Translate

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Μαριούπολη, χερσόνησος Κριμαίας. 29 ελληνικά χωριά. 100.000 συμπατριώτες μας που μιλούν τη Ρουμέικη γλώσσα βρίσκονται τώρα ανάμεσα σε Ρώσους και Ουκρανούς εθνικιστές στην πιο έκρυθμη περιοχή της Ευρώπης. Οι πρώτοι Ελληνες,  Ίωνες τότε, είχαν εγκατασταθεί στη χερσόνησο από τον 6ο αιώνα π.Χ, εκδιώχθηκαν αλλά το 1778 επέστρεψαν με το διάταγμα της Αικατερίνης Β΄ της Ρωσίας. Μετά την πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας έπεσε και η Κριμαία, που καταλήφθηκε από τους Τατάρους. Μετά από συνεχείς Ρωσοτουρκικούς πολέμους  οι 18.391 Έλληνες μετοίκησαν από την Κριμαία στην Αζοφική ιδρύοντας εκεί την Μαριούπολη. Οι σημερινοί Ρουμαίοι είναι απόγονοι Ελλήνων μεταναστών που κατάφεραν να διατηρήσουν την γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις της ιστορικής τους πατρίδας, έστω και αν αυτή τους πληγώνει και δεν ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά μαζί τους.  
Ο ελληνισμός της Ουκρανίας ήταν πάντοτε φιλήσυχος και προσηλωμένος σε εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Έχει υψηλό επίπεδο που αναγνωρίζεται από όλους και δεν συμμετείχε ποτέ σε ακραίες πολιτικές ομάδες ή οργανώσεις. οι Ελληνες της Ουκρανίας με μητροπολιτικό κέντρο την Κριμαία –την Ταυρική των αρχαίων Ελλήνων– αποτελούν τον αρχαιότερο λαό που κατοίκησε στα εδάφη αυτά. Το 1928, μόνο στην περιοχή της Μαριούπολης, λειτουργούσαν 39 ελληνικά σχολεία πρώτης βαθμίδας και έξι της δεύτερης με 159 δασκάλους. Ολα αυτά έλαβαν τέλος τον Δεκέμβρη του 1937, όταν με απόφαση της σταλινικής ηγεσίας η ελληνική μειονότητα στοχοποιήθηκε και τα ελληνικά σχολεία έκλεισαν. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Ελληνες της Κριμαίας, μαζί με τους Τάταρους, τους Βούλγαρους και τους Αρμένιους, εκτοπίστηκαν στην Κεντρική Ασία.  Μετά τις ραγδαίες αλλαγές που άρχισαν να συντελούνται από το 1989 και μετέπειτα στην Ουκρανία, όπως και σε όλη την Σοβιετική Ένωση αναζωογονήθηκε το ελληνικό κίνημα. Τότε ιδρύθηκε ο πρώτος ελληνικός σύλλογος με πρωταρχικό σκοπό την εκμάθηση της νέας ελληνικής γλώσσας. Σηκώθηκε η ελληνική σημαία και ακούστηκε δημόσια ο εθνικός ύμνος της Ελλάδος σε κάθε γιορτή έστω και αν τα παιδιά αυτά δεν είχαν έρθει ποτέ στην μητέρα πατρίδα. 
το 91 ιδρύθηκε στη Μαριούπολη το Κολέγιο Ανθρωπιστικών Σπουδών, ένα Ινστιτούτο που διαδραματίζει σήμερα πρωτεύοντα ρόλο στην υπόθεση αναγέννησης του ελληνισμού. Τότε έκαναν την εμφάνιση τους ελληνικές  εκπομπές σε ραδιοφωνικό σταθμό και άρχισαν να κυκλοφορούν οι εφημερίδες «ΛΟΓΟΣ» και «ΧΡΟΝΟΣ». Σήμερα οι συμπατριώτες μας έχουν οργανωθεί σε 105 συλλόγους ενώ η ελληνική γλώσσα διδάσκεται σε εκατοντάδες παιδιά σε 23 σχολεία στην Μαριούπολη, του Κίεβο και την Συμφερούπολη. Εκδίδονται ελληνόγλωσσα βιβλία πάνω στα θέματα της ιστορίας, πολιτισμού και λογοτεχνίας ενώ λειτουργούν λαογραφικά συγκροτήματα .
Η ισχυρή βιομηχανική βάση της περιοχής, η αυτάρκεια των νοικοκυριών, η εργατικότητα, η ιστορική καταγωγή και η πολιτισμική συνοχή, αποτέλεσαν ισχυρά αναχώματα στο γενικότερο ρεύμα φυγής και αποδόμησης που επικράτησε από το 90 και μετά. Ενα από τα χαρακτηριστικά σημεία της Κριμαίας είναι η Γιάλτα, μια κωμόπολη που το 1900 κατοικούνταν από 10.000 Ελληνες. Βόρεια της Γιάλτας η περιοχή ονομάστηκε Λιβαδειά, εις ανάμνησιν της βοιωτικής πόλης και ο Λάμπρος Κατσώνης απέκτησε με τσαρική εντολή μια μεγάλη έκταση γης. 
Το αρχοντικό του Ελληνα συνταγματάρχη του ρωσικού στρατού που βοήθησε στην οργάνωση της επανάστασης, απαλλοτριώθηκε μετά τη σοβιετική επανάσταση, μετατράπηκε σε ξενοδοχείο με την επωνυμία «Λιβαδειά» και σ’ αυτό υπογράφτηκε τον Φεβρουάριο του 45 η περίφημη συμφωνία της Γιάλτας, με την οποία οι νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και Σοβιετική ένωση  μοίρασαν μεταξύ τους τον κόσμο.http://diasimesistories.blogspot.gr/2014/11/100000.html

