Translate

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Το τέλος του G20

Το τέλος του G20

Το γκρουπ έχει χάσει τον σκοπό του;

Κατά την διάρκεια του Σαββατοκύριακου της Ημέρας της Εργασίας, οι ηγέτες των χωρών του G-20 συγκεντρώθηκαν στην Hangzhou, στην Κίνα, για την ετήσια σύνοδο κορυφής τους. Στόχος τους το τρέχον έτος: Σώστε το καλό όνομα της παγκοσμιοποίησης, η οποία πρόσφατα δέχεται πλήγματα. Στον απόηχο του Brexit, της υποψηφιότητας για την προεδρία των ΗΠΑ του Ρεπουμπλικανού υποψήφιου Donald Trump, της ανόδου της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, και του αντι-Δυτικισμού της ίδιας της Κίνας, οι ηγέτες του G-20 έπρεπε να ανανεώσουν την δέσμευσή τους για την συλλογική οικονομική ανάπτυξη και το ανοικτό διασυνοριακό εμπόριο και τις επενδύσεις.
Το πρόβλημα είναι ότι, μερικές από τις χώρες-μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, ενδιαφέρονται για την προώθηση των στόχων αυτών σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με το εμπόριο ρέπει ολοένα και περισσότερο προς τον προστατευτισμό. Και οι δύο προεδρικοί υποψήφιοι αντιτίθενται στην εμπορική συμφωνία Trans-Pacific Partnership με την αιτιολογία ότι οι εργαζόμενοι και η βιομηχανία των ΗΠΑ θα βγουν στο τέλος χαμένοι. Οι προορισμοί των κινεζικών επενδύσεων, όπως η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Αφρική αρνούνται όλο και πιο υψηλού προφίλ διασυνοριακές συμφωνίες με κινεζικές εταιρείες, λόγω υποτιθέμενων ανησυχιών εθνικής ασφάλειας. Από την πλευρά της, η Κίνα δεδομένης της επιβράδυνση της δικής της οικονομίας θεωρεί ότι δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί μια εξωστρεφή πολιτική.
Είναι ειρωνικό, δεδομένου ότι στην σχεδόν χωρίς καμία γκάφα, λαμπερή σειρά της Κίνας ως οικοδεσπότης του G-20, ολοκληρωθείσα από ένα ανακοινωθέν που υπόσχεται όλες τις σωστές λύσεις για τα παγκόσμια προβλήματα, το πιο σημαντικό αποτέλεσμα αυτής της συνόδου κορυφής είναι ότι γίνεται σαφές πως ο κόσμος χρειάζεται να αξιολογήσει εκ νέου τον ρόλο του ίδιου του οργανισμού. Το είδος του συντονισμού της εγχώριας πολιτικής που θεωρεί ως άγιο δισκοπότηρο έχει αυστηρά όρια όταν δοκιμάζεται από τις πολιτικές και οικονομικές πραγματικότητες επί του εδάφους. Μετά από δύο ημέρες συνεδριάσεων, και ενός έτους παράπλευρες συναντήσεις μεταξύ των υπουργών Οικονομικών και άλλων αξιωματούχων, η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα ήταν η μόνη πρωτοβουλία με συγκεκριμένες απαιτήσεις στις οποίες μπόρεσε να συμφωνήσει το G-20. Αυτό είναι ένα ισχυρό μήνυμα ότι άλλα ζητήματα που στο παρελθόν είχαν φανταστεί ως παγκόσμιου χαρακτήρα, στην πραγματικότητα δεν είναι.
16092016-1.jpg
Οι ηγέτες ποζάρουν για μια οικογενειακή φωτογραφία κατά την διάρκεια της συνόδου κορυφής του G20 στην Hangzhou, στην επαρχία Zhejiang, στην Κίνα, στις 4 Σεπτεμβρίου του 2016. DAMIR SAGOLJ / REUTERS
--------------------------------------
ΣΦΥΡΗΛΑΤΗΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Η παράδοση της συνόδου κορυφής του G-20 καθιερώθηκε στα τέλη του 2008 ως απάντηση στην οικονομική κρίση και στην αναγνώριση ότι οι αναδυόμενες οικονομικές δυνάμεις έξω από το G-7 θα είναι καθοριστικές για την επανεξισορρόπηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στην σύνοδο κορυφής του Νοεμβρίου του 2008, οι ηγέτες του G-20 συμφώνησαν να συνεισφέρουν 1.100 τρισεκατομμύρια δολάρια στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, μεταξύ άλλων διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Αυτά τα χρήματα στην συνέχεια θα χρησιμοποιούνταν για εγχύσεις κεφαλαίων προς χώρες σε περιόδους οικονομικής δυσχέρειας, εμποδίζοντας μια πιο ευρείας κλίμακας «μόλυνση». Οι χώρες συμφώνησαν επίσης να κάνουν αυστηρότερη την ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένων των hedge funds. Πιο εκπληκτικό, και ίσως ως ένδειξη της πίεσης που αισθάνθηκαν οι ηγέτες να ενεργήσουν για την αντιμετώπιση της κρίσης του 2008 είναι ότι δεσμεύθηκαν να συνεργαστούν για διεθνή μέτρα κατά της φοροδιαφυγής, μια πρωτοβουλία που θα σήμαινε παραχώρηση κάποιας κυριαρχίας επί των εγχώριων πολιτικών παραγωγής [κρατικών] εσόδων.
Από την πλευρά του, επί της συνεισφοράς του 1,1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων, το νέο τμήμα του G-20 από την αναδυόμενη αγορά δεν έφυγε με άδεια χέρια. Από το συνολικό ποσό που συγκεντρώθηκε, 43 δισεκατομμύρια δολάρια προέρχονταν από την Κίνα. Επιπλέον, το Πεκίνο συμφώνησε να περάσει μια δέσμη δημοσιονομικών κινήτρων ύψους 586 δισ. δολαρίων. Η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία και η Νότια Αφρική κατέλαβαν επίσης περίοπτη θέση στην εκστρατεία για κεφάλαια του ΔΝΤ. Στην σύνοδο κορυφής του Πίτσμπουργκ το 2009, οι ηγέτες του G-20 συμφώνησαν να αυξήσουν την ισχύ της ψήφου των αναπτυσσόμενων χωρών στο ΔΝΤ κατά 5% και στην Παγκόσμια Τράπεζα κατά 3%. Η Κίνα τότε ξεπέρασε την Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Γαλλία διατηρώντας το τρίτο μεγαλύτερο κομμάτι των μετοχών και των ψήφων του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Αυτή η αναγνώριση της ανάδυσης της Κίνας ως παγκόσμιου ηγέτη έχει οδηγήσει σε άλλα σημαντικά επιτεύγματα για το Πεκίνο, επίσης: Το γιουάν είναι τώρα μέρος του καλαθιού νομισμάτων του ΔΝΤ, και μια μεγάλη εκστρατεία βρίσκεται σε εξέλιξη για να βεβαιώσει ότι η Κίνα θα κερδίσει την αναγνώριση του καθεστώτος «οικονομίας της αγοράς» στο πλαίσιο του ΠΟΕ στις αρχές του επόμενου έτους. Η φιλοξενία της συνόδου κορυφής του G-20 για πρώτη φορά στην Κίνα, δεν ήταν παρά η τελευταία εκδήλωση του πρωτόγνωρου κύρους της χώρας.
