ΕΕ: Ένα Γαλλικό ανέκδοτο με Βέλγους.

ΕΕ: Ένα Γαλλικό ανέκδοτο με Βέλγους.

Ο Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω είπε το εξής αληθές:

"Αν θέλεις να πεις την αλήθεια στους ανθρώπους, θα πρέπει να τους κάνεις να γελάσουν, αλλιώς θα σε σκοτώσουν".

Βλέπετε, η αλήθεια είναι κατά κανόνα είτε άβολη, είτε σκληρή, είτε βαρετή, ή ακόμα χειρότερα, όλα τα προηγούμενα μαζί.

Κάποια στιγμή, ένας μεγαλόσχημος Βέλγος είχε κάνει την εξής δήλωση:

"Η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι αυτή τη στιγμή ένας οικονομικός γίγαντας, ένας πολιτικός νάνος κι ένα στρατιωτικό σκουλήκι".

Η αλλιώς, δεδομένου ότι η έδρα της ΕΕ είναι στις Βρυξέλλες και οι Γάλλοι έχουν ανέκδοτα για τους Βέλγους όπως εμείς για τους Πόντιους, η ΕΕ είναι Γαλλικό ανέκδοτο με Βέλγους. Ταιριάζει και με το γεγονός ότι τον αφορισμό για την ΕΕ τον έκανε... Βέλγος!

Γιατί λοιπόν είναι η ΕΕ με τη σημερινή μορφή της ανέκδοτο;

1) Το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν έχει κάποια ουσιαστική εξουσία. Μία ΜΗ ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ Κομισιόν λύνει και δένει, ή ακριβέστερα προνοεί αποκλειστικά για τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των μεγάλων οικονομικών ομίλων. Οι πολίτες σαν μόνο κέρδος έχουν την ευκολία μετακίνησης εντός ΕΕ, εκτός εάν είναι Βούλγαροι, Πολωνοί ή Ρουμάνοι που θέλουν να εργαστούν στο Ηνωμένο Βασίλειο.

2) Δεδομένου ότι η Κομισιόν ασκεί δικτατορική εξουσία, η ΕΕ ΔΕΝ είναι ούτε ομοσπονδία, ούτε συνομοσπονδία. Είναι ένα κλαμπ όπου οι ισχυρότεροι (είτε χώρες, είτε επιχειρήσεις) σφαλιαρίζουν τους πιο αδύναμους.
Και τα σκυλιά δεμένα.

3) Παρ' όλη την οικονομική της δύναμη, άγεται και φέρεται σαν σκυλάκι κανίς από τις επιταγές των παρακμάζοντων ΗΠΑ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ουκρανική κρίση, όπου το κόστος του εμπάργκο το ανέλαβαν εξ' ολοκλήρου οι Ευρωπαϊκές χώρες που εξήγαγαν τρόφιμα στη Ρωσία και μετά από αυτό έχασαν τη συγκεκριμένη αγορά. ΟΙ ΗΠΑ κατάφεραν με αυτό να χτυπήσουν με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια.
Και η Ρωσία βρέθηκε σε δύσκολη θέση και η ΕΕ ζημιώθηκε οικονομικά. Αν νομίζετε ότι οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για την ευημερία των Ευρωπαίων μάλλον είσθε αφελείς. Η ΕΕ ΔΕΝ χρειάζεται το ΝΑΤΟ για να "προστατευτεί" από τη Ρωσία. Αν σφίξουν τα γάλατα, οι πυρηνικές κεφαλές της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου αρκούν για να κάνουν τη Ρωσία γυαλί. Το ΝΑΤΟ δεν έχει λόγο ύπαρξης και αν η ΕΕ δεν απεμπλακεί, δεν πρόκειται να ωριμάσει ΠΟΤΕ.

Εν κατακλείδι:

Για να πάψει η ΕΕ να είναι Γαλλικό ανέκδοτο με Βέλγους, (Ή Ελληνικό ανέκδοτο με Πόντιους που ζουν στις Βρυξέλλες), πρέπει:

1. Να γίνει η ΕΕ πλήρης ομοσπονδία ή συνομοσπονδία με ΟΛΑ τα όργανα να είναι αιρετά από την αγνή, αθώα, άσπιλη, αμόλυντη, άβγαλτη, αμούστακη και αειπαρθένα (από τα αυτιά) Ευρωπλέμπα των λαών της Ευρώπης.

2. Τα σύνορα των χωρών - περιφερειών κλπ. μένουν ως έχουν και δεν κατασκευάζονται περιφέρεις - τέρατα με λίγο Δανία, λίγο Σουηδία, λίγο Γερμανία και λίγο Ολλανδία, ώστε δολίως να εξασφαλιστεί κάποιου είδους "ενότητα". (Υποτίθεται ότι αν φτιαχτούν περιφέρεις - πάτσουορκ, δεν θα είναι δυνατή η διάλυση της ΕΕ με επιστροφή στα έθνη κράτη).
Αν η πλέμπα δεν περνάει καλύτερα από ότι επί εθνών - κρατών το οικοδόμημα "ΕΕ" θα καταρρεύσει ούτως ή άλλως.

3. Να μην παίρνονται αποφάσεις που ευνοούν επιχειρήσεις ορισμένων ισχυρών χωρών (συνήθως Γερμανικές) εις βάρος των πληθυσμιακά μικρότερων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πως η Ελλάδα (αλλά και η Σουηδία) υποχρεώθηκαν να μειώσουν την παραγωγή ζαχαρότευτλων και ζάχαρης προς όφελος τελικά των Γερμανών! Υποτίθεται η ΕΕ παρήγαγε υπερβολικά πολλή ζάχαρη και έπρεπε να γίνει περιορισμός της παραγωγής. Ποιος πλήρωσε; Οι μαλάκες κατά τα γνωστά. Πρέπει να υπάρχουν οι σχετικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί, που θα εξασφαλίζουν αντικειμενικότητα και ισότητα.

4. Να αποχωρήσουν οι Ευρωπαϊκές χώρες από το ΝΑΤΟ. Δεν χρειάζονται πλέον τον παρηκμασμένο Μπάρμπα - Σαμ. Όπλα έχουν να φάνε και οι κότες. Το ΝΑΤΟ πλέον υπάρχει απλά και μόνο για να προωθεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ και για να διατηρούνται οι Ευρωπαίοι σε ρόλο λούστρου του μπαρμπα -Σαμ.

Θα γίνουν όλα αυτά;

Κατά πάση πιθανότητα όχι.

Πολύ πιο πιθανό είναι να προκύψει τελικά σύγκρουση του ΝΑΤΟ με όλους τους άλλους (Ρωσία, Κίνα, Ινδία κλπ. ) που μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρη εξαφάνιση το ανθρώπινο είδος.

Δυστυχώς, δεδομένης της άπειρης ανθρώπινης βλακείας που προέρχεται από την άμετρη ανθρώπινη απληστία, η οποία με τη σειρά της έχει τις ρίζες της στη γνώση των ανθρώπων για το αναπόφευκτο του θανάτου, το προηγούμενο μοιάζει πιθανότερο.

Τουλάχιστον, ελπίζω όταν σε 24.895 χρόνια από σήμερα επισκεφθούν τη γη εξωγήινοι κατσαριδόμορφοι αρχαιολόγοι, να μη νομίσουν ότι ο Φλωρινιώτης ήταν Βασιλιάς της Βαλκανικής, με όλα αυτά τα χρυσά και λαμέ που είχε στην κατοχή του. Χεχ.

Πώς έχασαν 1 τρισ. δολάρια όσοι αμφισβήτησαν τη Fed

Πώς έχασαν 1 τρισ. δολάρια όσοι αμφισβήτησαν τη Fed

Δευτέρα, 8 Σεπτεμβρίου 2014

Όποιοι άκουσαν τους ακαδημαϊκούς, τους δισεκατομμυριούχους και τους πολιτικούς που επέκριναν την πολιτική που ακολούθησε η Federal Reserve μετά τη χρηματοοικονομική κρίση, έχασαν 1 τρισ. δολάρια. Γιατί τόσα έβγαλαν όσοι αγόρασαν τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα και τα κράτησαν για το διάστημα αυτό.
Από τα τέλη του 2008, όταν η Fed μείωσε τα επιτόκια του δολαρίου κοντά στο μηδέν και εγκαινίασε τον πρώτο από τους τρεις γύρους ποσοτικής χαλάρωσης (QE), στην προσπάθειά της να “αναστήσει” την αμερικανική οικονομία, τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα έχουν δώσει κέρδη 1 τρισ. δολαρίων, γράφει το Bloomberg.
Και αυτό, κόντρα στην συγχορδία των σκεπτικιστών από τον John Taylor του Πανεπιστημίου Stanford έως το δισεκατομμυριούχο διαχειριστή hedge fund Paul Singer και τον εκπρόσωπο της αμερικανικής Βουλής, John Boehner. Όλοι τους, επέμεναν ότι τα πρωτοφανή μέτρα στήριξης της οικονομίας από τη Fed θα προκαλούσαν ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, που θα έριχνε τα ομόλογα.
Αντίθετα, από τα τέλη του 2008, τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα όλων των λήξεων, έδωσαν κέρδη 14,6%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Bank of America Merrill Lynch.
Μόνο φέτος, τα μακροπρόθεσμα αμερικανικά κρατικά ομόλογα έχουν σημειώσει άνοδο 14,2%, υπερ-αποδίδοντας έναντι του S&P 500 που δίνει αποδόσεις 10,2%. Τα κέρδη των ομολόγων ήταν και τριπλάσια σε σχέση με εκείνα του χρυσού. πηγη

http://www.epixirimatias.gr/2014/09/1-fed.html

Υποβρύχιο δείπνο μέσα στο ενυδρείο!

Υποβρύχιο δείπνο μέσα στο ενυδρείο!

Σάββατο, 13 Σεπτεμβρίου 2014

Υποβρύχιο δείπνο μέσα στο ενυδρείο!

Το ενυδρείο Tianjin Haichang Polar Ocean World, που βρίσκεται στην πόλη Tianjin, νοτιοανατολικά του Πεκίνου στην Κίνα, προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στους επισκέπτες του: να δειπνήσουν στο βυθό βλέποντας τα ψάρια να κολυμπούν ολόγυρα. Ψάρια, θαλάσσιες χελώνες και άλλα πλάσματα του βυθού κολυμπούν στο νερό συναρπάζοντας τους επισκέπτες που βιώνουν μια μοναδική γευστική εμπειρία μέσα σε αυτό το ασυνήθιστο σκηνικό. Και μια υποβρύχια «καντάδα» ολοκληρώνει την απόλαυση! Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους για την πανδαισία των χρωμάτων και την ομορφιά του βυθού που απολαμβάνουν οι τυχεροί παράλληλα με το δείπνο τους, που αποτελείται από –τι άλλο;- θαλασσινά! πηγη

http://www.epixirimatias.gr/2014/09/blog-post_708.html

SEP

4

ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΝΗΣΙ GAIOLA ΠΟΥ ΄΄ΣΚΟΤΩΝΕΙ΄΄ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΟΥ..

Η βραχονησίδα Γκαιόλα έχει πάνω της μια πολυτελή βίλα και με ένα μικρό γεφυράκι συνδέεται με μια πιο μικρή βραχονησίδα. Σήμερα μετά από μια σειρά μυστηριωδών γεγονότων δεν μοιάζει καθόλου τυχαίο ότι το νησάκι είναι ακατοίκητο και εγκαταλελειμμένο! Αν και βρίσκεται περίπου 30 μέτρα από την ακτή, στον κόλπο της Νάπολης στην Ιταλία, και πολλοί λουόμενοι το επισκέπτονται κολυμπώντας, χαρακτηρίζεται από πολλούς ως καταραμένο. 6 θάνατοι ιδιοκτητών και δύο οικογενειακές κατάρες συνδέονται με το νησί. 

Τα πανέμορφα νησάκια βρίσκονται σε μια προστατευόμενη περιοχή με αρχαιότητες. Εντύπωση προκαλεί από μακριά η μικρή και στενή γέφυρα που μοιάζει με τόξο και τα συνδέει .Το νησί πήρε το όνομά του από τις μικρές σπηλιές που βρίσκονται διάσπαρτες στις ακτές του ενώ παλιά υπήρχε ένας μικρός ναός αφιερωμένος στην Αφροδίτη. Στο Gaiola υπάρχουν πολλά ερείπια από την εποχή των Ρωμαίων που βρίσκονται διασκορπισμένα στον βυθό. Στις αρχές του 19ου αιώνα, το νησί κατοικήθηκε από τονερημίτη γνωστό και ως «μάγο», ποιητή Βιργίλιο. Λίγα χρόνια μετά κατασκευάστηκε η βίλα που υπάρχει μέχρι και σήμερα και ανήκε στον συγγραφέα Norman Douglas. οι ντόπιοι πιστεύουν ότι είναι καταραμένη η έπαυλη λόγω των ανεξήγητα συχνών θανάτων των ιδιοκτητών του.

Την δεκαετία του 1920, ο 2ος ιδιοκτήτης, ένας Ελβετός που ονομάζονταν Hans Braun, βρέθηκε δολοφονημένος και τυλιγμένος σε μια κουβέρτα ενώ λίγο καιρό μετά σειρά είχε η γυναίκα του που πνίγηκε στη θάλασσα. Και τα δύο εγκλήματα είναι ανεξιχνίαστα. Επόμενος ιδιοκτήτης της βίλας ήταν ο Γερμανός Otto Grunback, ο οποίος πέθανε από καρδιακή προσβολή στην κρεβατοκάμαρα του. Παρόμοια τύχη είχε και ο επόμενος ιδιοκτήτης, ο Maurice – Yves Sandoz, ο οποίος αυτοκτόνησε σε ένα ψυχιατρείο στην Ελβετία το 1958. Ο Σαντόζ ήταν συγγραφέας και ένας από τους σημαντικότερους πεζογράφους της ελβετικής λογοτεχνίας. Η μακάβρια λίστα των θυμάτων του νησιού συνεχίστηκε με τον Γερμανό βιομήχανο, Bαρώνο Paul Langheimπου αυτοκτόνησε μην αντέχοντας την οικονομική καταστροφή. Ιδιοκτήτης του νησιού ήταν και ο δισεκατομμυριούχος Gianni Agnelli που ελέγχει μεταξύ άλλων τη μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία της Ιταλίας. Το 1997 πέθανε από καρκίνο ο ανιψιός του στα 33 του Αλμπέρτο Ανιέλι. Το επόμενο πλήγμα ήταν η αυτοκτονία του υιού του Εντοάρντο τον Νοέμβριο του 2000.

Ενός άλλου ιδιοκτήτη επίσης δισεκατομμυριούχου Paul Getty, σχεδόν αμέσως μετά την αγορά του νησιού, κακοποιοί του απήγαγαν τον εγγονό. Ο Πολ Γ΄ είχε την ατυχία να είναι εγγονός του μεγιστάνα των πετρελαίων αλλά και θρυλικού τσιγκούνη, γιος του σερ Πολ Γκετί Β΄, του φιλανθρώπου που έδωσε 140 εκατ. δολάρια σε καλούς σκοπούς αλλά αρνήθηκε να πληρώσει τα ιατρικά έξοδα του παράλυτου γιου του. Ο τελευταίος ιδιοκτήτης Gianpasquale Grappone φυλακίστηκε όταν η ασφαλιστική εταιρεία τουπτώχευσε πριν από λίγα χρόνια. Μετά από όλα αυτά οι τοπικές εφημερίδες έγραψαν πάλι το 2009 για την κατάρα του νησιού λόγω της διπλής δολοφονίας από 3 νεαρούς του Φράνκο Ambrosio και της συζύγου του Giovanna μέσα στην βίλα τους, απέναντι ακριβώς από το νησί Γκαιόλα. 

Σήμερα η καταραμένη βίλα ανήκει στην περιφέρεια της καμπάνια αλλά ουδείς αναλαμβάνει να την ανακαινίσει και να χρησιμοποιηθεί για κάποιο σκοπό.  

http://diasimesistories.blogspot.gr/2014/09/gaiola.html

Δημοσιεύτηκε 1 week ago από τον χρήστη tasos tergiakis

Είκοσι συγγραφείς και πώς έβγαζαν τα προς το ζην

3 days ago

Αντικλείδι

Βιβλία, Ιστορία

Προσθήκη σχολίου

Τι δουλειές έκαναν μεταξύ άλλων ο Ντοστογιέφσκι, ο Μπάροουζ και ο Κέρουακ για να εξασφαλίσουν τον επιούσιο;

Μπορεί τα έργα τους να διδάσκονται στα σχολεία και τα ονόματά τους να αποτελούν κοινό κτήμα, όμως στην αρχή της συγγραφικής σταδιοδρομίας τους τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Γι’ αυτό και οι συγγραφείς της ιστορίας μας υποχρεώθηκαν να αφιερώσουν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στην υπηρεσία επαγγελμάτων που ούτε καν υποπτευόμαστε. Για παράδειγμα:

1. Ο Γουίλιαμ Μπάροουζ έκανε απεντομώσεις. Το ξέρω, ακούγεται περίεργο, όμως οι δυνατότητες επαγγελματικής απασχόλησης το 1942 στο Σικάγο ήταν κάπως περιορισμένες. Ιδιαίτερα όταν ο ενδιαφερόμενος είχε απολυτήριο από τον στρατό λόγω προβλημάτων ψυχικής υγείας. Η εμπειρία του Μπάροουζ από την ενασχόληση με τις απεντομώσεις/απολυμάνσεις κτιρίων ήταν η βάση για τη συγγραφή του έργου του «Ο Απολυμαντής».

2. Η Άγκαθα Κρίστι ήταν βοηθός φαρμακοποιού. Όταν η Μεγάλη Βρετανία κήρυξε τον πόλεμο στην Γερμανία το 1914, η συγγραφέας κατατάχθηκε ως εθελόντρια στην αεροπορία και υπηρέτησε ως βοηθός φαρμακοποιού. Τις γνώσεις που αποκόμισε από τη θέση της, τις αξιοποίησε στη συνέχεια στα έργα της –τα δηλητήρια είχαν εξέχουσα θέση στην πλοκή πολλών μυθιστορημάτων της.

3. Ο Κάρολος Ντίκενς υπήρξε εργάτης σε εργοστάσιο. Σε ηλικία δώδεκα χρόνων ο γνωστός συγγραφέας έπιασε την πρώτη του δουλειά κολλώντας ετικέτες σε βάζα με μπογιά για παπούτσια. Τα λεφτά ήταν φυσικά ελάχιστα όμως οι συνθήκες εργασίας και οι συνάδελφοί του αποτέλεσαν πηγές έμπνευσης για τα έργα που τον έκαναν διάσημο αργότερα.

4. Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι ήταν μηχανικός. Παρά την αντίθετή γνώμη του γιου τους –τα ενδιαφέροντά του περιστρέφονταν πάντα γύρω από την λογοτεχνία και τη θρησκεία- οι γονείς του Ντοστογιέφσκι επέμεναν να τον εγγράψουν σε ηλικία 15 χρονών στη σχολή για μηχανικούς του ρωσικού στρατού. Παίρνοντας τα πτυχίο του, ο συγγραφέας έπιασε δουλειά ως μηχανικός όμως στον ελεύθερο χρόνο του ασχολούνταν με τη μετάφραση λογοτεχνικών έργων από τα γαλλικά στα ρώσικα.

5. Ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ ήταν γιατρός. Ο Σκοτσέζος συγγραφέας ήταν γιατρός στο επάγγελμα, ο οποίος περνούσε την ώρα του ανάμεσα στα ραντεβού με τους ασθενείς του πλέκοντας ιστορίες.

6. Ο Ρόμπερτ Φροστ ήταν δάσκαλος. Ο Αμερικανός ποιητής που βραβεύτηκε τέσσερις φορές με Πούλιτζερ εγκατέλειψε σε νεαρή ηλικία τα σχέδια για μια οικονομικά αποδοτική καριέρα, παράτησε το πανεπιστήμιο και ασχολήθηκε με τη διδασκαλία.

7. Ο Τζον Γκαλσγουόρθι ασχολήθηκε με τη δικηγορία. Σύντομα όμως την εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με τη ναυτιλιακή οικογενειακή επιχείρηση και άρχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Στη διάρκεια αυτών των ταξιδιών έκανε τη γνωριμία του με τον Τζόζεφ Κόνραντ ο οποίος δούλευε ως ναυτικός και έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη φιλία.

8. Ο Τζόζεφ Χέλερ δούλεψε ως σιδεράς. Όταν αποφοίτησε από το σχολείο το 1941 ο Χέλερ δούλεψε για ένα διάστημα ως βοηθός σιδερά πριν καταταγεί στην αεροπορία. Μετά το τέλος του πολέμου ο Χέλερ σπούδασε αγγλική φιλολογία και στράφηκε στη διδασκαλία και, στη συνέχεια, στη διαφήμιση, ασχολίες που του άφηναν αρκετό ελεύθερο χρόνο για να επιδίδεται στη συγγραφή των βιβλίων του.

9. Ο Τζέιμς Τζόις είχε σινεμά. Ο Ιρλανδός συγγραφέας του «Οδυσσέα» κατέχει το ρεκόρ αλλαγών σταδιοδρομίας –υπήρξε μεταξύ άλλων τραγουδιστής, πιανίστας και επιχειρηματίας του σινεμά. Αυτό το τελευταίο συνέβη το 1909 όταν ο Τζόις και η σύντροφός του Νόρα Μπάρνακλ αποφάσισαν να επιστρέψουν στο Δουβλίνο και να ιδρύσουν την πρώτη κινηματογραφική αίθουσα της πόλης, το The Volta. Το εγχείρημα δεν γνώρισε επιτυχία και το ζεύγος επέστρεψε στην ηπειρωτική Ευρώπη μετά από περίπου ένα χρόνο.

10. Ο Φραντς Κάφκα ήταν δικηγόρος. Μετά από την αποφοίτησή του από τη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Τσαρλς Φέρντιναντ της Πράγας, ο Κάφκα, αφού πρώτα έκανε την άσκησή του, έπιασε δουλειά σε ασφαλιστική εταιρεία. Δυστυχώς γι’ αυτόν οι απαιτήσεις της θέσης ήταν τέτοιες ώστε δεν του περίσσευε χρόνος για να γράφει. Αναγκάστηκε λοιπόν να αναζητήσει αλλού δουλειά.

