Ο Αμερικανός μηχανικός Μελ Φίσερ αγάπησε παράφορα τη θάλασσα κι αυτή τον αντάμειψε με έναν αμύθητο θησαυρό από τον βυθό της Καραϊβικής, τον έκανε τον πιο επιτυχημένο κυνηγό θησαυρών με μια ζωή για Χολιγουντιανό σενάριο. Στην πολιτεία της Ιντιάνα, όπου γεννήθηκε το 1922, δεν υπήρχε θάλασσα ούτε ωκεανός. Από μικρό παιδί όμως λάτρεψε τη θάλασσα που τη γνώρισε μέσα από τα βιβλία. Ήταν τόση η λαχτάρα του για περιπέτεια που στα 11 του είχε ήδη διαβάσει δεκάδες βιβλία για τη θάλασσα, τα ταξίδια, τους πειρατές και τη λεία τους. Είχε ήδη φτιάξει χειροποίητη στολή δύτη. Από τόσο μικρός είχε αποφασίσει να αφιερώσει τη ζωή του σ αυτόν ακριβώς το σκοπό: στο να ανακαλύψει χαμένους θησαυρούς. Το απίστευτο είναι ότι τα κατάφερε τον Ιούλιο του 1985 όταν βρήκε τμήμα του πολύτιμου φορτίου του Atocha, μιας ισπανικής γαλέρας που μετέφερε αμύθητα πλούτη από τον Νέο Κόσμο στην Ευρώπη.
Όταν ενηλικιώθηκε ο Φίσερ σπούδασε μηχανικός και υπηρέτησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετακόμισε στην Καλιφόρνια όπου άνοιξε ένα από τα πρώτα καταστήματα με καταδυτικά είδη. Παντρεύτηκε μια γυναίκα που είχε την ίδια αγάπη για το υγρό στοιχείο και μάλιστα ήταν από τις πρώτες Αμερικανίδες που έμαθαν να καταδύονται και έσπασε πολλά ρεκόρ συνεχούς παραμονής κάτω από το νερό. Η κοινή τους επιχείρηση γνώρισε εμπορική επιτυχία αλλά ο Μελ αποφάσισε να επεκταθεί και σε άλλες δραστηριότητες. Το 62 γνώρισε έναν κυνηγό θησαυρών στην Φλόριντα που έψαχνε να βρει τα ναυάγια ενός ισπανικού στόλου που βυθίστηκε κατά την διάρκεια ενός τυφώνα κοντά στις ακτές της Πολιτείας.
Αρχικά ο Φίσερ βοηθούσε τον “παλιό” κυνηγό θησαυρών ως μηχανικός και μάλιστα τον προμήθευσε με αρκετές ευρεσιτεχνίες που διευκόλυναν πολύ την έρευνα στον βυθό. Παρά τις συνδυασμένες προσπάθειες των δύο τους οι συνεχείς τυφώνες, τα επικίνδυνα θαλάσσια ρεύματα και οι ελλιπείς χάρτες δεν τους επέτρεψαν να έχουν χειροπιαστά αποτελέσματα. Έτσι αποφάσισε το 1969 να εστιάσει τις προσπάθειές του στο πλοίο «Ατότσα» που είχε βυθιστεί μαζί με το πλοίο «Μαργκαρίτα» κοντά στα Φλόριντα το μακρινό 1622. Ο Μελ Φίσερ όχι μόνο χρειάστηκε δεκαετίες υπομονετικής έρευνας και άπειρες ώρες κάτω από το νερό, αλλά έπρεπε να αντιμετωπίσει νομικά και το αμερικανικό κράτος, που ζητούσε μερτικό απ’ ότι έβρισκε ο κυνηγός θησαυρών.
.jpg)
Η επιμονή του ανταμείφθηκε μετά από 11 χρόνια, όταν ανακάλυψε για πρώτη φορά χρυσά νομίσματα που προέρχονταν από το φορτίο της φρεγάτας «Μαργαρίτα». Δεν σταμάτησε όμως να ψάχνει κι έτσι βρήκε στο βυθό δεκάδες νομίσματα και πλάκες χρυσού. Ήταν το φορτίο του «Ατότσα». Τις επόμενες εβδομάδες ανελκύστηκε ένας αμύθητος θησαυρός από χρυσά και ασημένια νομίσματα, πλάκες χρυσού και αργύρου, κοσμήματα και πολύτιμους λίθους. Το όνειρο του πραγματοποιήθηκε αλλά πλήρωσε μεγάλο τίμημα καθώς έχασε έναν από τους 3 γιους του, σε μια από τις βουτιές στον βυθό της Καραϊβικής. Το όνομα του Φίσερ έγινε γνωστό σε όλον τον κόσμο ταυτίστηκε με το πείσμα και ο ίδιος ήταν πια ζάπλουτος. Πέθανε το 1998 και τα παιδιά του συνεχίζουν την επικερδή του δραστηριότητα καθώς ένα μεγάλο μέρος του φορτίου των 2 πλοίων δεν έχει ακόμα εντοπιστεί. Εκατοντάδες άνθρωποι από όλον τον κόσμο παίρνουν μέρος στις υποθαλάσσιες έρευνες, πληρώνοντας αδρά την εταιρεία του Φίσερ.
Η ζωή του έγινε θέμα ντοκιμαντέρ ενώ υπάρχει στην Φλόριντα, μουσείο που φέρει το όνομά του και στεγάζει πολλά από τα ευρήματά του. Ερασιτέχνες δύτες που έχουν πάρει μέρος στο κυνήγι του θησαυρού φεύγουν με αναμνηστικά όπως νομίσματα και άλλα πράγματα που είναι εδώ και εκατοντάδες χρόνια στον βυθό. Το “κυνήγι του θησαυρού” συνεχίζεται…http://diasimesistories.blogspot.gr/2015/02/blog-post_12.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου