Το Άγιο Πάσχα

Το Άγιο Πάσχα

Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης.

H πένθιμη ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας και η χαρά που τη διαδέχεται το βράδυ της Ανάστασης δεν βιώνονται με την ίδια κατάνυξη και τον ίδιο ενθουσιασμό από ολόκληρο το Χριστιανικό κόσμο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ανάσταση του Κυρίου, ενώ η Δυτική στο θρήνο για το θάνατό του...

Η ορθόδοξη θεώρηση για την Ανάσταση συμπυκνώνεται στον πασίγνωστο ύμνο:

                                              Χριστός Ανέστη εκ νεκρών
                                              θανάτω θάνατον πατήσας και
                                              τους εν τοις μνήμασι ζωήν
                                              χαρισάμενος!

Τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες, οι εορτασμοί της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα δεν υπήρχαν, καθώς οι Χριστιανοί ήταν μια διωκόμενη μειονότητα. Όλα άλλαξαν τις ημέρες του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου και οι πρώτες λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας ξεκίνησαν στην Ιερουσαλήμ.

Το Χριστιανικό Πάσχα πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στο Εβραϊκό Πεσάχ. Το Πεσάχ ήταν η πρώτη από τις τρεις ετήσιες μεγάλες εορτές των Ισραηλινών, η οποία γιορταζόταν στις αρχές της Άνοιξης.

Η λέξη Πάσχα είναι ελληνοποιημένη απόδοση του Πεσάχ και σημαίνει Διάβαση. Οι μεν Εβραίοι γιορτάζουν τη διάβασή τους από την Ερυθρά θάλασσα και την απελευθέρωσή τους από τη φαραωνική δουλεία. Οι δε Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα, την ανάσταση του Χριστού και την απελευθέρωσή τους από την αμαρτία και το θάνατο. Ο Χριστιανισμός πήρε το Πάσχα από τους Εβραίους και του έδωσε νέο νόημα.

Με απόφαση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, το 325 μ.Χ, το Πάσχα ορίστηκε να εορτάζεται σ’ όλη τη Χριστιανοσύνη την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το εβραϊκό Πάσχα, προκειμένου να τηρείται η σειρά των γεγονότων.

Όμως, από την εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου, Ανατολικοί και Δυτικοί Χριστιανοί γιορτάζουν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες, οι μεν βάσει του παλαιού ημερολογίου, οι δε βάσει του νέου. Αν και το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει υιοθετήσει το νέο ημερολόγιο από τις αρχές του 20ου αιώνα, για το Πάσχα ακολουθεί το παλαιό.

Οι προσπάθειες για κοινό εορτασμό μεταξύ όλων των δογμάτων και ομολογιών του Χριστιανισμό δεν έχουν ευοδωθεί ως σήμερα.

sansimera.gr

Τα 10 πιο όμορφα πασχαλινά έθιμα από όλη την Ελλάδα Σχολιάστε0  59  3 G+7  4 ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ Πασχαλινές λαμπάδες: 11 αγορές για ευτυχισμένα βαφτιστήρια Πασχαλινά bazaar: Κοινωνική προσφορά και οικονομία Δημοσίευση | 1 Μαΐου 2013 - Παλαιότερο των 360 ημερών του Νικόλα Γεωργιακώδη Σε άκρως κατανυκτικό κλίμα, κάθε γωνιά της Ελλάδας γιορτάζει την περίοδο του Πάσχα με τον δικό της, ιδιαίτερο τρόπο. Το «Πάσχα το καινόν» ή η «πανήγυρις πανηγύρεων» όπως αναφέρεται στους πασχαλινούς ύμνους, αποτελεί για τον λαό μια ημέρα λαμπρή, μιας και η φύση βρίσκεται στα καλύτερά της. «Κατά το διάστημα της προετοιμασίας έθιμα προχριστιανικά με χαρακτήρα λατρευτικό, εξαγνιστικό και αποτρεπτικό του κακού, που απειλεί τη βλάστηση και την παραγωγή, έχουν ενταχθεί στη χριστιανική λατρεία», αναφέρει η κ. Aικατερίνη Πολυμέρου-Καμηλάκη, Διευθύντρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. «Λαϊκά δρώμενα αναπαράστασης θανάτου - ανάστασης στον ελληνικό χώρο, όπως ο Ζαφείρης στην Ήπειρο, οι κήποι του Άδωνη, οι τελετουργικοί χοροί του Πάσχα και του αγίου Γεωργίου, οι κούνιες, οι επισκέψεις με όργανα στους τάφους, η συμβολική χρήση των αβγών - και μάλιστα κόκκινων, αποτελούν εκδηλώσεις της προαιώνιας προσπάθειας του ανθρώπου να συμβάλει θετικά στη διαδικασία ανανέωσης της φύσης και στην εξασφάλιση της καλής σοδειάς», προσθέτει. Αερόστατα στο Λεωνίδιο Στην όμορφη κωμόπολη της Τσακωνιάς, η Λαμπρή γίνεται όνομα και πράγμα, αφού εδώ και έναν περίπου αιώνα, το βράδυ της Ανάστασης τηρείται το έθιμο των αερόστατων. Τα παιδιά των πέντε ενοριών συναγωνίζονται στις επιτυχείς «πτήσεις» των χρωματιστών φωτεινών αερόστατων, τα οποία ετοιμάζουν επί εβδομάδες πριν το Πάσχα. Για περίπου μισή ώρα μετά το «Χριστός Ανέστη», ο ουρανός αποκτά… έξτρα αστέρια, ενώ παράλληλα το ευαγγέλιο διαβάζεται και στην τσακώνικη διάλεκτο. Οι κερκυραϊκοί μπότηδες Μπότηδες είναι τα κανάτια εκείνα με το λεπτό στόμιο, που, αν έχετε κάνει Πάσχα στην Κέρκυρα, σίγουρα θα έχετε δει να σκάνε στα πόδια σας το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου. Πρόκειται για το έθιμο της Πρώτης Ανάστασης, κατά το οποίο οι Κερκυραίοι γεμίζουν τους μπότηδες με νερό και τους πετούν από τα μπαλκόνια των καντουνιών. Λίγο νωρίτερα, στην εκκλησία της Παναγιάς των Ξένων έχει γίνει τεχνητός σεισμός, σαν αναφορά στον σεισμό που έγινε σύμφωνα με την Βίβλο στον τάφο του Ιησού, ενώ στην συνέχεια, οι κερκυραϊκές φιλαρμονικές κυκλοφορούν στην πόλη παίζοντας εύθυμα εμβατήρια. Ρουκετομανία στο Βροντάδο Η Χίος κάθε χρόνο τέτοια εποχή τραβάει τα βλέμματα, χάρη στο έθιμο που αναβιώνει στο χωριό Βροντάδο και περιλαμβάνει την μάχη των ενοριών με ρουκέτες. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, η συνήθεια ξεκίνησε επί Τουρκοκρατίας, όταν οι Χριστιανοί κάτοικοι ήθελαν να δείξουν στους Τούρκους πώς γιορτάζουν οι ορθόδοξοι την Ανάσταση. Ο Δήμος βέβαια πλέον έχει θέσει αυστηρούς κανόνες για την ασφάλεια των συμμετεχόντων στον ρουκετοπόλεμο, για να αποφευχθούν τα παρατράγουδα και οι τραυματισμοί που παρατηρήθηκαν πριν λίγα χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, το θέαμα στον μεταμεσονύκτιο ουρανό είναι μαγευτικό – άλλωστε οι ειδικοί «ρουκετοποιοί» του χωριού εργάζονται γι’ αυτό το υπερθέαμα καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς. Λευκά περιστέρια στην Ζάκυνθο Το «ζακυνθινό μεγαλοβδόμαδο» είναι γεμάτο έθιμα που στο νησί αποκαλούνται «αντέτια». Από αυτά, ξεχωρίζουν τα άσπρα περιστέρια που αφήνει ο ιερέας κατά την Πρώτη Ανάσταση, ενώ οι νοικοκυρές ρίχνουν πήλινα κανάτια από τα μπαλκόνια, κατά τις προσταγές ενός εθίμου, αντίστοιχου με αυτό της Κέρκυρας. Το Ευαγγέλιο της Ανάστασης ψάλλεται με τον ιδιαίτερο «μουσικό» τρόπο της Επτανησιακής παράδοσης, ενώ η Αναστάσιμη ακολουθία πραγματοποιείται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μόνο στον Άγιο Μάρκο. Οι υπόλοιπες εκκλησίες αρκούνται στο χαρμόσυνο χτύπημα της καμπάνας και πραγματοποιούν την ακολουθία το πρωί της Κυριακής. Αγώνας δρόμου στην Αράχωβα Διπλή γιορτή για την Αράχωβα, καθώς η γιορτή του Αγίου Γεωργίου που πέφτει παραδοσιακά κοντά στο Πάσχα γιορτάζεται με την ίδια φροντίδα και ζέση που επιδεικνύουν οι ντόπιοι για την Ανάσταση. Έτσι, ανήμερα του Πάσχα, ξεκινά η περιφορά της εικόνας του Αγίου Γεωργίου, οι γηραιότεροι κάτοικοι ξεκινούν από την Εκκλησία και πραγματοποιούν τον «αγώνα της ανηφόρας», ενώ χορευτικά συγκροτήματα έχουν ήδη πιάσει δουλειά. Παράλληλα, έχουν ετοιμαστεί οι «λάκκοι» σε κάθε γειτονιά, όπου ανάβουν οι φωτιές που θα υποδεχθούν δεκάδες αρνιά – τόσα, ώστε λέγεται πως αν κάποιος δει από μακριά την Αράχωβα, νομίζει πως το χωριό έχει πάρει φωτιά. Το κάψιμο του Ιούδα στην Θράκη Στις Μέτρες της Θράκης, τη Μεγάλη Πέμπτη συνηθίζεται τα παιδιά να φτιάχνουν το ομοίωμα του Ιούδα, το οποίο περιφέρουν στα σπίτια, ζητώντας κλαδιά για να τον κάψουν την επομένη ημέρα στον Επιτάφιο. Τη Μεγάλη Παρασκευή η πομπή του Επιταφίου φτάνει στο τέλος της έξω από ένα παρεκκλήσι, όπου εκεί βρίσκεται έτοιμη η φωτιά για να καεί ο Ιούδας. Μόλις ο ιερέας ξεκινήσει να διαβάζει το σχετικό Ευαγγέλιο, ανάβουν τη φωτιά και ρίχνουν μέσα της το ομοίωμα, ενώ μόλις ολοκληρωθεί η καύση οι κάτοικοι συνηθίζουν να παίρνουν μια χούφτα από τη συγκεκριμένη στάχτη την οποία ρίχνουν στα μνήματα. Μπρρρ! Η αναπαράσταση των Παθών στην Πάρο Αν και η Πάρος αποτελεί από μόνη της ιδανικό προορισμό όλες τις εποχές του χρόνου, το Πάσχα ιδιαίτερα πραγματοποιείται στο νησί το μοναδικό έθιμο της αναπαράστασης των Παθών κατά την περιφορά του Επιταφίου στα ορεινά χωριά Μάρπησσα, Μάρμαρα, Πρόδρομο, Λεύκες και Άσπρο Χωριό. Καθώς ο Επιτάφιος περνά τα δρομάκια των νησιών κάνει συνολικά 15 στάσεις στις οποίες αναπαριστώνται ζωντανά εικόνες των Παθών του Χριστού. Παιδιά ντυμένα Ρωμαίοι στρατιώτες ή μαθητές του Χριστού ζωντανεύουν σκηνές από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα, τον «Μυστικό Δείπνο», το μαρτύριο της Σταύρωσης κ.α., ενώ σε κάθε μία από αυτές τις στάσεις φωτίζεται εντυπωσιακά και ένα σημείο του βουνού. Το βράδυ του Σαββάτου το έθιμο κορυφώνεται με την αναπαράσταση της Ανάστασης μέσα σε μία εκθαμβωτική ατμόσφαιρα χιλιάδων κεριών και αμέτρητων πυροτεχνημάτων που φωτίζουν μαγευτικά τον ουρανό του Αιγαίου. «Του μαύρου νιου τ’ αλώνι» στη Χαλκιδική Στην… πολύπαθη Ιερισσό, ξεχωριστό χρώμα στις πασχαλινές εκδηλώσεις δίνει το έθιμο «Του μαύρου νιου τ’ αλώνι» στους λόφους πάνω από την πόλη την Τρίτη του Πάσχα. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού, οι γεροντότεροι αρχίζουν τον χορό. Στην συνέχεια συνοδεύουν και οι υπόλοιποι κάτοικοι, οι οποίοι τραγουδούν και χορεύουν όλα τα Πασχαλινά τραγούδια, ενώ τελειώνουν με τον «Καγκέλευτο» χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Ο χορός περνά κάτω από δάφνινη αψίδα όπου υπάρχουν δύο νεαροί με υψωμένα σπαθιά και στη μέση του τραγουδιού «διπλώνεται» στα δύο με τους χορευτές να περνούν ο ένας απέναντι από τον άλλο για τον τελευταίο χαιρετισμό. Κατά την διάρκεια της γιορτής μοιράζεται, καφές που βράζει σε μεγάλο καζάνι («ζωγραφίτικος»), τσουρέκια και αυγά. «Μπουλούκια» στην Καλαμάτα Ο διαγωνισμός των «μπουλουκιών» στην πόλη της Καλαμάτας πηγάζει από τους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821. Οι διαγωνιζόμενοι με παραδοσιακές ενδυμασίες και οπλισμένοι με σαΐτες, δηλαδή με χαρτονένιους σωλήνες γεμάτους μπαρούτι, επιδίδονται σε σαϊτοπόλεμο, στο γήπεδο του Μεσσηνιακού με τη συμμετοχή εκατοντάδων ντόπιων και επισκεπτών. Επίσης, το βράδυ του Μ.Σαββάτου πραγματοποιείται το έθιμο του «συχώριου», δηλαδή όλοι όσοι έχουν πεθαμένους συγγενείς φέρνουν στην εκκλησία ψητά, κρασί και ψωμί, τα οποία έχει «διαβάσει» ο παπάς και τα προσφέρουν στους επισκέπτες και στους κατοίκους του νησιού. Ο Ζαφείρης στην Ήπειρο Σε όλη την Ήπειρο, αλλά και σε πολλά μέρη της Μακεδονίας, την Κυριακή του Πάσχα, αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της άνοιξης αναβιώνει το έθιμο του Ζαφείρη. Το όνομα ποικίλει από τόπο σε τόπο, αλλού το λένε Μαγιόπουλο, αλλού Φουσκοδέντρι. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα παιδικό παιχνίδι στο οποίο ένα παιδί υποδύεται τον Ζαφείρη και παριστάνει το νεκρό, ενώ τα υπόλοιπα μαζεύουν λουλούδια, χλόη και φύλλα και τον στολίζουν, ενώ παράλληλα τον μοιρολογούν κρατώντας καλάμια αντί για λαμπάδες. Αφού τελειώσει το μοιρολόι, όλα τα παιδιά μαζί φωνάζουν «Σήκου Ζαφείρη, Σήκου!» και ο «νεκρός» ανασταίνεται από το στολισμένο με λουλούδια κρεβάτι του και κυνηγά φωνάζοντας και γελώντας τα υπόλοιπα πιτσιρίκια. Αυτός που θα πιάσει ο Ζαφείρης, γίνεται την επόμενη χρονιά «νεκρός».

Διαβάστε περισσότερα στο: http://www.in2life.gr/features/notes/article/276479/ta-10-pio-omorfa-pashalina-ethima-apo-olh-thn-ellada.html?singlepage=1
Πηγή: www.in2life.gr

Διαθήκες πέρα από κάθε φαντασία που άφησαν με το στόμα ανοιχτό τους κληρονόμους

Διαθήκες πέρα από κάθε φαντασία που άφησαν με το στόμα ανοιχτό τους κληρονόμους

Όλα τα έχουμε δει σε αυτή τη ζωή. Ωστόσο υπάρχουν και οι μεταθανάτιες επιθυμίες, αυτές που γίνονται ευρέως γνωστές σε συγγενείς και φίλους, μετά το άνοιγμα μιας διαθήκης και τη σχετική γνωστοποίηση από δικηγόρους. Σύμφωνα μάλιστα με την Telegraph, εμπειρογνώμονες - γενεαλόγοι που μελετούν διαθήκες για πάνω από μισό αιώνα από την εταιρία Fraser and Fraser, με έδρα το Λονδίνο, ανέλαβαν να "ξεθάψουν" για το ευρύτερο κοινό, τις πιο ξεκαρδιστικές διαθήκες όλων των εποχών.
Ανάμεσα σε αυτές, με βάση το δικό τους Top Ten, ένας άνδρας που πριν χρόνια άφησε κληρονομιά στον ίδιο το... Χριστό, 26.000 δολάρια, σε περίπτωση που αποδειχτεί αληθινός και σε περίπτωση που αποκαλύψει την πραγματική του ταυτότητα.
Η 59χρονη Annie Langabeer από την πλευρά της, άφησε στο αδερφό της δύο ταβάνια και ελάχιστα χρήματα, προκειμένου να αγοράσει ένα σχοινί, με το οποίο του πρότεινε πολύ απλά.... να πάει να κρεμαστεί! Τη διαθήκη συνόδευε η επιστολή: "Αν και νεκρή, το πνεύμα μου ζει", γεγονός που μάς παραπέμπει στο γεγονός ότι μάλλον οι σχέσεις τους δεν ήταν οι ιδανικότερες.

Οι ειδικοί "κοσκίνισαν" 200.000 διαθήκες από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και μετά, σε μία προσπάθεια να εντοπίσουν τα οικογενειακά δέντρα εκατοντάδων ανθρώπων.
Ο Frank Smith ήξερε ακριβώς τι έκανε με την περιουσία των κοντά 3.000 δολαρίων, το Δεκέμβριο του 1937. Προειδοποίησε την κόρη του ότι θα μπορέσει να γίνει νόμιμος αποδέκτης των χρημάτων και των ακινήτων του, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα συνέχιζε να ζει με τον "ανήθικο σύζυγό της". Ο κ. Smith που απεβίωσε τελικά τον Νοέμβριο του 1942, δεν ξέχασε φυσικά να σημειώσει στα ψιλά γράμματα ότι "στη αντίθεση περίπτωση, η περιουσία θα δωριζόταν στο δημόσιο".
Τον Φεβρουάριο του 1999, ο Kenneth Gibson, επέμενε ότι η κόρη του θα πρέπει να κληρονομήσει το... "χρέος των 220 γραμ. λουκάνικων", εφόσον η μητέρα της που είχε ήδη φύγει από τη ζωή, δεν είχε πληρώσει όταν έπρεπε το αντίτιμο. Ο ίδιος απεβίωσε δύο μήνες αργότερα.
Περισσότερο ρομαντικός υπήρξε στη ζωή του ο Issac Cooke, ο οποίος το 1935 έγραψε τα πάντα στη γυναίκα του, Alice. Όταν όμως λέμε τα πάντα, τι εννοούμε; Για την ακρίβεια, πώς το εννοούμε; "Η διαθήκη του", λένε οι ειδικοί "είχε τη μορφή επτά - στιχου ποιήματος με ομοιοκαταληξία".
Ο 70χρονος Albert Orton από το Coventry που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών, το 1888, άφησε στη γυναίκα του μόλις ένα ποδήλατο - farthing (με τη σέλα  μπροστά στο τιμόνι και για το οποίο απαιτούνται άριστες οδηγικές ικανότητες), καθ' ότι δήλωνε αηδιασμένος σχεδόν από τον τρόπο που του συμπεριφερόταν όσο ήταν εν ζωή.
Ο Richard Walker ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά και δεν δίστασε να το αποδείξει έμπρακτα και μεταθανάτια. Δώρισε το ποσό των 10.000 δολαρίων στην "αγάπη της ζωής του", μία κοπέλα που γνώρισε σε μπαρ στην Ταϋλάνδη. Η ίδια θα μπορούσε να λάβει το ποσό στην ηλικία των 21. Ο κ. Walker πέθανε το 1982, σε ηλικία 41 ετών και στη διαθήκη του έγραψε: "Πείτε της ότι την αγάπησα, περισσότερο από οποιονδήποτε γνώρισα τυχαία στη ζωή μου ποτέ".
Ο Martin Turner συνέταξε τη διαθήκη του, τον Ιανουάριο του 1916. Αξιωματικός στο βρετανικό στρατό, είχε το κανονικό επώνυμο Tuchmann, γεγονός που ήταν καταχωρημένο σε όλα τα δημόσια έγγραφα. Ωστόσο, η μόνη του επιθυμία ήταν να τον αποκαλούν όλοι, με το επώνυμο Turner.
Ο  Stephen Cuthbert έγραψε το 2002 τη διαθήκη του, μέσω της οποίας καταστούσε σαφές ότι η περιουσία του θα προορίζονταν στην αποπληρωμή των ποτών και εν γένει της άστατης ζωής του, μετά την εγκατάλειψη του μάταιου τούτου κόσμου.
Τέλος, στις πιο σπαρταριστές διαθήκες που έχουν ποτέ καταγραφεί μέσα σε 50 χρόνια, κατατάσσεται και η επιθυμία του πάμπλουτου 7ου Μαρκήσιου του Londonberry, ο οποίος έγραψε στη γυναίκα του τα πάντα, αλλά μαζί και τα ζώα του. "Μοναδική μου επιθυμία είναι να δωρίσω στη σύζυγό μου, όλα τα ζώα που είχα στην κατοχή μου, μαζί όμως και με την φυσικό πολλαπλασιασμό τους". Όπερ σημαίνει μαζί και τα γεννητούρια τους.
Και μπορεί σήμερα να μην γνωρίζουμε τι ακριβώς έγινε κατά την αποδοχή κληρονομιάς, ωστόσο, αναγνωρίζουμε ότι πρόκειται για τις πιο πρωτότυπες διαθήκες που διαβάσαμε ποτέ!