Οι προσπάθειες του G-20 στον άμεσο απόηχο της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 έχουν γενικά επαινεθεί. Για εκείνους που ονειρεύονταν πλήρη συνεργασία και συντονισμό μεταξύ των χωρών για να ξεκλειδώσουν το πλήρες δυναμικό της παγκοσμιοποίησης, η ελπίδα ήταν ότι οι πρωτοβουλίες στο ίδιο πνεύμα θα συνεχιστούν. Χωρίς την πίεση της καταστροφής, ωστόσο, το G-20 επανήλθε στον πριν από το 2008 τρόπο λειτουργίας του. Αντί για τον συντονισμό της οικονομικής πολιτικής μεταξύ των πλουσιότερων χωρών του κόσμου, θα διευρυνθεί το πεδίο των σκοπών του ώστε να συμπεριλάβει την αλλαγή του κλίματος, τις επενδυτικές πρωτοβουλίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Καθώς τα μέλη του σε μεγάλο βαθμό δεν μπορούν να έρθουν σε ουσιαστική συναίνεση σε αυτό το διευρυμένο φάσμα θεμάτων, το G-20 στην συνέχεια έγινε κάτι σαν μια «δεξαμενή σκέψης» (think tank). Σε συνδυασμό με άλλους πολυμερείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, το G-20 παράγει εκθέσεις και υποτροφίες για συνταγές πολιτικής που ελπίζεται ότι θα ενημερώνουν τις ενέργειες των ηγετών στις συνόδους κορυφής και άλλες παράπλευρες συναντήσεις.
16092016-2.jpg
Παράσταση κατά την διάρκεια ενός γκαλά για την σύνοδο κορυφής του G20 στην Δυτική Λίμνη της Hangzhou, στην επαρχία Zhejiang, στην Κίνα, στις 4 Σεπτεμβρίου 2016. REUTERS
-------------------------------------------------
ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟΙ ΠΟΝΟΙ
Κατά το 2014, ωστόσο, οι χώρες του G-20 άρχισαν να ανησυχούν για την αργή ταχύτητα της ανάκαμψης μετά την οικονομική κρίση του 2008. Στην σύνοδο κορυφής στο Brisbane της Αυστραλίας, το έτος εκείνο, οι ηγέτες συμφώνησαν να στοχεύσουν έναν παγκόσμιο ρυθμό ανάπτυξης 2,1% από το 2018. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ, το ένα τέταρτο αυτής της αύξησης θα προερχόταν από θετικές παράπλευρες επιδράσεις από τις χώρες του G-20 που θα εφάρμοζαν ταυτόχρονα τα συμφωνημένα αναπτυξιακά μέτρα. Οι πολιτικές αυτές περιλάμβαναν: Αύξηση των επενδύσεων σε έργα υποδομής, ενίσχυση του ανταγωνισμού, μείωση των φραγμών στο εμπόριο και την επιχειρηματική δραστηριότητα στο εξωτερικό, και δημιουργία θέσεων εργασίας, ιδιαίτερα για τους νέους.
Δύο χρόνια αργότερα, το ΔΝΤ εξέφρασε την ανησυχία ότι το G-20 ήταν σε τροχιά που υπολειπόταν του στόχου του, κυρίως επειδή οι ρυθμοί ανάπτυξης των προηγμένων βιομηχανικών οικονομιών παρέμειναν σε χαμηλά επίπεδα. Εκτός από τις δημογραφικές εξελίξεις και την χαμηλή παραγωγικότητα, το ΔΝΤ απέδωσε την χαμηλή ανάπτυξη σε αυτές τις χώρες στην έλλειψη επενδύσεων. Ως αποτέλεσμα στην Σύνοδο της φετινής χρονιάς, η γενική αντίληψη ήταν ότι, προκειμένου να σωθεί το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης, οι ρυθμοί ανάπτυξης θα πρέπει να αυξηθούν, έτσι ώστε οι πληθυσμοί να μην την χρησιμοποιούν πλέον ως αποδιοπομπαίο τράγο. Έγινε όλο και πιο επιτακτικό, λοιπόν, να ξαναγυρίσουν στην πορεία [επίτευξης] του στόχου της συνόδου κορυφής στο Brisbane για ανάπτυξη 2,1%.
Η φετινή σύνοδος κορυφής έθεσε πρόσθετες δεσμεύσεις με στόχο την προώθηση της συλλογικής ανάπτυξης. Η σημαντικότερη από αυτές ήταν η προώθηση της καινοτομίας. Οι χώρες υποσχέθηκαν μεγαλύτερη διαφάνεια στις οικονομίες τους, προσανατολισμένες προς την προώθηση ενός φιλικού περιβάλλοντος για την λεγόμενη νέα βιομηχανική επανάσταση. Η ψηφιακή οικονομία της κάθε χώρας θα λάβει στήριξη μέσω ανταλλαγών ανθρώπινου κεφαλαίου, διασυνοριακών συνεργασιών και επενδύσεων κεφαλαίου. Οι αναπτυσσόμενες οικονομίες θα απολαύσουν ιδιαίτερη προσοχή στο ξεπέρασμα του ψηφιακού χάσματος. Δημιουργώντας ενδιαφέρον, το ανακοινωθέν περιλάμβανε λίγα για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο ή την ανάγκη προστασίας των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας σε διεθνές επίπεδο. Από την άλλη πλευρά, οι εθελοντικές μεταβιβάσεις τεχνολογίας θα πρέπει να ενθαρρυνθούν.
Οι χώρες συμφώνησαν επίσης να συνεχίσουν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την τόνωση της οικονομικής αποτελεσματικότητας. Όπως πάντα, οι χώρες θα καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να αντισταθούν στον προστατευτισμό του εμπορίου και στους υπερβολικά περιοριστικούς ελέγχους επί των κεφαλαίων. Πριν από την σύνοδο κορυφής, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου, ανακοίνωσε ότι είχε μεσολαβήσει για μια συμφωνία μεταξύ των χωρών του G-20 ώστε να υιοθετήσουν επεκτατική νομισματική και δημοσιονομική πολιτική στην υπηρεσία της παγκόσμιας ανάπτυξης αντί για λιτότητα. Ο Καναδάς, η Κίνα, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία και άλλες χώρες στην Ευρώπη θα περάσουν ανάλογα μέτρα εντός του τρέχοντος έτους για να καθυστερήσουν αυξήσεις φόρων ή να αυξήσουν τις κρατικές δαπάνες τους.
