Ο Ντεκάρτ κοιμόταν σε φούρνο. Ο Διογένης μαδούσε κότες και έκανε την ανάγκη του στα θέατρα. Ο Νίτσε αγκάλιαζε άλογα και ο Σαρτρ κρυβόταν για να μην παραλάβει το Νόμπελ. Κι όμως, μερικοί από τους κορυφαίους ανθρώπους της διανόησης και της φιλοσοφικής σκέψης, που σήμερα σεβόμαστε για τις ιδέες που μας παρέδωσαν, είχαν… ακραίες στιγμές στις ζωές τους, τις οποίες και συγκεντρώνουμε σε έναν... "εννιάλογο" φιλοσοφικής τρέλας.
Ο Ντεκάρτ κοιμόταν σε φούρνους
Ο mr. «Σκέφτομαι άρα υπάρχω», που στα ελληνικά ακούει στο όνομα Καρτέσιος έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης δυτικής φιλοσοφικής σκέψης. Ξέρατε όμως ότι πιθανότατα πολλές από αυτές του τις πρωτοποριακές ιδέες τις σκέφτηκε μέσα σε έναν… φούρνο; Και δεν το λέμε εμείς, αλλά ο ίδιος ο Ντεκάρτ: Πάντα φρόντιζε να καθίσει για να σκεφτεί σε ένα πέτρινο δωμάτιο, στο οποίο έκαιγε τόσο δυνατή φωτιά, όση χρειαζόταν για το μαγείρεμα. Το δωμάτιο φυσικά δεν ήταν σχεδιασμένο για να μένουν άνθρωποι, αλλά ο φιλόσοφος δεν δίσταζε να κοιμάται εκεί, και να μετατρέπει τα όνειρα που έβλεπε στην βαρυσήμαντη θεωρία που μας άφησε προίκα.
Ο Διογένης… μάδησε μια κότα για να αντιτεθεί στον Πλάτωνα
Κάποτε, ο Διογένης ξεπουπούλιασε μια άτυχη κότα και την έστειλε στην φιλοσοφική σχολή του Πλάτωνα. Δεν ήταν απλώς μια τρελή φάρσα του: Ο Πλάτωνας είχε ορίσει τον άνθρωπο ως ένα δίποδο ζώο χωρίς φτερά. Τότε, ο Διογένης που διαφωνούσε με αυτό τον ορισμό, θεωρώντας το ανθρώπινο είδος πιο πολύπλοκο από αυτό που ο Πλάτωνας πίστευε, παρουσίασε την ξεπουπουλιασμένη κότα στην ακαδημία και την σύστησε… ως άνθρωπο. Ο Πλάτωνας ενοχλήθηκε αλλά δεν πτοήθηκε: Απλώς πρόσθεσε στον ορισμό του «με φαρδιά νύχια».
Ο Διογένης ικανοποιούσε τα… ένστικτά του δημοσίως
Είναι γνωστό πως ο κυνικός φιλόσοφος έμενε σε ένα πιθάρι στον δρόμο, αλλά αυτό που δεν ξέρουμε οι περισσότεροι είναι πως φρόντιζε, όντας μονίμως σε δημόσια θέα, να προκαλεί με τα καμώματα και τα λογοπαίγνιά του τους Αθηναίους. Μάλιστα, για ένα από αυτά του τα καμώματα είχε εξοριστεί από την πατρίδα του τη Σινώπη, και όταν οι Αθηναίοι τον ρωτούσαν γιατί εξορίστηκε, αυτός απαντούσε πως «δεν με εξόρισαν. Εγώ τους καταδίκασα να μείνουν εκεί». Ο Διογένης, όμως, φρόντιζε να ξεπεράσει όλα τα όρια: Οι πηγές μαρτυρούν πως αυνανιζόταν στο πιθάρι του μπροστά στους περαστικούς, λέγοντάς τους μάλιστα πως ευχόταν να ικανοποιούσε και την πείνα του εξίσου εύκολα, απλώς τρίβοντας το στομάχι του. Επίσης, λέγεται πως δεν δίσταζε να… ουρεί προς τους περαστικούς που τον ενοχλούσαν, καθώς και να κάνει το… χοντρό του στα αθηναϊκά θέατρα.
Ο Peter Singer και η κτηνοβασία
Ο Peter Singer είναι ένας σύγχρονος αυστραλός φιλόσοφος που έχει προκαλέσει ουκ ολίγες φορές την κοινή γνώμη με τις ιδέες και τις θεωρίες του. Μία από αυτές εστίαζε στην βία ενάντια στα ζώα ή την εκμετάλλευσή τους, υποστηρίζοντας πως τελικά μπορεί και να μην είναι τόσο κακή. Σε τηλεοπτική εκπομπή, ο Singer ανέφερε πως φυσικά αντιτίθεται σε οποιαδήποτε βάναυση πράξη προς ένα ζώο, αλλά πως υπάρχουν και περιπτώσεις που και οι δύο πλευρές (ζώο και άνθρωπος) λαμβάνουν ευχαρίστηση. Όπως για παράδειγμα, είπε, όταν μια γυναίκα δέχεται στοματικό έρωτα από έναν σκύλο. Οι ψυχολόγοι και οι πολιτικοί που συμμετείχαν στο πάνελ του talk show, όπως μπορείτε να δείτε και στο παραπάνω video, δεν συμφώνησαν και τόσο.