Πηγή: telegraph.co.uk

Οι κακοί του κόσμου...

Οι κακοί του κόσμου...

Μοχθηροί, αιμοδιψείς και ακραία βάρβαροι...
Η Ιστορία συχνά επαναλαμβάνεται, ιδιαίτερα όταν είναι να φέρει δεινά στην οικουμένη.



Και βέβαια είναι υπερπλήρης από φοβερά και τρομερά γεγονότα και αδίστακτους ανθρώπους που αφέθηκαν να τους κυριεύσει το κακό.

Φαίνεται λοιπόν πως η μοχθηρία βαδίζει με την ανθρωπότητα χέρι-χέρι, αφού ήδη από την αρχαιότητα ιστορικές φιγούρες αιματοκύλησαν τον κόσμο, ο καθένας για τους λόγους του. 

Ας δούμε λοιπόν μερικούς μόνο -αλίμονο!- από τους σφαγείς των λαών, που στην πλειονότητα των περιπτώσεων έμειναν στην Ιστορία ακριβώς λόγω αυτού...

Αυτοκράτειρα Γου


Η Γου Τζετιάν ανέβηκε στον θρόνο της Κίνας και παρέμεινε εκεί από τον Οκτώβριο του 690 μέχρι τον Φεβρουάριο του 705, την ώρα που είναι η μόνη γυναίκα στην κινεζική ηγεμονική ιστορία που κυβέρνησε μόνη. Ήταν αδίστακτη, σαδίστρια και σεξουαλικά ακόλαστη, που το μόνο που έφερε στη χώρα της ήταν χάος και πάλι χάος. Οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις ήταν στην καθημερινή της ατζέντα, με το χόμπι της να είναι να εξαναγκάζει αβοήθητους ανθρώπους στην αυτοκτονία. Όλοι οι εσωτερικοί αντίπαλοί της εξορίστηκαν ή δολοφονήθηκαν, ενώ ούτε τα μέλη της οικογένειάς της γλίτωσαν από την οργή της, φτάνοντας μάλιστα μέχρι στο σημείο να εκτελέσει ακόμα και τη νεογέννητη κόρη της. Οι γιοι της τη γλίτωσαν με ισόβια εξορία, εκτός από έναν που διατάχθηκε από την ίδια να αυτοκτονήσει. Ο φόρος αίματος που διεκδίκησε η αδίστακτη Γου ανέρχεται σε χιλιάδες ζωές, με ανθρώπους να δηλητηριάζονται, στραγγαλίζονται, ακρωτηριάζονται, ακόμα και να καίγονται ζωντανοί. Πέθανε τον Δεκέμβριο του 705 σε ηλικία 81 ετών...

Τσιν Σι Χουάνγκ 


Ο πρώτος αυτοκράτορας της Κίνας (221-210 π.Χ.) χαρακτηριζόταν παρανοϊκός, βάρβαρος, απάνθρωπος και αιμοβόρος, κι αυτό γιατί κατέσφαξε τον λαό του. Στον πρώτο χρόνο της ηγεμονίας του, περισσότερες από 120.000 οικογένειες εξωθήθηκαν σε αναγκαστική μετεγκατάσταση, την ώρα που έκαψε το σύνολο σχεδόν των γραπτών μνημείων της χώρας, αποκεφαλίζοντας εκατοντάδες λόγιους και ανθρώπους των γραμμάτων. Βύθισε την Κίνα στη φτώχεια, αυξάνοντας δυσανάλογα τους φόρους των αγροτών, την ώρα που επιστράτευε χιλιάδες ανθρώπους για να κατασκευάσει τα ματαιόδοξα έργα του, η πλειονότητα των οποίων πέθαινε από την εξαντλητική εργασία, την πείνα ή την οργή του Χουάνγκ. Το μόνο που φαινόταν να νοιάζει τον αυτοκράτορα ήταν η αθανασία του, κι όταν το επιστημονικό του προσωπικό απέτυχε να του δώσει την αιώνια ζωή που τόσο αποζητούσε, θα έθαβε και τους 480 από αυτούς ζωντανούς. Ακόμα και στον θάνατο δεν ησύχασε, παραγγέλλοντας το θρυλικό υπόγειο μαυσωλείο του, που χρειάστηκε 700.000 εργάτες για να χτιστεί, με τους περισσότερους να πεθαίνουν στη διαδικασία. Ο Χουάνγκ πέθανε τον Σεπτέμβριο του 210 π.Χ., με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για 1 εκατομμύριο φόρο σε ανθρώπινες ζωές...

Γκοντφρουά ντε Μπουιγιόν



Ο φράγκος ιππότης ήταν ο ηγέτης της Πρώτης Σταυροφορίας, που ως γνωστόν άφησε στο πέρασμά της δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, ο οποίος έβαλε σκοπό να εκδικηθεί το αίμα του Ιησού αιματοκυλώντας τους Αγίους Τόπους. Το 1099, αυτός και ο στρατός του έφτασαν στην Ιερουσαλήμ, σκοτώνοντας όσους δεν εγκατέλειψαν την πόλη και γκρεμίζοντας μνημεία πολιτισμών. Κανείς δεν ξέφυγε από τη μανία του, στρατιώτες και πολίτες, κι όταν τους έσφαξε όλους, διέταξε τον στρατό του να κυνηγήσει και όσους είχαν διαφύγει. Σωροί χεριών, ποδιών και κεφαλιών διασκορπίστηκαν στην Ιερουσαλήμ, με τον στρατιωτικό διοικητή να περιδιαβαίνει ξυπόλητος και ευτυχισμένος τους αιματοβαμμένους δρόμους της πόλης. Περίπου 70.000 μουσουλμάνοι σκοτώθηκαν εκεί, κι όταν ο Γκοντφρουά θα πέθαινε από πανούκλα τον Ιούλιο του 1100, ο στόχος του είχε επιτευχθεί...

Ηρώδης


Ο βασιλιάς της Ιουδαίας (37-4 π.Χ.) δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ο σκληρόκαρδος, παρανοϊκός και αιμοδιψής βασιλιάς, που επιδόθηκε σε αδιανόητες φρικαλεότητες, είναι κυρίως γνωστός για την τάση του να θέλει να σκοτώσει τον Ιησού, αλλά και για τη σφαγή των αθώων (σφαγή των νηπίων), με τον Ηρώδη να παραγγέλλει την εξόντωση κάθε αγοριού ηλικίας 2 ετών και κάτω στη Βηθλεέμ. Σύμφωνα με τη Βίβλο, τα παιδιά που θανατώθηκαν υπολογίζονται από 10.000-150.000, οι ιστορικοί ωστόσο κάνουν λόγο για μερικές δεκάδες, μιας και η Βηθλεέμ ήταν τότε μια μικρή πόλη. Όπως κι αν έχει πάντως, ο Ηρώδης θα έδινε τη διαταγή του ανεξαρτήτως του αριθμού των θυμάτων, γεγονός που επιβεβαιώνει ο θάνατος χιλιάδων άλλων υπό τις διαταγές του: από αντιπάλους και ιερείς μέχρι και μέλη της οικογένειάς του (η γυναίκα και τα τρία παιδιά του). Ο Ηρώδης θα σκότωνε τους πάντες για να παραμείνει στην εξουσία, με την πρακτική αυτή να έχει σημαδεύσει τη ζωή του. Ακόμα και στο νεκροκρέβατό του παρήγγειλε την εκτέλεση επιφανών πολιτών της Ιουδαίας, για να συνοδευτεί η κηδεία του με εθνικό ξέσπασμα πένθους. Ευτυχώς, η εντολή του αυτή αγνοήθηκε...

Ιωάννης της Αγγλίας



Ο Ιωάννης (John) ήταν ο βασιλιάς της Αγγλίας από τον Απρίλιο του 1199 μέχρι τον Οκτώβριο του 1216. Βύθισε τη χώρα του στη φτώχεια, πυροδότησε τη σύνταξη της Μάγκνα Κάρτα και ενέπνευσε τον μύθο του Ρομπέν των Δασών. Χαρακτηριζόταν άπληστος, βίαιος, κακόβουλος, ανελέητος, σεξουαλικά ασύδοτος και αμοραλιστής. Πρόδωσε τους φίλους του, τον πατέρα του, τα αδέρφια του και τη χώρα του τελικά, αποπλάνησε τις γυναίκες και τις κόρες των οικείων αλλά και των εχθρών του (πρακτική που θα του χάριζε 12 νόθα τέκνα), εξορίζοντας για πάντα τις οικογένειές τους από το βασίλειό του. Φυλάκιζε όσους δεν συμπαθούσε και τους άφηνε να πεθάνουν από την πείνα. Λεηλάτησε τις εκκλησίες και έδιωξε από τη χώρα τους ιερείς, κήρυξε πόλεμο κατά της Γαλλίας και εναντίον των βαρώνων, παραγγέλλοντας τον βασανισμό, αποκεφαλισμό, απαγχονισμό, σφαγή και τύφλωση χιλιάδων πραγματικά ανθρώπων, προσπαθώντας να κλέψει όσο το δυνατόν περισσότερα από τον λαό του. Στα χρόνια του η Αγγλία θα έχανε το μεγαλύτερο μέρος της αυτοκρατορίας της, με τον ίδιο να αυξάνει απλώς τους φόρους στα εναπομείναντα εδάφη ως αντιστάθμισμα, με νούμερα που άγγιξαν ακόμα και το 300%, κίνηση που κατέστρεψε τις ζωές χιλιάδων υπηκόων του. Κι αν δεν πέθαινε πριν κηρύξει ολομέτωπη επίθεση κατά της Γαλλίας, η Αγγλία θα είχε πέσει σε γαλλικά χέρια: τον Οκτώβριο του 1216 ωστόσο θα έχανε τη ζωή του επειδή έφαγε πολλά ροδάκινα και ήπιε πολύ μπίρα...

Ταμερλάνος 



Ο άνθρωπος που κατέκτησε κατά τον 14ο αιώνα τη Δυτική, Κεντρική και Νότια Ασία, εγκαθιδρύοντας τη δυναστεία του, πίστευε ότι καταγόταν από τη γενιά του Τζένγκις Χαν. Ο αιμοχαρής και αδίστακτος κατακτητής θα έφερνε όλεθρο και καταστροφή σε εκατομμύρια ανθρώπους, καθώς δεν διέθετε κανενός είδους έλεος: 200.000 στρατιώτες και πολίτες που παραδόθηκαν στην Ινδία εκτελέστηκαν επιτόπου, 20.000 αποκεφαλίστηκαν στην πόλη Χαλέπι της Συρίας, 70.000 εκτελέστηκαν στην Ιφσάν, άλλες 70.000 αποκεφαλίστηκαν στο Τικρίτ και 90.000 ακόμα στη Βαγδάτη. Εξανάγκαζε τους αντιπάλους του σε φρικιαστικό θάνατο με πνιγμό, την ώρα που τεράστιοι σωροί με τα κρανία των εχθρών στήνονταν στο πεδίο της μάχης για τον Ταμερλάνο, για να τα επιθεωρεί καμαρώνοντας τις νίκες του. Αγαπημένες μέθοδοι εκτέλεσης ήταν ο αποκεφαλισμός, ο ακρωτηριασμός και το κάψιμο ζωντανών ανθρώπων. Ο Ταμερλάνος πέθανε από φυσικά αίτια τον Φεβρουάριο του 1405, όχι βέβαια προτού στερήσει τη ζωή σε 15-20 εκατομμύρια ανθρώπους...