Ως γνωστόν η Γη Είναι Επίπεδη ΙΙ


του Μηνά Παπαγεωργίου, 
περιοδικό mystery, τεύχος 52, Ιούνιος 2009
Η συλλογική πραγματικότητα αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τα πράγματα γύρω μας.
Ξεκινώντας από πολύ απλά πράγματα, μπορούμε με βεβαιότητα να υποστηρίξουμε ότι ένα πράσινο αυτοκίνητο είναι πράσινο, ότι η ημέρα διαδέχεται τη νύχτα, ότι ο χρόνος επεμβαίνει πάνω μας μέσω της γήρανσης και άλλα αναρίθμητα παρόμοια παραδείγματα.
Με την ίδια βεβαιότητα φυσικά θα παρέθετε κανείς και το παράδειγμα της γενικής παραδοχής της σφαιρικότητας της Γης. Είναι όμως έτσι;
Κατά καιρούς έχουμε ακούσει διάφορες εναλλακτικές θεωρίες όπως αυτή της Κούφιας ή της Κοίλης Γης. Ωστόσο όλες αυτές οι πεποιθήσεις αναπτύχθηκαν και διαδόθηκαν περισσότερο τις τελευταίες δεκαετίες, αποκτώντας φήμη και υπόσταση μέσω διαφόρων μυθιστορημάτων ή συγγραμμάτων φαντασίας.
Επιπροσθέτως, οι θεωρίες αυτές σχετίζονται με το εσωτερικό του πλανήτη μας, θεωρώντας κοινά παραδεκτή τη σφαιρικότητά του. Μια λιγότερo γνωστή (ιδιαιτέρως στην Ελλάδα), πλην όμως διόλου υποδεέστερη εναλλακτική θεωρία που αφορά το σχήμα του πλανήτη μας, είναι αυτή της Επίπεδης Γης (Flat Earth Theory).
Λιγότερο γνωστή, διότι η βιβλιογραφία σχετικά με αυτό το ζήτημα είναι πενιχρή, διόλου υποδεέστερη δε, γιατί πρόκειται για ιδέες και πεποιθήσεις που ακολουθούν αιώνες τώρα τις αντιλήψεις φιλοσόφων και επιστημόνων των λαών της Γης.
Ίσως κάτω από άλλο μανδύα, μέσα από διαφορετικές λέξεις και ιδεολογίες, ίδια όμως στην ουσία της. Η κατάδυση λοιπόν στην ιστορική έρευνα της γέννησης, εξάπλωσης και διατήρησης της ιδέας της θεωρίας της Επίπεδης Γης μέσα στο χρόνο, αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι το οποίο θα προσπαθήσουμε να κάνουμε όσο το δυνατόν συντομότερα μέσα στις επόμενες σελίδες…
Τι Πίστευαν οι Αρχαίοι
Για τους λαούς της μακρινής Μεσοποταμίας, η Γη είχε σχήμα επίπεδο, αυτό ενός δίσκου δηλαδή, κυβερνήτης της οποίας ήταν ο θεός Enhil. Η επιφάνεια του πλανήτη βρισκόταν δε ανάμεσα στον Ουρανό και τον Κάτω Κόσμο.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν εξίσου ότι η Γη ήταν επίπεδη και πως ο ουρανός στηριζόταν σε τέσσερις στύλους. Κάτι ανάλογο υποστήριζαν και οι Εβραίοι πως περιέγραφαν τον κόσμο μας σαν την επιφάνεια ενός κυκλικού δίσκου που βρισκόταν ανάμεσα στον Παράδεισο (ένα επίπεδο κομμάτι Γης πάνω από τα βουνά) και τον Κάτω Κόσμο (Sheol), τη γη των νεκρών.
Τα νερά παρέμεναν στη θέση τους μέσω των ορεινών όγκων (που δεν τα άφηναν να πέσουν στο κενό), ενώ υποστήριζαν πως αν κάποιος ταξίδευε αρκετά μακριά, θα μπορούσε τελικά να φτάσει στην ’κρη του Κόσμου.
Στην αρχαία Ελλάδα, η άποψη που ήθελε τη Γη επίπεδη συναντάται στους προσωκρατικούς φιλοσόφους. Ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης, ο Αναξαγόρας ο Κλαζομένιος, ο Λεύκιππος, ήταν μερικοί μόνο από τους επιστήμονες της εποχής που ασπάζονται την ιδέα αυτή.
Με τους Πυθαγόρειους όμως οι παγιωμένες αντιλήψεις αλλάζουν, ενώ αργότερα ο Πλάτωνας, ο Εύδοξος, ο Ευκλείδης, ο Αρίσταρχος και ο Αρχιμήδης, εξελίσσουν, διαμορφώνουν και εδραιώνουν την υπόθεση για τη σφαιρικότητα του πλανήτη μας.
Εντούτοις, στους αιώνες που θα ακολουθήσουν, ορισμένοι από τους πρώιμους πατέρες της εκκλησίας επέμεναν στην θεωρία της Επίπεδης Γης. Πιο συγκεκριμένα, ο Λακτάνιος και ο Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης ακολούθησαν τη διδαχή της «βιβλικής» αυτής άποψης για το σχήμα του πλανήτη μας.
Και κάπως έτσι, η συλλογική πραγματικότητα διαχωρίστηκε στην αναπτυσσόμενη τάξη των ορθολογιστών της επιστήμης που ακολουθούσαν του Έλληνες, και τους εκπροσώπους της Εκκλησίας που χαρτογραφούσαν τον πλανήτη σαν μια επίπεδη χώρα. Ακολουθώντας λοιπόν το ρεύμα που θέλει την πιστή και κυριολεκτική ερμηνεία των Βιβλικών Κειμένων γεννήθηκε το μοντέλο της θεωρίας για την Επίπεδη Γη, έτσι όπως τουλάχιστον το γνωρίζουμε σήμερα…

Παγκόσμιος χάρτης του Κοσμά Ινδικοπλεύστη (548 μ.Χ.). Προσέξτε πως ο κόσμος παρουσιάζεται ορθογώνιος και επίπεδος!
Η Πρώτη Οργάνωση για την Επίπεδη Γη
Η αναβίωση της θεωρίας για την επίπεδη Γη στην νεώτερη ιστορία έγινε από τον ’γγλο Samuel Birley Rowbotham (1816-1884) ή απλά Parallax.
Το έργο που δημοσίευσε το 1881 με τίτλο Zetetic Astronomy: Earth Not a Globe, αποτέλεσε σταθμό στην μετέπειτα πορεία του κινήματος.
Σύμφωνα με τον Parallax, η Γη έχει το σχήμα ενός επίπεδου δίσκου, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται ο Βόρειος Πόλος. Στην περίμετρο του δίσκου υπάρχει ένα τεράστιο τείχος πάγου που αποτρέπει τα νερά να «φύγουν» έξω από αυτόν. Η θεωρία του υποστήριζε επίσης πως ο Ήλιος, η Σελήνη, οι πλανήτες και τα αστέρια απείχαν μόλις μερικές εκατοντάδες μίλια από την επιφάνεια του πλανήτη μας!
Ο Parallax έγινε γνωστός στις μέρες του για τα δημόσια debates που διοργάνωνε. Απέναντί του βρίσκονταν ακαδημαϊκοί που δυσκολεύονταν να απαντήσουν στην επιχειρηματολογία του, αν κρίνουμε από τις κριτικές των μεγάλων σε κυκλοφορία εφημερίδων της εποχής!
Κύρια γραμμή του Parallax, ήταν να οδηγεί τον κόσμο σε απλά ερωτήματα ή πειράματα τύπου «κάντο μόνος σου», τα οποία φαίνεται πως ανέτρεπαν ή τέλος πάντων κλόνιζαν τις τότε δυσνόητες επιστημονικές θέσεις.
Μετά τον θάνατό του, εκατοντάδες ακόλουθοι του Rowbotham ίδρυσαν την Universal Zetetic Society (UZS), και συνέχιζαν να εκδίδουν μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα, το περιοδικό The Earth Not a Globe Review.
Αξίζει επίσης να σημειώσουμε πως οι ιδέες του Parallax αφομοιώθηκαν από την Χριστιανική Καθολική Αποστολική Εκκλησία, που ιδρύθηκε το 1896 από τον John Alexander Dowie στις ΗΠΑ. Στους χιλιάδες οπαδούς αυτής της σέκτας, η θεωρία πως ο πλανήτης μας είναι επίπεδος, διδάσκονταν κανονικά μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα…

Χάρτης του κόσμου με βάση της θεωρίες του Flat Earth Society.
Η Επίπεδη Γη στον 20ο ΑιώναΤο 1956, ο Samuel Shenton ανέλαβε να περάσει τον οργανισμό του Parallax στην νέα εποχή, μετονομάζοντας το UZS σε Flat Earth Society (FES). Λίγα χρόνια αργότερα, η οργάνωση θα δεχτεί το πρώτο μεγάλο πλήγμα όταν θα αναμεταδοθούν παγκοσμίως οι εικόνες από το διαστημικό πρόγραμμα Απόλλων που έδειχνε φωτογραφίες της Γης από το διάστημα. Ο Shenton όμως δεν πτοήθηκε. Δήλωσε μάλιστα πως όλα ήταν κατασκευασμένα σε ειδικά στούντιο, και πως πίσω από αυτή την παρωδία, κρυβόταν η συγγραφική ιδιοφυία του Arthur C. Clarke!
Απαντώντας στις κατηγορίες με χιούμορ, ο Clarke έστειλε ειδοποιητήριο μήνυμα στο λογιστήριο της NASA ζητώντας να πληρωθεί για την συμβολή του στη συνωμοσία! Όπως και να έχει, το 1971 ο Shenton πέθανε και την θέση του ανέλαβε ο Charles K. Johnson του οποίου η έντονη δράση αύξησε τα ενεργά μέλη του FES από μερικές δεκάδες σε 3.000 ανθρώπους!
Ήταν ο Johnson αυτός που τόνισε το σενάριο περί παγκόσμιας συνωμοσίας ενώ επικεντρωνόταν περισσότερο στην Βιβλική ανάλυση της θεωρίας του Flat Earth.
Στα μισά του 1990 όμως, τα πράγματα πήραν καθοδική πορεία, όταν το σπίτι του Johnson (όπου και βρισκόταν ολόκληρο το αρχείο του FES) καταστράφηκε από πυρκαγιά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χαλαρώσουν οι δεσμοί επαφής μεταξύ των μελών, αφού χάθηκαν τα στοιχεία επικοινωνίας τους.
Μερικά χρόνια μετά, το 2001, ο Johnson πέθανε αφήνοντας τον οργανισμό σε αβέβαιη κατάσταση όσον αφορά το μέλλον!
Σήμερα υπάρχει μια προσπάθεια σχηματισμού ενός νέου ενοποιημένου παγκόσμιου κινήματος υποστηρικτών της θεωρίας που λειτουργεί κυρίως μέσω του ιστότοπου www.theflatearthsociety.org.
Πρόκειται για μια ηλεκτρονική αγορά συζητήσεων που αφορά θέματα που σχετίζονται με τη θεωρία της Επίπεδης Γης, με 18.000 μέχρι στιγμής εγγεγραμμένα μέλη! Εκεί μπορεί κανείς να συζητήσει είτε με υποστηρικτές της ιδέας αυτής, είτε με σκεπτικιστές που συμμετέχουν για να αποκρούουν ένα προς ένα τα επιχειρήματα των πρώτων.

Άλλος ένας υποστηρικτής της Επίπεδης Γης είναι ο καθηγητής φυσικής του πανεπιστημίου του Colorado, Albert A. Bartlett ο οποίος ίδρυσε την ομάδα New Flat Earth Society προσπαθώντας να προσαρμόσει την σύγχρονη φυσική και τα μαθηματικά με την κλασική θεωρία του Flat Earth!
Τα Επιχειρήματα των Οπαδών του Flat Earth
Ας πάρουμε όμως μια γεύση από τις θέσεις των σύγχρονων υποστηρικτών της Flat Earth Theory που απαντούν στα επόμενα ερωτήματα:
Ερώτηση: Ποια είναι η περιφέρεια και η διάμετρος της Γης;
Απάντηση: Η αληθινή περιφέρεια είναι 78.225 μίλια και η πραγματική διάμετρος είναι 24.900 μίλια.
Ερώτ.: Τι πιστεύετε πως είναι ο Ήλιος και η Σελήνη;
Απάν.: Ο ήλιος και η σελήνη, έχουν διάμετρο 32 μίλια ο καθένας, και γυρίζουν γύρω από την Γη σε ύψος 3.000 μιλίων από τον ισημερινό. Βρίσκονται δε κάπου ανάμεσα στον Βόρειο Πόλο και το τοίχος των πάγων που βρίσκεται στην άκρη του Κόσμου.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για δυο φωτεινά σημάδια, κάτι σαν προβολείς που ο Ήλιος ρίχνει στην Γη θερμό φως ενώ η Σελήνη κρύο.
Ερωτ.: Με ποιο τρόπο ερμηνεύετε την ανατολή και την δύση; Όπως επίσης, πως εξηγείτε τις εκλείψεις;
Απαν.: Βασικά, είναι θέμα προοπτικής! Πολύ απλά ο Ήλιος απομακρύνεται και κάπως έτσι μικραίνει μέχρι που «σβήνει» στα μάτια μας. Όσον αφορά τις εκλείψεις, πιστεύουμε πως υπάρχει ένα άγνωστο αστρικό σώμα το οποίο περιφέρεται γύρω από την Γη προκαλώντας αυτό το οπτικό φαινόμενο.
Ερωτ.: Είναι αλήθεια πως υπάρχουν άλλοι σφαιρικοί πλανήτες στο διάστημα;
Απαν.: Ναι! Η Γη όμως δεν είναι και αυτό διότι είναι ένας ξεχωριστός τόπος!
Ερωτ.: Και τι συμβαίνει με τους δορυφόρους μας; Πως αυτοί περιφέρονται γύρω από την Γη;
Απαν.: Είναι λάθος να πιστεύουμε πως ένα τεχνητό σώμα μπορεί να βρίσκεται ακίνητο στο διάστημα ακόμη και σε κατάσταση «τροχιάς» όπως λένε. Στην πραγματικότητα υπάρχουν ψευδό-δορυφόροι, ή πιο σωστά μυστικά κέντρα στην επίπεδη Γη μας που μεταδίδουν τα υποτιθέμενα σήματα των δορυφόρων με σκοπό φυσικά την συγκάλυψη της γεωπλανητικής αλήθειας!
Ερωτ.: Για ποιο λόγο λέτε πως είναι αδύνατη η σταθερή τροχιά ενός δορυφόρου;
Απαν.: Το φαινόμενο της βαρύτητας που βιώνουμε οφείλετε στην ανοδική επιτάχυνση της Γης της τάξης του 9,81 m/s² που εξομοιώνει αυτό που ονομάζουμε βαρύτητα. Αυτό το φαινόμενο οφείλεται στην ύπαρξη μιας κάποιας μαύρης ενέργειας! Η βαρύτητα βέβαια έτσι όπως την περιγράφουν οι συμβατικοί φυσικοί δεν μπορεί να υφίσταται διότι θα κατέρρεε ολόκληρος ο πλανήτης.
Με βάση λοιπόν το δικό μας μοντέλο, ένας δορυφόρος μπορεί να βρεθεί για μικρό χρονικό διάστημα σε πτήση επειδή οι περιστρεφόμενοι πλανήτες ασκούν έλξη στον επίπεδο κόσμο μας. Δεν πρόκειται όμως για μια σταθερή τροχιά, αλλά για ελάττωση της επιτάχυνσης του! Βέβαια στην ανθρώπινη αντίληψη θα φαίνεται εντελώς διαφορετικά…
Ερωτ.: Και τι συμβαίνει με το φαινόμενο του πλοίου όπου εξαφανίζεται στον ορίζοντα. Δεν είναι αυτό απόδειξη πως η Γη καμπυλώνει;
Απαν.: Όχι φυσικά! Μπορεί να εξηγηθεί από μια σειρά πολύπλοκων νόμων της προοπτικής. Άλλωστε έχουμε καταγράψει πολλές μαρτυρίες από άτομα που είδαν πλοία να εμφανίζονται αμέσως μετά την… «εξαφάνιση» τους!
Ερωτ.: Εφόσον λοιπόν η Γη είναι επίπεδη, γιατί το νερό δεν πέφτει από την άκρη του Κόσμου;
Απαντ.: Γύρω από τον πλανήτη και ακριβώς στην άκρη, υπάρχει ένας συνεχής «τοίχος» από σκληρό πάγο, ύψους 45 μέτρα περίπου! Αυτή η φυσική κατασκευή είναι που συγκρατεί το νερό του ωκεανού μέσα στην επίπεδη Γη μας!
Ερωτ.: Αν ο πλανήτης μας έχει το σχήμα ενός δίσκου, τότε τι βρίσκεται από την άλλη πλευρά;
Απάν.: Κανείς πραγματικά δεν γνωρίζει! Κάποιοι λένε πως υπάρχουν μονάχα πέτρες.
Ερωτ.: Η NASA και όλες οι υπόλοιπες διαστημικές οργανώσεις έχουν φωτογραφίσει από το διάστημα τον πλανήτη μας, αποδεικνύοντας πέρα από κάθε αμφιβολία πως είναι σφαιρικός! Πως εξηγείτε αυτές τις εικόνες;
Απαν.: Πολύ απλά, πρόκειται για κατασκευασμένες φωτογραφίες, το προϊόν μιας περίτεχνης συνωμοσίας…
Ερωτ.: Ναι αλλά γιατί όλη αυτή η προσπάθεια συγκάλυψης;
Απαν.: Πιθανόν ο βασικότερος λόγος είναι οικονομικός. Βλέπετε τα λεφτά που προσφέρονται για το διαστημικό πρόγραμμα, στην πραγματικότητα καταλήγουν σε διαφορετικές τσέπες, αφού τα αληθινά έξοδα είναι πολύ λιγότερα!
Συγκρίνετε την όλη επιχείρηση με μια κινηματογραφική παραγωγή: στην μεγάλη οθόνη θα δείτε πειστικά αντίγραφα από ολόκληρες φανταστικές πολιτείες ή ακόμη και από υπαρκτά μνημεία. Η κατασκευή τους σε μινιατούρες ή μέσω υπολογιστών κοστίζουν ακριβά, σίγουρα όμως δεν κοστίζουν όσο το να κτίσεις ένα πραγματικό μνημείο!
Συνεπώς, αν το διαστημικό πρόγραμμα κοστίζει επίσημα, ας πούμε 10 δισεκατομμύρια δολάρια, μονάχα τα μισά από αυτά ξοδεύονται στην κατασκευή της όλης θεατρικής παράστασης με τα αντίγραφα! Τα υπόλοιπα, διανέμονται κάτω από το τραπέζι σε «μαύρα» προγράμματα…
Αξίζει της Προσοχής μας;
Όπως τελικά όλα δείχνουν, υπάρχουν ακόμη και σήμερα χιλιάδες συνάνθρωποί μας που κυριολεκτικά πιστεύουν πως η Γη είναι επίπεδη και ότι για διάφορους λόγους συντελείται 
μια παγκόσμια συνωμοσία που αποκρύπτει το γεγονός αυτό! Φανατικοί των μονοθεϊστικών θρησκειών ή μη, οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται ανάμεσά μας, αντιλαμβανόμενοι με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο τον κόσμο γύρω μας.
Ίσως η πεποίθηση τους αυτή να οφείλετε στην ισχύ της κληροδοτημένης γνώσης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως σε περιόδους κρίσης ή σε χώρες όπου η εθνική έννοια της ταυτότητας παραμένει ακαθόριστη (όπως συμβαίνει δηλαδή στις ΗΠΑ), οι πολίτες ενστερνίζονται τυφλά σχεδόν κλασσικές, προγονικές παραδόσεις.
Η υιοθέτηση ανάλογων εναλλακτικών κοσμολογιών που έρχονται από τα βάθη του παρελθόντος, δίνουν την αίσθηση μιας συνέχειας, συνδέουν δηλαδή τους ανθρώπους του σήμερα με τους προπάτορες, προσφέροντας μια ψευδαίσθηση ασφάλειας και ενιαίας ταυτότητας.
Ταυτόχρονα, η τεχνο-φοβία των υποστηρικτών της Flat Earth Theory μαρτυρά την αδυναμία μιας μερίδας του σύγχρονου ανθρώπου να προσαρμοστεί δημιουργικά στον τεχνολογικό πολιτισμό που έχει οικοδομήσει. Αντί αυτού διακρίνει παντού ακαθόριστες συνωμοσίες και προπαγανδιστικές εικονικές πραγματικότητες!
Όπως και να έχει όμως, πρόκειται για μια γοητευτική εναλλακτική κοσμολογία, ίσως την παλαιότερη που δημιούργησε ο άνθρωπος για τον τόπο που κατοικεί.http://sfrang.blogspot.gr/search/label/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1?updated-max=2014-07-13T17:49:00%2B03:00&max-results=20&start=11&by-date=false

Augustin-Louis Cauchy (1789–1857)

...
Όποιος ασχολήθηκε στις μεταλυκειακές σπουδές με Μαθηματικά, σίγουρα άκουσε πολλές φορές το όνομα του Κοσή (Cauchy) και πιθανότατα δεν έχει άριστες αναμνήσεις από την επαφή του με τις στρυφνές αποδείξεις που φέρουν αυτό το όνομα.

Ο Κοσή γεννήθηκε σε ανήσυχους καιρούς στο Παρίσι – λίγες εβδομάδες μετά την επίθεση στη Βαστίλλη από τους επαναστάτες του 1789. Ο πατέρας του Louis-Francois ήταν φιλοβασιλικός και εργαζόταν μέχρι την επανάσταση στην Αστυνομία. Έτσι, είναι από τους πρώτους που χάνουν την εργασία τους και διαφεύγουν από το Παρίσι οικογενειακά.

Μόνο μετά τη λήξη των ημερών της «μεγάλης τρομοκρατίας» (Ροβεσπιέρος, Σαιν Ζυστ, Κουτόν) επέστρεψε ο Κοσή στο Παρίσι και αργότερα έκανε καριέρα υπό τον Βοναπάρτη. Η γνωριμία με τον γερουσιαστή Λαγκράνζ και τον υπουργό εσωτερικών Λαπλάς, ήδη διάσημοι επιστήμονες αμφότεροι, οδήγησε σε στενή οικογενειακή φιλία, η οποία βοήθησε την επιστημονική εξέλιξη του υιού Κοσή. Στο πρόσωπο του νεαρού Κοσή αναγνώρισαν οι δύο επιστήμονες μια μαθηματική ιδιοφυΐα.

Επειδή ο Λαγκράνζ ήταν βέβαιος ότι ο γιος Κοσή θα γινόταν διάσημος μαθηματικός, συμβούλεψε τον πατέρα του να τον στείλει σε ανθρωπιστικές σπουδές, ώστε παράλληλα με τα μαθηματικά «να κατέχει σωστά και τη γλώσσα του».

Στα 15 χρόνια του εισέρχεται ο Κοσή στην École Polytechnique και διδάσκεται τη Μαθηματική Ανάλυση από τον Αμπέρ, στα 18 του αρχίζει σπουδές στη Σχολή Μηχανικών για Γεφυροποιία και Οδοποιία, αυτό που λέμε σήμερα «Πολιτικών Μηχανικών».

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών εργάζεται ο νεαρός μηχανικός στο λιμάνι του Χερβούργου, απ’ όπου προγραμμάτιζε ο Ναπολέων να επιτεθεί με στόλο στα βρετανικά νησιά. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται ο Κοσή με μαθηματικά και δημοσιεύει μια εργασία για τη γενίκευση του θεωρήματος πολυέδρων του Όιλερ. Λόγω υπερκόπωσης παθαίνει όμως κατάθλιψη και ζει με διασαλεμένη υγεία, ψυχική και σωματική. Υποβάλλει αιτήσεις για να προσληφθεί ως καθηγητής σε διάφορες Ακαδημίες του Παρισιού, αλλά χωρίς επιτυχία.

Με την αποπομπή του Βοναπάρτη προβάλλει ο Κοσή τα καθολικά και φιλοβασιλικά φρονήματά του και παίρνει πάραυτα με μια εργασία για την κυματική θεωρία θέση καθηγητή στην École Polytechnique. Όταν απολύθηκαν για πολιτικούς λόγους (αντιβασιλικοί) οι Carnot και Monge, διορίζεται (δεν εκλέγεται) ο Κοσή στην Ακαδημία Επιστημών. Παρ’ όλα αυτά, κανείς δεν αμφισβητεί τις υψηλές μαθηματικές ικανότητές του, οι οποίες έτσι κι αλλιώς εντυπωσιάζουν.


Ταυτόχρονα όμως δημιουργεί ο Κοσή αντιπάθειες με τον απότομο και αλαζονικό, συχνά προσβλητικό για τους άλλους, χαρακτήρα του. Αφήνει τρία χρόνια τις πρωτοποριακές εργασίες πάνω στην Άλγεβρα του Niels Hendrik Abel στο συρτάρι της Ακαδημίας και, μετά τον πρόωρο θάνατο του σημαντικού αυτού ερευνητή (πέθανε 27 ετών), τις χαρακτηρίζει άχρηστες. Ο Άμπελ είχε προλάβει να πει για τον Κοσή: «Είναι μεν τρελός και κανείς δεν μπορεί να τον αλλάξει, αλλά είναι ο μοναδικός που ξέρει πώς πρέπει να συγκροτηθούν τα μαθηματικά!»

Ο Κοσή διδάσκει Μαθηματική Ανάλυση και ορίζει με διαφορετικό και πιο ακριβή τρόπο την έννοια του ορίου αλλά και τις συνθήκες σύγκλισης σειρών, κάτι που ταλαιπωρεί ακόμα και σήμερα πολλούς τεχνικούς και μαθηματικούς. Ήδη το 1814 εισάγει στη μελέτη συναρτήσεις με μιγαδικές μεταβλητές και διατυπώνει τις συνθήκες για τη διαφορισημότητά τους (Διαφορικές εξισώσεις Cauchy-Riemann).

Με το ομώνυμο θεώρημα για τα ολοκληρώματα επεκτείνει ο Κοσή το ολοκλήρωμα για διαδρομές στο μιγαδικό επίπεδο και διατυπώνει, γενικότερα, τα θεμέλια της Συναρτησιακής Ανάλυσης. Τα κείμενα των μαθημάτων του στο πολυτεχνείο μεταφράζονται γρήγορα σε πολλές ξένες γλώσσες και αποτελούν τη διδακτέα ύλη σε όλες σχεδόν τις πανεπιστημιακές σχολές της Ευρώπης.

Βέβαια, οι ακριβείς ορισμοί του Κοσή και οι στρυφνές έννοιες για τη σύγκλιση σειρών που εισήγαγε αυτός ο σημαντικός ερευνητής, δεν βρίσκουν ανταπόκριση στους φοιτητές, οι οποίοι ενδιαφέρονταν (μέχρι και σήμερα) για πιο εύχρηστες μεθόδους αποδείξεων.

Όμως και οι συντηρητικές πολιτικές απόψεις του Κοσή ξενίζουν και αποτελούν αντικείμενο αντιπαραθέσεων. Οι θρησκόληπτες και φιλομοναρχικές ιδέες τού καθηγητή, τις οποίες ο ίδιος προβάλλει κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του, τον οδηγούν το έτος 1830 στην εξορία, όταν πέφτει από την εξουσία ο Βουρβόνος βασιλιάς.

Ο στενοκέφαλος Κοσή δεν θέλει να ορκιστεί πίστη στο νέο βασιλιά Louis Philippe και προτιμάει μια έδρα για θεωρητική φυσική που του προσφέρει στην Ιταλία ο βασιλιάς του Piemont. Θεωρεί μεγάλη τιμή του που έχει ως μαθητή του στην Πράγα τον εγγονό του πρώην Βουρβόνου βασιλιά και αποδέχεται εκεί τον τίτλο ευγενείας του βαρόνου, τον οποίο θεωρεί σημαντικότερο των επιστημονικών τίτλων του.

Μετά την επιστροφή του στο Παρίσι γίνεται ο Κοσή πάλι δεκτός στην Ακαδημία, χωρίς περαιτέρω διατυπώσεις, και συνεχίζει την εκτεταμένη έρευνά του. Στη δεκαετία 1839-1848 δημοσιεύονται 300 από τις 789 εργασίες που έστειλε στα επιστημονικά περιοδικά, όπου είχε καθιερωθεί πλαφόν δημοσιεύσεων, αλλιώς θα έπρεπε να δημοσιεύονται μόνο δικές του εργασίες…


Με την επανάσταση του 1848 δεν επανέρχονται στην εξουσία, όπως ήλπιζε ο Κοσή, οι Βουρβόνοι, αλλά ο Ναπολέων ΙΙΙ (ο λεγόμενος «μικρός», αν και ο χαρακτηριζόμενος «μέγας» είχε προκαλέσει πολύ μεγαλύτερη ζημιά!). Ο Κοσή δεν εκδιώκεται από την Ακαδημία και γίνεται αποδεκτό να μην ορκιστεί στο νέο Ναπολέοντα, αφού όλοι ήξεραν πόσο στενόμυαλος ήταν σε πολιτικά θέματα.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του αναλώνεται ο μεγάλος αυτός επιστήμονας σε καυγάδες με άλλους μαθηματικούς για τα πρωτεία σε μαθηματικές αποδείξεις. Επειδή πολλά από αυτά που δημοσίευαν νεότεροι μαθηματικοί σίγουρα τα είχε σκεφτεί ήδη ο Κοσή, ίσως να τα υπονοούσε κιόλας σε διάφορες δημοσιεύσεις του, πολλές από τις οποίες δεν δημοσιεύονταν, όπως προαναφέρθηκε, ξεκίνησε ο ίδιος αντιδικίες και δίκες εναντίον συναδέλφων του.

Σήμερα, πάνω από 150 χρόνια μετά το θάνατό του, αρκεί να κοιτάξουμε στα περιεχόμενα ενός μαθηματικού βιβλίου, για να καταλάβουμε πόσο σημαντικό ήταν το έργο αυτό του ιδιοφυούς ερευνητή. Για τις πολιτικές αντιλήψεις του ελάχιστοι γνωρίζουν σήμερα, μια και η κοινωνική και πολιτική κατάσταση στη Γαλλία και στην Ευρώπη έχει αλλάξει εκ βάθρων.http://sfrang.blogspot.gr/2010/06/augustin-louis-cauchy-17891857.html

Georges-Louis Leclerc de Buffon (1707-1788)

...
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1707 γεννήθηκε στην πόλη Montbard της Βουργουνδίας ο Georges-Louis Leclerc. Όταν ο μικρός ήταν 10 ετών κληρονόμησε η μητέρα του μια μεγάλη περιουσία με εκτεταμένες καλλιέργειες στις περιοχές Buffon και Montbard. Έτσι συμπληρώθηκε το οικογενειακό όνομα με τον τίτλο de Buffon.

Ο Μπουφόν (Μπυφόν) επισκέφτηκε ένα σχολείο Ιησουιτών στην Ντιζόν και στη συνέχεια σπούδασε κατόπιν πιέσεων του πατέρα του νομικά, αν και ο ίδιος συμπαθούσε περισσότερο τα μαθηματικά, την ιατρική και τη βιολογία. Με την πάροδο των ετών μετατόπισε όμως το ενδιαφέρον του στα επιστημονικά αντικείμενα που αγαπούσε. Σύντομα διατύπωσε δε τον τύπο για το αλγεβρικό διώνυμο, τον οποίο είχε όμως ήδη ανακαλύψει ο Νεύτων.

Χωρίς οικονομικά προβλήματα, λόγω της μεγάλης περιουσίας, ασχολήθηκε ο Μπουφόν με διάφορα προβλήματα της μηχανικής, της γεωμετρίας, της θεωρίας αριθμών, του διαφορικού και ολοκληρωτικού λογισμού και με το πρόβλημα του Petersburg από τη θεωρία πιθανοτήτων: μπορεί κάποιος να κερδίσει σίγουρα όταν παίζει συνεχώς και διπλασιάζει τα χρήματα που ποντάρει;

Όταν ήταν 25 ετών κληρονόμησε ο Μπουφόν την περιουσία της μητέρας του και έπρεπε στο εξής να ασχολείται ο ίδιος με τις καλλιέργειες. Αυτή η απασχόληση και τα έσοδα που προέκυπταν, αφενός του έδωσαν τη δυνατότητα να μελετήσει θέματα βιολογίας και φυτολογίας, αφετέρου να γίνεται, λόγω πλούτου, ευχαρίστως δεκτός στα σαλόνια των αριστοκρατών. Κάποια στιγμή προσλήφθηκε δε ως ειδικός για θέματα ξυλείας, ώστε να συμβουλεύει το πολεμικό ναυτικό για την ποιότητα του ξύλου ναυπήγησης. Με τη δημοσίευση του βιβλίου του «Mémoire sur le jeu de franc-carreau», αλλά και λόγω των κοινωνικών σχέσεών του, έγινε σε ηλικία 26 ετών μέλος της Ακαδημίας Επιστημών το έτος 1733.

Ο Μπουφόν μεταφράζει το έτος 1740 το βιβλίο του Νεύτωνα «Method of Fluxions and Infinite Series» και γράφει έναν εκτεταμένο πρόλογο για τη γαλλική έκδοση. Εντωμεταξύ είχε διοριστεί διαχειριστής του βασιλικού βοτανικού κήπου, τον οποίο επιμελήθηκε με ιδιαίτερη προσοχή και παραμένει μέχρι σήμερα επισκέψιμος ως «Jardin des Plantes».

Μαζί με τον Louis Jean-Marie Daubenton (1716-1800) ξεκινάει ο Μπουφόν τη συγγραφή μιας «Γενικής Ιστορίας της Φύσης» (Histoire naturelle, générale et particulière), η οποία προγραμματίζεται να περιλάβει σε 50 τόμους θέματα για τη δημιουργία του κόσμου, τα ορυκτά, την εξέλιξη των οργανισμών και ειδικότερα τα διάφορα ζωικά είδη. Ήδη με τους πρώτους τόμους που δημοσιεύτηκαν από το 1749 προκύπτει σύγκρουση με τον εκκλησιαστικό μηχανισμό, γιατί στην Ιστορία του ισχυριζόταν ο Μπουφόν «αιρετικά» πράγματα, π.χ. ότι η Γη πρέπει να προέκυψε από τη σύγκρουση ενός κομήτη με τον Ήλιο, ότι η κίνηση των πλανητών ορίζεται από συγκεκριμένες εξισώσεις της μηχανικής και δεν εξαρτάται από οποιαδήποτε θεϊκή εύνοια ή παρέμβαση.
Επίσης ο Μπουφόν διατύπωσε την υπόθεση ότι όλα τα ζωικά και φυτικά είδη εξελίχθηκαν από αρχικές μορφές ζωής και αυτή η εξέλιξη οφειλόταν στις κλιματικές μεταβολές. Στην Ιστορία του αναφέρεται ακόμα ότι ανατομικές μελέτες σε ανθρώπους και πιθήκους δείχνουν ότι τα δύο αυτά είδη πρέπει να είχαν στο παρελθόν κοινούς προγόνους, η δε ηλικία της Γης πρέπει να είναι της τάξης των 75.000 ετών και όχι 6.000 που ισχυριζόταν (και ισχυρίζεται ακόμα) η Εκκλησία.

Όσο ζούσε ο Μπουφόν είχαν εκδοθεί 36 τόμοι της Ιστορίας του και πρέπει να ήταν από τα πιο διαδεδομένα βιβλία της εποχής του Διαφωτισμού. Λόγω δε του καλλιεργημένου γλωσσικού στιλ που χρησιμοποιούσε ο Μπουφόν, τα κείμενά του θεωρούνταν υπόδειγμα γαλλικής γλώσσας και αξιοποιούνταν μέχρι τον 20ο αιώνα στα σχολικά αναγνωστικά βιβλία.

Ο βασιλιάς απένειμε στον Μπουφόν το έτος 1773 τον τίτλο του κόμη, οπότε το επώνυμό του επεκτάθηκε για άλλη μια φορά σε Leclerc Comte de Buffon. Δημοσίευσε ακόμα πολλές μελέτες για τη θεωρία πιθανοτήτων και σε σχέση με τυχερά παιχνίδια, παρ' ότι ο ίδιος ποτέ δεν συμμετείχε σ' αυτά.

Ο γιος του Μπουφόν, τον οποίο απέκτησε από τον ένα εκ των δύο γάμων του, δεν ασχολήθηκε με τα μαθηματικά, όπως ήθελε ο πατέρας του, αλλά περισσότερο με την πολιτική. Μετά τον θάνατο του Μπουφόν το έτος 1788 και αφού είχε ξεσπάσει η γαλλική επανάσταση, ο γιος του καρατομήθηκε στη γκιλοτίνα.
http://sfrang.blogspot.gr/2008/08/georges-louis-leclerc-de-boufon-1707.html

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

7 μέρη στον κόσμο που έγιναν πίνακες από τους πιο διάσημους ζωγράφους-Ανάμεσά τους ο Παρθενώνας (Εικόνες)

Ημερομηνία: 08 Ιουλίου 2014
7 μερη στον κοσμο που εγιναν πινακες απο τους πιο διασημους ζωγραφους-Αναμεσα τους ο Παρθενωνας (Εικονες)
Διάσημοι ζωγράφοι κατά καιρούς έχουν προσελκύσει τόνους φήμης με δημιουργήματά τους, τα οποία έχουν εμπνευστεί από πραγματικά μέρη, πραγματικούς κήπους, παραλίες, κολπίσκους! Σας παρουσιάζουμε μερικά από αυτά!
  • Πάμπλο Πικάσο: Παρθενώνας
Ενόσω ο Μανώλης Γλέζος βρισκόταν στη φυλακή για κατασκοπεία, ο ευαισθητοποιημένος με τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα και μέλος του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Πάμπλο Πικάσο, δημιούργησε το έργο "Ο Παρθενώνας" που έγινε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα του γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος με τίτλο: "Το μολύβι του Πικάσο σε βοήθεια του ήρωα της Ακρόπολης". Το έργο δημιουργήθηκε το 1959 και απαθανατίζει το ελληνικό καμάρι μας, τον Παρθενώνα, όπως ενέπνευσε τον Πικάσο.
  • Βίνσεντ Βαν Γκονγκ: Όχθη Σηκουάνα, Παρίσι
Ο μετα-ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Βίνσεντ Βαν Γκονγκ, δεν έχει ξεχωρίσει μόνο για την ιδιότυπη χρήση του κίτρινου χρώματος στα Ηλιοτρόπιά του, αλλά και για τις απεικονίσεις αγαπημένων τοπίων, ειδικά της Γαλλίας, όπως του Πάρκου Φουαγιέ Ντ' Αρζανσόν και της όχθης Σηκουάνα... Τα συγκεκριμένα μέρη άλλωστε, εμπεριέχουν τέτοιο ρομαντισμό, που δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα από την ευαίσθητη φύση του Βαν Γκονγκ.. Ο παραπάνω πίνακας ονομάζεται «Bridges across the Siene at Ansieres», δηλαδή γέφυρες του Σηκουάνα στην Ασνιέρ και φτιάχτηκε το 1887.
  • Τζον Σίνγκερ Σάργκεντ: Μαρίνα Πίκολα, Ιταλία
Ο Αμερικανός ζωγράφος Σάργκεντ δεν κατάφερε να βγάλει από το μυαλό του τον ήσυχο κόλπο, στο ιταλικό νησί Κάπρι και αποφάσισε να το κρατήσει ζωντανό στην αιωνιότητα, μέσα από τη ζωγραφική του. Χάρη στη φήμη του πίνακα με τίτλο «A Sketch Capri», η συγκεκριμένη παραλία είναι μέχρι σήμερα η πιο διάσημη του νησιού!
  • Κλωντ Μονέ: Κήποι Ζιβερνί, Βόρεια Γαλλία
Ο Γάλλος Κλωντ Μονέ είχε ερωτευτεί την επαρχία Ζιβερνί, τόσο πολύ μάλιστα που το 1890 αγόρασε σπίτι μέσα σε ένα μεγάλο κτήμα, το οποίο αποτέλεσε σταθερή πηγή έμπνευσης για τη ζωγραφική του. Το καλοκαίρι οι κήποι γέμιζαν λουλούδια, αφορμή για πολλαπλό χρώμα στην παλέτα του. Η λίμνη με τα νούφαρα, τα αναρριχητικά φυτά, η ιαπωνική γέφυρα, δεν μπορούσαν να λείψουν από τον καμβά του. Το σπίτι του μετά το θάνατο του ζωγράφου, μετατράπηκε σε μουσείο με ελεύθερη πρόσβαση, προσελκύοντας 500.000 τουρίστες το χρόνο! Ο πίνακας φτιάχτηκε το 1899 και ονομάστηκε «Bridge over a Pond of Water Lilies».
  • Τζόσεφ Τέρνερ: Τσίτσεστερ, Αγγλία
Ο αγαπημένος ζωγράφος των Άγγλων, Τζόσεφ Γουίλιαμ Τέρνερ, αποτύπωσε στον καμβά του το κανάλι στο Τσίτσεστερ, στο Σάσεξ της Αγγλίας, με τις χαρακτηριστικές του πινελιές. Το συγκεκριμένο έργο ολοκληρώθηκε το έτος 1828 και ανήκει στη συλλογή Τέητ (Tate Collection). Ξεχωρίζουν το καράβι στο βάθος με τα ψηλά του κατάρτια και η κόκκινη βάρκα σε πρώτο πλάνο στα αριστερά του πίνακα.
  • Πολ Γκογκέν: Μαρτινίκα, Καραϊβική
Ο διάσημος Γκογκέν έψαχνε το ιδανικό μέρος να απομονωθεί, όταν κατέληξε στην Ταϊτή και τη Μαρτινίκα. Η παραλία Anse Grand Macabou στην Μαρτινίκα αποτέλεσε το ερέθισμα για το χορό των πινέλων του στον καμβά, αποτυπώνοντας τους κοκκοφοίνικες, το τιρκουάζ νερό και τη λευκή άμμο.. Το αποτέλεσμα; Ένας ζωγραφικός παράδεισος της Καραϊβικής, με την υπογραφή του Πολ Γκογκέν!..
  • Σαλβαδόρ Νταλί: Κόστα Μπράβα, Ισπανία
Στην Κόστα Μπράβα ο εκκεντρικός ζωγράφος πέρασε τα παιδικά του καλοκαίρια, παίζοντας και χαλαρώνοντας. Την αγάπη του για αυτήν ,την αποτύπωσε με το δικό του μοναδικό τρόπο, μέσω του σουρεαλιστικού ζωγραφικού στυλ, στον πίνακα «Paranoiac visage (1935)». Αλήθεια, εσείς τι βλέπετε; Ένα παρανοϊκό πρόσωπο, ή ένα τοπίο με άμμο, μικρή ακτή, σκηνές και ανθρώπους που ξεκουράζονται;
tsemperlidou.grhttp://www.travelstyle.gr/portal/gr/destination_articles.php?dest_id=&id=23834

ΔΕΥΤΈΡΑ, 16 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2013

Τουριστικά αξιοθέατα… στα έγκατα της Γης

Θέλετε να ζήσετε κάτι ξεχωριστό; Να γνωρίσετε «αξιοθέατα» που δε μπορεί να δει κανείς περπατώντας στους δρόμους μιας πόλης, αλλά… εισχωρώντας στα «ενδότερά» της;

Από τα υπόγεια τούνελ που χρησιμοποιούσαν οι Βιετκόνγκ, μέχρι τις κατακόμβες του Παρισιού, σας παρουσιάζουμε εννιά «υπόγειους προορισμούς» που θα σας μείνουν αξέχαστοι!

Coober Pedy, Νότια Αυστραλία


Οι περίπου 3.000 κάτοικοι της περιοχής ζουν… κάτω από την επιφάνεια της Γης. Μάλιστα, έχουν «χτίσει» και την εκκλησία τους, εστιατόρια, ξενοδοχεία και υπόγεια καταστήματα. Το Coober Pedy είναι η μοναδική περιοχή στον κόσμο που γίνεται εξόρυξη οπαλίου. Ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο οι κάτοικοι της περιοχής επέλεξαν να ζουν… στα έγκατα της Γης είναι για να αποφεύγουν τον καυτό ήλιο. Η ονομασία «Coober Pedy» προέρχεται από τη λέξη «kupa piti» στη γλώσσα των Αβορίγινων, η οποία σημαίνει «η τρύπα του λευκού άντρα στο έδαφος».

Αλατωρυχείο Wieliczka, Κρακοβία, Πολωνία


Το αλατωρυχείο Wieliczka στη νότια Πολωνία λειτουργούσε από τον 13ο αιώνα μέχρι το 2007.
Τώρα μόλις το 2% του συνολικού μήκους των υπόγειων στοών είναι ανοιχτό στο κοινό. Μέσα στο ορυχείο μπορεί κανείς να δει αγάλματα, ένα παρεκκλήσι κι έναν καθεδρικό ναό που σκάλισαν οι αλατωρύχοι υπό το φως πολυελαίων που έχουν φτιαχτεί από ορυκτό αλάτι.

Οι παρισινές κατακόμβες, Γαλλία


Όποιος επισκεφτεί τη γαλλική πρωτεύουσα αξίζει να δει από κοντά τις κατακόμβες του Παρισιού… αρκεί να «αντέχει η καρδούλα του». Μέσα σε αυτές βρίσκονται τα λείψανα περισσοτέρων από 6 εκατομμύρια ανθρώπων, τα οστά των οποίων ενταφιάστηκαν εδώ ανάμεσα στο 1785 και το 1860, επειδή είχαν «γεμίσει» τα νεκροταφεία της πόλης.
Η περιήγηση εκτείνεται σε απόσταση 1,6 χιλιομέτρων από τα συνολικά 290 χιλιόμετρα που καλύπτουν οι δαιδαλώδεις λαβύρινθοι των υπόγειων στοών σε βάθος 20 μέτρων.

Mary King’s Close, Εδιμβούργο, Σκωτία


Ο δρόμος Mary King’s Close δεν ήταν υπόγειος… μάλιστα ήταν ο πιο πολυσύχναστος δρόμος του Εδιμβούργου μέχρι που την πόλη «χτύπησε» η επιδημία της πανούκλας το 1645.
Η μόλυνση επεκτάθηκε γρήγορα στην πυκνοκατοικημένη περιοχή και τέθηκαν σε καραντίνα οι περίπου 500 άνθρωποι που ζούσαν εκεί, σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η πανούκλα εκεί και να μην εξαπλωθεί σε άλλες περιοχές.
Υπάρχουν πολλές ιστορίες, σύμφωνα με τις οποίες οι κάτοικοι απλά αφέθηκαν στην τύχη τους… και πέθαναν.
Η περιοχή άρχισε να κατοικείται και πάλι το 1753, όταν εκδιώχθηκαν όλοι οι κάτοικοι για να φτιαχτούν νέα κτίρια πάνω από τον παλιό δρόμο.
Το Mary King’s Close παρέμεινε «σφραγισμένο» για 250 χρόνια, προτού ανοιχτεί για τουριστικές περιηγήσεις.

Seattle Underground, Ουάσινγκτον, ΗΠΑ


Όταν η μεγάλη φωτιά του Σιάτλ κατέστρεψε πολλές περιοχές της πόλης το 1889, οι τοπικοί άρχοντες αποφάσισαν να την ξαναχτίσουν… δύο «ορόφους» πιο ψηλά.
Καθώς όμως η πόλη είχε χτιστεί σε ελώδεις περιοχές, ο αρχικός οικισμός ήταν επιρρεπείς σε… πλημμύρες. Πολλά χρόνια μετά η νέα πόλη «ξεπήδησε» τρία και δέκα μέτρα πιο ψηλά απ’ ό,τι η παλιά.
Κανείς μπορεί να επισκεφτεί το «αρχικό Σιάτλ» σε οργανωμένη περιήγηση.

G-Can υπόγειες σήραγγες για τις πλημμύρες, Τόκιο, Ιαπωνία


Αν δεν είστε κλειστοφοβικοί, μην παραλείψετε μια επίσκεψη στις εντυπωσιακές υπόγειες σήραγγες του Τόκιο, οι οποίες κατασκευάστηκαν για να διατηρούν την πόλη… «στεγνή» κατά τη διάρκεια της εποχής των βροχών! Το πιο εντυπωσιακό σημείο της «υπόγειας διαδρομής» είναι η τεράστια υπόγεια δεξαμενή, η οποία διαθέτει αντλίες 78 ίππων και υποστηρίζεται από 59 τεράστιες κολόνες.

Shanghai Tunnels, Πορτλαντ, Όρεγκον, ΗΠΑ


Τα υπόγεια τούνελ ενώνουν πολλά υπόγεια από καταστήματα και ξενοδοχεία του Πορτλαντ… μέσα στη Γη και φτάνουν μέχρι την προκυμαία στον ποταμό Willamette.
Το 1800 χρησιμοποιούνταν για τη μεταφορά αγαθών από τα πλοία που έφταναν εκεί.

Greenbrier Bunker, Δυτική Βιρτζίνια, ΗΠΑ


Στα τέλη του 1950 η αμερικανική κυβέρνηση ζήτησε από τους ιδιοκτήτες του 700-δωματίων ξενοδοχείου Greenbrier στη Δυτική Βιρτζίνια άδεια, προκειμένου να κατασκευαστεί κάτω από αυτό ένα καταφύγιο για ώρα ανάγκης, για να μετεγκατασταθεί το Κογκρέσο, σε περίπτωση που ξεσπούσε πυρηνικός πόλεμος.
Το καταφύγιο ήταν πλήρως εξοπλισμένο με τα απαραίτητα επί 30 χρόνια, προτού «παροπλιστεί» στις αρχές του 1990.
Εκτός από υπνοδωμάτια, διέθετε νοσοκομείο και θαλάμους «απολύμανσης».

Cu Chi tunnels, Βιετνάμ


Οι Βιετκόνγκ χρησιμοποιούσαν τα υπόγεια τούνελ Cu Chi κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ ως χώρους κατοικιών, υπήρχαν νοσοκομεία, αποθηκευτικοί χώροι και διαδρομές για τον ανεφοδιασμό τους. Οι υπόγειες σήραγγες εκτείνονται σε απόσταση 120 χιλιομέτρων και αποτελούν μέρος ενός μεγαλύτερου δικτύου που υπήρχε στη χώρα.
Τώρα λειτουργούν ως μνημείο και τουριστικό αξιοθέατο… για όσους τουλάχιστον μπορούν να «στριμωχτούν» στα στενά ανοίγματα.http://kosmoskaipolitismos.blogspot.gr/2013/12/blog-post_5382.html

Είναι εικόνες από τον σταθμό του μετρό στο Σαντιάγκο της Χιλής που έγινε...ελληνικός και μοιάζει με τον σταθμό "Ακρόπολη".  Αυτό τον πρωτότυπο φόρο τιμής, αποτίει η Χιλή στην Αρχαία Ελλάδα, καθώς από τις 7 Μαρτίου ο σταθμός με το όνομα Grecia κοσμείται από έκθεση αρχαίων αντιγράφων. Η πρωτεύουσα της Χιλής είναι γνωστή για τις γκαλερί αλλά και τα μουσεία που διαθέτει, τα οποία αναδεικνύουν την πλούσια ιστορία και τις παραδόσεις της. Στον σταθμό Grecia, από τον οποίο υπολογίζεται ότι περνούν καθημερινά 22.000 επιβάτες, παρουσιάζονται στην έκθεση που είναι αφιερωμένη στον αρχαίο πολιτισμό μας, 23 επεξεργασμένα αντίγραφα από γύψο, χαλκό και ασήμι, τα οποία απεικονίζουν εμβληματικά για τον δυτικό πολιτισμό θέματα. Ανάμεσά τους η δημοκρατία, η δικαιοσύνη και οι τέχνες, ενώ από τα εκθέματα ξεχωρίζουν ένα αντίγραφο κεφαλής του Ομήρου, πορτραίτα αθλητών, ένα αγαλματίδιο πυγμάχου και θεατρικές μάσκες.
Τα αντίγραφα από τη Ζωφόρο του Παρθενώνα έγιναν από το Μουσείο της Ακρόπολης και είναι δωρεά στο μετρό του Σαντιάγκο από το 2009 από το ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού με πρωτοβουλία της πρεσβείας Χιλής στην Ελλάδα, της ελληνικής Πρεσβείας στη Χιλή και του Ιδρύματος Γαβριήλ και Μαρία Μουστάκη. Όπως τόνισε ο πρόεδρος του Ιδρύματος «φέρνοντας τον πολιτισμό κοντά στους ανθρώπους με τρόπο ανοιχτό και δημόσιο, είναι κάτι που συνδέεται με την ανάπτυξη της χώρας. Επεκτείνοντας την πρόσβαση στον πολιτισμό μέσα από μια έκθεση που δείχνει τις ρίζες και τις αξίες της δυτικής κοινωνίας, εμπλουτίζουμε πνευματικά όλους όσοι μπορούν να επωφεληθούν από την τέχνη. Η έκθεση επιτρέπει στους επιβάτες να έρθουν λίγο πιο κοντά στον πλούσιο ελληνικό πολιτισμό, που ήταν η κοιτίδα σπουδαίων αξιών όπως η δημοκρατία και η δικαιοσύνη. Τα τελευταία κομμάτια προστέθηκαν πρόσφατα στην μόνιμη έκθεση η οποία αποτελείται από 18 γνήσια αντίγραφα έργων από τη δυτική ζωφόρο του Παρθενώνα, τα πρωτότυπα των οποίων βρίσκονται σήμερα στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης, πολλά κλεμμένα από τον λόρδο έλγιν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου και σε άλλα εννέα μουσεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Οι απόγονοι των Ελλήνων της μακρινής Χιλής που φθάνουν μέχρι την τέταρτη γενιά, αριθμούν γύρω στα 1000 άτομα στο Σαντιάγο σε σύνολο περίπου 4ων χιλιάδων διασκορπισμένων στις 8 κοινότητες της χώρας. Είναι περήφανοι για τις ρίζες τους που με εργαλείο την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας στα παιδιά τους, προσπαθούν να διατηρήσουν τις πολιτιστικές μας παραδόσεις. Εξακόσιοι δρόμοι στο Σαντιάγο, μία λεωφόρος και 14 δημόσια σχολεία έχουν ελληνικά ονόματα από το 1918 όταν οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες έφτασαν εκεί. Εργολάβοι ορυχείων και δημοσίων έργων, γαιοκτήμονες, έμποροι, χειροτέχνες, ιδιωτικοί υπάλληλοι και πολλοί επιστήμονες μπήκαν στην καρδιά των ντόπιων. Στην Χιλή λειτουργεί σήμερα το Κέντρο Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας και δύο ακόμη σχολές σε άλλα πανεπιστήμια. Οι πικρές εμπειρίες της δικτατορίας που έζησαν η Ελλάδα και η Χιλή, έφεραν τους δύο λαούς πιο κοντά μέσα από τα ποιήματα του Πάμπλο Νερούδα που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης. 
Σήμερα, παρά τη μεγάλη γεωγραφική απόσταση που χωρίζει την Ελλάδα και τη Χιλή, οι δύο χώρες διατηρούν ισχυρούς δεσμούς που θεμελιώνονται σε κοινές αξίες και αρχές.http://diasimesistories.blogspot.gr/2014/10/blog-post_28.html