Ο Νίτσε αγκάλιαζε… άλογα
Το όνομα του Νίτσε είναι πασίγνωστο, η θεωρία του γνωστή σε λίγους αλλά η ιστορία που θα διαβάσετε στην συνέχεια σε ελάχιστους: Στις 3 Ιανουαρίου του 1889, ο γερμανός φιλόσοφος βγήκε από την πόρτα του σπιτιού του και αντίκρισε ένα θέαμα που τον καταρράκωσε. Ένας αμαξάς μαστίγωνε το άλογό του, κάτι που ο Νίτσε δεν άντεξε: Έτρεξε προς το μέρος του, άπλωσε τα χέρια του γύρω από τον λαιμό του αλόγου, το αγκάλιασε σφιχτά και άρχισε να κλαίει γοερά. Στην συνέχεια, λιποθύμησε. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, από εκείνη την ημέρα, η ζωή του πήρε την κατιούσα.
Ο Σαρτρ κρυβόταν από τα βραβεία Νόμπελ
Ο Ζαν Πολ Σαρτρ ήταν ένας υπαρξιστής και πολιτικός φιλόσοφος, με πλούσιο συγγραφικό έργο κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, για το οποίο μάλιστα βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1964. Το πρόβλημα ήταν πως… δεν το ήθελε. Υποστήριξε πως η βράβευση αυτή θα τον συνέδεε για πάντα με την επιτροπή των Νόμπελ. Ο Τύπος της εποχής έσπευσε να μάθει για το περιστατικό και τον έψαχνε παντού, αλλά εκείνος δεν απάντησε σε κανέναν, και παρέμεινε κρυμμένος στο διαμέρισμα της κουνιάδας του, μέχρι να καταλαγιάσει ο πανικός.
Ο Αλεξίνος και η… χρεοκοπημένη του σχολή
Πιθανότατα δεν έχετε ξανακούσει το όνομα του Αλεξίνου, και όχι χωρίς λόγο: Ο Αλεξίνος ήταν ένας από τους Ηλείους φιλοσόφους της αρχαιότητας, ο οποίος πίστευε πως είναι τόσο καλός ώστε να ιδρύσει την δική του φιλοσοφική ακαδημία. Και όχι όπου κι όπου: Άφησε την πατρίδα του, την Ήλιδα και πήγε στην Ολυμπία, γιατί ήθελε η σχολή του να ονομάζεται «Ολυμπιακή». Ωστόσο, την πρώτη ημέρα της λειτουργίας της, οι υποψήφιοι μαθητές του αποχώρησαν μαζικά, γιατί το μέρος ήταν βρόμικο και χωρίς καμία οργάνωση. Έτσι, ο Αλεξίνος έμεινε μόνος του, μαζί με έναν δούλο.
Ο Δημώναξ σταμάτησε να τρώει για να πεθάνει
Άλλος ένας από τους αρχαίους έλληνες κυνικούς φιλοσόφους, ο Δημώναξ γεννήθηκε στην Κύπρο αλλά έζησε στην Αθήνα τον 2ο αιώνα μ.Χ. Η ειδικότητά του ήταν η διαμεσολάβηση για την επίλυση διαφορών, είτε μεταξύ αδελφών που διαφωνούσαν για την μοιρασιά της περιουσίας, είτε μεταξύ ζευγαριών σε δύσκολες στιγμές του γάμου τους. Ως μεγαλύτερη αρετή θεωρούσε την αυτάρκεια, που πίστευε πως οδηγεί στην γαλήνη της ψυχής. Μάλιστα, έζησε μέχρι τα 100, και όταν διαπίστωσε πως είναι τόσο ηλικιωμένος που δύσκολα πλέον μπορούσε να φροντίζει τον εαυτό του, απλώς σταμάτησε να τρώει εκούσια, μέχρι που πέθανε.
Ο ειδικός στα παιδιά που… εγκατέλειψε τα δικά του
Ο Ζαν Ζακ Ρουσώ ήταν ένας φιλόσοφος από την Γένοβα, γνωστός για τις θεωρίες του περί πολιτικής και κοινωνιολογίας. Σε αρκετά νεαρή ηλικία, ο Ρουσώ έγινε πατέρας πέντε παιδιών, τα οποία και εγκατέλειψε σε ένα σπίτι. Σύμφωνα με τα πιστεύω του κύκλου του εκείνη την εποχή, οι άνδρες που εγκατέλειπαν τα περισσότερα παιδιά ήταν και οι πιο αξιοθαύμαστοι, αφού είχαν αποδείξει την σεξουαλική τους πληθωρικότητα, χωρίς να δεσμευτούν από τα… αποτελέσματά της. Αυτό το παρελθόν του, ωστόσο, δεν εμπόδισε τον Ρουσώ να γίνει ένας από τους κορυφαίους φιλοσόφους που ασχολήθηκαν μεταξύ άλλων με θεωρίες σχετικά με την εκπαίδευση και την ανατροφή παίδων. Γι’ αυτό λέγεται πως ο Βολταίρος, που γνώριζε το παρασκήνιο της ζωής του, φρόντισε να τον κατακρίνει ως υποκριτή.
http://agnosthgh.blogspot.gr/2014/08/h-idiorrythmh-zoh-9-lampron-myalon.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου