Μισότρελοι σχεδόν ηγέτες και άλλοι επίδοξοι μονάρχες
Αυτοανακηρυγμένοι βασιλιάδες κατευθείαν για το άσυλο φρενοβλαβών!
Την εξουσία λίγοι την απαρνήθηκαν και είναι πολλοί αυτοί που είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να γευτούν τα θέλγητρα του αξιώματος.
Τι κι αν στην πορεία για την καταξίωση και τη στέψη χάσεις τα λογικά σου;
Τι κι αν πάρουν τα μυαλά σου τόσο αέρα που δεν σου φτάνουν τα αυτοκρατορικά αξιώματα και θες σώνει και καλά να γίνεις βασιλιάς όλων των εθνών;
Το ταξίδι της εξουσίας αξίζει τον κόπο, όποια κι αν είναι η έκβαση (αν και πάντα φαίνεται
να είναι η ίδια!).
Καλωσορίσατε λοιπόν στον κόσμο των μονομανών επίδοξων ηγετών και των θεότρελων χρονικών τους…
Αιδεσιμότατος Homer Tomlinson: Ο βασιλιάς όλων των εθνών
Γεννημένος στην Ιντιάνα το 1892, ο Homer A. Tomlinson ίδρυσε το 1916 μια διαφημιστική εταιρία και λίγο αργότερα τη δική του εκκλησία. Το ποίμνιό του άγγιξε κάποια στιγμή τους 3.000 πιστούς, κάτι που προφανώς τον γέμισε με καμάρι, κάνοντας ωστόσο τα μυαλά του να πάρουν αέρα. Υπερβάλλοντας πάντα για τον αριθμό των ακολούθων του (τους οποίους ήθελε δεκάδες χιλιάδες), κατέβηκε το 1952 για πρόεδρος της Αμερικής με τον πολιτικό φορέα που είχε ιδρύσει, το Θεοκρατικό Κόμμα, το οποίο υποσχόταν πλήρη ένωση εκκλησίας-κράτους και άλλα τέτοια φονταμενταλιστικά. Έχασε φυσικά στην αναμέτρηση, αν και τότε είναι που βρήκε την πραγματική του κλίση στη ζωή: το 1955 ανακήρυξε εαυτόν «Βασιλιά όλων των Εθνών»! Ταξίδεψε τότε σε όλες τις γνωστές χώρες του κόσμου (κάπου 101 κράτη) για να κάνει την τελετή στέψης του(!), κυρίως σε πάρκα, αεροδρόμια και άλλους δημόσιους χώρους. Όσο για το πρωτόκολλο της ενθρόνισής του στην κορυφή του κόσμου, περιλάμβανε φουσκωτή υδρόγειο, σιδερένιο σκήπτρο και κορόνα βαμμένα χρυσά, αλλά και πτυσσόμενη καρέκλα με την επιγραφή «Βασιλιάς του Κόσμου». Άπαιχτος…
Don Lupe De Aguirre: Η Μάστιγα του Θεού
Εδώ θα μιλήσουμε για κάποιον που είχε λόγους να πιστεύει ότι κατείχε εξουσία στα χέρια του. Ήταν κατά τη διάρκεια της ισπανικής εξερευνητικής αποστολής στο Περού για την ανακάλυψη της «Χρυσής Πόλης» του Αμαζονίου, της φοβερής και τρομερής El Dorado, που ο Don Lupe De Aguirre κατάφερε να στασιάσει κατά του διοικητή του αποσπάσματος και να αναλάβει τα ηνία του μικρού στρατού. Με 300 άντρες στις διαταγές του, θέλησε ωστόσο να κάνει πολλά περισσότερα απ’ όσο επέτρεπε η περιορισμένη δύναμή του: σχεδίαζε να καταλάβει το Περού, αφού βέβαια θα είχε κατακτήσει ήδη τον Παναμά, απ’ όπου και θα εκκινούσε η ιμπεριαλιστική περουβιανή εκστρατεία. Στην πορεία έγινε ωστόσο ακόμα πιο παρανοϊκός και άρχισε να θερίζει το ήδη μικρό του στράτευμα, σκοτώνοντας ακόμα και τον σκιώδη πρίγκιπα που είχε διορίσει για να δώσει στον εαυτό του μια καλή δικαιολογία για την εδαφική προσάρτηση του Περού. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έγραψε και επιστολή στον βασιλιά της Ισπανίας, τον οποίο και καθαίρεσε από τον θρόνο, υποδηλώνοντας ότι το Περού θα ήταν το πρώτο μόνο βήμα στην κατακτητική του μανία. Όταν ωστόσο έφτασε στο ήδη αποδεκατισμένο του στράτευμα η είδηση ότι θα έπαιρναν χάρη φτάνει να εγκατέλειπαν άμεσα τον σαλεμένο ηγέτη, οι στρατιώτες τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντάς τον μόνο να εκτελεστεί για προδοσία. Η ζωή του έγινε ταινία από τον Βέρνερ Χέρτζογκ το 1971, το «Αγγίρε: Η Μάστιγα του Θεού», με τον Κλάους Κίνσκι να ενσαρκώνει τον παράτολμο εξτρεμιστή…