11. Ο Τζακ Κέρουακ έπλενε πιάτα. Ο δημιουργός του εμβληματικού «Στον δρόμο» έκανε πάσης φύσης δουλειές του ποδαριού για να επιβιώσει. Το πλύσιμο πιάτων ήταν μόνο μία από αυτές –οι άλλες ήταν υπάλληλος σε βενζινάδικο, βοηθός μηχανοδηγού, νυχτοφύλακας κ.λπ.

12. Η Χάρπερ Λι δούλεψε ως ταξιδιωτική πράκτορας. Όταν η Χάρπερ Λι μετακόμισε στη Νέα Υόρκη με σκοπό να γίνει συγγραφέας ήταν μόλις 23 ετών, κάτοχος πτυχίου νομικής από το Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα, και άφραγκη. Για να ζήσει λοιπόν, έπιασε δουλειά ως ταξιδιωτική πράκτορας για την Eastern Airlines και την BOAC («προκάτοχο» της British Airways). Η σχετική σταδιοδρομία της διήρκεσε ευτυχώς μόνο επτά χρόνια –η κυκλοφορία του «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» την απάλλαξε από τις οικονομικές σκοτούρες.

13. Ο Τζακ Λόντον έκλεβε στρείδια. Πώς μπορούσε να βγάλει το χαρτζιλίκι του ένα έφηβος στο Σαν Φρανσίσκο στα τέλη του 19ου αιώνα; Η απάντηση είναι απλή: Κλέβοντας στρείδια από τις οστρακοκαλλιέργειες της περιοχής και πουλώντας τα στη μαύρη αγορά. Δυστυχώς για τον νεαρό συγγραφέα, η προσοδοφόρος αυτή ενασχόληση διακόπηκε βιαίως όταν το σκάφος του υπέστη σοβαρές βλάβες.

14. Ο Χέρμαν Μέλβιλ ήταν τραπεζικός υπάλληλος. Τον ξέραμε ως ναυτικό. Όμως, πριν μπαρκάρει, ο συγγραφέας του «Μόμπι Ντκ» είχε εργαστεί για διάστημα αρκετών μηνών ως τραπεζικός υπάλληλος στο Όλμπανι, ενώ στη συνέχεια δοκίμασε τις δυνάμεις του στη διδασκαλία.

15. Ο Βλάντιμιρ Ναμπόκοφ υπήρξε επιμελητής συλλογής σε μουσείο. Η οικογένεια Ναμπόκοφ εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ το 1940 για να αποφύγει τις συνέπειες του πολέμου στην Ευρώπη. Εκεί, μετά το τέλος των πανεπιστημιακών σπουδών του, ο Βλάντιμιρ έπιασε την πρώτη του δουλειά ως επιμελητής της συλλογής πεταλούδων του Μουσείου Συγκριτικής Ζωολογίας του Χάρβαρντ.

16. Ο Τζορτζ Όργουελ υπηρέτησε ως αξιωματικός της Αυτοκρατορικής Αστυνομίας της Ινδίας. Δεκαεννέα ετών ήταν ο Τζορτζ Όργουελ όταν κατατάχθηκε στην αστυνομία και πήρε την πρώτη του μετάθεση για τη Βιρμανία. Ακολούθησαν μεταθέσεις και σε άλλα πόστα της νότιας Ασίας έως ότου, πέντε χρόνια αργότερα, ο συγγραφέας αρρώστησε βαριά και επέστρεψε στην Αγγλία για να νοσηλευτεί. Ακολούθως υπέβαλε την παραίτησή του και ασχολήθηκε με τη συγγραφή.

17. Ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ δούλευε σε κρουαζιερόπλοια. Μπορεί τα χρόνια της δόξας του να τα πέρασε απομονωμένος, αποφεύγοντας συστηματικά οποιαδήποτε επαφή με τον έξω κόσμο, όμως, όταν ήταν νέος, ο Σάλιντζερ δούλεψε για ένα διάστημα σε κρουαζιερόπλοια συντονίζοντας δραστηριότητες για την ψυχαγωγία των επιβατών. Την τόσο ενδιαφέρουσα αυτή καριέρα διέκοψε η επίθεση των Γιαπωνέζων στο Περλ Χάρμπορ και η υποχρεωτική κατάταξή του στον στρατό.

18. Ο Τζον Στάινμπεκ έκανε τον ξεναγό. Το 1928, σε ηλικία 26 ετών, ο Τζον Στάινμπεκ δούλευε ως ξεναγός σε εκκολαπτήριο ψαριών στη λίμνη Ταχόε, ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά θέρετρα στην Καλιφόρνια. Εκεί γνώρισε την πρώτη του σύζυγο μαζί με την οποία ίδρυσαν βιοτεχνία παραγωγής πλαστικών μανεκέν για τις βιτρίνες των καταστημάτων.

19. Ο Μπραμ Στόκερ υπήρξε θεατρικός κριτικός. Πολλοί συγγραφείς εξάσκησαν κατά καιρούς το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Ο λόγος που ξεχωρίσαμε τον δημιουργό του «Δράκουλα» είναι ότι μια θετική κριτική που έγραψε για γνωστό ηθοποιό της εποχής έγινε η αιτία να αποκτήσει έναν καλό φίλο και πάτρονα. Ο εν λόγω ηθοποιός τον βοήθησε στη συνέχεια να αποκτήσει την απαραίτητη οικονομική ανεξαρτησία και να πραγματοποιήσει τα συγγραφικά σχέδιά του.

20. Ο Κουρτ Βόνεγκατ πουλούσε αυτοκίνητα. Ο συγγραφέας του «Σφαγείο Νούμερο 5» αποτελεί παράδειγμα κινητικότητας στην αγορά εργασίας που θα έλεγε και η παρούσα κυβέρνηση. Μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας, δούλεψε ως αθλητικογράφος, εκπρόσωπος Τύπου, διαφημιστής, καθηγητής και έμπορος αυτοκινήτων. Ως συγγραφέας τα κατάφερε καλύτερα.

  Επιμέλεια: Λήδα Πιμπλή

  Πηγή: http://tospirto.net

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

1880 "ΕΒΔΟΜΑΣ"εφημερίδα.

1880 "ΕΒΔΟΜΑΣ"εφημερίδα.

"Η ΕΒΔΟΜΑΣ"
ήταν μια εφημερίδα που εκδιδόταν τή δεκαετία του 1880-91 κάθε Σάββατο.
Η τιμή της ήταν 20 λεπτά της δραχμής ,είχε 10-12 σελίδες,και η θεματολογία της ήταν αρκετά πλούσια που περιλάμβανε

άρθρα με επίκαιρα θέματα της εποχής,διηγήματα πολλά από την επανάσταση του 1821, ειδήσεις της Εβδομάδος
(Εγχώρια-Εξωτερικά-Επιστήμαι-Αρχαιολογία-Φιλολογία),
Αγγελίες (μερικές καταπληκτικές),
δρομολόγια Σιδηρόδρομου ΠΕΙΡΑΙΩΣ-ΑΘΗΝΩΝ-ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΥ (ΠΑΤΡΩΝ),

σε κάποιο άρθρο μάλιστα γίνεται αναφορά στο ταξίδι ΑΘΗΝΑ -ΤΡΙΠΟΛΙΝ-ΑΘΗΝΑ που γίνεται ταχύτατον με το τραίνο εντός 34 ωρών!!!
Η "ΕΒΔΟΜΑΣ" ήταν μια εφημερίδα με μεγάλη απήχηση στο Ελληνικό κοινό και μπορεί να έβγαινε το Σάββατο αλλά την πουλούσαν καθημερινά οι πιτσιρικάδες στους δρόμους και θεωρείτε αρκετά δύσκολο έντυπο στη συλλογή του.







Εκδότης ήταν ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΒΕΡΓΗΣ εξαιρετικός δημοσιογράφος,λογοτέχνης και αγωνιστής.
Γεννήθηκε το 1862 στο ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ και πέθανε στην ΑΘΗΝΑ το 1938.

Σπούδασε νομικά ,αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το αφιέρωσε στην ΚΡΗΤΗ στους αγώνες για την απελευθερωσή της(μέσα από την εφημερίδα του περνά πολλά μηνύματα).
Ήταν οπαδός του ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ και φυλακίστηκε από τους Βασιλόφρονες και εξορίστηκε.
Η πέννα του ξεχειλίζει από πατριωτικό ενθουσιασμό.

http://spaniabiblia.blogspot.gr

http://pisostapalia.blogspot.gr/search?updated-max=2014-08-31T09:57:00%2B03:00&max-results=10

Ηθοποιοί που έπεσαν στο καθήκον

Ηθοποιοί που έπεσαν στο καθήκον

Αναπάντεχοι θάνατοι αστέρων κατά τη διάρκεια κινηματογραφικών γυρισμάτων

Μπορεί οι ταινίες να προσπαθούν να γίνουν όσο πιο αληθοφανείς παίρνει, είναι ωστόσο φορές που η απτή πραγματικότητα τρυπώνει στο γύρισμα και το κάνει πέρα για πέρα αληθινό.
Όπως ας πούμε όταν οι παραγωγοί έχουν να αντιμετωπίσουν απώλειες ηθοποιών καταμεσής του γυρίσματος, πράγμα που μόνο ως καταστροφή (πέρα από την προσωπική τραγωδία) μπορεί να λογιστεί.
Τι συμβαίνει λοιπόν όταν βασικός συντελεστής του καστ τύχει και πεθάνει πριν
ολοκληρωθούν τα γυρίσματα;
Το πράγμα πρέπει να συνεχιστεί και να καρποφορήσει ό,τι κι αν συμβεί, κι αυτός είναι πράγματι ο χρυσός κανόνας που διέπει τη διεθνή κινηματογραφία!
Ας δούμε λοιπόν τους πλέον δημιουργικούς τρόπους με τους οποίους αντιμετώπισαν οι υπεύθυνοι παραγωγής αναπάντεχες απώλειες των βασικών πρωταγωνιστών…

Ραούλ Τζούλια - «Desperado» (1995)

Ο γνωστός ηθοποιός, ευρύτερα αγαπητός από τον ρόλο του Gomez Addams στη σειρά ταινιών «Οικογένεια Άνταμς», έπαθε τροφική δηλητηρίαση στις αρχές του 1994, γεγονός που τον ταλαιπώρησε πολύ. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, ο Τζούλια διακομίστηκε σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες με οξύ στομαχόπονο, έχοντας ήδη υπογράψει στην επόμενη ταινία του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ «Desperado». Είχε μάλιστα πάρει το σενάριο μαζί του στο νοσοκομείο για να το μελετήσει, αν και τα σχέδιά του ματαιώθηκαν από αιφνίδιο εγκεφαλικό επεισόδιο, από το οποίο δεν ανάρρωσε ποτέ. Τη μέρα μάλιστα που ξεκινούσαν τα γυρίσματα του φιλμ, ο βασικός συντελεστής του έφευγε από τη ζωή, αναγκάζοντας τους παραγωγούς να τον αντικαταστήσουν την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, αφού υπολόγιζαν πως θα έβγαινε εγκαίρως από το νοσοκομείο…

Μπράντον Λι - «Το Κοράκι» (1994)

Η δουλειά του αδικοχαμένου Μπράντον Λι είχε σχεδόν ολοκληρωθεί όταν συνέβη το τραγικό δυστύχημα που του στέρησε τη ζωή. Ήταν να πυροβοληθεί στην ταινία με όπλο που έφερε άσφαιρα, όταν τμήμα ψεύτικης σφαίρας βρέθηκε στην κάννη του πιστολιού και εκσφενδονίστηκε θανάσιμα πάνω του. Το πρόβλημα για την παραγωγή ήταν οι σκηνές που δεν είχε ολοκληρώσει ο ηθοποιός, γι’ αυτό και επιστρατεύτηκε ντουμπλέρ σώματος, πάνω στον οποίο «φορέθηκε» το πρόσωπο του Λι με κινηματογραφικό τρικ (υπερέκθεση). Γι’ αυτό και στις τελευταίες σκηνές, ιδιαίτερα σε αυτή του κινηματογραφικού θανάτου του χαρακτήρα του, η κάμερα αποδεικνύεται τόσο ντροπαλή να δείξει το πρόσωπό του…

Μπρους Λι - «Το Παιχνίδι του Θανάτου» (1978)

Τη στιγμή του θανάτου του, το 1973, ο σκληροτράχηλος «Κίτρινος Πράκτορας» ήταν στα γυρίσματα της νέας του ταινίας, του «Game of Death». Ο θάνατος του μεγάλου δασκάλου των πολεμικών τεχνών έβαλε σε μεγάλες περιπέτειες την παραγωγή, αφού για την ολοκλήρωση της ταινίας χρειάστηκαν όχι λιγότερα από 5 χρόνια! Πώς έλυσαν το πρόβλημα; Άλλαξαν το σενάριο, περιλαμβάνοντας στη νέα πλοκή μια σκηνή κατά την οποία ο χαρακτήρας του πυροβολούνταν στο πρόσωπο, αναγκάζοντας τον ήρωα σε πλαστική επέμβαση. Κι έτσι εξηγήθηκαν σεναριακά οι δύο ηθοποιοί που ενσάρκωσαν τον πρωταγωνιστή. Κι ενώ η λύση ήταν δημιουργική, οι κριτικοί έσπευσαν να «θάψουν» το αποτέλεσμα…

Τζον Κάντι - «Wagons East!» (1994)

Ο αξέχαστος ηθοποιός άφησε την τελευταία του πνοή στο Μεξικό κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της κωμωδίας «Wagons East!». Το αναπάντεχο του χαμού του άφησε την παραγωγή σε δίλημμα, καθώς ο πρωταγωνιστής είχε αφήσει μπόλικες σκηνές ημιτελείς και ήταν αναντικατάστατος. Αποτάνθηκαν λοιπόν στην ψηφιακή τεχνολογία και τα ειδικά εφέ για να ολοκληρώσουν το εγχείρημα, αναπαράγοντας ψηφιακά πια τον Κάντι για το υπόλοιπο των σκηνών. Χρησιμοποίησαν ντουμπλέρ σώματος, μίμο της φωνής του ηθοποιού και άλλα κασκαντεριλίκια που προσιδιάζουν συνήθως σε γυρίσματα ταινιών δράσης…

Όρσον Γουέλς - «Transformers: The Movie» (1986)

Δεν είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν ότι η φωνή του Unicron από την ταινία των «Transformers» ήταν ο τελευταίος ρόλος που ανέλαβε ποτέ ο διαπρεπής σκηνοθέτης και ηθοποιός. Ο Γουέλς έφυγε από τη ζωή πάνω στη γραφομηχανή του, γράφοντας ένα νέο τηλεοπτικό σενάριο. Για τον αντίκτυπο που είχε ο θάνατος του Γουέλς στην παραγωγή της ταινίας δεν υπάρχει πάντως συναίνεση. Για χρόνια, η δημοφιλής θεωρία ήθελε τον ηθοποιό Leonard Nimoy να ολοκληρώνει τη φωνητική δουλειά του Γουέλς, αν και πρόσφατα ο σκηνοθέτης φωνής Wally Burr ισχυρίστηκε ότι ο Γουέλς είχε προλάβει να ολοκληρώσει τον ρόλο του και ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε ο Nimoy στην ταινία…

Πίτερ Σέλερς - «Στα Ίχνη του Ροζ Πάνθηρα» (1982)

Ο θάνατος του μοναδικού κωμικού Πίτερ Σέλερς το 1980, σε ηλικία 54 ετών, έπειτα από μακρά μάχη με καρδιακό νόσημα, υποτίθεται πως θα έβαζε την οριστική ταφόπλακα στις ταινίες του Ροζ Πάνθηρα. Ο τρελαμένος αρχι-επιθεωρητής Κλουζό ήταν νεκρός. Βέβαια τα πράγματα μόνο έτσι δεν ήταν. Γιατί ο δαιμόνιος σκηνοθέτης Μπλέικ Έντουαρντς κατάφερε να συναρμολογήσει μια ταινία με αμοντάριστα και αχρησιμοποίητα υλικά από τις πέντε προηγούμενες συνεργασίες του με τον Πίτερ Σέλερς, καταλήγοντας «Στα Ίχνη του Ροζ Πάνθηρα»! Και βέβαια αυτό δεν ήταν καν το τέλος του ιδιαίτερου επιθεωρητή Κλουζό. Την επόμενη χρονιά, ο Έντουαρντς σκάρωσε άλλη μια ταινία, την «Κατάρα του Ροζ Πάνθηρα», με θέμα την έρευνα για τον χαμένο Κλουζό, στην οποία χρησιμοποίησε και πάλι αρχειακό υλικό με τον Σέλερς. Βγάζοντας από τη μύγα ξύγκι δηλαδή…

