10 Countries Sitting On Enormous Mounds Of Gold

• MAMTA BADKAR
 
•    

• DEC. 14, 2013, 8:53 AM
• 341,777
 
• 23

• FACEBOOK
• LINKEDIN
• TWITTER
• GOOGLE+
• PRINT
• EMAIL

Reuters/Shannon Stapleton

Gold looks like it is on its way to its first annual drop in 13 years.

This is bad news for central banks that have been diversifying their foreign reserves to include gold,but at a slower pace than in 2012. 

A new report from the World Gold Council showed that year-to-date central bank gold reserves increased by nearly 300 tonnes.

Global official gold holdings totaled 31,913.5 tonnes as of December 2013, according to the latest report from the World Gold Council.

We pulled the numbers on the 10 biggest official reserves.

Note: CBGA refers to the Central Bank Gold Agreements. The first Agreement (CBGA 1) ran from September 27, 1999 to September 26, 2004.  The second Agreement (CBGA 2) ran from September 27, 2004 to September 26, 2009. The third Agreement (CBGA 3) will run for five years from September 2009.

10. India

REUTERS/Krishnendu Halder

Official gold holdings: 557.7 tonnes

Percent of foreign reserves in gold:
8.4%

The government has been trying to deter people from purchasing the precious metal and some, like Jim Rogers, attribute the price decline to lowered emerging market demand. Gold imports have been blamed for the nation's high current account deficit.  India's central bank governor Raghuram Rajan has previously said the country can pay off its debt in gold.

Source: World Gold Council

9. Netherlands

Reuters/Brian Snyder

Official gold holdings: 612.5 tonnes

Percent of foreign reserves in gold:
54.0%

A large portion of the Netherlands' gold reserves are held in the U.S., and some are held in Canada and the U.K. About 10% is expected to be held in Amsterdam. Earlier this year the Netherlands wanted to repatriate its gold.

Source: World Gold Council

8. Japan

Reuters/Issei Kato

Official gold holdings: 765.2 tonnes

Percent of foreign reserves in gold:
2.6%

Japan's gold reserves were at just 6 tonnes in 1950, and its central bank registered its first serious jump in gold holdings in 1959, with purchases increasing by 169 tonnes from the previous year.

In 2011, the Bank of Japan sold gold to pump ¥20 trillion into the economy to calm investors after the tsunami and nuclear disaster.

Source: World Gold Council

7. Russia

Reuters

Official gold holdings: 1,015.1 tonnes

Percent of foreign reserves in gold:
8.3%

Russia's central bank gold holdings crossed the 1,000 tonne mark for the first time in Q3.

Source: World Gold Council

6. Switzerland

REUTERS/Michael Buholzer

Official gold holdings: 1,040.1 tonnes

Percent of foreign reserves in gold:
8.3%

In 1997, proposals were announced to sell a portion of the country's gold reserves because they were no longer considered to be "necessary for monetary policy purposes," according to the World Gold Council. In May 2000 the country began selling 1,300 tonnes of what it considered to be surplus gold. Under CBGA1 1,170 tonnes were sold, and 130 tones were sold under CBGA2. Switzerland has announced no plans to sell gold under CBGA 3.

Source: World Gold Council

5. China

REUTERS

Official gold holdings: 
1,054.1 tonnes

Percent of foreign reserves in gold:  1.2%

Gold still accounts for a very small percentage of China's $3.7 trillion in foreign exchange reserves, compared with the international average of 10%. Building up gold reserves will be crucial to China as it moves to internationalize its currency, and hopes to make it a reserve currency, according to the Financial Times.

Source: World Gold Council

4. France

REUTERS/Jacky Naegelen

Official gold holdings: 2,435.4 tonnes

Percent of foreign reserves in gold:
66.1%

France sold 572 tonnes of gold under CBGA 2, and outside of the agreement France transferred about 17 tonnes to the Bank for International Settlements in late 2004 as part of a purchase of BIS shares. France announced no plans for sales of gold reserves under CBGA 3.

Bank of France has said it won't sell gold reserves because it provides confidence and diversification and can absorb volatility in its balance sheet, Reuters reported.

Source: World Gold Council

3. Italy

REUTERS/Denis Balibouse

Official gold holdings: 
2,451.8 tonnes

Percent of foreign reserves in gold:
67.2%

Italy sold no gold under CBGA 1 or 2 and has announced no sales under CBGA3. But in 2011, Italian banks were looking to the Bank of Italy to buy gold and bolster their balance sheets ahead of stress tests.

Source: World Gold Council

2. Germany

REUTERS/Thomas Peter

Official gold holdings: 3,387.1 tonnes

Percent of foreign reserves in gold:
68.7%

Germany reduced its gold holdings in October. The Bunesbank sells six to seven tons to the finance ministry every year.  Germany sold gold under CBGA 1 and 2 for the purposes of minting commemorative gold coins. In the first year of CBGA3 (2008 - 2009), the Bundesbank sold approximately 6 tonnes, and it has sold 4.7 tonnes of gold since Sept. 7, 2011.