George Train: Φεμινιστής, κοσμοπολίτης, επίδοξος δικτάτορας
Την ώρα που όλοι αξιώνουμε από τους πολιτικούς μας να λένε την αλήθεια, ας πάρουμε μια μικρή γεύση για το πώς θα ήταν η πολιτική σκηνή αν υπήρχε πράγματι πλήρης ειλικρίνεια! Ήταν το 1872 λοιπόν όταν ο βιομήχανος, φεμινιστής(!), λάτρης της περιπέτειας και κοσμοπολίτης (πηγή έμπνευσης για τον «Γύρο του Κόσμου σε 80 Μέρες» του Ιούλιου Βερν!) κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ. Και αφού έχασε, άλλαξε την πολιτική του ατζέντα και θέλησε πια να γίνει δικτάτορας των ΗΠΑ! Και αυτό ήταν η πρώτη εκδήλωση του παραφουσκωμένου του εγωισμού: κατόπιν έβαλε εισιτήριο στις προεκλογικές του συναθροίσεις, δεν έδινε πια το χέρι του σε κανέναν (προτιμώντας να σφίγγει πάντα το δικό του) και έκανε όλων των λογιών τις ακρότητες, κάτι που θα τον έφερνε σε άσυλο την αμέσως επόμενη χρονιά! Όσο για τον λόγο που κλείστηκε στο ψυχιατρείο, δεν ήταν επειδή προσπάθησε να οργανώσει πραξικόπημα, αλλά για τη φεμινιστική λογοτεχνία που δημοσίευε αφειδώς!
Richard Booth: Από βασιλιάς... υποψήφιος βουλευτής
Ήταν το 1977 όταν ο πρώην ταπεινός πωλητής βιβλίων ανακήρυξε το χωριό του, το Hay-On-Wye της Ουαλίας, ανεξάρτητο βασίλειο, έχοντας πια 1.200 πιστούς υπηκόους! Άρχισε λοιπόν να μοιράζει τίτλους δεξιά και αριστερά, τύπωσε χαρτονόμισμα πάνω σε ριζόχαρτο (για να μπορούν ακόμα και να το φάνε προφανώς οι πολίτες του κρατιδίου του) και αγόρασε απίστευτες ποσότητες βιβλίων από βιβλιοθήκες που παράπαιαν. Κι έτσι νοίκιασε κάθε αδειανό κτίριο για να ανοίξει λέσχες βιβλίων και βιβλιοπωλεία με μεταχειρισμένα βιβλία! Και βέβαια οργάνωσε και ετήσιο φεστιβάλ βιβλίου. Μέχρι εδώ όλα (σχεδόν!) καλά, καθώς ο βιβλιοφάγος ηγέτης ήταν γραφικά ακίνδυνος, τότε όμως πήραν τα μυαλά του αέρα και άρχισε να εκδίδει φιρμάνια που απαγόρευαν τα αυτοκίνητα στο βασίλειό του, ακόμα και με τα σουπερμάρκετ τα έβαλε, την πηγή του κακού της κοινότητάς του, όπως πίστευε. Αφού έχασε τον θρόνο του λοιπόν, αποφάσισε το 2009 να κατέβει υποψήφιος για μια ταπεινή θέση στη Βουλή, έχασε όμως και επέστρεψε στα βιβλία του…
James Harden-Hickey: Ο πρίγκιπας του Τρινιδάδ
Ο Hickey προερχόταν από ένα πλούσιο περιβάλλον και αυτό ήταν το μεγάλο του πρόβλημα. Γέννημα-θρέμμα του Σαν Φρανσίσκο (1854), ταξίδεψε στο Παρίσι όταν ήταν μικρός και βλέποντας τα ανάκτορα των Βερσαλλιών και την αυτοκρατορική χλιδή τους ήξερε πια τι ήθελε να γίνει άμα μεγαλώσει: βασιλιάς! Κι έτσι το 1893 έκανε πράξη το όνειρό του: αποβιβάστηκε σε ένα μικρό και ακατοίκητο νησί, το Τρινιδάδ. Αφού αυτοανακηρύχθηκε «πρίγκιπας του Τρινιδάδ», έκανε τα πάντα για να προσελκύσει υπηκόους στο βασίλειο του ενός: γενναία δάνεια, τίτλοι ιδιοκτησίας και άλλα τέτοια προνόμια. Η καταστροφή χτύπησε όμως το μικρό βασίλειο το 1895, όταν οι Βρετανοί «εισέβαλαν» στο νησί, κατέφτασαν δηλαδή εκεί για να εγκαταστήσουν τηλεγραφική γραμμή. Ο Hickey δεν μπορούσε να αφήσει την αναίδεια των Βρετανών να περάσει έτσι: διπλασίασε τα προνόμια που έδινε στην αυλή του και συνεννοήθηκε με τον Henry Flager, έναν ευκατάστατο ιρλανδό επαναστάτη, για κοινή εισβολή των δύο χωρών(!) στην Αγγλία, με επικεφαλής φυσικά τον ίδιο. Ο Flager κατάλαβε ωστόσο ότι κάποια βίδα είχε στρίψει στον πρίγκιπα κα αποσύρθηκε από τη συνωμοσία. Το 1897, οι Βρετανοί αποσύρθηκαν από τα εδάφη του, μόνο και μόνο για να αντικατασταθούν από τους Βραζιλιάνους. Καταρρακωμένος για το χαμένο όνειρο του προσωπικού του βασιλείου, ο πρίγκιπας αυτοκτόνησε την επόμενη χρονιά…