Όλιβερ Ριντ - «Μονομάχος» (2000)

Ο γνωστός ηθοποιός είχε τη φήμη του γυναικά και του γερού πότη. Τη νύχτα του θανάτου του μάλιστα, βρέθηκε σε ένα μπαρ και έφυγε από τον κόσμο αφήνοντας απλήρωτο λογαριασμό 900 δολαρίων σε ποτά! Ταυτοχρόνως, ήταν στα γυρίσματα του ρόλου του, του εκπαιδευτή μονομάχων Proximo, στο έπος του Ρίντλεϊ Σκοτ «Gladiator». Του έμενε βέβαια μόλις μία σκηνή, αυτή του κινηματογραφικού θανάτου του, την οποία διεκπεραίωσε ντουμπλέρ σώματος και κατόπιν ζητήθηκε η βοήθεια των ψηφιακών εφέ. Τα 2 λεπτά της σκηνής του θανάτου του Ριντ στοίχισαν στην παραγωγή περισσότερα από 2 εκατ. δολάρια…

Μπέλα Λουγκόζι - «Plan 9 From Outer Space» (1959)

Η ό,τι να ’ναι ταινία του τρας σκηνοθέτης Εντ Γουντ «Plan 9 From Outer Space» έμελλε να είναι το τελευταίο φιλμ του μεγάλου Μπέλα Λουγκόζι, καθώς ο γνωστός ηθοποιός πέθανε στη διάρκεια των γυρισμάτων. Το ταπεινό budget της παραγωγής δεν μπορούσε να πληρώσει ειδικά εφέ, γι’ αυτό και επιστρατεύτηκαν αρχειακά πλάνα του Λουγκόζι από άλλες ταινίες, που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί στο τελικό προϊόν! Όσο για τις σκηνές που δεν μπορούσαν να καλυφθούν έτσι, εκεί χρησιμοποιήθηκε θρυλικά ο χειροπρακτικός της γυναίκας του σκηνοθέτη, Thomas Mason, ο οποίος ήταν μπόλικα χρόνια νεότερος του Λουγκόζι, πόσο μάλλον πολύ πιο κοντός. Υπήρχε βέβαια κι ένα έξτρα πρόβλημα, ότι ο μασέρ δεν έμοιαζε καθόλου στον Λουγκόζι, κάτι που έλυσε εύκολα και δημιουργικά ο Γουντ βάζοντάς τον να κρατά την κάπα μπροστά από το πρόσωπό του σε κάθε σκηνή! Τουλάχιστον προσπάθησαν…

Κρις Φάρλεϊ - «Σρεκ» (2001)

Ο θάνατος του Φάρλεϊ το 1997 από υπερβολική δόση ναρκωτικών άφησε πολλές δουλειές στη μέση, φέρνοντας καταστροφή σε πολλές παραγωγές. Ένα από τα πιεστικότερα προβλήματα που άνοιξε ο θάνατός του ήταν η ανολοκλήρωτη δουλειά του στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Σρεκ», στην οποία είχε μεν δανείσει τη φωνή του, δεν είχε ωστόσο ολοκληρώσει τη δουλειά. Ένα δεύτερο πρόβλημα που είχε ξαφνικά η Dreamworks ήταν το πώς να διαφημίσει μια παιδική ταινία με τη φωνή νεκρού ηθοποιού. Στο τέλος λοιπόν αντικαταστάθηκε πλήρως η φωνή του Σρεκ από τον Μάικ Μάγιερς κι έτσι λύθηκε το ακανθώδες πρόβλημα. Οι ηχογραφήσεις του Φάρλεϊ ως Σρεκ δεν κυκλοφόρησαν ποτέ δημόσια…

Χιθ Λέτζερ - «Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσους» (2009)

Ο ξαφνικός θάνατος του Χιθ Λέτζερ, πέρα από σοκαριστικός, ήταν και σαρωτικός για μια σειρά από ταινίες. Και μπορεί ο «Σκοτεινός Ιππότης» να μην επηρεάστηκε από τον χαμό του αξέχαστου ηθοποιού, καθώς εκεί είχε ήδη ολοκληρώσει τη δουλειά του ως Τζόκερ, το φιλμ του Τέρι Γκίλιαμ όμως υπονομεύτηκε καθοριστικά, καθώς ο ρόλος του Λέτζερ είχε ακόμα μπόλικες σκηνές να γυρίσει. Η αντικατάσταση λοιπόν του εκλιπόντος ηθοποιού χρειάστηκε μια σχετική δημιουργικότητα. Ο Λέτζερ αντικαταστάθηκε λοιπόν όχι από έναν αλλά από τρεις ηθοποιούς! Ο πρώτος αντικαταστάτης ήταν ο Τζόνι Ντεπ, το σφιχτό πρόγραμμα του οποίου δεν τον άφησε να ολοκληρώσει όλες τις σκηνές. Κατόπιν επιστρατεύτηκαν οι Τζουντ Λο και Κόλιν Φάρελ για να ολοκληρώσουν το γύρισμα, αναγκάζοντας τον Γκίλιαμ να κάνει προσθήκες στο σενάριο και να βάλει όλες τις επίμαχες σκηνές να εκτυλίσσονται μπροστά σε «μαγικό καθρέφτη» άλλης πραγματικότητας!

--> 
Πώς αλλιώς να εξηγήσει ο φουκαράς γιατί ο χαρακτήρας Tony είχε νέο πρόσωπο σε κάθε σκηνή;
Από το newsbeast