη-μέλη απλώς αναγνώριζαν τους κανονισμούς και τα τεχνικά πρότυπα ενός εκάστου, χωρίς την επιβολή μιας ενιαίας λύσης προς όλους. Αλλά η άνευ όρων αμοιβαία αναγνώριση δεν είναι ρεαλιστική, σε μεγάλο βαθμό επειδή οι κυβερνήσεις δεν είναι σε θέση να δεσμευτούν αξιόπιστα σε μια τέτοια πολιτική. Ως εκ τούτου, αν και οι κοινές οδηγίες της ΕΕ επιβάλλουν σίγουρα μια επιβάρυνση στην ευρωπαϊκή οικονομία, η επιβάρυνση θα πρέπει να συγκρίνεται με το βάρος των 28 διαφορετικών και ενδεχομένως ασυμβίβαστων ρυθμιστικών συστημάτων, που θα εμπόδιζαν την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών, των κεφαλαίων και των ανθρώπων.
Το Ηνωμένο Βασίλειο, με τον ευμεγέθη τομέα του των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, ωφελείται σημαντικά από το «οικονομικό διαβατήριο» που επιτρέπει σε τράπεζες και άλλες χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις να λειτουργούν σε οποιοδήποτε σημείο της ΕΕ. Το City του Λονδίνου είναι επίσης το σπίτι της Ευρωπαϊκής Αρχής Τραπεζών (European Banking Authority), μιας πανευρωπαϊκής οικονομικής ρυθμιστικής Αρχής, επί της οποίας το Ηνωμένο Βασίλειο είχε σημαντική επιρροή. Μια αποχώρηση από την ΕΕ θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τις ρυθμίσεις αυτές και να αυξήσει τις αμφιβολίες για το μέλλον της πόλης ως οικονομικής πρωτεύουσας του κόσμου.
09062016-2.jpg
Ένα αυτοκόλλητο που ενθαρρύνει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την ΕΕ σε ένα αυτοκίνητο, στο Llandudno, στην Ουαλία, στις 27 Φεβρουαρίου 2016. PHIL NOBLE / REUTERS
-----------------------------------------
Τα παράπονα σχετικά με τους κανονισμούς της ΕΕ είναι ένα μόνο παράδειγμα των ανόμοιων συγκρίσεων του ευρωσκεπτικισμού. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι οργάνωση με πολλά ελαττώματα. Ωστόσο, δεν έχει νόημα να την συγκρίνουμε με απίθανες εναλλακτικές λύσεις. Το σχετικό αντιπαράδειγμα στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η Ευρώπη του προστατευτισμού, τα εθνικιστικά κράτη που ήταν από μακρού χρόνου η βασική γραμμή της ιστορίας της ηπείρου.
Ακόμη και το τέλος του 19ου αιώνα, που μερικές φορές αποκαλείται ως η Πρώτη Εποχή της Παγκοσμιοποίησης, ήταν η περίοδος των δασμών «σιδήρου και σίκαλης» του Γερμανού καγκελάριου Ότο φον Βίσμαρκ, των γαλλικών δασμών Méline, καθώς και μιας πανευρωπαϊκής μετατόπισης προς τον προστατευτισμό. Το 1913, οι δασμοί για τα βιομηχανικά προϊόντα κατά μέσο όρο ήταν στο 18% στην Αυστρία-Ουγγαρία, στο 13% στην Γερμανία, στο 20% στην Γαλλία, στο 41% στην Ισπανία, και ένα εντυπωσιακό 84% στην Ρωσία. Εκείνη την εποχή, το Ηνωμένο Βασίλειο εμφανιζόταν συγκριτικά ως ένα έθνος ελεύθερων συναλλαγών, χωρίς δασμούς για τα βιομηχανικά προϊόντα και έναν μέσο δασμό γύρω στο 5% για όλες τις εισαγωγές. Ωστόσο, σε ένα μεγάλο μέρος του 19ου αιώνα, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1870, το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν ιδιαίτερα προστατευτικό, με μέσο όρο δασμών υψηλότερο εκείνου της Γαλλίας.
Με την έλευση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακολουθούμενου από τη Μεγάλη Ύφεση και, στην συνέχεια, από την πιο αιματηρή σύγκρουση στην ιστορία της ανθρωπότητας, το διεθνές εμπόριο ουσιαστικά κατέρρευσε, επιδεινώνοντας σημαντικά την ανθρώπινη δυστυχία που χαρακτήριζε το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Με αυτή την λογική, τα τελευταία 70 χρόνια της ευρωπαϊκής ιστορίας, κατά την οποία η Ευρώπη έχει γίνει οικονομικά πιο ανοικτή, δημοκρατική και ειρηνική από ποτέ, αποτελούν μια πλήρη ιστορική ανωμαλία. Εάν κάποιος πιστεύει ότι η ΕΕ αξίζει κάποια πίστωση για αυτό το αποτέλεσμα, θα πρέπει να σκεφτεί δύο φορές πριν προσπαθήσει να πειραματιστεί με το σύστημα της διεθνούς πολιτικής αρχιτεκτονικής που υπάρχει στην Ευρώπη.
Η ηγεσία του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν απαραίτητη για την ύπαρξη και την επιτυχία αυτού του συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της ενιαίας αγοράς, αλλά και με την εστίαση της προσοχής της Ευρώπης στις απειλές που αντιμετωπίζει η ήπειρος, όπως η άνοδος της ρεβιζιονιστικής Ρωσίας. Και παρ’όλο που το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να ευημερήσει ακόμη και εκτός της ΕΕ, το Brexit αναπόφευκτα θα θέσει σε κίνηση φυγόκεντρες δυναμικές στην ήπειρο, ενισχύοντας τους εθνικιστές σε χώρες που δεν έχουν καμία πιθανότητα επιτυχίας εκτός της ΕΕ. Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, εμπνευσμένα από το επερχόμενο βρετανικό δημοψήφισμα, 92 από τα 200 μέλη του τσεχικού κοινοβουλίου ψήφισαν υπέρ της πρότασης –που ηττήθηκε με μικρή διαφορά- να διοργανωθεί δημοψήφισμα για την αποχώρηση της Τσεχικής Δημοκρατίας από την ΕΕ.
Προς το παρόν, η Ευρώπη περιέρχεται υπό μιας άνευ προηγουμένου πίεσης. Από τα οικονομικά δεινά της ευρωζώνης, μέσω των πολιτικών εντάσεων που επέφερε η κρίση των προσφύγων, μέχρι την χρήση της προπαγάνδας και των ενεργειακών δεσμών από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν για να υπονομεύσει την φιλελεύθερη δημοκρατία στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, η ήπειρος είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο διολίσθησης στο χάος από όσο σε οποιοδήποτε άλλο σημείο στην μεταπολεμική ιστορία της. Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι σήμερα, όχι η απειλή ενός πανευρωπαϊκού αυταρχικού υπερκράτους.
Είναι επιτακτική η ανάγκη οι υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς, αμφότεροι οι κλασικοί φιλελεύθεροι και οι συντηρητικοί, να διπλασιάσουν την άμυνα της διεθνούς πολιτικής τάξης στην Ευρώπη, η οποία συνέπεσε με την τρέχουσα περίοδο ειρήνης, δημοκρατίας και ευημερίας στην ήπειρο.
Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνσηwww.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.grκαι στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition

Το ΜΥΣΤΗΡΙΟ της Ακουστικής της Επιδαύρου – Εξαίρετος ήχος μόνο της Ελληνικής γλώσσας;

Το ΜΥΣΤΗΡΙΟ της Ακουστικής της Επιδαύρου – Εξαίρετος ήχος μόνο της Ελληνικής γλώσσας;



 2  0  0 

Η εξαίρετη ακουστική για την οποία το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου είναι διάσημο, οφείλεται στα πέτρινα εδώλια του (στα καθίσματα των θεατών), καθώς το σχήμα και η διάταξή τους είναι ιδανικά για το φιλτράρισμα των θορύβων χαμηλής συχνότητας, καταδεικνύει η έρευνα ειδικών επιστημόνων.
Ήδη από τον 1ο π.Χ αιώνα, ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούβιος θαύμαζε το πώς οι αρχαίοι Ελληνες είχαν διαρυθμίσει τα καθίσματα της Επιδαύρου «σύμφωνα με την επιστήμη της αρμονίας» για να ακούγονται καθαρότερα οι φωνές των ηθοποιών. Ακόμα και ο παραμικρότερος ψίθυρος στη σκηνή του θεάτρου ακούγεται πεντακάθαρα στις τελευταίες θέσεις σε απόσταση 60 μέτρων.
Εκτός από τις αρχαίες πηγές, «σύγχρονες ακουστικές έρευνες αποδεικνύουν ότι στα αρχαία θέατρα έχουν εφαρμοστεί βασικές αρχές σχεδιασμού που εξασφαλίζουν ηχοπροστασία, ακουστική ζωντάνια, διαύγεια και καταληπτότητα του θεατρικού λόγου. Μια από τις βασικότερες αρχές είναι η ενίσχυση της φωνής με έγκαιρες, θετικές ηχοανακλάσεις επάνω σε στοιχεία του θεάτρου (δάπεδο ορχήστρας, πρόσοψη κτιρίου σκηνής, λογείο), για την εξασφάλιση ενός φυσικού, αυτοδύναμου (παθητικού) μεγαφώνου, που αναπληρώνει τις ενεργειακές απώλειες, κυρίως στα υψηλότερα καθίσματα του κοίλου».
Oι υπολογισμοί τους έδειξαν ότι οι κλιμακωτές θέσεις του θεάτρου λειτουργούν ως ηχητικό φίλτρο, καθώς το σχήμα τους είναι ιδανικό για να καταστέλλει τους ήχους χαμηλής συχνότητας, κύριο συστατικό του θορύβου. Η διάταξη των θέσεων, που θυμίζει τα πάνελ ηχομόνωσης σε σχήμα αβγοθήκης, φιλτράρει τις συχνότητες κάτω από 500 Hertz, όπως το μουρμούρισμα του κοινού και το θρόισμα των φύλλων.
Η εξασθένιση των χαμηλών συχνοτήτων επιτρέπει να ακούγονται πλουσιότερες οι φωνές των ηθοποιών, που αποτελούνται κυρίως από υψηλές συχνότητες. Η αφαίρεση των χαμηλών τόνων από τις φωνές δεν δημιουργεί πρόβλημα, καθώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να συμπληρώνει τις συχνότητες που λείπουν – ένα φαινόμενο που αξιοποιείται σε ηχεία μικρού όγκου τα οποία ακούγονται στο αφτί πολύ μεγαλύτερα.
Οι ερευνητές παραδέχονται ότι η παρουσία κοινού στο θέατρο πιθανότατα θα άλλαζε την ακουστική του με τρόπο που δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί, λόγω του περίπλοκου σχήματος και της ανομοιογένειας του ανθρώπινου σώματος. Υποστηρίζουν όμως ότι τα συμπεράσματά τους για το θέατρο της Επιδαύρου θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο σχεδιασμό σταδίων με καλύτερη, φυσική ακουστική.
Η λέξη Επίδαυρος σημαινει «Δρα Επι της Αυρας»…
Δεν είναι τυχαία και η ύπαρξη των Ασκληπιείων εκεί, που έχει να κάνει με τον ήχο, την ακουστική, την επίγεια μουσική αρμονία η οποία συγχρονίζεται με την συμπαντική μουσική αρμονία και την ίαση.
Η ακουστική λοιπόν στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου έχει το αξιοπερίεργο, ότι έτσι όπως ακούγονται καθαρά τα Ελληνικά εκεί, δεν μπορούν να ακουστούν άλλες γλώσσες, υπάρχει δηλ. κάποιου είδους συντονισμού του ήχου, της Μαθηματικής Ελληνικής γλώσσας, του χώρου και της ακουστικής, και αυτό γιατί η Ελληνική γλώσσα είναι μουσική γλώσσα.
Γνωστή δε η σχέση μεταξύ μουσικής αρμονίας και των μαθηματικών και των μαθηματικών με την αρμονία του σύμπαντος, όπως επίσης γνωστό είναι ότι στην αρχαία Ελλάδα η μουσική, η αριθμητική η γεωμετρία και η αστρονομία ήταν αδελφές επιστήμες.http://www.briefingnews.gr/politismostehnes/mystirio-tis-akoystikis-tis-epidayroy-exairetos-ihos-mono-tis-ellinikis-glossas

Με ένα κλικ μπορείς να δεις το σπίτι σου, σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν βρίσκεσαι!

 5  0  0 
 
Το σπίτι σας και ολόκληρη τη γειτονιά σας μπορείτε να δείτε με μεγάλη ευκρίνεια μέσω της υπηρεσίας της Google «Show my street».
Μία εφαρμογή που κάποιους θα τους ενθουσιάσει, ενώ κάποιους άλλους μπορεί να τους τρομάξει!
Για να δείτε το σπίτι σας μέσω της εφαρμογής, πατήστε ΕΔΩ

http://www.briefingnews.gr/tehnologia/me-ena-klik-mporeis-na-deis-spiti-soy-se-opoio-simeio-toy-planiti-ki-vriskesai

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ:Χωρίς επιβαρύνσεις οι πληρωμές με κάρτες


Παρασκευή, 3 Ιουνίου 2016


ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ:Χωρίς επιβαρύνσεις οι πληρωμές με κάρτες

Δευτέρα, 21 Μαρτίου 2016


Καμία επιβάρυνση στους καταναλωτές λόγω της χρήσης μέσων πληρωμής, όπως είναι η πιστωτική ή η χρεωστική κάρτα.
Αυτό προβλέπεται με το άρθρο 56 του ν. 4370/2016 που τροποποιεί τον ν. 2251/1994 για την προστασία του καταναλωτή.
Οι καταναλωτές θα πρέπει να γνωρίζουν ότι, με τη νέα νομοθετική ρύθμιση, που ανακοίνωσε πρόσφατα το υπουργείο Οικονομίας και η οποία ισχύει από 7 Μαρτίου 2016, καθίσταται σαφές ότι οι χρεώσεις αυτές απαγορεύονται, όπως άλλωστε, επιτάσσει η σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία. τυχόν παραβάσεις μπορούν να απευθύνονται στον Συνήγορο του Καταναλωτή υποβάλλοντας σχετική αναφορά", αναφέρει ανακοίνωση της ανεξάρτητης αρχής.

- Επισημαίνεται ότι η απόλυτη απαγόρευση επιβολής τέτοιων επιβαρύνσεων είχε θεσμοθετηθεί ήδη με τον ν. 3862/2010 (άρθρο 49 παρ. 3 εδ. β΄). Ωστόσο, μετά τη θέση σε ισχύ της Υ.Α Ζ1-891/2013 (ΦΕΚ Β΄ 2144), από τις 13.6.2014, η οποία απαγόρευε τη χρέωση των καταναλωτών για τη χρήση ενός συγκεκριμένου μέσου πληρωμής μόνο «για δαπάνη υπερβαίνουσα το κόστος χρήσης αυτού του μέσου», εμφανίστηκαν από ορισμένους προμηθευτές πρακτικές επιβολής χρεώσεων σε καταναλωτές λόγω πληρωμής μέσω κάρτας.

Η Ανεξάρτητη Αρχή «Συνήγορος του Καταναλωτή», κατόπιν υποβολής σχετικών αναφορών, είχε επισημάνει το ζήτημα, προβαίνοντας, από το 2014, σε συστάσεις προς προμηθευτές, οι οποίοι είχαν επιβαρύνει με πρόσθετες χρεώσεις καταναλωτές λόγω πληρωμής με κάρτα. πηγή
http://grafeiokratika.blogspot.gr/

http://www.epixirimatias.gr/2016/03/blog-post_997.html

Σε εισπρακτικές εταιρείες και funds τα κόκκινα δάνεια α' κατοικίας κάτω από 140 χιλ. ευρώ!

http://www.briefingnews.gr/oikonomia/se-eispraktikes-etaireies-kai-funds-ta-kokkina-daneia-katoikias-kato-apo-140-hil-eyro

Σε εισπρακτικές εταιρείες και funds τα κόκκινα δάνεια α' κατοικίας κάτω από 140 χιλ. ευρώ!

 0  0  0 
 
Μια εξαιρετικά περίεργη διάταξη για τα κόκκινα δάνεια πρώτης κατοικίας ακόμη και με αξία κάτω των 140 χιλιάδων ευρώ, έχει προκαλέσει σάλο και αναμένεται να δημιουργήσει νέο κύκλο σφοδρής πολιτικής αντιπαράθεσης.
Συγκεκριμένα, με τροπολογία που ψηφίστηκε χθες απ’ τους βουλευτές της συγκυβέρνησης προβλέπεται πλέον η ανάθεση σε εταιρείες – μη τραπεζικά ιδρύματα τη διαχείριση και των μικρών ενυπόθηκων δανείων για α’ κατοικία με αντικειμενική αξία έως 140.000 ευρώ.
Ουσιαστικά δηλαδή εταιρείες διαχείρισης και εισπρακτικές θα μπορούν να παίρνουν από τις τράπεζες τα «κόκκινα» δάνεια πρώτης κατοικίας, ακόμη και μικρής αξίας και να διεκδικούν την είσπραξη των οφειλομένων.
Οι κυριότερες αλλαγές που επήλθαν με την τροπολογία είναι:
* Επιτρέπεται η ανάθεση της διαχείρισης “κόκκινων” και “πράσινων” δανείων σε Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις ακόμη και όσων συνδέονται με υποθήκη ή προσημείωση πρώτης κατοικίας με αντικειμενική αξία κάτω των 140.000 ευρώ. Ουσιαστικά οι συγκεκριμένες εταιρείες θα αναλαμβάνουν την διευθέτηση και είσπραξη απ’ τους δανειολήπτες. Το παραπάνω μάλιστα αφορά δάνεια όλων των κατηγοριών. Ωστόσο συνεχίζεται η απαγόρευση της πώλησης των εν λόγω δανείων έως τις 31 Δεκεμβρίου 2017.
* Επιτρέπεται η διαχείριση αλλά και η μεταβίβαση σε Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις όλων των δανείων που έχουν χορηγηθεί ή πρόκειται να χορηγηθούν με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου. Η κυριότερη συνέπεια από την εξέλιξη αυτή είναι ότι τα funds, αποκτώντας “κόκκινα” δάνεια αυτής της κατηγορίας θα στραφούν στον εγγυητή, εν προκειμένω το Δημόσιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις του υπ. Οικονομικών.
* Σε περίπτωση που μεταβιβάζεται εξυπηρετούμενο δάνειο σε εταιρεία και αυτό είχε κυμαινόμενο επιτόκιο θα επιτρέπεται πλέον υπό προϋποθέσεις η αύξηση από την εταιρεία που αγοράζει το δάνειο του περιθωρίου -επιπλέον του επιτοκίου αναφοράς – σε επίπεδα υψηλότερα από εκείνα που είχαν καθορισθεί στη δανειακή σύμβαση από την τράπεζα τη στιγμή της μεταβίβασης. Υπενθυμίζεται ότι στον νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα δεν επιτρεπόταν να συμβεί κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση. Ωστόσο, τώρα δίνεται η δυνατότητα εξαιρέσεων ειδικά για μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια.
* Γίνεται διαχωρισμός ανάμεσα στις ελληνικές εταιρείες διαχείρισης δανείων και τις αλλοδαπές σε ό,τι αφορά το πιστωτικό ίδρυμα που θα καταβάλλουν το ποσό των 4,5 εκατ. ευρώ ως ελάχιστο μετοχικό κεφάλαιο στην περίπτωση που θέλουν να διευρύνουν τη δραστηριότητά τους και στη δανειοδότηση δανειοληπτών των οποίων τα δάνεια διαχειρίζονται.
Σύμφωνα με την τροπολογία οι ελληνικές εταιρείες οφείλουν να καταβάλουν το ποσό αυτό σε τραπεζικό λογαριασμό ελληνικής τράπεζας, ενώ οι εταιρείες με έδρα σε χώρα – μέλος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) μπορούν να καταβάλλουν το ποσό αυτό σε τραπεζικό λογριασμό τράπεζας που βρίσκεται σε χώρα – μέλος ΕΟΧ.

http://grafeiokratika.blogspot.gr/


Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΡΩΜΑΝΙΑΣ

 Ρωμανιάς: Οι παγίδες της προσωπικής διαφοράς για τις συντάξεις ΡΩΜΑΝΙΑΣΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑΣΥΝΤΑΞΕΙΣ 13/04/2016 - 10:25 Αξιολόγηση:2.5 1 2 3 4 5 (2ψήφοι) Ρωμανιάς: Οι παγίδες της προσωπικής διαφοράς για τις συντάξεις Share Like us Tweet Follow us Plus One Στην εκτίμηση ότι με τη νέα Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση, θα συνεχιστεί η «αβεβαιότητα, η ανασφάλεια και η αμφιβολία για τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των συνταξιούχων (αλλά και των εν ενεργεία ασφαλισμένων)», προβαίνει ο κ. Γιώργος Ρωμανιάς. Εκφράζοντας σοβαρές επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα του μέτρου της προσωπικής διαφοράς, ο πρώην Γενικός Γραμματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, επισημαίνει σε κείμενό του που δημοσιεύθηκε στη «Φωνή των Συνταξιούχων της ΔΕΗ», ότι στο κείμενο του σχεδίου νόμου για το Ασφαλιστικό αναφέρεται ρητώς ότι θα καταβάλλονται 12 συντάξεις το χρόνο. Αυτό, κατά τον κ. Ρωμανιά σημαίνει ότι «δεν υπάρχει πλέον πιθανότητα επαναφοράς των δώρων και του επιδόματος αδείας. Δηλαδή αποκλείεται πλέον (στο διηνεκές κατά το Υπουργείο), η εφαρμογή των Αποφάσεων του ΣτΕ που έχουν κρίνει αντισυνταγματική την κατάργηση των δώρων και του επιδόματος αδείας. Ειδικά για το μέτρο της προσωπικής διαφοράς, ο κ. Ρωμανιάς διαπιστώνει ότι «παραμένει ασαφές τι θα γίνει με τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων από το 2019 και μετά». Εκτιμά ότι υπάρχουν δύο πιθανότητες. Σύμφωνα με την πρώτη πιθανότητα «από την 1.1.2019 διακόπτεται η καταβολή της προσωπικής διαφοράς και καταβάλλεται μόνο το ποσό που αντιστοιχεί στην (επανυπολογισμένη) σύνταξη». Η δεύτερη πιθανότητα είναι η προσωπική διαφορά να εξακολουθήσει να καταβάλλεται και μετά την 1.1.2019 «αλλά διαδοχικώς μειούμενη λόγω συμψηφισμού της με τις εκάστοτε αυξήσεις των συντάξεων των νέων (από 1.1.2016) συνταξιούχων. Έτσι θα έχουμε σταδιακή προσαρμογή των παλαιών με τους νέους συνταξιούχους». Το ερώτημα που παραμένει, κατά τον κ. Ρωμανιά, είναι τι θα συμβεί αν όχι μόνο δεν υπάρξουν αυξήσεις στους νέους συνταξιούχους, αλλά «ενδεχομένως υπάρξουν και νέες μειώσεις στις συντάξεις των νέων, οπότε αυτές θα πλήξουν προφανώς και τους παλιούς συνταξιούχους με κίνδυνο οι παλαιοί να έχουν διπλή ζημιά (και την προσωπική διαφορά να χάσουν αλλά και τις νέες μειώσεις να υποστούν)». Ξεχωριστή αναφορά πραγματοποιεί ο κ. Ρωμανιάς στο σκέλος της αύξησης των εισφορών, μέτρο από το οποίο το υπουργείο Εργασίας προσδοκά 550 εκατ ευρώ σε ετήσια βάση. Ο πρώην ΓΓΚΑ εκφράζει την απορία, «πού θα βρει αυτό το ποσόν το υπουργείο Εργασίας, αν οι δανειστές απορρίψουν την κυβερνητική πρόταση αύξησης των εισφορών. Άμεση λύση φαίνεται να αποτελεί η ανάλογη μείωση των κύριων συντάξεων», καταλήγει ο κ. Ρωμανιάς
http://grafeiokratika.blogspot.gr/2016/06/blog-post.html