Eleazar Williams: Βασιλιάς στη θέση του βασιλιά
Την ώρα που οι υπόλοιποι «ηγέτες» βασίστηκαν σε παραδοσιακές επαναστάσεις και άλλα πολιτικά μέσα για να ανέλθουν στον θρόνο, ο Williams μεταχειρίστηκε ένα εξίσου παλιό αλλά καλό κόλπο: ήταν το 1830 όταν καμώθηκε πως ήταν ο βασιλιάς της Γαλλίας, ο εκλιπών Λουδοβίκος-Κάρολος ΙΖ’, ο οποίος είχε πεθάνει σε ηλικία 10 ετών το 1795 στα μπουντρούμια της Γαλλικής Επανάστασης. Είχε βέβαια ένα μικρό θεματάκι να πείσει για Λουδοβίκος, καθώς αντί για λευκός Καυκάσιος ήταν ιθαγενής Αμερικάνος, ινδιάνος δηλαδή της φυλής των Μοχόκ! Όσο γιατί περίμενε ο δελφίνος του θρόνου να φτάσει στα 40 του χρόνια ζωής για να διεκδικήσει και πάλι τα νόμιμα δικαιώματά του, ο πλαστός βασιλιάς ισχυρίστηκε ότι είχε πάθει αμνησία και πρόσφατο χτύπημα στο κεφάλι τον είχε βοηθήσει να θυμηθεί ποιος ήταν! Κατάφερε πάντως να πείσει μια σειρά από αιγύπτιους αριστοκράτες να του δώσουν ένα γερό καταπίστευμα για να διεκδικήσει τον θρόνο (πιθανότατα επειδή δεν τον είχαν γνωρίσει), αν και πέθανε τελικά ο φουκαράς πριν δει το όνειρό του πραγματικότητα…
Verdicaee Turner: η Ινδιάνα που θέλησε να γίνει αυτοκράτειρα
Την ώρα που οι περισσότεροι επίδοξοι ηγέτες της λίστας μας πάλεψαν λυσσαλέα για να καταλάβουν τα ζηλευτά αξιώματα που ονειρεύτηκαν, η Vedicaee Turner γεννήθηκε για μεγαλεία. Κι αυτό βλέπετε γιατί στη γέννα της προσπάθησε (πάντα κατά τους ισχυρισμούς της) να κλοτσήσει τον πλακούντα, κι αυτός «γύρισε πίσω πάνω στο κεφάλι μου σαν στέμμα»! Με τέτοιο ξεκίνημα στη ζωή, πώς να μην ανακηρύξεις το 1927 την αφεντιά σου «Αυτοκράτειρα του Έθνους Washitaw»; Το εν λόγω «έθνος» ήταν μια ινδιάνικη φυλή που ισχυριζόταν ότι κατείχε όλα τα εδάφη που είχαν καταλάβει η ΗΠΑ από τη Γαλλία το 1803! Δεν ήταν ωστόσο ευχαριστημένη από τους λιγοστούς πλην πιστούς υπηκόους της ούτε από την υποστήριξη που έλαβε αναπάντεχα από μια εξτρεμιστική ομάδα αυτονομιστών (Republic of Texas), κι έτσι άρχισε να πουλά πανάκριβα διαβατήρια, διπλώματα οδήγησης και άλλα επίσημα νομικά έγγραφα του κρατιδίου της, κάτι που θα την έβαζε στο στόχαστρο των ομοσπονδιακών αρχών (των πραγματικών αυτή τη φορά)! Κι έτσι το 1999 καταδικάστηκε για διακεκριμένη απάτη, αποχαιρετώντας μια καλή το όραμα της μοναρχίας…
Hong Xiuquan: Ο ξάδελφος του Ιησού Χριστού
Μπορεί να μοιάζει παράδοξο να ονομάζεις γελοίο έναν άνθρωπο που κατάφερε να οργανώσει επανάσταση που άφησε 20.000 νεκρούς, εκτός φυσικά κι αν μιλάμε για τον Hong Xiuquan! Ο κύριος μοχλός της κινεζικής επανάστασης που διάρκεσε από το 1850-1864 γεννήθηκε στη μεσοαστική τάξη το 1814 και ήταν φέρελπις παιδαγωγός. Το 1836 όμως ήρθε σε επαφή με τον χριστιανισμό και έπαθε τέτοια εμμονή με τα θεία που ισχυρίστηκε ότι ήταν θεόσταλτος στη Γη για να απαλλάξει την οικουμένη από τον κόσμο των δαιμονίων! Μέχρι