Νέρων



Ο πέμπτος αυτοκράτορας της Ρώμης, από το 54-68 μ.Χ., θα άφηνε πίσω του ερείπια. Κυριολεκτικά. Η παρακμή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας συνοδεύτηκε με το κάψιμο ολόκληρων πόλεων και την εκτέλεση χιλιάδων ανθρώπων, με τα μέλη της οικογένειάς του να δολοφονούνται συστηματικά από την οργή του: η πρώην γυναίκα του, η σύζυγος, η μητέρα του και πολλοί ακόμα θα έβρισκαν τραγικό θάνατο. Ο Νέρωνας δηλητηρίαζε, αποκεφάλιζε, μαχαίρωνε, έκαιγε, έβραζε, σταύρωνε και παλούκωνε όποιον του έκανε κέφι, βίαζε γυναίκες, ακρωτηρίαζε τα απόκρυφα μέρη αντρών και γυναικών και πολλές πολλές ακόμα αποτρόπαιες πράξεις. Όταν μάλιστα έκαψε την ίδια τη Ρώμη, απολάμβανε το θέαμα από τα ανάκτορά του, με την τεράστια πυρκαγιά να κατακαίει πολλούς πολίτες, να αφήνει χιλιάδες ανέστιους και ακόμα περισσότερους βουτηγμένους στη φτώχεια. Και βέβαια παρά το γεγονός ότι εκείνος είχε διατάξει το κάψιμο της πόλης, κατηγόρησε τους χριστιανούς, με εκατοντάδες πρωτοχριστιανούς να βρίσκουν μαρτυρικό χαμό ως αντίποινα. Μοιραία θεωρήθηκε ο «Αντίχριστος», αφού αποκεφάλισε ακόμα και τον απόστολο Παύλο και σταύρωσε (ανάποδα!) τον Πέτρο. Ο Νέρωνας θα αυτοκτονούσε όταν διαπίστωσε ότι έχανε την επανάσταση και η ζωή του ήταν πλέον σε κίνδυνο...

Καλιγούλας



Ο τρίτος αυτοκράτορα της Ρώμης, από το 37-41 μ.Χ., ήταν αμετροεπής, σαδιστής, πολυδάπανος και με τρομακτική έφεση στις σεξουαλικές περιπέτειες. Στους τρεις πρώτους μήνες της ηγεμονίας του τρόμου, περισσότερα από 160.000 ζώα θυσιάστηκαν προς τιμή του, καθώς πίστευε ότι ήταν θεός. Κάτω από τη διακυβέρνησή του μάλιστα οι ρωμαϊκοί νόμοι έγιναν όργανα βασανιστηρίου, με τον Καλιγούλα να θεωρεί ότι οι φυλακισμένοι έπρεπε να βρουν μαρτυρικό θάνατο. Τότε ήταν που θα ξεκινούσε να δολοφονεί με φρικιαστικούς τρόπους για την ψυχαγωγία του, με τις εκτελέσεις να διαρκούν ακόμα και μέρες ολόκληρες. Στραγγάλιζε και αποκεφάλιζε παιδιά, ξυλοκοπούσε μέχρι θανάτου αντιπάλους, ανάγκαζε οικογένειες να παραβρεθούν στις εκτελέσεις των τέκνων τους, έκοβε τις γλώσσες των εχθρών του, τάιζε τα λιοντάρια του με κρατουμένους, με τη σκληρότητά του να εξαναγκάζει τους στόχους του να αυτοκτονούν πολλές φορές παρά να αφεθούν στα αποτρόπαια βασανιστήρια που τους επιφύλασσε ο παρανοϊκός μονάρχης. Βίαζε γυναίκες, περιλαμβανομένων των τριών αδερφών του, με την αγαπημένη του πάντως μέθοδο εκτέλεσης να είναι το πριόνισμα του θύματος και την ακόμα πιο αγαπημένη του λιχουδιά να είναι το μασούλημα των όρχεων των ανθρώπων που σκότωνε. Κι όταν θα δολοφονούταν το 41 μ.Χ., οι ρωμαίοι πολίτες θα ανακουφίζονταν για λίγο, πριν έρθει ο Νέρωνας να ξανακάνει τη διαφορά στο βασίλειο του φόβου...

Αττίλας



Ο Αττίλας κυβέρνησε τους Ούνους από το 434-453, με την αυτοκρατορία του να εκτείνεται από τον Ουράλη Ποταμό μέχρι τη Γερμανία και από τη Βαλτική μέχρι τον Δούναβη. Ο αιμοσταγής και ανελέητος πολεμιστής αγαπούσε ιδιαίτερα τον πόλεμο, βάζοντας στόχο να διαλύσει τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα του. Σκότωνε ακόμα και τους ρωμαίους πολίτες που τον ικέτευαν για έλεος, με την καταστρεπτική του μανία να λογίζεται από τους εχθρούς του ως τιμωρία από τους θεούς. Γι' αυτό και πήρε το παρατσούκλι «Μάστιγα του Θεού»! Για τον Αττίλα η ανθρώπινη ζωή δεν είχε νόημα, γι' αυτό και βασάνιζε και σκότωνε αδιακρίτως είτε εχθρούς είτε δικούς του, αφανίζοντας συχνά τους πληθυσμούς ολόκληρων πόλεων. Οι ρωμαϊκές πόλεις που βρέθηκαν στο πέρασμά του εξαφανίστηκαν από προσώπου γης, με τον αριθμό των θυμάτων που άφησε πίσω της η «Μάστιγα» να λογίζεται σε εκατοντάδες χιλιάδες. Κι όταν συνάντησε την αγία Ούρσουλα και θέλησε να την παντρευτεί, η άρνηση της γυναίκας να ενδώσει στις πιέσεις του δεν θα κατέληγε μόνο στον θάνατό της, αλλά και στην εκτέλεση των 11.000 συντρόφων της. Ο θρύλος τον θέλει να πίνει αίμα γυναικών, την ώρα που είναι σίγουρο ότι σκότωσε δύο από τους γιους του και τον αδερφό του...

Τζένγκις Χαν



Ο ηγέτης της μογγολικής αυτοκρατορίας, από το 1206-1227, κατάφερε να κυριεύσει το μεγαλύτερο μέρος της Κίνας και όλα τα εδάφη γύρω από την Κασπία Θάλασσα. Ήταν αδίστακτος, εξαιρετικά εκδικητικός και αιμοδιψής, αφανίζοντας πολυάριθμες πόλεις και δολοφονώντας χιλιάδες στρατιώτες, πολίτες και παιδιά. Κι όταν λέμε χιλιάδες, είναι ίσως αισιόδοξη εκτίμηση, αφού σε ένα περιστατικό μόνο σφαγίασε 700.000 ανθρώπους! Αποκεφάλιζε τους φτωχούς και βασάνιζε τους πλούσιους για να του παραδώσουν τους θησαυρούς τους, την ώρα που ο συνήθης τρόπος θανάτωσης περιλάμβανε την έγχυση λιωμένου μετάλλου (συνήθως ασήμι) στα μάτια και τα αυτιά του θύματος. Βίαζε τις γυναίκες μπροστά στις οικογένειές τους και διέλυσε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ αυτός ήταν που εγκαινίασε το μέτρο της χρήσης ατόμων ως ανθρώπινες ασπίδες. Και βέβαια υποδούλωσε εκατοντάδες χιλιάδες, με τα νούμερα των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους από τα έργα του Τζένγκις Χαν να ξεπερνούν ακόμα και την πλέον αχαλίνωτη φαντασία: 20-60 εκατομμύρια χαμένες ζωές, με πληθυσμούς ολόκληρους να εξαφανίζονται. Σκότωσε τα 3/4 του πληθυσμού του ιρανικού οροπεδίου, που υπολογίζονταν σε 10-15 εκατομμύρια. Σκότωσε ακόμα και τον 13χρονο αδερφό του γιατί του είχε κλέψει ένα ψάρι. Πέθανε από φυσικά αίτια το 1227...

http://to-kounavi.blogspot.com

Οι 10 γνωστότερες φυλές του καφέ

Οι 10 γνωστότερες φυλές του καφέ

Ο Kaldi, ο Αιθίοπας βοσκός, που σύμφωνα με τον μύθο, ανακάλυψε τις ευεργετικές και διεγερτικές ιδιότητες του καφέ τον 13ο αιώνα, σίγουρα δεν είχε επίγνωση του τι θα ακολουθούσε σε όλο τον κόσμο, αυτή του την ανακάλυψη.

Οι πολύτιμοι κόκκοι του καφέ, δεν έμειναν στην Αιθιοπία βέβαια, αλλά ταξίδεψαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε όλες τις γωνιές του κόσμου και σήμερα, ο καφές έχει γίνει το δημοφιλέστερο ρόφημα, με τη μεγαλύτερη κατανάλωση στον πλανήτη. Ποια είναι όμως, τα 10 γνωστότερα εθνικά είδη καφέ;

Ο ιταλικός

Ο espresso, που όλοι γνωρίζουμε ότι κατάγεται από την Ιταλία, εκτός από το ότι είναι από τα πιο διάσημα είδη καφέ, στην ιταλική γλώσσα σημαίνει και «γρήγορος», αφού καταναλώνεται εξαιρετικά γρήγορα και συνήθως στα όρθια. Ο espresso βγαίνει σε μικρή ποσότητα εξαιτίας της περιεκτικότητάς του σε καφεΐνη και είναι από τους πιο δυνατούς του είδους. Έχει πάντα καϊμάκι και οι πιο ελαφριές εκδοχές του, όπως είναι ο cappuccino και ο latte που συνοδεύονται με γάλα, πίνονται κυρίως το πρωί και δεν συνηθίζονται μετά από γεύμα, όπως είθισται να πίνεται ο σκέτος espresso (μονός ή διπλός) αφού εκτός των άλλων, έχει και χωνευτικές ιδιότητες.

Ο αιγυπτιακός

Ο αιγυπτιακός καφές ή αλλιώς ahwa, δημιουργεί και αυτός -όπως και ο ελληνικός που ξέρουμε- κατακάθι στον πάτο του φλιτζανιού και ο καλύτερος τρόπος είναι να πίνεται σε μικρές γουλιές, καθώς έτσι εντείνεται η ήδη πλούσια και σοκολατένια γεύση του. Σερβίρεται σκέτος, «ahwa sada», πάντα με καϊμάκι και σε μικρό φλιτζάνι. Οι αντίστοιχες καφετέριες της Αιγύπτου, λέγονται «ahwa houses» και είναι μέρη χαλάρωσης, όπου συναντώνται οι άντρες της περιοχής, για να παίξουν τάβλι, πίνοντας τον καφέ τους. Όπως ακριβώς και στα παραδοσιακά ελληνικά καφενεία, μόνο που εδώ παίζουμε και πρέφα…

Ο τζαμαϊκανός

Η Τζαμάικα προσφέρει στον κόσμο μια μοναδική ποικιλία εξωτικού και αρωματικού καφέ, καλλιεργημένου στα εύφορα εδάφη του Blue Mountain. Οι κόκκοι του Blue Mountain καφέ είναι ελαφρώς καβουρδισμένοι, ώστε να διατηρηθεί η φυσική γεύση των βοτάνων και μπαχαρικών της Καραϊβικής. Κάθε φθινόπωρο διεξάγεται το ετήσιο φεστιβάλ καφέ, στο οποίο παρουσιάζονται όλες οι νέες ποικιλίες και τα είδη του καφέ. Επίσης, οι κόκκοι του Blue Mountain είναι και η γευστική βάση για το λικέρ Tia Maria. Την επόμενη φορά που θα βγείτε νωρίς για ποτό, ζητήστε το Jamaican Coffee κοκτέιλ, με Tia Maria, ρούμι, βανίλια και ζάχαρη και ετοιμαστείτε η διάρκεια της νύχτας θα είναι μεγαλύτερη της συνηθισμένης…

Ο αιθιοπικός

Στην Αιθιοπία η φράση «Buna dabo naw» σημαίνει «ο καφές είναι το ψωμί μας». Αυτή η παραδοχή αρκεί για να γίνει σαφής η θέση του καφέ στην αιθιοπική κουλτούρα, πόσο μάλλον, όταν σύμφωνα με τον μύθο, η Αιθιοπία είναι και η πατρίδα του καφέ. Γνωστό αξιοθέατο είναι οι τελετές του καφέ, ως έκφραση φιλίας και φιλοξενίας. Σε αυτές τις τελετές, η οικοδέσποινα πλένει, ψήνει και αλέθει τους κόκκους του καφέ στο γουδί. Μετά αναμειγνύει τον αλεσμένο καφέ με μπαχαρικά στην jebena – ένα πήλινο σκεύος που επιτρέπει στους αλεσμένους κόκκους να διαχωρίζονται από το ρόφημα. Στο στόμιο της jebena υπάρχει φίλτρο από τρίχωμα αλόγου, που επιτρέπει στο ρόφημα του καφέ να σερβιριστεί καθαρό από τους κόκκους. Στη συνέχεια, ο buna μοιράζεται στους καλεσμένους σε μικρά φλιτζανάκια, τα cini. Σερβίρεται με ζάχαρη και ΠΟΤΕ με γάλα.

Ο μαλτέζικος Msajjar

Ο παραδοσιακός καφές της Μάλτας, γνωστός και ως Kafe Msajjar, είναι ένα μίγμα μπαχαρικών και καφέ, το οποίο σιγοβράζεται σε μια ειδική κανάτα, γνωστή ως stanjata. Ουσιαστικά πρόκειται για μια μίξη αραβικού καφέ και καφέ Robusta (ποικιλία από την Αφρική), εμποτισμένη με κιχώριο, γαρύφαλλο, ξύσμα πορτοκαλιού και γλυκάνισο, που δημιουργούν μια πολύ ιδιαίτερη γεύση. Ο Msajjar είθισται να σερβίρεται χωρίς γάλα.

Ο ισπανικός Carajillo

Η κατανάλωση του καφέ στην Ισπανία, είναι τόσο υψηλή και «απαραίτητη» όσο και στην Ελλάδα. Το ειδικό μίγμα καφέ και το γεγονός ότι ραντίζεται με ζάχαρη πριν καβουρδιστεί, δίνει στους κόκκους μια λεπτή αίσθηση γλυκύτητας και συνήθως, σερβίρεται σε μικρό ποτήρι με λίγο brandy ή ρούμι. Η καταγωγή του ανάγεται στην ισπανική κατοχή της Κούβας, όταν οι στρατιώτες συνδύαζαν τον καφέ τους με ρούμι, για να έχουν θάρρος στη μάχη (coraje θα πει «θάρρος» στα Ισπανικά).

Ο βραζιλιάνικος

Ο «café com leite» της Βραζιλίας, είναι εν ολίγοις ο καφές με γάλα. Και για την ακρίβεια δεν είναι καφές, αλλά γάλα με καφέ. Στις καφετέριες της Βραζιλίας, συνηθίζεται μάλιστα, να γεμίζει ο μπάρμαν το ποτήρι με γάλα μέχρι το σημείο που επιθυμεί ο πελάτης και σε δεύτερη φάση, να προστίθεται η δόση του καφέ (φίλτρου ή espresso).

Ο τουρκικός (Türk Kahvesi)

τουρκικός καφές αλέθεται με κάρδαμο και βράζεται στο μπρίκι, ενώ η ζάχαρη έχει προστεθεί κατά το καβούρδισμα των κόκκων. Ο τουρκικός για πολλούς είναι μια ανεπεξέργαστη και πιο «δυνατή» εκδοχή του espresso που βράζεται κι έχει κατακάθι. Σερβίρεται συνήθως χωρίς γάλα, σε μικρό φλιτζανάκι, με τη συνοδεία λουκουμιού. Το έθιμο θέλει οι μεγαλύτεροι ηλικιακά να σερβίρονται πρώτοι τον καφέ τους, ως ένδειξη σεβασμού.

Ο αυστραλέζικος Flat White

Ο αυστραλέζικος καφές flat white αναπτύχθηκε στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, τη δεκαετία του 1980. Δεν έχει το γάλα που έχει ο latte της Βραζιλίας και θυμίζει περισσότερο τον cappuccino. Φτιάχνεται με διπλή δόση ristretto espresso (λιγότερο νερό στην παρασκευή του, για μεγαλύτερη ένταση) και λίγο γάλα. Σερβίρεται στο φλιτζάνι του καπουτσίνο.

Και ο ελληνικός…

Ο ελληνικός καφές, όπως όλοι ξέρουμε καλά, βράζεται στο μπρίκι και όχι σε μηχανή, όπως συνηθίζουν πολλές καφετέριες που δεν σέβονται την ιστορία του καφέ μας. Οι τεχνικές παραγωγής του είναι παρόμοιες με εκείνες του τουρκικού και σερβίρεται σε πολλές εκδοχές: σκέτος, σκέτος ελαφρύς, σκέτος βαρύς, μέτριος, μέτριος ελαφρύς, ολίγον μέτριος, γλυκός, γλυκύ βραστός, βαρύ γλυκός. Και όταν θέλετε να μυήσετε κάποιον φίλο σας από το εξωτερικό στον ελληνικό καφέ, μην ξεχάσετε να του πείτε ότι ο πάτος δεν είναι ποτέ «άσπρος» στο φλιτζάνι και πρέπει να πιει τον καφέ του σιγά-σιγά. Ο ελληνικός καφές και ο τουρκικός είναι για πολλούς ουσιαστικά ο ίδιος καφές. Οι διαφορές είναι μικρές και για τους αμύητους, ακόμα πιο δυσδιάκριτες. Και οι δύο όμως σίγουρα, είναι μεταγενέστεροι του αραβικού καφέ.

Ευτυχώς τα αποθέματα του καφέ είναι ανεξάντλητα εν αντιθέσει με εκείνα του πετρελαίου. Ακόμα και αν δεν έχουμε αυτοκίνητα λοιπόν, σίγουρα θα έχουμε την ενέργεια για να «ταξιδεύουμε» με τα πόδια…http://forcleveronly.blogspot.gr/2013/08/10_16.html

Black Diamond: Το ακριβότερο παγωτό του κόσμου κάνει 728 ευρώ

Black Diamond: Το ακριβότερο παγωτό του κόσμου κάνει 728 ευρώ

Το πιο ακριβό παγωτό του κόσμου λέγεται Black Diamond και απευθύνεται σε απαιτητικούς ουρανίσκους και γεμάτα πορτοφόλια. Η κάθε μπάλα κοστίζει 728 ευρώ και πωλείται αποκλειστικά στο Scoopi Café που βρίσκεται στο Ντουμπάι.


Ο ιδιοκτήτης Zubin Doshi χρειάστηκε πέντε εβδομάδες για τη δημιουργία του και τα υλικά του παγωτού έχουν έρθει από διάφορα μέρη του κόσμου.


Το εξωτικό παγωτό φτιάχνεται από βανίλια Μαγαδασκάρης, σαφράν από το Ιράν, μαύρη τρούφα από την Ιταλία και είναι καλυμμένο με χρυσάφι 23 καρατίων. Το μπολ μάρκας «Versace» στο οποίο σερβίρεται και το κουτάλι μένει στον πελάτη.http://forcleveronly.blogspot.gr/

Καταραμένη φτώχεια! Δείτε τα χλιδάτα πιάτα του εστιατορίου της Βουλής(Φωτο)

Τελευταία τροποποίηση στις Σάββατο, 28 Μαρτίου 2015 09:23

Αστακομακαρονάδα, σαλάτα με φύκια, σως ροδιού κλπ ...

Το μενού ήταν ως σήμερα το συνηθισμένο, με λίγα πιάτα, χωρίς εκπλήξεις.

Ομως τα πράγματα άλλαξαν! Οπως επισημαίνει γνωστή δημοσιογράφος του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ, επί αριστερής κυβέρνησης, το μενού αναβαθμίστηκε και περιλαμβάνει πολύ χλιδάτα πιάτα.

Ανέβασε μάλιστα και το μενού στο facebook για να πάρουμε μια ...γεύση.

http://www.briefingnews.gr/kafe/item/144452-katarameni-kri