Παρά το ότι συνεκλήθη και πάλι στην σκιά της κρίσης, το G-20 κατά πάσα πιθανότητα διαπίστωσε ότι λίγα από τα μέτρα ανάπτυξης που τέθηκαν στο 2014 είχαν υλοποιηθεί φέτος, και σίγουρα όχι με έναν συντονισμένο τρόπο μεταξύ των χωρών-μελών. Οι πρωτοβουλίες που τώρα επιδιώκουν να αναλάβουν είναι αρκετά διαφορετικές από μια και μοναδική έγχυση μετρητών που κατέστη δυνατή από μια βραχυπρόθεσμη επεκτατική νομισματική πολιτική, ή ακόμα και από τις «πράσινες» πρωτοβουλίες για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Αυτές ήταν απαντήσεις στα πραγματικά παγκόσμια προβλήματα, όπου οι συνέπειες αναγνωρίζονται ευρέως ως μη έχουσες σύνορα από την φύση τους, και οι κίνδυνοι μπορούν να μειωθούν σημαντικά με την διεθνή συνεργασία. Οι μέθοδοι για την ανάπτυξη, από την άλλη πλευρά, είναι γενικά αρμοδιότητα της εσωτερικής πολιτικής.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ακόμα κι αν οι χώρες μπορούν να δεσμευτούν ότι θα συντονιστούν, οι εγχώριες πολιτικές και οικονομικές πραγματικότητες σημαίνουν ότι τα εθνικά συμφέροντα έρχονται πρώτα. Πράγματι, η φωνή της Κίνας ως έθνος υποδοχής μπορούσε να ακουστεί στο φετινό G-20 με επαναλαμβανόμενες παραλλαγές της φράσης «σύμφωνα με τις εθνικές συνθήκες». Για παράδειγμα, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σημαίνουν αυξανόμενους πόνους και εκείνοι που είναι εδραιωμένοι στο τρέχον θεσμικό πλαίσιο θα πρέπει να εκτοπιστούν. Στην περίπτωση της Κίνας, η οικονομική επιβράδυνση, επομένως, δεν είναι η καλύτερη στιγμή για να τα εφαρμόσει αυτά με ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα ή σύμφωνα με τις διεθνείς εντολές, όταν οι τοπικές συνθήκες ενδέχεται να απαιτούν διαφορετικές λύσεις.
Τείχη έχουν υψωθεί για τις διασυνοριακές επενδύσεις κατά το τελευταίο έτος καθώς οι χώρες γίνονται όλο και πιο επιφυλακτικές σχετικά με την ξένη ιδιοκτησία πολύτιμων εθνικών περιουσιακών στοιχείων. Η τεχνολογική καινοτομία είναι επίσης σε μεγάλο βαθμό ένα εγχώριο πρόγραμμα στο οποίο οι συνέπειες της εθνικής ασφάλειας γίνονται όλο και πιο ευαίσθητες. Μπορεί να λεχθεί ότι ακόμη και εταιρείες τεχνολογίας για καταναλωτές έχουν κινδύνους ασφαλείας που δεν αξίζουν το ότι είναι σε θέση να λειτουργούν ή να αγοράζουν ελεύθερα εταιρείες στο εξωτερικό. Τέλος, μένει να δούμε την μοίρα του προστατευτισμού. Αν το πολιτικό κλίμα δεν αλλάξει σημαντικά στις δυτικές βιομηχανικές χώρες έως το τέλος του έτους, το άνοιγμα του εμπορίου θα υποφέρει. Και πάλι, οι χώρες κάνουν αυτόν τον υπολογισμό για τον εαυτό τους, όχι επειδή δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει το ελεύθερο εμπόριο και το συγκριτικό πλεονέκτημα. Αντίθετα, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι οι χώρες μπορούν να αποκτήσουν βραχυπρόθεσμα οφέλη από την προώθηση των εγχώριων βιομηχανιών.
ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΙΚΟΝΑ
Η μεγαλύτερη ανησυχία δεν είναι ότι το G-20, ή οποιοσδήποτε άλλος πολυμερής οργανισμός, είναι ανεπαρκώς εξοπλισμένοι για να συντονίζουν τα εθνικά τους προγράμματα για την ανάπτυξη, αλλά ότι τα μέλη του G-20 εξακολουθούν να δέχονται την ορθόδοξη άποψη ότι οποιαδήποτε ανάπτυξη είναι καλή. Η δυσαρέσκεια που οδηγεί στην αντι-παγκοσμιοποίηση δεν προέρχεται από την έλλειψη ανάπτυξης όσο από την ανισότητα. Παρά το γεγονός ότι η οικονομική ανοικτότητα έχει κατευθύνει ένα μερίδιο του πλούτου προς τις αναπτυσσόμενες χώρες και μείωσε το χάσμα μεταξύ αυτών και του Δυτικού βιομηχανοποιημένου κόσμου, η ανισότητα στο εσωτερικό των χωρών έχει αυξηθεί. Οι λύσεις στο πρόβλημα αυτό είναι σχεδόν αποκλειστικά εγχώριες: Μεγαλύτερες επενδύσεις στην εκπαίδευση, επανακατάρτιση εργαζομένων, πιο επιθετικά προγράμματα φορολογίας και μεταφοράς, και τα παρόμοια.
Ένας τομέας στον οποίο η διεθνής συνεργασία είναι ζωτικής σημασίας, ωστόσο, είναι στις φορολογικές ρυθμίσεις που εμποδίζουν την φοροδιαφυγή. Υψηλής καθαρής αξίας ιδιώτες και επιχειρήσεις είναι σε θέση να μεταφέρουν το εισόδημά τους σε χώρες με χαμηλότερους φόρους, τις περισσότερες φορές με νόμιμα μέσα. Αυτή η ικανότητα να κρύψουν εισοδήματα εμποδίζει τα προγράμματα φορολογίας και μεταφοράς [κεφαλαίων], για να μην αναφέρουμε ότι έχει σημάνει ένα σημαντικό πλήγμα στα κυβερνητικά έσοδα εξίσου σε προηγμένες και σε αναπτυσσόμενες χώρες. Σε απάντηση, το G-20 και ο ΟΟΣΑ συνεργάστηκαν για να εκπονήσουν και να εφαρμόσουν ένα πλαίσιο για την φορολογική μεταρρύθμιση που μεμονωμένες χώρες μπορούν να εφαρμόσουν με έναν προσαρμοσμένο ρυθμό η καθεμιά. Η επιτυχία της πρωτοβουλίας αυτής μένει να φανεί, δεδομένου ότι διεθνοποιεί ένα εργαλείο που βρίσκεται στο επίκεντρο της οικονομικής κυριαρχίας μιας χώρας.
Το να ζητάται από χώρες σταδιακά αλλά γενικά να εγκαταλείψουν αυτήν την κυριαρχία δεν είναι μια αξιόλογη προσπάθεια για το G-20, ή για οποιονδήποτε πολυμερή οργανισμό. Θα εξυπηρετούσε καλύτερα η εστίαση σε προβλήματα που αναγνωρίζονται ως παγκόσμιου χαρακτήρα και με την ενθάρρυνση των χωρών να συνεργαστούν σε άλλα οικονομικά ζητήματα, χωρίς τυποποιημένες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες ή την επιβολή αναπτυξιακών στόχων. Στο τέλος, αφού οι σύνοδοι κορυφής τελειώσουν, η δουλειά της σωτηρίας της παγκοσμιοποίησης εξακολουθεί να περιμένει τους ηγέτες κατά την επιστροφή στην πατρίδα τους.
Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Oι 20 πιο χρεωμένες χώρες του πλανήτη.Πρωταθλήτρια η ΗΠΑ με 19,5 τρις $.Η θέση της Ελλάδας.