Source: World Gold Council

1. United States

REUTERS/Michael Dalder

Official gold holdings: 8,133.5 tonnes

Percent of foreign reserves in gold:
71.7%

The U.S. had its largest gold reserves in volume terms in 1952, when reserves totaled 20,663 tonnes. Holdings first fell below the 10,000 mark in 1968.

Source: World Gold Council

Read more: http://www.businessinsider.com/countries-with-largest-gold-reserves-2013-12?op=1#ixzz3HkoyQvPJ

Φυλακές Νορβηγίας: Κανείς δεν θα πίστευε ότι αυτό το μέρος υπάρχει στα αλήθεια [Εικόνες]

Σε απόσταση ενός μιλίου από τις ακτές της Νορβηγίας, στο Outer Οslofjord, υπάρχει ένα νησί όπου ζουν 115 εγκληματίες, μεταξύ των οποίων δολοφόνοι, βιαστές και έμποροι ναρκωτικών.

Ωστόσο, τίποτα δεν θυμίζει κλασική φυλακή. Ούτε αγκαθωτό σύρμα σε ψηλούς τείχους, ούτε ηλεκτροφόρα περίφραξη, ούτε ένοπλοι φρουροί να κάνουν περιπολίες με σκύλους θα δει κανείς σε αυτό το μέρος. Αντιθέτως, στη νησιωτική αυτή φυλακή, οι κρατούμενοι ζουν ειρηνικά και συνεργάζονται αρμονικά.

H φυλακή Bastøy, όπως ονομάζεται, είναι μία από τις πιο φιλελεύθερες στον κόσμο. Όπως μεταδίδει το Business Insider, κρατούμενοι και φρουροί συμβιώνουν ιδανικά, εκτρέφοντας ζώα και κόβοντας ξύλα για τους κρύους μήνες του χειμώνα.

Όταν τελειώσουν τις δουλειές τους, παίζουν χαρτιά, κάνουν σκι, προπονούνται στο τένις, μαγειρεύουν ή παρακολουθούν διάφορα σεμινάρια. Γύρω στις 3 το μεσημέρι, οι περισσότεροι φρουροί επιστρέφουν στα σπίτια τους, αφήνοντας πίσω τους μόλις 5 σωφρονιστικούς υπαλλήλους για τη νυχτερινή βάρδια.

Η φυλακή είναι τόσο ειρηνική, που ο σκηνοθέτης Michael Moore την επισκέφθηκε για να γυρίσει κάποιες σκηνές για το ντοκιμαντέρ "Sicko" , αλλά τελικά τις έκοψε στο μοντάζ, θεωρώντας ότι ουδείς θα πίστευε ότι αυτό το μέρος υπάρχει στα αλήθεια.

Νορβηγοί αξιωματούχοι ελπίζουν ότι οι κρατούμενοι, που θα εκτίσουν την ποινή τους στη φυλακή Bastøy, θα επανενταχθούν επιτυχώς στην κοινωνία επειδή θα έχουν εμποτιστεί με τις αξίες της ευθύνης, της εμπιστοσύνης και της ηγεσίας. Πρόκειται για ένα πείραμα που συνεχίζεται για 32η χρονιά και φαίνεται ότι αποδίδει, καθώς το ποσοστό υποτροπής ανέρχεται σε μόλις 16% τη στιγμή που στις ΗΠΑ, άνω του 75% των κρατούμενων, που βγαίνει από τις φυλακές, συλλαμβάνεται εκ νέου μέσα σε πέντε χρόνια.

Ο φωτογράφος Espen Eichhöfer επισκέφθηκε το νησί το χειμώνα και το περιοδικό Zeit Magazine δημοσίευσε τις παρακάτω φωτογραφίες.

Οι φυλακές Bastøy βρίσκονται στο νησί Bastøy, ένα μίλι από τις ακτές της Νορβηγίας σε ένα φιορδ, περίπου 46 μίλια από την πρωτεύουσα Όσλο. Σε αντίθεση με άλλες νησιωτικές φυλακές, όπως του Alcatraz ή του Rikers, οι οποίες είναι γνωστές για την πλήρη απομόνωσή τους, αυτές είναι γνωστές ως οι πιο φιλελεύθερες στον κόσμο.

Καταμέτρηση των κρατουμένων γίνεται κάθε πρωί και απόγευμα. Οι περισσότεροι από τους 115 έγκλειστους μοιράζονται την ίδια στέγη με τους 69 υπαλλήλους των φυλακών. Ωστόσο, οι πιο πολλοί σωφρονιστικοί υπάλληλοι επιστρέφουν στην ενδοχώρα στο τέλος της ημέρας. Μόνο πέντε φρουροί μένουν τη νύχτα στο νησί. Τα σπίτια, όπου μένουν οι κρατούμενοι, διαθέτουν κουζίνα, σαλόνι και ιδιωτικό μπάνιο.

Ένας Νιγηριανός κρατούμενος, που έχει καταδικαστεί για χρήση ναρκωτικών, είναι ο μοναδικός που μένει μόνος του στο νησί. Οι υπόλοιποι συμβιώνουν στα σπίτια. Οι βασικές αρχές στη φυλακή Bastøy είναι ο αμοιβαίος σεβασμός και η εμπιστοσύνη. Οι κρατούμενοι δουλεύουν μαζί στη φάρμα, ταΐζοντας τα ζώα ή κόβοντας ξύλα.

Αυτός ο Καναδός κρατούμενος, που κατηγορείται για χρήση ναρκωτικών, εργάζεται στο κοτέτσι και τρώει το καθημερινό... αυγό του. Όταν δεν ασχολούνται με τα ζώα, οι κρατούμενοι επιδίδονται στον αθλητισμό, κάνοντας διάφορα σπορ, όπως σκι, ψάρεμα, τρέξιμο, τένις, ιππασία, ακόμη και κολύμβηση στην ιδιωτική παραλία τους.

Απίστευτο, αλλά το Bastøy έχει μία ακόμη παραλία, στην οποία έχουν πρόσβαση οι πολίτες, ενώ απαγορεύεται η χρήση της από τους κρατούμενους. Δεν υπάρχουν φράκτες ούτε εδώ, μόνο προειδοποιητικές πινακίδες.

Ο Eichhöfer λέει ότι το νησί είναι ειδυλλιακό και ειρηνικό. Ο ίδιος ανέφερε στο Business Insider ότι οι κρατούμενοι είναι "πολύ θετικοί και πρόθυμοι στο να δουλέψουν και να ζήσουν μαζί σε μία κοινότητα". "Είναι σχεδόν πολύ καλό για να είναι αληθινό", λέει χαρακτηριστικά.

Πολλά βήματα έχουν γίνει ώστε η φυλακή να είναι όσο το δυνατόν πιο οικολογική και βιώσιμη γίνεται. Tα πολύ λίγα αυτοκίνητα στο νησί κινούνται με βιοντίζελ και ένα μεγάλο μέρος της μεταφοράς και των εργασιών διεξάγεται με τη χρήση των έξι αλόγων που υπάρχουν στο νησί.

Οι κρατούμενοι κατευθύνονται με ένα έλκηθρο στο δάσος για να δουλέψουν.

Οι κρατούμενοι πρέπει να κάνουν αίτηση για να εκτίσουν την ποινή τους στοBastøy. Ελέγχονται από τους αξιωματούχους, και οι έγκλειστοι που μπορεί να αποτελέσουν απειλή ή να διαταράξουν τη δομή της φυλακής απορρίπτονται. Ένας από τους πιο διαβόητους φυλακισμένους στο Bastøy ήταν ο Arnfinn Nesset, ο οποίος δολοφόνησε 22 άτομα. Κι όμως, αυτός ο κατά συρροή δολοφόνος έμεινε στη φυλακή μόνο 12 χρόνια και αφέθηκε ελεύθερος λόγω "καλής συμπεριφοράς

Ο κρατούμενος αυτός, ο οποίος καταδικάστηκε για κακομεταχείριση παιδιού, είχε δυσκολίες στην αρχή στο να συμβιώσει με δολοφόνους. Ωστόσο, όπως λέει ο Eichhoefer, δεν άργησε να συνειδητοποιήσει ότι δεν αποτελούν απειλή. Είναι άνθρωποι όπως εσύ κι εγώ λέει.

Δεν υπάρχουν τοίχοι ή φράκτες στο νησί. Στα 32 χρόνια ύπαρξης της φυλακής, καταγράφηκε μόλις μία απόπειρα απόδρασης όταν ένας έγκλειστος προσπάθησε με ένα φίλο τους να διαφύγουν με μία βάρκα. Τελικά, η βάρκα βυθίστηκε και αυτοί συνελήφθησαν. Το κίνητρο για να μην αποδράσεις είναι ισχυρό: Εάν σε πιάσουν σε στέλνουν σε ένα πολύ χειρότερο και αυστηρότερο μέρος από το Bastøy

Στο Bastøy, οι κρατούμενοι είναι υπεύθυνοι για την καθημερινότητά τους. Μαγειρεύουν μόνοι το φαγητό τους και παρουσιάζονται στην ώρα τους για την ανάληψή των καθηκόντων τους. Παρακολουθούν επίσης σεμινάρια κατά της βίας και -εάν χρειάζεται- κατά των ναρκωτικών.

Κι ενώ οι έγκλειστοι δεν επιτρέπεται να έχουν κινητά τηλέφωνα, μπορούν να χρησιμοποιούν δύο φορές την ημέρα έναν από τους πέντε τηλεφωνικούς θαλάμους. Δέχονται επισκέψεις 3 φορές την εβδομάδα, κατά τη διάρκεια των οποίων μπορούν κάνουν σεξ με τους επισκέπτες τους.

Για πολλούς λόγους, η φυλακή Bastøy θεωρείται πετυχημένη. Τα κρούσματα βίας είτε μεταξύ κρατουμένων είτε μεταξύ κρατουμένων και φρουρών είναι σπανιότατα, σε αντίθεση με τα περισσότερα σωφρονιστικά ιδρύματα.

Ένα ακόμη πλεονέκτημα της φυλακής  Bastøy είναι ότι η λειτουργία της είναι πολύ οικονομική, καθώς απαιτεί λιγότερους σωφρονιστικούς υπαλλήλους και εγκαταστάσεις.

Μόλις το 16% των κρατουμένων στο Bastøy ξανακυλάει στην παρανομία. Στην υπόλοιπη Ευρώπη, το αντίστοιχο ποσοστό φθάνει στο 70%. Ο διευθυντής της φυλακής, Arne Nilsen, λέει ότι λαμβάνει συχνά κάρτες από κρατούμενους, που έχουν εκτίσει την ποινή τους, στις οποίες αναφέρουν πόσο το Bastøy τους άλλαξε τη ζωή.

Ένας κρατούμενος περπατάει αμέριμνος στην ακτή.

Πηγή: newmoney.gr

Πολυεθνικές Οι Κυρίαρχοι

Πολυεθνικές Οι Κυρίαρχοι του Κόσμου.

Η Google, το Facebook, η Nestle, η Coca-Cola, η General Motors κλπ είναι οι κυρίαρχοι των οικονομιών και της ζωής του πλανήτη γη. Με αυτόν τον τίτλο στην πρώτη σελίδα κυκλοφόρησε το Γαλλικό περιοδικό “Le Nouvel Observateur” και για να είμαστε πιο ακριβείς ο τίτλος είναι: “Οι πραγματικοί κυρίαρχοι του κόσμου, πώς οι πολυεθνικές κυβερνούν την ζωή μας” Η παγκοσμιοποίηση δημιούργησε – όπως ήταν κι ο σκοπός της- νέες υπερδυνάμεις, πολυεθνικές εταιρείες που επιβάλλουν τη νομοθεσία τους κατά αφελών ή συνενόχων κυβερνήσεων.

«Αυτό που είναι καλό για την General Motors είναι καλό και για την Αμερική», δήλωσε το 1953 ο Charles Wilson, διευθύνων σύμβουλος της αυτοκινητοβιομηχανίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και τη δεκαετία του 1970, «οι πολυεθνικές έχουν σχεδιαστεί ως ένα όργανο εξουσίας της χώρας καταγωγής», δήλωσε ο οικονομολόγος Frédérique Sachwald. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει εφεύρει έναν πιο σύγχρονο όρο για να περιγράψει αυτούς τους γίγαντες της χρηματοδότησης, της βιομηχανίας και των υπηρεσιών που κατά τα έτη 1980 και 1990, έγιναν η αιχμή του δόρατος της παγκόσμιας οικονομίας.

Από τότε, το τοπίο έχει αλλάξει δραματικά. Οι επιχειρήσεις αυτές έχουν γίνει μεγάλες δυνάμεις δικαιωματικά. Από το 2000, από τις 100 μεγαλύτερες οικονομίες, οι 55 ήταν πολυεθνικές εταιρείες, σύμφωνα με τη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD). Σήμερα, η χρηματιστηριακή αξία του υπ ‘αριθμόν ένα, της Exxon Mobil, είναι στην κατηγορία μεταξύ του ΑΕΠ της Αυστρίας και του Βελγίου!

Αυτοί οι γίγαντες με διεθνή οικονομική παρουσία έχουν αποκτήσει υπέρμετρη δύναμη για την καθημερινή μας ζωή. Είναι αυτοί που υπαγορεύουν τις κινήσεις και τις αντίστοιχες τιμές του κεφαλαίου και της εργασίας. Αυτοί που επηρεάζουν ότι τρώμε και ότι άναπνέουμε . Tέλος, με την έλευση της ψηφιακής τεχνολογίας, διαχειρίζονται όλα τα προσωπικά μας δεδομένα, τις πληροφορίες μας και την πρόσβασή μας σε κοινωνικά δίκτυα και πολιτιστικά έργα.

Εν μέσω πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών διαδηλώσεων οι οποίες επεκτείνονται από τον αραβικό κόσμο και την Ευρώπη και φτάνουν μέχρι τη Wall Street. Εν μέσω οικονομικής κρίσης η οποία έχει ως επίκεντρο την Ευρωζώνη και επεκτείνεται και στον υπόλοιπο πλανήτη, το ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας, δημοσιοποίησε μια ανάλυση για τις σχέσεις μεταξύ 43.000 πολυεθνικών εταιρειών. Στην έρευνα αυτή εντοπίζεται μια μικρή ομάδα που αποτελείται κυρίως από τράπεζες, η οποία φαίνεται πως έχει στα «χέρια» της την εξουσία της παγκόσμιας οικονομίας.

Η ομάδα της Ζυρίχης απομόνωσε από 37 εκατομμύρια εταιρείες 43,060 πολυεθνικές και τους μετόχους που τις συνδέουν. Έπειτα κατασκεύασε ένα μοντέλο από το οποίο προκύπτει πώς κάποιες εταιρείες ελέγχουν κάποιες άλλες μέσω των μετοχών που κατέχουν σε αυτές, καθώς και τα λειτουργικά έσοδα κάθε μιας, για να χαρτογραφήσουν τη δομή της οικονομικής εξουσίας.

Η μελέτη συνδύασε γνωστά μαθηματικά μοντέλα με σφαιρικά εταιρικά δεδομένα για να χαρτογραφήσει σε ποιον ανήκουν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, πράγμα που μέχρι τώρα ήταν σχεδόν αδύνατο.

1.318 αλληλοσυνδεόμενες ιδιοκτησίες: Σύμφωνα λοιπόν με τη μελέτη,1.318 υπάρχουν εταιρείες με αλληλοσυνδεόμενες ιδιοκτησίες. Καθεμιά από αυτές τις 1.318 εταιρείες έχει δεσμούς με δύο ή τρεις άλλες επιχειρήσεις και κατά μέσο όρο αυτές συνδέονται με 20 ακόμη. Επιπλέον, αν και αντιπροσωπεύουν το 20% των παγκόσμιων λειτουργικών εσόδων, αυτές οι 1.318 εμφανίζονται να κατέχουν συνολικά μέσω των μετοχών τους την πλειοψηφία των κορυφαίων στο είδος τους εταιρειών και των βιομηχανιών, που αντιπροσωπεύουν ένα επιπλέον 60% των παγκόσμιων εσόδων. Έτσι λοιπόν, με περεταίρω ανάλυση προκύπτει ότι στην κορυφή της «πυραμίδας» βρίσκονται μόλις 147 εταιρείες που συνδέονται ακόμη πιο στενά μεταξύ τους.

«Στην πραγματικότητα λιγότερο από το 1% των εταιρειών ήταν σε θέση να ελέγχουν το 40% του συνολικού δικτύου», λέει ο Τζέιμς Γκλατφέλντερ, του Ελβετικού Ινστιτούτου. Οι περισσότερες εταιρείες που βρίσκονται στη κορυφή είναι χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ενώ στις 20 πρώτες βρίσκονται η Barclays Bank, η JPMorgan Chase &Co, η UBS AG, η ΑΧΑ και οι όμιλοι Goldman Sachs και Vanguard.

Όπως ήταν φυσικό, τα συμπεράσματα της ανάλυσης έχουν δεχτεί σημαντική κριτική, όμως ομάδα αναλυτών του περιοδικού «New Scientist» δηλώνει ότι πρόκειται για μια μοναδική προσπάθεια να ξεμπερδευτεί το νήμα του ελέγχου επί της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ παράλληλα θα μπορούσαν να βρεθούν και τρόποι να γίνει πιο σταθερός ο παγκόσμιος καπιταλισμός !!!

Ο σύγχρονος πλανήτης κυβερνάται από πολυεθνικές εταιρίες οι οποίες διέπονται από μια αντιανθρώπινη ιδεολογίαπου θεωρεί ότι οι εταιρίες είναι μια ειδική φυλή ανθρώπων οι οποίοι έχουν ως μοναδικό κίνητρο το δικό τους κέρδος. Οι Εταιρείες επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν την απόδοση των ιδίων κεφαλαίων μέσω της μόχλευσης της παραγωγικότητας και πληρώνουν το ελάχιστο δυνατό ποσό για φόρους κι εργασία. Η Εταιρική υποταγή- υπακοήαποτελεί βασική προϋπόθεση για τα στελέχη, τους διευθυντές και τους μετόχους τους.

Η κυρίαρχη εταιρική προοπτική είναι βραχυπρόθεσμα το τρέχον οικονομικό τρίμηνο και η κυρίαρχη εταιρική ηθική είναι η απληστία, με στόχο να γίνει ό,τι χρειάζεται για να μεγιστοποιήσει η εταιρεία το κέρδος, με κάθε τρόπο και κάθε κόστος. Πέντε βασικοί παράγοντες είναι υπεύθυνοι για την αποτυχία και την ακολουθούμενη κατάρρευση του παγκόσμιου εταιρικού πολυεθνικού γίγνεσθαι.

Κατ ‘αρχάς, οι παγκόσμιες εταιρείες είναι πάρα πολύ μεγάλες. Ζούμε στην εποχή της εταιρικών δεινοσαύρων. Η μεγαλύτερη πολυεθνική είναι η JP Morgan Chase με περιουσιακά στοιχεία αποτιμώμενα σε από 2 τρισεκατομμύρια δολάρια, 240.000 εργαζομένους και γραφεία σε 100 χώρες. Οι δεινόσαυροι αφανίστηκαν γιατί στο τεράστιο σώμα τους είχαν μικρό εγκέφαλο. Οι σύγχρονοι οικονομικοί δεινόσαυροι αποτυγχάνουν επειδή οι γραφειοκρατίες τους έχουν πολύ μικρές καρδιές κι ελάχιστο νου. Δεν μιλώ φυσικά για καρδιακή νόηση δεν υφίσταται καν.

Είναι γεγονός ότι από την εποχή του Ρήγκαν οι παγκόσμιες πολυεθνικές εταιρείες έχουν ακολουθήσει το δρόμο της μικρότερης αντίστασης σε κέρδος. Έχουν καταπιεί τους ανταγωνιστές τους και δημιούργησαν μονοπώλια, τα οποία έχουν δημιουργήσει μια γιγαντιαία γραφειοκρατία. Σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, η ζυγαριά βοηθά τις εταιρείες να μεγαλώνουν κερδοφόρα, αλλά σε βάθος χρόνου, τις κάνει άκαμπτες και είναι δύσκολο να τις διαχειριστεί η ηγεσία τους.

Ο δεινοσαυρικός γιγαντ-ισμός (άλλος ένας – ισμός) δημιουργεί μια κουλτούρα όπου οι εργαζόμενοι ενθαρρύνονται να λάβουν τεράστιους κινδύνους, προκειμένου η εταιρία να δημιουργήσει μεγαλύτερα κέρδη. Η αντίληψη αυτή στηρίζεται στο αξίωμα ότι η εταιρεία είναι «too big to fail» και αυτή είναι ακριβώς η «Αχίλλειος πτέρνα» τους, το τεράστιο μέγεθος τους με τον ελάχιστο νου.

Δεύτερον, οι παγκόσμιες εταιρείες δείχνουν μια περιφρόνηση για την κοινωνία των πολιτών. Έχουν δημιουργήσει μια κουλτούρα οργανωτικού ναρκισσισμού όπου έχει καλλιεργηθεί η υποταγή των εργαζομένων στην επιχείρηση. Οι εργαζόμενοι ζουν σε μια φούσκα, εργάζονται ατελείωτες ώρες, όλο τον χρόνο, για να απολαύουν στη συνέχεια διακοπές με τους συναδέλφους τους. Οι πολυεθνικές αναπτύσσουν τον δικό τους κώδικα δεοντολογίας και μια κοσμοθεωρία ξεχωριστή από εκείνη του κάθε εθνικού κράτους στο οποίο βρίσκονται και λειτουργούν.

Τα Εταιρικά στελέχη δεν ενδιαφέρονται για την επιτυχία ή την αποτυχία της κάθε συγκεκριμένης χώρας, αλλά μόνο για την ανάπτυξη και την κερδοφορία της παγκόσμιας εταιρείας τους.(Πολλές μεγάλες εταιρείες δεν καταβάλλουν φόρο εισοδήματος των ΗΠΑ. Το 2009 η Exxon Mobil πήρε έκπτωση φόρου $ 156 M).

Τρίτον, οι παγκόσμιες εταιρείες ζουν εκτός νόμου. Δεν υπάρχει κανένα αόρατο χέρι που ρυθμίζει τις πολυεθνικές κι ενώ πλούσιοι ιδιώτες και επιχειρήσεις παρακινήθηκαν από μια φαινομενική ιδιοτέλεια, στην πραγματικότητα ένα «αόρατο χέρι» λειτουργούσε στο παρασκήνιο για να διασφάλιση ότι οι πολυεθνικές δραστηριότητες δήθεν «επωφελούσαν την κοινωνία». Στη σύγχρονη εποχή η έννοια αυτή έγινε η βάση για τις δηλώσεις της Σχολής του Σικάγου (Οικονομικών) ότι οι αγορές είναι εγγενώς αυτορυθμιζόμενες.

Ωστόσο, τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν δείξει ότι δεν υπάρχει «αόρατο χέρι» – αναρχία στις αγορές σήμαινε καταστροφή για το μέσο άτομο. Η «αποκατάσταση» του 2009-10 εξασφάλισε ότι τα «too big to fail» ιδρύματα θα επιβιώσουν και οι πλούσιοι θα συνεχίσουν να είναι πλούσιοι. Εν τω μεταξύ, εκατομμύρια καλές θέσεις εργασίας καταργούνται ή αντικαθίστανται από χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας με χαμηλά ή καθόλου οφέλη.

Τέταρτον, οι παγκόσμιες εταιρείες καταστρέφουν το φυσικό κεφάλαιο. Τέσσερις από τις 10 πρώτες πολυεθνικές εταιρείες είναι εταιρείες ενέργειας, με την Exxon Mobil πρώτη στην λίστα. Αλλά υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι έχουν καταναλωθεί τα αποθέματα πετρελαίου. Εν τω μεταξύ, οι άλλες μορφές του φυσικού κεφαλαίου έχουν εξαντληθεί – καλλιεργήσιμη γη, το νερό, τα ορυκτά, τα δάση, τα ψάρια, και ούτω καθεξής. Οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν αντιμετωπίσει το περιβάλλον ως ένα ελεύθερο κι αστείρευτο πόρο.

Όταν τα δάση (timberlands) της Βόρειας Αμερικής άρχισαν να εξαντλούνται, οι εταιρείες ξυλείας μετακόμισαν στην Νότια Αμερική και την Ασία. Τώρα, η «εύκολη λεία» έχει τελειώσει. Παγκόσμια οι εταιρείες έχουν αρπάξει από τον κόσμο και τους πολίτες της κάθε χώρας τους εθνικούς φυσικούς πόρους και τους έχουν αφήσει να ζουν με τις συνέπειες, βρώμικο αέρα, ακάθαρτο νερό και ρύπανση κάθε είδους ανθρώπινη και μη.

Πέμπτον, οι παγκόσμιες εταιρείες έχουν εξοργίσει την παγκόσμια κοινότητα. Το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι $ 63 τρισεκατομμύρια, αλλά οι πολυεθνικές εταιρείες συγκεντρώνουν ένα δυσανάλογο μερίδιο το οποίο ανέρχεται σε περίπου 4 τρισεκατομμύρια δολάρια (τραπεζικά στοιχεία του ενεργητικού είναι 100 τρισεκατομμύρια δολάρια). Στην παγκόσμια μαύρη αγορά κάνουν τζίρο 2 τρισεκατομμύρια δολάρια εκ των οποίων τα παράνομα ναρκωτικά αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον 300 δισεκατομμύρια δολάρια.

Σε πολλά μέρη του κόσμου, ένας εργαζόμενος δεν είναι σε θέση να κερδίζει τα προς το ζην, να έχει έναν τραπεζικό λογαριασμό ή να έχει ένα αυτοκίνητο, αλλά μπορεί να έχει πάντα τα ναρκωτικά, το σεξ, τα όπλα. Και ενώ ο λαός δεν μπορεί να είναι ένα μεγάλο χωριό από την άποψη του τρόπου ζωής, μοιράζεται όμως μια εικόνα της «καλής ζωής» που του προσφέρεται μέσα από τις προπαγανδιστικές ταινίες, την ελεγχόμενη τηλεόραση και το ασύδοτο Διαδίκτυο.

Αυτό λοιπόν που έχουν κοινό οι έφηβοι της ΕΕ και των ΗΠΑ είναι οι εικόνες της δήθεν «καλής ζωής»την οποία θεωρούν φυσιολογική!! Και θα κάνουν τα πάντα για να την αποκτήσουν. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του ό,τι οι έφηβοι στο Αφγανιστάν κι άλλων υπανάπτυκτων χωρών είναι η εικόνα της « δυτικής καλής ζωής»την οποία οι πρώτοι τάχα απολαμβάνουν ενώ οι δεύτεροι βλέπουν μέσα από την κλειδαρότρυπα του διαδικτύου και της TV και ειδιώκουν να την προσεγγίσουν με κάθε κόστος κι αυτοί.

Το μόνο σίγουρο είναι ο θυμός και η οργή όλων των οικονομικά αδύναμων κατά των πολυεθνικών και της φούσκας μιας «καλής ζωής σκλάβων» που έχουν δημιουργήσει, αλλά και κατά των κυβερνήσεων που τους υποστηρίζουν. Αλλά ο θυμός ποτέ δεν πέτυχε τίποτε στην ιστορία της ανθρωπότητας παρά μονάχα καταστροφές και την αλλαγή ενός καταπιεστικούς καθεστώτος με ένα άλλο καταπιεστικό καθεστώς, χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή προς το καλό και το ανθρώπινα επιβιωτικό.

Σκέφτομαι πως από την εποχή του Α Ράιχ της Ρωμαϊκής κυριαρχίας ελάχιστα πράγματα επί της ουσίας έχουν αλλάξει στον λεγόμενο ανθρώπινο πολιτισμό. Απλά έβαλαν μοτέρ στα κάρα και μας έδωσαν κινητά και facebook, όλα τα υπόλοιπα είναι ίδια, δεν έχει αλλάξει τίποτε … μα απολύτως τίποτε ουσιαστικό προς την καλή επιβίωση του ανθρώπου, μα και τίποτε καλό δεν φαίνεται στο βάθος μιας και η ζωή είναι απλά μια επανάληψη του παρελθόντος.

Ο μεγάλος πολιτισμός των Ελλήνων δεν έγινε από ένα πολυεθνικό κράτος αλλά από μια μικρή ομάδα ανθρώπων. Η ιστορία λοιπόν μας δείχνει πως δεν ισχύει το «too big to fail» αλλά μάλλον το «too small to fail». Μια μικρή ομάδα ανθρώπων, μια χούφτα, κάνουν την διαφορά αφήνουν πολιτισμό αξιομνημόνευτο και δείχνουν το πνευματικό μονοπάτι. Μια μικρή ομάδα λειτουργεί όπως ο Κατεργάρης είναι απρόβλεπτος, ανεξέλεγκτος και κυρίαρχος κάθε παιχνιδιού. Ο Κατεργάρης είναι κυρίαρχο στοιχείο της θεωρίας του Χάους και σου προτείνω να την μελετήσεις για να έχεις πληροφορίες για το κοινωνικό γίγνεσθαι και να μην είσαι απροετοίμαστος.

Ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς είμαστε στην ευχάριστη θέση να παρακολουθούμε ένα μεγάλο παιχνίδι στην σκακιέρα της ανθρωπότητας. Κάποια πιόνια θα πέσουν, άλλα θα μετακινηθούν και κάποιο άλλο παιχνίδι θα πάρει την θέση του, αν θέλουμε να δούμε τις αλλαγές οφείλουμε να είμαστε μακριά, γιατί όσο πιο κοντά βρισκόμαστε σε ένα γεγονός ή ένα παιχνίδι τόσο λιγότερα βλέπουμε και τόσο πιο μακριά από τις αληθινές εξελίξεις βρισκόμαστε.

Απαιτείται να είμαστε στην κορυφή του βουνού για να δούμε τι γίνεται στα άλλα βουνά αλλά και κάτω στην πεδιάδα και επίσης χρειάζεται να έχουμε τα μάτια του γυπαετού και την δύναμη του λύκου για να επιβιώσουμε, ό,τι κι αν ακλουθεί όποιο παιχνίδι κι αν φέρουν μπροστά μας, άλλωστε ο Κατεργάρης είναι καλός παίχτης … πάντα

Οι Πολυεθνικές μπορεί να είναι περιστασιακά οι Κυρίαρχοι του Κόσμου, αλλά δεν μπορούν να είναι “Ο Κυρίαρχος του παιχνιδιού” ούτε καν ξέρουν τι στο καλό είναι αυτό!

Απόσπασμα από το βιβλίο της Ηω Αναγνώστου «Ο Κυρίαρχος του Παιχνιδιού»

***

Ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις ο προπονητής του εαυτού σου, μόνο αυτός μπορεί να σ’ αποζημιώσει. Αν διαβασες μέχρι εδώ κι έχεις δύναμη, ερωτήσεις κι απορίες, σχετικά με τα εμποδια στο μονοπάτι για την επιτυχία και υπο την προυπόθεση ότι έχεις ΣΚΟΠΟ και Στόχους να πετύχεις, επικοινώνησε μαζ’ί μου το πρόγραμμα EXECUTIVE LIFE – και όλη η αρθρογραφία του- είναι για σένα.

Περισσότερα σχετικά με την αυτό-προπόνηση, τι και πως μπορείς να έχεις τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα επικοινώνησε με το Business life

• businesslifegr@gmail.com
•  693 088 4704 (18:00 – 20:00)

και ζήτησε τον εκπρόσωπο μας να σε καθοδηγήσει στο τι εργαλεία να χρησιμοποιήσεις. http://www.businesslife.gr/articles/money-is-money/poliethnikes-i-kiriarchi.html#.VFE4UPmsX4wΕντελώς δωρεάν.

Γιατί ο Μπαχ κυκλοφορούσε με μαχαίρι;

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2014 11:31

 

Τι κι αν οι μουσικές του είναι ουράνια ακούσματα, που μας φέρνουν ηρεμία και αγαλλίαση, φαίνεται πως ο Johann Sebastian Bach δεν ήταν καθόλου αγγελικός, σε αντίθεση με τα έργα του.

Καμία σχέση δεν έχει με εκείνες τις βιογραφίες που του πλέκουν το εγκώμιο του καλού και ενάρετου άνδρα με την ευγενική ψυχή, που δεν έβλαπτε ούτε κουνούπι.

Η πραγματικότητα είναι άλλη, καθώς ο αυτός μεγάλος μουσικός ήταν από τα σκληρά καρύδια της εποχής. Μεγαλώνοντας χωρίς γονείς, σε ένα περιβάλλον με συμμορίες και πολλή βία και έχοντας έναν πολύ δυναμικό χαρακτήρα, ο νεαρός Bach έκανε κι αυτός τα επεισόδιά του, αναπτύσσοντας έναν μάλλον δύστροπο και οξύθυμο χαρακτήρα.

Στα 25 του προσλαμβάνεται ως διευθυντής της τοπικής εκκλησιαστικής χορωδίας. Εκεί όμως υπάρχουν κακόφωνοι μαθητές, άλλοι που δεν παίρνουν από μουσική και άλλοι που δεν τον ακούν, και του χαλάνε το μάθημα.

Εκείνος, μιας και ήταν νευρικός, δεν άργησε να αρχίσει να τους βάζει τις φωνές, να βρίζει και να βλαστημά, με αποτέλεσμα κάθε φορά στο μάθημα να γίνεται ένας πόλεμος. Όμως κάποιοι από τους μαθητές του, που ήταν μεγαλύτερη σε ηλικία, άρχισαν τους τραμπουκισμούς απέναντί του και όταν τον πετύχαιναν έξω, ακόμα και έξω από το σπίτι του.

Ο Bach, λοιπόν, είχε πάντα μαζί του ένα μαχαίρι όπου και αν πήγαινε, προκειμένου να γλυτώσει από το μένος των μαθητών του, αφού ήξερε και το πώς να το χρησιμοποιεί, άλλωστε. Μάλιστα, υπάρχει και ένα καταγεγραμμένο επεισόδιο, το οποίο όμως δεν γνωρίζουμε κατά πόσο αληθεύει, στο οποίο ο μουσικοσυνθέτης αποπειράθηκε να μαχαιρώσει έναν φαγκοτίστα, γιατί δεν μπορούσε να εκτελέσει σωστά τις συνθέσεις του. Ο φαγκοτίστας όμως κατάφερε να γλυτώσει και τελικά έσπασε στο ξύλο τον Bach.

Όπως μαθαίνουμε για τον μεγάλο μουσικό, ως μαθητής ήταν ατίθασος, θορυβώδης, ανατρεπτικός, μέθυσος, έκανε πολλές κοπάνες και λάτρευε τις γυναίκες. Τουλάχιστον αυτή του η εκδοχή είναι πιο πραγματική από τον άγιο στον οποίο προσπάθησαν να τον μετατρέψουν οι μουσικοί ιστορικοί.

http://www.briefingnews.gr/perierga/item/124954-giati-o-mpach-k