το 1850, είχε καταφέρει να μαζέψει κάπου 10.000-30.000 πιστούς ακολούθους (οι πηγές δεν συμφωνούν εδώ), με ένα κήρυγμα που ήταν «μείγμα ουτοπίας, ευαγγελικών γραφών και καθολικισμού». Και βέβαια δεν του πήρε πολύ να θεωρήσει εαυτόν άμεσο απόγονο του Ιησού Χριστού, κινεζικής εδώ καταγωγής. Η επανάστασή του ήταν βέβαια καταδικασμένη στην αποτυχία, καθώς η δύναμή του ήταν στο 1/10 του αριθμού του πρώτου στρατού που συνάντησε στο διάβα του. Κι έτσι, καθώς δεν μπορούσε να καταλάβει καμία πόλη ή να εμπλακεί με αξιώσεις στη μάχη με τις αυτοκρατορικές δυνάμεις, συγκατατέθηκε με τους αντάρτες του να σφαγιάζουν αμάχους και γυναικόπαιδα. Ο Xiuquan αυτοκτόνησε με δηλητήριο το 1864, παραιτούμενος μια και καλή από τη θεϊκή αποστολή του…
Chen Sheng: Το σπουργιτάκι που ήθελε να γίνει κύκνος
Ήταν το 209 π.Χ. όταν ο διοικητής ενός μικρού στρατιωτικού αποσπάσματος ήταν στρατοπεδευμένος στα βόρεια σύνορα της Κίνας. Μια ωραία πρωία λοιπόν, την ώρα που οδηγούσε τη δύναμή του των 450 αντρών στο στρατόπεδο για αναφορά, καθυστέρησε εξαιτίας της κακοκαιρίας, κι έτσι δεν του έμενε τίποτα άλλο να κάνει από το να στασιάσει! Και τότε, αντί να αυτοδιαλυθεί η δύναμή του, έκαναν κάτι καλύτερο: όρμησαν στο τοπικό παλάτι, αποφασισμένος καθώς ήταν ο Chen Sheng να γίνει βασιλιάς της επαρχίας. Παρά το μικροσκοπικό της στρατιάς του, ο τύπος τα κατάφερε και σύντομα ο στρατός του αριθμούσε πια 10.000 νοματαίους. Και πάλι λίγους ωστόσο, καθώς μιλάμε για την αρχαία Κίνα. Την ώρα που καμάρωνε λοιπόν για το κατόρθωμά του, ο αυτοκρατορικός στρατός των 200.000 αντρών είχε ήδη βγει στο κατόπι του, κουτσουρεύοντας έτσι την κυριαρχία του σε μόλις 6 μήνες δόξας. Και το χειρότερο είναι ότι ο τύπος δεν έμεινε καν στην κινεζική ιστορία ως λαϊκός ήρωας ή έστω μάρτυρας, καθώς στο χρονογράφημα της περιπέτειάς του ο αρχαίος συγγραφέας παρατηρεί: «Πώς πίστεψε ένα μικρό οδικό πτηνό πως θα μπορούσε να φτάσει στη μεγαλοπρέπεια του κύκνου»; Έλα ντε…
Jonathon Sharkey: Ο απόλυτος ηγεμόνας των… βρικολάκων
Την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι και καλά ηγέτες ήθελαν να βασιλέψουν σε ανθρώπους, ο Sharkey θέλησε να φτιάξει το δικό του έθνος βρικολάκων! Κι έτσι ενημέρωσε απλώς όλους εμάς, τα κατώτερα και ατελή όντα, για τον δρακουλίστικο θρόνο που μόλις είχε καταλάβει στις 16 Δεκεμβρίου 2009, όταν ζήτησε από αμερικανικό δικαστήριο να μην υπάγεται πια στους ανθρώπινους νόμους των ΗΠΑ, καθώς θα λογοδοτούσε πλέον μόνο στον Υπέρτατο Νόμο των Βαμπίρ! Και για να το κάνει λιανά αυτό, απείλησε τον δικαστή με θάνατο εξ ουρανού. Οι ταπεινοί και κακόβουλοι άνθρωποι δεν κατάλαβαν ωστόσο το όραμά του και τον έκλεισαν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, αν και ο ίδιος, πάντοτε ευγενής, δεν ξαπέστειλε τον απόκοσμο στρατό του να βλάψει τους υπαίτιους για τον εγκλεισμό του. Πλέον επεξεργάζεται σχέδιο για να κατέβει υποψήφιος πρόεδρος της Αμερικής,
Τι κι αν στην πορεία για την καταξίωση και τη στέψη χάσεις τα λογικά σου;
Τι κι αν πάρουν τα μυαλά σου τόσο αέρα που δεν σου φτάνουν τα αυτοκρατορικά αξιώματα και θες σώνει και καλά να γίνεις βασιλιάς όλων των εθνών;
Το ταξίδι της εξουσίας αξίζει τον κόπο, όποια κι αν είναι η έκβαση (αν και πάντα φαίνεται
να είναι η ίδια!).
Καλωσορίσατε λοιπόν στον κόσμο των μονομανών επίδοξων ηγετών και των θεότρελων χρονικών τους…
Αιδεσιμότατος Homer Tomlinson: Ο βασιλιάς όλων των εθνών
Γεννημένος στην Ιντιάνα το 1892, ο Homer A. Tomlinson ίδρυσε το 1916 μια διαφημιστική εταιρία και λίγο αργότερα τη δική του εκκλησία. Το ποίμνιό του άγγιξε κάποια στιγμή τους 3.000 πιστούς, κάτι που προφανώς τον γέμισε με καμάρι, κάνοντας ωστόσο τα μυαλά του να πάρουν αέρα. Υπερβάλλοντας πάντα για τον αριθμό των ακολούθων του (τους οποίους ήθελε δεκάδες χιλιάδες), κατέβηκε το 1952 για πρόεδρος της Αμερικής με τον πολιτικό φορέα που είχε ιδρύσει, το Θεοκρατικό Κόμμα, το οποίο υποσχόταν πλήρη ένωση εκκλησίας-κράτους και άλλα τέτοια φονταμενταλιστικά. Έχασε φυσικά στην αναμέτρηση, αν και τότε είναι που βρήκε την πραγματική του κλίση στη ζωή: το 1955 ανακήρυξε εαυτόν «Βασιλιά όλων των Εθνών»! Ταξίδεψε τότε σε όλες τις γνωστές χώρες του κόσμου (κάπου 101 κράτη) για να κάνει την τελετή στέψης του(!), κυρίως σε πάρκα, αεροδρόμια και άλλους δημόσιους χώρους. Όσο για το πρωτόκολλο της ενθρόνισής του στην κορυφή του κόσμου, περιλάμβανε φουσκωτή υδρόγειο, σιδερένιο σκήπτρο και κορόνα βαμμένα χρυσά, αλλά και πτυσσόμενη καρέκλα με την επιγραφή «Βασιλιάς του Κόσμου». Άπαιχτος…
Don Lupe De Aguirre: Η Μάστιγα του Θεού
Εδώ θα μιλήσουμε για κάποιον που είχε λόγους να πιστεύει ότι κατείχε εξουσία στα χέρια του. Ήταν κατά τη διάρκεια της ισπανικής εξερευνητικής αποστολής στο Περού για την ανακάλυψη της «Χρυσής Πόλης» του Αμαζονίου, της φοβερής και τρομερής El Dorado, που ο Don Lupe De Aguirre κατάφερε να στασιάσει κατά του διοικητή του αποσπάσματος και να αναλάβει τα ηνία του μικρού στρατού. Με 300 άντρες στις διαταγές του, θέλησε ωστόσο να κάνει πολλά περισσότερα απ’ όσο επέτρεπε η περιορισμένη δύναμή του: σχεδίαζε να καταλάβει το Περού, αφού βέβαια θα είχε κατακτήσει ήδη τον Παναμά, απ’ όπου και θα εκκινούσε η ιμπεριαλιστική περουβιανή εκστρατεία. Στην πορεία έγινε ωστόσο ακόμα πιο παρανοϊκός και άρχισε να θερίζει το ήδη μικρό του στράτευμα, σκοτώνοντας ακόμα και τον σκιώδη πρίγκιπα που είχε διορίσει για να δώσει στον εαυτό του μια καλή δικαιολογία για την εδαφική προσάρτηση του Περού. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έγραψε και επιστολή στον βασιλιά της Ισπανίας, τον οποίο και καθαίρεσε από τον θρόνο, υποδηλώνοντας ότι το Περού θα ήταν το πρώτο μόνο βήμα στην κατακτητική του μανία. Όταν ωστόσο έφτασε στο ήδη αποδεκατισμένο του στράτευμα η είδηση ότι θα έπαιρναν χάρη φτάνει να εγκατέλειπαν άμεσα τον σαλεμένο ηγέτη, οι στρατιώτες τράπηκαν σε φυγή, αφήνοντάς τον μόνο να εκτελεστεί για προδοσία. Η ζωή του έγινε ταινία από τον Βέρνερ Χέρτζογκ το 1971, το «Αγγίρε: Η Μάστιγα του Θεού», με τον Κλάους Κίνσκι να ενσαρκώνει τον παράτολμο εξτρεμιστή…
George Train: Φεμινιστής, κοσμοπολίτης, επίδοξος δικτάτορας