Oι 20 πιο χρεωμένες χώρες του πλανήτη.Πρωταθλήτρια η ΗΠΑ με 19,5 τρις $.Η θέση της Ελλάδας.

Σάββατο, 24 Σεπτεμβρίου 2016


Το συνολικό πλανητικό χρέος έχει φτάσει πλέον στα όρια της νοσηρής φαντασίας αφού σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό 
Φόρουμ, οι οφειλές των 20 πιο χρεωμένων χωρών (η Ελλάδα είναι στην δεύτερη θέση λόγω Μνημονίων) σε συνδυασμό με το «γαλαξιακό» χρεός των ΗΠΑ που χαλαρά διεκδικούν το «πρωτάθλημα» με χρέη άνω των 19,5 τρισ. δολ., απειλούν να «βουλιάξουν» την υφήλιο με μια «έκρηξη» οικονομικής καταστροφής.

Δυστυχώς όπως η Ιστορία έχει διδάξει τα χρέη διαγράφονται μόνο με πολέμους. Και μόνο μετά από έναν γενικό μεγάλο πόλεμο μπορεί να υπάρξει ένα restart.

Μέχρι σήμερα οι Αμερικανοί οι οποίοι τυπώνουν αφειδώς είχαν καταφέρει να αποφύγουν τον πληθωρισμό διότι διοχετεύουν τα δολάρια στον υπόλοιπο πλανήτη. Όμως το δολάριο τείνει να γεμίσει πλέον και τον υπόλοιπο κόσμο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέσα στις 20 χώρες βρίσκεται και η Κύπρος όπως και η Ιρλανδία αλλά και η Πορτογαλία που και αυτές αντιμετώπισαν την λαίλαπα των Μνημονίων. Τυχαίο;

Βέβαια τα μεγέθη των δύο ελληνικών κρατών δεν μπορούν να συγκριθούν με εκείνα των ΗΠΑ, Ιταλίας, Βρετανίας, Γαλλίας κ.λ.π

Φυσικά η Ρωσία απουσιάζει από την λίστα διότι το δημόσιο χρέος της είναι μόλις 17%! Με δεδομένο ότι διαθέτει όλες τις απαιτούμενες πρώτες ύλες στο έδαφός της και είναι ο μεγαλύτερος σιτοβολώνας του πλανήτη γίνεται κατανοητό ότι ναι μεν δεν μπορεί να κάνει οικονομική επέκταση λόγω κυρώσεων από την Δύση αλλά μπορεί να αντέχει για... αιώνες.

Αντίθετα οι δυτικές χώρες έχουν φτάσει σε μια κατάσταση άκρως επικίνδυνη.

Αναλυτικά:

1. Ιαπωνια – 243,2%
Δυο δεκαετίες οικονομικής αποτελμάτωσης και μια σειρά από λανθασμένες κινήσεις βούτηξαν την Ιαπωνία σε ένα δυσβάσταχτο χρέος. Ωστόσο, όπως και η Σιγκαπούρη το μεγαλύτερο χρέος της χώρας είναι εσωτερικό και ευκολότερα διαχειρίσιμο. Επιπλέον οι κινήσεις του πρωθυπουργού Shinzo Abe κατάφεραν να σταθεροποιήσουν την αναλογία και να βελτιώσουν σημαντικά τις οικονομικές προοπτικές της Ιαπωνίας.

2. Ελλαδα – 173,8%

Η ελληνική οικονομία έχει γονατίσει από τα χρέη και βρίσκεται σε ύφεση εδώ και κάποια χρόνια. Η χώρα κατέβαλε πάνω από 10 δισ. σε δόσεις στο ΔΝΤ μόνο πέρσι και τα προγνωστικά δεν είναι αισιόδοξα. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η αναλογία χρέους/ΑΕΠ θα φτάσει το 180% μέχρι το τέλος της δεκαετίας που διανύουμε.

3. Λιβανος – 139,7%
Η χώρα φλερτάρει με τη χρεοκοπία καθώς έχει συγκεντρώσει τεράστια χρέη τα τελευταία χρόνια για μια σειρά από λόγους. Η σύγκρουση με την γείτονα Συρία έχει στοιχίσει στην οικονομία της χώρας ποσό ίσο με το 15% του ΑΕΠ της, οι επενδύσεις από τις χώρες του Κόλπου έχουν μειωθεί και οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν ποτέ.

4. Τζαμαικα – 138,9%
Η Τζαμάικα μόλις αρχίζει να συνέρχεται από την οικονομική δυσχέρεια που έκανε την εμφάνισή της στα τέλη της δεκαετίας του ’90 μέχρι της αρχές του 2000, ανεξάρτητα από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό του χρέους της απορρέει από την εν λόγω περίοδο. Στην πραγματικότητα σύμφωνα με τους ειδικούς ένα μεγάλο ποσοστό του χρέους οφείλεται στις ζημίες που υπέστη ο τραπεζικός τομέας και η Air Jamaica μεταξύ άλλων.

5. Ιταλια – 132,5%

Η Ιταλία ήταν ήδη χρεωμένη μέχρι το λαιμό και πριν την οικονομική κρίση του 2008. Η αναλογία χρέους/ΑΕΠ ξεπέρασε το 100% καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 και τις αρχές του 2000. Η κρίση χειροτέρευσε τα πράματα όπως ήταν αναμενόμενο αλλά μοιάζει να υπάρχει κάποιο φως στο τούνελ. Οι ειδικοί προβλέπουν μια μικρή μείωση της αναλογίας το 2017.

6. Πορτογαλια – 128.8%
Ακριβώς όπως και η Ιρλανδία, έτσι και η Πορτογαλία χτυπήθηκε άσχημα από την οικονομική κρίση του 2008. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δανειστεί για να μην πτωχεύσει η χώρα και ως εκ τούτου το εθνικό χρέος έφτασε στο 128,8%, πράγμα που θα δυσκολέψει τη χώρα περαιτέρω σύμφωνα με το Moody’s.

7. Ιρλανδια – 122,8%
Η Ιρλανδία η οποία εγγυήθηκε για τις τράπεζές της επηρεάστηκε πολύ από την παγκόσμια οικονομική κρίση το 2008, και αναγκάστηκε να καταφύγει στο δανεισμό για να τα καταφέρει ενώ αρνήθηκε να αυξήσει τους εταιρικούς φόρους. Η οικονομία από τότε έχει ανακάμψει σημαντικά και παρά την αναλογία χρέους/ΑΕΠ στο 122,8% αναμένεται να πέσει στο 99% μέχρι το τέλος του 2016.

8. Κυπρος – 112%
Η οικονομική κρίση που έπληξε την Κύπρο το διάστημα 2012–2013 είναι ο λόγος της θλιβερής αυτής αναλογίας χρέους/ΑΕΠ, η οποία βρίσκεται πολύ πάνω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης τα τελευταία χρόνια. Ευτυχώς οι ειδικοί προβλέπουν μια σταδιακή μείωση της αναλογίας καθώς η κυπριακή οικονομία ανακάμπτει σταθερά.

9. Μπουταν – 110,7%
Το βασίλειο αυτό στα Ιμαλάια όρη βρίσκεται όλο και πιο χρεωμένο τα τελευταία χρόνια. Η κυβέρνηση δανείζεται μεγάλα ποσά προκειμένου να καταπολεμήσει τη φτώχεια και να χρηματοδοτήσει μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα τα οποία ελπίζει να της αποφέρουν κέρδη για να εξυπηρετήσει το αυξανόμενο χρέος της.

10. ΗΠΑ – 104,5%
Ο συνδυασμός της προσπάθειας διάσωσης των τραπεζών, οι μειώσεις των φόρων από τη διαχείριση του George W Bush και οι κοστοβόροι πόλεμοι στο εξωτερικό είχαν επίπτωση όπως είναι φυσικό στο εθνικό χρέος των ΗΠΑ το οποίο είναι κυρίως προς ξένους πιστωτές. Παρόλο που είναι διαχειρίσιμο, η αναλογία χρέους/ΑΕΠ ανήλθε στο ανησυχητικό ποσοστό του 104,5% την περίοδο 2014/15.

11. Σιγκαπουρη – 103,8%
Η αναλογία χρέους/ΑΕΠ της Σιγκαπούρης μπορεί να φαίνεται δραματική αλλά η οικονομία της είναι σε αρκετά καλή κατάσταση. Όλα τα χρέη της Σιγκαπούρης είναι εσωτερικά, γεγονός που τα καθιστά σχετικά διαχειρίσιμα.

12. Βελγιο – 99,8%
Ο «νέος ασθενής της Ευρώπης», όπως αποκαλείται πλέον από μερικούς το Βέλγιο έχει δανειστεί υπέρογκα ποσά από την αρχή της οικονομικής κρίσης το 2008 και η αναλογία χρέους/ΑΕΠ έχει εκτοξευθεί στο 99,8% το 2014/15. Η χώρα ακόμη πληρώνει το τίμημα για τις υπερβολικα΄ακριβές εξαγορές που έκανε, όπως η κρατικοποίηση της Dexia Bank Belgium.

13. Πρασινο Ακρωτηριο – 95%
Τα έσοδα από τον τουρισμό αυξήθηκαν τα τελευταία χρόνια αλλά η έλλειψη φυσικών πόρων έχει επιπτώσεις στον κρατικό προϋπολογισμό. Ο υπουργός οικονομικών της χώρας σκοπεύει να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες αυξάνοντας παράλληλα του φόρους προκειμένου να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

14. Γαλλια – 93,9%
H χλιαρή οικονομία αποτελεί την αιτία της ζοφερής αυτής αναλογίας χρέους/ΑΕΠ. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι η Γαλλία πάσχει σε θέματα ανταγωνισμού και αντιμετωπίζει υψηλά ποσοστά ανεργίας, ενώ οι κυβερνητικές δαπάνες έχουν αυξηθεί σημαντικά.

15. Ισπανια – 93,8%
Παρόλο που η ισπανική οικονομία δείχνει σημάδια ανάκαμψης, η μεγάλη ύφεση η οποία προκλήθηκε από τη φούσκα των ακινήτων το 2008 βούτηξε τη χώρα στο χρέος. Το 2007 η αναλογία χρέους/ΑΕΠ της Ισπανίας βρισκόταν στο 36% αλλά δυστυχώς ανέβηκε στο 93,8% την περίοδο 2014/15.

16. Μπαρμπαντος – 92%
Στο πανέμορφο αυτό νησί της Καραϊβικής τα χρέη αυξάνονται σταδιακά εδώ και πολλά χρόνια σύμφωνα με τους Moody’s. Παρόλο που η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε περικοπές στον δημόσιο τομέα η ανάπτυξη δεν ήρθε στους τομείς του τουρισμού και στο offshore banking, τα δύο μεγάλα χαρτιά της χώρας και η αναλογία χρέους/ΑΕΠ ανέβηκε στο 92% σύμφωνα με τους πρόσφατους υπολογισμούς.

17. Ισλανδια – 90,2%

Το 2007 η Ισλανδία είχε μια αναλογία χρέους/ΑΕΠ της τάξης του 28,5% αλλά την χρονική περίοδο 2008–2011 η οικονομική κρίση που χτύπησε την Ισλανδία είχε μεγάλο αντίκτυπο στην οικονομία και η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δανειστεί δισεκατομμύρια δολάρια από το ΔΝΤ κι άλλες χώρες όπως η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ως εκ τούτου η αναλογία χρέους/ΑΕΠ έφτασε στο 90,2% το 2014/15.

18. Ηνωμενο Βασιλειο – 90,1%
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του πρώην υπουργού οικονομικών George Osborne ο οποίος επιχείρησε να μειώσει τις δαπάνες, η χώρα δεν κατάφερε να τιθασεύσει την αναλογία χρέους/ΑΕΠ που εκτοξεύτηκε από 78,4% το 2010 στο 90,1% το 2014/2015. Ωστόσο, τα προγράμματα λιτότητας του Osborne ενδέχεται τελικά να αποδώσουν καθώς προβλέπεται μια σταθερή πτώση της εν λόγω αναλογίας μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.

19. Αιγυπτος – 89,2%

Μετά την αραβική άνοιξη, η Αίγυπτος βίωσε επί πολλά χρόνια μια σειρά από πολιτικές κρίσεις και ως εκ τούτου η οικονομία της παρουσίασε φαινόμενα κόπωσης. Η σημερινή κυβέρνηση δανείζεται προκειμένου να καλύψει το τεράστιο έλλειμμα. Παρά τις σκληρές αυξήσεις στη φορολογία και την αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα η αναλογία χρέους/ΑΕΠ παραμένει στο 89,2%.

20. Καναδας – 89,1%
Με την οικονομία της χώρας να παραπέει, η αναλογία χρέους/ΑΕΠ του Καναδά σκαρφάλωσε στο 89,1% το διάστημα 2014/15 και πλησιάζει επικίνδυνα το κατώφλι του 90% το οποίο σύμφωνα με τους ειδικούς μπορεί να έχει επιπτώσεις στην οικονομική ανάπτυξη. Ο κορυφαίος οικονομολόγος Steve Keen πιστεύει ότι ο Καναδάς κινδυνεύει να μπει σε ύφεση σε λίγα χρόνια.

Εν τέλει ποιος χρωστάει που; 

Σημειώνεται ότι στην τελευταία εσωτερική αξιολόγηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που έγινε από το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης (Independent Evaluation Office/IEO) επισημαίνεται ότι η μη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους στην αρχή της κρίσης οδήγησε στην ανάγκη για πολύ μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή

To Ταμείο συμμετείχε στη δανειοδότηση της Ελλάδας αν και γνώριζε ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και επέτρεψε στους ξένους ιδιώτες επενδυτές να ξεφορτωθούν ομόλογα του ελληνικού κράτους.

Έτσι όμως η απομείωση του ελληνικού χρέους που έγινε το 2012 με το PSI στην ουσία ήταν άνευ αντικρύσματος και στην ουσία το βάρος μεταφέρθηκε από τους ιδιώτες στους Έλληνες φορολογούμενους .

Δηλαδή εν ολίγοις μας πήραν το πορτοφόλι και αν είχε μέσα 100 ευρώ κατάσχεσαν τα 50 και μας το έδωσαν πίσω. Εμείς τότε αναφωνήσαμε: «Ουφ, ξαλάφρωσα».

Ποιος φταίει που δεν έγινε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους εγκαίρως; Το ΔΝΤ αποδίδει ευθύνες στους Ευρωπαίους που δεν αποδέχονταν το κούρεμα, στην ελληνική κυβέρνηση που συναίνεσε, αλλά και στους τεχνοκράτες του Ταμείου που υποχώρησαν στην πολιτική πίεση και παραβίασαν το καταστατικό του ώστε να προχωρήσει η έκτακτη χρηματοδότηση της Ελλάδας.

«Μια εμπροσθοβαρής αναδιάρθρωση του χρέους θα ήταν προς όφελος της Ελλάδας»,
παραδέχονται κυνικά στην τελευταία έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης (IEO) η οποία συντάχθηκε για λογαριασμό του ΔΝΤ.

Δηλαδή με πολιτική απόφαση οι Ευρωπαίοι μας «έθαψαν» η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου το αποδέχτηκε «ελαφρά τη καρδία».

Το ελληνικό χρέος θα μπορούσε να έχει κατέβει στο 100% του ελληνικού ΑΕΠ ήδη από το 2010, γεγονός που θα έδινε τον χρόνο για ηπιότερη προσαρμογή των δημόσιων οικονομικών, δεν θα οδηγούσε σε τόσο βαθιά ύφεση και θα απέτρεπε την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Τώρα ήδη η Ελλάδα θα είχε βγει από την κρίση.

Ένας υπερχρεωμένος πλανήτης όπου όλοι χρωστάνε σε όλους και όλοι μαζί άγνωστο που, είναι έτοιμος να «εκραγεί» μέσα σε ένα «σύννεφο» πολέμων, φωτιάς και φτώχειας καθώς το παγκόσμιο χρέος έχει εξελιχθεί σε παγκόσμιο «γόρδιο δεσμό» κάτι που δεν λύνεται αλλά κόβεται.

Ο μόνος τρόπος για να εξαφανισθεί όλο αυτό το «αεροχρέος» μέσα σε ένα «παφ» επαναφοράς του πλανήτη σε μια κατάσταση όπου κανείς δεν θα χρωστάει πουθενά και ειδικότερα οι άμεσα ενδιαφερόμενες που είναι οι ΗΠΑ, είναι δυστυχώς ένας γενικός πόλεμος.

Πολλοί στα κέντρα εξουσίας του πλανήτη απεργάζονται τα σχέδια ενός σύντομου παγκόμιου πολέμου με την προοπτική ότι θα λήξει σύντομα χωρίς μεγάλες καταστροφές αλλά έχοντας πετύχει την διαγραφή των ομολόγων που ως γνωστόν δεν είναι πληρωτέα κατόπιν πολεμικών συγκρούσεων.

Ας δούμε κάποια σημεία που αναφέρει στην ανάλυσή του το περιοδικό PRONEWS στο τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου:

«Το χρέος όλων των χωρών του πλανήτη έχει φτάσει σχεδόν τα 60 τρισεκατομμύρια δολάρια! Και μπορεί οι ΗΠΑ που είναι και οι πλέον χρεωμένες με 16 τρισ. δολάρια να μπορούν να… τυπώνουν χαρτονομίσματα, όπως λέει ο αστικός μύθος, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με άλλες χώρες. Η Βραζιλία έχει ουσιαστικά πτωχεύσει. Η Κίνα, που κατέχει ένα σημαντικό μέρος του αμερικανικού χρέους, γνωρίζει μια τεράστια οικονομική κρίση που αποτυπώθηκε στην εξαμηνιαία κατάρρευση πέρυσι των κινεζικών χρηματιστηρίων. Η Ιταλία είναι επιβαρυμένη με άνω των 2 τρισ. δολαρίων χρέος, ενώ το χρέος της Ιαπωνίας είναι σχεδόν 100.000 δολάρια κατά κεφαλήν! 
Όταν η Ελλάδα ακόμα και τώρα, έχει μόλις 20.000 δολάρια κατά κεφαλή χρέος. 
Η κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου, έχει φέρει σε δύσκολη θέση χώρες όπως η Σαουδική Αραβία που έφτασε στο σημείο να αρχίσει να δανείζεται (!), όπως και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ακόμα και την Ρωσία που χωρίς να χρωστά τα «βουνά» δολαρίων, εντούτοις ο συνδυασμός πτώσης της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου σε συνδυασμό με την «ανταλλαγή εμπάργκο» με την Ε.Ε και τις χώρες του Ν.Α.Τ.Ο έχει προκαλέσει κάθετη αύξηση του κόστους ζωής των Ρώσων πολιτών και μείωση των δημοσίων επενδύσεων. Και αν δεν ήταν πειθαρχημένοι και «μαθημένοι στα δύσκολα» οι Ρώσοι πολίτες, σίγουρα ακόμα και η εμπνευσμένη ηγεσία του Βλαντίμιρ Πούτιν θα γνώριζε την αμφισβήτηση.

Εν πάση περιπτώσει με αυτό το χρέος, οι χώρες χρειάζονται απεγνωσμένα ένα “delete” και εν συνεχεία ένα “restart” και αυτό το ξέρουν όλοι και το συζητούν. Το κακό είναι ότι “delete” σε χρέη τέτοιας έκτασης, μπορούν να γίνουν μόνο με έναν τρόπο και αυτό επίσης το γνωρίζουν όλοι, δηλαδή με έναν πόλεμο! Με μια ευρείας έκτασης πολεμική σύγκρουση!»

Οι άνθρωποι έχουν μια λαθεμένη αντίληψη για το χρήμα επειδή δεν κατανόησαν την αλλαγή στην φύση του που συνετελέσθη με την αλαμτώδη ανάπυξη των υπολογιστών και τις... φωτονιακές πλέον ταχύτητες μεταφοράς κεφαλαίων.

Έχει παραμείνει στο μυαλό τους η εικόνα του πασίγνωστου Σκρουτζ Μακ Ντακ που έχει ένα τεράστιο θησαυροφυλάκιο ύψους 50 μέτρων και βάλε γεμάτο με υπαρκτά χρήματα, τουτέστιν χαρτονομίσματα και νομίσματα.

Κάπως έτσι θεωρεί τον πλούτο. Τι υπάρχει στην τσέπη, στο στρώμα άντε και στην τράπεζα. Αυτό που αποκαλύφθηκε όμως με την παγκόσμια κριση του 2008 με τα ενυπόθυκα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης ήταν κάτι άλλο.

Τα χρήματα είναι πλέον ομόλογα.
 Και πάνω στα ομόλογα αυτά φτιάχνονται νέα ομόλογα. Τα δάνεια γίνονται ομόλογα. Τα χρέη γίνονται ομόλογα. Αρκεί να μην πληρωθούν κάποια από αυτά και τότε η «φούσκα» σκάει μέσα σε μια έκρηξη αποκατάστασης της λογικής και ο Σκρουτζ Μακ Ντακ παύει να υπάρχει πια
.


ΤΟΥ Θεόφραστου Ανδρεόπουλου   πηγή
http://www.epixirimatias.gr/2016/09/o-20-195.html

800 αγαλματα

Πλήθος τουριστών καταφτάνει σε αυτό το παράξενο «πάρκο» της Ιαπωνίας για να δει τα εκατοντάδες επιβλητικά αγάλματα σε φυσικό μέγεθος, που όλα κοιτούν μπροστά σαν σε κάποια φανταστική σκηνή που συμβαίνει μόνο σε μια άλλη διάσταση.
Κάποια από τα γλυπτά είναι ντυμένα με κανονικά ρούχα, σαν να πηγαίνουν στη δουλειά τους σε κάποια μεγαλούπολη, κι άλλα απεικονίζουν  βουδιστικές θεότητες.
Πρόκειται για το έργο Ιάπωνα τεχνίτη που τα δημιούργησε κατόπιν εντολής του πλούσιου ντόπιου Mutsuo Furukawa.
Βρίσκονται τοποθετημένα κοντά στην πόλη Osawano στην Ιαπωνία, σε ένα χωριό που ονομάζεται Fureai Sekibutsu no Sato (που σύμφωνα με τη Daily Mail σημαίνει κυριολεκτικά «το χωριό όπου μπορείς να συναντήσεις βουδιστικά γλυπτά»).
Ο Furukawa πλήρωσε 44 εκατομμύρια λίρες σε Κινέζο γλύπτη το 1989 για τις φιγούρες αυτές με την ελπίδα να τις κρατήσει κοντά του στην αιωνιότητα.
Σήμερα τα πάνω από 800 γλυπτά έχουν καθημερινά… τετ α τετ με τους τουρίστες που φτάνουν στο χωριό αυτό για να επισκεφθούν το παράξενο πάρκο.
Τις φωτογραφίες έβγαλε ο Ken Ohki που τις δημοσίευσε στο μπλογκ του γράφοντας: «Βρήκα αυτό το απίθανο μέρος στην περιοχή Toyama. Ένιωθα σαν να έχω βρεθεί κατά λάθος σε κάποιο απαγορευμένο μέρος. Εκπληκτικό».
Σύμφωνα με τον ίδιο το χωριό έγινε δημοφιλής τουριστικός προορισμός όπου ο κόσμος πηγαίνει για να χαλαρώσει. Εξομολογείται ωστόσο πως τα γλυπτά του προκαλούσαν και κάποιο εκνευρισμό. «Νιώθεις σαν κάτι να κινείται κάθε φορά που γυρνάς το κεφάλι σου», γράφει. «Ήταν σαν να πηγαίνω σε έναν άλλο κόσμο».
http://www.mynews.gr/



Τρίτη 9 Αυγούστου 2016

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ MENDENHALL ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΑΛΑΣΚΑ ΠΡΙΝ ΛΙΩΣΟΥΝ..


Οι παγωμένες σπηλιές Mendenhall της Αλάσκας αποτελούν ένα μοναδικό θέαμα παγκοσμίως, μόνο που δεν θα διαρκέσει για πολύ. Δημιουργήθηκαν χάρη σε ένα παγόβουνο που λιώνει και όπως είναι φυσικό σε λιγότερο από έναν χρόνο δεν θα υπάρχει. Εικόνες μοναδικής αισθητικής και κάλλους, σε γαλαζοπράσινο φόντο. Τουριστικός προορισμός για τολμηρούς σε πολικές θερμοκρασίες.
Πριν από χρόνια οι ερευνητές παρατήρησαν ότι όσο λιώνουν οι πάγοι αποκαλύπτονται ολόκληρα δάση τα οποία είχαν καταψυχθεί χιλιάδες χρόνια πριν. Σήμερα εξειδικευμένες ομάδες οδηγούν τουρίστες από όλο τον κόσμο μέσα στις σπηλιές για μια πραγματική εμπειρία ζωής. Ωστόσο, οι επισκέπτες γνωρίζουν ότι βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους, καθώς ανά πάσα στιγμή μπορεί να προσγειωθεί πάνω τους κάποιο κομμάτι πάγου. Τα σπήλαια έχουν συρρικνωθεί στο ένα τρίτο του αρχικού μεγέθους τους ενώ αλλάζει διαρκώς και το χρώμα τους, από βαθύ τιρκουάζ σε ανοικτό μπλε.
Είναι ένας από τους πιο μακρινούς και ακριβούς προορισμούς στον κόσμο που αφήνει άναυδους τους ταξιδιώτες με την απαράμιλλη ομορφιά της. η Αλάσκα στέκεται ανάμεσα στον Καναδά, τον Αρκτικό και τον Ειρηνικό ωκεανό και αποτελεί συγχρόνως το βόρειο, το ανατολικό και το δυτικό άκρο των ΗΠΑ. Αν και είναι η μεγαλύτερη σε έκταση πολιτεία, διαθέτει μόλις 723.000 κατοίκους. Αμέτρητα νησιά δημιουργούν μια ακτογραμμή 55 χιλ. χλμ. Όπου δεσπόζουν απέραντα εξωπραγματικά τοπία με παγετώνες, φιόρδ και άγρια ζώα που καθορίζουν την εμπειρία στην Αλάσκα.
Οι επιστήμονες είναι απαισιόδοξοι για το μέλλον του εθνικού πάρκου καθώς εάν οι θερμοκρασίες στην περιοχή ανέβουν κι άλλο, τότε θα πρέπει να απαγορευτεί η είσοδος των τουριστών προκειμένου να μην κινδυνεύσουν. Ομάδα κινηματογραφιστών χρησιμοποίησε ένα μη επανδρωμένο ελικόπτερο εφοδιασμένο με μικρή κάμερα και κατέγραψαν μια πτήση μέσα στις παγωμένες σπηλιές της Αλάσκας. Οι Ρώσοι ήταν αυτοί που έβαλαν πρώτοι πόδι εκεί στα μέσα του 18ου αιώνα αφού η περιοχή συνορεύει με τη Σιβηρία. Μετά την ήττα των Ρώσων στον Κριμαϊκό Πόλεμο, το 1856, ο τσάρος Αλέξανδρος Β έψαχνε τρόπους για να την ξεφορτωθεί αφού δεν γνώριζε τον φυσικό υπόγειο πλούτο της περιοχής.
Η αμερικανική κυβέρνηση αμέσως μετά τον αιματηρό Εμφύλιο Πόλεμο, πρόλαβε Ισπανούς και Καναδούς και μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τους Ρώσους αγόρασε την Αλάσκα αντί 7,2 εκατομμυρίων δολαρίων, στις 30 Μαρτίου 1867. Η είδηση της εξαγοράς προκάλεσε την αντίδραση του αμερικανικού τύπου, αλλά και μελών του Κογκρέσου που θεώρησαν παρανοϊκό να ξοδευτούν τόσα πολλά χρήματα για ένα έρημο και απόμακρο μέρος, μονίμως χιονισμένο. Η Αλάσκα όμως αποδείχθηκε ευλογημένη γη, με απίστευτο φυσικό πλούτο: χρυσό, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ξυλεία και αλιεία. 
Από το 2012 Οι Έλληνες της παγωμένης πόλης Άνκορατζ στην Αλάσκα έχουν την πρώτη δική τους εκκλησία, τον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Η ελληνική κοινότητα αριθμεί 70 οικογένειες σε μια πόλη 250.000 κατοίκων ενώ στο ελληνικό σχολείο φοιτούν περίπου 30 παιδιά.
http://diasimesistories.blogspot.gr/2016/05/mendenhall.html

Νέα δωρεάν διαδικτυακή πλατφόρμα trip2athens για τις τουριστικές επιχειρήσεις

Το υπουργείο Εξωτερικών σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών και το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο της Ελλάδος προωθεί τη νέα πολύγλωσση διαδικτυακή πλατφόρμα www.trip2athens.com, με στόχο την προβολή και διαχείριση του τουριστικού προϊόντος της Αθήνας και ευρύτερα της Αττικής.

Την απόφαση αυτή έλαβαν κατά τη συνάντησή τους, ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Δημήτρης Μάρδας με τον πρόεδρο του ΞΕΕ κ. Γιώργο Τσακίρη.
Η νέα πλατφόρμα, θα ενταχθεί στην πύλη οικονομικής διπλωματίας του Υπουργείου Εξωτερικών Αgora και θα προβληθεί μέσω των Γραφείων ΟΕΥ σε όλους τους tour operators και τουριστικούς πράκτορες του εξωτερικού, καθώς και στις δημόσιες υπηρεσίες τουρισμού σε όλο τον κόσμο.
Η trip2athens.com θα προβάλλει δωρεάν όλες τις τουριστικές δραστηριότητες (διαμονή, τουριστικά γραφεία, rent a car, εστίαση, ψυχαγωγία, αγορές κ.ά.) σε 7 γλώσσες (ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ισπανικά, ρωσικά, κινεζικά)
http://www.cnn.gr/travel/ellada/story/41621/ypex-nea-dorean-diadiktyaki-platforma-trip2athens-gia-tis-toyristikes-epixeiriseis

.

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ.............

ΑΥΤΑ είναι ταhttp://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2016/06/blog-post_1136.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/hyMBI+(tromaktiko)

Διαθέτει μια σειρά από πισίνες, θέατρα, γυμναστήρια, εστιατόρια, θεματικά διαμερίσματα και τη...
δική του υπηρεσία μεταφοράς με ελικόπτερο. Το μεγαλύτερο «ατού» του είναι ότι μπορεί να αντέξει σε μια πυρηνική καταστροφή, σεισμούς, τσουνάμι και οποιαδήποτε άλλη καταστροφή ή επίθεση!

Είναι το πολυτελέστατο υπόγειο καταφύγιο και θεωρείται ως το «απόλυτο καταφύγιο για την Ημέρα της Κρίσεως».

Το πέντε αστέρων Vivos Europa One shelter βρίσκεται στο γερμανικό χωριό Ρόθεστειν και ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλός του είναι ο Ρόμπερτ Βιτσίνιο. Θα μπορούσε να αποτελεί το μέγαρο ενός δισεκατομμυριούχου ή ένα mega-yacht γιγαντιαίων διαστάσεων, με «σωτήριες» δυνατότητες.

Το συνολικό κόστος άγγιξε το 1 δισεκατομμύριο δολάρια, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να το αποκτήσουν ελάχιστοι άνθρωποι στον κόσμο. Κάθε οικογένεια του συγκροτήματος θα έχει στη διάθεσή της ένα διαμέρισμα 230 τετραγωνικών μέτρων, το οποίο μπορούν να διαμορφώσουν ανάλογα με τις δικές τους προτιμήσεις. Για παράδειγμα, μπορεί να θέλουν να προσθέσουν μια πισίνα, ένα θέατρο ή ένα deluxe μπάνιο.

Οι ένοικοι θα έχουν επίσης πρόσβαση σε ένα χώρο νοσοκομείου, αρκετά εστιατόρια και ένα αρτοποιείο. Ακόμη, σε ένα κελάρι, δωμάτια προσευχής, τάξεις, τηλεοπτικό σταθμό και ένα κέντρο κράτησης.

«Όμως η επένδυσή τους μπορεί να τους σώσει τη ζωή» λέει ο ιδιοκτήτης του Vivos, καθώς το 76 στρεμμάτων συγκρότημα μπορεί να «επιζήσει» ακόμη και μιας πυρηνικής καταστροφής. Συγκλονιστικό!

Δείτε τις φωτογραφίες από το εσωτερικό του αλλά και την περιοχή…










http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2016/06/blog-post_1136.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed:+blogspot/hyMBI+(tromaktiko)

Ποια είναι τα πιο ισχυρά διαβατήρια στον κόσμο- Δεν χρειάζονται βίζα για τα ταξίδια

Ποια είναι τα πιο ισχυρά διαβατήρια στον κόσμο- Δεν χρειάζονται βίζα για τα ταξίδια

Η Henley & Partners, μια συμβουλευτική εταιρεία σε θέματα ιθαγένειας και μετανάστευσης, μέτρησε διαβατήριο-διαβατήριο ποια είναι αυτά που είναι πιο ευπρόσδεκτα στα σύνορα και δεν χρειάζονται ειδική θεώρηση (visa).
Σύμφωνα με την έρευνα τα πιο «ισχυρά» διαβατήρια του πλανήτη είναι:
  • Χωρίς βίζα σε 173 χώρες: Βρετανία, Φινλανδία, Σουηδία.
  • Χωρίς βίζα σε 172 χώρες: Δανία, Λουξεμβούργο, ΗΠΑ, Γερμανία.
  • Χωρίς βίζα σε 171 χώρες: Βέλγιο, Ολλανδία, Ιταλία.
  • Χωρίς βίζα σε 170 χώρες: Καναδάς, Γαλλία, Ιρλανδία, Ιαπωνία, Νορβηγία, Ισπανία, Πορτογαλία.
  • Χωρίς βίζα σε 168 χώρες: Νέα Ζηλανδία, Ελβετία, Αυστρία.
  • Χωρίς βίζα σε 167 χώρες: Αυστραλία, Ελλάδα, Σιγκαπούρη.
  • Χωρίς βίζα σε 166 χώρες: Νότια Κορέα
  • Χωρίς βίζα σε 165 χώρες: Ισλανδία
  • Χωρίς βίζα σε 163 χώρες: Μαλαισία, Μάλτα.
  • Χωρίς βίζα σε 159 χώρες: Λιχτενστάιν
Όπως σημειώνει το fortunegreece.com το σίγουρο είναι ότι αν είσαι συχνός ταξιδιώτης δεν θα ήθελες να έχεις διαβατήριο Αφγανιστάν (αποδεκτό χωρίς βίζα μόνο σε 28 χώρες), Ιράκ (31) και Πακιστάν, Σομαλίας (32).http://grafeiokratika.blogspot.gr/

ww.koolnews.gr/extras/poia-einai-ta-pio-ishyra-diavatiria-ston-kosmo-den-hreiazontai-viza-gia-ta-taxidia