Τα μπάνια του λαού στον Φαληρικό Όρμο την εποχή του Όθωνα

Τα μπάνια του λαού στον Φαληρικό Όρμο την εποχή του Όθωνα

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς.

Ο Πειραιάς ήταν ακατοίκητος όταν απελευθερώθηκε η Αττική από τους Τούρκους. Το 1833, σύμφωνα με τη μόνη επίσημη απογραφή της εποχής, είχε μόνον τέσσερις οικογένειες και συνολικά 31 κατοίκους, περιλαμβανομένων και των καλογήρων της Μονής Αγίου Σπυρίδωνος. Και όμως, η φυσική θέση του Πειραιά, ο κοσμοπολιτισμός και η δημιουργικότητα των πρώτων οικιστών του έφεραν στο προσκήνιο το επίνειο της πρωτεύουσας και δημιούργησαν μια ζηλευτή πόλη. Ο ρυθμός με τον οποίο δημιουργήθηκε ο νέος Πειραιάς ήταν πυρετώδης, αν λάβουμε υπόψη μας ότι σε πέντε χρόνια είχαν ανεγερθεί περίπου 1.000 οικοδομές. Ανάμεσα στις άλλες φροντίδες των Πειραιωτών ήταν και η δημιουργία υποδομών για να κάνει ο κόσμος τα μπάνια του.
Έτσι, όταν ακόμη σχεδιαζόταν η πόλη, προβλεπόταν η δημιουργία υποδομών για θαλάσσια λουτρά στον λιμένα της Ζέας, το γνωστό μας Πασαλιμάνι, το οποίο τότε αποκαλούνταν Μουνιχία. Αργότερα, η ονομασία αποδόθηκε στο γνωστό Μικρολίμανο (παλαιότερα Τουρκολίμανο). Πράγματι, εκεί, στο Πασαλιμάνι, ταυτόχρονα σχεδόν με την ίδρυση του Δήμου Πειραιά, δημιουργήθηκε και η πρώτη ελληνική πλαζ, της οποίας την εκμετάλλευση ανέλαβαν ιδιώτες. Το πρόγραμμα αξιοποίησης περιλάμβανε από καθαρισμό του πυθμένα της θάλασσας για να σταματήσουν οι δυσάρεστες οσμές μέχρι τη διάνοιξη δρόμων και την ανέγερση παραπηγμάτων.

Αστυνομική εγκύκλιος

Αλλά από την πρώτη στιγμή που καθιερώθηκαν τα θαλάσσια λουτρά προέκυψαν μεγάλα προβλήματα, τα οποία κλήθηκε να λύσει ο αστυνόμος του Πειραιά Γ. Πάγκαλος, ο οποίος το 1839 εξέδωσε αστυνομική εγκύκλιο «διά την μετοχήν των λουτρών εις τον ωραίον λιμένα της Μουνιχίας χωριστά και εις τα δύο φύλα των ανθρώπων». Η γαργαλιστική εγκύκλιος αναφέρει ότι «η Αστυνομία βλέπουσα την συρροήν των οικογενειών της πόλεως Πειραιώς και πολλών εκ των Αθηνών διά να λάβωσι τα λουτρά εις τον ωραίον λιμένα της Μουνυχίας και θέλουσα να φυλάττηται η απαιτουμένη ευσχημοσύνη μεταξύ ανδρών τε και γυναικών, προσδιώρισε ώστε το μεν αριστερόν μέρος καταβαίνοντες να ήναι διά τας Κυρίας, το δε δεξιόν διά τους Κυρίους». Ο αστυνόμος δεσμευόταν ότι ο κανονισμός θα τηρείτο με μεγάλη φιλοτιμία και «του λοιπού δύναται πας τις να ωφελήται από τα λουτρά, μάλιστα δε αι Κυρίαι αίτινες δεν εύρισκον πρότερον κατάλληλον δι’ εαυτάς μέρος»! Αλλά όσο και αν προσπαθούσε ο αστυνόμος του Πειραιά, μονίμως οι κυρίες δήλωναν πως παρενοχλούνταν στο μπάνιο τους.

Ανταγωνισμός Πειραιώς – Αθηνών

Στις αρχές της δεκαετίας του 1850 ο Δήμος Αθηναίων αποφάσιζε να αποκτήσει και εκείνος τα δικά του λουτρά στο παραλιακό μέτωπο, επιλέγοντας το Φάληρο, περιοχή που περιλαμβανόταν στα διοικητικά του όρια. Εξάλλου, το Φάληρο ήταν η περιοχή όπου απολάμβανε τα μπάνια της η βασίλισσα Αμαλία, οπότε διέθετε κάτι από την αίγλη του Παλατιού. Στις αρχές Ιουνίου του 1853, πριν από 160 χρόνια, ο πολυπράγμων Αλέξανδρος Ραγκαβής πρότεινε την ανέγερση λουτρών «χάριν των λουομένων εις το Φάληρον». Ακολουθώντας το παράδειγμα του Πειραιά, ο Δήμος Αθηναίων έφτιαξε μερικά ξύλινα παραπήγματα, τα οποία ετοιμαζόταν να μισθώσει σε «εργολάβο». Αλλά ένας δυνατός αέρας παρέσυρε τα παραπήγματα. Το εγχείρημα έλαβε άδοξο τέλος και πήγαν χαμένες οι 3.000 δραχμές που δόθηκαν για τις κατασκευές. Τελικά, οι εγκαταστάσεις δημιουργήθηκαν δύο χρόνια αργότερα και από το 1855 ο Δήμος Αθηναίων είχε αποκτήσει τα πολυπόθητα παραπήγματα, αλλά όχι και την απαιτούμενη πελατεία. Ο Πειραιάς συνέχισε να διατηρεί την πρωτοκαθεδρία, κυρίως λόγω των δυνατοτήτων που έδιναν τα μέσα συγκοινωνίας της εποχής.

Η Μουσική της Ναυαρχίδας

Στις αρχές της δεκαετίας του 1860 η διαμάχη για τα λουτρά έχει ανάψει για τα καλά. Οι ενοικιαστές των θαλάσσιων λουτρών του Τουρκολίμανου, οι αδελφοί Σουσάνα, κάνουν ό,τι μπορούν για να διατηρήσουν την πελατεία τους και να προσελκύσουν ακόμη περισσότερες οικογένειες. Έτσι ειδοποιούσαν το κοινό πως σε καφενείο της πλατείας Τερψιθέας «θέλει παιανίσει η μουσική τής εις τον λιμένα Πειραιώς ελλιμενισμένης Γαλλικής ναυαρχίδος». Όσοι λοιπόν προτιμούσαν για την εξοχή τους τη Μουνιχία θα απολάμβαναν και πρωτόγνωρες διασκεδάσεις που πρόσφερε η Μουσική της Ναυαρχίδας, αλλά και η Μουσική του Ελληνικού Πυροβολικού κάθε Κυριακή.
Την ίδια ώρα, τα Λουτρά του Φαλήρου ετοίμαζαν την αντεπίθεσή τους. Καθιέρωναν νέα καθημερινά δρομολόγια λεωφορείων για την εξυπηρέτηση του κοινού, το οποίο ήθελε να πάει για το μπάνιο του στο Φάληρο. Έφτασαν στο σημείο μάλιστα να κάνουν και δύο δρομολόγια την ημέρα, ένα στις 05:30 το πρωί με αναχώρηση από την πλατεία Μοναστηρακίου και ένα απογευματινό (17:30) με αναχώρηση από την οδό Σταδίου. Τα εισιτήρια για τα ιππολεωφορεία της εποχής κόστιζαν δύο δραχμές για την πρώτη θέση, μιάμιση δραχμή για τη δεύτερη και μία δραχμή για την τρίτη! Αλλά ο Πειραιάς αντεπιτίθεται καθιερώνοντας διαδρομή Αθήνα – Πειραιάς με μόλις 80 λεπτά για την πρώτη θέση, 60 για τη δεύτερη και 40 για την τρίτη!

Δικαιολογημένα ο Δήμος Πειραιώς αντιδρούσε στη δημιουργία νέων θαλάσσιων λουτρών στο Φάληρο, αφού θα είχε μεγάλη απώλεια στα έσοδά του. Αλλά η ζωή πήρε τη δική της πορεία. Ο Άγγλος κεφαλαιούχος Εδουάρδος Πίκερινγκ κατορθώνει την έκδοση νόμου, με τον οποίον, αφενός, αναλάμβανε να ολοκληρώσει την κατασκευή του «απ’ Αθηνών εις Πειραιά» σιδηροδρόμου και αφετέρου, να κατασκευάσει θαλάσσια λουτρά στον Όρμο του Φαλήρου και να τα συνδέσει με τον σιδηρόδρομο. Έτσι, λοιπόν, ο νόμος αυτός του 1868 καθιστούσε τα θαλάσσια λουτρά του Φαλήρου «εξάρτημα» του σιδηροδρόμου! Ήταν μία από τις πρώτες νομοθετικές ρυθμίσεις για την παραθεριστική αξιοποίηση του θαλάσσιου μετώπου του Σαρωνικού. Όταν το Πασαλιμάνι έχανε την αίγλη του, αφού δεχόταν τα λύματα του αναπτυσσόμενου Πειραιά, στην άλλη πλευρά γεννιούνταν τα περίφημα Φάληρα. Έμελλε να πρωταγωνιστήσουν στα «μπάνια του λαού» περίπου για μια 80ετία πριν ακολουθήσουν την τύχη του Πασαλιμανιού.

http://mikros-romios.gr/http://pisostapalia.blogspot.gr/search?updated-max=2014-06-06T10:15:00%2B03:00&max-results=10&start=10&by-date=false

ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΟΥ Χ.ΧΟΛΜΣ ΠΟΥ ΤΟ ΕΧΤΙΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΤΟΥ

O δόκτωρ Henry Holmes ήταν άνθρωπος υπέρ άνω πάσης υποψίας, γλυκομίλητος, καλοντυμένος και ευκατάστατος. Κι όμως αυτός ήταν ο πρώτος κατά συρροή δολοφόνος στην ιστορία της Αμερικής και το όνομα του παραμένει ζωντανό από το 1893. Στο "Κάστρο" που έχτισε στο κέντρο του Σικάγου και μετέτρεψε σε ξενοδοχείο χάθηκαν δεκάδες άνθρωποι. Ο ίδιος ομολόγησε 27 φόνους εκ των οποίων μόλις οι 4 επιβεβαιώθηκαν αλλά τα πραγματικά θύματα του ήταν πάνω από 200.

Το ξενοδοχείο είχε αρκετά δωμάτια και πολλούς τρόπους εξόντωσης των επισκεπτών τόσο αποτελεσματικά που μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστος ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που σκότωσε και εξαφάνισε. Το "Κάστρο", όπως είχε ονομαστεί από τους κατοίκους της περιοχής, έπιανε ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο σε έκταση και είχε τρεις ορόφους. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής του, ο Holmes άλλαζε συνεχώς εργάτες για να μην ξέρει κανείς τον ολοκληρωμένο σχεδιασμό του κτηρίου εκτός από τον ίδιο. Ήταν ένας λαβύρινθος αποτελούμενος από 100 δωμάτια χωρίς παράθυρα, με πόρτες που έβγαζαν σε τοίχους, σκάλες που δεν οδηγούσαν πουθενά, και μια κύρια πόρτα που άνοιγε μόνο από την έξω μεριά. Τα περισσότερα θύματα του ήταν ξανθιές γυναίκες, πολλές από αυτές εργάζονταν στο ξενοδοχείο άλλες ήταν ερωμένες του. Κάποιες τις κλείδωνε σε ηχομονωμένα δωμάτια που είχε μετατρέψει σε θαλάμους αερίων και τις άφηνε εκεί μέχρι να πεθάνουν από ασφυξία. Τα σώματα των θυμάτων του έπεφταν σε ένα καλά κρυμμένο υπόγειο, από κάποια αφαιρούσε τη σάρκα, ενώ μερικά τα πούλαγε σε σχολές ιατρικής. Ο Holmes είχε δύο τεράστιους φούρνους στο υπόγειο, 2 λάκκους με οξύ και δεκάδες μπουκάλια με δηλητήριο. Εκεί βρήκαν τραγικό θάνατο ο άμεσος συνεργάτης του και τα 3 του παιδιά.

Ο μύθος του Χολμς χτίστηκε πολύ γρήγορα αφού ήδη στα 35 του χρόνια όταν αποκαλύφθηκε η δράση του και εκτελέστηκε από τις αρχές, ήταν διάσημος. Ο σίριαλ κίλερ έγινε 5 φορές βιβλίο μέχρι σήμερα αλλά το ενδιαφέρον για τα εγκλήματα του Holmes αναβίωσε το 2003 από το βιβλίο του Erik Larson που έγινε μπεστ σέλερ και τα στούντιο θέλουν να ζωντανέψει στην μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο. 

ο πατέρας του Χολμς ήταν βίαιος, αλκοολικός και η μητέρα του αφοσιωμένη στην θρησκεία και τη Βίβλο. Ο ίδιος από μικρή ηλικία έπεσε θύμα εκφοβισμού και ξυλοδαρμού από συμμαθητές του. η στιγμή που του άλλαξε τον ψυχικό του κόσμο ήταν εκείνη που τον ανάγκασαν να αγγίξει ένα ανθρώπινο σκελετό. Ο νεαρός όμως δεν τρόμαξε, αντιθέτως γοητεύτηκε και σύντομα απέκτησε μια εμμονή με τον θάνατο.

Πρόλαβε και έκανε μέχρι τα 30 του 3 γάμους σχεδόν ταυτόχρονα χωρίς να έχει πάρει διαζύγιο και απόκτησε 2 παιδιά. Ασχολήθηκε με το εμπόριο αλλά πλούτισε ξαφνικά και έκανε μεγάλη ακίνητη περιουσία μέσα από απάτες που έστηνε κατά ασφαλιστικών εταιριών. Δεκάδες σπίτια βρέθηκαν στην κατοχή του ενώ οι ιδιοκτήτες εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς. 17 Νοεμβρίου του 1894 ο Holmes συνελήφθη και φυλακίστηκε για κλοπή αλόγων στο Τέξας. Τελικά μετά την καταδίκη του για δολοφονίες σε Σικάγο, Indianapolis και Τορόντο ο Holmes πληρώθηκε $ 210.000 σημερινά λεφτά απόεφημερίδα για την μία και μοναδική του συνέντευξη όπου εξηγούσε πως σκότωνε τα θύματα του. 

Στις 7 Μαΐου 1896 απαγχονίστηκε ενώ μέχρι τη στιγμή του θανάτου, παρέμεινε ήρεμος και ευχάριστος χωρίς σημάδια φόβου, άγχους ή κατάθλιψης. Το αιματοβαμμένο κάστρο μετά από λαϊκή απαίτηση κάηκε και το 1938 γκρεμίστηκε, στην θέση του χτίστηκε ταχυδρομείο που υπάρχει μέχρι και σήμερα..

Δημοσιεύτηκε 3 weeks ago από τον χρήστη tasos tergiakis

http://diasimesistories.blogspot.gr/2014/05/blog-post_19.html

ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΠΑΤΗ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΄΄ΙΑΠΩΝΑ ΜΠΕΤΟΒΕΝ΄΄

Πολύ καλή για να είναι αληθινή, αποδείχθηκε η ιστορία του «Μπετόβεν» της Ιαπωνίας. Ο συνθέτης που έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο γιατί έγραφε υπέροχη μουσική όντας κουφός, παραδέχθηκε πως είναι ένας μεγάλος απατεώνας που εκμεταλλεύτηκε το πρόβλημα υγείας για να πλουτίσει. Ο Μαμόρου Σαμουραγκότσι έγινε διάσημος τη δεκαετία του '90 όταν οι κλασικές συνθέσεις του- ανάμεσά τους αρκετά σάουντρακ για video game όπως το Resident Evil-, άρχισαν να μαγεύουν τον κόσμο, παρότι υπέφερε από εκφυλιστική πάθηση που επηρέαζε την ακοή του. Στα 35 του έμεινε κωφός, αλλά συνέχισε να συνθέτει, με τη φήμη του να εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Η εικόνα του πούλαγε προς τα έξω και σε κάθε του εμφάνιση το πλήθος τον αποθέωνε. 

Ο 50χρονος κωφός Ιάπωνας, μαϊμού τελικά συνθέτης κλασικής μουσικής όπως τον αποκαλούν πια, ζήτησε συγγνώμη για την εξαπάτηση και την προδοσία από εκατομμύρια θαυμαστές που έτρεχαν να αγοράσουν τα σι ντι του αλλά και να ακούσουν από κοντά τις απίστευτες συνθέσεις του. έστω και αν δεν τον είδαν ποτέ ζωντανά να παίζει κάποιο όργανο ή να διευθύνει την ορχήστρα. Ο ίδιος είχε χαμηλό προφίλ και δεν εμφανιζόταν σχεδόν καθόλου δημόσια. Όταν όμως κατάλαβε ότι το μυστικό του αποκαλύφθηκε ομολόγησε ότι δεν έγραψε αυτός τις μεγάλες μουσικές του επιτυχίες αλλά είχε προσλάβει άλλον μουσικό ο οποίος συνέθετε για λογαριασμό του έναντι αμοιβής. Ο απατεώνας το 2001στο Time που τον χαρακτήρισε ως τον «Μπετόβεν της ψηφιακής εποχής» δήλωσε ότι αν εμπιστεύεσαι την εσωτερική αίσθηση του ήχου δημιουργείς κάτι που είναι πιο αληθινό, η απώλεια της ακοής του ήταν ένα δώρο από το Θεό, και έκανε όλον τον πλανήτη να τον συμπαθήσει. Πριν από λίγα χρόνια ουρές δημιουργήθηκαν στα δισκοπωλεία όλου του κόσμου για να αγοράσουν τη «σύνθεση της ελπίδας», όπως αποκαλούσαν τη δημιουργία του για την καταστροφή που προκάλεσε το τσουνάμι.

Η απίστευτη μουσική απάτη ξεκίνησε πριν από δύο δεκαετίες, όταν ο συνθέτης προσέλαβε τον άνθρωπο που βλέπετε για να γράφει μουσική καθώς η ακοή του χειροτέρευε και δεν τα κατάφερνε. Εφημερίδες της Ιαπωνίας γράφουν ότι ο 50χρονος ομολόγησε υπό την απειλή του πρώην συνεργάτη του ότι θα μιλήσει στα μμε και μετά από πίεση της δισκογραφικής εταιρίας. Ο πραγματικός συνθέτης ονομάζεται Τακάσι Νιιγκάκι και δήλωσε ότι όντως εργαζόταν επί 18 χρόνια για τον «Ιάπωνα Μπετόβεν» αποκομίζοντας συνολικά περίπου 50.000 ευρώ. 

Αυτός έγραψε την περίφημη «Συμφωνία Νο1 για τη Χιροσίμα», αφιερωμένη στα θύματα της ατομικής βόμβας που κατέστρεψε την πόλη της δυτικής Ιαπωνίας το 1945. Ο Μαμόρου άρχισε να χρησιμοποιεί τον συνάδελφο του για να συνθέτει αντί για εκείνον όταν του ζητήθηκε να γράψει μουσική για ταινία το 1996 χτίζοντας έτσι με το ψέμα μια μεγάλη καριέρα.

Τα κομμάτια του έγιναν γρήγορα κλασσικές επιτυχίες ενώ ο ίδιος φιλοξενούνταν σε τηλεοπτικές εκπομπές και ντοκιμαντέρ στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα παγκοσμίως. η «Συμφωνία για τη Χιροσίμα» πούλησε τις πρώτες ημέρες 180.000 αντίτυπα όταν ο μέσος όρος στις πωλήσεις δίσκων κλασικής μουσικής στο Τόκιο ήταν μόλις 3.000. Υπό τους ήχους της «Μικρής Σονάτας για βιολί», μια σύνθεση που είχε αποδοθεί στον Σαμουραγκότσι, διαγωνίστηκε ο Ιάπωνας πρωταθλητής καλλιτεχνικού πατινάζ Τακαχάσι στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι. 

Η υπόθεση του 50χρονου αποκαλούμενου και σύγχρονου Μπετόβεν είναι για κάποιους η μεγαλύτερη μουσική απάτη όλων των εποχών.  

Δημοσιεύτηκε 2 weeks ago από τον χρήστη tasos tergiakis

Στις βιβλιοπόλεις του κόσμου

1

Το Hay-on-Wye είναι χωριό στην Ουαλία. Αρκετά μικρό για να κατοικείται μόνο από 2.000 κατοίκους, αρκετά μεγάλο, όμως, για να θρέψει το μυαλό τους με γνώση και να το εμπλουτίσει με εικόνες. Το Fjærland, χωριό χτισμένο σε ένα νορβηγικό φιόρδ, είναι δέκα φορές μικρότερο. Το Redu στο Βέλγιο το ίδιο, περίπου 400 κάτοικοι. Τρεις μικρές περιοχές στην Ευρώπη, διάσπαρτες στη μέση του πουθενά, αποφάσισαν να στηρίξουν την οικονομία και τον τουρισμό τους στο βιβλίο και έχουν καταφέρει να συντηρήσουν και να αναπτύξουν περαιτέρω την κουλτούρα της βιβλιοφιλίας.

Συνολικά, 17 πόλεις από όλο τον κόσμο αποτελούν τα μέλη του IOB (International Organisation of Book Towns) και σχεδόν 40 λειτουργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Περιοχές στην Ιαπωνία, στη Μινεσότα των ΗΠΑ, στις λίμνες της Φινλανδίας, στους πράσινους λόφους της Αγγλίας και στις πεδιάδες της Ισπανίας συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο. Μην το ψάχνετε, καμία ελληνική μέσα σε αυτές. Για να θεωρηθεί μια πόλη book town πρέπει να μιλάμε για μια μικρή αγροτική περιοχή, ένα τυπικό ελληνικό χωριό δηλαδή, στο οποίο βιβλιοθήκες με μεταχειρισμένα βιβλία και βιβλιοπωλεία σε στιλ αντίκας βρίσκονται στους δρόμους της.

Κι αν απορείτε για το κατά πόσο αυτό το στιλ τουρισμού είναι αποδοτικό, έχετε στο νου σας πως στο Hay-on-Wye, αυτό το χωριό με τους 2.000 κατοίκους, υπάρχουν 25 βιβλιοπωλεία, και το δεκαήμερο φεστιβάλ που πραγματοποιείται κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες συγκεντρώνει περισσότερους από 80.000 επισκέπτες και μεγάλα ονόματα συγγραφέων.

Στην Ελλάδα, έχουμε 46 δημόσιες και σχεδόν 400 δημοτικές βιβλιοθήκες. Κι, όμως, είμαστε μια χώρα που δεν διαβάζει. Ακόμη και στο σχολείο το διάβασμα είναι μηχανικό, αυτοματοποιημένο και με σκοπό την εξέταση στο τέλος του έτους. Μετά από λίγα χρόνια ξεχνιούνται τα πάντα. Κατά βάση, η σχέση μας με τα βιβλία εξαντλείται σε μία πρώτη επαφή στα προσχολικά χρόνια, όταν οι γονείς δίνουν στο παιδί κάποιο εξωσχολικό. Συνεχίζεται με επιδερμικές επαφές με τη λογοτεχνία στα εφηβικά καλοκαίρια και ολοκληρώνεται με απογευματινά αναγνώσματα στη μέση ηλικία, εάν και όταν το επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος από τη δουλειά και το μεγάλωμα των τέκνων.

ΥΓ. Στην τελευταία έκθεση του ΕΚΕΒΙ, το 40,7% δηλώνει πως δεν έχει διαβάσει ούτε ένα βιβλίο το τελευταίο έτος, ενώ οι συστηματικοί αναγνώστες (περισσότερα από 10 βιβλία σε 12 μήνες) μειώνονται (από 8.6% σε 8.1%). Μείωση παρατηρείται και στον μέσο όρο βιβλίων/έτος (από 7 σε 5.9). Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου στις αρχές του 2013.

***

Τάκης Καραγιάνηςhttp://www.edwhellas.gr/world/stis-vivliopolis-tou-kosmou.html#.U5SPkvl_v4w

Φωτογραφία Eos Aurora

Ποιες είναι οι 10 πιο ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις του κόσμου;

08/06/2014

Ο διαδικτυακός τόπος wonderslist.com κατέταξε τους στρατούς 68 χωρών και δημιούργησε μια λίστα με τους 10 πιο ισχυρούς του κόσμου. Το espekm.gr μετέφρασε το άρθρο και σας τους παρουσιάζει.

Όπως γράψαμε και πιο πάνω εξετάστηκαν οι ένοπλες δυνάμεις από 68 χώρες προκειμένου να δημιουργηθεί η λίστα, λαμβάνοντας υπόψη το ανθρώπινο δυναμικό, τα συστήματα ξηράς που διαθέτουν , την ισχύ αέρος, τη ναυτική δύναμη, τους οικονομικούς πόρους, την εφοδιαστική δύναμη, τη χρηματοδότηση και τη γεωγραφική περιοχή που καλύπτουν. Μετρήθηκαν ακόμα 40 διαφορετικά στατιστικά στοιχεία σχετικά με την κάθε χώρα, συμπεριλαμβανομένου του αριθμού των αεροπλανοφόρων, το διαθέσιμο ανθρώπινο δυναμικό, καθώς και του εργατικού δυναμικού, για την παραγωγή ενός δείκτη ισχύος, όπου οι χαμηλότερες αριθμοί ισοδυναμούν με μεγαλύτερη δύναμη πυρός.

Στη λίστα υπάρχει ένα παράδοξο. Δεν συναντάμε την 5η παγκοσμίως μεγαλύτερη ένοπλη δύναμη που είναι ο Πακιστανικός στρατός. Δεν γνωρίζουμε το λόγο. Τέλος πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν έχουν ληφθεί οι πυρηνικές δυνατότητες των ενόπλων δυνάμεων των χωρών, στον υπολογισμό της ισχύς τους. Αν λαμβανόταν και αυτός ο «δείκτης», σίγουρα θα υπήρχαν μεγάλες ανατροπές στον πίνακα. Η κατάταξη βασίζεται καθαρά στο δυναμικό των ενόπλων δυνάμεων κάθε χώρας, σε συμβατικές δυνατότητες πολέμου και τη δύναμη τους σε γη, θάλασσα και αέρα. Δείτε τη λίστα.

10η Θέση: ΒΡΑΖΙΛΙΑ

Δείκτης Ισχύος: 0,6912
Προϋπολογισμός Άμυνας: 31.576 εκατομμύρια δολάρια
Ενεργό στρατιωτικό προσωπικό: 371.199
Ενεργός πληθυσμός: 104.700.000
Σύνολο Αεροσκαφών: 822
Σύνολο Ναυτικής Δύναμης: 106

9η Θέση: ΙΤΑΛΙΑ

Δείκτης Ισχύος: 0,6838
Προϋπολογισμός Άμυνας: 31.946 εκατομμύρια δολάρια
Ενεργό στρατιωτικό προσωπικό: 293.202
Ενεργός πληθυσμός: 25.080.000
Σύνολο Αεροσκαφών: 770
Σύνολο Ναυτικής Δύναμης: 179

8η Θέση: ΝΟΤΙΟΣ ΚΟΡΕΑ

Δείκτης Ισχύος: 0,6547
Προϋπολογισμός Άμυνας: 28.280 εκατομμύρια δολάρια
Ενεργό στρατιωτικό προσωπικό: 653.000
Ενεργός πληθυσμός: 25.100.000
Σύνολο Αεροσκαφών: 871
Σύνολο Ναυτικής Δύναμης: 190

7η Θέση: ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Δείκτης Ισχύος: 0,6491
Προϋπολογισμός Άμυνας: 43.478 εκατομμύρια δολάρια
Ενεργό στρατιωτικό προσωπικό: 148.996
Ενεργός πληθυσμός: 43.620.000
Σύνολο Αεροσκαφών: 925
Σύνολο Ναυτικής Δύναμης: 67

6η Θέση: ΓΑΛΛΙΑ

Δείκτης Ισχύος: 0,6163
Προϋπολογισμός Άμυνας: 58.244 εκατομμύρια δολάρια
Ενεργό στρατιωτικό προσωπικό: 362.485
Ενεργός πληθυσμός: 29.610.000
Σύνολο Αεροσκαφών: 544
Σύνολο Ναυτικής Δύναμης: 180

5η Θέση: ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

Δείκτης Ισχύος: 0,5185
Προϋπολογισμός Άμυνας: 57.875.170.000 δολαρίων
Ενεργό στρατιωτικό προσωπικό: 224.500
Ενεργός πληθυσμός: 31.720.000
Σύνολο Αεροσκαφών: 1.412
Σύνολο Ναυτικής Δύναμης: 77

4η Θέση: ΙΝΔΙΑ

Δείκτης Ισχύος: 0,4346
Προϋπολογισμός Άμυνας: 44.282 εκατομμύρια δολάρια
Ενεργό στρατιωτικό προσωπικό: 1.325.000
Ενεργός πληθυσμός: 487.600.000
Σύνολο Αεροσκαφών: 1.962
Σύνολο Ναυτικής Δύναμης: 170

3η Θέση: ΚΙΝΑ

Δείκτης Ισχύος: 0,3351
Προϋπολογισμός Άμυνας: 129.272 εκατομμύρια δολάρια
Ενεργό στρατιωτικό προσωπικό: 2.285.000
Ενεργός πληθυσμός: 795.500.000
Σύνολο Αεροσκαφών: 5.048
Σύνολο Ναυτικής Δύναμης: 972

2η Θέση: ΡΩΣΙΑ

Δείκτης Ισχύος: 0,2618
Προϋπολογισμός Άμυνας: 64.000 εκατομμύρια δολάρια
Ενεργό στρατιωτικό προσωπικό: 1.200.000
Ενεργός πληθυσμός: 7.533.0000
Σύνολο Αεροσκαφών: 4.498
Σύνολο Ναυτικής Δύναμης: 224

1η Θέση: ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ

Δείκτης Ισχύος: 0,2475
Προϋπολογισμός Άμυνας: 689.591 εκατομμύρια δολαρίων
Ενεργό στρατιωτικό προσωπικό: 1.477.896
Ενεργός πληθυσμός: 153.600.000
Σύνολο Αεροσκαφών: 15.293
Σύνολο Ναυτικής Δύναμης: 290.

Οι μεγαλύτεροι απατεώνες της ιστορίας

Οι μεγαλύτεροι απατεώνες της ιστορίας

Οι περισσότεροι άνθρωποι αναγκάζονται να εργαστούν πολύ σκληρά στη ζωή τους για να φτάσουν κάπου ψηλά. Η μεγαλύτερη δε, πλειοψηφία αυτών ενδέχεται –για ποικίλους λόγους- να μην τα καταφέρει ποτέ.

Στη ζωή υπάρχουν όμως κι εκείνοι που τα καταφέρνουν: συνήθως εντελώς ξαφνικά, με δόλιο τρόπο και φυσικά… πολλά ψέματα.
Είναι αυτοί που έχουν ένα μοναδικό τρόπο να ξεγελούν τους πάντες, είτε για να αποκομίσουν χρηματικό όφελος, μια θέση, για να αλλάξουν την ιστορία ή απλά για να νιώσουν την αδρεναλίνη να κυλά στο αίμα τους, γράφει ο David Crookes στο περιοδικό All About History.
Είναι οι μεγαλύτεροι απατεώνες της ιστορίας.
Οι άνθρωποι, που χάρη στο ταλέντο τους να λένε εντυπωσιακά ψέματα, έφτασαν εκεί που υπό κανονικές συνθήκες δε θα μπορούσαν ούτε να το είχαν φανταστεί...
Κάποιοι από αυτούς καθοδηγήθηκαν από την απεριόριστη απληστία τους, άλλοι μπορούσαν να πείσουν τους πάντες με το λόγο και τις φανταστικές ιστορίες τους. Ορισμένοι έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν τα ίδια τους τα ψέματα και κάποιοι αποτέλεσαν μέχρι και έμπνευση για ταινίες του Χόλιγουντ.
Σας παρουσιάζουμε τους μεγαλύτερους απατεώνες της ιστορίας…

1. Frank Abagnale, ΗΠΑ (1948): Παρίστανε τον πιλότο, γιατρό και δικηγόρο

Η ιστορία του μας είναι γνωστή μέσα από τη χολιγουντιανή παραγωγή με πρωταγωνιστή το Λεονάρντο Ντι Κάπριο στην ταινία «Πιάσε με αν μπορείς».
Προτού καν ενηλικιωθεί ο Frank Abagnale χρέωσε τον πατέρα του με χιλιάδες δολάρια, κάνοντας μια απάτη με την πιστωτική του κάρτα. Στην ηλικία των 16 ετών έφυγε από το σπίτι του, συνεχίζοντας να παρανομεί, εξαργυρώνοντας ακάλυπτες τραπεζικές επιταγές.
Χρησιμοποιούσε ψεύτικες ταυτότητες, ενώ κατάφερε μέχρι και να πάρει στολή πιλότου από την Pan American World Airways, πείθοντας την εταιρεία ότι ήταν υπάλληλός της.
Με τα πλαστά του χαρτιά ταξίδεψε σε πολλούς προορισμούς, λέγοντας σε άλλους πιλότους ότι ήταν «εκτός υπηρεσίας» και φυσικά δεν έχασε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το «προφίλ» του για να κάνει σχέσεις με τις αεροσυνοδούς.
Μέχρι τα 18 του είχε ταξιδέψει σε 26 χώρες, διανύοντας περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια μίλια σε πάνω από 250 πτήσεις.
Η απάτη δεν άργησε να αποκαλυφθεί και έτσι ο Frank αποφάσισε ότι ο επόμενος «σταθμός» του θα ήταν η ιατρική. Υπό το ψεύτικο όνομα «Frank Williams» παρίστανε επί 11 μήνες το γιατρό, ενώ προσελήφθη και ως υπεύθυνος βραδινής βάρδιας σε ένα νοσοκομείο. Έφυγε όταν ένα βρέφος κινδύνεψε να πεθάνει από έλλειψη οξυγόνου.
Στη συνέχεια έγινε βοηθός καθηγητή κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο Brigham Young University. Με το όνομα «Robert Black» προσελήφθη ως δικηγόρος έχοντας πρώτα καταφέρει να πλαστογραφήσει ένα πτυχίο από το Χάρβαρντ.

Επόμενος σταθμός του ήταν η Γαλλία, όπου απέσπασε περίπου 300.000 δολάρια από διάφορες τράπεζες.
Το 1969, σε ηλικία 21 ετών, συνελήφθη και φυλακίστηκε για έξι μήνες.
Τελικά καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση έχοντας κριθεί ένοχος για πολλαπλές κατηγορίες πλαστογραφίας, όμως αφέθηκε ελεύθερος μετά από πέντε χρόνια. Μάλιστα, η αμερικανική κυβέρνηση του ζήτησε να τη βοηθήσει στην εξιχνίαση μιας υπόθεσης απάτης.

2. Lambert Simnel, Αγγλία (1477-1535): Σε ηλικία μόλις 10 ετών προσπάθησε να καταλάβει τον αγγλικό θρόνο

Ο βασιλιάς Ερρίκος Ζ΄ της Αγγλίας ενθρονίστηκε στις 22 Αυγούστου του 1485 έχοντας κερδίσει το Ριχάρδο Γ΄ στη μάχη του Μπόσγουορθ.
Εκείνη την περίοδο ο Lambert Simnel ήταν ένα αγόρι 10 ετών, γιος ενός ξυλοκόπου από την Οξφόρδη.
Ο ιερέας Richard Symonds πίστευε ότι ο Lambert έμοιαζε πολύ με τους γιους τους Εδουάρδου Ε΄ της Αγγλίας, οι οποίοι είχαν χαθεί την εποχή που είχε πάρει το θρόνο ο Ριχάρδος Γ΄.
Παρότι το πιο πιθανό ενδεχόμενο ήταν να έχουν δολοφονηθεί, πολλοί πίστευαν ότι εξακολουθούσαν να είναι ζωντανοί.
Έτσι, ο Symonds κατέστρωσε ένα σχέδιο σύμφωνα με το οποίο ο Lambert θα μπορούσε να είναι ένας από τους γιους του, ο Ριχάρδος του Γιορκ.
Όταν όμως στα αυτιά του έφτασε η λανθασμένη πληροφορία ότι είχε πεθάνει ο Κόμης του Γουόργουικ, τον πήγε στην Ιρλανδία όπου το 1487 στέφθηκε ως ο βασιλιάς Εδουάρδος ΣΤ΄.
Ο Ερρίκος Ε΄ εξοργίστηκε και παρήλαυνε στους δρόμους του Λονδίνου με τον πραγματικό Κόμη του Γουόργουικ, για να αποδείξει ότι επρόκειτο για απάτη.

3. George Psalmanazar, Γαλλία (1679-1763): Ο πρώτος επισκέπτης της Φορμόζα στην Ευρώπη

Ο George Psalmanazar έμεινε γνωστός στην ιστορία ως ο πρώτος πολίτης της Φορμόζα (σημερινή Ταϊβάν) που επισκεπτόταν την Ευρώπη.
Στην πραγματικότητα, ο ίδιος δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του στην Ασία.
Αρχικά παρίστανε τον ιρλανδό προσκυνητή, που ταξίδευε προς τη Ρώμη. Στη συνέχεια άλλαξε την ιστορία του και έλεγε ότι ήταν από την Ιαπωνία και πως είχε ασπαστεί τον καθολικισμό. Σύντομα αποκαλύφθηκε η απάτη του και έτσι, αργότερα παρουσιαζόταν ως πολίτης μιας χώρας που δεν είχε ακούσει κανείς, μιλούσε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα, προσκυνούσε τον Ήλιο και τη Σελήνη και ακολουθούσε διαφορετικό ημερολόγιο.
Έφτασε μάλιστα στο σημείο να γράψει και ολόκληρο βιβλίο για τη Φορμόζα, σύμφωνα με το οποίο οι κάτοικοι κυκλοφορούσαν γυμνοί, έτρωγαν φίδια αλλά και… τις γυναίκες τους, αν αυτές παρεκτρέπονταν.
Όταν έγραψε τα απομνημονεύματά του παραδέχτηκε, ότι όλες αυτές τις ιστορίες τις είχε βγάλει από το μυαλό του.

4. Ferdinand Waldo Demara Jr, ΗΠΑ (1921-1982): Έσωσε ζωές στον πόλεμο ως γιατρός, παρότι δεν ήταν

Όσοι τον γνώριζαν τον θαύμαζαν. Άλλωστε ο Ferdinand Waldo Demara κατά τη διάρκεια της ζωής του ήταν: χειρουργός, δάσκαλος, αξιωματικός του ναυτικού, βοηθός δεσμοφύλακας, υπάλληλος νοσοκομείου, δικηγόρος, συγγραφέας και ερευνητής του καρκίνου. Ήταν ακόμη και μοναχός Βενεδικτίνος.
Πλαστογραφούσε έγγραφα και έκλεβε ακόμη και «ταυτότητες» ζωντανών ανθρώπων.
Κατάφερνε ωστόσο να διακρίνεται σε οποιαδήποτε δουλειά αναλάμβανε, ενώ όλοι θαύμαζαν το υψηλό επίπεδο νοημοσύνης του και τη φωτογραφική του μνήμη.
Κατά τη διάρκεια του κορεατικού πολέμου, παρίστανε το γιατρό από τον Καναδά με το όνομα Joseph Cyr. Έκανε επεμβάσεις σε στρατιώτες με τη βοήθεια ενός ιατρικού εγχειριδίου, ενώ έφτασε μέχρι και στο σημείο να βγάλει μια σφαίρα από το στήθος ενός τραυματία.
Έσωσε τη ζωή 13 ανθρώπων και αντιμετωπίστηκε ως ήρωας, μέχρι που ο Τύπος αποκάλυψε την απάτη του.
Τον υποδύθηκε ο Tony Curtis στην ταινία «The Great Impostor».

5. Grigory Otrepyev, Ρώσος (1581-1606): Έγινε τσάρος

Όταν πέθανε ο γιος του Ιβάν Δ΄ (Ιβάν ο Τρομερός) ξέσπασαν ταραχές και στο πλαίσιο αυτών φούντωσαν οι φήμες ότι δεν είχε δολοφονηθεί αυτός, αλλά κάποιος άλλος. Ο Grigory Otrepyev ήταν ένας από τους τρεις απατεώνες που προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός , ισχυριζόμενος ότι ήταν ο γιος του Ιβάν Δ΄.
Χάρη στην ομοιότητά του με τον πραγματικό γιο, κατάφερε να γίνει τσάρος για λιγότερο από ένα χρόνο κατά την Εποχή των Αναστατώσεων. Έχει μείνει στην ιστορία ως Ψευδοδημήτριος Α΄.

6. Mary Baker, Αγγλία (1791-1864): Η υπηρέτρια που έγινε πριγκίπισσα

Φορώντας περίεργα ρούχα και μιλώντας μια παράξενη γλώσσα η νεαρή γυναίκα που βρέθηκε να περιπλανιέται στους δρόμους του Μπρίστολ το 1817 και δήλωνε ότι ήταν η πριγκίπισσα Caraboo, τελικά συνελήφθη και φυλακίστηκε.
Μέσα στη φυλακή ισχυριζόταν ότι είχε καταφέρει να δραπετεύσει από πειρατές και επέμενε ότι ήταν πριγκίπισσα από το νησί Jevasu στον Ινδικό Ωκεανό.
Τελικά την πίστεψαν και έγινε διάσημη, γιατί κολυμπούσε γυμνή, έπινε τσάι μόνο μετά από προσευχή, ενώ προτιμούσε να κοιμάται στο πάτωμα αντί για ένα κρεβάτι.
Όταν το πορτρέτο της δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα αναγνωρίστηκε ως η κόρη ενός εργάτη από το Ντέβον. Η ίδια έχοντας κουραστεί να κάνει την υπηρέτρια βρέθηκε άστεγη στο Μπρίστολ και αποφάσισε… να πει τη δική της ιστορία.

7. Victor Lustig, Αυστρο-Ουγγαρία (1890-1947): Ο άνθρωπος που κατάφερε να πουλήσει τον πύργο του Άιφελ δύο φορές

Το 1925 ο Lustig υποδυόμενος τον αναπληρωτή γενικό διευθυντή ενός υπουργείου, και ισχυριζόμενος ότι ο πύργος-σύμβολο της γαλλικής πρωτεύουσας στοίχιζε πολλά στη μεταπολεμική Γαλλία για έξοδα συντήρησης, κάλεσε πέντε εμπόρους για να τους πουλήσει τα σίδερα.
Έπεισε τον Andre Poisson, ο οποίος του έδωσε μια τσάντα με μετρητά.
Όταν πήγε να συλλέξει το «εμπόρευμά» του, οι Αρχές τον ενημέρωσαν ότι δεν είχαν ιδέα για ποιο πράγμα μιλούσε.
Ενθουσιασμένος με την επιτυχία του ο Lustig προσπάθησε λίγο καιρό μετά να επαναλάβει την απάτη, αυτή τη φορά με εμπόρους από τη Βιέννη.
Το δεύτερο θύμα απευθύνθηκε τελικά στην αστυνομία. Ο Lustig πρόλαβε να διαφύγει, προτού συλληφθεί.

newsbeast.gr

Από το newingreece

Η καθημερινότητα των Ελλήνων φανερώνει χαρακτηριστικά της παιδείας τους

 Posted by Αντικλείδι Κοινωνία Add comments

Ιουν022014

 

Η συλλογιστική προσέγγισης του θέματος βασίζεται στην παραδοχή ότι η διαμόρφωση της κοινωνικής συμπεριφοράς κάθε ατόμου συνιστά δημιούργημα της επιρροής, κυρίως, του περιβαλλοντικού παράγοντα. Με άλλα λόγια, στην κοινωνική συμπεριφορά συμπυκνώνονται οι εμπειρίες, τα βιώματα, οι στάσεις, οι αντιλήψεις, οι νοοτροπίες, οι πληροφορίες και, γενικά, οι ιδιαιτερότητες που βιώνει κάθε άτομο μέσα από τη συναναστροφή και την αλληλεπίδρασή του με πρόσωπα, θεσμούς, περιστάσεις και, συνολικά, με τη λειτουργία του κοινωνικού συστήματος. Αυτό σημαίνει, τελικά, ότι η κάθε οικογένεια, το κάθε σχολείο και, γενικά, η κάθε κοινωνία, στο πέρασμα του χρόνου έχουν διαμορφώσει τη δική τους κουλτούρα, μέσα από την αλληλεπίδραση που συντελείται ανάμεσά τους, η οποία αποτυπώνεται στη συμπεριφορά των μελών τους.

Διατυπώνοντας διαφορετικά την άποψη αυτή, υποστηρίζουμε ότι η συμπεριφορά του μέλους της ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτή εκδηλώνεται στην καθημερινότητά του και σε όλους τους τομείς, «προδίδει» την παιδεία που έχει αποκτήσει το μέλος μέσα από τη συμμετοχή και δραστηριοποίησή του στην οικογενειακή, σχολική και κοινωνική ζωή. Αυτό, λοιπόν, το είδος παιδείας επιδιώκουμε να αναδείξουμε μέσα από χαρακτηριστικά παραδείγματα της συμπεριφοράς του παιδιού, του νέου και, γενικά, του Ελληνα πολίτη. Ιδού, λοιπόν, ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα, τα οποία δεν χρειάζεται να καταβάλει κανείς μεγάλη προσπάθεια για να τα παρατηρήσει και να τα αντιληφθεί στην καθημερινότητα των Ελλήνων, λόγω του ότι εμφανίζονται με υψηλή συχνότητα:

• Ενας ανησυχητικός αριθμός μαθητών όλων των βαθμίδων, μετά τη χρήση του περιεχομένου, πετά τη συσκευασία ή ακόμη και το περιεχόμενο των αναλώσιμων προϊόντων (γαριδάκια, μπισκότα, τσίχλα…) στους κοινόχρηστους χώρους του σχολείου ή σε όποιον άλλο εξωσχολικό κοινόχρηστο χώρο βρεθεί (πεζοδρόμιο, δρόμο…).

• Ενας μειοψηφικός, αλλά σταθερός, αριθμός φοιτητών, επανειλημμένα και συστηματικά, γράφει συνθήματα, κατά κανόνα, ακραία, χυδαία και κυρίως πολιτικού περιεχομένου, όχι σε πανό αλλά στους τοίχους των πανεπιστημιακών κτιρίων, παραβιάζοντας κάθε κριτήριο αισθητικής και, προφανώς, καταστρατηγώντας τη δημόσια και ιδιωτική ιδιοκτησία.

• Οι επιφάνειες μνημείων, ανδριάντων και αγαλμάτων επικαλύπτονται και βεβηλώνονται, συχνά και απροκάλυπτα, με τουλάχιστον αντιαισθητικά συνθήματα και γκράφιτι, προσβάλλοντας τη μνήμη σημαντικών προσωπικοτήτων της ιστορίας, του πολιτισμού και γενικά της κοινωνίας.

• Η ποιότητα του πολιτικού λόγου και της συμπεριφοράς αρκετών πολιτικών προσώπων, όχι μόνο στις προεκλογικές τους διαδικασίες αλλά και μέσα στην ίδια τη Βουλή, είναι από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα «κουλτούρας» συμπεριφοράς.

• Η χρήση χυδαίων και προσβλητικών εκφράσεων ή του φασκελώματος παρατηρείται καθημερινά σε μεγάλη συχνότητα, ακόμη και για επουσιώδη ζητήματα και συμβάντα.

• Ενας απροσδιόριστος αριθμός οδηγών σταθμεύει το αυτοκίνητό του κατά τέτοιον ατομικιστικό τρόπο, ώστε να στερεί τουλάχιστον μία θέση στάθμευσης σε οδηγούς που αναζητούν να σταθμεύσουν τα αυτοκίνητά τους.

• Οι άκρες των μικρών και μεγάλων δρόμων και οι παραλίες, σχεδόν πανελλαδικά, «στενάζουν» από σκουπίδια, κυρίως άδεια πλαστικά μπουκάλια νερού, κύπελλα καφέ, αποτσίγαρα, αποφάγια κ.ο.κ.

• Το πέταγμα του αποτσίγαρου ή ακόμη και του άδειου πακέτου από το παράθυρο του αυτοκινήτου και το άδειασμα του σταχτοδοχείου του αυτοκινήτου στους φωτεινούς σηματοδότες αποτελούν συνηθισμένη καθημερινή ενέργεια.

Επίσης, συνηθισμένο φαινόμενο αποτελούν:

• Η μεγάλη συχνότητα σε βανδαλισμούς και καταστροφές των στεγάστρων των αστικών και υπεραστικών συγκοινωνιακών φορέων και των τηλεφωνικών θαλάμων.

• Τα αναρίθμητα συνθήματα στους τοίχους των κατοικιών και οι δολιοφθορές σε σταθμευμένα αυτοκίνητα.

• Η παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη, του μονόδρομου, καθώς και η αφαίρεση της προτεραιότητας από αρκετούς οδηγούς θεωρείται όχι μόνο φυσιολογική αλλά και «μάγκικη» κοινωνική στάση κ.λπ.

Αυτές και πολλές άλλες περιπτώσεις συμπεριφοράς οδηγούν στη διαπίστωση ότι ένας ερευνητικά απροσδιόριστος και, ασφαλώς, ανησυχητικός, αριθμός Ελλήνων πολιτών, σχεδόν όλων των ηλικιών, δίνει καθημερινά και συχνά δείγματα έλλειψης παιδείας, η οποία αποτυπώνεται στη συμπεριφορά τους με χαρακτηριστικά γνωρίσματα την αγένεια, την έλλειψη σεβασμού και αισθητικής, την ασυνέπεια, την ανευθυνότητα κ.ο.κ. Αυτά τα δείγματα συμπεριφοράς, που, ενδεχομένως, από ορισμένους να εκλαμβάνονται ως «μικρής» πολιτισμικής και κοινωνικής εμβέλειας και σημασίας, φανερώνουν παγιωμένες αντιλήψεις, νοοτροπίες και πρακτικές, οι οποίες, όμως, αφενός δύσκολα ανατρέπονται γιατί ενισχύονται από τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος, με γνωρίσματα, π.χ., την ανοχή και την ατιμωρησία, και αφετέρου απηχούν στην πράξη τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του στη διαχείριση των προσωπικών και κοινωνικών ζητημάτων. Ολα αυτά, πέραν των γνωρισμάτων της επικρατούσας κουλτούρας, οδηγούν σε μια απαισιόδοξη διαπίστωση ότι η λειτουργία και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, σε ζητήματα παιδείας και κοινωνικής συμπεριφοράς, δεν διαγράφεται ιδιαίτερα ευοίωνο. Η διαπίστωση αυτή έχει τη σημασία της, δεδομένου ότι η λειτουργία των θεσμών και συνολικά του κοινωνικού συστήματος εξαρτάται από τις αξίες, τους κανόνες και τις πρακτικές που χρησιμοποιούν οι πολίτες μιας κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής επικοινωνίας και δραστηριοποίησής τους.

__________

 * Ο κ. Χαράλαμπος Κωνσταντίνου είναι καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

   kathimerini.gr

by Αντικλείδι , http://antikle