Την ώρα που όλοι αξιώνουμε από τους πολιτικούς μας να λένε την αλήθεια, ας πάρουμε μια μικρή γεύση για το πώς θα ήταν η πολιτική σκηνή αν υπήρχε πράγματι πλήρης ειλικρίνεια! Ήταν το 1872 λοιπόν όταν ο βιομήχανος, φεμινιστής(!), λάτρης της περιπέτειας και κοσμοπολίτης (πηγή έμπνευσης για τον «Γύρο του Κόσμου σε 80 Μέρες» του Ιούλιου Βερν!) κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ. Και αφού έχασε, άλλαξε την πολιτική του ατζέντα και θέλησε πια να γίνει δικτάτορας των ΗΠΑ! Και αυτό ήταν η πρώτη εκδήλωση του παραφουσκωμένου του εγωισμού: κατόπιν έβαλε εισιτήριο στις προεκλογικές του συναθροίσεις, δεν έδινε πια το χέρι του σε κανέναν (προτιμώντας να σφίγγει πάντα το δικό του) και έκανε όλων των λογιών τις ακρότητες, κάτι που θα τον έφερνε σε άσυλο την αμέσως επόμενη χρονιά! Όσο για τον λόγο που κλείστηκε στο ψυχιατρείο, δεν ήταν επειδή προσπάθησε να οργανώσει πραξικόπημα, αλλά για τη φεμινιστική λογοτεχνία που δημοσίευε αφειδώς!
Richard Booth: Από βασιλιάς... υποψήφιος βουλευτής
Ήταν το 1977 όταν ο πρώην ταπεινός πωλητής βιβλίων ανακήρυξε το χωριό του, το Hay-On-Wye της Ουαλίας, ανεξάρτητο βασίλειο, έχοντας πια 1.200 πιστούς υπηκόους! Άρχισε λοιπόν να μοιράζει τίτλους δεξιά και αριστερά, τύπωσε χαρτονόμισμα πάνω σε ριζόχαρτο (για να μπορούν ακόμα και να το φάνε προφανώς οι πολίτες του κρατιδίου του) και αγόρασε απίστευτες ποσότητες βιβλίων από βιβλιοθήκες που παράπαιαν. Κι έτσι νοίκιασε κάθε αδειανό κτίριο για να ανοίξει λέσχες βιβλίων και βιβλιοπωλεία με μεταχειρισμένα βιβλία! Και βέβαια οργάνωσε και ετήσιο φεστιβάλ βιβλίου. Μέχρι εδώ όλα (σχεδόν!) καλά, καθώς ο βιβλιοφάγος ηγέτης ήταν γραφικά ακίνδυνος, τότε όμως πήραν τα μυαλά του αέρα και άρχισε να εκδίδει φιρμάνια που απαγόρευαν τα αυτοκίνητα στο βασίλειό του, ακόμα και με τα σουπερμάρκετ τα έβαλε, την πηγή του κακού της κοινότητάς του, όπως πίστευε. Αφού έχασε τον θρόνο του λοιπόν, αποφάσισε το 2009 να κατέβει υποψήφιος για μια ταπεινή θέση στη Βουλή, έχασε όμως και επέστρεψε στα βιβλία του…
James Harden-Hickey: Ο πρίγκιπας του Τρινιδάδ
Ο Hickey προερχόταν από ένα πλούσιο περιβάλλον και αυτό ήταν το μεγάλο του πρόβλημα. Γέννημα-θρέμμα του Σαν Φρανσίσκο (1854), ταξίδεψε στο Παρίσι όταν ήταν μικρός και βλέποντας τα ανάκτορα των Βερσαλλιών και την αυτοκρατορική χλιδή τους ήξερε πια τι ήθελε να γίνει άμα μεγαλώσει: βασιλιάς! Κι έτσι το 1893 έκανε πράξη το όνειρό του: αποβιβάστηκε σε ένα μικρό και ακατοίκητο νησί, το Τρινιδάδ. Αφού αυτοανακηρύχθηκε «πρίγκιπας του Τρινιδάδ», έκανε τα πάντα για να προσελκύσει υπηκόους στο βασίλειο του ενός: γενναία δάνεια, τίτλοι ιδιοκτησίας και άλλα τέτοια προνόμια. Η καταστροφή χτύπησε όμως το μικρό βασίλειο το 1895, όταν οι Βρετανοί «εισέβαλαν» στο νησί, κατέφτασαν δηλαδή εκεί για να εγκαταστήσουν τηλεγραφική γραμμή. Ο Hickey δεν μπορούσε να αφήσει την αναίδεια των Βρετανών να περάσει έτσι: διπλασίασε τα προνόμια που έδινε στην αυλή του και συνεννοήθηκε με τον Henry Flager, έναν ευκατάστατο ιρλανδό επαναστάτη, για κοινή εισβολή των δύο χωρών(!) στην Αγγλία, με επικεφαλής φυσικά τον ίδιο. Ο Flager κατάλαβε ωστόσο ότι κάποια βίδα είχε στρίψει στον πρίγκιπα κα αποσύρθηκε από τη συνωμοσία. Το 1897, οι Βρετανοί αποσύρθηκαν από τα εδάφη του, μόνο και μόνο για να αντικατασταθούν από τους Βραζιλιάνους. Καταρρακωμένος για το χαμένο όνειρο του προσωπικού του βασιλείου, ο πρίγκιπας αυτοκτόνησε την επόμενη χρονιά…
Eleazar Williams: Βασιλιάς στη θέση του βασιλιά
Την ώρα που οι υπόλοιποι «ηγέτες» βασίστηκαν σε παραδοσιακές επαναστάσεις και άλλα πολιτικά μέσα για να ανέλθουν στον θρόνο, ο Williams μεταχειρίστηκε ένα εξίσου παλιό αλλά καλό κόλπο: ήταν το 1830 όταν καμώθηκε πως ήταν ο βασιλιάς της Γαλλίας, ο εκλιπών Λουδοβίκος-Κάρολος ΙΖ’, ο οποίος είχε πεθάνει σε ηλικία 10 ετών το 1795 στα μπουντρούμια της Γαλλικής Επανάστασης. Είχε βέβαια ένα μικρό θεματάκι να πείσει για Λουδοβίκος, καθώς αντί για λευκός Καυκάσιος ήταν ιθαγενής Αμερικάνος, ινδιάνος δηλαδή της φυλής των Μοχόκ! Όσο γιατί περίμενε ο δελφίνος του θρόνου να φτάσει στα 40 του χρόνια ζωής για να διεκδικήσει και πάλι τα νόμιμα δικαιώματά του, ο πλαστός βασιλιάς ισχυρίστηκε ότι είχε πάθει αμνησία και πρόσφατο χτύπημα στο κεφάλι τον είχε βοηθήσει να θυμηθεί ποιος ήταν! Κατάφερε πάντως να πείσει μια σειρά από αιγύπτιους αριστοκράτες να του δώσουν ένα γερό καταπίστευμα για να διεκδικήσει τον θρόνο (πιθανότατα επειδή δεν τον είχαν γνωρίσει), αν και πέθανε τελικά ο φουκαράς πριν δει το όνειρό του πραγματικότητα…
Verdicaee Turner: η Ινδιάνα που θέλησε να γίνει αυτοκράτειρα
Την ώρα που οι περισσότεροι επίδοξοι ηγέτες της λίστας μας πάλεψαν λυσσαλέα για να καταλάβουν τα ζηλευτά αξιώματα που ονειρεύτηκαν, η Vedicaee Turner γεννήθηκε για μεγαλεία. Κι αυτό βλέπετε γιατί στη γέννα της προσπάθησε (πάντα κατά τους ισχυρισμούς της) να κλοτσήσει τον πλακούντα, κι αυτός «γύρισε πίσω πάνω στο κεφάλι μου σαν στέμμα»! Με τέτοιο ξεκίνημα στη ζωή, πώς να μην ανακηρύξεις το 1927 την αφεντιά σου «Αυτοκράτειρα του Έθνους Washitaw»; Το εν λόγω «έθνος» ήταν μια ινδιάνικη φυλή που ισχυριζόταν ότι κατείχε όλα τα εδάφη που είχαν καταλάβει η ΗΠΑ από τη Γαλλία το 1803! Δεν ήταν ωστόσο ευχαριστημένη από τους λιγοστούς πλην πιστούς υπηκόους της ούτε από την υποστήριξη που έλαβε αναπάντεχα από μια εξτρεμιστική ομάδα αυτονομιστών (Republic of Texas), κι έτσι άρχισε να πουλά πανάκριβα διαβατήρια, διπλώματα οδήγησης και άλλα επίσημα νομικά έγγραφα του κρατιδίου της, κάτι που θα την έβαζε στο στόχαστρο των ομοσπονδιακών αρχών (των πραγματικών αυτή τη φορά)! Κι έτσι το 1999 καταδικάστηκε για διακεκριμένη απάτη, αποχαιρετώντας μια καλή το όραμα της μοναρχίας…
Hong Xiuquan: Ο ξάδελφος του Ιησού Χριστού
Μπορεί να μοιάζει παράδοξο να ονομάζεις γελοίο έναν άνθρωπο που κατάφερε να οργανώσει επανάσταση που άφησε 20.000 νεκρούς, εκτός φυσικά κι αν μιλάμε για τον Hong Xiuquan! Ο κύριος μοχλός της κινεζικής επανάστασης που διάρκεσε από το 1850-1864 γεννήθηκε στη μεσοαστική τάξη το 1814 και ήταν φέρελπις παιδαγωγός. Το 1836 όμως ήρθε σε επαφή με τον χριστιανισμό και έπαθε τέτοια εμμονή με τα θεία που ισχυρίστηκε ότι ήταν θεόσταλτος στη Γη για να απαλλάξει την οικουμένη από τον κόσμο των δαιμονίων! Μέχρι το 1850, είχε καταφέρει να μαζέψει κάπου 10.000-30.000 πιστούς ακολούθους (οι πηγές δεν συμφωνούν εδώ), με ένα κήρυγμα που ήταν «μείγμα ουτοπίας, ευαγγελικών γραφών και καθολικισμού». Και βέβαια δεν του πήρε πολύ να θεωρήσει εαυτόν άμεσο απόγονο του Ιησού Χριστού, κινεζικής εδώ καταγωγής. Η επανάστασή του ήταν βέβαια καταδικασμένη στην αποτυχία, καθώς η δύναμή του ήταν στο 1/10 του αριθμού του πρώτου στρατού που συνάντησε στο διάβα του. Κι έτσι, καθώς δεν μπορούσε να καταλάβει καμία πόλη ή να εμπλακεί με αξιώσεις στη μάχη με τις αυτοκρατορικές δυνάμεις, συγκατατέθηκε με τους αντάρτες του να σφαγιάζουν αμάχους και γυναικόπαιδα. Ο Xiuquan αυτοκτόνησε με δηλητήριο το 1864, παραιτούμενος μια και καλή από τη θεϊκή αποστολή του…
Chen Sheng: Το σπουργιτάκι που ήθελε να γίνει κύκνος
Ήταν το 209 π.Χ. όταν ο διοικητής ενός μικρού στρατιωτικού αποσπάσματος ήταν στρατοπεδευμένος στα βόρεια σύνορα της Κίνας. Μια ωραία πρωία λοιπόν, την ώρα που οδηγούσε τη δύναμή του των 450 αντρών στο στρατόπεδο για αναφορά, καθυστέρησε εξαιτίας της κακοκαιρίας, κι έτσι δεν του έμενε τίποτα άλλο να κάνει από το να στασιάσει! Και τότε, αντί να αυτοδιαλυθεί η δύναμή του, έκαναν κάτι καλύτερο: όρμησαν στο τοπικό παλάτι, αποφασισμένος καθώς ήταν ο Chen Sheng να γίνει βασιλιάς της επαρχίας. Παρά το μικροσκοπικό της στρατιάς του, ο τύπος τα κατάφερε και σύντομα ο στρατός του αριθμούσε πια 10.000 νοματαίους. Και πάλι λίγους ωστόσο, καθώς μιλάμε για την αρχαία Κίνα. Την ώρα που καμάρωνε λοιπόν για το κατόρθωμά του, ο αυτοκρατορικός στρατός των 200.000 αντρών είχε ήδη βγει στο κατόπι του, κουτσουρεύοντας έτσι την κυριαρχία του σε μόλις 6 μήνες δόξας. Και το χειρότερο είναι ότι ο τύπος δεν έμεινε καν στην κινεζική ιστορία ως λαϊκός ήρωας ή έστω μάρτυρας, καθώς στο χρονογράφημα της περιπέτειάς του ο αρχαίος συγγραφέας παρατηρεί: «Πώς πίστεψε ένα μικρό οδικό πτηνό πως θα μπορούσε να φτάσει στη μεγαλοπρέπεια του κύκνου»; Έλα ντε…
Jonathon Sharkey: Ο απόλυτος ηγεμόνας των… βρικολάκων
Την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι και καλά ηγέτες ήθελαν να βασιλέψουν σε ανθρώπους, ο Sharkey θέλησε να φτιάξει το δικό του έθνος βρικολάκων! Κι έτσι ενημέρωσε απλώς όλους εμάς, τα κατώτερα και ατελή όντα, για τον δρακουλίστικο θρόνο που μόλις είχε καταλάβει στις 16 Δεκεμβρίου 2009, όταν ζήτησε από αμερικανικό δικαστήριο να μην υπάγεται πια στους ανθρώπινους νόμους των ΗΠΑ, καθώς θα λογοδοτούσε πλέον μόνο στον Υπέρτατο Νόμο των Βαμπίρ! Και για να το κάνει λιανά αυτό, απείλησε τον δικαστή με θάνατο εξ ουρανού. Οι ταπεινοί και κακόβουλοι άνθρωποι δεν κατάλαβαν ωστόσο το όραμά του και τον έκλεισαν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, αν και ο ίδιος, πάντοτε ευγενής, δεν ξαπέστειλε τον απόκοσμο στρατό του να βλάψει τους υπαίτιους για τον εγκλεισμό του. Πλέον επεξεργάζεται σχέδιο για να κατέβει υποψήφιος πρόεδρος της Αμερικής,
δεν ξεκαθαρίζει πάντως αν θα είναι πλανητάρχης των ανθρώπων ή των βρικολάκων…
Από το newsbeast
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου