Μια ουγγιά κόσμου

γράφει ο Απόστολος Θηβαίος

Καθώς η χώρα μας διανύει μία από τις πιο δύσκολες, μεταπολιτευτικές περιόδους, ο υπόλοιπος κόσμος εξελίσσεται. Το μονόπλευρο ενδιαφέρον μας συνιστά τη μόνη, φυσική συνέπεια μιας κατά τ΄άλλα αμφιλεγόμενης κατάστασης. Εντούτοις μια σειρά από γεγονότα εξίσου διεθνούς εμβέλειας λαμβάνουν χώρα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Τα πρώτα έτη μιας νέας χιλιετίας δίνουν το στίγμα.Η σχεδόν βέβαιη συμφωνία για τα πυρηνικά προγράμματα επιβεβαιώνει την υποψία πως αυτός ο βασανισμένος κόσμος ίσως έχει αποφασίσει να μην επαναλάβει τα ολέθρια σφάλματα του παρελθόντος. Η διεύρυνση των συνόρων, η απόσταση ανάμεσα στα έθνη που μικραίνει καθώς νέες φόρμες επικοινωνίας πιστοποιούν για πρώτη φορά την έννοια μιας κοινότητας με παγκόσμια χαρακτηριστικά συνιστά μια ακόμη αδιαμφισβήτητη τάση. Ακόμη και το ελληνικό ζήτημα που τόσο ταλάνισε όλο αυτό το διάστημα τη διεθνή, κοινή γνώμη, κατέχει ανάλογα χαρακτηριστικά μιας ευρείας επίδρασης.
Αυτή η καινούρια εποχή θα δείξει την κατεύθυνση των πραγμάτων στο βάθος του παρόντος αιώνα. Σε κάθε περίπτωση η έννοια της ευρύτητας θα αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη ένταση, έτσι ώστε τα άλλοτε συγκοινωνούντα δοχεία να καταργούνται σήμερα για να επικρατήσει ένα κοινό πλαίσιο.Η παγκοσμιοποίηση εξάλλου αφορά και προσδιορίζεται με το στοιχείο της κοινής συνέπειας.
Μες σ΄αυτόν τον παραλογισμό που μας αγγίζει όλο και περισσότερο υπάρχουν μερικές, τυχερές μοναξιές. Διότι υπάρχουν και τέτοιες στην εποχή μας. Αναφέρομαι στον Αμερικάνο αστρονόμο Κλαιντ Τομπώ, ο οποίος ανακάλυψε το μυστηριώδη πλανήτη Πλούτωνα αρκετές δεκαετίες πριν. Σήμερα η αποστολή του επονομαζόμενου New Horizon φθάνει στον ανεξερεύνητο πλανήτη κουβαλώντας ένα γραμματόσημο, φωτογραφίες των μελών της αποστολής καθώς και μια ανίκητη, ανθρώπινη φιλοδοξία. Ο αχαρτογράφητος και αθέατος Πλούτωνας θα πάψει σήμερα ν΄αποτελεί ένα μυστήριο. Καθώς το New Horizon προσεγγίζει την επιφάνεια του πλανήτη μια ουγγιά απ΄τη στάχτη του Αμερικάνου αστρονόμου θ΄αποτελέσει εφεξής την επιβεβαίωση μιας άλλης παρουσίας, αντίστοιχης μ΄εκείνη του Άρμστρονγκ. Όμως βαθύτατα προσωπική την ίδια στιγμή, καθώς τ΄όνειρο ενός συγκεκριμένου ανθρώπου ολοκληρώνεται πια στην παγωμένη επιφάνεια του Πλούτωνα.
Συλλογίζομαι αν περισσότερο με συγκινεί η ανθρώπινη αυτή μνήμη που τιμάται στο άγνωστο έδαφος ή αν εκείνο που με διεγείρει είναι η αδιάκοπη, ανθρώπινη επιμονή του να καθοριστούν τα όρια των δυνατότητων. Μια άνευ προηγουμένου τεχνολογία μας παραχωρεί σήμερα το δικαίωμα να αποδίδουμε παρόμοια συγκλονιστικά ονόματα στα διαστημικά σκάφη. Οι καινούριοι ορίζοντες ίσως φαντάζουν ακόμη αβέβαιοι. Μια θολή προοπτική. Όμως σ΄αυτήν ακριβώς την περίπτωση θα μπορούσε να πει κανείς πως καθίσταται κυριολεκτικά έγκυρη η πιο άκαμπτη πίστη, η πιο ακλόνητη πεποίθηση, ένα είδος θρησκείας.
Διαβάζω πως οι απόγονοι του Κλαιντ Τομπώ θα βρίσκονται σήμερα στο ερευνητικό κέντρο της αμερικανικής πόλης Μέριλαντ για να δουν με τα μάτια τους την εκπλήρωση ενός οράματος. Έπειτα το  θα συνεχίσει την πορεία του στις πλέον αχανείς εκτάσεις, τολμώντας ένα επικό ταξίδι.
Ο Πλούτωνας παρέμεινε για έναν αιώνα σχεδόν στην αφάνεια. Σήμερα αυτό τ΄όριο ξεπερνιέται. Ο κύκλος του Τομπώ ολοκληρώνεται και η ιστορία αναλαμβάνει την πρωτοβουλία.
Ο Γάλλος Αλμπέρτ Καμύ επισημαίνει στον Ξένο του πως ο άνθρωπος που δεν ελπίζει, αυτός που δεν διατηρεί στη συνείδησή του τα στοιχεία του οράματος δεν ανήκει στο μέλλον. Η σημερινή ανθρωπότητα κρατά ακόμη ζεστή την καρδιά της. Αυτό που καλλιεργεί την βαθιά αγάπη μας για κάθε τι συντριπτικό, αυτό που παραχωρεί και εφευρίσκει τη διέξοδο σ΄έναν ερμητικό κόσμο με κατακτημένα σύνορα είναι η ελπίδα. Η στάχτη του Κλαιντ Τομπώ αποδεικνύει πως τίποτε δεν είναι απίθανο. Το ταξίδι του New Horizon πιστοποιεί πως οι γραμμές και οι καμπύλες δεν μπορούν να χωρέσουν αυτόν τον κόσμο. Η φαντασία μας λοιπόν δεν καταστράφηκε;
Καλό ταξίδι, όπως και να΄χει New Horizon. Είθε η τροχιά σου να διατηρεί πάντα την ακμή της.

http://www.24grammata.com/?p=50702